Nummer 49.
Zondag®17 Juni' 1888.
lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
'E
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
U 1 T G Jü V R
Waalwijk.
»Zij, die zich voor het
volgend kwartaal
abonneerenontvangen de nog
deze maand verschijnende num
mers GRATIS.
Dit blad verschijnt WoeiJödag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daart o en 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land°worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Een gebeurtenis, die den grootsten invloed
kan hebben op den staatkundigen toestand
van Duitschland, ja van gansch Europa, heeft
gisteren te Potsdam plaats gehad
Keizer Frederik III is aan de gevolgen
zijner vreeselijke ziekte bezweken nadat er
den laatsten tijd eene periode van schijnbare
beterschap was ingetredenwelke gunstige
verwachtingen voor de toekomst zou hebben
kunnen opwekken, ware men niet overtuigd
geweest dat voor zijne kwaal geen kruiden
gewassen waren.
In Spanje is de ministeriëele crisis tot uit
barsting gekomen, alle ministers hebben hun
ontslag ingedienddat aangenomen is; de
regentes heeft Sagasta belast met het samen
stellen van een nieuw ministerie; hij is hierin
reeds geslaagd; het nieuwe cabinet is samen
gesteld als volgt:
Sagasta, president; Vega d'Armyo, buiten-
landsche zaken Alenzo Martinez, justitie
Moretbinnenlandsche zaken Calamaya
openbare werken Capdeves, koloniën; gene
raal O'Ryan oorlog en admiraal Arrias
marine.
In de Italiaansche dagbladen blijft de strijd
aanhouden over het onlangs in beginsel aan
genomen strafwetboek; de liberale pers be
schouwt de stemming der kamer als een
Vrij naar het Hoogduitsch van HERMINE
FRANKENSTEIN,
73 door LUCIFER.
Hoofdstuk XL.
TERUGKOMST VAN SIR IIENRY.
Een in een langen mantel gehuld man, met
den kraag hoog over de ooren getrokken, stond
op den drempel. Zijn hoed was zoo diep op zijn
gezicht gedrukt, dat mr. Harpe zijne trekken
niet konde onderscheiden.
z/Wie daar?" riep de rechtsgeleerde, met de
hand het pistool grijpend.
//Een oud vriend," was het zacht gefluisterde
antwoord. //Ik moet u spreken. Laat mij binnen,
Harpe."
Met een bijna gebiedend gebaar, dat Harpe
verraste, trad' hij vooruit, en de advocaat liet
hem binnenkomen.
Kalm draaide de vreemde den sleutel in het
slot om en Harpe hield, nog steeds op zijne hoede,
het pistool vast.
,/Wie zijt gij?" vroeg hij, „en wat verlang gij?'
De vreemde zette zijnen hoed af, en ontdekte
het bovenste gedeelte van een edel, met reeds
'grijze haren bezet hoofd; langzaam sloeg hij vt r-
volgens den breeden kraag omlaag en plaatste
zich zoo voor Harpe, met een edel en deftig aan
gezicht, doordringende oogen, gebruind gelaat en
vollen grijzen baard.
Harpe's hand zakte langs het lichaam. Met een
woesten, onderdrukten kreet zonk hij, den vreem
de onafgewend aanstarend, op een stoel neder.
„O hemel," schreeuwde hij, als een lijk zoo
bleek, //Sir Henri Rokeby."
Sir Henri want deze was het werkelijk, die
heden na een lange zeereis van Indie teruggekeerd
was reikte hem vriendelijk lachend de hand.
„Sir Henry Rokeby," herhaalde Harpe, de hem
toegestoken hand niet aannemend, //die die
overleden is 1"
vIk kan u de beste bewijzen leveren, Harpe,
dat ik in Indie niet gestorven ben," zeide de ba
ronet vroolijk lachend.
z/Gij ziet mij aan als ware ik een geestNeem
mijne hand toch! Ie die niet werkelijk vleesch
en bloed? Ik werd door tijgers in menschenge-
daante gevangen gehouden, totdat het mij einae-
overwinning op het clericalisme behaald.
Alleen de Opinionehet orgaan der partij
waarvan Bonghi tegenwoordig de voornaamste
woordvoerder is maakt eenige reserves. De
katholieke pers blijft natuurlijk protesteeren
de Moniteur de Rome vat alles te zaam door
de woorden te herinneren van Leo XIII, die
dit wetboek noemt„de meest ernstige maat
regel ooit tegen het pausdom gericht."
Bij gebrek aan belangrijker nieuws houdt
men zich in Frankrijk bezig niet de verkiezing
in la Charente waar Deroulède, de volge
ling van Boulatiger, een machtigen bondge
noot heeft gevonden in de persoon van Dugué
de la Fauconneriedie alle Bonaparlisten
aanraadt voor hem te stemmen. En waarom?
Omdat de republikeinsche candidaat Weiier
het parlementaire regime vertegenwoordigt
terwijl Deroulède de verpersoonlijking is van
Boulanger. Het parlementaire regime nu is
de vijand en Boulanger is het beste werktuig
om dat te. vernietigen.
Voor de liberalen in Belsie is de dag van
Dinsdag alles behalve gunstig geweest. Zij
hebben enkele zetels verloren, op andere
plaatsen, waar zij alle hoop hadden te slagen,
hebben de clericalen de overwinning behaald
en zelfs daar, waar de liberalen dachten alle
kans te hebben, is hun alles tegengeloopen
alleen Brussel blijft nog over en ook daar
is het voor de liberalen nog geen gewonnen
zaak, te minder nu de radicale Association
libérale Donderdag avond in hare algemeene
vergadering eenstemming besloten heeft
Dinsdag a. s. aan de herstemming geen deel
te nemen.
De wet op de voorwaardelijke invrijheid-
lijk gelukte te ontsnappen. Gij herkent mij toch
nu en komt tot de overtuiging dat ik geen geest
ben."
Bleek en nog steeds sidderend stond mr. Harpe
op, maar met onuitsprekelijke vreugde in het ge
laat.
,'t Is sir Henri, levend en gezond riep liij
uit. „Sir Henry, dien wij als dood betreurden.
Dat is een wonder
Hij gx-eep de hand des baronets en lachte en
weende van vreugdehij was geheel buiten zich
zelve.
Eenige minuten lang hield de bax-onet de hand
zijns vriends vast, zonder dat een van beiden
een woord sprak. Hunne harten waren te vol,
om onmiddellijk woorden te vinden.
//Ik ben van avond niet zooals gewoonlijk,
sir Henry," zeide Harpe xnet gebroken stem. „Ik
ben sedert eenigen tijd voortdurend zeer opge
wonden."
Hij trok sir Henry naar den flikkerenden haard,
schoof een stoel nader en vroeg sidderend
Zijt gij reeds op Rookhux-st geweest, sir
Henry
„Neeneen uur geleden ben ik in Canterbury
aangekomen en begaf mij direct naar u. Ilc ver
lang dat gij met mij naar Rookhurst gaat, om
mijne vrouw en mijne dochter de tijding te bi'en-
gen, dat ik nog leef. Hoe heb ik om dit uur
gebid Ik ber. nu hijna bij u, mijn tehuis
lijne vi'ouw, mijn kind! Kom Harpe, laat ons
spoed maken
Mr. Harpe, bedekte sidderend zijn gezicht met
zijn handen.
„Ik ik kan van avond niet gaan, sir Henry,"
zeide hij zacht.
Iets in zijnen toon beangstigde den baronet.
„Waai'om niet? Spreekzeide hij.
Harpe stond op en sloeg zijne handen vertwij
feld in elkander; zijne bleekiieid deed sir Henry
schrikken, die insgelijks opstond.
„Wat is er fluisterde lxij „zij zijn toch niet
dood
„Neen, sir Henry, neen!"
„Wat is er dan toch? Spreek, de onzekerheid
doodt mij.
„Ik heb slechte tijding voor u, sir Henry,"
zeide Harpe. „Lady Rokeby, ach hoe kan ik het
u zeggen, aan u, die haar bemint Lady Ro
keby is hertrouwd
Alle spoor van kleur week uit des bax-onets
gelaat, en machteloos zonk hij op zijnen stoel
neder.
Harpe liep om water en bi'andewijn. Met tra
nen in de oogen waschte lxij sir Henry de slapen
stelling, sedert een paar weken door de kamer
aangenomen en door den koning bekrachtigd,
is toegepast ten gunste van 12 personen, die
wegens misdrijven, gepleegd tijdens de on
geregeldheden van Maart 1886 in de Waal-
sche industrieele districten, in de gevangenis
te Leuven hunne straf ondergingen.-"* Onder
deze twaalf zijn ook Falleur, met Schmidt
die reeds wegens gezondheidsredenen ont
slagen is, de leider der werkstakers in het
land van Charleroi, en Wagner de anarchis
tische leider der socialisten te Luik. Over
eenkomstig de wet heeft de commissie van
bestuur der gevangenis Maandag 11. van 's
ministers voornemen in kennis gesteld, advies
uitgebracht omtrent de invrijheidstelling, ten
gunste waarvan zij zich onmiddellijk ver
klaarde zoodat nog denzelfden dag dit
advies per telepraaf aan het departement van
justitie gezonden werd.
Aan Wagner is de voorwaarde gesteld, dat
hij zijn verblijf niet te Luik mag vestigen.
Falleur is in zijne vroegere woonplaats
Lodelinsart teruggekeerd, en met onbeschrij
felijke geestdrift ontvangen door eene steeds
aangroeiende menigtewelke ten slotte
op meer dan duizend personen geschat
wordt. Tof ongeregeldheden heeft zijn terug
keer geen aanleiding gegeven.
De telegraaf meldtdat de sprinkhanen in
Setif (Algerie) voortgaan met het aanrichten
van groote verwoestingen. Vuur of beweging
schijnt niet veel invloed op hen te hebben.
De verslagenheid in den omtrek van Setif is
algemeen. Op eenigen afstand dier stad zijn
300 hectaren koren in een dag door sprink
hanen verwoest.
De wind komt sedert een paar uit het
noorden en men vreest dat de sprinkhanen
naar het zuiden zullen gedreven worden
zoodat de plaag nog langer zal duren.
met koud water en goot hem wat brandewijn
in den mond. Langzamerhand sloeg sir Henry de
oogen op en keek als bedwelmd en verward
rond.
„Herhaal dat nog eens Harpe," zeide hij zwak.
„Ik versta u niet goed."
„Ilc zeide u, sir Henr)7," en ieder woord deed
den rechtsgeleerde zelf zeer aan het hart, „dat
lady Rokeby hertrouwd is."
„Sir Henry slaakte een ondex*drukten kreet, en
sloeg de handen voor het gelaat.
„Trek het u niet zoo aan, sir Henry," riep
Harpe uit. „'t Is een geluk dat gij van haar af
zijt. Zij is eene hartelooze, slechte vrouw."
Sir Henry maakte eene afwex'ende beweging
met de hand.
„Spreek niet zoo, Harpe," zeide hij smeekend.
„Gij doet mij zeei-, zij hield mij voor dood, mijne
arme Victoria. Wien heeft zij getrouwd?"
„Een speler, een gelukzoeker, Digby Borne
genaamd. In den loop der vorige maand heb
ik ijverige naspox'ingen gedaan omtrent het vroe
gere leven van mr. Borne, sir Henry. Vergeef
mij, sir Henry, maar in dit uur moet gij de
heele waarheid vernemen.
Ik ben als een artsdie diep in het vleesch
snijdt om een kogel uit de wond te halen. Sir
Henryde vrouw die gij geti*ouwd hebt, was
nooit waardig in uw huisgezin te woi'den opge
nomen; nooit was zij waardig de stiefmoeder en
voogdes te zijn over een rein jong meisje."
„Harpe, zij is mijne vrouw. Nog immer de
mijneal maakt een ander aanspraak op haar.
Ik wil geen woord te haren nadeele lxooren."
„Gij moet het lxooi'en, sir Henry," zeide Harpe
vastberaden. Als gij het niet van mij verneemt, zul
len andci'enhetin veel minder verschoonenden vorm
zeggen. Gij kunt de waarheid niet ontloopen.
Zooals ik u bereids zeide heb ik den laatsten tijd
het vroegere leven van lady Rokeby nauwkeurig
nagegaan. Ik heb hare .tante gesproken en ook
eene vroegere bediende van haar uitgehoord. Ik
zeg u, sir Ilenry, en ik verzoek u mij te vei'geven
dat ik u de gaiisclxe waarheid zeg de vrouw,
die gij gehuwd hebtheeft u nimmer bemind
zij nam u uit berekening, volgens een vooraf wel
doordacht plan.
„Ilarpe
„'t Is waar, ik zweer het u, sir Henry," riep
Harpe pleclitig. „Lady Rokeby ik veronder
stel dat zij nog steeds lady Rokeby is, daar uw
terugkeer haar derde huwelijk ongeldig maakt
lady Rokeby was reeds met Digby Borne
verloofdvoordat zij u kendehare tante heeft
mij dit zelve gezegd."
Een bende van 200 personen met
Leandi aan het hoofdheeft een optocht
door Toulon gehouden roepende Leve
BoulangerLeve NapoleonArrestatiën
hebben niet plaats gehad.
De politie en de gendarmes zijn op de been.
De Événement bevat eene particuliere
correspondentie volgens welke het volgende
incident zich te Jaffa heeft voorgedaan. Pas-
qualinigeneesheer in het Fransche hospi
taalzijn tolk Mansouhr en de heer Damiani
zijn in de straten van Jaffa door meer dan
500 fanatiekenmet stokken gewapend, aan
gevallen en met steenen en flesschen ge
worpen. Ze hebben hun leven slechts te
danken aan het tusschenbeiden treden van
den Persischen consuldie hen onder zijne
hoede nam en naar zijn consulaat bracht.
Pasqualini is zwaar gewond. De Fransche
vice-consul aldaar heeft zich bij den gouver
neur beklaagd; nadat hij twee uren gewacht
had, ontving de gouverneur hem, doch werden
de Franschen in het ongelijk gesteld. De
consul-generaal te Jerusalem heeft zich echter
de zaak aangetrokken en eischt dat de
schuldigen streng gestraft zullen worden.
Maandagavond is te Nimes een vree
selijke misdaad gepleegd. Een grijsaard van
75 jaar, Crespe genaamd, heeft met een klein
zakmesje zijn vrouw en zijn jongsten zoon
gedood. De laatsten waren voor de deur
hunner woning gezeten toen de moor
denaar eensklaps naar buiten kwam en
zonder een woord te spreken zijne vrouw een
diepe wonde boven de linkerborst toebracht.
De zoon wilde tusschenbeiden komendoch
ontving op zijne beurt een messteek welke
hem onmiddellijk dood deed neervallen. Daar
het reeds donker was, bleef de misdaad
eenigen tijd onopgemerkt, doch eenige buren
hadden den moordenaar spoedig ingehaald
en brachten hem naar het politie-bureau.
„Ik kan 't niet gelooven."
„Digby Borne was armen Victoria Leeds
eveneens. Gij waart als rijke weduwnaar te
Brighton. Digby Borne ontwierp het plandat
Victoria u tot zich zou lokken en met u zou
huwen; nadat zij ruimschoots voor zich zou
gezorgd hebbenzou men u van kant gemaakt
nebbenen daarna zouden zij beiden getrouwd
zijn."
„Dat is monsterachtig, Harpe, gij vergist u. Gij
belastert eene edele vrouw."
„Hoor eerst het overige, sir Henry. Zoo waar
de hemel mijn getuige is, geloof ik dat uwe
vrouw u gehuwd heeftmet lxet plan u te ver
giftigen."
Sir Henry schudde lxet hoofd dit denkbeeld
scheen hem te gruwelijk om het te kunnen ge
looven.
„De gansche scène op het water te Brighton
was van te voren afgesproken," hernam Harpe
beslist. "Gij reddet de dame, zooals van u ver
wacht werd. Gij zettet de kennismaking voort
en ti'ouwdet met haar. Gij gingt naar Indie, en
lxadt gij dit niet gedaandan geloof ik dat gij
plotseling door vergift zoudt zijn gestorven. Nadat
lady Rokeby een jaar lang in den strengsten
uiterlijken vorm rouw gedragen had, kwam
Digby Borne xnet zijnen zoon naar Rookham,
en in September hadden er bij lady Rokeby's
derde huwelijk groote feestelijkheden plaats, Bij
die feesten heerschte groote pracht, zooals wan
neer de erfgenaam van een der grootste huizen
meerderjarig wordt, en niet alsof eene weduwe
in het huis van haar overleden echtgenoot, de
vruuw wordt van een beruclxten fortuinzoeker."
Sir Henry zuchtte zwaar.
„En zijn zij nu op Rookhurst?" vroeg hij met
zoo veranderde stemdat Harpe ze nauwlijks
herkende.
„Neen, zij zijn reeds eene maand weg.*
„Een ding moet ik u zeggen dat al deze
laster tegen lady Rokeby niet bewezen is,* zeide
sir Henry. „Ik zal mijne vrouw terugnemen als
zij wil komen en ik zal mij stellen tusschen
haar en de praatjes der booze wereld.*
„Hebt gij den avondvoordat gij in Indie
verdweent, eenen brief aan uwe doclxter geschre
ven waarin gij haar verzocht Digby Borne's
zoon te huwen
„Neen Hoe zou dit ook mogelijk zijn geweest,
daar ik geen van beiden ken."
Wordt vervolgd,
