Nummer 40. Donderdag 17 Mei 1888
lle Jaargang.
jft
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Staatkundig ovefzicht der week,
GEWAAGD SPEL.
ANTOON TIELEN,
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarbo<eu 8 cent per regeJ,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau ram
Adolp Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
In weerwil van de volkomen afwezigheid
van staatkundige gebeurtenissen van eenig
belang, is de heerschende indruk in Europa
nog steeds een gevoel van waarneming en af
wachting. Dit is omdat de openbare mee
ning zeer goed weetdat de lastige vraag -
stukken, ofschoon voor 'toogenblik schijnende
te sluimeren nog verre van opgelost zijn
en dat de minste diplomatieke gebeurteni'jJ
welke steeds te vreezen isonvermijdelijk
de ongerustheid voor het behoud van den
vrede weder zoude opwekken.
Van den anderen kant, al zijn de berich
ten omtrent de gezondheid van Duitschlands
keizer iets betertoch bestaat er geen hoop
op herstel; men is verwonderd en voldaan over
de ingetreden beterschap, maar weet zeer goed
dat dit slechts een uitstel is en dat de nood
lottige afloop niet twijfelachtig kan zijn.
Binnen korteren of langeren tijd heeft men
dus opnieuw een verandering van regeering
te wachten en rekening te houden met het
onbekende, dat daarvan een gevolg zal zijn.
Hieruit is het voortduren te verklaren der
duidelijk zichtbare malaise en het gebrek
aan vertrouwendat de gemoederen blijft
drukken.
In Frankrijk houdt de Boulangistische be
weging aan zonder nochtans dreigende vor
deringen te maken. De reis van den gene
raal naar het Noorden schijnt geen buiten
gewoon enthousiasme onder de bevolking te
hebben opgewekt. Zijn populariteit schijnt
over 't algemeen meer af te nemen naar mate
hij meer optreedt. Wel heeft hij voor een
oogenblik om zijnen naam alle ontevredenen
weten te vereenigen en dezen zijn talrijk
maar toch is zijne persoonlijke waarde
Vrij naar het Hoogduitsch van HERMINE
FRANKENSTEIN,
65 door LUCIFER.
Hoofdstuk XXX V.
EENE LOTSBESCHIKKING.
«Benton moet zeker een verkeerde kaart ge
pakt hebben," dacht Ralph, „of Lilly heeft hem
een verkeerde gegeven. Ik zal nog eens naar
hem toegaan om nauwkeuriger inlichtingen te
vragen."
Hij keerde terug, maar de platenhandelaar ver
klaarde beslist, dat Lilly hem de kaart gegeven
had met den naam van miss World er op, en
Ralph zeide in zich zelve
„Ah, nu weet ik hoe het is, miss "World is die
groote, magere persoon, met dat sombere uiter
lijk, die er als eene dienstbode uitzietmisschien
eene plotseling rijk gewordene, en Lilly is hare
gezelschapsjuffrouw. Deze miss World kent Lil
ly's geschiedenis en veracht mij. Van daag zal
ik nogmaals naar Abdenstreet gaan en trachten
miss World te zien. Als ik haar de garische
waarheid zeg, zal zij medelijden met mij hebben
en mij gewis veroorloven Lilly ta spreken. Ik
geef niet om armoede en arbeid, als ik slechts
mijne vrouw terug krijg. Ik zal met haar naar
een vreemd land ae wijle nemen, eer mijn vader
terugkomt. Maar, wat meende Lilly met mijn
huwelijk met eene erfgename Mijn vader moet
haar van Nina verteld hebben. Nu, liever had
ik mijne arme kleine Lilly terug, dan duizend
trotsclie, schoone Nina's, met duizend schoone kas-
teelen als Rookhurst op den koop toe."
Vroeg in den voormiddag begaf Ralph zich
weder naar Abdenstreet en weder opende hem
de jonge bediende.
„De familie is op reis eegaan," zeide de knaap,
den bezoeker herkennend.
„Waarheen zijn zij gegaan vroeg Ralph ge
heel ontroerd.
De jongen weigerde te antwoorden en wilde
de deur sluiten, maar Ralph verzette zich daar
tegen en riep uit:
„Jongen, ik moet mrs. World of hare gezelschaps
juffrouw spreken. Als zij op reis zijn gegaan moet
ik haar volgen. De zaken die ik met haar heb
niet op de hoogte van zijne eerzucht. Hier
van heeft men zich kunnen overtuigen door
alles, wat hij tot nu toe in het openbaar ge
zegd heeft. Want behalve ,.de ontbinding"
en „de herziening" zijn eeuwige wachtwoorden
als raadsels der menigte toegeworpenheeft
hij in geenen deele getoond een vruchtbaar
staatkundige of een ernstig hervormer te zijn,en
men kan slechts van hem zeggen, dat hij het
behendigst is geweest als hij zweeg. De aan
staande we derbij eenkomst der kamers zalon-
vermijdelijk aan het kabinet Floquet groote
moeilijkheden baren. 'tZal te meer moeite
kosten die te overwinnen, omdat het in het
parlement niet over een wezenlijke meerder
heid beschikt.
'tls te vreezen, dat het niet lang de macht
in handen zal kunnen houden en datmet hetnog
radicaler ministeriedat zijn opvolger zal
zijn nog minder geruststellende avonturen
voor de rust en de toekomst der republiek
te wachten zijn.
Prins Ferdinand van Bulgarije zet zijne
reis door zijne staten voort. Te Schoumly
is hij buitengewoon ontvangen. Een banket heeft
plaats gehad in de militaire club. De plaats- en
de ontvangstzalen waren schitterend verlicht.
De officieren hebben den prins hij aankomst
en vertrek van de club in triomf gedragen.
De kolonel Labonski heeft gedronken op
prins Ferdinand „De souverein" zeide hij
is „de nationale vlag en het symbool van het va
derland. Het Bulgaarsche legerdat reeds
zijn toewijding aan het vaderland en aan
zijn vaandel getoond heeftzal, zoo noodig,
op nieuw toonen dat het weet te sterven
voor vorst en vaderland."
Vandaar is prins Ferdinand naar Varna
vertrokken.
zijn zeer dringend. Zeg mij waarheen zij ge
gaan zijn en ik zal u iets geven,"
En al sprekende liet hij hem een blinkend
goudstuk zien.
De jongen weifelde. Blijkbaar had hij de streng
ste bevelen aan niemand te verraden, werwaarts
zijne jonge meesteres gereisd was, maar dat goud
stuk bracht zijne deugd erg in gevaar. „Niemand
behoeft te weten," zoo redeneerde hij, dat ik iets
verraden heb en die mijnheer zag er zoo goe
dig uitdie had zeker niets kwaads in den zin."
Hij bezweek voor de bekoring.
Miss World en mrs. Brohru." begon hij, de oogen
op het goudstuk gevestigd, „zijn".—
Mrs. Brown is dus de naam der jonge gezel
schapsjuffrouw ga voort."
„Miss World en mrs Brown," herhaalde de
jongen, „zijn naar de bergheiden gegaan om
daar eene maand door te brengen. Geef mij nu
het geld."
„Op 't oogenblik. Zeg mij nog slechts waar de
bergheiden zijn."
„In Schotland," antwoordde de jongen. „Gij
moet naar Inverness reizen, daarheen zijn de kof
fers geadresseerd. Meer weet ik zelf niet. Maar
geef mij nu het geld."
Ralph betaalde en ijlde naar het groote Noor
derstation. Toen hij daar aankwam was de snel
trein reeds weg.
Hoofdstuk XXXVI.
BESLISTE TEGENSTAND.
Nina Rokeby was er de persoon niet na, om
hare kracht te verspillen in nuttelooze klachten
of toe te geven aan zwakheid en tranen, op een
oogenblik, dat zij al hare lichaams- en geestkracht
noodig had in den door hare vijanden aange
vangen strijd.
Zij was een moedig en vastbesloten jong meisje
en verloor zelfs nu haren moed en vastberaden
heid niet, nu de dingen zulk eene wending ge
nomen hadden en zij hare vijanden in al hunne
slechtheid had leeren kennen.
Toen de grendel van buiten voorgesclioven
werd, en Nina tot de ervaring kwam dat zij daad
werkelijk eene gevange was, gloeiden hare wan
gen van verontwaardiging over den haar aange-
danen smaad, maar zij weende en jammerde niet.
Kalm legde zij hoed en pels af, ging naar het
venster en beproefde naar buiten te kijken. Hon
dengeblaf klonk haar uit den tuin tegen en zij
ging bitter lachend naar den haard terug.
„Ik zie geen uitweg om te vluchten,mom
pelde zij. „De nacht is koud, en op mijne vlucht
door het gebergte zoude ik kunnen bevriezen
Het Fransche ministerie heeft den vacan-
tietijd niet in ledigheid gesleten. Belangrijke
wetsvoorstellen zijn in gereedheid gebracht.
Floquet komt met een wet op het recht van
vereenigingde minister van openbare wer
ken met een voorstel aangaande den spoor
weg in de hoofdstadde min. van financien
wil het dienstjaar doen aanvangen op 1 Juli
in plaats van 1 Januari.
Boulanger is op zijn reis door het
Noorder-departement veel toegejuichtmaar
ook veel uitgefloten. Van oorlog en dicta
tuur wil hij niet weten zoo zegt de ex-
generaal ten minste.
De Siècle heeft voor een paar dagen
medegededeeld, dat het'syndicaat-Boulanger
aandeelen uitgeeft van 25000 francs, die met
50000 francs betaalbaar zijn, op den dag dat
de generaal aan het bewind komt. Dit
bericht is door de geheele republikeinsche
pers bevestigd en geen enkel boulangistisch
orgaan heeft het tegengesproken. Wanneer
het waar iskan men dit streven om door
middel van een speculatie op de speelzucht
van het publiek zijn doel te bereikenniet
anders dan laag noemen.
Volgens de Echo de Paris is het
boek «1'Invasion allemande» niet van den
generaal, alleen het voorbericht zou door hem
geschreven zijn. De uitgeverdie er een
groot voordeel in zagwanneer de generaal
het vaderschap van het werk op zich wilde
nemen, heeft hem 100000 francs geboden,
welke som Boulanger aangenomen heeft. De
schrijver zou zijn een oud-officier en leeraar
aan de militaire school te Saint-Cyr thans
redacteur van de Paris.
als ik nu beproefde te ontvlieden. Ik ben in
eene eenzame Schotsche wildernis, maar tevens
in de handen der voorzienigheid en ik vrees niets.
Ronald zal mij zeker vinden. Digby Borne moge
nog zoo slim zijn, Ronald zal nog wel listiger
zijn en mij weten te ontdekken."
Zij pookte het vuur in den haard op totdat
het helder vlamde, en bleef er toen voor zitten,
totdat zij de francaise te bed hoorde gaan. Toen
stond zij op, versperde de deur met hare koffers,
ontkleedde zich en ging ter ruste, maar konde
niet slapen
Den volgenden ochtend stond zij óp het gewone
uur op en kleedde zich alleen Toen zij gereed
was ging de deur open en de franjaise trad
binnen.
„Wat, reeds aangekleed, mejuffrouw?" zeide
Celeste. „Ik ben gekomen om u bij uw toilet be
hulpzaam te zijn, maar natuurlijk moest ik me
vrouw en mrs. Luttrell eerst kleeden, Gij moet
toch inzien, mejuffrouw, dat gij hier niet meer
de eerste persoon zijt om bediend te worden. In
Rookhurst was de juffrouw de eerste persoon, in
de Wildernis is zij de laatste I"
„Verlaat de kamer, Celeste," zeide Nina trotsch;
„na uw schandelijk verraad van gisteren avond
wijs ik uwe diensten af."
„Ik moet mevrouw uwe stiefmama gehoorza
men en niet de wederspannige jonge dame,"
zeide de frai^aise overmoedig. Als de juffrouw
daarmede niet tevreden is, kan zij zich zelve
helpen. Het ontbijt wacht, en daar wij voorzien
hadden dat gij gereed zoudt zijn, zijn mijnheer
en mevrouw reeds in de eetzaal. Ik zal u naar
beneden geleiden."
Nina had niet verwacht, dat men haar zou
toestaan hare k mer te verlaten, en ging onmid
dellijk naar de eetzaal, van nabij gevolgd door
Celeste, welke haar niet het geringste uitzicht
liet om te ontsnappen.
De Borne's en mrs. Luttrell waren in de eet
zaal en groetten Nina hoffelijkzij beantwoordde
hunnen groet koel en zette zich aan tafel. Gedu
rende den maaltijd werd er geen woord gespro
ken en na afloop geleidde Celeste Nina weder
naar hare kamer en sloot haar daar op.
Gedurende Nina's korte afwezigheid was hare
kamer in orde gemaakt, en in den haard was
vuur aangelegd.
Zij zette zich met een boek aan het raam maar
koncle niet lezen; zij nam hare teekenbenoodigd-
heden maar dit werk ging niet. Hare gedachten
waren bij haren jongen verloofde en zij verdiepte
zich in gissingen wat hij op 't oogenblik toch
wel zou doen om haar te vinden.
De patroons-glasfabrikanten in de de
partement hebben zich verstaan met die te
Parijs om de werkstaking der patroons uit
te breiden ingeval de werklieden niet capi-
tuleeren.
Te Lyon is op de entresol van een
café het lijk van een jong meisje gevonden.
Het hoofd was bijna geheel van het lichaam
gescheiden. Men verdenkt een jongman
van de misdaad die met het meisje om
gang had.
Men schrijft uit Parijs
De duizenden en duizenden die 1889 de
Parijsche wereldtentoonstelling zullen bezoe
ken vooral in de hoop er wat aardigswat
nog ongezien te vinden, zullen in de eerste
plaats hunne oogen opheffen naar het Eiffel-
gevaarte, doch misschien onmiddellijk daarna
een onderzoekenden blik werpen op de
grauwe massa, die zich aan het andere einde
van het Marsveld (in de avenue de Lamothe-
Piquet en Suffren) verheft. Zij zullen daar
vinden de aloudewereldberuchte Bastille
en hare onmiddellijke omgeving van 1789
door den kundigen architect Colibert met de
ondernemers Perrusson Sr. en Jr., geschied
kundig trouw gereproduceerd.
Woensdagmiddag heeft men dit eigenaar
dige hoekje van het Parijs uit de vorige eeuw
feestelijk geopend in tegenwoordigheid van
ministers, senatoren kamer- en raadsleden,
vertegenwoordigers van de persmet nog
een groot aantal genoodigden. Toen ook te
SVg uren het betalende publiek was binnen
gestroomd dat een offer kwam brengen aan
de armen van Parijsschatte men het aantal
der tegenwoordigen op 11,000.
Wij kunnen hier niet in bijzonderheden
treden. Genoeg zij het te vermelden dat
de Bastille met hare torens en kerkerholen
en de winkelhuizen en de openbare gebou
wen, die hare omgeving uitmaakten uitne-
Tegen den middag verscheen Celeste met een
stuk brood en een kruik water. Zonder een woord
te spreken zette zij beide voor de gevangene op
tafel en ging heen.
's Avonds kwam Celeste weer met dezelfde spijs
en verwijderde zich zonder iets gezegd te hebben.
Deze gevangeniskost en gevangenisbehandeling
moesten dienen, om den trotschen geest der jonge
dame te buigen, en hare vijanden meenden dat
zij na verloop van een paar uren zou komen om
genade te vragen.
Zij kenden Nina Rokeby niet. Zij was ver
ontwaardigd over de ruwe, gemeene handelwijze
harer onderdrukkers, maar, gebruikte kalm haar
droog brood en dronk het versche water, alsof
het wijn was.
Toen zij dien avond te bed ging, na hare ka
mer gebarricadeerd te hebben, sliep zij den gan-
schen nacht heel vast door.
Den volgenden morgen, terwijl zij geheel ge
kleed aan het venster stond en naar de dennen
keek, die heel dicht bij het huis stonden en bijna
al het licht van haar venster onderschepten, werd
hare deur geopend en mrs. Digby Borne trad de
kamer binnen.
Zij droeg een smaakvol met bont afgezet mor
gengewaad van wit cachemir. Haar gelaat had
een overmoedigeheerschende uitdrukking en
hare oogen glinsterden zegevierend.
Nina wierp de binnenkomende een blik toe,
maar kwam niet van het venster en bleef naar
buiten kijken, als wist zij niet dat er iemand in
hare kamer was.
„Wat? nog steeds wederspannigzeide Vic
toria in de nabijheid der deur blijvende staan,
en Nina onbeschaamd lachend aanziende. „Zijt
gij nog niet bereid mijne gehoorzame stiefdoch
ter te worden, en u naar mijne bevelen te schik
ken, Nina?"
„Daartoe zal ik nooit bereid zijn, mevrouw,"
zeide Nina trotsch.
„Nooit 1 O, dat woord heelt eene bijzondere
beteekenis," antwoordde mrs. Borne spottend.
„Ik geloof dat gij wel van meening veranderen
zult als uwe gevangenisschap wat langer duurt.
Hoe smaakt u de gevangeniskost. Aan weder
spannige gestraften wordt in den regel slechts
water en brood gegeven, omdat dit het beste mid
del is om hen gedwee te maken. Gelooft gij ook
niet dat deze magere kost ook uwe stijfhoofdig
heid zal breken, Nina
Het meisje antwoordde niet.
(Wordt vervolgd.)