Nummer 56.
Zondag 14 Juli 1889.
12e Jaargang.
yiitetX,
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Bij dit nummer be
hoort een Bijvoegsel.
FEUILLETON.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
Uithoofde van de
kermis zal deze cou
rant de volgende week
slechts eenmaal verschijnen en wel
Dinsdag—namiddag.
Advertentiën voor dat nummer
worden dien dag ingewacht tot
uiterlijk 12 uur 's middags.
85
E. Werner
De Echo van het Zuiden,
Waalwijhsclie en Langstraalsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 1—7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regeJ,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Apolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Fransche Kamer heeft getoond, dat
zij ook nog wel eens verstandig kan hande
len, zoodat de Senaat een voorbeel aan haar
zou kunnen nemen, door de militaire wet aan
te nemen met 386 tegen 170 stemmen, naar
de lezing van den Senaat en dus met behoud
van den eenjarigen dienst. Reeds 1 October
treedt de wet in werking.
De afgevaardigde De Lanessan richtte de
vraag tot den minister van marine wat diens
plannen zijn om de vloot in goeden staat
te brengen. Minister Krantz antwoordde dat
bij de manoeuvres niet is gebleken dat het
materieel onvoldoende is en dat bovendien
geen bombardement van den vijand mag
worden verwacht, terwijl eene vernieuwing er
van 58 millioen zou eischen. Op 't oogenblik
is de minister nog niet in staat een voorstel
in dien zin intedienen maar hij heeft er een
in bewerking.
De afgevaardigde Salis maakte van Laues-
sans vraag een interpellatie, de regeering
uitnoodigend een aanvraag tot kredieten in
POOR
Hij opende de deur en trad de aangrenzende
kamer binnen. Graaf Morynski zat in een grooten
stoelmet den arm om zijne dochter heengesla
gen, die voor hem op de knieën lag en het hoofd
tegen zijn schouder vlijde.
De graaf was in den laatsten tijd geducht
verouderd.
't Was of hij niet dertien maandenmaar even
zooveel jaren in de gevangenis had doorgebracht.
Haar en baard waren wit geworden en zijn aan
gezicht vertoonde de onuitwischbare sporendie
lijden, kerkerlucht, ziekte en bovenal het lot
van zijn volk er op teweeggebracht had
den. Naar lichaam en geest gezond en opge
wekt had hii Willicza nu omstreeks een jaar ge
leden verlaten als grijsaard, uitgeput naar
het lichaam, gebroken naar den geest, kwam hij
er terug.
De vorstin, die naast haar broeder stond, zag
haar zoon het eerst, toen deze binnentrad, en
ging hem tegemoet.
„Zijt ge daar eindelijk, Waldemar?" zeide zij
met eenig verwijt in haar stem. //Wij dachten
aldat we u in het geheel niet te zien zouden
krijgen."
z/lk wilde uw eerste weerzien niet storen
antwoordde hij aarzelende.
„Denkt ge dan nog een vreemde voor ons te zijn
Ge zijt het lang genoeg geweest. Mijn zoon
en de vorstin breidde plotseling met diepe ont
roering beide armen naar hem uitik dank ui*
Waldemar lag in de armen zijner moeder, voor
de eerste maal sedert hij nog een kind was, en
in die lange, innige omhelzing verzonken de jaren
met al hun verkoeling en bitterheid, verzonk
alles wat zich ooit kil en vijandig tusschen hen
had geplaatst. Ook hier was een onzichtbare en
toch zoo rampzalige slagboom neergeworpen.
Lang had hij twee mensehen gescheiden, die cioor
de heiligste banden des bloeas met elkander ver
bonden waren. Eindelijk had de zoon de liefde
zijner moeder veroverd.
Ook de graaf verhief zich thans van zijn zetel
de Kamer te brengen. De premier verklaarde,
dat de rapporten over de manoeuvres nog
moeten inkomen en de regeering zich daar
naar zal regelen.
De ex-minister Peyron zou zijn eischen op
80 millioen stellen voor den bouw van drie
pansers, 10 kruisers en 10C torpedo's in den
tijd van vijf jaar.
Men zou zeggen, dat 't baantje van minister
van marine in Frankrijk nog zoo slecht niet
is, hoe meer men vraagt, hoe meer wordt
aangeboden.
Tegen de lezing van de commissie in maar
op voorstel van den minister van justitie,
besloot de Kamer dat geene amnestie zal
worden verleend aan bestraften inzake de
werkstaking van Decazeville.
De Derwischen hebben de verwachtingen
van Engelands regeering leelijk teleurgesteld
en zij geven een antwoord op Frankrijks
aandringen op ontruiming van Egypte door
Engeland. Onmiddellijk is besloten 2000 man
naar de Egyptische grens te zenden om de
Derwischen tegen te houden en generaal
Grenfell, die nu te Assouan is, zal trachten
zich met kolonel Woodhouse in verbinding
te stellen.
De Delagoa-baai-quaestie is een beslist
financieele quaestie geworden en zelfs hebben
reeds geruchten geloopen dat zich een Por-
lugeesch-Engelsch syndicaat heeft gevormd
tot aankoop van de spoorlijn. In de Kamer
heeft de premier gisteren voor de sluiting
dan ook gezegd dat de regeering geheel
buiten de financieele combinatie staat en zij
alleen moet zorgen voor de belangen van
haar onderdanen.
Kapitien Wissmann heeft Pangani bezet
zonder een enkelen zijner krijgers te verliezen,
daar de opstandelingen onmiddellijk op de
vlucht zijn geslagen.
De mijndirectien in Duitschlands kolendis-
tricten (de goede niet te na gesproken) zullen
en stak zijn redder de hand toe, zeggende„Ja,
bedank hem maar Jadwiga. Ge weet nog niet
half, wat hij al voor mij gewaagd heeft."
„Dat waagstuk was niet zoo groot als het scheen"
beweerde Waldemar. „Ik had mij vooraf den weg
gebaand. Waar gevangenissen zijn, is ook ora-
kooping mogelijk. Zonder dien gouden sleutel
zou ik nooit tot in de vesting zijn dooi'gedrongen,
en nog minder zouden wij beiden er weer uit
zijn gekomen."
Wanda stond naast haar vader, wiens arm zij
nog altijd vasthield, alsof zij vreesde, dal hij haar
weer ontrukt zou worden. Zij alleen had nog
geen woord van dank geuit; slechts haar blik
bad Waldemar welkom geheeten, toen zij zich
bij zijn binnentreden omwendde, en die blik had
hem waarschijnlijk meer gezegd dan een vloed
van woorden. Hij scheen er mede tevreden en
deed geen moeite haar persoonlijk te naderen.
„Nog hebben we liet gevaar niet voor goed
achter den rug4 dus wendde hij zich op nieuw
tot den graaf. „We hebben het helaaszwart op
wit, dat gij ook hier met gevangenneming en
uitlevering bedreigd wordt. Maar voor het oogen
blik zijt ge veilig op Wilicza. Frank heeft be
loofd een oog in het zeil te houden en gij hebt
nu dringend behoefte aan eenige uren rust. Morgen
in de vroegte moeten wij echter naar S."
„Wilt ge dan niet den kortsten weg naar Frank
rijk of Engeland nemen P" vroeg de vorstin.
„Neen, juist daar zou men ons zoeken wij
moeten beproeven zoo schielijk mogelijk de zee
te bereiken. S. is de haven, die het dichtst in
de buurt ligt en morgen avond kunnen we reeds
daar zijn. Alles is op onze komst voorbereid;
sedert vier weken ligt hier een Engelsch schip
waarover ik mij de uitsluitende beschikking heb
verzekerd en dat elk oogenblik kan uitzeilen.
Het zal u voorloopig naar Engeland brengen
oom. Van daar staan Frankrijk Zwitserland en
Italië voor u open; overal waar ge maar wilt,
kunt ge u vestigen. Ëéns in het ruime sop ,dan
zijt ge gered."
„En gij, Waldemar? vroeg de graaf, met
innige hartelijkheid tot hem opziende. „Zult ge
uwe onverschrokkenheid niet moeten boeten
Wie weet of het geheim van mijn vlucht goed
bewaard zal blijven zoovelen zijn er in be
trokken."
Waldemar glimlachte vluchtig. „Zeker heb ik
ditmaal mijn aangeboren aard moeten verlooche
nen en mij links en rechts van vertrouwden
moeten verzekeren; ik kon het niet anders ge-
misschien spoedig door persoonlijke onder
vinding de overtuiging kunnen opdoen, dat,
wie wind zaait, storm zal oogsten. Dat men
ook in regeeringskringen niet gerust is en
men voor Rijnland en Westfalen vreest wat
in het Saar-district reeds is geschied, name
lijk opnieuw uitbreken der werkstakingen,
blijkt wel hieruit, dat de gendarmerie zal
worden versterkt.
In officiers-kringen in Duitschland moet
een bevel van den keizer druk besproken
worden, waarbij den officieren een bezoek
aan de Parijsche tentoonstelling wordt ver
boden. Als dit bericht waar is, zou het verbod
alleen gelden voor Pruisische officieren en
in elk geval zou het in schrille tegenstelling
zijn met de houding van keizer Wilhelm I
ter gelegenheid der Parijsche tentoonstelling
van 1878.
Uit het antwoord van den Zwitserschen
bondsraad op Bismarck's laatste nota aan
gaande de uitlegging van de wet op het
asylrecht blijkt, dat Zwitserland het met den
kanselier in 't geheel niet eens is en dat men
in Helvetia een goed geheugen heeft. De
nota voert namelijk aan dat indertijd de
Duitsc'ne gezant den bondsraad in den arm
heeft genomen om dezen over te halen ge
bruik te maken van zijn invloed op de kan
tonnale overhedenmet het doel dat deze
niet al te scherp zouden toezien op Duitsche
immigranten.
Crispi, de Italiaansche premier, heeft een
nieuwen aanval in de kamer moeten door
staan van radicale zijde, naar aanleiding van
zijn buitenlandscne politiek en hij heeft
er zich natuurlijk doorgeslagen. De afgevaar
digde Cavallotti beschuldigde Crispi van
gebrek aan energie tegenover de handelingen
van Oostenrijk en protesteerde tegen de
aansluiting van Italië aan de triple-alliantie,
waarvoor hij door de linkerzijde en de tri
bunes luide werd toegejuicht. De premier
daan krijgen. Gelukkig zijn deze allen mede
plichtigen ze kunnen niets verraden, zonder
zichzelf prijs te geven. De bevrijding zelve zal
men echter onvoorwaardelijk aan mijne moeder
toeschrijven, en als men in het vervolg eens be
gint te vermoeden hoe de vork in den steel zit,
wel nu, dan zijn we hier immers in Duitschland
Hier is graaf Morynski noch aangeklaagd noch
veroordeeld geworden en hier zal zijne bevrijding
dus niet als misdrijf worden aangemerkt. Men
zal inzien dat ik ondanks alles wat ons op po
litiek gebied scheidt, niets onbeproefd heb gela
ten om mijn oom te redden, als men verneemt,
dat hij ook mijn vader is geworden."
Bij deze toespeling vertoonde zich iets op Mo-
rynski's gelaat, dat hij tevergeefs poogde te onder
drukken, een smartelijke gewaarwording die hij
niet kon verbergen. Reeds lang was die liefde
geen geheim voor hem, en evenals zijne zuster,
was ze hem als een ongeluk, ja, bijna als een
misdaad voorgekomen. Ook hij had haar met
alle middelen pogen uit te roeiendie hem ten
dienste stondenen nog menigmaal beproefd
Wanda het dwaze daarvan te doen inzien; sleclits
om haar aan die verbintenis te ontrukken had
hij haar besluit gebillijkt van met hem een bijna
zekeren ondergang tegemoet te gaan. Het was
een zwaar offer, dat hij aan zijn oude nationa
le vooroordeelen brachtaan zijn ouden nationa-
len haatdie zoolang het richtsnoer van zijn
leven was geweest maar hij zag op tot dén
man wiens hand hem uit den kerker had ver
lost, die leven en vrijheid veil had gehad om
hem heide terug te bezorgen en hij boog zich
tot zijne dochter over.
„Wanda?" zeide hij zacht.
Wanda zag hem aan. Het gelaat van haar
vader was haar nooit zoo somber, zoo bedroefd
voorgekomen als op dit oogenblik. Zij had zich
voorgesteld hem veranderd te vinden maar die
verandering overtrof hare verwachtingen toen
ze thans in zijne blikken las wat die toestem
ming hem kostte, tr den al hare eigen wenschen
op den achtergrond en openbaarde zich hare
kinderlijke teederheid in al hare kracht.
„Nn nog niet, Waldemar!" smeekte zij met
bevende stem. „Ge ziet wat papa geleden heeft
en nóg lijdt. Ge kunt niet vergen.dat ik,nu ik hem
weer bij mij hebafstand van hem zal doen.
Laat mij nog eenigen tijd aan zijne zijde nog
slechts een jaarGij hebt het ergste leed van
hem'afgewendmaar toch moet hij als ballling
buitenlands gaan moet ik hem dan ziek en
wees er op, dat men ondanks de irredentisti-
sche propaganda met Oostenrijk op den besten
voet staat en noemde de handelwijze van
Oostenrijk in Triest alleszins gerechtvaardigd,
terwijl het Oostenrijksche katholiekencongres
heeft plaats gehad zonder deelneming van de
regeering.
Cavallotti verklaarde zich niet bevredigd
maar stelde geen motie. De kamer is hierop
tot den herfst uiteengegaan.
Het regeeringsvoorstel aangaande de be
noeming van een commissie van 25 leden
van 't Lagerhuis om de wet aangaande de
apannages, toegestaan aan leden der konink
lijke familie, in behandeling te nemen, is
aangenomen en alle voorstellen van radicale
zijde zijn verworpen.
Bulgarije moet ook ernstig denken over
wapeningen en zou zich ernstig ongerust
maken over de wapeningen aan de Servische
grenzen.
Minister Spuller heeft in den voormiddag
den Italiaanschen gezant het rapport ge
zonden van het onderzoek, door den resident
te Tunis in zake het incident van Gabes
ingesteld. Daar noch de Italiaansche vlag,
noch de Siciliaansche matrozen beleedigd
zijn, wordt het incident als gesloten be
schouwd.
Dinsdag avond hebben de exposanten
der tentoonstelling in het Nijverheidspaleis
een bal gegeven ter eere van de regeering
en den Parijschen gemeenteraad. Buiten de
genoodigden, wier getal zeer aanzienlijk was,
was het bal ook opengesteld voor het publiek
mits tegen betaling van 10 fr. Van den
luister en de pracht, die in het Nijverheids
alleen laten vertrekken?'
Waldemar zweeg. Hij had den moed niet,
Wanda de woorden te binnen te brengen, die
hij bij hun laatste samenzijn uit haar mond'had
vernomen; het zwakke voorkomen van den graaf
verbood allen tegenstand en pleitte tevens krachtig
voor het verzoek zijner dochter; maar thans trad
de liefde met al haar zelfzucht bij den jongen
man op den voorgrond. Hij had zooveel gewaagd
om de geliefde te bezitten, en kon het nu niet
dulden, dat men hem den prijs nog langer ont
hield. Somber en met saamgeperste lippen zag
hij voor zich, toen de vorstin eensklaps het woord
opnam.
„Ik zal de zorg voor uw vader op mij nemen,
Wanda. Ik zal met hem raedegaan
Dc drie anderen scheen deze mededeeling ten
hoogste te verbazen. „Gij, Jadwiga?" vroeg de
graaf. „Wilt gij mij vergezellen
„In de ballingschap," voltooide de vorstin vast
beraden den volzin. „Zij is ons beiden immers
niet vreemd. Bronislaw, wij hebben haar jaren
achtereen tezamen ondervonden we beginnen
ons oude leven op nieuw."
„Dat nooit 1" riep Waldemar, vuurvattende. „Ik
sta niet toe, dat ge mij thans verlaat, moeder.
De kloof tusschen ons beiden is eindelijk gedempt;
de vroegere tweedracht is begrave». Uwe plaats
is voortaan op Wilicza bij uw zoon.
„Die al zijn best doet om met ijzeren hand
een Duitschen stempel op zijne goederen te druk
ken dus viel de vorstin Baratowski hem streng
en ernstig in de rede. „Neen, Waldemar, ge ver
beet dat ik een Poolsche ben, als ge onderstelt
lat ik nog verder op Wilicza zou kunnen blijven,
op dat Wilicza, dat nu onder uwe hand herleeft.
Ik heb u laat, maar ten volle mijne moederlijke
liefde geschonken en zal u blijven liefhebben,
ook als wij van elkander scheiden, ook van verre
en als we elkaar eens mogen terugzienmaar
met u samenwonen en dag op dag toezien, hoe
gij alles neerwerpt, wat ik met mueite heb op
gebouwd, in uwe Duitsche omgeving mijn geheel
verleden verloochenen, en telkens als zich eenig
verschil tusschen openbaart, mij voor uw macht
woord buigen, dat, mijn zoon', kan ik niet; dat
zou mijne krachten te boven gaan. Het zou den
gesloten vrede weer verstoren, en den ouden
strijd, de oude bitterheid weer doen ontwaken.
Daarom laat mij gaan; 't is het beste voor ons
beiden."
Wordt vervolgd.
