Na miner 62.
Donderdag 8 Aug. 1889.
12e Jaargang
TONI.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
FEVlL/JiTOlS.
UITGEVER:
Waalwijk.
Naar het Duitsch van v. d. Horst.
1.
Q. Q.
HHSSB
De Echo van het Zuiden,
Haalwijltsclic en Langstraatsclie Courant,
•SS52
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1,00.
Franco per post door het gelieele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 1-7 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau
Adolf Steineb., Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Er is in den loop dezer week weder veel
gesproken over een tusschen Frankrijk en
Rusland gesloten verdrag, in den geest van
de triple-alliantie en hoewel die geruchten
onmiddellijk werden tegengesproken, is het
toch niet onbelangrijk de verhouding tus
schen beide rijken eens nader te bespreken.
Meer dan eens heeft Rusland Frankrijk
doen verstaan, dat het zich sterk moet maken,
een bewijs, dat men in Petersburg meer be
lang stelt in den staat van het Fransche
leger en in de organisatie daarvan, dan in
de incidenten van het parlementair leven en
in de lotgevallen van de kabinetten, bestemd
om het een na het ander intestorten evenals
kaartenhuisjes. Men heeft van Fiansche zijde
niets bespaard om in Rusland de overtuiging
te wekken, dat alle incidenten uit het paile-
mentair leven eigenlijk maar oppervlakkig
waren, dat er onder de partij verdeeldheid nog
genoeg standvastigheid is en dat bij een groote
nationale crisisdeze eensgezindheid zou
blijken en de mannen met het gezag bekleed
zou doen samengaan; het leger was de ware
vertegenwoordiger van de nationale krachten,
alle Franschen zonder onderscheid van poli
tieke richting onder zijn gelederen opnemende
hun alle politiek verbiedend en allen door
de banden der discipline en der eer omvat
tend.
En waarlijkmen schijnt er in geslaagd
te zijn de aandacht van Frankrijks kamers
en ministeries af te wenden of ten minste
de belangstelling er voor tot een minimum
terug te brengen en der Russen belangstelling
voor Frankrijks leger op te wekken. Bekwame
Russische officieren hebben beschouwingen
geleverd over het leger der groote republiek en
die zijn zeer gunstig uitgevallen. Daardoor
kan men nu ook begrijpen hoe onlangs, bij het
Fransch-Russisch incident in de Roode Zee,
de Russische regeering in tegenstelling met
de pers zoo kalm is gebleven en er geen
sprake kan zijn van verkoeling als anderzins
tusschen beide rijken.
door
HOOFDSTUK I.-
Slechts één van de vele vensters van het oude,
statige, heerenhuis was verlicht; al de anderen
waren donker enzoowel binnen als buiten,
heersclite de diepste rust en kwam geen enkel
geluid de sombere stilte verstoren.
De gordijnen van de, slechts spaarzaam door
een ziekenlarap verlichte, kamer, waren neerge
laten en van tijd tot tijd zag men aan de scha
duwen. die zich op de gordijnen ai teekenden, dat
zich in die kamer menschen bevonden.
Op een praalbed, waarvan de gordijnen half
open geslagen waren, lag, diep in de kussens ge
doken, een oud man van, naar schatting, ruim
zestigjarigen leeftijd, met zilverwit h^ar en ver
magerd uitgeteerd gelaat.
Nu en dan, als ontwaakte hij uit een benauw
den droom, sloeg bij de onrustig flikkerende oogen
op, om die na een poosje weder te sluiten en
sluimerende verder te droomen.
Het was aan alles duidelijk te zien, dat de
grijsaard ernstig ziek, misschien wel stervende
was, doch dat hij zich nog in het volle bezit
zijner geestvermogens bevond. Tusschen de vin
gers hield hij een verlrommeld stuk papier, waarop
hij van tijd tot tijd een blik sloeg, doch op eens
als herinnerde hij zich iets, wendde hij zich tot
den ouden heer, die al dien tijd zwijgend hem
had gadegeslagen en vroeg op fluisterenden toon:
«Rudolf waarom komt de notaris nog niet? Ik
moet hem noodzakelijk spreken."
De aangesprokene, klaarbliikelijk de genees
heer, onderzocht ongemerkt den pols van den
zieke en schudda mistroostig het hoofd tegen
twee mannen, die, in een hoek der kamer, met
de mutsen in de hand, stonden te wachten.
„De notaris zal wel spoedig hier zijn Andreas,
troostte hij, «doch neem intusschen nog dezen
poeder, hij zal u verlichting brengen
Rusland volgt Frankrijks bewegingen op
militair terrein met onverdeelde aandacht
en de aanneming van de lang omstreden
militaire wet, heeft in Rusland geen aange-
namen indruk gemaakt. Men weet hoelang
de Russen in dienst moeten blijven en te
Petersburg is men nu van meening, dat door
de vermindering van den diensttijd van vijf
op drie jaar, gewapende horden zullen worden
verkregen in plaats van legerbenden.
Geruststellend mag het in zekeren zin
heeten, dat Rusland nog niet zoover gereed
is voor den oorlog, als men wel zou willen;
een nieuw geweer moet worden gemaakt en
naar nieuw buskruit wordt gezocht.
Een vreemde toestand toch in Europa,
waar men midden in den vrede, aan niets
dan aan oorlog denkt
De handelwijze der regeering van Italië
aangaande de Irredenta en de republikein-
sche en radicale vereenigingen, is zeer on
verwacht gekomen en kan in allen deelen
energiek worden genoemd, zoodat het geen
verwondering kan baren, dat in de Italiaan -
sche oppositie-pers, van Milaan tot Sicilië,
een vreeselijke storm is ontstaan.
De maatregelen hebben een negatief resul
taat opgeleverdactie wekt reactie en ook
hier is dit het geval. Het comité voor Trente
en Triest, ontbonden bij koninklijk besluit,
herleefde vuriger en doortastender dan vroe
ger. Zoodra het besluit der ontbinding bekend
was, vereenigden zich de twee-en-dertig
radicale genootschappen in Rome tot een
nieuw comité, dat denzelfden naam draagt
als het ontbondone. Reeds dadelijk werd een
geheim comité opgericht, om de beweging
te leiden en den strijd voort te zetten, ook
als het nieuwe verbond door de politie mocht
worden bemoeilijkt of ontbonden. De maat
regelen van Crispi, in plaats van de beweging
tegen te gaan, hebben geen andere uitwerking
gehad, dan tot nieuw en ernstiger verzet te
prikkelen. De beweging ten behoeve der
vrijmaking van Triest neemt geheel het ka
rakter eener staatkundige samenzwering aan,
Met moeite slikte de zieke het hem door deu
geneesheer aangeboden medicijn en fluistérde
treurig:
„Muskusja, ik proef het wel. Doch het is
goed, ik moet leven, tot eiken prijs, om nog tijd
te hebben het testament te teekenen."
Er verliepen eenige oogenblikken waarin nie
mand sprak, doch toen de geneesheer bemerkte
dat ondanks de genomen voorzorgsmaatregelen,
de krachten van den zieke, snel afnamen, boog
waardoor levendiger dan ooit het onhoudbare
der tractaten, door het regeerend stamhuis
gesloten, in het licht zal treden.
Crispi en zijn ministers worden geducht
doorgehaald door de Franschgezinde pers
die hem den slaaf van Oostenrijk en Duitsch-
land noemt en zöó hoog loopen de belee-
digingen, door bedoelde pers naar het hoofd
geslingerd van de redactiën der regeerings-
gezinde bladen, dat. ondanks de gestrenge
bepalingen in het nieuwe strafwetboek tegen
het duel, een ware duel manie onder de
Italiaansche journalisten is ontstaan.
Verwondering baart de houding der politie
als uitvoerderes van de nieuwe strafwet, die
door de bladen niet alleen met alle duels
in kennis wordt gesteld, maar ook lang voor
uit dag en uur weet, benevens de namen
der deelnemers en de juiste plaats der samen
komst.
Dat de kloof tusschen de partijen door dat
alles nog grooter wordt, is te begrijpen. Nog
staat de openbare meening vrij onverschillig
tegenover de haarkloverijen tusschen de
radicalen en de regeering, maar de invloed
dien de voortdurende oorlog der radicale
partij tegen de triple-alliantie en verschillende
maatregelen der regeering, kan uitoefenen,
mag niet worden voorbijgezien. Langzamer
hand krijgt Crispi zooveel tegenstanders
vooral door zijne buitenlandsche staatkunde,
dat hij zal moeten aftreden, en dan is het
uit met de mooie plannen, ter bewaring van
den Europeeschen vrede en tot behoud van
de goede verstandhouding met Oostenrijk.
Duitschlands keizer, die zich beijvert den
naam van Reise-Kaizer waardig te zijn en
te blijven, is nu de gast van zijne grootmoe
der, koningin Victoria van Engeland en met
dit bezoek wordt de cyclus der visites aan
de voornaamste Europeesche hoven besloten.
De schitterende mise en scène van deze reis,
het machtsvertoon der ontvangst in de wate
ren van Portsmouth door den prins van
Wales, de groote revue te Spithead en diners
en recepties zijn grootsch, trekken de aan-
hij zich over zijn lijdenden vriend heen en sprak
zacht bijna tecder, „Andreas, gij zijt een man en
gij hebt steeds geweten aan weiken ongeneeslij-
ken kwaal gij lijdende waart, spreek, is er mis
schien iets, dat gij, voor gij sterven gaat, aan mij,
uw ouden en beproefden vriend, wilt mededee-
len
De zieke richtte even het hoofd op en sprak
„Heeft dat nu reeds zoo'n haast, Rudolf?» en
steunende liet hij daarop volgen, terwijl hij met
een mistroostige uitdrukking op het, door ziekte
en pijn uitgeteerd gelaat, in de kussens terugviel.
„Ach, God! Waar blijft Dahlberg toch?*
De dokter drukte troostend de hand zijns vriends
en vroeg daarop ernstig„Andreas, verlangt ge
dat ik uw vrouw ga roepen
„Neen 1 neenik wil, ik moet leven tot dat
het testament geteekend is," antwoordde de zieke
met zwakke stem.
Op dit oogenblik hoorde men het geluid van
een naderend rijtuig, dat de oprijlaan van het
huis doorreed en voor de hoofddeur stilhield.
Een flauw lachje van den stervende bewees, dat
hij het geluid gehoord en herkend had en eenige
oogenblikken daarna zag men de lang verwachte
notaris, door zijnen klerk gevolgd, het vertrek
binnentreden.
De notaris begaf zich, na den dokter, die ook
zijn vriend was, de hand te hebben gedrukt naar
het ziekbed en vroeg op zachten doch van innig
medelijden getuigden toon. „Hoe gaat het u An
dreas I-loe gevoelt gij u De oude man wendde
zich tot den spreker en sprak zuchtend „Meinhold!
er blijft mij slechts nog weinig tijd over, haust
u om Godswil O 1 ik sterf zoo gaarne."
Hij gaf den notaris het stuk papier waarop hij
met eigen hand zijn laatsten wil had kenbaar
gemaakt en fluisterend voegde hij hem toe. .Ilier
Mijnhold, hier! schrijfI Wat wordt het duister,
steek nog een lamp aan." De pen van den klerk
vloog over het papier en na eenige minuten was
het testament gereed ter onderteekening. Dokter
Arnir.g ondersteunde den zieke, Dahlberg lichtte
hem bij, terwijl hij met de andere hand hem de
pen toereikte. Over het bleeke, uitgeteerde gelaat
vloog een triomfeerend lachje, terwijl hij uitriep.
„Eindelijk! Eindelijk!" Reeds naderae de pen het
blad papier, toen, als door een electrischen schok
getroffen, de zieke achterover in de kussens stortte
terwijl een zacht gekerm zijnen mond ontsnapte
en een groote vlek de plaats aanwees waar de
handteekening had behooren te staan. Verschrikt
greep dokter Arning de handen van zijn ster
venden vriend terwijl de overigen eerbiedig zwe
gen.
Eenige oogenblikken verliepen en toen sprak
de oude geneesheer, terwijl hij de ijskoude han
den van den ontslapene zacht nederlegde, op
smartelijken toon. „Het is te laat, er ontbraken
slechts eenige minuten, doch het is te laat, hij is
dood.*
De notaris was blijkbaar aangedaan. Terwijl
de getuigen en de klerk zachtkens de ziekenka
mer verlieten, deed hij eenige stappen nader tot
het bed waarop zijn ouden vriend den laatsten
adem had uitgeblazen. „Dat ongelukkige kind,»
sprak hij, „nu zal zij waarschijnlijk geen enkelen
penning van de nalatenschap 'den haren kunnen
noemen.» De dokter knikte toestemmend terwijl
hij zeide„Geen enkelen penning, Meinhold. Het
arme meisje is steeds de twistappel geweest tus
schen onzen armen vriend en zijne vrouw; ik
kwam hier bijna dagelijks en beri daardoor maar
al te goed op de hoogte van deze droeve zaak.
Mevrouw Verning lmat het kind van hare schoon
zuster.» Dahlberg reikte hem de hand. „Ik dank
u voor die mededeeling Rudolf,' zeide hij; „doch
alvorens alle hoop op te geven, wil ik nog een
enkel woord ten gunste van dit arme kind spre
ken, gaat ge mede
De dokter schudde ontkennend het hoofd, nu
niet Meinhold, het is toch te vergeefs. Eerder
zoudt gij een steen kunnen vermurwen dan het
hart dezer vrouw."
Doch Dahlberg liet zich door deze woorden
niet ontmoedigen. Na stil, doch innig afscheid te
hebben genomen van het lijk zijns vriends, be
gaf hij zich naar de vertrekken van de vrouw
des huizes en stond weldra tegenover eene dame,
wier trotsche, doch nog van vroegere schoonheid
dacht, maar des ondanks draagt dit bezoek
een gansch ander karakter dan dat aan de
hoven van Rusland en Oostenrijk gebracht,
omdat de politiek er niet de eerste om
niet te zeggen eenige plaats bij inneemt.
Engelands positie in het concert der groote
mogendheden is bekendgeen luisterrijke
recepties of imposante schouwspelen zullen
daarin eenige verandering brengen; wanneer
alles voorbij is zal blijken dat alles bij het
oude is gebleven, dat Engeland geen for-
meele toenadering heeft gedaan tot de triple-
alliantie, al kan dan ook niet weersproken
worden dat John Buil meer in de richting
van den bond der centrale mogendheden
dan in die van Rusland en Frankrijk over
helt.
Even als kleine geschenken, kunnen ook
bezoeken de vriendschap onderhouden en
als zoodanig verdient keizer Wilhelm's be
zoek aan zijn grootmoeder, alle aandacht, te
meer omdat er in de laatste twee jaar din
gen zijn geschied in Duitschland, duidelijk
sprekend van anti - Engelschgezindheid en
daardoor niet bepaald gunstig voor de weder-
zijdsche goede verhouding. „Schwammdrüber"
zal de leus moeten zijn voornamelijk van de
zijde der koningin en den prins van Wales en
dit succes zou dan ook groot genoeg zijn om
's keizers bezoek aan Engeland iets meer
te doen zijn dan een uitstapje. Verkoeling
tusschen familieleden uit den weg ruimen is
dus 's keizers stilzwijgend aanvaarde taak.
De boulangisten houden of liever hielden
ook voor de plaats gehad hebbende herstem
mingen voor de algemeene radenvast aan
de door hen z^o lang reeds gevolgde tak-
tiekdie der geslepenheid of liever oneer
lijkheid. Ook nu weder hebben zij beweerd,
dat de generaal geen candidaat was voor
de herstemmingen maar dit is gebleken
een grove onwaarheid te zijn; zijn candida-
tuur is in een groot aantal kantons ge
steld o. a. in Nizza, St. EtiennePerpignan
etc. Zooals men ziet: de oude geschiedenis
wordt de generaal gekozen dan juicht en
getuigende gelaatstrekken, de woorden van den
ouden geneesheer schenen te bevestigen. Alles
in deze kamer was hoogst elegant en smaakvol
ingericht; hier ruischtezijde en schitterden kunst
voortbrengselen terwijl weinige schreden van
daar, de eigenaar van al deze weelde, zooeven
onder vreemden den laatsten adem had uitgebla
zen. Dit kontrast maakte op Dahlberg een pijn
lijken indruk.
In een trotsche, afstootende houding stond de
dame aan het venster en vroeg op uitdagenden
toon: „Waarom heb ik de eer vaii dit bezoek te
danken, mijnheer de notaris? Hoogstwaarschijn
lijk hebt gij u verdienstelijk gemaakt door het
opstellen van een testament, waardoor de rech
ten van mijn zoon....»
Zij verstomde op het zien van Dahlberg's blik.
Zwijgend, met de hoed in de hand en zonder
een stoel te nemen, die hem dan ook trouwens
niet werd aangeboden, naderde hij tot de plaats,
waar mevrouw Verning stond en sprak op ern
st igen toon„Mevrouw, is het u reeds bekend,
welk verlies gij voor weinige oogenblikken ge-
leden hebt
Geen enkele trek op het gelaat der trotsche
vrouw teekende eenige ontsteltenis, en koud sprak
zij„Zooeven heb ik het door een bediende ver
nomen. Doch om weder op dit testament te
rug ta komen.
„Tot mijn leedwezen moet ik u zeggen, me
vrouw, dat het niet geldig voc^ de wet is."
„Niet?' riep zij met verheffing van stem, „niet
mijnheer de notaris? En wat is daar de reden
van
„Uw man is door den dood verrast, mevrouw!»
Hierop br icht hij het niet geteekende testament
te voorschijn en toonde haar dit. „Zooals gij ziet
mevrouw, slechts de handteekening van den erf
later ontbreekt er aan, doch" voegde hij er bij,
„het is niettemin de uitdrukking van den laat
sten wil van uw overleden echtgenoot, en indien
God hem slechts het leven een minuut langer
hadde gelaten, zou dit dokument ook voor de
wet geldig zijn geweest.»
De dame lachte spottend en vroeg: „Maar wat
bevat dan toch eigenlijk dit dokument, mijnheer
de notaris?
(Wordt vervolgd)