Nummer 69. Donderdag 30 Augustus 1888. lle Jaargang.
feuilleton!
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
11
E. Werner.
De Echo van het Zuiden,
Waalwijksclie en Lunptraalsclic Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolï Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Fransche minister van financien Pey-
tral brengt een ontwerp in gereedheid, be
treffende de afschaffing der stedelijke accijn
zen. Klinkt ons Hollanders die belasting als
eene verouderde instelling in de ooren, geen
enkele minister van Frankrijk is er in ge
slaagd dit stelsel te vervangen, hoewel de
praktijk in andere landen reeds jaren lang
heeft bewezen, hoe heilzaam het is die be
lasting, welk een heirleger van hoogere en
lagere beambten ter inning vereischt, door
eene zooveel redelijker directe belasting te
vervangen en daardoor niet den minderen
man doch den meer gezegende het leeuwen
aandeel in de lasten te laten dragen. Zoo
ingeworteld als de accijnzen in Frankrijk zijn
is het echter zeer de vraag, of de overige
ministers hun ambtgenoot zullen volgen in
deze hervorming.
Waait er betreffende het Massowahvraag-
stuk een gunstiger, vredelievender koeltje,
de verhouding tusschen Frankrijk en Italië
laat nog veel te wenschen over. Moeten wij
nog vermelden, dat Russische politici er voor
ijveren om Deensche en Russische consuls
te Massowah te benoemen, wellicht om het
der Italiaansche regeering aldaar lastig te
maken, voornamelijk vestigen wij de aan
dacht op een bericht uit het Petit Journal,
waarin medegedeeld wordt dat talrijke Ita
liaansche spionnen in Corsica ronddolen. Het
ministerie van marine te Parijs heeft dan
ook order gegeven aan het eskader torpedo
booten de kusten van Algiers, de eilanden
en de haven van Biserta te bewaken, daar
een buitengewoon sterke Italiaansche vloot
zich in de Middellandsche zee bevindt. Het
Fransche evolutie-eskader is mede, zoo men
weet, met acht pantserschepen versterkt, die
buitengewoon spoedig waren uitgerust.
De Opinione meldt intusschen, dat alle Ita-
DOOR
Witold had het kussen van de sofa, waarop hij
juist het hoofd wilde neerleggen, bijna van schrik
op den grond laten vallen.
„Naar de academie?" herhaalde hij.
„Zeker. Dokter Fabian heeft er al maanden
lang op aangedrongen."
„En gij hebt er u maanden lang tegen verzet."
„Dat was vroegernu denk ik er anders over.
Leo gaat het volgend jaar studeeren, en als hij
op zijn achttiende jaar al daarmede begint, dan
is 't voorwaar hoog tijd voor mij. Ik wil mijn
geheele volgend leven niet bij mijn jongeren broe
der achterstaan. Morgen spreek ik er met doctor
Fabian over. En nu zal ik zelf maar eens naai
den stal gaan zien of Noorman eindelijk gereed
ii. Mijn geduld is ten eind."
Bij deze laatste woorden had hij zijn hoed van
de tafel gegrepen en snelde haastig naar buiten.
Witold bleef op de sofa zitten; hij had het kus
sen nog in de hand, maar hij dacht er niet meer
aan zien dit onder het hoold te schuivenmet
zijn middagrust scheen 't vooreerst gedaan te zijn.
„Wat is er met den jongen voorgevallen?
Doctor, wat hebt ge met den jongen aangevan
gen riep hij toornig doctor Fabian toe, toen
deze, niets kwaads vermoedend, de kamer bin
nentrad.
„Ik vroeg deze verschrikt. „Niets, mijnheer
Witold. Waldemar kwam mij juist hier bij de
deur tegen."
yOch, ik meen ook eigenlijk niet gij,' zeide de
landheer gemelijk, „Ik dacht aan al die Bara-
towski's. Sedert zij Waldemar in handen heb
ben, is hij in het geheel niet meer te regeeren.
Verbeeld u, hij wil naar de academie!"
„Wezenlijk?" riep de doctor verheugd.
Dit antwoord ontstemde den heer witold nog
des te meer. „Doet u dat zoo bijzonder veel ple
zier?' knorde hij. „Vindt g 't zoo allerprettigst,
hier vandaan te komen en mij moederziel alleen
op den Oldenhof achter te laten
liaansche oorlogschepen, die oefeningen moes
ten houden, bevel hebben ontvangen om pro
viand aan boord te nemen en daarna
bijeen te komenom naar de Levant
te vertrekken. De Opinione voegt er bij, dat
het Italiaansche gouvernement, door verwij
dering der vloot uit de Middellandsche zee,
een bewijs van vredelievende bedoelingen
heeft willen geven.
Zooals de telegraaf reeds meldde, heeft
Crispi zijn oponthoud te Carlsbad niet lang
gerekt en zijn tijd aldaar niet in ledigheid
doorgebracht daar toch moet het antwoord
zijn opgesteld op de nota van Goblet, dat
verzonden zou worden na het onderhoud met
den Oostenrijkschen minister Kalnoky, dat
hoewel haastig zeer aangenaam geweest moet
zijn aan het station te Eger.
Het is anders eigenaardig, terwijl de mi
nisters betuigingen van hechte vriendschap
wisselen, wordt in het zuiden van Oostenrijk
de bisschop van Trente op eene confirmatie-
reis uitgejouwd, omdat men hem beschuldigt
tegen de irredentie te ijveren, dat wil zeg
gen de vereeniging van zuidelijk Oostenrijk
en de kustlanden met Italië. Ook Bohemen
baart der Oostenrijksche kroon weder zorg
en wel wegens de krachtsontwikkeling der
jong Czechische partij, die oppositie wil voe
ren evenals de Ieren dit doen totdat Bo
hemen tot een koninkrijk verklaard is met
den keizer als koning.
Omtrent het contrabezoek van den czaar
hoort men weinig meer, wel worden nu de
bezoeken van keizer Wilhelm te Rome en
Weenen besproken De reis zal drie weken
duren en in October plaats hebben. Naar
Londen gaat hij niet daar de koningin
haar kleinzoon volstrekt niet wenscht te ont
moeten, wegens zijne houding tegenover de
keizerin-weduwe.
Uit China wordt geschreven, dat de noor
delijke zeehavens belangrijk versterkt wor
den en dat de vloot wordt uitgebreid. Zou
China plan hebben de Vereenigde Staten
„Ge weet immers wel dat ik er altijd op heb
aangedrongen, dat hij de eene of andere hooge-
school zou bezoeken,* voer de gouverneur tot
zijne verontschuldiging aan. „Mijn woorden heb
ben, helaas, nooit ingang bij hem gevondenen
als het werkelijk de vorstin is, die Waldemar er
eindelijk toe gebracht heeft, dan kunnen we dien
invloed niet anders dan gezegend noemen."
Loop naar den koekoek met dien gezegenden
invloedriep de landheer, terwijl nij het be
wuste kussen midden in de kamer wierp. ,We
zullen eens zien wat er achter steekt. Iets, het
een of ander, is er met den jongen voorgevallen.
Hij loopt rond, alsof hij op helderlichten dag
geesten ziet, bekommert zich om niets of niemand
meer en geeft op alles verkeeide antwoorden.
Als hij op de jacht gaat, komt hij met leege
handen terug, hij, die anders nooit misschiet, en
nu is dat studeeren hem op eens in den zin ge
komen en is hij daarvan niet weer af te bren
gen. Ik moet te weten komen wat hem zoo heeft
doen veranderen en gij moet mij daarbij helpen,
doctor. Ge moet hem den volgenden keer naar
C. vergezellen."
„Om 's hemels wil, dat nietprotesteerde doc
tor Fabian. „Wat zal ik daar uitvoeren?"
„Een oog in het zeil houdenzeide de land
heer op gewichtigen toon. „En mij dan van
alles op de hoogte brengen. Daar ginds gebeurt
iets, dat laat ik mij niet uit het hoofd praten.
Ik kan er zelf niet heengaanwant ik sta met
de vorstin om zoo te zeggen op den voet van
oorlog, en als wij in botsing komen, geeft het
ruzie. Ik kan haar streken en zij mijn ruwheid
niet uitstaan, maar gij, doctor, zijt neutraal in
de zaak. Gij zijt de rechte man om het geval
eens op te nemen.'
De doctor verweerde zich met alle kracht tegen
deze opdracht. „Maar ik heb niet het minste
verstand van dergelijke zaken," jammerde hij.
„Ge weet immers hoe angstig, hoe verstrooid ik
in den omgang met vreemden ben en dan tegen
over die mevrouw, die vorstin1 Ook zal Wal
demar nooit toestaan dat ik met hem medega
„'t Baat u niets 1' viel Witold hem dictatorisch
in de rede. „Ge moet en ge zult naar C. Gij,
doctor, zijt de eenige man, dien ik vertrouw. Ge
zult mij toch niet in den steek laten?" En nu
bestormde hij den armen man met zulk een
stroom van verzoeken, verwijten en voorstellingen
dat deze, half verbijsterd, zich eindelijk gewonnen
nieuwe wetten voor te schrijven Den zonen
van het Hemelsche rijk wordt het verblijf
aldaar onmogelijk gemaakt door de nieuwe
wetten, die, evenals in Australië, het impor
teeren toestaan met zooveel beperkende be
palingen, dat een volkomen verbod dezelfde
werking zou hebben.
Men vraagt zich af of de steeds toene
mende bevolking van China, niet meer door
emigratie verminderende, geen gevaar wordt
voor Britsch-Indië. Na eenigen tijd zal het
land de bevolking niet meer kunnen voeden
en zullen de nabij gelegen streken over
stroomd worden.
De heer de Bruyn afgevaardigde in de
Belgische kamer en burgemeester van Den-
dermonde, is benoemd tot minister van land
bouw en openbare werken.
De eerste inschrijvingen in Belgie voor
kardinaal Lavigerie's kruistocht tegen de
slavernij in Afrika bedragen 25339 francs
een som die ver beneden de verwachtingen
bleef. De kardinaal zelf geeft 2000 francs,
met verontschuldigingen, wegens het geringe
bedrag dat hij geven kon.
De Turksche gezant in Belgie, Curatheodory-
Efendi, die zelf geen Muzelman is, komt op
tegen de voorstelling van den kardinaal, als
zouden de gruwelen der slavernij in Afrika
niet alleen aan Mahomedanen, maar aan den
Mahomedaanschen godsdienst te wijten zijn.
De leerstellingen van den Islam zegt hij,
rechtvaardigen volstrekt niet gruwelen als aan
den Boven-Congo worden gepleegd, en ieder
goed Muzelman zal instemmen met 's kardi
naals bestrijding van den slavenhandel.
Twee Belgische bladen melden terzelfder
tijd dat de socialistische partij een manifest
uitwerktwaarin zij het Belgische volk tot
gaf en alles beloofde wat er van hem verlangd
werd.
Daar hoorde men hoefslagen op het voorplein.
Waldemar zat reeds te paard hij gaf het dier
de sporen en snelde als een pijl uit den boog
voorwaarts, zonder zelfs een blik achterom naar
de vensters te werpen.
„Daar jaagt hij heen," zeide Witold, half ver
stoord en half verrukt over zijn pleegzoon. „Zie
eens, hoe die jongen in den zadel zit man en
paard als uit een stuk gegoten £n 't is waarlijk
geen kleinigheid, Noorman te breidelen."
„Waldemar schijnt er bijzonder op gesteld te
zijn alleen jonge en wilde 'paarden te berijden,"
merkte de doctor angstig aan. „Ik begrijp niet,
waarom hij Noorman altijd boven de anderen
verkiest, 't ïs het ontembaarste en weerspannigste
dier van den geheelen stal-"
„Daarom juist!» antwoordde de landheer
lachend. „Ge weet immers dat hij iels te over
winnen en te beteugelen moet hebben en dat de
zaak hem anders niet schelen kan.
Maar nu, komaan, doctor, nu zullen we uw zen
ding eens gaan overwegen. Ge moet de zaak
diplomatisch aanleggen."
Hiermede greep hij den doctor bij den arm en
trok hem met zich naar de sofa. De arme Fa
bian volgde geduldig. Hij had zich in zijn nood
lot geschikt en zeide slechts op half luiden,
klagenden toon
„Ik een diplomaat, mijnheer Witold God ze-
gene mij
De familie Baratowski had van het begin af
weinig deel genomen aan de vermaken, aie de
badplaats C. opleverde, en sedert den laatsten
tijd trok zij zich nog meer dan anders terug.
Waldemar trof haar, bij zijne herhaalde bezoe
ken, steeds onder zich aan. Alleen graaf Mo-
rynski was reeds na weinige dagen weer ver
trokken. Hij had plan gehad zijue dochter ter
stond met zich mede te nemen, maar de vorstin
achtte een langer verblijf aan de zee volstrekt
noodzakelijk voor Wanda's gezondheid en wist
haar broeder over te halen, haar nog een poos
hier achter te laten. Hij had gehoor gegeven aan
hare wenschen en was alleen naar Rakowicz
teruggekeerd, waar allerlei bezigheden zijne te
genwoordigheid vereischten.
De jonge Ncrdeek had ondanks de brandende
middagzon den rit in vliegende vaart afgelegd
en trad nu de kamer der vorstin binnen, aie hij
verjaging der dynastie uitnoodigt. De politie
houdt ijverig een oog in het zeil en heeft in
den laatsten tijd, vooral in de provincie He
negouwen, een groote krachtsinspanning onder
de socialistische partij meenen op te merken.
Het antwoord van Goblet aan de Itali
aansche regeering, betreffende Massowahis
aan de gezanten bij de verschillende mogend
heden verzonden. Goblet vergenoegt zich
met in het kort de onhoudbaarheid der Ita
liaansche theorieën aan te toonen. Hij bewijst
door den tekst der verdragen en door pre
cedenten, dat het volstrekt onwaar is, dat
door het feit eener militaire bezetting, de
internationale overeenkomsten ipso facto op
houden te bestaan. Daarbij blijkt uit Itali
aansche bescheiden, dat de tegenwoordigheid
van een troepenmacht te Massowah, door
Italië zelf als een eenvoudige bezetting be
schouwd werd.
„Volgens de République francaise heeft
de kamer het noodzakelijk geacht een onder
zoek te openen naar de Boulangistische ver
kiezingscampagne in de Somme en Beneden-
Charente, in verband met het omkoopen van
kiezers.
De Matin berichtdat Boulanger te
Prangins prins Victor Napoleon heeft bezocht.
Hij moet te Nyon gezien zijn.
Het blijkt, dat de monarchalen tegen
hun zin te ver gegaan zijn met het steunen
van Boulanger. Aan een Orleanistisc.h banket
deed de hertog d'AudiffretPasquier duide
lijk uitkomen, dat de Bonapartisten de goe
deren der Orleansen geconfisqueerd hadden,
terwijl Boulanger de hoofden der familie uit
de gelederen verdrongen en verbannen had,
dus met andere woorden, dat voortdurende
samenwerking niet mogelijk is.
In den nacht van Zaterdag op Zondag
heeft een hevig onweder boven Toulon ge-
aan liaar schrijftafel vond. Was Leo haar zoo
verhit onder de oogen gekomen, dan zou ze hem
al licht een bezorgd of vermanend woord heb
ben toegevoegd. Indien zij 't al merkte, nam ze
nu echter geen notitie van Waldemars voorko
men. 't Was zonderling, zooals ook thans, nu
moeder en zoon elkaar toch zoo dikwijls zagen,
niet de minste vertrouwelijkheid tusschen hen
scheen te ontkiemen. De vorstin deed altijd haar
best om Waldemar te ontzien en hij van zijn
kant spande zich in om zijne ruwe manieren
eenigszins te verzachten, maar er lag niet de
minste hartelijkheid ten grondslag aan dit we-
derzijdsch pogen om een goede verstandhouding
te doen voortduren. Ze konden niet over de
onzichtbare kloof heenstappen, die tusschen hen
lag, al had een onbekende macht voor het oogen-
blik hierover ook een brug geslagen. De onder
linge begroeting was even koel als bij het eerste
weerzienalleen zwierven Waldemar's oogen nu
onrustig vragend door het vertrek.
„Zoekt ge Leo en Wanda?" vroeg de vorstin.
„Ze zijn al naar het strand gegaan en wachten
u daar. Ge hebt immers afspraak gemaakt om
een zeiltochtje te ondernemen?"
„Ja ik zal de anderen maar niet laten wach
ten." En Waldemar wilde de deur weer uitsnel-
len. Zijne moeder legde hem echter de hand op
den arm.
„Kunt ge niet een paar minuten hier blijven
Ik heb iets gewichtigs met u te bespreken."
„Kan dat niet later geschieden vroeg Walde
mar ongeduldig, „ik wensclite
„Ik ben er op gesteld u onder vier oogen te
spreken. De anderen zullen niet gaan zonder u.
Ge kunt hen wel een kwartier laten wachten."
De jonge Nordeck gaf slechts wrevelig en met
blijkbaren tegenzin gehoor aan de uitnoodiging
om plaats te nemen. Van belangstelling of op
merkzaamheid scheen voorhands geen sprake bij
hem te zijn, daar zijn blik gedurig naar het
venster dwaalde, in welks nabijheid hij zat en
dat het uitzicht bood op het strand.
„Ons verblijf te C. loopt ten eind, begon de
vorstin. „We zullen ons vertrek schielijk moe
ten bepalen."
Waldemar maakte eene beweging van schrik.
„Nu al? De maand September belooft nog zoo
veel schoone dagenwaarom zoudt ge die hier
niet doorbrengen
(Wordt vervolgd.)