Nummer 30
Donderdag 13 April 1882.
5e Jaargang
1
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Yerstootene.
Engeland.
Uitgever: ANTOON TIELEK" te waalwijk
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door
het geheele rijk f 1,15. Brieveningezonden stukken, gelden
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
sr.:T' Tj
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Adver ten tien 3 maal ter plaat
sing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor
Duitscnland worden alleen aangenomen door het advertentie
bureau van Adolf Steiner,Hamburg. Reclames 15 cent per reg.
Sedert eenige dagen is de algemeene aandacht
van de zaak-Bernays eenigszins afgetrokken door
een ongehoord schandaaldat aan de middel
eeuwen herinnert. Een hoog-adellijk heer
wiens familienaam in den Almanach de Gotha
voorkomt, prins De Looz-Corswarem, heeft met
een pistoolschot een deurwaarder doodelijk ge
troffen die de betaling van een wissel van fr.
1000 kwam vragen. Ziehier in 't kort de toe
dracht der zaak. Des ochtends had de deur
waarder der. wissel aangeboden waarop prins
De Looz hem liet zeggen dat hij hem over een
paar uur het bedrag zou zenden in het hotel
waar de deurwaarder afgestapt was. Op het
bepaalde uur kwam de bediende inderdaad het
bedrag brengen maar de deurwaarder weigerde
dit in ontvangst te nemen en den wissel af te
geven en zeide protest te moeten opmaken
indien niet tevens de kosten van incasseering
ten bedrage van ongeveer 5 fr., door den betrok
kene betaald werden. Bij deze boodschap, door
zijn bediende overgebrachtontstak de prins in
woede hij stak een revolver in den zak en ging
zelf naar het hotelwaar hij den niets kwaads
vermoedenden deurwaarder met verwijten over
laadde. Deze hield echter zijne weigering staande,
en terwijl het eene woord het andere uitlokte
nam de prins in woede den revolver uit den zak
en schoot a bout portant den deurwaarder in
de borstdie doodelijk gewond nederviel. De
prins is onmiddellijk gearresteerd, en de publieke
opinie eischt een zware straf voor dezen oud
adellijken ellendelingdiedoor zijn hoogmoed
en eigenwaan verblindvergat dat hij in de
negentiende eeuw leeftwaarin de wet het even
van alle burgersadellijke of niet-adelüjke
gelijkelijk beschermt.
Uit Algiers wordt gemelddat eene Fransche
kolonne eindelijk en ten laatste Bou-Anema
LXXXXIII.
Ontvangen berichten.
Mrs. Bembridge schreef den brief bevende
afvouwdeverzegelde en adresseerde hem.
„Wanneer ontvangt hij dezen brief?" vraagde zij.
„Zoodra ik weetdat gij vertrokken zijt. Ik
zal zorgen dat hij dien ontvangt," zeide Har
riet, terwijl zij den brief in den zak stak. „Ga
nugeef uwe bevelen en maak alle noodige
toebereidselen."
De beide vrouwen zagen eikander een oogen-
blik aan daarop verliet Mrs. P. Ireton Bem
bridge de kamerzonder verder een woord te
zeggen. Toen Harriet alleen was, zette zij zich
uitgeput aan tafel en bedekte haar gelaat met
hare handen. De tijd ging voorbij doch zij
verroerde zich niet. De 'bedienden kwamen in
de kamer en verlieten ze wederzonder dat zij
daarvan notitie nam. Eindelijk trad Mrs. Bem
bridge in reiskleederen binnen. Zij zag er zeer
bleek uit. Op hetzelfde oógenblik kwam ook
het rijtuig voor.
//Zijt gij gereed vraagde Harriet.
J a."
„Het is tijd om te vertrekken."
„Laat ons dan gaan. Maar gun mij vooral
nog eene minuutMrs. Routh. In wist r.iet
ïeclit wat ik deed. Kunt gij mu vergeven
Zij stond op het punt haar de hand te reiken
doch trok die halverwege terugtoen zij in
Harriets marmeren gelaat zag.
„U vergeven Wat bedoelt gij Wat zijt
gij voor mij
Mrs. Ireton Bembridge deed geen poging
meer om te spreken. Juist toen zij de deur
wilde uitgaan werd haar een telegram overhan
digd. Het was van Routh en bevatte de woor-
het hoofd van den den opstand in Zuid-Algerië,
te Figuig heeft ingehaald en hem geheel ver
slagen. Bijna allen die aan den strijd deel
namen dus heet het werden gedood of
gevangen, behalve Bou-Anema zelf, wi'en het
gelukte te ontsnappen.
In plaats van bemachtigd veeaangehouden
kippen of omgehakte olijf-boomen die in de
berichten omtrent de heldenfeiten der Franschen
op deze expeditie altijd zulk een groote rol
hebben gespeeld is thans sprake van de gevan-
neming van niet minder dan 26 van Bou's
vrouwen benevens van het buitmaken van zijn
voorraad.
Het .zal nu moeten blijken of er inderdaad
met Bou-Anema zoo weinig opstandelingen zijn
ontsnaptdat de beweging als geëindigd mag
beschouwd worden.
In den Franschen ministerraad is op het
oogenblik een ontwerp in behandeling om aan
Cherbourg een nieuwe haven te geven, een werk
dat veertig millioen francs zal kosten.
Naar beweerd wordt zal Gambetta den
25en a. s. eene „groote staatkundige redevoering"
te Marseille houden.
De gewezen dictator had eerst naar Ajaccio
op Corsica willen gaan, maar dat is afgesprongen.
Op een gastmaal dat hij onlangs aan zijne
vrienden die met hem het gevallen ministerie
uitmaakten heeft gegeven moet hij een langen
toost hebben geslagenwelks inhoud wordt
geheim gehouden maar die „alles overtreffen
moetwat tot dusverre uit zijnen mond werd
vernomen." Aan brutaliteit of aan welsprekend
heid
Iu de République Francaise diegelijk
bekend is, door Gambetta wordt „geïnspireerd
komt een extra vinnig artikel voorwaarin de
wenschelijkheid betoogd wordtdat hij de ex-
dictator weer aan 't bewind kome. Maar dan
moet men hem een andere kamer en het scrutin
de liste geven. Yoorloopig zal daarvan zeker
nog wel geen sprake we-zenmaar we deelen
het slechts mede als een staaltje van de eigen
aardige vrijmoedigheid die zich in de bladen
den „Onmogelijk u heden te zien. Brief
per post."
Zij reikte Harriet het papier overdie het
laszonder een woord te zeggen.
„Verandert dan iets aan de zaak?" vraagde
Mrs. Bembridge verlegen toer. zij te zamen in
het rijtuig zaten.
„Voor u nietsmaar misschien voor mij.
Hij behoeft de tijding nu niet zoo spoedig te
omvangen.
Verder werd er geen enkel woord tusschen
haar gewisseld. Harriet bleef op het perron van
het station staan tot de trein met welke hare
mededingster vertrok zich in beweging stelde
en toen Mrs. Bembridge het strakke bleeke
gelaat uit het oog verloren had zonk zij in de
kussens van het rijtuig neder, zich gelukkig
achtende alleen te zijn en begon zenuwachtig
te weenen.
Routh kwam dien avond niet tehuis; hij be
richtte zijne vrouwdat hij door zaken in de
city werd opgehouden en zij hem den volgenden
morgen zijne brieven alsmede eenige kleding
stukken aan liet bureau zenden moest.
„Zoo als ik gedacht hadzeide Harriet.
„Hij maakt zijne toebereidselen en wenscht
niet eerder mij te zien dan volstrekt noodza
kelijk is. Doch de avond zal niet voorbij zijn
zonder dat ik iets van George hoor of zie."
Des avonds laat deed Harriet den brief op
de pestdoor Mrs. P. Ireton Bembridge ge
schreven. Maar dc dag en de nacht gingen
voorbij zonder dat George kwam of van zich
liet hooren. De uren kropen voor Harriet onder
een vreeselijke marteling langzaam voort. En
voor Mr. Felton en zijn neef brachten zij lijden
van een anderen aard.
Mgr. George Dallas alias Paul Ward, werd
des avonds ten acht ure in de woning van Mr.
Felton gearresteerd, als verdacht van den moord
op den zoon van Mr. Felton gepleegd. De
agent door George in het werk gesteld had zijne
ontwikkeltwelke door Gambetta's geest worden
aangeblazen.
Op het Concours hippique heeft een luitenant
der dragonders de heer Prieur de la Comble
grooten opgang gemaakt. Hij is op zijn merrie
Mascotte den 4den Aprildes namiddags ten
twee ureverirokken van Lunéville en is te
1'arijs aangekomen den 6den Aprilten één ure
des namiddags dat is in twee dagen eer. afstand
afgelegd van vier honderd kilometerof twee
en zeventig uren gaans. Ten twee heeft hij een
triomfantelijken intocht gedaan in het Nijverheids
paleis onder het luide gejuich van het talrijke
publiek.
De Parijsche correspondent van het R. N.
schrijft het volgende
Voor vreemdelingen moet een Parijsche Zondag,
vooral wanneer het prachtig weder is vreemd
toeschijnen en zulk een Zondag was het den
2en April 11. Het was een lust door de Champs
Elysées te wandelen en de bonte menigte gade
te slaandie zich of naar de wedrennen te
Longchamps ot naar het concours Hippique in
het Palais de l'lndustrie begaf. En hoe vele
duizenden waren er niet die boven hun wandelen
de voorkeur gaver, aan het beschouwen van de
menigte en op de bank of stoel uitgestrekt, zich
verlustigden in een dolce far-.niente.
Een zekere eigenaardigheid deed zich tevens
opmerken het was Palmzondag en bijna alle
rijtuigen en paarden waren versierd met palm
takjesja sommige four in hands ijtuigen
bespannen met vier paarden) droegen kolossale
bouquetten van deze plant.
In de katholieke kerken werd dc godsdienstige
plechtigheid, die tot die palmversiering aanleiding
safmet bijzonderen luister herdacht. In de
Madeleine kerk was de plechtigheid hoogst
indrukwekkend en niet het minst droeg daartoe
bij de prachtige muziek der groote meesters
Mozart en Rossinidie door werkelijke artisten
allerverdienstelijkst vertolkt werd. In de Notre
Dame was het onmogelijk in te .komen. Ruim
7000 personen waren daar tegenwoordig en de
toevloed van menschen was zoo grootdat 2
taak voortreffelijk vervuld en de te Amsterdam
gewisselde banknotendie door den dood des
ouden boekhandelaars uit haren schuilhoek aan
het licht gebracht en weder in omloop gekomen
waren hadden Mr. Tatlow op het spoor ge
bracht. Deze banknoten waren aan Arthur
Felton door de Liverpool Bank uitbetaald en
hij had ze met de voorletters van kijn naam
geteekend. Op de keerzijde stond de naam
Paul Ward met den datum.
„Mij dunkt dat het geval zoo klaar is als de
dagzeide Mr. Tatlow.
Met dcii avondtrcin.
„Er is van daag een boodschap voor u Jim,"
zeide Harris tot den knaap, toer. deze zich den
volgenden morgen half negen aan het huis van
Mrs. Routh aanmeldde.
„Ik ben niet gekomen om naar boodschappen
te vragen maar om de juffrouw te spreken,"
hernam Jim.
„Maar gij kunt haar nu niet spreken zij is
nog niet opgestaan en de boodschapdie gij
doen moetis noodzakelijk."
Het gelaat van Jim drukte ontevredenheid
uitdoch het klaarde weder op toen Harris
hem zeidedat hij Mrs. Routh zou kunnen
spreken ais hij terugkwam. De boodschap, die
hij verrichten zou bestond daarin dat hij de
verlangde brieven en kleederen naar het kantoor
van Routh moest brengen. De knaap was in
deu laatsten tijd aan het wankelen gebracht.
De plotselinge ziekte van Georgede photogra
phic, die hij gezien had, hadden dien toestand
nog verergerd. Misschien was het beter eerst
met Mrs. Routh te spreken maar hij kon het
met zich zelve niet eens worden. In elk geval
kon hij, zonder van het portret te spreken, haar
mededeelenwat er den vorigen dag geschied
was en dan zien welken indruk deze mededee-
ling op haar maken zou. Hij had hierover zoo
lang nagedachttot hij bij zijne gebrekkige
escouades van de Garde républicaine noodig waren
om de orde te handhaven.
Vrijdagde Vendredi Sainthadden weder
in de katholieke kerken godsdienstigen plechtig
heden plaats, en de couranten kondigden te voren
aandat op dien dag het Stabat Mater van
Rossini zou uitgevoerd worden in de kerk St.
Eustache door eerste artisten.
De plechtigheden gedurende „la Samaine Sainte
zijn hier zeker niet zoo indrukwekkend als te
Rome of te Sevillaniettemin zijn zij niet van
grootschheid ontbloot en ik kan het zeer goed
begrijpen dat de kerken gedurende die dagen
steeds gevuld zijn.
In eene vergadering van aandeelhouders der
Submarine Continental Railway Company, deelde
de directeur Sir Edward Watkir.mededat
het boren van den kanaal-tunnel op hoog bevel
gestaakt isin afwachting van de uitspraak
der militaire commissie over de raadzaamheid
van het werk uit strategisch oogpunt. Sir Edwin
gaf bij deze gelegenheid te verstaandat het
gemakkelijk zou wezen zoodanige inrichtingen
aan te brengenwaardoor de tunnel op ver
schillende punten snel vernield of onder water
gezet zou kunnen worden.
Naar aanleiding hiervan schaart thans ook de
Daily News zich onder de tegenstanders van
het^ werk. Het gevaarzegt gijmag uiterst
gering zijn doch het bestaat. liet behoort tot
de mogelijkheden dat er omstandigheden zouden
rijzenin welke het vernielen van de tunnel
eene zaak van leven of van dood zou wezen
voor Engeland. Het is denkbaar, dat het behoud
van onze nationale onafhankelijkheid komt af te
hangen van het bezit van eene spanne gronds
aan het Engelsche uiteinde des tunnels. Laat
de kwade kans zoo miniem zijn als men wil
zij valt nu eenmaal niet weg te cijferen. Dit
op zichzelf ware al bedenkelijk. Doch veel erger
zou de werking wezen die dit minimum van
mogelijk gevaar zeer stellig zou uitoefenen op
de verbeelding van het Britsche publiek. Hier
kennis der daadzaken en zijn ongeoefend ver
stand niet meer denken kon. Hij had het
voorwerpdat hij te huis zorgvuldig in een
gat in den muur verborgen had, heden met
een bepaald doel bij zich gestokenhet kon
doelmatig zijn het aan Mrs. Routh te toonen.
Zijn besluit om het aan Mr. Dallas te doen zien
stond bij hem vastnu terwijl bij de kleine
reistasch waarin de verlangde kleedingstukken
warennaar de City brachtkeerde hij bij
herhaling het voorwerp in zijn zak om en het
werd hem daarbij steeds angstiger om het hart.
Toen hij in Tokenhaus-Yard aankwam, nam
de kantoorbediende hem de tasch afmet het
bevel te wachtenomdat Routh wellicht het
een of ander voor hem te verrichten had. Jim
wachtte en weldra verscheen Routh in de voor
kamer. Reeds voor lang had Jim zich een
denkbeeld van Rouths karakter gevormd, en dit
denkbeeld stond bij hem vast, doch hij had een
even slechte meening van zijn uiterlijk voorko
men, dat door anderen daarentegen voor schoon
gehouden werd. „Welk een boosaardige ver
raderlijke hond," zeide hij meer dan eens in
zich zelve. „Hij heeft meer van een bandiet
of een zeerooverzooals ik ze wel eens heb
afgebeeld gezien dan van een ander mensch."
En Jim vond dat Routh dezen morgen een
nog slechter en verdachter uiterlijk had dan
gewoonlijk. Zijn gelaat was bleek zijne oogen
3tonden zoo bloedig, zijn blik was verward en
onvastzijne stem heesch en ongelijk. Hij gaf
Jim in weinige woorden bevelhem tegen
kwartier over vijven aan het station bij de
London-Bridge te wachten. „Ik heb misschien
een boodschap voor uzorg echter er bij tijds
te zijn en vergeet het nietzeide hijdaarop
keerde hij zich om ging weder naar zijne ka-
nier en sloot de deur achter zich op slot.
„Hij schijnt in geen beste luim te zijn," dacht
Jimtoen hij Tokenhans-Yard verliet en naar
het westelijk gedeelte der stad zijne schreden
