Nummer 60. Zondag 30 Juli 1882. 5e Jaargang?
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
Levensverzekering.
BUITENLAND.
Belgie.
Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk.
i.
Novelle van FRANZISKA.
Si
De Echo van het Zuiden,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden j 1,00, franco per post door
het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden,
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Ad verten tien 3 maal terplaat
sing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor
Duitschland worden alleen aa ngenomen door het advertentie
bureau van Adolf Steiner,Hamburg. Reclames 15 cent perregel
Songez k l'avenirceux qui vous survivront
Feront micux que plcurer, car ils vous béniront
ALBÉRIE SECOND.
In het nummer dezer courant van 20
November 1881 kwam een hoofdartikel voor,
waarin voor het publiek op duidelijke wijze
het nut en de noodzakelijkheid der levens
verzekering werd uiteengezet. Om het groote
gewicht der zaak, en het belangrijk aandeel
dat zij heeft in de algemeene welvaart wen-
schen wij op dat punt nogmaals terug te
komen.
Ofschoon het verzekeringswezen in den
laatsten tijd ook ten onzent eene aanzienlijke
uitbreiding heeft verkregen, dank zij het
krachtig en energiek optreden van verschil
lende zoowel binnen- als buitenlandsche maat
schappijen, zijn er helaas nog velen, zelfs
onder den beschaafden standdie op de vraag:
wat is levensverzekering niet eens een vol
doend antwoord zouden kunnen geven. Er
zijn er, die haar zonder nader onderzoek
eenvoudig gelijkstellen aan begrafenisfondsen,
met al derzelver goede eigenschappen, maar
tevens met al hunne gebreken en met al de
misbrui ten, waartoe zij aanleiding geven.
Anderen verwarren de levensverzekering
met de tontines, overlevingskassen, of hoe
men die instellingen verder noemen moge, en
die in den regel groote verwachtingen doen
koesteren, maar uit den aard der zaak meestal
uitliepen op groote teleurstellingen.
Het zijn wellicht juist die teleurstellingen,
die oorzaak waren van verkeerde opvattingen,
waardoor de eigenlijke levensverzekering in
hare meest edele vormen werd over het hoofd
gezien, en waardoor men onbekend bleef
met hare heilzame strekking en met het
onberekenbaar nut, dat zij sticht bij eene
oordeelkundige toepassing.
Niet misplaatst is daarom de wenscli, reeds
(overgenomen uit het Zondagsbl. van het R. N.)
VII.
Binnen vier dagen rukken wij uit, waren
de eerste woorden van den jongen officier en
hartelijk drukte hij de kleine hand van Mar-
gareta in de zijne hij wilde en kon haar niet
loslaten. Vier dagen nog dan moesten zij schei
den of het voor altijd zou zijn dat wist de
Hemelscbe vader daarboven. Den avond voor
het vertrek stonden zij hand aan hand op het
balkon van het hotel. Mevrouw von Fernau
was met haar echtgenoot eu haar zoon Eduard,
die reserveofficier bij de Uhlanen wasen dus
ook moest uittrekken naar de post gegaan om
te vragen of er ook brieven waren en dus be
vonden de verloofden zich alleen.
Kom hierheen Margaretahel tocht daar
zoo gij zoudt verkouden worden.
Zij zag hem met een droevig lachje aan.
Morgen om dezen tijd waar zijt gij dan
fluisterde zij zachten bij die gedachten spron
gen haar opeens de tranen in de oogen.
Hij bracht haar liefdevol naar een fauteuil
die hij naar het venster had geroldtrok toen
een tabouret naderbijen zette zich daarop
terwijl hij haar beide handen greep.
Mijn lieve Margerethawees sterk, gij
zijt de bruid van een officierwees dns dapper!
Laat ons te zamen praten als ware het ons
laatste uur hier beneden.
Zij keek hem met een ontzetten blik aan en
riep bevendeBarmhartige hemel spreek
zoo nietik kan het niet hooren. Niet waar,
meermalen van hoogst bevoegde zijde geuit
dat namelijkhet vak van levensverzekering
op onze scholen voor middelbaar en hooger
onderwijs zou worden gedoceerd.
Wat is eigenlijk het doel der levensver
zekering? Geen ander dan in dagen van
gezondheid en welvaart een vasten waarborg
te stellen om de vruchten van onzen arbeid,
de gunstige resultaten, die wij op materieel
gebied door onze energie en werkkracht
verkregen de inkomstenwaarvan wij met
onze gezinnen moeten leven ooJc dan voor
hen te behouden wanneer wij door den dood
uit hun midden mochten worden gerukt.
Levensverzekering vormt en behoudt alzoo,
onafhankelijk van ons blijven of heengaan,
het kapitaal der toekomst en is bijgevolg een
•der eerste levensaderen van de particuliere,
zoowel als van de sociale welvaart.
Wij gelooven dan ook niet te veel te
zeggen wanneer wij bewerendat zich te
verzekeren eene zedelijke verplichting is voor
allen, die voor de toekomst van anderen te
zorgen hebben. Hoe vele familiën kan elk in
zijne eigene omgeving niet aanwijzen, wier
toekomst geheel of gedeeltelijk vernietigd
werd door het vroegtijdig verlies van den
verzorger, vaak nog in de volle kracht van
zijn leven. Hoeveel weduwen die moeten
worstelen en zwoegen in den strijd om het
bestaan; hoevele wezen wier opvoeding bij
gebrek aan voldoende middelen verwaarloosd
werd of onvoltooid bleef, en die anders een
sieraad hadden kunnen worden van de maat
schappij. En hoe groot is niet het getal
dergenen, die zich thans in eene betrekke
lijke welvaart verheugenmaar huiveren
moeten hij de gedachte „wat zou 't zijn als
ik eens kwam te vallen Men trackte niet
zich gerust te stellen door te denken „de
Voorzienigheid zal wel voor alles zorgen/'
Vertrouwen op de Voorzienigheid houdt op
eene deugd te zijn, wanneer wij door eigen
zorgeloosheid de middelen niet te baat nemen,
gij komt gezond en wel terug, zij zulllen u niet
doodschieten. Als een bang kind mee gevou
wen handen zat zij daar en de tranen vloden
met stroomen langs hare wangen.
O, mijn geliefd kind, zoo sprak hij be
wogen en_ hij sloeg zijn arm om haar hals, wan
neer het in mijn macht stond u mijn leven te
schenkenGij weet echter dat het onzen
koning toebehoort. Maar God zal voor ons
zorgenhij zal altijd en eeuwig bij ons zijn.
Zie vervolgde hij hartelijk en trok haar dichter
naar zich toewanneer ik ook moge vallen
zoo zal ik steeds in den geest bij u zijn en eens
in den hemel wacht ons een heerlijk wedorzien.
Langen tijd zaten zij daar in de stralen der
ondergaande zon. Albrecht keek op, een droeve
trek lag op zijn schoon gelaat en hij dacht aan
den loodkogel op den oudejaarsavond.
Den volgenden dag rukte het eskadron van
Fernau uit. Aan het station was het propvol
doch Gretchen drong dapper met oom en tante
door de wachtkamerwaar de verschillende
officieren zich verzameld hadden. Het jonge
meisje zag ze niet zij zag niet hoe Eduard op
zijn ouders toetrad zij zag alleen den geliefden
bruidegomdie bleek en zonder een woord te
spreken naast haar stond en krampachtig haar
hand in de zijne hield. Hier mochten zij hun
hart geen lucht geven, zij hadden thuis reeds
afscheid van elkaar genomen. Het schetteren
der trompetten deed den officieren aan hun
plicht denken, om de manschappen in de wagens
te brengen.
Nu kwam het laatste, het moeilijkste oogenblik,
een omhelzing nog en de zachte woorden: God
zij met u, Albrecht.
Vergeet mij nietMargareta. Toen was
het voorbij hij nam r.og afscheid van zijn ouders
en toen toen werd de deur gesloten.
die ons worden geboden tot behoud. „Help
u zei ven en God zal u helpen" is eene
gulden spreuk, die ook hier in zekeren zin
hare toepassing vindt.
Het is hier niet de plaats om uit te
weiden over de verschillende vormen van
levensverzekering, noch over de deugdelijk
heid der grondslagen waarop zij berust. Een
en ander is, vooral in den laatsten tijd,
uitvoerig behandeld in verschillende brochu
res en tijdschriften. Wij verwijzen belang
stellenden naar die stukken, waarin op on—
wederlegbare wijze wordt aangetoond dat er
bijna niemand is van welke maatschappelijke
positie dan ook hij moge ambtenaar zijn
of industrieelkostwinnend persoon, gegoed
burger of kapitalist voor wien niet een
of andere vorm van verzekering van het
hoogste belang is.
Wil echter de levensverzekering volkomen
beantwoorden aan haar doeldan moet zij
op de eerste plaats geregeld worden naar
ieders maatschappelijke positie en mag zij de
draagkracht onzer middelen niet te boven
gaan. Behoorlijk toegepast zal zij hare zegen
rijke gevolgen doen gevoelenniet alleen in
de misschien nog ver verwijderdemisschien
ook zeer nabij zijnde toekomst, maar ook in
het tegenwoordige. Niets toch is er, dat in
een huisgezin de spaarzaamheid meer bevor
dert en de nuttelooze uitgaven beter ver
hindert dan het bestaan van een contract
van levensverzekering; niets wat onzen lust
tot werken meer verlevendigt dan het aan
genaam bewustzijn, te hebben gezorgd voor
de toekomst en dus zijn plicht te hebben
gedaan ten opzichte dergenen die aan onze
zorgen zijn toevertrouwd, ook voor het geval
dat onze levensdraad vroegtijdig mocht worden
afgesneden.
In een volgend nummer hopen wij meer
in het bijzonder te spreken over deredenen,
waarom de levensverzekering nog niet die
algemeene deelneming ondervindt, die zij in
Wat toen nog gebeurde dat kon Margareta
zich slechts herinneren. Eduard was op haar
toegetreden om haar vaarwel te zeggen. In zijn
oogen stonden tranen en met een zachte bevende
stem had hij haar gevraagdBid voor mij
lieve Margareta.
Alles alles ging voor haar verbeelding voorbij
zonder dat het haar in het minst aandeed, alleen
toen men op het perron kwam en zij aan het
raampje van de coupé vau den trein die zich
langzaam in beweging stelde nog eens dat schoone
ernstige gelaat van haar verloofde zag, toen
kwam als een dolksteek bij haar op Gij hebt
hem voor de laatste maal gezien.
En weg reed de trein onder de klanken van
het Wacht am Rhein naar liet ver verwijderd
oorlogstoon eel.
u
riet was op deD avond van den eersten Sep
tember. De heete strijd was gestreden en overal
om Sedan zag men de kamplichten. Vermoeid
van het gevecht lagen de officieren en man
schappen voor de tenten gedeeltelijk hun slechte
avonddisch verorberende en gedeeltelijk haastig
de brieven lezendedie de veldpost hun ge
bracht had.
De Uhlanen van hetregiment lagen ver
van de vesting verwijderd, zij waren zooeven
aangekomen en moesten morgen den eersten
aanval medemaken. Om een geïmproviseerde
tafeleen bank over twee boomstammen gele
gen zaten of lagen de officieren het lachen
en praten klonken door den stillen helderen
nachtdoch het was toch alsof er een moede-
looze stemming onder het gezelschap heerschte.
Zoo aan den vooravond van een slag dat
stemt toch altijd ernstig, merkte een dikke kleine
majoor op, terwijl hij zijn sigaar aanstak. Mor
gen tegen dezen tijd 1 Wie weet of wij dan
zoo hooge mate verdient, en tevens de be
zwaren te wederleggen die tegen die deel
neming somtijds worden geopperd.
Sedert veertien dagen hebben de arbeiders in
de steengroeven te Ecaussines het werk gestaakt,
en voor alsnog schijnt weinig kans te bestaan
dat de loonsverhoogingdoor het volk geëischt
zai worden toegestaan.
De kermis te Brussel is dit jaar weer
op de gewone wijze gevierd. Zij werd verleden
jaar vooral op aandringen van den burgemeester
Buisafgeschaftmaar thans bij besluit van
den gemeenteraad weder ingevoerd, hoewel slechts
met meerderheid van een stem.
De stad Verviers staat op dit oogenblik
blank van het water; de Vesdre is bniten hare
oevers getreden en op honderd meters van de
rivier zijn alle kelders ondergeloopen. In ver
schillende groote straten is het verkeer gestremd.
De rivier is vol drijvende boomen meubelen en
zelfs huisdieren. Vrijdagmiddag te vier uur
kwam er niet meer of minder dan eene geheele
brug aandrijven. Men verkeert in bezorgdheid
voor de brug Dictus. Een tallooze menigte
gaat per spoor naar Luik om het dal van de
Vesdre te zien, dat in een meer herschapen is;
anderen trekken naar Gileppe waar het geheele
bassin gevuld is. Als het water nog een meter
wastbeginnen de overlaten te werken en zullen
twee watervallen te aanschouwen geven die 25
meter breed zijn en een val hebben van 45 mtter
(ongeveer de hoogte van de colonne du congres
te Brussel. Men hoopt echter dat het zoover
niet zal komen. Sedert is het water aanmerkelijk
gaan dalen er -blijven echter nog allerlei voor
werpen aanspoelen. In de Rue du Marteau te
Verviers kan men niet in de huizen komen of
men moet over eene barricade van stoelen en
tafefs heen. De straatjeugd speelt schuitjevaren
in de straten. Ongevallen zijn nog niet voor
gekomen.
hier nog wel allen bijeen zullen zijn. De Chas-
sepots en mitrailleuses ruimen er heel wat van
de baan.
Jamerkte een ander ophet is toch
altijd iets eigenaardigs. Geen enkele van ons
Duitsch leger zou men van lafheid kunnen be
schuldigen maar toch geloof ik dat ieder het
ernstige van het oogenblik gevoelt, wanneer hij
er op los moet. Hij gevoelt steeds iets onver
klaarbaars dat hem zoo doet denken dat hij
reeds met een voet in het graf staat.
Gister nog op vuur'ge rossen
Heden door de borst getroffen.
sprak een jong vaandrig en slaakte daarbij een
diepe zucht.
Ja, mijne heeren voor hen, die aan het
leven gehecht zijn mogen die woorden waar
heid bevatten voor mij echter niet.
Eduard von Fernau was het die hier op
spottende wijze sprakhij lag in zijn mantel
gehuld op den grond en blies de blauwe rook
wolkjes van zijn sigaar in de lucht.
Maar Fernau, gij spreekt als iemand
waarvan men zegt dat de boter van zijn brood
gevallen is lacatte een jong assistent dokter
spottend. Zijt ge misschien ook hopeloos verliefd?
Een verachtelijke blik trof den spreker, doch
het scherpe antwoord bleef achterwegewant
een nieuw aangekomene kwam in het kringetje.
-— Kameradenveroorlooft mij den brief
mijner bruid te lezen, klonk Albrecht von Fer-
naus's stem en het schoone mannelijke gelaat
keek vragend rond. Lachend en schertsend werd
het verlof gegeven alleen Eduard stond op om
eens rond te loopen het was hem niet mogelijk
het opgeruimde gelaat van den begunstigden
broeder bedaard aan te zien.
(Wordt vervolgd^
