Nummer 20.
Donderdag 10 Maart 1881.
4e. Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
F E U IL L E T 0 N.
w
rn„
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Yerstootene.
Engeland.
J-
Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door
het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden
nz., franco te zenden aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels 0,60, daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter
plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht
Reclames beneden de rubriek Binnenland 15 cent per regel.
Hoewel in liet hooger beroepingesteld tegen
het vonnis der Kortrijksche rechtbank in het
bekende correctioneel proces in zake de ongere
geldheden te Heule geen nieuw getuigenverhoor
heeft plaats gehad heeft het hof van appèl te
Gent toch achtereenvolgens vier zittingen aan
deze zaak gewijd voor liet aar.hooren van het
uitvoerig rapport van den raadsheer-rapporteur,
het requisitoir van het openbaar ministerie en-
de pleidooien der twee verdedigers der beklaag
den. Het hof heeft zijne uitspraak bepaald op
Woensdag 16 Maart a. s.
Weder is een jong Belgisch officier, die
zich bij eene der expedities tot exploratie van
Miaden-Afrika had aangesloten het slachtoffer
van het moorddadig klimaat geworden. Gisteren
is het officieel bericht te Brussel ontvangen, dat
de 2 9-jarige luitenant der artillerie de Leu te
Taborak aan de Congo, in den loop dezer maand,
tengevolge van dissenterie overleden is.
De tweede constitueerende vergadering van de
Panama-kanaal-maatschappij is hier gehouden
en daarin heeft de heer de Lesseps zijn tweede
verslag nitgebrachtwaaraap. the Times bereids
het volgende heeft ontleend
Er zijn thans 102.230 aandeelhouders. Daar
van bezitten 80 839 een tot vijf, 19 143 zes
tot twintig en 32,080 twintig tot vijftig aandeo-
len. Onder hen bevinden zich 16000 vrouwen.
Na geconstateerd te hebben dat het kanaal
zeker in 1888 gereed zal zijn, zegt de heer de
Lesseps dat de landengte bestaat uit een vaste
laag aarde en steen over een lengte van 65
mijlen. Langs den geheelen weg zullen levens
middelen te verkrijgen zijnliggen steden en
dorpen welker bevolking moet toenemen; overal
is water en met den spoorweg begeeft men zich
in drie uren tijds van den eenen oceaan naar
XXVIll.
Hoe mrs. Routh zich omtrent den armband
gedraagt.
„Ik ben overtuigd dat de armband meer waard
is dan die som'', hernam Harriet. „Ik geloof
zelfs dat hij meer dan tweehonderd pd. waarde
heeftdoch men kan dergelijke zaken niet naar
hare wezenlijke waarde beoordeelen. Het is voor
Stewart van het grootste belang het geld te
hebben maar er zijn ook voorzorgsmaatregelen
te nemen."
„Voorzorgsmaatregelen mrs. Routh welke
maatregelen De armband is mijn eigendom en
ik kan hem verkoopen aan wien en waar ik wil."
Harriet zag hem met een doordringenden blik
aan zij dacht er over nain hoever zij hem
leiden kor. tot op welke hoogte hij geloof zou
schenken aan hetgeen zij hem zou voorhouden.
De uirdrukking van zijn gelaat was geruststellend
en zij vervolgde
„Natuurlijk is die armband uw eigendom en
kunt gij hem verkoopen, wanneer gij alleen op
u zeiven acht hadt te slaan. Maar gij moet
aan uwe moeder ook der.ken."
„Aan mijne moeder! Hoe zoo? Zij heeft mij
dien armband onvoorwaardelijk afgestaan."
„Zeer goed", hernam Harriet, „maar gij weet
misschien nietdat diamanten van zulk eene
groote waarde als dezebekend zijn en dat
men weet wie ze gekocht heeft en wien ze be-
hooren even goed als men de koopers en eige
naars van harddravers kent. Ik geloof dat het
onverstandig zou zijn den armband in Londen
te verkoopen, want gij moogt vast gelooven, dat
elk groot juwelierwien gij deze juweelen aan
biedt ze ook kent. Het zou zeer onaangenaam
en zelfs gevaarlijk voor uwe moeder zijn, zoo
men de diamantendie mr. Carruthers gekocht
den anderen. Al de gedeelten van de door te
graven gronden zijn onderzochtFransche aan
nemers hebben te Suez geieerd hoe men het
zuinigst in weeke aarde werken kan en te
Cherbourghoe men het met onderzeescbe klip
pen moet aanleggen.
liet is bij uader onderzoek gebleken, dat ni.it
75 millioenmaar 72,500 000 kubiek el zullen
moeten worden uitgegraven, waarvan 44 500 000
bestaand uit alluvialen grond en 28 millioen
rots. De kosten voor het kanaal met al zijn
toebehoorenzoodat het voor het verkeer kan
worden opengesteld, zullen in het geheel 512
millioen frans bedragen. Den ln Februari jl.
is gelijk men weetmet den arbeid een begin
gemaakt, en sedert den 6n Januari de eerste
afdeeling ingenieurs enz. vertrokheeft elke
volgende boot meer personeel en materiaal mede
genomen. Tegen October zal de groote door
graving te Culebra beginnen nog vóór het einde
van het jaar zou het bassin van het kanaal in
de lagere gedeelten worden uitgegraven en de
baai van Colon voor het toegangskanaal worden
uitgediept. Er zullen in het drukste van den
arbeid niet meer dan tusschen de acht- en tien
duizend werklieden noodig zijn die naar men
verwachtgemakkelijk uit de kleurlingbevolking
van Columbia en West-Iudië zullen gevonden
worden.
Eindelijk heeft men kennis gekregen van
het ontwerp der Commissie van den senaat be
treffende de nieuwe rechterlijke inrichting. Het
bepaaltin strijd met de beslissing dar kamer,
dat de rechtbanken die in de laatste vijf jaren
minder dan 150 vonnissen bij contradictoir debat
jaarlijks gemiddeld gewezen hebben, zullen wor
den opgeheven, behoudens enkele uitzonderingen.
Zoo ook heeft de regeering het verlangd. Doch
de kamer van afgevaardigden beheeracht door
plaatselijke invloedenheeft dit artikel doen
vervallen en er de bepaling voor in de plaats
gesteld dat de bedoelde rechtbanken en ook
andere met minder personeel zullen worden
bezet.
had, hier te koop aanbieden wilde. Geen eerlijk
juwelier zou ze koopenzonder hem daarvan
kennis te geven.
George zag er bij het vernemen hiervan zeer
verlegen uit Hij twijfelde geen enkel oogenblik
aan de juistheid van Harriets woorden en de
hem voorgehouden gevaren.
„Ik begrijp u", hernam hij na eenig stil
zwijgen „maar wat dan Ik moet den armband
verkoopen om geld te hebben. Eenige dagen
vroeger of later maken geen onderscheid met
betrekking tot Routh. Ik kan en mag geen
uitstel dulden mrs. Routh. Het is van u zeer
edelmoedig er aan te denken aan welk gevaar
ik mij ga blootstellen, maar
„Het is geen gevaar waaraan gij, maar waar
aan uwe moeder wordt blootgesteld", viel zij
hem in de rede. „Betrof het u alleen dan zou
ik misschien om Stewart er in bewilligen, dat
gij het gevaar op u naamt", voegde zij er met
eene onbeschrijfelijke teederheid bij. „Doch
uwe moeder heeft voor u reeds zooveel gedaan
en geledenen haar moeten wij sparen, zelfs
wanneer Stewart daarom nog een of twee dagen
verborgen moest blijven. Overhaast u daarom
niet. Ik denk u een raad te kunnen geven."
„Spreek, mrs. Routh", hernam Georgedie
de tecdere zorg voor zijne moeder, door Harriet
aan dan dag gelegd, op lioogen prijs stelde.
Spreek, mrs. Routh; ik zal alles doen, wat gij
goedvindt."
„Ik weet dat er te Amsterdam een groote
handel in diamanten gedreven wordt", begon
Harriet. „De handelaars zijn meest joden, maar
geen eigenlijke juweliers. Zij bandelen alleen in
ongeze'te steenen, en daar zult gij zonder moeite
de diamanten kunnen verkoopen. In Londen
gaat dat zoo niet. Zoo gij naar Amsterdam
giugtdan zoudt gij Stewart of mij. onder een
nader te bepalen adres, het geld binnen twee
dagen kunnen zenden. Is er iets dat op het
oogenblik uw verblijf te Londen noodzakelijk
maakt
De onafzetbaarheid der rechterlijke macht
die in hel ontwerpgelijk de kamer het had
aangenomen voor een jaar zou worden geschorst,
is door de commissie van den senaat gehand
haafd. Zij bepaalt in een der artikelen dat de
leden der magistratuur bij de rechtbanken en
hoven in Frankrijk en in Algerie oriafzetbaar
zijn.
Een ander artikel zegt dat staatkundige ma
nifestation adressen adhaesiën welke ook
voor de rechtelijke beambten en voor magistraals
personen recht sprekend" uit hunnen naam
verboden zijn.
Onlangs is gemeld dat de regeering niet
zou toelaten da' geestelijken van niet erkende
orden gedurende de vasten in de kerk prediken
Dat is onjuist. De Parijsclie katholieke bladen
hebben eene lijst bekend gemaakt van de vasten
predike's, en daaruit is gebleken dat bedoelde
geestelijken wel degelijk van den kansel het
woord zuller. richten tot de geloovigen. Zoo
zullen twaalf Dominikanen te Parijs en drie en
veertig hunner in de provinciën prediken. Men
zegt dat de regeering hun aanvankelijk niet heeft
willen veroorloven in hun ordeskleeding op den
kansel te verschijnen maar door tusschenkomst
van den pauselijken nuntius is zij van dit besluit
teruggekomen
De correspondent van de Standard meldt in
een telegram van Zaterdag avond uit Prospect-
Hill, dat het de laatste 24 uren aanhoudend
had geregend. Het Engelsche kamp was onder-
geloopeti en bij de afzending van zijn bericht
waren de Ingogo en andere rivieren zoodanig
gestegen, dar de weg naar Newcastle geheel was
afgesneden. Het 58e regiment had dan ook den
marsch naar die plaats niet kunnen volbrengen.
Er viel aan geen troepen beweging te denken
zoolang de regen aanhield en de rivieren niet
gedaald waren.
Ik heb redenen om te gelooven, zegt de cor
respondent verder, dat de strijdmacht der Boe-
„Ncui, niets", hernam George. „Wat mijne
bezigheden aangaat zoo kan ik binnen een uur
vertrekken. Ik behoef slechts voor ik iets
anders doehet dringendste van alles in orde
te brengen."
Een diepe zucht en een kleine blos drukten
den indruk uitwelken deze woorden op Har
riet maakten.
„Doe dat, mr. Dallas", hernam zij ernstig.
„Het spijt mij bij u tot spoed te moeten aan
dringen het klinkt zoo baatzuchtig, en Stewart
zou als hij hier was, de verlegenheid waarin
hij zich bevindt, veel lichter opnemen, dan het
mij mogelijk is maar gij kunt het niet ge
looven, hoe dankbaar ik u zijn zou, wanneer gij
de zaak zooveel mogelijk mocht bespoedigen."
De biddende toon harer stem en de bijna
smeekende uitdrukking harer oogen troffen Ge
orge allerpijnlijkst en hij haastte zich haar de
verzekeringen te geven dat hij al hare voor
schriften nauwkeurig zou volgen.
„Ik gevoel mij zoo ongelukkig als hij niet bij
mij is, mr. Dallas", zeide Harriet. „Dan gevoel
ik mij zoo eenzaam en beangstdat elke be
spoediging der zaak die uwe moeder en haar
zoon niet in gevaar brengt, voor mij eene ware
weldaad is."
„Morgen reeds vertrek ik, mrs. Routh", zeide
George. „Ik geloof dat gij gelijk hebt en Am
sterdam vmr deze zaak de meest geschikte plaats
is. Wel zou ik gaarne Routh vooraf gesproken
hebben maar als dit niet kan zijn, dan is het
ook goed. Laat eens zien. Amsterdam zoo
veel ik weet is er meermalen elke week gele
genheid per stoomboot naar Rotterdam. Wacht,
ginds ligt een reisgids die zal ons spoedig de
noodige inlichtingen geven."
Eei. Hortsachtige onrust en ongeduld drukten
zich op Jtia.'-'ets gelaat uit, zoodra Geoige met
den rug naar haar gekeerd stond om van een
tafeltje met circulaires, rekeningen en prospec
tussen den bedoelden reisgids te krijgen. Terwijl
hij het boekje doorbladerde, drul' zij de gebalde
ren in het kamp van Lang-Nek-pas op het
oogenblik de sterkte van 3000 man niet te boven
gaat; maar de Boeren rekenen er ook op, dat
er nog vooreerst geen aanval op hen zal worden
gedaan. Velen zijn daarom tijdelijk huiswaarts
gekeerd. Doch wanneer het tot ern aanval^komt,
kan men verwachten, dat er ruim 5000 man
zullen staan om hunne positie te verdedigen.
De inboorlingen hadden hem verteld, dat de
Boeren in het laatste gevecht veel meer verliezen
hadden geleden dan zij hebben gezegd en dat
het werkelijke cijfer een 60 man moet zijn ge
weest.
Zijn inziens valt er niet aan te twijfelen, dat
d* meerderheid der Boeren voor een Zuid-Afri-
kaansche confederatie met volledige autonomie
der Transvaal. Dit denkbeeld schijnt hem
evenwel niet toe te lachen, omdat alles dan zou
ncderkomen op eene feitelijke onafhankelijkheid
van hun land, met het recht om op hun eigen
manier jegens de inboorlingen te handelen.
Verder meldt hij nog, dat er geld en kleeren
zijn afgezonden naar de Engelsche gevangenen.
1 >eze verklaarden, dat zij bij de Boeren zeer goed
werden behandeld en ook overigens niet te kla
gen hebben.
Aan het slot van zijn telegram zegt hij, dat
men in den eersten tijd niets belangrijks kan
tegemoet zien, daar generaal Wood niet dezelfde
fout zal begaan, die eenmaal begaan is, namelijk
van met een onvoldoende strijdmacht een aanval
te wagen.
De correspondent van de Times" geeftuit
Durban bericht, insgelijks van Zaterdag. Ook hij
klaagt over zwaren regen, hoogen waterstand en
daardoor veroorzaakte vertraging in het opmar-
cheeren der versterkingstroepen. Intusschen liep
er een gerucht, dat generaal Wood van plan was
het kamp te Mount Prospect op te breken en
op te rukken.
Het voornaamste wat deze berichtgever meldt
is: dat de jongere burgers in den Oranje-Vrij
staat in den laatsten tijd uiterst vijandig jegens
de Engelschen ziju geworden.
Tot zoover wat het oorlogstooneel zelf betreft.
vuisten op hare knieen, als moest zij zich met
geweld bedwingen hem het boek niet uit de
handen te rukken.
„Hier staat het", zeide George eindelijk.
„Morgen vroeg ten zever, uur vertrekt de „Argus"
naar Rotterdam. Dat is wat vroeg. Laat ons
verder zien naar de volgende gelegenheid. Eerst
Donderdag op denzelfden tijd. Dat is te laat,"
Harriet zat met gespannen aandacht en een
bleek gelaat, doch zij bedwong haren angst.
„Ik heb hem zoo ver gebracht, als ik het wagen
mag", zeide zij in zich zei ven „het overige
moet ik aan het toeval overlaten."
En het toeval deed het overige.
„Het best zal zijn zoo ik morgenvroeg ga
mrs. Routh", vervolgde George. „Mijn koffer
is gepakt en hoe eerder die zaak uit de voeten
is des te betervoor dien tijd heb ik toch geen
rust."
Met een enkel woord keurde Harriet dit plan
goed.
„Er is echter nog een bezwaar", zeide Dallas.
„Ik heb geen geld. De redactie van de „Mer-
curius" is mij wel driemaal meer schuldig dan
ik noodig heb maar dat kan ik eerst morgen
ontvangen. Ik zal du3 tot morgen wachten, en
dan over Ostend moeten gaan."
Harriet zag hem aan. Hare wangen waren
bleek en in hare oogen lag eene bijna dreigende
uitdrukkingmaar hare stem drukte niet de
minste ontroering uit.
„Het ware eene dwaasheid daarvoor tijd te
verzuimen en de reiskosten te verhoogen", zeide
zij op haren vriendelijken toon. „Ik heb'altijd
nog een kleine spaarpenning voor onvoorziene
gevallen. Het geld dus kan ik u geven en gij
kunt het mij toezenden, als gij Routh de honderd
veertig pond zendt", voegde zij met een gemaakt
lachje er bij.
Woidt vervolgd.
