Nummer 21.
Zondag 11 Maart 1888.
lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
GEWAAGD SPEL.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Engeland.
Spanje.
Duitsehland.
UITGEVER
Waalwijk.
°P'
i) nmiij,,iuu) ±J
Dit. blad verschijnt Woensdap en Zaterdag avond
Abonnementsprijs per 3 maanden j 1,00.
Franco per posi door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiön 17 regels J 0,60 daarbo en 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentien voor Duitsch-
land°worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Stein eu, Hamburg. Reclames 15 cent per re
Het door Wilson aangeteekende hooger
beroep zal waarschijnlijk in het laatst dezer
maand voor het hof van appèl in behandeling
komen.
De raad der orde van het legioen van
eer heeft eene commissie van onderzoek be
noemd, om een rapport op te maken over(
de zaak van Letland, den bekenden fabrikant
van vaten, die door geld het kruis van het
Legioen van eer van Wilson gekocht moet
hebben. Zoodra de commissie haar rapport
gereed zal hebben, zal de grootkanselier der
orde van het Legioen van eer het aan den
raad mededeelen, om te overwegen of Legrand
van de lijst moet worden geschrapt.
Er moet voor Parijs een nieuwe prefect
van politie benoemd worden, daar de tegen
woordige prefect, de heer Bourgeois, die in
het departement Marne tot afgevaardigde is
gekozen, zijn ontslag heeft ingediend. Als
zijn waarschijnlijken opvolger noemt men den
heer Lozé, vroeger secretaris-generaal bij de
prefectuur van politie, en thans prefect van
het departement Somrae.
Eergisteren is het op de arbeidersbeurs
te Parijs tot een geregeld gevecht gekomen.
Eene groep anarchisten of possibilisten heeft
goedgevonden een syndicaat te benoemen
Vrii naar het Hoogduitsch van HERMINE
FRANKENSTEIN,
LUCIFER.
DOOlt
50
Hoofdstuk XXVI.
HET RAADSEL VAN NINA'S VERBLIJF.
Zij kwamen op den juisten tijd op Rokeby-
House aan, eene bekoorlijk op eenen heuvel
gelegen villa in Italiaans';hen stijl opgetrok
ken- i n
Tot ver in den omtrek .si co ld zich velden,
weiden en bosscheu uitdie alle er toe be
hoorden.
Lord Stonefield en nir. Harpe reden van
het station mei een riitüig er heen stegen
aan de deur uit en trokken t a mei uk hard aan
de bel.
Eene oude huishoudstermet een eerlijk en
ehtopende na lang talmen voor-
leur en keek vreesachtig naar bui-
goedig
zichtig
ten.
„Goed
beleefd 1
eh hier he<
heeft zich daarna meester gemaakt van het
kantoor van het syndicaat der huisschilders
en haalde er alles uit wat maar te grijpen
was tafels, stoelen, kasten. Vervolgens wer
den deze voorwerpen tot projectielen gebruikt
naar de tegenstanders. Te midden van deze
broederlijke ontmoeting verdwenen de kas en
de pendule. Toen het gevecht geëindigd was,
deden de overwinnaars de anarchisten of
possibilisten een hangslot aan de deur van
het door hen veroverde kantoor.
De geweldenaars hadden tot aanvoerder
zekeren André Gély, die candidaat was bij
de op Zondag jl. plaats gehad hebbende ver
kiezing van een gemeenteraadslid, maar die
door een anti-autonomisl geslagen werd.
Nu de sneeuw op snelle wijze begint
te smelten, vreest men te Parijs voor een
overstrooming. De Seine begint aanmerkelijk
te wassen en het bevel is gegeven dat alle
koopwaren van de kaden moeten verwijderd
worden.
i advocaat,
L6UW
■relde
ag juffrouw zeide
'1 afuemend.
n om ipj.86 Rokeby eu mrs.
Bene te bezoekc 'i;
»D.' dames zijn hier, inijijiieer, ;UK~
woordde de huishöudstei
«Niet bier riep Harp ;I' v.W-nr jm\-
Borne zeide ous toch dat
begaf."
„Zij schreef mij ook het huis na naar'
huwelijk in orde te brengen," actsV
de huishoudster„en dieustboden te nem i,
wat ik ook gedaan heb. Voor ongeveer 14
dagen kreeg ik een anderen brief, waarin zij mij
beval de dienstboden weder te ontslaan en het
huis te sluiten daar zij besloten was niet te
komenik volbracht natuurlijk dit bevel."
«Wilt gij zoo beleefd zijn ons dien brief te
toonen vroeg de advocaat. „Wij zijn de be
heerders van miss Rokeby's vermogen en 't
is dringend noodig dat wij de jonge dame zoo
spoedig mogelijk zien. Wij meenden haar
hier te vindende brief brengt ons misschien
op het spoor van haar verblijf. Deze mijnheer
is graaf Stonefielden ik ben Harpede
rechtsgeleerde raadsman der familie Rokeby."
De huishoudster opende nu de deur geheel
voor hen. Beide namen waren haar bekend
en zij begroette de heeren als personen die
recht hebben op de gastvrijheid des huizes.
„Kom binnen, heeren," zeide zij. „Ik zal
u den brief halen."
De minister van oorlog zeide, clat Spanje
een strenge onzijdigheid moet in acht nemen,
maar dat het daarvoor noodzakelijk het leger
moet versterken. Wij hebben zeide hij, 500,000
geweren nieuw model en de kusten worden
door talrijke kanonnen verdedigd. Plij stelt
zich voor zonder groote kosten Spanje een
leger te verschaffen van 500,000 man met
180,000 man reserve.
Dc bezoekers volgden haar in een koele on
bewoonde kamer en gingen zitten, terwijl zij
zich voortspoedde om den brief te balen.
„Ik was van meening dat de Borne's zich
hier heimelijk ophieldenzeide Mr. Borne
zacht; maar ik zie in dat zij niet hier zijn
mylord. De huishoudster is te eerlijk, om
ons voor te liegen. Wij zullen elders moeten
zoeken en ik vrees dat wij op deze noodelooze
reis te veel tijd verspeeld hebben."
De huishoudster kwam terug met den brief;
lord Stonefield en mr. Ilarpe lazen hem hij
bevatte niets meer dan hetgeen de huishoud
ster hun reeds mondeling medegedeeld haden
gaf hun niet de minste aanwijzing voor verdere
nasporingen.
Harpe zuchtte toen hij den brief aan de
huishoudster teruggaf.
„Wij danken u zeer, mejuffrouw," zeide hij;
„en thans moeten wij onverwijld naar Londen
terug. Als gij eenig bericht van Mr. Borne
Een zeer interessant debat aangaande oorlog
en marine, heeft in het Engelsche parlement
plaats gehad. Het oorlogsbudget geeft een
besparing van bijna vijf millioen gulden, en
evenwel voorziet cle minister van oorlog mede
in belangrijke militaire uitgaven, die in het
budget van 1887 uiet voorkwamen. Aanzien
lijke sommen worden uitgetrokken voor de
verbetering en versterking der oorlogshavens.
Zooals men weet vormden zich in den laat-
sten tijd tegenover de oorlogsadministratie in
Old Engeland twee partijen, een die groote
uitgaven wilde doen voor oorlog en marine
en een die met alle kracht bezuinigingen
wilde. Beide partijen te bevredigen, scheen
een zoeken te zijn naar den steen der wijzen
en toch Salisbury is er in geslaagd. Het
budget van oorlog is met eenige millioenen
verminderd en bovendien zijn de noodige
hulpbronnen gevonden om een geheel nieuw
systeem van haven-verdediging te doen uit
voeren.
Het budget van marine heeft dezelfde
principen gevolgd. Hij geeft een besparing
van 10 millioen gulden zonder eenigen stil
stand of vermindering te doen plaats vinden
in den aankoop of aanbouw van materiaal.
Bij de discussiën is iets geheel nieuws te
berde gebracht namelijk een voorstel tot in
voering van een soort verplichten militairen
dienst, waaronder alle Britsche burgers in
„En de dames," vroeg mr. Harpe, „hoe za
gen die er uit?"
De eeneiets ouder dan de andere, was
donkerbruin met zwarte oogen. De jongste
had lichter haar. Zij zeiden dat zij van üstende
naar Brussel gingen en ik geloof dat de ou
dere dame en de heer pas getrouwd waren
ze deden zoo verliefd," zeide de opziener.
„Wij zijn zonder twijfel op het rechte spoor!"
riep sir George heel verlicht.
Harpe stopte den opzichter voor zijne inlich
tingen een geldstuk in de hand en de drie
heeren haastten zich naar hun rijtuig en reden
naar het hotel terug.
Gedurende den rit bewaarde mr. Harpe een
diep stilzwijgen, maar toen zij voor liet hotel
waren aangekomen, zeide hij
„Wij zijn afgematgraaf Stonefielden
hebben beiden rust noodig.
Ik stel voor van nacht hier te blijven en
eerst morgen vroeg af te reizen. Ik weet hoe
krijgt, verzoek ik u het mij te schrijven, „Ik I angstig en ongeduldig gij zijtmaar wij mo-
feloof. echter niet dat gij eerder van hem zult
hooren dan wij."
Daarop namen de heeren afscheid van de
huishoudster en namen den terugtocht naar
Londen Man.
„Ik geloof iiiet dat ons gezelschap in Londen
is," zeide .'iir. Harpe, terwijl hij met. den graaf
naar Louden spoov.-le. Wat zou de Bornes be
letten, naar het vasteland, te vluchten, aio
hs vóór hebben,' Onze eerste plicht
ïb hei aan de stations en op de havenplaatsen
dichtingen in te winnen."
b^v-inien 's morgen- te en spoed
den zich nii
1 hotel, waar zij ld angstige
do
ai kham verwacht
•ren met het in-
inUchfingen op
ivaartkantoren.
'il
au
dat
de
H;:
op-<
tiici
chr.p, uit tv
da
.de
H
jü °P
het
Üstende v
seds vol ijv
ioor.
k zullen
■ekken
en onge-
darne
zisij
een gezels
bestaande,
„Den hemel zij
fluisterde sir Geo
van avond nog n
zeide lord Stonefie
duld.
„Harpe knoopte een gesprek aan i
opzichter en zeide
„Kunt gij ons den heer en ae beide
soms beschrijven, vriend?"
„De heer was lang en blond, met een longen
bakkebaardzeide de opzichter eenigszins
aarzelend, „en was in 't zwart gekleed.
„Deze beschrijving kan zeer goed op Digby -
Borne passen," zeide sir George.
gen niet te veel vergen van onze krachten.
Gij ziet er heel vermoeid uit."
Dat komt enkel van de ongerustheid en de
vrees," zeide de jonge graaf.
„Ik kan ternauwernood wachten om zeker
heid te hebben maar ik wil uwen raad op
volgen en tot morgen wachten.
De drie heeren begaven zich in eene der
iam«roWelke zij gemeenschappelijk bewoon
den. Toen zij er binnen traden draaide zich
een man om die aan het venster stond en
kwam naar hen toe.
't Was lord Stönefield's hofmeester.
„Gij hier Seales riep de jonge graaf. „Is
er iets voorgevallen?
De hofmeester, een oudachtig man met een
eerlijk uiterlijk schudde het hoofd toen hij
antwoordde
„Er is niets gebeurdmylordmaar gij
bevoelt mij dringend u alle brieven na te
zêüdeu daar ik wist dat gij zeer angstig zijt
en ik vreesde dat de brief mocht verloren
ga.au biivbl ik u dezen maar persoonlijk."
„Een brief!" riepen alle drie tegelijk.
„Het schrift ip van een dameshand, en juist
daaro..'
meester
Hij n
elsgant
vreugd»
„Hij
brack
?kr«
Hii liep
toen
Nina
r het
loj
dicht
apen eu
kern zelf," zeide de hof-
ifeu.ille en haalde er een
ord Stonefield uitte een
het schrift zag.
zeide hij.
enster sob. mrde de en
er een aan vier zijden
dat met Nina Ro-
i.pid was.
is ure Brussel ge-
staat zouden zijn ter verdediging van hun
vaderland mede te werken. Het voorstel be
treft verplicht militair schoolonderwijs, waar
door Engeland volgens de voorstellers in
het bezit zou komen van een even flink leger
als dathetwelk het vasteland in de kazernes
vormt.
De Engelsche kroonprins en zijne ge
malin vieren heden Zaterdag bun zilveren
huwelijksfeest. Bijna alle gekroonde hoof
den zonden geschenken aan het zilveren
bruidspaar.
Zeer onrustbarende geruchten liepen reeds
sedert Zondag 11. over den toestand van den
Duitschen keizer, maar daar reeds zoo her
haaldelijk dergelijke geruchten verspreid wa
ren, was er geen geloof aan geslagen, tot
zij door officieele berichten werden bewaar
heid. Bij de verschijnselen van verkoudheid
verbonden met een aandoening van de slijm-
huid aan den hals en prikkeling der oogen,
kwamen nu ook pijnen in het onderlijf, de
eetlust verminderde en een sterke aineming
der krachten werd merkbaar.
Donderdagavond tegen half acht hebben
sommige bladen een extra noramer uitgege
ven met het bericht, dat de keizer overleden
was. De nommers werden in beslag geno
men op grond dat dit bericht niet juist was.
Reeds waren de klokken begonnen te luiden.
Dit moest beteekenen dat de keizer op dat
in ii 1 ■.'■■a
„Wij zijn dus op het rechte spoor zeide
Harpe zegevierend.
De jonge graaf doorliep den inhoud met
opgeruimd gesmoed.
Deze was buitengewoon teeder en liefdevol,
vol hartelijke toespelingen op hunne verloving
in werkelijkheid een briefzooals slechts
eene vrouw kan schrijven en toch was de
jonge bruidegom uiet tevreden. Aan de brief
ontbrak die oprechte eenvoud waardoor Nina
zich onderscheidde en 't kwam lord Stonefield
voor dat juist die oprechtheid gemist werd.
Hij was meer met het hoofd dan met hart
geschreveu en zijne eerste vreugde en zalig
heid maakte plotseling plaats voor een bittere
teleurstelling.
De hofmeester zag dat hij overbodig was en
verwijderde zich.
Mr. Harpe en sir George Markham naden-
den onzen held en de baronet legde vriende
lijk eene hand op 's graven schouder.
„Vergeef ons dat wij uwe gelukkige droo-
merij onderbrekengraaf Stonefield," zeide
hij maar wij zijn zeer ongeduldig. Miss Ro
keby schrijft dus uit Brussel en bevindt zich
wel" Wij zijn dus angstig geweest zonder
reden
De jonge graaf keerde zich niet om en sprak
niet. Hij hield den brief nog vaster in de
han<L_
„Wij moeten de heele geschiedenis maar voor
ons honden als wij ons soms angstig gemaakt
hebben zeide Harpe lachend. „Voor niets
ter wereld zou ik door mr. Borne willen wor
den uitgelachen om onze dwaasheid. Onge
twijfeld verklaart ons miss Rokeby haar stil
zwijgen op bevredigende wijze, mylorden
kunnen wij gerust huiswaarts keeren."
Nu keerde de jonge graaf zich om en zij
verschrokken toen zij zagen hoe bleek hij was
en welke smartelijke uitdrukking in zijne blau
we oogen lag.
„Miss Rokeby is toch niet ziek riep sir
George.
Lord Stonefield haalde treurig de schouders
„Deze brief is Nina's handschrift en met ha
ren naam onderteekend, zeide hij op gedemp-
ten toon. Oogenschijnlijk is hij van haar
maar bij God! ik houd hem voor valsch. Mijn
instinct zegt mij dat Nina hem niet geschreven
heeft. Wij zijn op een valsch spoor. Nina
is niet in Brussel. Waarschijnlijk heeft zij
Engeland in 't geheel niet verlaten. Zij is in
de handen barer vijanden, die iets vreeselijks
met haar voor hebben en wij zijn niet bij
machte haar te redden
Wordt vervolgd.
