Nummer 57. Woensdag 17 Juli 1889. 12e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. "V"I2SrET^ ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. l UITGEVER: Waalwijk. 86 E. Werner en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00. Franco per post door het gekeele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Striker, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Frankrijk heeft Zondag het glanspunt ge vierd van het eeuwfeest der revolutieden tot nationaal feest verheven gedenkdag van de bestorming der Bastille, die eigenlijk - en wij mogen zeggen gelukkig voor de natie - voor de Franschen een symbolische beteekenis heeft, 't Zou dan ook al te treurig zijn als men feestelijk de gruwelen en schanddaden zou willen herdenken, die op de bestorming en inneming der Bastille den 14 Juli 1789 zijn gevolgd. De val van de Bastille is voor den Franschman het zinnebeeld van den val van het „ancien régime", de overwinning van het gelijk recht voor allen over de héerschappij der willekeur; als zoodanig wordt die dag gevierd. De feestviering is zonder belangrijke inci denten afgeloopen de boulangisten, die be loofd hadden de feesten ter gelegenheid van het jubileum der revolutie niet te verstoren, maar, zoo als men weet hun woord niet hebben gehouden, hadden reeds mooie plan netjes gemaakt om een manifestatie te ver wekken ter verheerlijking van hun afgod, maar die pogingen hebben schipbreuk geleden even als de poging om de Franschen in het buitenland door een banket ter eere van den grooten generaal te Londen tot geestdrift te stemmen. Wel is er braaf gescholden op de regeeringspersonen en heeft Boulanger de heeren ministers in zijne verbeelding naar het bagno gezonden, maar dat alles maakt op ieder weldenkende juist een tegenoverge- stelden indruk, die er mee bedoeld wordt. „Schelden doet geen zeer" zeggen de kinde ren, maar willen wij er bijvoegen toont aan, dat hij die het doet op een laag peil van beschaving en ontwikkeling staat. 't Gaat in de Fransche kamer waarlijk al lerprettigst toe. Vrijdag moest don boulan- gist Laur het woord worden ontnomen en in de couloirs mishandelde de afge- DOOR „Ik dacht niet, dat die bitterheid zeif9 dit oogen- blilt zou vergallen,* zeide Waldemar met eenig verwijt in zijn toon. De vorstin glimlachte droevig. „Ze heeft geen betrekking op u, maar op het noodlot, dat ons tot den ondergang heelt veroordeeld. Zoowel over de Baratowski's als over de Morynski's heeft het den staf gebroken. Met Leo ging het edele Pool- sclie geslacht te gronde, dat zich eeuwen lang in de geschiedenis van ons volk roemrijk heeft onderscheiden. Ook mijn broeder is de laatste van zijn stam. Met Wanda sterft zijn naam uit; hij gaat thans in den uwen over. Wanda is jong; zij heeft u lief; misschien zal zij eens te boven leeren komen, wat ons beiden onmogelijk is. Het leven en de toekomst staan voor u en haar open ons behoort nog slechts het verledene." „Jadwiga heeft gelijk," dus nam graaf Morynski thans het woord. „ïk mag niet nier blijven en zij wil dat niet. De verbintenis met uw vader, Walderaar, heeft haar geen geluk aangebracht, en het komt mij voor, dat een Nordeck en een Morynski niet licht gelukkig met elkaar kunnen worden. Ook tusschen u zal het verschil van volksaard, dat zulke noodlottige gevolgen voor uwe ouders heeft gehad, een rampzalige slag boom zijn en blijven; wai t ook VVanda is een kind van haar volk en kan den geest van dat volk niet verloochenen, evenmin als gij dien van het uwe. 't Is een waagstuk dat ge met dat hu welijk onderneemt, maar ge hebt het gewild ik verzet er mij niet langer tegen.* Het was geen vroolijke verlooving, die het jonge aar vierde. De scheiding, waarop de moeder hen !iad voorbereid, de sombere berusting van den vader en zijne waarschuwende woorden wieipen een donkere schaduw op dit uur, dat anders zoo licht en helder voor twee jeugdige harten pleegt te zijn. 't Scheen inderdaad alsof die liefde, die zooveel strijd en worsteling had moeten doorstaan, die zooveel hindernissen had moeten overwinnen, vaardigde Thompson zijn collega Laur beestachtig, waarvan den procureur-generaal kennis is gegeven. Een duel was hiervan 't gevolg maar de heeren hebben elkander niet geraakt. Uitge zonderd een voorstel van een der afgevaar digde Lamartinière om tegen den minister van buitenlandsche zaken Constans in zijn hoedanigheid van ex-gouverneur van Indo- China een gerechtelijke vervolging in te stel len wegens de verduistering van gelden van den staat en andere handelingen van on trouw is er die dag niets bijzonders voor gevallen. (Dit voorstel is een gevolg van mededeelingen in de Intransigeant van wijlen den ex-gouverneur Richauddie is terugge roepen naar men zegtingevolge de tus schen hem en minister Constans bestaande vijandschap). Door de aanneming van de prealabele quaestie met 343 tegen 179 stem men werd het voorstel ter zijde gesteld, na dat Tirard ernstig tegen de belastering van de leden der regeering had geprotesteerd. Zaterdag diende Viette in de kamer een voorstel in betreffende de veelvoudige cau- didaturen. Dit voorstel werd urgent verklaard. Herisse diende een tegenontwerp in strek kende om aan Boulanger te verbieden zich in eenig kiesdistrict beschikbaar stellen. (Gelach.) Herisse voortgaande beleedigde de regeering. Er ontstond tumult. De cen suur met tijdelijke uitsluiting werd uitgespro ken. De voorzitter hief de zitiing op. Terstond na de opheffing der zitting gaf in de kamer de voorzitter last om Herisse die nog altijd op de tribune was gebleven te verwijderen. De commandant van het paleis kwam de zaal binnen aan het hoofd van een peleton soldatenbeklom de tribu ne en noodigde Herisse uit weg te gaan. Herisse verklaarde, dat hij alleen voor geweld zou wijken. De kolonel legde daarop de hand op Herisses schouderHerisse volgde hem. De zitting werd te 5 uren hervat. Aan Susini werd het woord geweigerd. geen geluk beschoren was. "Eu na, Bronislaw, laat ons gaan," zeide de vorstin, de hand op den arm van haar broeder leggende. „Gij zijt uitgeput door dien langen en snellen rit en al de aandoeningen van de laatste dagen. Ge moet noodzakelijk rust nemen, als ge in staat zult zijn, morgen de reis voort te zetten. Waldemar en VVanda zullen elkaar wel een half uur gezelschap willen houden; ze hebben nog nauwlijks een woord met elkander gesprokenen elkaar toch zoo heel veel te zeggen." Zij verliet met den graaf het vertrek, maar nauwlijks had de deur zich achter hen gesloten, toen ook de schaduw verdween en Waldemar met ontstuimige teederheid de eindelijk veroverde geliefde in zijn armen sloot. Mijnheer en mevrouw Fabian bevonden zich nog in de zijkamer, maar Greta was zeer boos en zag weemoedig naar de theetafel. „Hoe is het mogelijk, zich zoo aan zijn roman tische gevoelens toe te geven en hierdoor alle orde en regel te vergeten zuchtte zij. „Al de angsten en aandoeningen zijn nu toch voorbij en het weerzien ook; ze konden nu kalm gere geld aan tafel gaan zitten, maar daaraan denken ze in het geheel niet. Ik heb noch de de vorstin, noch graaf Morynski kunnen overhalen nm iets te gebruiken, maar freule Wanda zal ik ten minste een kopje van mijn versch gezette thee aanpra ten; die moet en zal ze opdrinken. Ik zal zien ol ze met mijnheer Nordeck nog in het salon is. Blijft gij maar even hier, Emilius." Emilius bleef gehoorzaam bij den theepot zit ten, maar de tijd begon hem toch wat lang te vallen, want het duurde zeker tien minuten eer zijne vrouw terugkwam. De professor kon een gevoel van gemelijkheid niet onderdrukken; hij kwam zichzelf hier vrij overbodig voor en- om dus ook iets te doen en zich eenigzins nuttig te maken, evenals Greta, wier praktische natuur zich nooit verloochende, nam hij het ingeschon ken kopje op en begaf zich hiermede naar het salon. Tot zijn groote verbazing vond hij dit ledig en zijne vrouw dicht bij de thans gesloten deur van het schrijfkabinet der vorstin staan. „Lieve Greta," zeide Fabianterwijl hij het kopje zoo voorzichtig en angstig op zijne hand liet balanceeren, alsof 't het kostbaarste levens elixer bevatte. „Ik breng de thee maar. Ze zou zoo koud worden, als het nog lang duurde. De professorsyrouw had zich in een zeer ver- Met 304 tegen 229 stemmen heeft de ka mer de wet op de veelvoudige candidaturen aangenomen. Deze wet verbiedt, dat eene candidatuur in meer dan één district gesteld wordt, op straffe van de 10000 francs boete. Het Journal des Débats meldtdat Bou langer verwezen is naar het hoog gerechtshof, beschuldigd van aanslag tegen de veiligheid van den staat, samenspanning en verduiste ring van eene som van 252,000 francs. Ook Dillon en Rochefort zijn naar het hoogge rechtshof verwezen als medeplichtigen. Kapitein Wissmau moet nu zijn houding in Oost-Afrika tegenover de vier door hem veroverde havens van een offensieve, vervan- deren in een defensieve hij moet zorg dra gen dat 't er niet opnieuw aan 't gisten raakt en eerst als hij daarvan zeker is, zal hij zich naar de zuidelijke gelegen havens wenden Bagamayo en Saadani zijn spoedig gevolgd door Pangani en Tanga, zoodat nu voor de Emin-pacha-expeditie een deel van den weg veilig is. Men verwacht een pro test van het Emin-pacha-comité bij den mi nister van buitenlandsche zaken tegen de inbeslagneming van wapenen door den En- gelschen admiraal, voor de expeditie Peters bestemd. Men is hoogst verontwaardigd over het optreden van den admiraal,die naar men meent, aldus heeft gehandeld om de Duitsche expeditie en als concurrent van zijn landge- nooten, zoolang mogelijk op te houden. De verontschuldigingen van den admiraal hou den geen steek en de Duitsche officieuse pers is erg uit haar humeur. De stemming in Egypte tegen Frankrijk moet niet gunstig zijn. Onnoodig wordt het budget jaarlijks met vijf millioeti francs be zwaard, en men hoopt, dat Engeland ener giek zal optreden en de spoorwegen in eigen beheer zal nemen, waardoor de Fransche beambten zouden worden b;dankt. Uit goede bron ontvangt de Köln, Ztg. uit Parijs het berient, dat een tiental dagen geleden de Russische minister van oorlog in Vichy van den czaar van uit Peterhof een raderlijke houding laten overvallen. Ze stond namelijk voorovergebogen met een oog voor het sleutelgat; gelukkig had zij zich echter nog schie- lijk opgericht, toen ze haar man hoorde aankomen. Nu nam ze hem bij den arm en trok hem mede naar de andere kamer, zeggende „Laat dat maar, EmiliusFreule Wanda heeft geen behoefte aan thee en daar binnen kan het nog lang duren. En over uw dierbaren Walde mar behoeft ge u ook niet langer ongerust te maken; die kan 't daar wel uithouden, geloof mij vrijMaar ik heb hem miskend, dat is zeker 1 hij heeft toch wel een hart. Die koele, stijve Nordeck kan wezelijk als een gewone verliefde jongen op de knieën liggen en in de welspre kendste bewoordingen over zijne liefde uitwijden. Ik had 't nooit van hem gedacht!" „Maar lieve kind, hoe weet ge dat alles vroeg de professor, die onschuldig en geleerd als hij wa9, zich nooit met sleutelgaten als f-nderzins had opgehouden. „Ge zijt er immers niet bij ge weest Greta werd vuurrood, maar hield zich goed en antwoordde met groote zekerheid „Dat begrijpt gij zoo niet, Emilius. Maar dat is ook volstrekt niet noodig en nu de thee er toch is, zullen wij ze maar onder ons op drinken." De zachte, heldere voorjaarsnacht, die zich over de zee uitbreidde, begon voor den ochtendstond te wijken, ^og flikkerden de sterren mat aan het uitspansel, maar aan den verren horizon brak de dageraad aan en de zee ruischle zacht, alsof ze in een aroom lag verzonken. In de morgenschemering bewoog zich een schip in snelle vaart, dat omstreeks middernacht de haven van 8. had verlaten. Verscheidene uren waren noo-lig geweest om den wijden half op een zee gelijkenden mond der rivier uit te zeilen; nu was 't echter op het punt het ruime sop in te gaan. Aan boord bevond zich graaf Morynski met zijne dochter en Waldemar. Het was Wanda onmogelijk geweest zoo schielijk weer van haar vader te scheiden, nadat ze hem slechts zoo kort had terruggezien. Ze drong er op aan, hem althans naar de zeehaven te vergezellen en ook hier nog zoolang mogelijk bij hem te blijven, en hoe had Waldemar haar dit verzoek kunnen weigeren Gevaar was er niet aan verbonden; integendeel wekte de rit naar S. minder achterdocht op, als schrijven heeft ontvangenwelks inhoud zoo belangrijk is, dat een officiei van de Russische garde expres de reis van Peterhof naar Vichy heeft moeten maken om het over te brengen. Men is in de Italiaansche politieke kringen onaangenaam verrast door de zeer vertrouw bare mededeeling, dat Frankrijks versterkin gen aan de Italiaansche grens nu geëindigd zijn en de republiek elk oogenblik tot een mobiliseering bereid isterwijl dezer dagen uit Parijs instructies zijn gegeven betreffende spoorwegtransporten ingeval van oorlog. Volgens bericht uit Belgrado wekt aldaar de aanwezigheid van den Oostenrijkschen monitor de „Moros" te Semlin groot opzien. Aan boord zijn tal van hoofdofficieren van den Oostenrijkschen staf om verkenningen te doen. De Times meldt uit Weenen, dat een krijgs raad, te Belgrado onder voorzitterschap van Protics gehouden, besloten heeft tot de be wapening van 30,000 man van de 3e klasse der reserve. De gewapende benden vermeerderen op Creta. Men kondigt de aanstaande komst aan van drie Engelsche pantserschepen en een Russisch. Een conferentie aangaande de aangelegen heden in Afrika zal in den herfst te Brussel worden gehouden. Engeland in vereeniging met Duitschland heeft er het initiatief toe genomen. Deze conferentie is een vervolg op de Congo conferentie, te Berlijn gehouden, waarbij in algemeene trekken de actie van Europa in het zwarte werelddeel is vastge steld. Sinds dien tijd zijn nieuwe quaesties ontstaan. Geheel Europa heeft zich op de onbezette landstreken van Afrika geworpen. Duitschland heeft een koloniale politiek door gevoerd waaraan men in 1884 nauwelijks dacht. In korten tijd hebben de Afrikaansche vraagstukken zich voorgedaan. De slavernij, waarvoor de belangstelling sterk was vermin- eene dame hieraan deelnam. De voorstin bleef voorloopig nog op Rakowicz; zooals haar zoon had voorspeld, schreef men de bevrijding van haar broeder alleen aan hare bemoeiingen toe. Zij, zoowel als de plaats waar zij haar verblijf hield' was het voorwerp van ieders argwaan en na- vorschingen. Wanda's afwezigheid werd nauwe lijks opgemerkt; bovendien zou zij binnen weinige dagen in gezelschap van Waldemar van den Ol- denhof terugkeeren. Het landgoed van den ouden Witold, thans het eigendom van zijn pleegzoon, lag aan de kust, die het schip bij het uitzeilen moest passeeren, en tot hier werd de vluchteling door zijne kinderen vergezeld. Graaf Morynski had plan in Engeland de vorstin af te wachten, die nog eenige weken op Rakowicz wilde ver toeven tot na het huwelijk van haar zoon en hare nicht, om dan haar broeder onverwijld te volgen. In Engeland zouden zij samen overleg gen, waar zij verder hun verblijf voor goed wilden vestigen. 't Was langzamerhand dag geworden. Het eerste kille morgenlicht breidde zich over de uitgestrekte zeevlakte uit, maar nog zonder eenige warmte en kleur daaraan mede te deelen. Thans, nu de kust al verder en verder in het verschiet verdween en de oceaan zich voor hen uitbreidde, kon het afscheid niet langer verschoven worden. Ginds strekte zich het strand uit, dat de gronden van den Oldenhof begrensde, en in de onmidde- lijke nabijheid van het vaartuig, dat nu zijn spoed vertraagde, lag de Beukenheuvel nog in witte ochtendnevels gehuld. Het was een kort, maar hartverscheurend afscheid, dat nu op het verdek plaats had. Graaf Morynski leed hieronder wel het zwaarst. Hoezeer hij zich ook inspande om bedaard te blijven, dreigde niettemin de smart hem te overstelpen, toen hij zijne dochter in de armen van haar aanstaanden echtgenoot legde. Waldemar begreep, dat er hoe eerder hoe liever een eind moest komen aan dit pijnlijk tooneel- snel omvatte hij Wanda en hief liaar in de ge reed liggende boot, die hen binnen weinige mi nuten naar den Beukenheuvel voerde, terwijl het schip zich weer in beweging stelde. Een witte doek wuifde nog van het dek en van den heuvel werd die afscheidsgroet beantwoord, zoolang men elkander slechts van verre zien kon. Eindelijk werd de afstand te groot en wendde het vaartuig zich met volle stoomkracht naar het noorden. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1889 | | pagina 1