Nummer 40. Donderdag 17 Mei 1888 lle Jaargang. jft Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Staatkundig ovefzicht der week, GEWAAGD SPEL. ANTOON TIELEN, BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarbo<eu 8 cent per regeJ, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau ram Adolp Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. In weerwil van de volkomen afwezigheid van staatkundige gebeurtenissen van eenig belang, is de heerschende indruk in Europa nog steeds een gevoel van waarneming en af wachting. Dit is omdat de openbare mee ning zeer goed weetdat de lastige vraag - stukken, ofschoon voor 'toogenblik schijnende te sluimeren nog verre van opgelost zijn en dat de minste diplomatieke gebeurteni'jJ welke steeds te vreezen isonvermijdelijk de ongerustheid voor het behoud van den vrede weder zoude opwekken. Van den anderen kant, al zijn de berich ten omtrent de gezondheid van Duitschlands keizer iets betertoch bestaat er geen hoop op herstel; men is verwonderd en voldaan over de ingetreden beterschap, maar weet zeer goed dat dit slechts een uitstel is en dat de nood lottige afloop niet twijfelachtig kan zijn. Binnen korteren of langeren tijd heeft men dus opnieuw een verandering van regeering te wachten en rekening te houden met het onbekende, dat daarvan een gevolg zal zijn. Hieruit is het voortduren te verklaren der duidelijk zichtbare malaise en het gebrek aan vertrouwendat de gemoederen blijft drukken. In Frankrijk houdt de Boulangistische be weging aan zonder nochtans dreigende vor deringen te maken. De reis van den gene raal naar het Noorden schijnt geen buiten gewoon enthousiasme onder de bevolking te hebben opgewekt. Zijn populariteit schijnt over 't algemeen meer af te nemen naar mate hij meer optreedt. Wel heeft hij voor een oogenblik om zijnen naam alle ontevredenen weten te vereenigen en dezen zijn talrijk maar toch is zijne persoonlijke waarde Vrij naar het Hoogduitsch van HERMINE FRANKENSTEIN, 65 door LUCIFER. Hoofdstuk XXX V. EENE LOTSBESCHIKKING. «Benton moet zeker een verkeerde kaart ge pakt hebben," dacht Ralph, „of Lilly heeft hem een verkeerde gegeven. Ik zal nog eens naar hem toegaan om nauwkeuriger inlichtingen te vragen." Hij keerde terug, maar de platenhandelaar ver klaarde beslist, dat Lilly hem de kaart gegeven had met den naam van miss World er op, en Ralph zeide in zich zelve „Ah, nu weet ik hoe het is, miss "World is die groote, magere persoon, met dat sombere uiter lijk, die er als eene dienstbode uitzietmisschien eene plotseling rijk gewordene, en Lilly is hare gezelschapsjuffrouw. Deze miss World kent Lil ly's geschiedenis en veracht mij. Van daag zal ik nogmaals naar Abdenstreet gaan en trachten miss World te zien. Als ik haar de garische waarheid zeg, zal zij medelijden met mij hebben en mij gewis veroorloven Lilly ta spreken. Ik geef niet om armoede en arbeid, als ik slechts mijne vrouw terug krijg. Ik zal met haar naar een vreemd land ae wijle nemen, eer mijn vader terugkomt. Maar, wat meende Lilly met mijn huwelijk met eene erfgename Mijn vader moet haar van Nina verteld hebben. Nu, liever had ik mijne arme kleine Lilly terug, dan duizend trotsclie, schoone Nina's, met duizend schoone kas- teelen als Rookhurst op den koop toe." Vroeg in den voormiddag begaf Ralph zich weder naar Abdenstreet en weder opende hem de jonge bediende. „De familie is op reis eegaan," zeide de knaap, den bezoeker herkennend. „Waarheen zijn zij gegaan vroeg Ralph ge heel ontroerd. De jongen weigerde te antwoorden en wilde de deur sluiten, maar Ralph verzette zich daar tegen en riep uit: „Jongen, ik moet mrs. World of hare gezelschaps juffrouw spreken. Als zij op reis zijn gegaan moet ik haar volgen. De zaken die ik met haar heb niet op de hoogte van zijne eerzucht. Hier van heeft men zich kunnen overtuigen door alles, wat hij tot nu toe in het openbaar ge zegd heeft. Want behalve ,.de ontbinding" en „de herziening" zijn eeuwige wachtwoorden als raadsels der menigte toegeworpenheeft hij in geenen deele getoond een vruchtbaar staatkundige of een ernstig hervormer te zijn,en men kan slechts van hem zeggen, dat hij het behendigst is geweest als hij zweeg. De aan staande we derbij eenkomst der kamers zalon- vermijdelijk aan het kabinet Floquet groote moeilijkheden baren. 'tZal te meer moeite kosten die te overwinnen, omdat het in het parlement niet over een wezenlijke meerder heid beschikt. 'tls te vreezen, dat het niet lang de macht in handen zal kunnen houden en datmet hetnog radicaler ministeriedat zijn opvolger zal zijn nog minder geruststellende avonturen voor de rust en de toekomst der republiek te wachten zijn. Prins Ferdinand van Bulgarije zet zijne reis door zijne staten voort. Te Schoumly is hij buitengewoon ontvangen. Een banket heeft plaats gehad in de militaire club. De plaats- en de ontvangstzalen waren schitterend verlicht. De officieren hebben den prins hij aankomst en vertrek van de club in triomf gedragen. De kolonel Labonski heeft gedronken op prins Ferdinand „De souverein" zeide hij is „de nationale vlag en het symbool van het va derland. Het Bulgaarsche legerdat reeds zijn toewijding aan het vaderland en aan zijn vaandel getoond heeftzal, zoo noodig, op nieuw toonen dat het weet te sterven voor vorst en vaderland." Vandaar is prins Ferdinand naar Varna vertrokken. zijn zeer dringend. Zeg mij waarheen zij ge gaan zijn en ik zal u iets geven," En al sprekende liet hij hem een blinkend goudstuk zien. De jongen weifelde. Blijkbaar had hij de streng ste bevelen aan niemand te verraden, werwaarts zijne jonge meesteres gereisd was, maar dat goud stuk bracht zijne deugd erg in gevaar. „Niemand behoeft te weten," zoo redeneerde hij, dat ik iets verraden heb en die mijnheer zag er zoo goe dig uitdie had zeker niets kwaads in den zin." Hij bezweek voor de bekoring. Miss World en mrs. Brohru." begon hij, de oogen op het goudstuk gevestigd, „zijn".— Mrs. Brown is dus de naam der jonge gezel schapsjuffrouw ga voort." „Miss World en mrs Brown," herhaalde de jongen, „zijn naar de bergheiden gegaan om daar eene maand door te brengen. Geef mij nu het geld." „Op 't oogenblik. Zeg mij nog slechts waar de bergheiden zijn." „In Schotland," antwoordde de jongen. „Gij moet naar Inverness reizen, daarheen zijn de kof fers geadresseerd. Meer weet ik zelf niet. Maar geef mij nu het geld." Ralph betaalde en ijlde naar het groote Noor derstation. Toen hij daar aankwam was de snel trein reeds weg. Hoofdstuk XXXVI. BESLISTE TEGENSTAND. Nina Rokeby was er de persoon niet na, om hare kracht te verspillen in nuttelooze klachten of toe te geven aan zwakheid en tranen, op een oogenblik, dat zij al hare lichaams- en geestkracht noodig had in den door hare vijanden aange vangen strijd. Zij was een moedig en vastbesloten jong meisje en verloor zelfs nu haren moed en vastberaden heid niet, nu de dingen zulk eene wending ge nomen hadden en zij hare vijanden in al hunne slechtheid had leeren kennen. Toen de grendel van buiten voorgesclioven werd, en Nina tot de ervaring kwam dat zij daad werkelijk eene gevange was, gloeiden hare wan gen van verontwaardiging over den haar aange- danen smaad, maar zij weende en jammerde niet. Kalm legde zij hoed en pels af, ging naar het venster en beproefde naar buiten te kijken. Hon dengeblaf klonk haar uit den tuin tegen en zij ging bitter lachend naar den haard terug. „Ik zie geen uitweg om te vluchten,mom pelde zij. „De nacht is koud, en op mijne vlucht door het gebergte zoude ik kunnen bevriezen Het Fransche ministerie heeft den vacan- tietijd niet in ledigheid gesleten. Belangrijke wetsvoorstellen zijn in gereedheid gebracht. Floquet komt met een wet op het recht van vereenigingde minister van openbare wer ken met een voorstel aangaande den spoor weg in de hoofdstadde min. van financien wil het dienstjaar doen aanvangen op 1 Juli in plaats van 1 Januari. Boulanger is op zijn reis door het Noorder-departement veel toegejuichtmaar ook veel uitgefloten. Van oorlog en dicta tuur wil hij niet weten zoo zegt de ex- generaal ten minste. De Siècle heeft voor een paar dagen medegededeeld, dat het'syndicaat-Boulanger aandeelen uitgeeft van 25000 francs, die met 50000 francs betaalbaar zijn, op den dag dat de generaal aan het bewind komt. Dit bericht is door de geheele republikeinsche pers bevestigd en geen enkel boulangistisch orgaan heeft het tegengesproken. Wanneer het waar iskan men dit streven om door middel van een speculatie op de speelzucht van het publiek zijn doel te bereikenniet anders dan laag noemen. Volgens de Echo de Paris is het boek «1'Invasion allemande» niet van den generaal, alleen het voorbericht zou door hem geschreven zijn. De uitgeverdie er een groot voordeel in zagwanneer de generaal het vaderschap van het werk op zich wilde nemen, heeft hem 100000 francs geboden, welke som Boulanger aangenomen heeft. De schrijver zou zijn een oud-officier en leeraar aan de militaire school te Saint-Cyr thans redacteur van de Paris. als ik nu beproefde te ontvlieden. Ik ben in eene eenzame Schotsche wildernis, maar tevens in de handen der voorzienigheid en ik vrees niets. Ronald zal mij zeker vinden. Digby Borne moge nog zoo slim zijn, Ronald zal nog wel listiger zijn en mij weten te ontdekken." Zij pookte het vuur in den haard op totdat het helder vlamde, en bleef er toen voor zitten, totdat zij de francaise te bed hoorde gaan. Toen stond zij op, versperde de deur met hare koffers, ontkleedde zich en ging ter ruste, maar konde niet slapen Den volgenden ochtend stond zij óp het gewone uur op en kleedde zich alleen Toen zij gereed was ging de deur open en de franjaise trad binnen. „Wat, reeds aangekleed, mejuffrouw?" zeide Celeste. „Ik ben gekomen om u bij uw toilet be hulpzaam te zijn, maar natuurlijk moest ik me vrouw en mrs. Luttrell eerst kleeden, Gij moet toch inzien, mejuffrouw, dat gij hier niet meer de eerste persoon zijt om bediend te worden. In Rookhurst was de juffrouw de eerste persoon, in de Wildernis is zij de laatste I" „Verlaat de kamer, Celeste," zeide Nina trotsch; „na uw schandelijk verraad van gisteren avond wijs ik uwe diensten af." „Ik moet mevrouw uwe stiefmama gehoorza men en niet de wederspannige jonge dame," zeide de frai^aise overmoedig. Als de juffrouw daarmede niet tevreden is, kan zij zich zelve helpen. Het ontbijt wacht, en daar wij voorzien hadden dat gij gereed zoudt zijn, zijn mijnheer en mevrouw reeds in de eetzaal. Ik zal u naar beneden geleiden." Nina had niet verwacht, dat men haar zou toestaan hare k mer te verlaten, en ging onmid dellijk naar de eetzaal, van nabij gevolgd door Celeste, welke haar niet het geringste uitzicht liet om te ontsnappen. De Borne's en mrs. Luttrell waren in de eet zaal en groetten Nina hoffelijkzij beantwoordde hunnen groet koel en zette zich aan tafel. Gedu rende den maaltijd werd er geen woord gespro ken en na afloop geleidde Celeste Nina weder naar hare kamer en sloot haar daar op. Gedurende Nina's korte afwezigheid was hare kamer in orde gemaakt, en in den haard was vuur aangelegd. Zij zette zich met een boek aan het raam maar koncle niet lezen; zij nam hare teekenbenoodigd- heden maar dit werk ging niet. Hare gedachten waren bij haren jongen verloofde en zij verdiepte zich in gissingen wat hij op 't oogenblik toch wel zou doen om haar te vinden. De patroons-glasfabrikanten in de de partement hebben zich verstaan met die te Parijs om de werkstaking der patroons uit te breiden ingeval de werklieden niet capi- tuleeren. Te Lyon is op de entresol van een café het lijk van een jong meisje gevonden. Het hoofd was bijna geheel van het lichaam gescheiden. Men verdenkt een jongman van de misdaad die met het meisje om gang had. Men schrijft uit Parijs De duizenden en duizenden die 1889 de Parijsche wereldtentoonstelling zullen bezoe ken vooral in de hoop er wat aardigswat nog ongezien te vinden, zullen in de eerste plaats hunne oogen opheffen naar het Eiffel- gevaarte, doch misschien onmiddellijk daarna een onderzoekenden blik werpen op de grauwe massa, die zich aan het andere einde van het Marsveld (in de avenue de Lamothe- Piquet en Suffren) verheft. Zij zullen daar vinden de aloudewereldberuchte Bastille en hare onmiddellijke omgeving van 1789 door den kundigen architect Colibert met de ondernemers Perrusson Sr. en Jr., geschied kundig trouw gereproduceerd. Woensdagmiddag heeft men dit eigenaar dige hoekje van het Parijs uit de vorige eeuw feestelijk geopend in tegenwoordigheid van ministers, senatoren kamer- en raadsleden, vertegenwoordigers van de persmet nog een groot aantal genoodigden. Toen ook te SVg uren het betalende publiek was binnen gestroomd dat een offer kwam brengen aan de armen van Parijsschatte men het aantal der tegenwoordigen op 11,000. Wij kunnen hier niet in bijzonderheden treden. Genoeg zij het te vermelden dat de Bastille met hare torens en kerkerholen en de winkelhuizen en de openbare gebou wen, die hare omgeving uitmaakten uitne- Tegen den middag verscheen Celeste met een stuk brood en een kruik water. Zonder een woord te spreken zette zij beide voor de gevangene op tafel en ging heen. 's Avonds kwam Celeste weer met dezelfde spijs en verwijderde zich zonder iets gezegd te hebben. Deze gevangeniskost en gevangenisbehandeling moesten dienen, om den trotschen geest der jonge dame te buigen, en hare vijanden meenden dat zij na verloop van een paar uren zou komen om genade te vragen. Zij kenden Nina Rokeby niet. Zij was ver ontwaardigd over de ruwe, gemeene handelwijze harer onderdrukkers, maar, gebruikte kalm haar droog brood en dronk het versche water, alsof het wijn was. Toen zij dien avond te bed ging, na hare ka mer gebarricadeerd te hebben, sliep zij den gan- schen nacht heel vast door. Den volgenden morgen, terwijl zij geheel ge kleed aan het venster stond en naar de dennen keek, die heel dicht bij het huis stonden en bijna al het licht van haar venster onderschepten, werd hare deur geopend en mrs. Digby Borne trad de kamer binnen. Zij droeg een smaakvol met bont afgezet mor gengewaad van wit cachemir. Haar gelaat had een overmoedigeheerschende uitdrukking en hare oogen glinsterden zegevierend. Nina wierp de binnenkomende een blik toe, maar kwam niet van het venster en bleef naar buiten kijken, als wist zij niet dat er iemand in hare kamer was. „Wat? nog steeds wederspannigzeide Vic toria in de nabijheid der deur blijvende staan, en Nina onbeschaamd lachend aanziende. „Zijt gij nog niet bereid mijne gehoorzame stiefdoch ter te worden, en u naar mijne bevelen te schik ken, Nina?" „Daartoe zal ik nooit bereid zijn, mevrouw," zeide Nina trotsch. „Nooit 1 O, dat woord heelt eene bijzondere beteekenis," antwoordde mrs. Borne spottend. „Ik geloof dat gij wel van meening veranderen zult als uwe gevangenisschap wat langer duurt. Hoe smaakt u de gevangeniskost. Aan weder spannige gestraften wordt in den regel slechts water en brood gegeven, omdat dit het beste mid del is om hen gedwee te maken. Gelooft gij ook niet dat deze magere kost ook uwe stijfhoofdig heid zal breken, Nina Het meisje antwoordde niet. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1