Nummer 15. Zondag1 19 Februari 1888. lle Jaargang. ~m Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. GEWAAGD SPEL ANTOON TIELEN BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. Groothandel en Kleinhandel- Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00. Franco per pos door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. ■MjWBMMBMgWMIMM i» 111 jMWHUI jjl'I j llli Ml 11 gBHVQHBii Advertentiön 17 regels f 0,60 daarbo en 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscli- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steinek, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Toen in den strijd met Spanje onze voor ouders eenmaal zoover gevorderd waren, dat zij niet meer onvoorwaardelijk den landvoogd naar de oogen behoefden te zien, zoodat zij zelfs een wapenstilstand op voordeelige voor waarden konden bedingen, kon men niet meer rustig zich ueerleggen bij een sla perige rust, maar moest men tot krachtigen inspannenden arbeid zich aangorden, waartoe trouwens de zacht om Spanje afbreuk te doen niet weinig bijdroeg. Van dien tijd dagteekenen onze ondernemingstochten naar die landen, waar Spanjaarden en Portugeezen hunne rijkdommen verzamelden. Ook wij kregen een aandeel in den rijken buit door den zwarten man in het zweet zijns aanschijns vergaderd, en het aandeel in"dien buit werd zoo groot, dat wij weldra de we reldmarkt beheerschten. Kijk beladen vlo ten stevenden onze havens binnen, pakhuizen verrezen, Amsterdam, Enkhuizen, Stavoren en tal van andere plaatsen verheugden zich in zulk een bloei en waren tevens zoo rijk, dat de roep van het rijke Holland eeuwen lang, terend op den roem dier Vaderen, zich kon staande houden, zoo zelfs dat de Pruisen, die den smaad aan Prinses Wille- mijntje aangedaankwamen wrekenzich verbeeldden dat ten onzent alles van goud en zilver was, tot dc- koperen doofpotten incluis. Holland werd de stapelplaats van alle we reldproducten, van heinde en ver stroomdmen naar hier om die producten te koo-pen en de Hollandsche groothandelaar bestond. De groothandelaar, ja, de man,die een scheepje van 10 ton kon bevrachten met één artikel, maar die eveneens een handelsvloot kon uitzenden met duizende tonnen vrachts. Dat Vrij naar het Iloogduitsch van HER MI NE FRANKENSTEIN, 45 door LUCIFER. Hoofdstuk XXIV. LILLY VINDT EEN ONDERKOMEN. Hij was geschreven door eene dame die aich mrs. Bridge noemde, zij verklaarde vijf kinderen te hebben voor welke zij eene gou vernante noodig had. Als L. L. onder deze letters had Lilly geadverteerd goede aan bevelingen konde overleggenmuzikaal was en in staat de grondbeginselen te onderwijzen, kon zij zich den volgenden ochtend om 10 uur aan het opgegeven adres aanmelden. Natuurlijk bevond Lilly zich op het bepaal de uur ter aangewezen plaatse. Het huis was eene kleine tamelijk eenvou dige villa, nogal ver buiten de stad Canter- burry gelegen en door een hoogen muur van de straat gescheiden. Lilly belde en werd door het dienstmeisje, dat haar om hare armzalige kleeding met arg waan beschouwde eerst binnengelatennadat zij haren naam had genoemd en verklaard dat zij door de dame des huizes verwacht werd. Daarna geleidde het meisje haar in huis en eene trap opopende eene deurwaardoor zij Lilly liet binnen treden en riep met luider stemme «Mevrouw mies Lark en sloot daarna de deur weder. Eene kleine dikke damewelke in een zwaar rood zijden kleed op de sofa lag, richtte zich achteloos op keek Lilly een oogenblik lang vragend aan en wenkte haar daarna met de hand te gaan zitten. Lilly voldeed hieraan, en mrs. Bridge want dit was de dame begluurde nogmaals door haar in goud gevat lorgnet de arme jonge vrouw die daar zoo bescheiden in bange verwachting zat. een van dorp leef- was de ware handelaar en gros, die jaarlijks millioenen pondenzoowel als mil-ioenen guldens omzettede man die maar zoo noodig een geheel rijk tocht kon voorzien. De tijden veranderen en de menschen doen zulks ook. De tijden veranderen, met de tijden de zeden en gewoonten, waarmede de behoeften gelijken tred houden. Wanbe heer, partijzuclit, heerschzucht en geloofshaat, achterdocht en naijver, maar niet het minst de verslapping door den grooten nationalen rijkdom teweeggebracht, zij allen hebben het rijke Holland wel niet arm gemaaktmaar toch de bron van rijkdom verstopt. Hollands vloot ging ten gronde en daarmede Hol lands wereldhandel. De bloeiende steden aan de Zuiderzee vervielen, zij werden toen wat Havard ze thans noemt, de doode steden aan de Zuiderzee. Kan men dan den huidigen groothan delaar niet op een lijn stellen met dien van vorige eeuwentoch bestaat er nog een groothandelaarsstand, die den kleine ren handelaar van zijne benoodigdheden voorziet, zonder zich in te laten met den verkoop aan particulieren, een middel waar toe de groothandelaren gedrongen door de tijdsomstandigheden hun toevlucht hebben moeten nemen. Juist dit drukt het zegel op de bloedarmoede, welke den groothande- laarsstand ten grave zal voeren. De fabrikant en groothandelaarzij zijn concurrenten geworden van hunne afnemersen concur- reeren daarbij zóó dat de particulier bijna voor denzelfden prijs koopt als de kleinhan delaar. Het einde is gemakkelijk te voor zien. De groothandelaar van vroeger ver kocht slechts bij groote hoeveelheden aan weerverkoopers, de groothandelaar van he- «Ah gij heet dus Lark zeide zij achte loos toen zij eindelijk het lorgnet van de oo gen nam. »'l Is mij als hadde ik dien naam reeds vroeger gehoord maar ik kan mij niet herinneren bij welke gelegenheid. Gij hebt natuurlijk aanbevelingen medegebrachtmiss Lark «Ik heb slechts aanbevelingen van de dames, aan wie ik muziekles gegeven hebzeide Lilly. «Ik was tot dusverre slechts muziek- onderwijzeresmaar ik bezit alle door u ver langde kundigheden," Zij haalde net reeds tamelijk versleten pa pier voor den dag dat zij tot nu toe steeds met groote zorgvuldigheid bewaard had, om dat het getuigde dat zij zeer fatsoenlijk en volkomen bevoegd was om muziekles te geven, en legde het in de vette handen der dame. «De dagteekening is reeds tamelijk oud" zeide mrs. Bridge. «Hoe kan ik weten dat dit getuigschrift niet valsch is Ik heb reeds meermalen gehoord dat zulke dingen vervalscht worden." Lilly's eerlijk gezicht gloeide en hevige ont roering maakte zich van haar meester. Zij wilde opstaanmaar de dame wenkte haar te blijven zitten, en Lilly besloot te blij ven zoolang er nog vooruitzicht bestond de betrekking te kunnen krijgen. «Nu, het getuigschrift schijnt echt te zijn," voer mrs. Bridge voort, het vluchtig doorloo pend. «Gij ziet er ook eerlijk uitmaar lieve God het uiterlijk is zoo bedriegelijk Ik had eens een kindermeisje, met een Ma donnagezicht, dat zich als buitengewoon valsch en boosaardig deed kennen. Welke bezoldi ging verlangt gij «Ik ik weet zelf niet wat ik moet vragen, mevrouw. Ik was vroe ger nooit gouvernante." «Nu daar gij zoo onervaren zijt, kunt ge ook niet veel eischen," zeide mrs. Bridge. Ik wil mij blootstellen aan 't gevaardat gij blijkt ongeschikt te zijn, en bied, wanneer gij als gouvernante over mijne vijf jongste kin deren wilt optreden, ik heb nog vier andere, die elders op school zijn een jaargeld van twintig pond met geheele verpleging. den verkoopt bij partij aan weerverkoopers en aan particulieren, de groothandelaar van de toekomst zal winkelier worden, gelijk thans zijn afnemers zijn. Het lot van den kleinhandelaar wordt hierdoor niet beter. De afbreukwelke hem door den nu eveneens kleinhandelaar geworden groothandelaar zal worden aan gedaan heeft reeds voor menigeen zeer nadeelige gevolgen gehad. Het wordt ook hier weder de strijd van het kapitaal tegen den middenstandeen strijd die op den ondergang van den laatsten moet uitloopen. Het behoeft toch wel geen betoogdat de groothandelaardie op veel minder lasten zit als de kleinhandelaarzijne waren goed- kooper kan afzetten en diewanneer hij bovendien nog aan particulieren tegen den zelfden prijs verkoopt als die waarvoor hij aan den wederverkooper levertgeene con currentie in het leven roept, maar eenvou dig den kleinhandelaar vernietigt. Wij zouden daarom iederen kleinhan delaar aanraden goed uit de oogen te zienwaar hij zijne artikelen koopt. Eene coöperatie op dat punt zou volstrekt niet kwaad zijn, want, wanneer men eensge zind besloot eenvoudig niet meer te koo- pen bij den groothandelaar, die zich als con current opwerpt van den wederverkooper dan zal aan deze handelwijze spoedig een einde komenen zal men zich een even onwaardige als lastige concurrentie van den hals geschoven hebben. (B.) Dat de Fransche kamer niet onwrikbaar vaststaat, blijkt dagelijks en de russische Wat moest de arme Lilly doen. 't Was weinig genoeg; maar de strijd met de armoede was nog veel bitterder. «Ik neem uwe voor waarden aan, mrs. Bridge," zeide zij met be vende stem «dat wil zeggen als gij mij wilt nemen als ik u zeg dat ik niets bezit, dan de kleederen, welke ik aan heb, en ik u moet verzoeken mij mijne bezoldiging een tijd lang wekelijks te betalen, om mij in staat te stellen nieuwe kleederen te koopen." «Nu ja," zeide mrs. Bridge, «uwe kleederen zien er armzalig uit; gij moet onmiddellijk betere aanschaffen. Als gij mij belooft het geld voor niets anders te besteden, zal ik u vijf pond een kwartaal voorschieten. Hoe zijt gij zoo in verval geraakt?" «Ik was langen tijd zonder betrekking," antwoordde Lilly, en ik geraakte in nood. De adressen der dames, bij wie ik onderwijs heb gegeven staan hier op en gij kunt bij' haar inlichtingen vragenhiermede gaf zij mrs. Bridge een papier over, waarop verscheidene adressen voorkwampv|- «Nog heden zal ik aan deze dames schrijven," verklaarde mrs. Bridge. «Zorg thans voor uwe inkoopen en kom tegen het tweede ontbijt terug. Ik wensch dat gij nog heden uwe betrekking aanvaardt, daar de kinderen tegen woordig zonder onderricht zijn." Zij wenkte Lilly te gaan en deze verwijder de zich met hare vijfpondsnoot. Zij had nu ten minste een tehuis gevonden, en, hoewel het zich niet liet aanzien dat het een aange naam of behagelijk leven zou zijn dat haar wachtte, zoo was het toch altijd beter dan de hittere nood waarmede zij de laatste maanden te kampen had gehad. Zij deed de noodige inkoopenen keerde naar het huis van mrs. Bridge terug. Daar aangekomen werd zij door het dienst meisje op de bovenste verdieping naar een achterkamertje gebracht. «Dat is uwe kamermiss" sprak de dienst bode de kinderkamer en de leskamer zijn daarneven. Mevrouw verlangt dat gij onmid- delijk naar heneden komtals gij u hier in gericht hebt." officieuse pers zegt dat het ministerie-Floquet nu duurzaam gevestigd zou kunnen worden en een internationale beteekenis zou hebben. Die veronderstelling is zeer gewaagd, meer dan men wel zou denken. Gingen tot nog toe steeds radicalen en intransigenten met de mo narchisten samen tegen de opportunisten, er bestaat veel kans dat nu monarchisten en opportunisten zullen samenwerken om de ra dicale levenmakers tegen te werken in hun politiek. Bij de verkiezing van 26 Februari a. s. moet in een negental zetels worden voorzien. Tusschen Frankrijk en Italië is alles ook geen couleur de rose en de redevoering, door Flourens, den Franschen minister van buiten- landsche zaken te Brianqon gehouden, heeft in Italië alles behalve een gunstigen indruk gemaakt, en als nu wordt bewaarheid wat uit Massowah wordt gemeld, dat de kanonnen der Abessiniers uit Fransche fabrieken af komstig zijn, zal de stemming er zeker niet op verbeteren en al wat betrekking heeft op de tarieven-quaestie tusschen Frankrijk en Italië of op de militaire voorbereidingen van het een of andere land, zal nauwkeurig wor den uitgepluisd en aller oog zal ongetwijfeld op alles gericht zijn, wat in het zuiden van Europa geschiedt, te meer nu reeds gezegd wordt dat de houding van Italië het begin van uitvoering is van een plan, te Berlijn sedert lang gesmeed. De Voltaire behelst in verband hiermede het bericht uit Rome, dat de Italiaansche minister president Crispi zich naar het Quirinaal heeft begeven om 's konings aandacht te ves tigen op zekere verklaringen in de rede, door den heer Flourens op zijne verkiezingsreis in het departement der Boven Alpen gehou den. Ophelderingen dienaangaande zullen naar men zegt, door generaal Menabrea, Ita- lie's gezant te Parijs, worden gevraagd. De heer Flourens heeft onder anderen te Brianqon verklaard, dat hij deze gelegenheid Hierop verdween het meisje wedereen jongen bracht het kleine kofter boven waarin Lilly's geringe eigendom zich bevonden zoodra zij alleen in hare kamer was nam zij dezelve met eenige belangstelling op. De vloer was niet bedektalleen voor het eenvoudig ijzeren ledikant lag een smalle tapijtstrook. Een kleine sofa en een eenvoudige armstoel t beiden met bont katoen overtrokkeneene kast en eene tafel maakten het gansche meu blement uit. De kamer had slechts een ven ster en zag er tamelijk somber en onvrien delijk uitmaar aan Lilly scheen zij de ka mer der rust. Zij sloot de deur, knielde neder en bad God om kracht om haar eenzaam treurig lot te dragen en de op zich genomen plichten naar geweten te kunnen vervullen. Bedaard en gesterkt stond zij op kleedde zich en begaf zich naar mrs. Bridge. Deze ontving haar met groote voorkomend heid en betuigde hare tevredenheid dat Lilly haar niet voor de vijf pond nad opgelicht, maar werkelijk teruggekomen was. Daar zij verlangde dat Lilly dadelijk met hare werkzaamheden begon ging zij met haar naar de kinderkamer, waar drie jongens en twee meisjes van zes tot elf jaar oud als wilden stoeiden sprongen en schreeuwden. Lilly was geheel verschrikt. Bridge had hare kinderen als voorbeelden van beminnens waardigheid en welopgevoedheid afgeschilderd» Toen zij de nieuwbenoemde gouvernante zagen, kropen zij schuw iu een hoek en fluis terden tot elkander en wierpen schuinsche blikken op de teederekinderlijke gestalte tegenover hen, aan wie de zware taak was ten deel gevallen hen aan gehoorzaamheid en orde te gewennen. Mrs. Bridge stelde de kinderen aan Lilly eenvoudig met hun namen voor, en daar zij meende hiermede volkomen geno% te hebben gedaan, liet zij de jonge vrouw met hare kin aeren alleen. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1