Nummer 62. Zondag 5 Augustus 1888. lle Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. YINETA, ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. Engeland. UITGEVER: Waalwijk. 4 E. Werner. De Echo van het Zuiden, Waalwijhsclic en Lanptraaiselie Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden.ƒ1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De zeetocht van keizer Wilhelm behoort tot de geschiedenis. Nog nimmer had een Duitsche keizer met zulk een aanzienlijke oorlogsvloot vreemde havens bezochttot den tijd der Hansasteden moet men terug gaan om den tocht van zulk een talrijk es kader Duitsche schepen in de Oostzee te vinden. De hulde door den keizer aan de Duitsche marine gebracht, door haar tot zijne eerewacht te verheffen, zal niet nalaten tot in het hart van Duitschland de belangstel ling voor de oorlogsmarine op te wekken. Massowah brengt Italië niet veel voordeel. Eerst kostte het bloed en geld en nu het geregeld bestuur zijne onkosten door belas tingen wil dekken, weigeren de vreemdelin gen eenvoudig het recht daartoe te erkennen. De kennisgeving aan Frankrijk over het in bezit nemen van Massowah werd niet gun stig ontvangen, en nu weigert Griekenland, die aan te nemen. De Daily News meldt voorts uit Konstan- tinopel, dat de Porte aan de mogendheden een protestnota gezonden heeft tegen Italie's bezetting van Massowah. Het moet het Italiaansche kabinet sterk tegenvallen, dat zijn verbond met de beide keizers geen dieperen indruk op de andere mogendheden maakt. Nu reeds wordt ge meld dat bij het bezoek aan koning Hum- bert, de keizer door dezen aan het station ontvangen zal worden om terstond daarna het eerste bezoek aan den paus te brengen. Naar het Vaticaan zal hij zich begeven in Duitsche galakoetsen. De toon der nota's, die tusschen Frankrijk en Italië gewisseld worden, duidt ten dui delijkste aan hoe ontstemd beiden zijn over het niet slagen van de onderhandelingen over het handelsverdrag. Door den steun der midden-Europeesche keizerrijken acht Italië zich sterk en slaat tegen Frankrijk een toon aan, dien dit land zich niet kan laten welgevallen. Cri8pi deelde aan de mogendheden mede, dat Turkije, na een tijd lang geaarzeld te hebben, zich had nedergelegd bij het vol- DOOR De landheer zat in.zijn leunstoel aan het ven ster, bijna geheel bedolven onder dikke rookwol ken, die hij uit zijn meerschuimen pijp blies. Hij was om en bij de zestig, maar zag er ondanks eijn witte haren nog betrekkelijk jeugdig uit en verheugde zicli blijkbaar nog in zijn volle kracht en gezondheid. Hij was groot en gezet van ge stalte; het min of meer blozende gelaat verried juist geen groote mate van verstand, maar had daarentegen een onmiskenbaar goedaardige uit drukking. Zijn kleedinghalf huisgewaad en half jachtkostuum was tamelijk slordig, en de forscne gestalte met de forsche stem vormde een scherpe tegenstelling met de magere en schrale figuur van den onderwijzer voor hem. De doctor had waarschijnlijk x-eeds de drie kruisjes achter den rughij was van middelbare grootteen zijn gebogen houding liet hem nog kleiner schijnen aan hij was. Zijn gelaat was niet bepaald leelijk te noemen, maar het droeg te zeer de uitdrukking van zwakheid en afhan kelijkheid, om eenige aanti-ekkelijkheid te bezit tel. Hij zag er bleek en ziekelijk uit, zijn voor hoofd was met diepe rimpels doorploegd en zijne oog en hadden dien verstrooiden en onzekeren blik, zoo eigen aan menschen, die zelden of nooit hun gedachten bij de alledaaesche zaken bepalen. Zijn zwarte kleeding getuigde van een pijnlijke netheid en het geheele voorkomen van dien man had iets angstigs en schuchters, dat zich ook in lijn stem verried, toen hij zacht antwoordde #Ge weet, mijnheer Witold, dat ik mij slechts in de uitei-ste noodzakelijkheid toi, u wend. Dit- riaal moet ik echter uwe autoriteit te hulp roe- dongen feit, dat Italië Massowah in bezit had genomen en dat slechts Frankrijk op poneerde, op wiens aanraden ook Grieken land zich verzet had. Het drijven van Frank rijk was alleen toe te schrijven aan de om standigheid dat men daar te lande de vreedzame ontwikkeling van Italie's macht met leede oogen aanzag, uit vrees dat dit het gezag en de macht der Franschen be nadeelt. Dit weder in verband met het vroeger medegedeelde, de waarschuwing van Italië aan de Porte betreffende Tripoli, zoo zal men moeten toestemmen, dat Crispi uitste kend de kunst verstaat van stoken. Wat echter de bedoeling kan wezen om Frankrijk zoo te ontstemmen, is weinigen duidelijk, evenmin als men in het buitenland begrijpt, waarom de Italiaansche vloot steeds op voet van oorlog gehouden wordt, gereed om in enkele dagen uit te stoomende lauweren van Massowah zijn toch te duur gekocht, dan dat weder een minister^ zich aan een dergelijke romantische onderneming zou wa gen. In Weenen is men niets gerust over dat opspelen van Crispi en tracht men het warme Ilaliaansche bloed wat tot rust te brengen; het verbond der keizers met Italië is geslo ten, om te helpen, in geval dit voor de handhaving van haar macht in de Middel- landsche zee noodig was, maar niet om zich in eene wisselvallige politiek te begeven. Oostenrijk neemt te meer eene gereserveerde houding aan, daar Rusland nóg maar steedsN voortgaat het leger op de Oostenrijksche grens te versterken, terwijl proviandmagazijnen wor den aangelegd, die ten duidelijkste aantoo- nen, dat het leger op een aanvallende bewe ging wordt toegerust. Ter gelegenheid van het tienjarig bezit van Bosnië en Herzegowina (eerst heette het eene tijdelijke bezetting) laat de Oostenrijk sche regeering alom vermelden, hoe gunstig de toestand geworden is dier provinciën na de annexatie. Was er vroegerg een berijdbare weg, nu doorkruisen spoorwegen het land. Het on derwijs, vroeger geheel verwaarloosd, werd door het invoeren van staatsscholen georga niseerd en nu reeds getuigen de welbezochte gymnasia van den vooruitgang. pen. Ik zie geen uitweg meer." „Wat heeft Waldemar dan weer begonnen vroeg de landheer verstoord. „Dat hij onhandel baar is, weet ik even goed als gij; daarvoor weet ik geen raad. Mii is de jongen al lang boven het hoofd gegroeidhij gehoorzaamt niemand meer, zelfs mij niet. En dat hij u met uw boeken laat zitten en liever jaagt en door de bosschen zwerft wel, dat heb ik in mijn jeugd ook gedaan. Ik kon ook niet met al die geleerd heid terecht. En dat hij geen manieren Iieeft dat's ook van minder belang. Wij leven hier geheel onder ons, en als wij eens met de buren samenkomen, gaat het ook zonder plichtplegingen toe. Dat weet gij zelf het best, doctor. Ge gaat altijd op de vlucht voor onze jacht- en drink partijen/ ♦-Maar bedenk toch bi'acht de gouvei-neur hiertegen in, »als Waldemar later met zijn on handelbaar karakter in andere kringen moet vei'keeren, als hij eens gaat trouwen." „Trouwen?" riep Witold, werkelijk beleedigd door deze onderstelling. „Dat zal hij niet I Waar toe zou dat dienen Ik ben ook jonggezel ge bleven en bevind er mij opperbest bij, en Nor- déck zaliger zou ook vrij wat beter gedaan heb ben als hij nooit die dwaasheid had onilernomen. Nu, met onzen Waldemaar heeft't Goddank, geen nood voor alle vrouwen loopt hij mijlen ver weg en daarin heeft hij groot geb.k.' Met een welgevalligen glimlach leunde hij ach terover in zijn stoel. De doctor trad een schrede nader. „Om nu echter op het uitgangspunt terug te komen zeide hij aarzelend. „Ge stemt zelf toe dat mijn pupil mij totaal ontgroeid is zou 't dan niet hoog tijd worden om hem naar de academie te zenden?" De heer Witold sprong plotseling van zijn stoel op en dit wel niet zulk een vaart, dat de gou verneur weer even schielijk achteruitweek. „Dacht ik 'tniet, dat ge mij daarmee weder aan boord zoudt komen 1 Sedert vier weken hoor ik niet anders van u. Wat zou Waldemar op die aca demie doen Zich het hoofd door al die profe6- De mijnen worden geëxploiteerd om niet te spreken van de vlucht, die de landbouw nam, welke voorheen zijn produkten slechts in het land zelf ter markt kon brengen, daar er geene vervoermiddelen waren. De han del herleefde, daar de invoering van nieuwe rechtbanken rechtszekerheid verschafte. Rust heerschte in de landen onder Oostenrijk's scepterwat Rusland vermocht leerde de treurige geschiedenis van Bulgarije. Sedert .eenigen tijd namen de diefstallen te Leuven en omstreken onrustbarend toe; na langdurige nasporingen is een Duitscher vroeger herbergier te Antwerpen en tegen woordig als een groot heer een buitenplaats bewonende te Jette, als de dader aangehou den. Deze man, 30 jaar oud en als deftig burger levende, ging 's nachts vermond naar de stad om er zijn slag te slaan In den toestand van de arbeiders te Parijs is nog geen verandering gekomen. Hunne houding is kalm en zij hebben goeden moed dat zij slagen zullen, want de tentoonstelling van 1889 nadert en er zijn zeker aantal werken die ondernomen zijn om tegen dat oogenblik gereed te zijn. Daarmede worden hier niet bedoeld de eigenlijke werken op het Champ de Marswaaraan geregeld ge arbeid wordt. Het is zeker, dat onder de oorzaken der werkstaking de naderende wereldtentoonstel ling eene ruime plaats inneemt. Maar voor dat die gouden eeuw aangebroken isheeft het werkvolkdat verhoogde loonen eischt, een harden tijd te doorleven. Het is deze week juist acht-en-vijttig jaren geleden dat de Parijsche werklieden zich ter wille van de staatkundige vrijheid lieten doodschieten op de barricades en den koning verjoegen. Thans heeft men de staatkundige vrijheidmaar die vrijheid is niet heel voedzaam voor den- geen, die niet te eten heeft, of die zijn werk heeft gestaakt, omdat hij zijn loon te gering vindt. soi'S met nog meer geleei'dheid laten volstoppen? Mij dur.kt, dat gij dat al voldoende gedaan nebt. Hij heeft allss geleex-d wat een flink landheer noodig heeft te weten. Hij is even goed op de hoogte van de landhuishoudkundige zaken als mijn opzichterhij heeft er beter slag van dan ik om het werkvolk in ontzag te houden en als ruiter en jager is hij ieder de baas. Hij is een prachtstnk van een jongen De onderwijzer scheen deze opgewonden be schouwing niet in alle opzichten te deelen. Wel is waar durfde hij niet openlijk voor zijn mee ning uitkomenmaar toch raapte hij al zijn, zij 't slechts kleinen voorraad van moed bijeen, en antwoordde schuchter: „Voor den erfgenaam van Willicza wordt naar mijn gevoelen nog iets meer vereisclit, dan dat hij de eigenschappen van een goed opzichter of rentmeester bezit. Ik acht het noodzakelijk en wenschelijk dat zijn opvoeding aan een onzer hoogescholen voltooid wordt." „fk volstrekt niet," riep de heer Witold. „Is't niet erg genoeg, dat ik den jongen die nu eens een plaats in mijn hart heeft veroverd, later moet zien heengaan, omdat zijn goederen juist in dat verwenschte land van de Polakken liggen Zou ik mij nu al van hem scheiden en hem naar de academie zenden, wat hij evenmin wenscht als ik Neendat gebeurt niet daar is geen denken aan. Hij blijft hier totdat hij naar Wil licza gaat En grimmig deed hij een paar trekken aan zijn pijp, zoodat zijn gelaat verscheidene minuten lang achter de dichte rookwolken onzichtbaar werd. De gouverneur zweeg zuchtend maar iuist die kalme berusting scheen den barschen landheer op het gemoed te werken. „Denk maar niet langer over die academie, doctor," hernam hij op geheel veranderden toon. ♦Ge zult cr Waldemar nu noch ooit toe kunnen overhalen en voor u zelf is 't ook veel beter; dan blijft ge hier immers op den Oldenhof. Ge voelt er u zoo thuis onder al die Hunnebedden en dat Runenschrift en zooals al die zaken verder heeten, in Frankrijk heeft altijd aan de groote massamaar De staatkunde veel beloofd dikwijls is zij tekortgeschoten in hare belof ten en heeft zij bankroet gemaakt, als het aankwam op het betalen der coupon. In de Nouvelle Revue komt een rapport voor van Bismarck aan keizer Frederik III over het huwelijk van diens dochter Victoria met prins Alexander Van Battenberg. De redactricemevrouw Adamstaat voor de juistheid van dit rapport in. Een gewezen Fransch officierAlbert Cayro is te Parijs gevangen genomen als hoofd van een inbrekersbende. Hij heeft sedert 1882, toen hij den krijgsdienst ver liet ruim honderd diefstallen gepleegd te Parijsmaar vooral in de villa's der voor steden welke gedurende de winteravonden onbewoond waren. Hij had in de Rue Le- gendre eene fraaie woning met kostbare meubelen, welke, naar hij den commissaris van politie verzekerdebijna uitsluitend van zijn diefstallen afkomstig waren. Ten gevolge van de hevige regenbuien waren in Londen in de wijk Poplar de rio len niet meer in staat de buitengewone hoe veelheden water op te nemenzoodat zij barstten, met het gevolg dat de huizen onder liepen en spoedig in elk daarvan 2 of meer voeten diep een smerige vloeibare massa stond. De woningen in deze wijk zijn meestal door armen bewoond die niet in staat waren iets te redden. Toen het water daalde bleef een smerige massa achter. Ook op andere punten van Londen zijn dergelijke ongevallen voorgekomeno. a. in Linehouse en Peckham. De weg tusschen de wijken East Dulwick en Nunhead is geheel overstroomd. Peckham Rye is een groot meer. Er is belangrijke schade aangerichtdie vooral in deze zwaar gevoeld wordt. Zes weken op een onbewoond eiland. Te Liverpool kwamen twee matrozen aan van een schip dat op weg van Nieuw Zuid- Wales naar San Francisco in de Stille Zuid zee vergaan was. De bemanning en zes pas sagiers bereikten in een boot het onbewoonde waarmede ge u den geheelen dag het hoofd, breekt. Ik begrijp wel is waar volstx-ekt niet, hoe die oude lxeidensche rommel u eenig belang kan inboezeiuenmaar ieder meosch heeft zijn afzonderlijke lielhebberij en ik gun u deze van harte, daar Waldemar u het leven dikwijls genoeg verbittert en ik ook al." De doctor maakte een afwei'endc beweging. „O, mijnheer Witold stamelde hij verlegen. Stem het maar gerust toe/ hernam deze goed aardig. „Ik weet immers wel, dat gij het hier een ellendig leven vindt en dat ge al lang, even als uw zes voorgangers, het hazenpad zoudt ge kozen hebben als die oude lieidensche rommel u niet terughield, waaraan nu eens uw geheele hart hangt en waaraan gij u niet weer kunt ontrukken. Nu, ge weet, er is nog wel huis met mij te houden, al stuif ik nu en dan eens op, en daar gij met uw gedachten steeds bij de Hei denen zijt, zal u dit niet bijzonder hinaeren. Ik heb wel eens hooren zeggen, dat de menschen in dien tijd volstrekt geen maniei-en hadden en dat ze elkaar soms uit pure vriendschap doodsloegen." De historische kennis, die de landheer aan den dag legde, kwam den doctor eenigszins bedenke lijk voor; misschien vreesde hij een praktische toepassing daarvan op zijn eigen persoon. Hij trok zich althans onmerkbaar naar de sofa terug. „Neem mij niet kwalijk, de oude Germanen— „Waren andere kei'els dan gij, doctor!" ï'iepde landheer, wien de beweging niet ontgaan was. Ik geloof dat van ons allen Waldemar nog het meest op hen gelijkt en begrijp dus volstrekt niet, wat ge eigenlijk op hem aan te merken hebt." „Maar, mijnheer Witold, in de negentiende eeuw De doctor kwam niet verder met zijue vei'klaring, want op dit zelfde oogenblik knalde een schot, dat vlak bij het open venster werd afgevuurd. De kogel floot door de kamer en het groote gewei, dat boven de schrijftafel hing, stortte met een vervaarlijk gedruisch naar beneden. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1