Nummer 67. Donderdag 23 Augustus 1888. lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
"V^ElsnET.A.,
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
9
E. Werner.
Waalwyhsclie en Laiigstraalsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 1—7 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Adrertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolï Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De verkiezingen in Frankrijk zijn zeer ten
nadeele der republiek uitgevallen. Generaal
Boulanger heeft het met vlag en wimpel ge
wonnen in de departementen, waar zijne
candidatuur gesteld was, dank de samen-
werking der anti-republikeinsche partijen, ver
meerderd met al de ontevredenen. Ziehier
den uitslag
In het noorderdepartement gekozen Bou-
langer met 130,162 en Köchlin met 126,567
stemmen. Desmoutiers verkreeg 97,409 en
Moreau 95.023.
In de Charente Boulanger gekozen met
57,484, Lair verkreeg 42.416.
In de Somme Boulanger gekozen met
76,094, Bernat verkreeg 41,371.
Tengevolge van dezen uitslag was het zeer
woelig te Parijs, Amiens en Rijssel. In alle
'drie de steden hebben zeer onstuimige ma
nifestaties plaats gehad en er zijn heel wat
klappen gevallen tusschen Boulangisten en
anti-Boulangisten.
De Fransche gezant heeft aan Crispi het
antwoord der regeering op de laatste voor-
stellen, aangaande het handelsverdrag, over
handigd. Frankrijk kan deze voorstellen niet
aannemen en geeft aan Italië in overweging,
andere propositien te doen. Het voortzetten
der onderhandelingen zal nu aihangen van
'dé houding, door Italië aan te nemen.
De Britsche regeering is reeds lang aan
't zoete broodjes bakken bij den czaar aller
Russen, men wenscht zich geluk met de goede
verstandhouding tusschen Groot-Brittannië en
.Rusland, maar de Russische regeering be
waart haar sangfroid, evenals zoo lang te-
-genover Duitschland gehandeld is, terwijl in
de gedragslijn van Rusland ten aanzien van
Midden-Azië niet de minste verandering,
komt. De Russische staatslieden blijven steeds
droomen van een weg naar de Engelsche
koloniën en laten niets onbeproefd om dien
droom te verwezenlijken.
DOOR
Leo stond dicht nevens Waldemar's stoel, en
deze nabijheid deed het contrast tusschen de
beide broeders geweldig uitkomen. Ook de jonge
-vorst was eerst in den overgang van knaap tot
man, maar hoe! geheel anders openbaarde die
overgang zich bij hem Waldemar's uiterlijk was
nooit zoo terugstootend geweest, als nevens die
slanke en veerkrachtige, jeugdige gestalte met
zijne evenredige vormen, bevallige bewegingen
en edel gevormd hoofd. De jonge Nordeck met
aijn lompe, hoekige gedaante, onregelmatige trek
ken en somberen oogopslag onder liet verwarde
blonde haar, rechtvaardigde maar al te zeer de
gewaarwording, waarmede de blik der moeder
op beiden rustte, op haar lieveling, haar schoo-
nen levenslustigen jongsten zoon, en op dien an
der, die ook haar zoon heette, maar die in zijn
ujterlijk geen enkelen trek, inwendig geen en
kele hoedanigheid met haar gemeen had. Er lag
diep dag iets in Waldemar's voorkomen, dat hem
nog minder vooi'deelig deed uitkomen dan an
ders. Het ruwe en heerschzuchtige, dat hem ge
woonlijk kenmerkte, paste, hoe weinig aantrek
kelijk het ook mocht wezen, bij zijne gansche
persoonlijkheid en gaf deze althans iets 'karak
teristieks. Gedurende zijn gesprek met zijne moe
der was hem dit bijgebleven eerst van bet oogen-
blik af dat de jonge gravin Morynski binnen
trad, was het verdwenen. Voor de eerste maal
in zijn leven scheen hij zich beschroomd en ver
legen te gevoelen, voor de eerste maal scheen
hij onder den invloed eener omgeving te staan,
waartegen hij niet was opgewassen, en dit benum
hem. niet alleen zijn trots, maar ook zijn zelf
vertrouwen. Hij was gekomen om een vijandige
macht het hoofd te bieden, wat hem een zeker
ruw overwicht had geschonken nu gaf hij
deu strijd op, maar dat overwicht tevens; hij
was bedremmeld, verstrooid, en de verwonderde
blik van Morynski scheen nu en dan te vragen,
De verhouding tusschen Duitschland en
Rusland schijnt niet zoo schitterend te we
zen als verwacht werd na het keizerbezoek.
De onderhandelingen over wijzigingen in het
handelsverdrag hebben niet het vereischte
resultaat gehad, zoodat de officieuse organen
nu wederom den geldoorlog openen, door de
waarschuwing tegen te groot vertrouwen in
Russische papieren. Eigenaardig is het dan
ook, dat graaf Von Moltke na zijne benoe
ming tot president der commissie der lands
verdediging in de allereerste plaats, zijne
aandacht wijdt aan de versterkingen aan de
Oostzee en dit wel volgens eenigen, omdat
de koning van Denemarken (schoonvader
van den czaar) het plan verworpen heeft,
van een gesloten Oostzee, volgens anderen,
omdat uit de manoeuvres der Engelsche
vloot gebleken isdat vermeerdering der
weerbaarheid gewenscht is, zoowel aan Noord
als Oostzee.
In de staatkundige kringen te Weenen ziet
men in het door keizer Wilhelm te Franck-
fort gesprokene geen bedreiging meer, maar
eerder een antwoord op de insinuaties van
sommige Fransche bladen, die aan Frederik
III het plan hadden toegeschreven, Elzas-
Lotharingen tot een onzijdig land te maken.
De keizerlijke rede zou eerder eene verde
digende dan eene aanvallende strekking
hebben.
In gelijken geest laat zich de „Kölnische"
uit. Als, zegt zij, alle staten even weinig
Lust hadden om zich te vergrooten als Duitsch
land, zou de vrede verzekerd zijn.
De berichten uit Afrika zijn voor de Ita
lianen allertreurigst. De gezondheidstoestand
is zeer betreurenswaardig; een derde der
troepen bevindt zich in de hospitalen en
andere landen. Maar de minister van oorlog
verbergt de waarheid, want hij heeft gene
raal Baldissera bevolen de particuliere tele
grammen te onderscheppen en den Franschen
consul te verbieden met zijn regeering in
cijfertelegrammen te correspondeeren.
Stefani maakt eene nota van Crispi van
of dit inderdaad die YValdemar was, van wien
men zulke vreeselijke dingen gehoord had om
streeks een half uur was men op deze wijs te
zamen geweest, toen Pawlick meldde dat het
middagmaal gereed was.
//Leo, gij zult 't van daag wel aan uw broe
der willen overlaten, Wanda aan tafel te gelei
den," zeide de vorstin, terwijl zij opstond en den
arm van haar broeder nam, met wien zij naar
'de eetzaal vooruitging.
i ^?u1?"Jvroeg de &raat' in het Poolsch en op
half luiden toon. «Hoe staan de zaken? Hoe
eindigde het gesprek
De vorstin glimlachte Ze wierp nog een vluch,
tigen blik achterom naar Waldemar, die juist
op liet punt stond Wanda te naderen, en ant
woordde daarop ook in het Poolsch
«Heb geen zorg 1 Hij zal toegeven ik verze
ker 't u."
Eerst tegen den avond keerde de jonge Nor
deck raar den Oldenhof terug en Leo, die zijn
broeder tot buiten de villa uitgeleide had ge
daan, trad weer het salon binnen. De vorstin
en graaf Morynski trof hij hier niet meer aan
maar Wanda stond nog op het balkon om den
gast te zien wegrijden.
«Mijn hemel, welk een monster is die Walde
mar riep de jonge gravin haar neef al van
verre toe. «Hoe is 't u -mogelijk geweest, Leo,
u al dien tijd zoo ernstig te houden? Zie eens
ik lieb mijn zakdoek geheel verkreukeld, om mijn
lachen te verbergen, maar nu kan ik 't niet lan
ger uithoudenik stik bijna I" En Wanda viel
achterover in een fauteuil, terwijl haar opge
ruimde lach genoegzaam bewees, hoeveel moeite
het haar tot hiertoe gekost had om zich in te
houden,
«We waren al eenigszins op Waldemar's voor
komen en zonderlinge manieren voorbereid,"
voerde Leo half verontschuldigend aan. Na al
hetgeen wij van hem vernomen hebben, moetik
eerlijk bekennen, dat ik mij hem nog ruwer en
terugstootender had voorgesteld."
«O, maar ge zuagt hem vandaag ook op zijn
zondagsch,' spotte YVanda. «Alleen diegenen, die
zooals ik het geluk hebben genoten, hem in al
zijn oorspronkelijkheid te bewonderen, kunnen
den overweldigenden indruk begrijpen, dien de
eerste verschijning van dien wildeman teweeg
brengt. Ik denk nog altijd met ontzetting aan
13 dezer openbaar, dienende tot antwoord
op die van Goblet van 3 dezer.
Crispi herhaalt zijn betoog, dat Massowah
door Egypte en de Porte verlaten zijnde,
eene res nullius geworden was; en dat, aan
gezien het bezetten er van plaats greep voor
de Berlijnsche conferentie, het onnoodig was
daarvan kennis te geven aan de mogendhe
den. Ten opzichte van de capitulatiën stelt
de nota vast, dat, indien een aan capitula
tiën onderworpen land overgaat in het bezit
van eene beschaafde mogendheid, de capi
tulatiën ophouden te bestaan, hetzij krach
tens overeenkomst, hetzij ipso facto.
Om gezondheidsredenen heeft de heer De-
moreau zijn ontslag genomen als minister van
openbare werken en landbouw.
De Algerijnsche aartsbisschop Lavigerie
hield Woensdag in de Brusselsche kathe
draal een toespraak, waarin hij een aangrij
pende beschrijving gaf van de door den
slavenhandel veroorzaakte ellende. Hij op
perde het denkbeeld om een uitsluitend uit
Belgen bestaande militie te organiseeren
sterk ongeveer 100 man die zich aan het
Tanganykameer zou moeten vestigen om
den slavenhandelaars den weg af te snijden.
De kosten daarvan worden op een mil-
lioen. francs geschat en de kardinaal-aarts
bisschop heeft onmiddellijk de inschrijving
geopend.
Reeds meer dan twintig jongelieden heb
ben zich aangemeldom deel uit te maken
van het honderdtal, dat Z. Em. wil gebruiken
om den slavenhandel aan de oevers van den
Congo uit te roeien.
Wat de inschrijving aangaat, deze is geo
pend met een som van 5000 frs. van den
heer M. E. Odie uit Ostende telegra
feerde dat hij dat bedrag wilde storten voor
het beschavingswerk, waartoe het initiatief
door den kardinaal genomen was.
onze ontmoeting in het bosch."
«Ja, dat verhaal zijt ge mij nog schuldig!" viel
Leo hier in. «'t Is dus Waldemar geweest, die
u eergisteren naar den Beukenheuvel heeft ge
bracht dat heb ik wel terstond uit uw woor
den opgemaakt, maar ik begrijp niet, waarom
ge die zaak zoo geheimzinnig hebt behandeld."
//Dat was alleen om u te plagen," antwoordde
het jonee meisje, zonder er doekjes om te win
den. «Ge werut zoo boos en zoo nieuwsgierig,
toen ik vertelde dat ik zulk een interessante
ontmoeting met een vreemdeling had gehad, en
ge dacht natuurlijk niet anders dan dat 't een
elegant cavalier was geweest. Maar nu ziet ge,
Leo/ dus liet ze er met een nieuwen aanval
van lachen op volgen, «nu ziet ge wel, dat er
geen gevaar bij de zaak is."
«Ja, dat zie ik/ stemde de jonge vorst haar
lachend toe. «Maar Waldemar schijnt toch een
ridderlijke opwelling gehad te hebben, toen hij
zieli verwaardigde u tot gids te dienen/
«Wel mogelijk, maar ik zal 't nooit van mijn
leven vergeten. Verbeeld u, Leo, ik was op eens
het pad door het bosch kwijtgeraakt, dat ik toch
zoo dikwijls gegaan was en zoo goed meende te
kennen. Hoe meer ik mij inspande om 't terug
te vinden, hoe dieper ik het bosch binnendrong,
en zoo kwam ik eindelijk in' eene mij geheel
onbekende omgeving te land. Ik wist niet eens
meer in welke richting de Beukenheuvel of de
zee lag, want er was geen koeltje aan de lucht,
zoodat ik de golven ook niet tegen het strand
kon hooren klotsen. Niet wetende wat ik zou
aanvangen, keek ik rond en maakte juist plan
om terug te keeren, toen iets met zulk een ver
vaarlijk gedruisch, alsof er eene geheele driif-
jacht in aantocht was, zich een weg door het
kreupelhout baande. Onverwachts zag ik een
gedaante voor mij, die ik werkelijk voor niets
anders kon aanzien dan voor den boschduivel
in levenden lijve. Hij scheen uit het moeras te
zijn opgestegen, want zijn beenen waren tot over
de kniëen niet kroos bedekt. Een dooden ree
bok had hij over de schouders geworpen, maar
dat het bloed langs hem afdruppelde en zijn
geheele jachtbuis bedierf,kon hem blijkbaar
niets schelen. De monsterachtige gele leeuwen
manen, die de plaats van haren bij hem beklee-
den, waren door de struiken geducht in wanorde
gebracht en vielen hem over het voorhoofd.
Het laat zich zeer slecht aanzien met
den oogst in België en men vreest voor stij
ging van de broodprijzen. .,De Indépen-
dance" vraagt of het kabinetonder deze
omstandighedenaan haar protectionistisch
programma getrouw zal kunnen blijven om
invoerrechten op granen te heffen.
De rechtbank te Saint-Jean-d'Angely heeft
eenige boulangistische manifestanten veroor
deeld van drie dagen tot een maand gevan
genisstraf.
Mevrouw Pelouzezuster van Wilson
den schoonzoon van den heer Grévyis
failliet verklaard.
Over de herkomst der enorme sommen,
die het boulangistisch comité aan de reclame
voor den generaal ten koste legtis veel
gesproken. Welke zinspelingen er deswege
ook gemaakt werdende boulangistische
pers is steeds in gebreke gebleven eenige in
lichting te geven. Thans heeft een blad
de Parti ouvrierin verband daarmede tegen
Boulanger als oud-minister van oorlog be
schuldigingen gerichtzóó ernstig en zóó op
den man af, dat het Journal desDébatsvan
oordeel isdat de ex-generaal niet langer
zwijgen magmaar verplicht is eene aan
klacht bij de justitie in te dienen wil
hij niet die beschuldigingen op zich laten
kleven.
Eenige socialisten in het Noorder de
partement hebben zekeren Alfred Delcluze
candidaat gesteld voor de kamer. Deze
candidaat heeft geen andere aanspraak dan
dezedat hij zich in de gevangenis bevindt.
Hij werd wegens laster tegen een bijzonder
persoon veroordeeld tot 1000 frank schade
loosstelling en vier maanden lijfsdwang.
Een 40-jarig koopman te Parijs is
dezer dagen van schrik gestorven. Hij ging
op den arm van een bediende geleund over
straat toen een rijtuig, waarvan het paard op
Zoo stond hij daar met zijn geweer in de liaDd
en een brommenden, tandenknarsenden jachthond
naast zich ik vraag u of 't. mogelijk was, dat
boschmonster voor een menscli en een jager aan
te zien P"
»En ge waart eerst zeker vreeselijk bang?*
vroeg Leo spottend.
Wanda hief fier haar hoofd op. «Bang Ik
Ge weet toch wel dat ik niet vreesachtig van
aard ben. Ieder ander zou waarschijnlijk zijn
weggeloopen, maar ik bleef staan en vroeg den
weg naar den Beukenheuvel, Doch hoewel ik
die vraag tot tweemaal toe herhaalde, kreeg ik
geen antwoord de boschgeest stond onbeweeg
lijk en als in den grond geworteld keek hij mij
met zijn groote woeste oogen aan, zonder eenig
geluid uit te brengen. Nu werd 't mij toch wat
angstig om het hart en keerde ik mij om met
plan om heen te gaan maar daar was hij op
eens met twee stappen aan mijne zijde, wees
rechtsaf en poogde mij blijkbaar aan het ver
stand te brengen, dat hij mij den weg zou wij
zen.
«Maar dat ging toch niet nlles bij wijze van
pantomine?" bradit Leo hiertegen in. //Walde
mar zal toch wel iets gezegd hebben."
«Ja, dat spreekt van zelf. Alles bij elkander
genomen, vereerde liij mij met zes of zeven woor
den meer waren 't er zeker niet. De eerste
minuut van ons samenzijn hoorde ik zoo iets
■a n e moeten rechtsaf!" en de laatste: «Daar
is de Beukenheuvel." Gedurende het lialve uur,
i !"erj tuss.chen !a£< heerschte er een indruk
wekkende stilte, die ik niet durfde verbreken.
En dat was mij een wegje dat we insloegen
Eerst gingen we midden door het kreupelbosch,
waar mijn beminnelijke gids voor mij uitliep en
evenals een beer alle struiken onder zijne voe
ten plattrapte. Ik geloof dat hij het halve bosch
vernield heeft, om mij den weg te banen. Daar
kwamen we aan een open vlakte en toen aan
een moeras, waarin ik dacht dat wij recht toe,
recht aan zouden verzinken, maar neen, tot mijn
groote verbazing bleven we aan den kant. Én
al dien tijd werd er geen enkel woord tusschen
ons gewisseld maar mijn zonderlinge wegwijzer
week niet van mijne zijde en zoo dikwijls ik
°PzafL ontmoette ik zijne oogen, die mij aan
grijnsden en mij met elke minuut al huivering
wekkender voorkwamen. Ik werd hoe langer