Nummer 82. Donderdag 17 October 1889. 12e Jaargang
t o N i.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
FEUILLETON.
Staatkundig overzicht.
UITGEVER:
Waalwijk.
Het wetsvoorstel-Bahlmann.
Naar het Duitsch van v. d. Horst,
18 Q. Q.
en Langslraalsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden_/l,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Met groot leedwezen heeft de „Nederl.
Bakkers Courant" vernomen, dat het wets
voorstel-Bahlmann in de afdeelinger der
tweede kamer bij de rechterzijde gunstig
ontvangen is.
Wordt het voorstel tot wet bevorderd, dan
zal men in Nederland, voorspelt het blad,
den prijs van het brood met 2 cent het kilo
zien rijzen.
De belasting, aldus berekent het verder, die
men op het punt staat op onze schouders
te leggen, bedraagt zoo ongeveer f 14,500,000,
(zegge veertien en een half millioen guldens)
in het jaar.
Om dat sommetje bijeen te krijgen, zal
voortaan iedere bete broods belast worden;
voor iedere hap, die een hongerige doet, zal
belasting betaald moeten worden, en voor
ieder pond brood, dat straks als de winter
komt, door den werkelooze zal gekocht wor
den, zal h:j 1 cent belasting moeten neder-
leggen.
Wij, bakkers, die de behoeften en nooden
van het volk beter kennen dan iemand an
der», wij weten, niet waar? hoe in slechte
tijden aan het einde der week minder brood
gehaald wordt dan in het begin.
Wij weten precies, wanneer deze of die
fabriek het loon betaalt, wij weten dat als
het geld van den werkman op is, hij geen
brood meer koopen kan. Wij weten wanneer
het meeste geborgd wordt.
Menig geziö zal zich, als die volksbela.;-
ting door de rechterzijde zal worden aange
nomen, met een paar brooden in de week
minder moeten tevreden stellen en menig
ouderhart zal weer meer gefolterd worden
door zijne kinderen aan het einde der week,
's avonds met leege maag naar bed te moeten
sturen.
Maar wat nood
Menig landheer zal daarbij gebaat worden,
en de meelfabrikanten zullen hunne jaarlijk-
sche inkomsten met tonnen zien aangroeien!
Want deze belasting beoogt tweeörlei
doel: den landbouwer te helpen en den
meelfabrikant rijk te maken.
„Rijk te maken," zeggen we, want het
bedrag, dat der maalindustrie zal ten goede
komen, bedraagt f2,300,000. Twee millioen
en driemaal honderdduizend gulden zal ten
goede komen aan de maalindustrie, waarbij
fabrieken zijn, die in de laatste jaren ge
middeld 16 pCt. dividend hebben uitgekeerd.
De meelfabrikanten vroegen vóór 2 jaren,
toen ze een slecht jaar hadden, een verde-
digingsrecht van 50 cents voor de 100 Kg.,
maar thans, nu de bron zoo rijkelijk vloeit,
krijgen ze niet 50 maar 80 cents voor de
100 Kg.
Bovendien is sinds dat jaar het aange
vraagde verdedigingsrecht volkomen overbo
dig geworden.
Bovengenoemd bedrag zal dienen om het
onvermogen der maalnijverheid nog te ver-
grooten.
Het blad gebruikt het woord „onvermogen"
omdat de groote hoeveelheden meel, die in
gevoerd worden, den bakker moeten dienen
om de mindere soorten der Nederlandsche
maalnijverheid te verbeteren.
„De rechterzijde onzer volksvertegenwoor
diging zal, besluit de „Bakkers Courant," bij
aanneming een onverantwoordelijke daad
verricht hebben."
Nu de verkiezingen in Frankrijk achter
den rug zijn, begint men zich ook daar weer
bezig te houden met de voortdurende uit
breiding der landsverdediging. De hooge
raad voor militaire zaken heeft nu weer ver
gaderd onder voorzitterschap van de Freycinet,
teneinde te bespreken, welke maatregelen er
te nemen zijn tegen de overmacht der Duit-
sche troepen op de grens. Men sielde voor
het zesde armeecorps te verdubbelen, doch
aangenomen werd eenige nieuwe strategische
sporen aan te leggen en wel zoo, dat vier
lijnen ter beschikking waren der legerkorpsen
te Parijs, Rijsel, Lyon en Besan^on gelegerd.
Daar ieder corps dan twee lijnen voor den
aanvoer van troepen heeft en twee lijnen
voor afvoer van spoorwegmaterieel, zou in
door
„Het was op dit tijdstip, dat uw brief met liet
geld voor Henriette door ons werd ontvangen.
De verzoeking was groot en bleek ons te sterk,
want wij hebben het geld achtergehouden en het
ten eigen bate aangewend. Vervloek mij, Karei,
indien ge kunt en wilt, want ik heb Andréas
overreed om het geld achter te houden, om er
ons bestaan mede te redden en ons voor onder
gang en gebrek te behouden, liever dan het aan
zijne stervende zuster te geven, die ongelukkig
in haar huwelijk, haar man en twee harer kin
deren had zien sterven en zelf eenige dagen la
ter overleed. Wat zou haar, zoo redeneerde ik
toen, die som gelds nog helpen, die ons zoo goed
te pas kwam En bovendien, was zij niet de
gene geweest, die mij mijn geliefde had ontsto-
Ien, die mijn levensgeluk verwoest had. Deze
overweging was voldoende om alle verdere aar
zelingen bij mij te verdrijven.
Na Henrietta's dood nam Andréas haar eenig
overgebleven kind, de kleine Toni, bij ons in
huis, niettegenstaande ik mij daartegen met alle
macht verzette. Smeeken noch bedreigen hielp,
hij bleef doof voor al wat ik zeide en ik moest
het aanzien, hoe dit kind aan onze tafel at, ik zag
dagelijks het evenbeeld voor mij van haar, die
mijn geluk verwoest had en, wat het ergste was,
ik moest lijdelijk aanzien hoe Oscar, tengevolge
van de dagelijksche oneenigheden tusschen An
dréas en mij, in een pensionaat gebracht werd.
Mijn eigen kind onder vreemden en het gehate
andere vertroeteld eu verwend, was het een won
der, dat ik het toen uit mijn huis verstiet, zoo
dra mijn man was ontslapen Oscar moest ge
lukkig zijn, Oscar moest het leven genieten, voor
hem wilde ik mijn gewetensrust opofferen, voor
hem was mij geen lijden te zwaar.
Doch de weg, dien ik gekozen had, voerde niet
tut het doel ik verloor Oscar's achting, ik leed
de vreeselijkste smarten toen hij, zonder een woord
van verzoening gesproken te hebben, het land
had verlaten en weende bittere tranen van zelf
verwijt en zielesmart gedurende de lange, lange
jaren mijner eenzaamheid. God heeft mijn hoo-
vaardigheid gestraft. Rudolf Arning, de vriend
onzer jeugd, de trouwe goede man is later meer
dan eens bij mij gekomen om mij te troosten en
te vertellen wat hij van u omtrent Oscar's lot
vernomen had. Mijn trots belette mij echter nog
steeds om vrede en vergiffenis te smeekenik
talmde en draalde, totdat mijn zoon weder te
rugkeerde. Nu kan ik het niet langer uithouden;
ik moet mij met hem verzoenen of sterven van
verdriet. Wilt gij alles, wat ik u thans verteld
heb, aan hem en haar, uit mijn naam overbren
gen, Karei? Wilt gij medelijden hebben met een
arme zondares, die op aarde niets meer te nopen
ol' te vreezen heeft er. die het hoofd niet rustig
zou kunnen nederleggen zonder vrede te hebben
gesloten met haar eenig kind?'
Hevig aangedaan, bedekte de onde vrouw zich
de oogen. Verning stond op en stak haar zijn
beide handen toe, die zij met een blik van innige
dankbaarheid drukte. Hij troostte haar op zach-
ten, kalmen toon en toen het uur daar was, dat
oom Karei als gewoonlijk zich naar Schorndorf
begaf, om eenige uren bij zijne kinderen door
te brengen, klopte hij de oude bemoedigend op
den schouder en zeide: „llegine, schep moed!
Binnen kort wandelen wij oudjes samen naar
het huis onzer kinderen. Schep moed
De oude vrouw lachtte droevig en ging liaars
weegs.
Zeker, zij was bezweken, toen zij had moeten
staande blijvende verleiding was haar te sterk
geweest, doch lioevelen zouden in waarheid van
zich zclven durven zeggen, dat geene verleiding,
hoe sterk ook, vat op hen kan hebben. Het is
gemakkelijker de arn.e gevallene liefdeloos te ver-
oox-deelen, dan zelf de stem der verzoeking het
hoofd te moeten bieden. Zij had gezondigd, doch
zij had ook berouwvol geleden; die sta, zie toe
dat hij niet valle.
üom Karei sprak echter geen woord tot zijn
neef over het plaats gehad hebbend onderhoud.
48 uren een macht van vierhonderd duizend
man over de grenzen geworpen kunnen wor
den waarmede het overwicht behouden
blijlt. Verdere versterking der grensforten
wordt mede wenschelijk geacht.
De Paus zond een eigenhandig schrijven
aan den president om te trachten de Fransche
regeering zachter te stemmen ten aanzien
van de voordracht der nieuwe bisschoppen.
De gevolmachtigde bij het Vaticaan heeft te
kennen gegeven, dat Carnot weigert de bis
schoppen aan te stellen, die de Paus heeft
voorgedragen, en wel naar aanleiding van de
vijandige houding der hooge geestelijkheid
tegen de regeering, bij de jongste verkie
zingen.
's Czaren bezoek aan Duitschlands hoofd
stad behoort al weder tot de geschiedenis;
Zondag namiddag heeft de hooge heerscher
Berlijn verlaten.
Kort is 's czaren bezoek geweest, maar
kort en krachtig kan moeielijk gezegd wor
den de vorst heeft zijne „Schuldigkeit" ge
daan, er is getoost en geklonken, hoera en
hoch geroepen, men heeft elke handeling
van den vorst bespied en besproken en daar
mee uit.
Tot het laatste oogenblik heeft de Berlijner
bijeenkomst een strikt privaat karakter ge
dragen, den vorst is door den keizer-gastheer
alle hem toekomende eer bewezen, ja zelfs
meer dan dat, maar droog en koel is het
gebleven. Natuurlijk zijn de officieelen en
officieusen hoogst tevreden over den uitslag
van het bezoek, dat geen noemenswaardige
resultaten zal hebbenen misschien juist daarom
het officieuse „Journal de St. Pétersbourg"
een ontboezeming ontlokt, welke door haar
would-be optimisme de aandacht trekt, het
blad spreekt van de vriendschapelijke relation
tusschen de hoven van Berlijn en St. Peters
burg en van de hooge waarde er van, alsof
er nimmer een vuiltje aan de lucht was ge
weest, en heeft een vast vertrouwen in de
duurzame gevolgen ervan. De Russische bladen
bevatten alle dergelijke nietszeggende ge
meenplaatsen, waarbij alleen de opvallende
koelheid der ontvangst wordt verzwegen, maar
Hij had geheel andere plannen in het hoofd, doch
daartoe was nog eenigen tijd geduld noodig.
Toni zou weldra moeder worden en de oude
man rekende dat oogenblik als het best gekozen,
beter dan woorden ooit zouden vermogen te doen,
om eene toenadei ing tusschen moeder en zoon
tot stand te brengen. Toni was intusscben reeds
in het geheim ingewijd en had, door bemiddeling
van haren oom, haar oude tante weergezien en
hartelijk ontvangen als de moeder van haar ge
liefden man.
Het was echter nog alleen te doen om Oscar's
hart te bewegen en toen Toni op zekeren dag
eenen lieven mooiert jongen het leven had ge
schonken en de eerste kreten van het kleine
wichtje der moeder als de heerlijkste muziek in
de ooren klonken, toen bad het jong moedertje,
dat haar kleine engel de vredebode mocht we
zen, die verzoening en eendracht zou brengen
tusschen een andere moeder en haar zoon.
En haar bede werd verhoord.
Toen Oscar eenige oogenblikken later de kamer
binnentrad, om zijn eerstgeboren zoon een wel
kom in het leven toe te roepen, toen vond hij
aan Toni's zijde, mét zijn lieveling in de armen,
de vrouw die hem zeil' eens als kind gekoesterd
en vertroeteld hadzijne oude, door verdriet en
kommer gebogen moeder. Bevend en met een
bede om vergiffenis in de roodgeschreide oogen,
zag de oude vrouw, uit wier armen hij zijn kind
ontving, hem aanhij zag zijn kind, dat teere
hulpelooze wichtje, dat hij in zijn armen wiegde
en met een gevoel van trots en vreugde aan het
hart drukte en hoorde hoe zijn lieve vrouw, die
daar bleeker en zwakker dan anders, doch schoo
ner dan ooit, hem toefluisterde, terwijl zij hem
de hand toestak en de andere op den arm der
oude vrouw legde:
„Oscar! dit is onze moeder, wees goed voor
haar, miin lieveling!"
Oom lvarel en dokter Arning, de oude trouwe
vriend, kwamen naderbij.
„Oscar sprak de eerste en zijn stem klonk
ernstig en teeder tevens, „gij zijt thans vader en
zoudt gij dan weigeren, om de vrouw, die u het
leven heeft geschonken, de hand der verzoening
toe te reiken
Neen, neen, dat kon hij niet. Zijne armen om-
die overigens uitmunten door een duidelijk
heid, die het zoeken naar een bepaalde po
litieke beteekenis van het czaren - bezoek,
kortweg verbiedt. Zoo en niet anders heeft
de czaar het gewild, zoo en niet anders
heeft men het te Berlijn verwacht, verrassingen
voorbehouden.
De bijeenkomst van den czaar met vorst
Bismarck, de bijeenkomst tusschen hen, die
onafhankelijk zijn van andere staatslieden
zooals geen der andere mogendheden van
Europa, heeft plaats gehad en bijna anderhalf
uur geduurd, maar of de rijkskanselier er
even als de vorige maal in geslaagd is den
czaar aan te toonen, dat hij op het dwaal
spoor is, moet betwijfeld worden. Dat er orer
het Oosten gesproken is, kan men veilig
voor waar aannemen, maar wat er is ver
handeld en met welk resultaat, dat is een
andere vraag.
De „Grashdanin" wijzende op het lange
onderhoud van den czaar met prins Bismarck
en op de aan deze betoonde bijzondere be
leefdheid, zegt dat uit dit alles mag worden
afgeleid, dat de ontmoeting der keizers te
Berlijn het begin zal kunnen wezen van eene
gunstiger verhouding tusschen Rusland en
Duitschland. We willen 't hopen.
Bijna veertien dagen na de terugkomst
van koningin Nathalie van Servie heeft, op
hooge permissie van den ex-koning, Zaterdag
de samenkomst tusschen moeder en zoon
plaats gevonden tot verlichting van alle me
delijdende en gevoelige zielen en meer nog
misschien tot voldoening van de regeering,
die ten minste voor het oogenblik gerust
gesteld is.
De Zaterdag gehouden eerste Skupchtina-
zitting heeft zich door niets buitengewoons
gekenmerkt.
't Schijnt meer en meer zeker te worden,
dat de plotselinge reis van vorst Ferdinand
van Bulgarije geen poëtische, maar hoogst
prozaische drijfveeren heeft gehad, dat de
prins namelijk op dubbeltjes uit is, en dat
niet in 't belang van land of volk, maar in
zijn persoonlijk belang. Zijn moeder heeft
nu echter geen baar geld meer en de prins,
sloten beiden tegelijk, de weenende vrouw en
het kleine kind, de vredebode, door wien de
palmtakjes als een geschenk van den hemel in
dit huis waren gebracht. Toni zag met een
lachje van zaligheid dit tooneel van geluk en
vrede aan. Nu was alles, alles, in orde.
Dahlberg had reeds voor Oscar's terugkomst
de stad verlaten en zich elders gevestiga, doch
daarentegen kwam in den loop van den zomer
gravin Hartenstein haar kasteel weder betrek
ken en ontzag zich niet om eenige dagen later
met het onbeschaamdste en vroolijkste gezicht
ter wereld op Schorndorf een bezoek te komen
afleggen om, gelijk zij zich uitdrukte, eens naar
den gezondheidstoestand van haar „kleine lie
veling", thans mevrouw Verning, te informee-
ren. Zij maakte echter van de gelegenheid ge
bruik om tegelijkertijd hare netten weder uit
te werpen, ten einde zoo mogelijk den jongen
echtgenoot daarin te verstrikken. Hare in net
oog loopende vertrouwelijkheid tegenover Oscar,
hare blikken en wenken waren bestemd om Toni's
jaloesie gaande te maken, want de altijd schoone
gravin had het den burgerman nooit vergeven,
aat hij ha»r indertijd niet gehoorzaam naar Ita
lië wa9 gevolgd. Toni beefde en meende haar
nauwelijks gewonnen geluk opnieuw bedreigd
te zien, doch gelukkig duurde deze onzekerheid
niet lang.
Toen de gravin vertrokken was, kuste Oscar
lachend zijn mooi vrouwtje en zeide: „Wees
maar gerust, schat, zij komt niet terugik heb
haar beleefd verzocht in het vervolg ons huis
maar voorbij te gaan."
„Is het waar, Oscar vroeg Toni. „Hebt gij
dat gedaan
„Ja, lieveling. Dergelijke vrouwen kunnen
ons soms tot dwaasheden brengenmaar het
ontwaken uit zulk een droom van gewaand ge
luk is doorgaans voldoende om on9 voor goed
te genezen."
Toni legde haar hoofdje aan zijn borst en zag
den beminden man met een blik vol liefde in
de trouwe oogen. Uit haar hart was de laatste
twijfel verbannen.
EINDE.
