Nummer 66. Zondag 19 Augustus 1888. lle Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. YINETA, buitenlandT ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. Belgie. Frankrijk. UITGEVER: "Waalwijk. 8 E. Werner. De Echo van het Zuiden. Mwykschc en Lugstrulsehc Coiirant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 1 7 regels ƒ0,60 daarbo/en 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Het lijkt wel of Fortuna Italië den rug heeft toegewend. Op het oogenblik dat de provinciale raad van Rome zijn zitting aan ving en de president Pastelli officieel het bezoek aankondigde van den keizer van Duitschland en aan deze politieke handeling een groot gewicht toeschreef, een uitvloeisel van de wijze politiek van Italië (dus van Crispi, den premier) werd uit Massowah het bericht ontvangen van een ernstige nederlaag der Italianen in Afrika (reeds door ons me degedeeld.) Deze nederlaag wordt in Italië sterkei ge voeld door de omstandigheden onder welke zij voorvalt. De Italiaansche wapenen zijn tot nog toe niet gelukkig geweest tegenover de Afrikanen ondanks den moed, door de officieren en de soldaten getoond. Deze neder laag is te ernstiger, omdat het prestige van het Italiaansche leger in Massowah er bij op het spel staat. Tal van stammen, die zich tot nog toe neutraal hielden, wijl zij de Itali aansche macht onoverwinnelijk achtten, zullen nu wellicht partij kiezen tegen haar. Onder het kleine Italiaansche leger in Massowah achtergelaten door generaal San Marzano schijnen verraders te schuilen. Van de geruchten, dat het Italiaansche kabinet met Crispi aan het hoofd, plannen smeedde tot een aanslag op Tripoli, zal nu wel niets bewaarheid worden, daar eerst moet worden gezorgd dat de positie in Massowah wat vaster wordt, voor aan verdere en meer belangrijke plannen kan gedacht worden. De Italiaansche bladen zijn natuurlijk ge heel vervuld van de te Massowah geleden nederlaag, en algemeen is men verwonderd over de onvoorzichtigheid om eene betrek kelijk geringe macht tot op zoo verren afstand, 130 kilometer van Massowah, te laten optrek ken, een afstand waarop de troepen zich nog nimmer in het binnenland hadden gewaagd. Crispi noemt de houding van Griekenland in zake Massowah met zichzelve in tegen- spraajc. Eerst heeft het de inmenging van DOOR Daar kwam onverwachts hulp opdagen en dit wel van een kant, van waar zij deze het minst verwachtte. Juist op dit beslissend oogenblik werd een zijdeur geopend en trad Wanda het vertrek binnen. Ze had een wandeling met haar vader gedaan en nog niets vernomen van den inmiddels aangekomen bezoeker. Walderaar was werkelijk op het punt van heen te gaan, maar bleel op eens als vastgena geld staan. Een schielijke en heftige blos ver spreidde zich over zijn aangezicht. Al de toorn en trots, die nog zoo even daaruit spraken, ver dwenen als met een tooverslageene seconde stond hij als verlamd van schrik, de oogen strak op de jonge gravin gericht. Deze wilde zich verwijderen, zoodra zij een vreemde bij hare tante gewaar werdmaar toen die vreemde zijn gelaat naar haar toekeerde, ontsnapte ook haar een half luide kreet van verassing. Wel is waar geraakte Wanda. volstrekt niet van haar stuken werd ze zelfs in het minst niet verlegen inte gendeel scheen zij door een onweerstaanbaren lachlust overvallen te worden, dien 't haar moeite kostte te onderdrukken, 't Was nii in elk geval te laat om zich terug te trekken. Zij sloot dus de deur achter zich en trad op hare tante toe. «Mijn zoon, Waldeinar Noraeckmijne nicht de gravin Morynski," zeide de vorstin, terwijl zij met groote verbazing eerst Waldemar aanzag en daarop den blik vragend tot Wanda op sloeg. Deze was hare kinderlijke opwelling schielijk te boven gekomen en herinnerde zich reeds we der, dat ze eigenlijk een dame was. Hare gra- cieuse buiging beantwoordde aan alle eischen der etiquette, zoodat zelfs de strengste gouver nante er niets op had kunnen aanmerken, maar een verraderlijke trek vertoonde zich weer om Frankrijk ongehoord genoemd in een zaak die dat rijk volstrekt niet aanging en later heeft de Grieksche regeering Frankrijk op gelegd protest aan te teekenen in haar naam. Later werd den Grieken in Massowah aan gezegd de belasting te betalen, en ten slotte heeft de Grieksche regeering haar goedkeuring gehecht aan de Fransche gevoelens over de capitulatiën. Een vreemde houding De Norddeutsche publiceert een officieus artikel over de mishandeling van Duitsche studenten te Belfort, die, zooals men weet door de opgewonden menigte zwaar gewond werden. De mishandelden besloten schade loosstelling te eischen van de gemeente Bel fort overeenkomstig de Fransche wet, maar er was geen advocaat te vinden tot voering van het proces, noch te Parijs, noch te Belfort. Naar aanleiding hiervan doet het Duitsche blad eenige opmerkingen, die lang niet malsch zijn en daarmede eindigen, dat de overtui ging wordt uitgesproken, dat Frankrijk een toestand van verwildering tegemoet gaat. Het antwoord van Frankrijk op de laatste voorwaarden van Italië tot sluiting van een handelsverdrag door Italië wat de voor naamste bepalingen betreft, als de uiterste grenzen van zijn welwillendheid aangemerkt, is naar Rome gezonden en daarin worden die voorwaarden, als niet aannemelijk, ver worpen. Ondanks alle vorstelijke conferenties blij ven de groote mogendheden van Europa op tal van punten geheel van elkander geschei den en bij de eerste de beste gelegenheid komen die verschillende opvattingen aan den dag. Ook de Massowah-quaestie heeft daartoe een gereede aanleiding gegeven. Aan de eene zijde de verbonden mogendheden Italië, Duitschland en Oostenrijk, aan de andere Rusland en Frankrijk met Turkije, dat er nogal van nabij in betrokken is en als aan hangsel Griekenland. In het midden, nu eens naar rechts dan weder naar links overhellend, Engeland. Men ziet duidelijk het verschil van opvatting. Wat de een annexatie n,oemt, noemt de ander gewelddadigen alleszins on gerechtvaardigde:! roof. de Irissehe lippen, toen Waldemar de voorstel ling door een beweging liet volgen, die hoogst waarschijnlijk ook een buiging moest verbeel den, doch een allerzonderlingste vertooning maak te. De moeder liet haar blik zoo onafgewend op zijn gelaat rusten, alsof ze zijne geheimste gedachte daarop wilde lezen. «Naar het schijnt, hebt ge al kennis gemaakt met uw nichtje," vervolgde zij op veelbeteekenenden toon. Deze aanduiding van hunne familiebetrekking scheen den jongen man echter nog des te meer in ver warring te brengen. «Ik weet niet," stotterde hij verlegen. Ik heb alleen - een paar dagen geleden «Mijnheer Nordeck was zoo vriendelijk mij den weg te wijzen, toen ik in het bosch verdwaald was," viel Wanda hier in. „'t Was eergisteren, toen wij naar den Beukenheuvel zijn geweest De vorstin had die wandeling eergisteren zeer willekeurig en ongepast gevonden. Nu was haar oordeel daaromtrent gewijzigd en de toon klonk zelfs vriendelijk, waarop zij zeide «Dat was al een zeer toevallige ontmoeting I Maar hoe staat ge dan nu zoo vreemd tegenover elkander Onder bloedverwanten behoeft men 't niet zoo nauw met de etiquette te nemen. Ge kunt uw neef wel een hand geven, Wanda!" Wanda voldeed aan deze uitnoodiging en stak vrij en ongedwongen de rechterhand uit. Neef Leo was al galant genoeg om die hand te kus sen, wanneer zij ze hem na den eenen of ande ren t wist ter verzoening reikte, maar zijn oudere broeder scheen niet het minste besef van zulk een ridderlijkheid te hebben. Hij vatte de ten gere vingers eerst zoo schuw en aarzelend, alsof hij vreesde ze aan te raken, en daarop drukte hij ze op eens zoo hard tusschen de zijnen, dat het jonge meisje nauwelijks een uitioep van pijn kon bedwingen. Zij wist van dien nieuwen neef in den grond van de zaak, even weinig als Leo, eigenlijk nog minder. Met des te grooter nieuws gierigheid had ze zijn bezoek tegemoet gezien, t Viel haar echter niet mede! De vorstin had beiden zwijgenddoch onaf gebroken aangestaard. Voortdurend hield zij de oogen op Waldemars's gelaat gevestigd. 'En dus hebt ge elkander in het bosch ont, moet? hernam zij. «Werd er dan van weers- In Frankrijk en Rusland vindt de Zieke Man een gewichtigen steun, daar die beide mogendheden naar allen schijn zoo noodig niet ongeneigd zouden zijn de rechten der Porte met de wapenen in de hand te steunen. De Turksche regeering zal zich echter wel wachten den vos als oppasser in den een denkooi te plaatsen: Tripolis blijft Frankrijk steeds toelachen en waren zij er eenmaal in, een knappe kerrel, die de Franschen er dan weer uitkreeg. De incidenten, die men duchtte bij gele genheid van den eersten tocht van den trein van Weenen naar Konstantipel, zijn gelukkig uitgeblevende reis is een pleizierreis ge bleven, hoewel van een feestelijke ontvangst te Konstantinopel op hoog bevel van den sultan geen sprake is geweest. Toch zal Bulgarije zoo maar niet zonder slag of stoot in het bezit blijven van de lijn Vacarel-Bellova, want reeds heeft de Oosten- rijksche premier Kalnoky uit naam van de maatschappij Hirsch, de eigenares ervan, de teruggave geeischt. Van geldelijke schade loosstelling wil de premier niets weten, want dit zij onder de roos gezegd men vindt dit geschil een zeer doelmatigen stok om den hond te slaan: om vijandig in Bulgarije op te treden. 3——ra-"-TT Ter gelegenheid van de feestenwelke Antwerpen deze week gevierd heeft ter her innering aan den afkoop van den Schelde- tol vóór 25 jaarontleent de Indépendance aan de scheepvaartstatistiek de volgende cij fers In 1860 werd de Antwerpsche haven bezocht door 2311 schepen met 512.027 ton inhoudin 1865 door 2804 schepen met 742,490 ton inhoudin 1885 door 4198 schepen met 3,388,791 ton inhoud en ten vorige jare was het aantal binnenkomende schepen reeds weder tot 5022 gestegen. Antwerpen heeft dus alleszins redenop kanten geen naam genoemd? Zeidet ge dan niet wie ge waart «Ik heb mijnheer Nordcck voor een bosch- mensch aangezien," barstte^ Wanda uit, zonder zich in het minst om den vermanenden blik ba rer tante te bekommeren. „En hij deed al wat hij maar kon, om mij in dat geloof te verster ken. Ge kunt niet begrijpen, tante, hoe interes sant we gepraat hebben. Hij liet mij wel een half uur, zoolang als wij bij elkander waren, in het onzekere, of hij tot het tegenwoordige of tot het vroegere menschengeslacht behoorde. On der die omstandigheden was er natuurlijk aan een ofïiciëele voorstelling niet te denken." Hare woorden droegen duidelijk genoeg den stempel van.spot en moedwil, maar Waldemar, die zich straks zoo prikkelbaar had betoond sc.ieen, hoe zonderling ook, zich hierdoor in het minst niet beieedigd te achten. Hij wendde den blik niet van het jonge meisje af, wier spotter nijen hij nauwelijks scheen te hooren. De vorstin achtte het nu echter hoog noodza kelijk, Wanda's vrijpostigheid te stuiten. Kalm en volkomen bedaard, alsof het tooneel van straks niet had plaats gehad, wendde zij zich tot haar zoon, zeggende „Ge hebt uw broeder nog niet gezien, Walde mar, en uw oom evenmin. Ik zal u bij hen brengen. Ge blijft immers van daag] hier?" Deze vraao; werd geuit, alsof het antwoord niet twij felachtig kon zijn. «Als ge er op gesteld zijt." Dit klonk weife lend, onzekerde weerbarstige toon van straks was geheel verdwenen, Waldemar dacht blijk baar niet meer aan vertrekken. „Zeker ben ik er op gesteld. Dit eerste be zoek zult ge toch niet zoo kort willen maken Kom mede, Wanda." De jonge Nordeck wachtte evenmaar toen Wanda aan de oproeping gehoor gaf, was ook zijn besluit genomen. Hij legde hoed en rijzweep, die hij tot hiertoe stijf in de hand had gehouden, op den stoel neder, dien hij straks in zijn toorn had weggeduwd, en volgde de beide vrouwen zoo geduldig als een lam. Een nauwelijks merk baar, maar zegevierend lachje speelde om de lip pen der vorstin. Zij had te veel menschenken- nis om niet te weten, dat zij het spel reeds in schitterende wijze den afkoop van den Schel- de-tol te vieren en dankbaar te herdenken de mannenaan wie het de vrijheid der vaart te danken heeft. Het tractaat met Ne derland kwam tot stand onder de regeering van koning Leopold I, en de onderhandelin gen werden van Belgische zijde geleid door de ministers van buitenlandsche zaken en financien, de heeren Charles Rogier en Frère- Orban en door den minister van staatdi recteur-generaal van het departement van buitenlandsche zaken, baron Lambermont. Het feest van Dinsdag avond is uitste kend geslaagd. 1 )en ganschen dag verkeerde Antwerpen in feestvreugde; uit alle huizen letterlijk wap perde de vlag. Omstreeks 6 uur 's avonds verdrong zich op de kaden langs de Schelde reeds eene opeengepakte menigte en de ri vier zelve, bezaaid met honderden vaartuigen en bootjesscheen te leven. Tegen 7 werden ten stadhuize door het gemeentebestuur officieel ontvangen de mi nistersvan financien en binnenlansche zaken, de heeren Beernaert en De Volder, en een aantal binnenlandsche autoriteiten, en verte genwoordigers der diplomatie. Te 8 uur nam deze stoet van officieele personen, onder leiding van burgemeester De Wael plaats op de wandelplaats boven de Zuiderkade. Op dat oogenblik ontbrandde de verlichting der 4000 meter kadewaarna te 9 uur de groote optocht van schepen van al lerlei soortalle schitterend verlichtzich in beweging zette en een stoet vormend van iy2 kilometer lang, statig langs de stad voer. Bij Austruweel keerde deze stoet terug en voer nogmaals langs de stad, thans de Schelde op. Na de eerste en na de tweede voorbijvaart werd telkens op de rivier een schitterend vuurwerk afgestoken. De loonbeweging van aardwerkers en kei 1- ners te Parijs loopt ten einde de aardig heid geraakt er afin een groote vergade ring is gebleken dat de werkstakers ondanks alle mooie redevoeringen zeer ont handen had. Wel is waar was het toeval haar te hulp gekomen. Graaf Morynski en Leo bevonden zich in het woonvertrek der vorstin. Van Pawlick hadden zij reeds Waldemar's komst vernomen, maar de eerste ontmoeting tusschen moeder en zoon niet willen storen. Wel zag de graaf min of meer verbaasd op, toen Wanda, die hij meende dat naar hare kamer was gegaan, tegelijk met de beide anderen binnentrad; hij onderdrukte even wel de vraag, die hem op de lippen zweefde, daar de jonge Nordeck voor het oogenblik al zijne belangstelling tot zich trok. De vorstin nam haar jongsten zoon bij de hand en geleidde hem naar den oudsten. „Ge zijt elkander tot dusver vreemd gebleven," zeide zij duidelijk en met nadruk, „en eerst heden is het mij vergund een eind aan die langdurige schei ding te maken. Leo komt, u met broederlijke liefde tegemoet, Waldemar. Moge hij ook in u een broeder vinden Waldemar monsterde den voor hem staanden broeder met een vluchtigen blik, maar die blik drukte geen vijandschap meer uit. De schoon heid van den jongen vorst stemde hem onwille keurig te zijnen gunste, dit zng men aan zijn gelaat; misschien was hij ook wel wat zachter gestemd door het voorgevallene. Toen Leo, no°- half aarzelend, hem de hand toestak, schudde hij deze hartelijk. Ook graaf Morynski trad nu voorwaarts om den zoon zijner zuster eenige beleefdheden toe te voegen, die deze tamelijk koel en eenletter grepig beantwoordde. Het gesprek, dat uit con sideratie voor Waldemar in de Hoogduitsche taal werd gevoerd, zou gedwongen en onbeduidend zijn geweest, als de vorstin niet de kunst had verstaan van het te leiden en belangrijk te ma ken. Zij vermeed elke gevaarlijke klip, elke kwetsende herinneringze wist' haar broeder, hare beide zonen, Wanda, ieder op zijn beurt in het gesprek te doen deelen en een hall' uur lang werkelijk de illusie op te houden, dat er een volmaakte harmonie tusschen de verschil lende familieleden lieerschte. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1