Nummer 4.
Donderdag 14 Januari 1886. 9C Jaargang.
I, KMI* III BBffl
EEN GOÜSliËRICIl T.
Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen.
BEKENDMAKING.
FEUILLETON.
ANTOON TIELEN,
BUITENBAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
STAAT VAN BRIEVEN
ETHEL's WRAAK.
De Echo van het Zuiden,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
geadresseerd aan onbekenden.
Verzonden gedurende de 2e helft van Nov.
Van Waalwijk.
H. Drukker Amsterdam.
Kunnende de brieven door tussclienkomst van
liet postkantoor terugbekomen worden.
De directeur,
BAGGERMAN.
Burgemeester en wethouders van Waalwijk;
gelet op art. 175 der gemeentewet
maken bekend
dat het besluit tot regeling van het gemeentelijk
recht, te heffen voor het verleenen der vergunning
tot het uitoefenen van den kleinhandel in sterken
drank binnen de gemeente Waalwijk, alsmede de
verordening op de invordering, waarvan de af
kondiging op lieden heeft plaats gehad, gedurende
drie maanden ter secretarie dezer gemeente voor
een ieder ter lezing zijn nedergelegd en tegen
betaling der kosten algemeen verkrijgbaar 'zijn
gesteld.
Waalwijkden 10 Januari 1886
Burgemeester en wethouders voorn.
De burgemeester,
Dr. DE HAAN l.b.
De secretaris,
F. W. VAN LIEMPT.
Burgemeester en wethouders van Waalwijk
brengen ter openbare kennisdat bij hen eén
verzoekschrift is ingekomen om vergunning tot
verkoop van sterken drank in het klein binnen
deze gemeente van Aug. van Dijk, looier te
Waalwijk, in het door hem bewoond huis, staande
in de Groote straat, wijk A. no 32a.
Waalwijk, 8 Januari 1886.
Burgemeester en Wethouders voorn.
Dr. DE HAAN l.b.
De secretaris,
F. W. VAN LIEMPT.
De werkstaking te Gent is geëindigd tenge
volge van onderhandelingen tusschen den burge
meester en de directeuren der fabriek.
Naar het Duitsch van G. Wild.
11e HOOFDSTUK.
DE VLUCHT.
XII
Met eenen kreet zonk Minnie op de knie 'n.
Maai reeds was lord Oswald tusschenbeide
gesprongen, om de geliefde te beschermen.
„Ik alleen ben de schuldige,'' riep hij, zich
stoutmoedig tegenover den graaf stellende.
Zwaar haalde de graaf adem een onderdrukt
gebrul ontsnapte aan zijne borst; krachtig verhief
zich zijne hooge gestalte en de dreigend gebalde
vuist kwam loodzwaar neder op het hoofd van
den weerloozen joDgen man.
Minnie zag en hoorde niets van dit alles,
want zij lag onmachtig op den grond.
Zonder geluid te geven was lord Oswald
nedergestort; 's graven vuist had goed getroffen.
Stijf en levenloos lag daar Minnie's geliefde.
Zijn hoofd was op een scherpen steen terecht
gekomen en langzaam baanden zich eenige
bloeddroppels eenen weg door zijne donkere
lokken geen enkele ademtocht deed zijne borst
zwellen en over zijn gelaat lag reeds de kalmte
des doods verspreid.
In zijnen toorn zag de graaf van dit alles
niets. Hij tilde zijne in onmacht liggende dochter
in het rijtuig en, de teugels grijpende, reed hij
naar het slot Neville terug.
12e HOOFDSTUK.
Ethel was met Francis Wilton, haren echt
genoot in Parijs gebleven dat wil zeggenzy
Advertentiën 1 7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regeJ
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
In een hotel te Brussel heeft zich Don
derdagmiddag een jongmensch met een revolver
dood geschoten. Hij liet een brief achter, voor
de politie, van den volgenden inhoud: „De
ongelukkige, die zich gedood heeft, heet An-
toine V., wonende te Amsterdam ten huize van
zijn broeder."
Door een bijzonder toeval zijn een man en
een vrouw te Viel-Salm (Belgie), die gehuwd
waren doch sedert 20 jaren gescheiden van el
kander leefdennaast elkander begraven. De
"rouw had een winkeltje en stierf den 31sten
December. De man die vier dagen later door
het dorp kwamwerd door eene beroerte op
straat getroffen en was dientengevolge onmiddellijk
een lijk. Daar er sedert den 31sten December
geen ander sterfgeval was voorgekomen, kwamen
de lijken van man en vrouw op het kerkhof naast
elkander te liggen.
fe Brussel zijn drie beruchte dieven Gor
don Benson en Bechen allen ontsnapte ge
vangenen gevat. Zij hadden, in de Belgische
hoofdstad een „internationaal nieuwsbureau"
gevestigd en stelden zich voor daar verschrider.e
nieuwe „ondernemingen" uit te voeren.
De drie boeven werden lang door de Engel-
sehe politie gezocht, maar zij wisten steeds alle
tegen hen genomen maatregelen te verijdelen door
dien twee Londensche politiebeambten door hen
omgekocht waren, en hen op de hoogte hielden.
Zij beschikten over een vermogen van ruim
f 500,000, dat bij verschillende bankiers te Lon
den was belegd.
De Londensche politie werd op het spoor der
langgezochten gebracht door een pakje, dat aan
Gordon geadresseerd was en naar Brussel ver
zonden moest worden. Zij droeg een barer be
ambten op met het pakje mee te gaan, en het
gelukte dezen, met behulp der Brusselsche politie
de drie mannen in handen te krijgen. Zij zittten
nu voorloopig in de gevangenis Saint-Gilles te
Brussei.
Bijna de geheele radicale pers geeft hare iu-
genomenbeid met het nieuwe kabinet te kennen;
de heer Clémenceau wenscht het in zijn orgaan
brachten daar eenige maanden des jaars door
meest echter gingen zij reizen, want Wilton
bleef niet gaarne lang op écne plaats.
Ethel's verbinding met Francis was kinderloos
gebleven, eene omstandigheid, die Ethel veel meer
betreurde dan haar man.
In weerwil harer overgroote liefde voor haren
gade vond zij aan zijne zijde niet hel geluk, dat
zij gedroomd had.
Door de omstandigheden gedwongen met zijne
vrouw te leven, had Wilton er spoedig genoeg van,
steeds voor een van liefde gloeienden minnaar
te spelen en niets dan liefelijkheden te zeggen.
Wel moest hij nog altijd zekeren schijn van
liefde bewarenwant geheel en al durfde hij
het in geen geval bij Ethel te bederven.
Maar de sluierwaarmede hij zijne onver
schilligheid bedekte, was toch te doorzichtig dan
dat Ethel niet de waarheid raadde, en deze
ontdekking berokkende haar menig bitter uur.
Nog steeds beminde zij haren echtgenoot met
waanzinnigen hartstocht en deze liefde deed
haar zijne koelheid verdragen en zich tevreden
stellen met de kruimels, die spaarzaam genoeg
van de tafel zijner liefkozingen afvielen.
Niettegenstaande dit alles hoedde Wilton er
wel voor de ijverzucht zijner echtgenoote gaande
te maken; liij speelde en wedde tamelijk hoog
hij had alieilei adellijke liefhebberijen,'die van
Ethel's geld moesten betaald worden maar
ontrouw kon hem niet ten laste worden gelegd.
En dit rekende Ethel hem hoog aan.
Mocht hij haar ook minder beminnen, mocht
hij' al koeler en onverschilliger geworden zijn
hij bleef haar toch trouw, en om die reden kon
zij hem al het andere vergeven.
Zoo ging de tijd voorbij en het vooruitzicht
op de rijke erfenis werd voor Wilton steeds
zekerder.
Dokter Burton beweerde het kind overgeleverd
„La Justice' een lang gelukkig leven toe. Hrj
Doemt het kabinet een werkelijk veizoenings-
ministerie en het komt er thans op aan, dat het
zijn programma opstelt in overeenstemming met
den nieuwen stand van zaken. De „Radical,"
het blad van den afgevaardigde Naretbetreurt
het dat de heer Grévy een kabinet Floquet
Freycinet heeft verhinderd; het thans opgetreden
kabinet acht bij niet levensvatbaar. De oppor
tunistische bladen laten zich weinig over de
nieuwe regeering uitzij willen eerst hare plan
nen vernemen voor zij een oordeel vellen.
Het „Journal des Débats" is nog minderin
genomen met het kabinet dan de „République
Fraiujaise" en de „Siècle" Het blad merkt op
dat vijf oud-ministers thans weder de gewichtigste
posten in het kabinet bekleedcn, alsmede dat
Baihat en Develle eveneens tot de vroegere meer
derheid hebben behoorden. vooral laatstge
noemde het ministerie Ferry, zeer beeft gesteund.
O kan liet blad zich niet begrijpen dat de
- net de keus heeft laten vallen op
r '!ta' Bouget voor minister van oorlog, na
de rol die de generaal in Tunis heeft gespeeld
en het incident dat hij naar aanleiding van een
vonnisdat hem niet beviel h -ef'. *eroorm»ct.
D'j „Figaro" raêrtt op, dat De Is"weinet slechts
als een voorspa# is te beschouwen, dóch dat in
een lijdwaarin zoo hard gereden wordt een
voorspan ook zijn nut kan hebben.
De staatssecretarissen ziju nog niet off.ot.eol
benopmd maar bijna allen zullen hoogstwaar
schijnlijk wel uit de radicale partij gekozen
worden.
Het ministerie van marine behoudt hel
bestuur over de koloniën, tot de regeling van
verschillende takken vac dienst, die van het mi
nisterie van oorlog onder andere leiding geplaatst
worden geschied is.
Volgens de „Temps" zal de gouverneur van
Tunisda beer Catnbon niet teruggeroepen
worden ofschoon generaal Boulanger, met wien
hij oneenigheden heeft gehad, minister vaa oorlog
is geworden.
Generaal Boulanger minister van oorlog,
heeft een dagorder tot het leger gericht, waarin
hij o. a. zegt „Wij zullen vol geestkracht voort
schrijden op den weg ons door onze bekwame
voorgangers aangewezen, wat betreft de militaire
wedergeboortewaaraan wij ons sedert vijftien
jaren wijden. Leve Frankrijk! Leve de republiek!"
Uit angst om door de politie gevat te wor
den is te Saint-Pathem (Frankrijk) een wilddief
op de volgende wijze om het leven gekomen. Toen
hij op de jacht was, bemerkte hij plotseling dat
de gendarmen hem op de hielen waren. Zonder
zich te bezinnen sprong hij in de snelstroomende
rivier de Lot en slaagde er in die over te zwem
men. Maar toen daagde de gendarm aaD den
overkant op. Op het punt van gepakt te worden,
sprong de 22jarige jongeling weer in het water.
De politie had nu niet lang meer te loopen, want.
half ontzield bereikte de strooper den overkant
en werd daar opgenomen. Spoedig daarna stierf
de ongelukkige.
Uit het van regeeringswege ingestelde on
derzoek naar den dood van den artillerist Aubin
te Van nes is gebleken dat hij niet het slacht
offer is geweest van eene barbaarsche behandeling
gelijk aanvankelijk is gemeld. Hij werd enkel,
zooals Figaro reeds heeft berichtop last van
den majoor Bazaine op dec zadel van het paard
vastgebonden om hem verder te beletten zich
'willig van het paard te laten vallen, en
is alleen daaraan toe te schrijven,
hoofd terecht kwam, toen hij
Qi
weer naar beneden
i' Uot schijnt,
■nt
tan den zadel
A ui
zal cor.'&n.. voor de-
te hebben aan eene zigeunerbende, welke sedert
dien tijd nooit weer in Engeland geweest was
van zijne stilzwijgendheid en die zijner zuster
was men zeker en verder was er niemand, die
iets van het gevaarlijk geheim wist.
Ethel en Wilton wiegden zich in de volste
zekerheid, en beiden konden nauwelijks den tijd
afwachten, om de vrachten hunner misdaan te
plukken.
Toch moesten zij lang genoeg geduld oefenen,
want de gezoudheid van graaf Neville scheen
onverwoestbaar; van tijd tot tijd wonnen zij
berichten in omtrent zijnen toestand, maar deze
luidden steeds bevredigend 't scheen dat de
graaf honderd jaar oud zoude worden.
Ethel was gedurende eenige weken ongesteld
geweest en graaf Wilton had tijd gehad om
ongestoord naar zijn genoegen te leven.
Wel had hij zijne vrouw dagelijks eeoige
malen bezocht maar hij had zich toch eenige
vrije uren weten te verzekeren, en Ethel liet
hem zuchtend zijn gang gaan; zij wist toch hoe
ver zijne liefde voor haar ging.
Zoo verzette zij zich ook niet, toen hij, nadat
zij reeds aan de betere hand was, den wensch
uitsprak, eenen vriend in de nabijheid van Parijs
te bezoeken; wel vergoot zij in 't geheim tranen
over zijne liefdeloosheid want, nu zij reeds
sterker begon te worden, viel haar de eenzaam
heid die haar de geneesheer nog steeds aan
beval, dubbel zwaar.
Wjlton nam afscheid en vertrok.
if lethelniet wetende waarmede zij haren tyd
ftou dooden liep treurig door de kamer. In
Wilton's studeerkamer aangekomen bleef zij
nadenkend staan en beschouwde de schrijftafel
welker verschillende vakken meest ongesloten
waren.
Zou hij toch nog niet een geheim voor haar
hebben Zij ging zitten en opende de verschil-
ondanks de:
wierp. De majoor zal echt
gestraft blijven omdat hij
is gegaan, toen' hij last gaf
vasv te binden
De giaaf van Parijs
rechtbank te Rouaan moeten v rrstibi
schuldigd vanwilddievevij, De grondeigenaar
Wallet, wiens landgoed aan dat van de.) "rootj-
pretendent grenst, was met hem overeengekomen
dat zij beiden met de hunnen op elkanders land
goed mochten jagen. Maar hij heeft nu de ge
noemde rechtsvervolging ingesteldomdat de
graaf met de gravin en een vijftiental gasten hazen
en konijnen met verboden middelennl. met
strikken gevangen hebben.
Er zijn reeds sinds lang allerlei hatelijkheden
tusschen de twee buren gewisseld. De graaf liet
o. a. onlangs proces-verbaal opmaken tegen den
zoon van Wallet, omdat de jonkman bij het jagen
lende laden.
Briefjes van bekenden, vluchtige aanteekeningen
rekeningen niets anders niets louter
onschuldige dingen!
Daar viel Ethel's blik op een stukje papier
dat tusschen de voegen van een vak beklemd
geraakt was.
Voorzichtig beproefde Ethel het papier los te
makeni was een briefje, waarop alleen de
woorden stonden:
„Mevrouw Gilbert, Nizza. Hotel S."
Met eeu woesten kreet vloog Ethel op; het
adres was onmiskenbaar door een dameshand
geschreven geen twijfelzij werd door Wilton
bedrogen en zij had hem toch zoo zeer
bemind.
Eenige oogenblikken bleef zy als versuft staan,
maar raapte toen al hare geestkracht weder
bijeen.
„Ik moet de waarheid weten," sprak zij, „ik
moet ze kennen, al zou ik daardoor ten gronde
gaan."
In dolle drift gaf zij nu hare bevelen want
zij wilde zelve naar Nizza reizen om zich te
overtuigen, wie die mevrouw Gilbert was en in
welke betrekking zij tot Francis Wilton stond.
De opgewondenheid verleende haar nieuwe
krachten en reeds twee uren later was zij op
weg naar Nizza.
Vreelesijk opgewonden kwam zij daar aan;
haar eerste werk was naar het hotel S. te rijden
en naar mevrouw Gilbert te vragen.
Genoemde dame woonde in het hotel en was
te huis.
„Ik moet haar onmiddellijk spreken zeide
Ethel met gedrukte stem „breng mij spoedig
bij haar.
Een goede fooi maakte den bediende gewillig;
zonder verder te vragen geleidde hij Ethel naar
de kamer der dame. (Wordt vervolgd)