Nummer 67. Donderdag 23 Augustus 1888. lle Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. "V^ElsnET.A., ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. 9 E. Werner. Waalwyhsclie en Laiigstraalsclie Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 1—7 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Adrertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolï Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De verkiezingen in Frankrijk zijn zeer ten nadeele der republiek uitgevallen. Generaal Boulanger heeft het met vlag en wimpel ge wonnen in de departementen, waar zijne candidatuur gesteld was, dank de samen- werking der anti-republikeinsche partijen, ver meerderd met al de ontevredenen. Ziehier den uitslag In het noorderdepartement gekozen Bou- langer met 130,162 en Köchlin met 126,567 stemmen. Desmoutiers verkreeg 97,409 en Moreau 95.023. In de Charente Boulanger gekozen met 57,484, Lair verkreeg 42.416. In de Somme Boulanger gekozen met 76,094, Bernat verkreeg 41,371. Tengevolge van dezen uitslag was het zeer woelig te Parijs, Amiens en Rijssel. In alle 'drie de steden hebben zeer onstuimige ma nifestaties plaats gehad en er zijn heel wat klappen gevallen tusschen Boulangisten en anti-Boulangisten. De Fransche gezant heeft aan Crispi het antwoord der regeering op de laatste voor- stellen, aangaande het handelsverdrag, over handigd. Frankrijk kan deze voorstellen niet aannemen en geeft aan Italië in overweging, andere propositien te doen. Het voortzetten der onderhandelingen zal nu aihangen van 'dé houding, door Italië aan te nemen. De Britsche regeering is reeds lang aan 't zoete broodjes bakken bij den czaar aller Russen, men wenscht zich geluk met de goede verstandhouding tusschen Groot-Brittannië en .Rusland, maar de Russische regeering be waart haar sangfroid, evenals zoo lang te- -genover Duitschland gehandeld is, terwijl in de gedragslijn van Rusland ten aanzien van Midden-Azië niet de minste verandering, komt. De Russische staatslieden blijven steeds droomen van een weg naar de Engelsche koloniën en laten niets onbeproefd om dien droom te verwezenlijken. DOOR Leo stond dicht nevens Waldemar's stoel, en deze nabijheid deed het contrast tusschen de beide broeders geweldig uitkomen. Ook de jonge -vorst was eerst in den overgang van knaap tot man, maar hoe! geheel anders openbaarde die overgang zich bij hem Waldemar's uiterlijk was nooit zoo terugstootend geweest, als nevens die slanke en veerkrachtige, jeugdige gestalte met zijne evenredige vormen, bevallige bewegingen en edel gevormd hoofd. De jonge Nordeck met aijn lompe, hoekige gedaante, onregelmatige trek ken en somberen oogopslag onder liet verwarde blonde haar, rechtvaardigde maar al te zeer de gewaarwording, waarmede de blik der moeder op beiden rustte, op haar lieveling, haar schoo- nen levenslustigen jongsten zoon, en op dien an der, die ook haar zoon heette, maar die in zijn ujterlijk geen enkelen trek, inwendig geen en kele hoedanigheid met haar gemeen had. Er lag diep dag iets in Waldemar's voorkomen, dat hem nog minder vooi'deelig deed uitkomen dan an ders. Het ruwe en heerschzuchtige, dat hem ge woonlijk kenmerkte, paste, hoe weinig aantrek kelijk het ook mocht wezen, bij zijne gansche persoonlijkheid en gaf deze althans iets 'karak teristieks. Gedurende zijn gesprek met zijne moe der was hem dit bijgebleven eerst van bet oogen- blik af dat de jonge gravin Morynski binnen trad, was het verdwenen. Voor de eerste maal in zijn leven scheen hij zich beschroomd en ver legen te gevoelen, voor de eerste maal scheen hij onder den invloed eener omgeving te staan, waartegen hij niet was opgewassen, en dit benum hem. niet alleen zijn trots, maar ook zijn zelf vertrouwen. Hij was gekomen om een vijandige macht het hoofd te bieden, wat hem een zeker ruw overwicht had geschonken nu gaf hij deu strijd op, maar dat overwicht tevens; hij was bedremmeld, verstrooid, en de verwonderde blik van Morynski scheen nu en dan te vragen, De verhouding tusschen Duitschland en Rusland schijnt niet zoo schitterend te we zen als verwacht werd na het keizerbezoek. De onderhandelingen over wijzigingen in het handelsverdrag hebben niet het vereischte resultaat gehad, zoodat de officieuse organen nu wederom den geldoorlog openen, door de waarschuwing tegen te groot vertrouwen in Russische papieren. Eigenaardig is het dan ook, dat graaf Von Moltke na zijne benoe ming tot president der commissie der lands verdediging in de allereerste plaats, zijne aandacht wijdt aan de versterkingen aan de Oostzee en dit wel volgens eenigen, omdat de koning van Denemarken (schoonvader van den czaar) het plan verworpen heeft, van een gesloten Oostzee, volgens anderen, omdat uit de manoeuvres der Engelsche vloot gebleken isdat vermeerdering der weerbaarheid gewenscht is, zoowel aan Noord als Oostzee. In de staatkundige kringen te Weenen ziet men in het door keizer Wilhelm te Franck- fort gesprokene geen bedreiging meer, maar eerder een antwoord op de insinuaties van sommige Fransche bladen, die aan Frederik III het plan hadden toegeschreven, Elzas- Lotharingen tot een onzijdig land te maken. De keizerlijke rede zou eerder eene verde digende dan eene aanvallende strekking hebben. In gelijken geest laat zich de „Kölnische" uit. Als, zegt zij, alle staten even weinig Lust hadden om zich te vergrooten als Duitsch land, zou de vrede verzekerd zijn. De berichten uit Afrika zijn voor de Ita lianen allertreurigst. De gezondheidstoestand is zeer betreurenswaardig; een derde der troepen bevindt zich in de hospitalen en andere landen. Maar de minister van oorlog verbergt de waarheid, want hij heeft gene raal Baldissera bevolen de particuliere tele grammen te onderscheppen en den Franschen consul te verbieden met zijn regeering in cijfertelegrammen te correspondeeren. Stefani maakt eene nota van Crispi van of dit inderdaad die YValdemar was, van wien men zulke vreeselijke dingen gehoord had om streeks een half uur was men op deze wijs te zamen geweest, toen Pawlick meldde dat het middagmaal gereed was. //Leo, gij zult 't van daag wel aan uw broe der willen overlaten, Wanda aan tafel te gelei den," zeide de vorstin, terwijl zij opstond en den arm van haar broeder nam, met wien zij naar 'de eetzaal vooruitging. i ^?u1?"Jvroeg de &raat' in het Poolsch en op half luiden toon. «Hoe staan de zaken? Hoe eindigde het gesprek De vorstin glimlachte Ze wierp nog een vluch, tigen blik achterom naar Waldemar, die juist op liet punt stond Wanda te naderen, en ant woordde daarop ook in het Poolsch «Heb geen zorg 1 Hij zal toegeven ik verze ker 't u." Eerst tegen den avond keerde de jonge Nor deck raar den Oldenhof terug en Leo, die zijn broeder tot buiten de villa uitgeleide had ge daan, trad weer het salon binnen. De vorstin en graaf Morynski trof hij hier niet meer aan maar Wanda stond nog op het balkon om den gast te zien wegrijden. «Mijn hemel, welk een monster is die Walde mar riep de jonge gravin haar neef al van verre toe. «Hoe is 't u -mogelijk geweest, Leo, u al dien tijd zoo ernstig te houden? Zie eens ik lieb mijn zakdoek geheel verkreukeld, om mijn lachen te verbergen, maar nu kan ik 't niet lan ger uithoudenik stik bijna I" En Wanda viel achterover in een fauteuil, terwijl haar opge ruimde lach genoegzaam bewees, hoeveel moeite het haar tot hiertoe gekost had om zich in te houden, «We waren al eenigszins op Waldemar's voor komen en zonderlinge manieren voorbereid," voerde Leo half verontschuldigend aan. Na al hetgeen wij van hem vernomen hebben, moetik eerlijk bekennen, dat ik mij hem nog ruwer en terugstootender had voorgesteld." «O, maar ge zuagt hem vandaag ook op zijn zondagsch,' spotte YVanda. «Alleen diegenen, die zooals ik het geluk hebben genoten, hem in al zijn oorspronkelijkheid te bewonderen, kunnen den overweldigenden indruk begrijpen, dien de eerste verschijning van dien wildeman teweeg brengt. Ik denk nog altijd met ontzetting aan 13 dezer openbaar, dienende tot antwoord op die van Goblet van 3 dezer. Crispi herhaalt zijn betoog, dat Massowah door Egypte en de Porte verlaten zijnde, eene res nullius geworden was; en dat, aan gezien het bezetten er van plaats greep voor de Berlijnsche conferentie, het onnoodig was daarvan kennis te geven aan de mogendhe den. Ten opzichte van de capitulatiën stelt de nota vast, dat, indien een aan capitula tiën onderworpen land overgaat in het bezit van eene beschaafde mogendheid, de capi tulatiën ophouden te bestaan, hetzij krach tens overeenkomst, hetzij ipso facto. Om gezondheidsredenen heeft de heer De- moreau zijn ontslag genomen als minister van openbare werken en landbouw. De Algerijnsche aartsbisschop Lavigerie hield Woensdag in de Brusselsche kathe draal een toespraak, waarin hij een aangrij pende beschrijving gaf van de door den slavenhandel veroorzaakte ellende. Hij op perde het denkbeeld om een uitsluitend uit Belgen bestaande militie te organiseeren sterk ongeveer 100 man die zich aan het Tanganykameer zou moeten vestigen om den slavenhandelaars den weg af te snijden. De kosten daarvan worden op een mil- lioen. francs geschat en de kardinaal-aarts bisschop heeft onmiddellijk de inschrijving geopend. Reeds meer dan twintig jongelieden heb ben zich aangemeldom deel uit te maken van het honderdtal, dat Z. Em. wil gebruiken om den slavenhandel aan de oevers van den Congo uit te roeien. Wat de inschrijving aangaat, deze is geo pend met een som van 5000 frs. van den heer M. E. Odie uit Ostende telegra feerde dat hij dat bedrag wilde storten voor het beschavingswerk, waartoe het initiatief door den kardinaal genomen was. onze ontmoeting in het bosch." «Ja, dat verhaal zijt ge mij nog schuldig!" viel Leo hier in. «'t Is dus Waldemar geweest, die u eergisteren naar den Beukenheuvel heeft ge bracht dat heb ik wel terstond uit uw woor den opgemaakt, maar ik begrijp niet, waarom ge die zaak zoo geheimzinnig hebt behandeld." //Dat was alleen om u te plagen," antwoordde het jonee meisje, zonder er doekjes om te win den. «Ge werut zoo boos en zoo nieuwsgierig, toen ik vertelde dat ik zulk een interessante ontmoeting met een vreemdeling had gehad, en ge dacht natuurlijk niet anders dan dat 't een elegant cavalier was geweest. Maar nu ziet ge, Leo/ dus liet ze er met een nieuwen aanval van lachen op volgen, «nu ziet ge wel, dat er geen gevaar bij de zaak is." «Ja, dat zie ik/ stemde de jonge vorst haar lachend toe. «Maar Waldemar schijnt toch een ridderlijke opwelling gehad te hebben, toen hij zieli verwaardigde u tot gids te dienen/ «Wel mogelijk, maar ik zal 't nooit van mijn leven vergeten. Verbeeld u, Leo, ik was op eens het pad door het bosch kwijtgeraakt, dat ik toch zoo dikwijls gegaan was en zoo goed meende te kennen. Hoe meer ik mij inspande om 't terug te vinden, hoe dieper ik het bosch binnendrong, en zoo kwam ik eindelijk in' eene mij geheel onbekende omgeving te land. Ik wist niet eens meer in welke richting de Beukenheuvel of de zee lag, want er was geen koeltje aan de lucht, zoodat ik de golven ook niet tegen het strand kon hooren klotsen. Niet wetende wat ik zou aanvangen, keek ik rond en maakte juist plan om terug te keeren, toen iets met zulk een ver vaarlijk gedruisch, alsof er eene geheele driif- jacht in aantocht was, zich een weg door het kreupelhout baande. Onverwachts zag ik een gedaante voor mij, die ik werkelijk voor niets anders kon aanzien dan voor den boschduivel in levenden lijve. Hij scheen uit het moeras te zijn opgestegen, want zijn beenen waren tot over de kniëen niet kroos bedekt. Een dooden ree bok had hij over de schouders geworpen, maar dat het bloed langs hem afdruppelde en zijn geheele jachtbuis bedierf,kon hem blijkbaar niets schelen. De monsterachtige gele leeuwen manen, die de plaats van haren bij hem beklee- den, waren door de struiken geducht in wanorde gebracht en vielen hem over het voorhoofd. Het laat zich zeer slecht aanzien met den oogst in België en men vreest voor stij ging van de broodprijzen. .,De Indépen- dance" vraagt of het kabinetonder deze omstandighedenaan haar protectionistisch programma getrouw zal kunnen blijven om invoerrechten op granen te heffen. De rechtbank te Saint-Jean-d'Angely heeft eenige boulangistische manifestanten veroor deeld van drie dagen tot een maand gevan genisstraf. Mevrouw Pelouzezuster van Wilson den schoonzoon van den heer Grévyis failliet verklaard. Over de herkomst der enorme sommen, die het boulangistisch comité aan de reclame voor den generaal ten koste legtis veel gesproken. Welke zinspelingen er deswege ook gemaakt werdende boulangistische pers is steeds in gebreke gebleven eenige in lichting te geven. Thans heeft een blad de Parti ouvrierin verband daarmede tegen Boulanger als oud-minister van oorlog be schuldigingen gerichtzóó ernstig en zóó op den man af, dat het Journal desDébatsvan oordeel isdat de ex-generaal niet langer zwijgen magmaar verplicht is eene aan klacht bij de justitie in te dienen wil hij niet die beschuldigingen op zich laten kleven. Eenige socialisten in het Noorder de partement hebben zekeren Alfred Delcluze candidaat gesteld voor de kamer. Deze candidaat heeft geen andere aanspraak dan dezedat hij zich in de gevangenis bevindt. Hij werd wegens laster tegen een bijzonder persoon veroordeeld tot 1000 frank schade loosstelling en vier maanden lijfsdwang. Een 40-jarig koopman te Parijs is dezer dagen van schrik gestorven. Hij ging op den arm van een bediende geleund over straat toen een rijtuig, waarvan het paard op Zoo stond hij daar met zijn geweer in de liaDd en een brommenden, tandenknarsenden jachthond naast zich ik vraag u of 't. mogelijk was, dat boschmonster voor een menscli en een jager aan te zien P" »En ge waart eerst zeker vreeselijk bang?* vroeg Leo spottend. Wanda hief fier haar hoofd op. «Bang Ik Ge weet toch wel dat ik niet vreesachtig van aard ben. Ieder ander zou waarschijnlijk zijn weggeloopen, maar ik bleef staan en vroeg den weg naar den Beukenheuvel, Doch hoewel ik die vraag tot tweemaal toe herhaalde, kreeg ik geen antwoord de boschgeest stond onbeweeg lijk en als in den grond geworteld keek hij mij met zijn groote woeste oogen aan, zonder eenig geluid uit te brengen. Nu werd 't mij toch wat angstig om het hart en keerde ik mij om met plan om heen te gaan maar daar was hij op eens met twee stappen aan mijne zijde, wees rechtsaf en poogde mij blijkbaar aan het ver stand te brengen, dat hij mij den weg zou wij zen. «Maar dat ging toch niet nlles bij wijze van pantomine?" bradit Leo hiertegen in. //Walde mar zal toch wel iets gezegd hebben." «Ja, dat spreekt van zelf. Alles bij elkander genomen, vereerde liij mij met zes of zeven woor den meer waren 't er zeker niet. De eerste minuut van ons samenzijn hoorde ik zoo iets ■a n e moeten rechtsaf!" en de laatste: «Daar is de Beukenheuvel." Gedurende het lialve uur, i !"erj tuss.chen !a£< heerschte er een indruk wekkende stilte, die ik niet durfde verbreken. En dat was mij een wegje dat we insloegen Eerst gingen we midden door het kreupelbosch, waar mijn beminnelijke gids voor mij uitliep en evenals een beer alle struiken onder zijne voe ten plattrapte. Ik geloof dat hij het halve bosch vernield heeft, om mij den weg te banen. Daar kwamen we aan een open vlakte en toen aan een moeras, waarin ik dacht dat wij recht toe, recht aan zouden verzinken, maar neen, tot mijn groote verbazing bleven we aan den kant. Én al dien tijd werd er geen enkel woord tusschen ons gewisseld maar mijn zonderlinge wegwijzer week niet van mijne zijde en zoo dikwijls ik °PzafL ontmoette ik zijne oogen, die mij aan grijnsden en mij met elke minuut al huivering wekkender voorkwamen. Ik werd hoe langer

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1