Nummer 30. Donderdag 12 April 1888. lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
GEWAAGD SPEL.
ANTOON ÏIELEN
BUITENLAND.
Frankrijk.
«SWi C Ce-tot*.
>anje.
Engeland.
Duitschland.
UITGEVER:
Waalwijk.
Spj
jllU, "miLMIlOll,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per posr door het. geheele rijk f 1,15.
Brieven, iugezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën ,1—7 regels J 0,60 daarbo /en 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land°worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Er schijnt eenige verbetering te komen in
de publieke opinie aangaande het nieuwe
Fransche kabinet en zelfs nu reeds is er een
wending ten goede merkbaar bij personen
die waarlijk niet onder de personen met twee
aangezichten behoeven gerekend te worden.
In den Matin neemt de heer Ranc de partij
op voor de leden van het nieuwe kabinet
en voor hun programma, en in regeerings-
aangelegenheden is de stem van den heer
Ranc van groot gewichthij heeft een helder
inzichtis volbloed republikein en bekend
om zijn onpartijdigheid. Op ironische wijze
behandelt hij de vrees van hen,die alles
verloren achten met het nieuwe kabinet. Het
is te hopen-dat het gezond verstand, dat in
het artikel van den heer Ranc doorstraalt
ingang vinde bij hen die teleurgesteld dat
zij niet werkzaam hebben deelgenomen aan
den grooten omkeer, alles doen om het nieuwe
kabinet in discrediet te brengen, nog voor
het iets gedaan heeft.
De kabinets- verandering schijnt een
goeden invloed uit te oefenen op de tarieven-
quaestie tusschen Italië en Frankrijk. De
onderhandelingen tusschen de kabinetten te
Rome en Parijs aangaande een handelsver
drag zijn hervat.
Goblet heeft Menabrea, den Italiaanschen
gezant te Parijs, beloofd hem binnenkort zijn
antwoord te dóen kennen op de Italiaansche
tegenvoorstellen. De nieuwe minister van
handel bestudeert op het oogenblik die voor
stellen.
Het bombardement der Maroccaansche
havens door het fregat der Vereenigde Staten,
zal niet plaats hebben, ten minste wordt ge
meld dat de Amerikaansche staats secretaris
zich moet bedacht hedben, hij vindt de zaak
zooveel ophef niet waard, m. a. w. wil hij
niet in conflict komen met de belanghebbende
mogendheden. Het is dus ook geweest een
storm in een glas water, van al de wraak
nemingen van Amerikaansche zijde blijft nie*.s
Vrij naar het Hoogduitsch van HERMINE
FRANKENSTEIN,
55 door LUCIFER.
Hoofdstuk XXX.
WAAR NINA'S REIS EINDIGDE.
„Gij vergist u," zeide Nina ernstig «ik ver
lang niet mijne wenschen door te drijven. Het
voorstel om het Hoogland te bezoeken, verrast
mij wel, maar ik heb er niets tegen in te
brengen. Ik wenschte echter wel, voegde zij
er blozende bij, dat gij mij ergens aan de kust
aan wal kondet zetten, vanwaar ik naar Rook-
hurst terugkeeren kan.
„Wat? Alleen en zonder geleide?" schreeuwde
mrs. Borne. „Gij wilt ons verlaten, terwijl ik
op uw gezelschap en uw geleide gerekend heb
Als gij er op staat naar Rookhurst terug te
keeren, Nina, kunt gij natuurlijk gaan, en wij
zullen u vergezellen. Maar die baatzuchtige
tyranuie excuseer het woord verschilt
veel van uwe gewone grootmoedigheid. Ik had
u niet voor zoo onvriendelijk gehouden. Mijn
genoegen is thans geheel bedorven. Lieve
Digby, wij zullen naar Londen terugkeeren."
Mr. Borne stond op om naar het dek te
gaan. Met een gebiedend handgebaar hield
Nina hem terug, terwijl haar fier gelaat kleurde.
„Mijnentwege behoeft gij geen bevel tot om-
keeren te geven," zeide zij op trotschen toon.
„Ik zal mr3. Borue naar de „Wildernis" ver
gezellen. Ik wil volstrekt niet onbeleefd schij
nen maar gij zult u herinneren, dat mijne
vrienden niet weten waar ik ben, en bezorgd
over mij zullen zijn."
over dan het afbreken der relatiën. Een
weinig minder geschreeuw en wat flinker op-
treden zou voor het prestige van Amerika
tegen het half beschaafde Marocco veel beter
zijn geweest. Amerika is nu de boeman, die
alle kracht om vrees in te boezemen verspeeld
heeft.
Boulanger is in het departement Dor-
dogne tot licl der kamer gekozen met 69900
stemmen tegen 38700 stemmen, die op Cler-
jouny zijn uitgebracht. De exgeneraal weigert
echter het mandaat voor dit departement te
aanvaarden, daar hij alleen voor het Noorder
departement zitting wil nemen.
De Figaro schrijft dat de verkiezing een
publiek gevaar oplevert, en het blad keurt de
houding der conservatieven af, die op Bou
langer gestemd hebben.
Uit Valenciennes wordt gemeldtdat
Laguerre, die er in eene door een 4000 per
sonen bezochte kiesvergadering het woord
heeft- gevoerd ter aanbeveling van de candi-
datuur van Boulanger, eene onbeschrijfelijke
geestdrift heeft gewekt.
Foucart, candidaat der gematigde republi-
keinsche partij, zou na Laguerre spreken om
zijne beginselen uiteen te zetten- Maar of
schoon hij meer dan een kwartier op het
spreekgestoelte bleef, kon hij geen woord aan
den man brengen. Het was gedurig een
roepen „Leve Boulanger! Weg met Ferry!"
Het was den voorzitter niet mogelijk de orde
te herstellen. De vergadering ging uiteen
onder eene groote opgewondenheid en zonder
dat er een besluit genomen werd. Het be
sluit lag intusschen in de manifestatien. La
guerre werd uitgeleide gedaan naar zijn hotel.
Natuurlijk herhaalden zich op straat de kreten
te zijnen gunste en ten gunste van zijn can
didaat.
Het oude gedeelte van het spoorweg
station Saint Lazare, waar de administratie
kantoren gevestigd zijn en dat de hand des
sloopers nog onaangetast had gelaten, is in
de vorige week in brand geraakt en ten
deele vernield. Nadat de vlammen bijna
een uur lang om zich heen gegrepen hadden,
is de trap met een vreeselijk gekraak inge-
„0 Nina," riep mrs. Borne op verwijtenden
toon„zijn wij niet uwe beste vrienden Maar
ik ben reeds zoo gelukkig door uwe toestem
ming, dat ik over uwe woorden niet wil vallen.
Digby, wij gaan naar uwe lieve, oude „Wil
dernis" en, als zij mij bevalt, zal ik ze geheel
nieuw laten inrichten, en jaarlijks zullen wij
in 't goéde seizoen er eenige weken met, een
vroolijk gezelschap gaan doorbrengen." Nina
bleef niet langer in de salon, maar begaf zich
op het dek, waar zij geruimen tijd op en neer
wandelde, terwijl hare blikken onderzoekend
over de eindeloozê watervlakte gleden.
Toen zij moede werd, ging zij op eene bank
zitten en gaf zich weder over aan hare ang.-
stige gedachten, welke zij niet van zich kon
afschudden.
Zij waren nu ver op de Noordzee, en ner
gens was een spoor van land te ontdekken.
De nacht was weder helder en klaar, en
Nina ging te bed en sliep vast zonder droomen
tot aan den volgenden morgen die dag verliep
als de vorige, maar nog steeds kwam er geen
land in 't zicht.
Een derde nacht verliep en Nina verlangde
reeds ongeduldig in eene haven aan te komen.
Zij wist dat lord Stonefield angstig op eenen
brief van haar wachtte, en gaarne zou zij hem
op de hoogte gesteld hebben van de veranderde
reisplannen van mrs. Borne en van de plaats
waarheen zij zich begaf.
Eindelijk, den vierden dag nadat zij Londen
verlaten hadden, wendde het yacht landwaarts
en ankerde eindelijk in eene baairondom
dicht ingesloten door heuvelketens en hooge
kale rotsen.
De streek maakte een wildromantischen maar
afschuwelijken indruk, nog daardoor verhoogd,
dat nergens een spoor van een menschelijke
woning te vinden was.
„Maar Digby," zeide mrs. Borne verwon
derd, „ik zie nergens een huis;" „kijk eens
stort. Verscheidene brandspuitgastendie
boven stonden om eene richting te geven aan
de waterstralen, vielen naar beneden, bedekt
met steenblokken, puin en hout. Niet dan
met veel moeite en na geruimen tijd werden
zij te voorschijn gehaald. De meesten zijn
deerlijk gewond en twee zijn gedood.
Den brand, die zich een half uur na mid
dernacht geopenbaard hadwas men eerst
ten 3 ure meester.
De Spaansche troepen op de Philippijnen
hebben de inboorlingen overwonnen. Vele
vestingen en dorpen zijn door hen genomen.
De Spanjaarden hebben hierbij 15 dooden en
60 gewonden te betreuren, de inboorlingen
daarentegen hebben 150 dooden en vele ge
wonden aan hunne zijde._
Hevige sneeuwstormen hebben de mid-
den-provincien geteisterd.
Te Calamar, provincie Huelva, is een
dynamietpatroon ontploft in de nabijheid van
het huis van den burgemeester. De materieele
schade is aanzienlijk, persoonlijke ongelukken
hebben er niet bij plaats gehad. De daders
dezer misdaad zijn niet bekend.
Ook te Grenada Avorden werklieden-
manifestaties gehouden met het doel werk te
bekomen.
De Guadalquivir heeft te Sevilla zëven
mecers hoogte bereikt. De spoorwegen zijn
op verscheiden plaatsen overstroomd.
Andermaal zijn eenige Iersche provinciën
door de Britsche regeering onder de dwang-
we»" gesteld.
Een pastoor en 12 pachters, die te Neelin
een verboden vergadering hadden bijgewoond,
zijn deswege ieder tot drie maanden gevan
genisstraf veroordeeld. Te Limerick werden
drie man tot twee maanden veroordeeld we
gens het aanvallen van soldaten.
Het nieuw gevormde korps wielrijders
van het Engelsche leger is bij de jongste
naar boven naar den rotswand," zeide haar
echtgenoot, met den vinger de richting aan
gevende ziet gij daar dat breede met zwarte
dennen omzoomde uitstek? Achter dat uitstek,
bijna een halve mijl er vandaan, verheft zich
een hooge rotskegel. Nu, op dat wildroman-
tische hoog plateau staat het huib, dat een
mijner voorouders daar voor zich gebouwd
heeft, om daar zijn leven te eindigen.
„Maar, lieve Digby, 't is toch niet mogelijk
dat de „Wildernis" op dat rotsplateau staat,"
onderbrak hem Victoria.
„Nergens is er een toegang, en wij zouden
er alleen kunnen komen als wij vleugels
hadden."
„Gij zult nu begrijpen, waarom ik het huis
noch verkoopeu noen verhuren kan," zeide
Borne. „Maar wij kunnen er toch komen. Een
zeer smal, gevaarloos maar zeer vermoeiend
voetpad voert er heen. De mannen zullen de
bagage wel naar boven slepen en wij zullen
ons op weg begeven. Komt
Zij werden aan land gezet en nadat Digby
Borne den zeelieden bevolen had in de bocht
te blijven tot nader order, voerde hij zijne
vrouw, Nina en het kamermeisje langs het steile
pad naar boven.
„Hier zijn wij levend begraven!" zuchtte de-
Frangaise, angstig rondkijkend. „Wij zijn in
een graf!"
Deze woorden vonden weerklank iii Nina's
hart.
Het met boomeu dicht bezette plateau zag
er zelfs bij den helderen maneschijn, ongewoon
duister en onheilspellend uit.
In 't midden stond een eenyoudig breed
uitloopend steenen huis, dat in zijne hatelijke
naaktheid heel goed bij de omgeving paste.
De deur stond opener scheen lient door
de ramen en als in verwachting bewogen zich
gestalten voor dezelve.
't Ziet er bijna uit of wij verwacht worden,"
Paasch-manoeuvres gebleken, het leger van
niet veel dienst te kunnen zijn. Een groot
en moeilijk te overwinnen bezwaar is, dat de
wielrijders niet op elk terrein te gebruiken
zijn. Een paar rijwielen braken bij het
vervoeren van kanonnen en instrumenten.
De „moonlighters" zetten hunne nach
telijke avonturen voort. Donderdagmorgen
heeft men bij Ballyhoolchan een kudde scha
pen vermoord gevonden. Aan de staart van
een der slachtoffers was een bord vastge
hecht waarop met bloed geschreven stond
„Na de schapen zullen wij de tijgers doo
den
Bismarck's plannen van aftreding als rijks
kanselier vormen nu weder den hoofdschotel
van den dag. Geen week is er in de laat
ste drie maanden voorbijgegaan dat niet wat
nieuws op het gebied der politiek te melden
waswaarover dan weder eenigen tijd heel
wat inkt werd vermorst om zoodra de aar
digheid er af was, door een ander evenement
te worden vervangen 't was of alles er op
toegelegd was om den persmannen hun
taak gemakkelijk te maken; er behoefde niet
naar nieuws te worden gezocht, neen, de
politieke schikgodinnen zorgden dat er steeds
overvloed was en zelfs wel eens al te veel
om met zorg te worden verwerkt. Ook nu
weder is de voorraad groot en 't is den cou-
ranten-schrijver tot taak gesteld het belang
rijkste ook met de meeste aandacht uit te
werken.
Dat belangrijkste is nu zeker het gerucht,
door de Köln. Ztg. het eerste de wereld
ingezonden en sedert door dit blad stijf en
strak staande gehouden dat Bismarck een
verzoek om ontslag heeft gericht tot keizer
Frederik. Eerst geloofde men er niets van en
werd het bekende Keulsche b'ad heftig aan
gevallen maar hoe gaarne men ook gelooft
wat men het liefst wil, in dit geval moet men
rekening houden met het feit, de crisis is er.
Bismarck zou moeielijk langer aan het hoofd
der zaken kunnen blijven zegt de „Köln.
Ztg." na zijn houding in de Russisch-
Oostersche quaestie, wanneer prins Alexander
zeide Nina verrast. Het huis is niet gesloten,
zooals gij zeidet, Mr. Borne.
Victoria brak in een eigenaardigen hoonenden
lach uit, die Nina's hart ijskoud aandeed.
„Rijk Nina uwen arm, liefste," zeide zij
vroolijk. „Welk een idéé van u, Nina, dat
men ons zou verwachten Wij hebben pas be
sloten hierheen te gaan toen wij reeds op zee
waren. Mijn God, ik ben bijna uitgehongerd,
en hoop maar dat men iets voor ons te eten
zal hebben."
Toen de reizigers het huis naderden ver
dwenen de gestalten, die Nina'gezien had.
De aangekomenen stegen twéé breede trappen
op en traden het voorhuis binnen.
Het was verlicht door. eene van den zolder
hangende lamp aan beide zijden zag men naar
de vertrekken voerende deuren, en een trap
die naar de verdieping geleidde.
Zij hieven midden in het voorhuis staan
op 't zelfde oogenblik ging er eene deur open,
door welke eene vrouw lachend en groetend
naar buiten kwam eene vrouw in grijze klee
ding, met aschgrauwe haren en een aschgrauw
gezicht.
Deze vrouw was mrs. Luttrell.
Nina herkende haar tot haar grooten schrik;
op dat oogenblik begreep zij, dat haar bezoek
aan de „Wildernis" door hare vijanden vooraf
beraamd was en dat hare overdrevenste ver
moedens omtrent de valschheid en slechtheid
van Victoria Borne der waarheid maar al te
na waren gekomen dat men haar in een val
gelokt had dat zij eene gevangene was
Het gevoeldat zich in dit oogenblik van
haar meester maakte, was onbeschrijfelijk. Als
in een maalstroom woelden hare gedachten door
elkander en met verschrikte vragende blikken
zag zij de omstanders aan.
(Wordt vervolgd.)