Nummer 90. Donderdag 14 November 1889. 12e Jaargang
De blinde Gravin
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
LI IT G Hi V ili K
Waalwijk.
3 Emilie Heinrichs.
De Echo van het Zuiden,
Waal wij hsche en Laiigslraatsche Conrant,
>È5S
Dit blad vtrscinjnt Wocusuay en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertenticn Ii rcge.a f UfiU daarlo/eo 8 cent per rr^eJ,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Men zal de samenkomst der nieuwe kamer
van afgevaardigden van Frankrijk moeten
afwachten, om te weten te komen naar
welke zijde de meerderheid zal overhellen,
of zij de republiek zal willen doen stilstaan
of achteruitgaan, dan wel of zij evenals de
meerderheid in de vorige kamer, tot eiken
prijs zal willen concentreeren en door con -
cessien den steun verwerven van de radicale
fractie, welker leiders in de nederlaag bij de
stembus ook al een toontje lager zijn gaan
zingen. Op 't oogenblik kunnen de oppor
tunisten met de heeren radicalen doen wat
zij willen en de gematigden laten zich ver
strikken in de netten van hen, die het bou-
langisme hebben doen ontstaan en de republiek
zoo nabij haar ondergang hebben gebracht.
In het kamp der conservatieven heerscht
schromelijke wanorde. Elk der fracties haast
zich zoo spoedig mogelijk het bondgenootschap
met de andere te breken. Of met de tot nog
toe gevolgde gedragslijn van eeuwigdurende
oppositie en obstructie zal worden gebroken,
blijft de vraag.
Een groote manifestalie is door de boulan-
gisten te Parijs tegen de opening der Fransche
kamer voorbereid en hoewel men 't in bou-
langistische kringen nog maar een proeineming
noemt voor een later ontworpen manifestatie,
waarbij men geweld zal plegen en waaraan
Boulanger in generaals-uniform zal deelnemen,
zijn toch door de bevoegde autoriteiten alle
maatregelen genomen rustverstoringen eti
pogingen daartoe te voorkomen, al meent
men dat 't zoo een vaart niet zal loopen en
't wel weer op niets zal uitloopen dan op
eenig geschreeuw. Men spaart anders van
boulangistische zijde niets om de aandacht
te trekken en wie maar veel leven en geweld
wil maken voor weinig geld (werkelooze
krantenverkoopers enz.) is welkom. Doordien
de republikeinsche werklieden uit Montmartre
een contra-manifestatie willen houden, zou
't nog wel eens ernst kunnen worden.
DOOR
Het ergste in haar toestand was de vijandschap
van den kamerdienaar, die haar met taai geduld
sedert jaren vervolgde en in 't verderf trachtte
te storten, nadat zij driemaal zijn aanzoek om
hare hand met totsche verachting afgewezen en
hem voor altijd de hoop benomen had.
In woede ontstoken, had Jaques haar wraak
gezworen en met de kamenier Laurette een ver
bond gesloten, dat eindelijk, als de gehate ge
zelschapsjuffrouw niet alleen uit haar dienst ont
slagen maar met schande weggejaagd zou wor.
den, ook tot een echtverbond tusschen hen bei
den leiden zou.
Dat was liet booze plan dezer beide gelijkden-
kende zielen, die de haat had samengebracht en
die middelen en wegen genoeg hadden, om zich
voor hunne wraakzucht voldoening te verschaffen.
HOOFDSTUK IV.
Toen de tafelbel Mathilde dien avond bij de
gravin riep zat deze, door Laurette, die haar
toilet reeds gemaakt had, bediend, in haar zetel bij
het geopende venster, en wachtte met gefronst
voorhoofd de gezelschapschapsjuffrouw af.
„Mevrouw belooft mij dus," fluisterde de ka
menier.
„Ik heb geen getuigen noodig," viel de gravin
haar hard en trotsch in de rede, „ga heen en
wacht mijne bevelen af."
De kamenier verwijderde zich onhoorbaar, ter
wijl zij een boosaardigen blik op de gezelschaps
juffrouw wierp, die juist binnentrad.
„Beveelt mevrouw dat de kaarsen aangestoken
worden?" vroeg Mathilde kalm.
„Neen, het is nog licht genoeg," antwoordde
de blinde kortaf„voor een pijnlijk verhoor is
deze schemering zeer geschikt," voegde zij er
langzaam bij, terwijl zij hare van licht beroofde
oogen op Mathilde vestigde.
Men tracht de belangstelling op te wekken
door geruchten te verspreiden aangaande
Boulangers aanstaanden terugkeer in het vader
land, maar zoo dwaas zal de generaal wel
niet wezen. (Zie verder onder buitenland.)
Bij gelegenheid van het lord-mayor-.banket,
heeft de Engelsche premier Salisbury zich
ook weer eens doen hooren en verzekerd,
dat zijn politiek den vrede bedoeldeop
grond van het bestaande; dat alle stappen
tot vergrooting van grondgebied noodlottig
zouden zijn, dat Groot-Brittannie geen be
paalde besluiten aangaande zijn eventueele
houding heeft genomen enz.
Aan de samenkomsten tusschen de Oos
tenrijke politici met Duitsche dito's komt
geen einde om van de reizen en conferentien
van Duitschlands heerscher nog niet eens te
spreken. Bismarck I is een groote politieke
persoonlijkheid, maar als de geschiedenis
wordt gemaakt door reizen en confereeren,
dan bestaat er alle grond voor het vermoeden
dat zijn zoon Herbert hem de baas zal wor
den. In Constantinopel heeft hij geconfereerd
met den Engelschen gezant en men meent,
dat het handelsverdrag tusschen Turkije en
Rusland, benevens Bulgarije en zijn vorst,
het onderwerp van gesprek hebben gevormd,
ja men spreekt zelfs van een beraadslaging
aangaande Duitschlands steun, aan Engeland
te verleenen, in zake de bezetting van Egypte.
In Pest en Weenen heeft graai Herbert
onverpoosd geconfereerd gedéjeuneera ge
dineerd enz. en dat alles in 't belang der
politiek. Vrijdagmiddag bezocht hij Tisza
en tal van andere staatslieden lunchte en
dineerde met ministers en voorname politici,
vertrok Zaterdag naar Weenenhad een
lange conferentie met graaf Kalnokydi
neerde bij den Duitschen gezant in gezel
schap van verschillende autoriteitenvertrok
om negen uur naar Berlijn, waar hij Zon
dagmiddag behouden en wol aankwam, om
reeds spoedig naar zijn vader te Friedrichs-
ruhe te reizen.
Nu zegt men wel, dat dit alles met de
Onwillekeurig krorap Mathilde ineen; liet was
haar, alsof de gravin werkelijk zien kon, zooals
hare woorden moesten aanduiden, als of deze
oogen haar als dolksteken door het hart boor
den. Zij vermoedde niet, wie dit pijnlijk ver
hoor moest gelden, daar zij zich van geen schuld
bewust was, en toch gevoelde zij zich gedrukt
als een schuldige voor den rechter.
„Met bevreemding heb ik bemerkt," ging dc
gravin op denzelfden toon voort, „dat gij sedert
cenigen tijd eenzame wand- lingen doet, aie eene
dame en vooral de gezelschapsjuffrouw der gra
vin Lörach, in 't geheel niet betamen."
„Mevrouw," viel Mathilde haar verontwaardigd
in de rede, „deze beschuldiging moet ik beslist
afwijzen."
„Dus gingt gij nooit alleen wandelen, juffrouw
Tomsdorf
„Zonder twijfel, doch gij zijt verkeerd onder
richt als mijne eenzame wandelingen, waarop
mij Netje altijd vergezelt
„Netje, de doofstomme O, dat is voldoende
om mijn vermoeden te bevestigen. Men heeft
mij dat niet verteld, ik koop geen spionnen om;
mijn eigene waakzaamheid ié wel in slaat zulke
geheimen, die het oog der meesteres schuwen, te
ontdekken. Gij maakt gebruik van mijn park,
om met een onbekenden persoon bijeenkomsten
te hebben, natuurlijk slechts in gezelschap van
het doofstomme kina, dat niets hooren en niets
verklappen kan, en te goed door u afgericht is
om u te verraden. Maar neem u in acht,
mijn geduld is ten einde, noem mij den naam
van den onbeschaamde, die het gewaagd heeft
mijn park binnen te treden, ik zal hem waar
schuwen, of anders door mijn jager als een hond
laten doodschieten."
Mathilde had als versteend dezen vloed van
beschuldigingen aangehoordtoen de gravin
zweeg, schrikte zij als uit een droom wakker
en drukte beide handen tegen haar hart, als wilde
zij liet tot rust en bedaring brengen.
„Op zulke ongegronde beschuldigingen kan ik
niets antwoorden," bracht zij'ehidelijk met moeite
uit. „Gij zoudt mij toch niet gelooven, maar
onder zulke omstandigheden kan ik niet langer
op 't kasteel blijven, en verzoek u daarom de
toestemming, om nog heden mijn dienst te mo
gen verlaten."
„Zooals ge wilt," antwoordde de blinde op ijs-
groote politieke quaesties niets van doen
heeft, dat alleen quaesties van ondergeschikt
belang behandeld zijn, maar eenigszins on
waarschijnlijk is dit weer, omdat ook graaf
Kalnoky, de Oostenrijksche minister van
buitenlandsche zaken, naar den keizer reist
die te Gödölö verblijf houdt en zooals men
weet te Innsbruck den Duitschen keizer zal
ontmoeten.
Met weetdat nieuwsgierigen niet licht te
bevredigen zijn en de medecleelingen van de
officieuse bladenzoo van Duitschland als
Oostenrijk, dat alle conferentien tusschen
kanseliers en vorsten zullen leiden tot ver
sterking van den vrede, zullen dan ook wei
nigen bevredigen men laat zich zoo maar
niet met een kluitje in 't riet sturen als men
meent dat er iets gaande is.
Dezer dagen wist men te vertellen dat
een scheidsgericht, gevormd door den paus
en den koning van Denemarken, de Balkan-
quaestie zou oplossen en dat het besluit
daartoe was genomen te Berlijn in een sa
menkomst van den czaar met den keizer.
Men verhaalde zells dat koning Cristiaan van
Denemarken reeds een specialen commissaris
naar Rome had gezonden; maar dit zal even
min waar zijn als onverdeeld geloof moet
worden gehecht aan het bericht, dat op een
conferentie tusschen Bismarck en Crispi te
Berlijn de Bulgaarsche quaestie zal worden
beslist en wel met den zedelijken steun van
Engeland.
In den Boheemschen Landdag is het de
bat over de motie, aangaande de konings
kroning, Zaterdag geëindigd met de verwer
ping ervan met 113 tegen 37 stemmen, een
beslissing, die een ernstig tumult tengevolge
had, zoodat de tribune moest worden ont
ruimd.
Koning Milan is naar Belgrado gereisd en
volgens de Temps zou zijn ex-wederhelft
de plaat hebben gepoetst; zoolang manlief
(zooals men weet beschouwt zij den ex-ko
ning nog altijd als zoodanig, omdat zij zelve
dan den titel van koningin-moeder kanvoe-
kouden toon, „maar vergeet niet, dat ik ter wille
mijner eigene eer, de redenen, waarom gij uw
ontslag neemt, openlijk bekend moet maken."
Mathilda greep wankelend naar een steun, een
wolk trok haar gezicht voorbij, zij gevoelde de
slavenketen waaronder zij gebukt ging en zag
slechts een redmiddel den dood Donker dook
deze verlosser in haar ziel op, en zweefde toen
plotseling als in lichtgestalte voor hare omlloersde
blikken, als een verheerlijkte engeldie haar
vriendelijk troostend toewenkte en haar koorts
achtig gloeiend voorhoofd verkoelde met den
palmtak des vredes.
De gravin scheen een antwoord te wachten
toen er niets kwam, boog zij onmerkbaar als
voldaan het trotsche hoofd en ging op eenigszins
milder toon voort:
„Ik wil, wanneer gij uw schuld bekent en be
rouw hebt, genade voor recht laten gelden en u
vergeven, dewijl het mij niet onverschillig is in
wellce handen gij vult, na uw vertrek van hier.
Gij moet inzien hoe goed ik het met u voorheb,
juifrouw Tomsdorf! en laat dit waarlijk niet
opwekkend thema hiermee afgedaan zijn; laat
de kaarsen aansteken
Mathilda wankelde naar de bel, om het bevel
te geven, waarop de bediende reeds scheen ge
wacht te hebben, want hij trad op 't zelfde oogen
blik met den zilveren kroonkandelaar, waarop
drie waskaarsen brandden, binnen. De blinde gra
vin wendde hare oogen naar het schitterende
licht en beval toen kortaf:
„Laat niemand mij storen, Johan waarop de
bediende zonder eenig gedruisch de kamer ver
liet.
„De brieven ging de oude dame thans op
gebiedenden toon voort.
Werktuigelijk greep Mathilde naar de brieven,
die dien dag aangekomen waren en nog onopen-
gebroken op een zilveren schotel lagen. Zij opende
den eerste en begon met eentonige stem voor te
lezen
„Kasteel Wildenfels, 4 Aug. 18**"
„Ah, van mijn nicht, de gravin Wildenfels,"
viel de oude mevrouw haar haastig in de rede
„wil zij hier komen
Met veel inspanning ging Mathilde voort: „Dier
bare tante l ik moet om vergeving vragen, u
zoo onbehoorlijk lang op uw even hartelijke als
vereerende uitnoodiging te hebben laten wach-
ren) in Belgrado is, zal zij te Nisch verblijf
houden.
Men heeft hoop dat de verhouding tus
schen koning Alexander en zijn moeder nu
definitief zal worden geregeld.
De Kreta-quaestie is nog maar immer niet
uit de wereld. De Engelsche premier wil een
algeheele verandering van het Turksche be
ambten-personeel en in de Grieksche kamer
zal het ministerie heftige aanvallen te door
staan. Wel beschikt het ministerie-Tricoupis
over een flinke meerderheid maar iets zal
de regeering moeten doenal treedt zij niet
actief op.
De directie der mijn te Houssu heeft op
nieuw 5 pet. verhooging van loon aangeboden,
doch in een vergadering te Jolimont is be
sloten ook dit aanbod nog niet aan te nemen.
Er is dientengevolge besloten nog 14 dagen
de werkstaking voort te zetten. Van socia
listische zijden zijn levensmiddelen gezonden.
Van een zonderlinge schipbreuk wordt
door den New-York Herald verhaald
Het ijzeren stoomschip Batavia, dat den
30 October uit Antwerpen vertrok naar New-
York, is gedurende een hevigen storm door
de golven in tweeön geslagen. De eene helft
van het schip zonk onmiddellijk, maar de
andere bleef nog eenige uren drijven, zoodat
de geheele bemanning door eenige visschers
in hunne vaartuigen gered kon worden. Juist
toen de mannen er af warenzonk het
halve schip.
In den Zaterdag gehouden ministerraad
heeft de minister van marine Krautz, zijn
ontslag ingediend.
Dit aftreden vindt zijne oorzaak in een
geschil met den onder-secretaris van staat
ten. Als gij boos zijt, doe ik het van ganscher
harte, ofschoon een geldige reden ter verontschul
diging mijne schuld verkleinen of zelfs geheel
uitwisschen zal. Hilda, onze kleine wildzang,
draagt eigenlijk alle schuld, en verzoekt door
mij nare genadige tante om eene niet al te harde
straf. Zij is eene al te hartstochtelijke paardrijd-
ster en zoekt ten overvloede de wildste rossen
uit. Dp zekeren schoonen avond, heden juist drie
weken geleden, werd ze bewusteloos t'huis ge
bracht. Gij kunt u onze angst en vertwijfeling-
voorstellen, dierbare tante, maar gelukkig nad
zij zich niet ernstig bezeerd; een buurman voor
kwam het ergste, doordat hij het vliegende ros,
terwijl het met haar een heuvel wilde afsprin
gen, greep en gelukkig tot staan bracht. Zoo als
ik reeds zeide, was hare verwonding zonder ge
vaar, ofschoon ernstig genoeg, om haar eenige
weken aan het bed te kluisteren.
Thans is zij hersteld en verlangt onuitspreke
lijk haar geliefde tante en den schoonen Rijn
terug te zien. Als het u derhalve aangenaam is,
zal Hilda den 5en dezer te Lörach aankomen, en
u, dierbaarste tante, in mijn naam omhelzen. Met
duizend groeten, uwe gehoorzame nicht.
Adelheid van Wildenfels.
„Den 5den dezer," zeide de gravin, terwijl Ma
thilde den brief weder toevouwde, „dat is dus
reeds morgen.*
„Ja, mevrouw
De oude dame zweeg eenige oogenblikken op
haar gelaat was een trek van ontevredenheid dui
delijk zichtbaar; oogenschijnlijk was zij boos op
hare nicht, die de komst harer dochter zoo on
betamelijk laat berichtte.
„Het is goed," zeide zij na eene pauze. „Ga
voort, juffrouw Tomsdorf!"
Deze brak den tweeden brief open, die on
derscheiden poststempels droeg en uit Amerika
kwam.
„Chicago, Mei 18**.*
De blinde onstelde bij het hooren van dien
naam en wel zoo lievig, dat Mathilde ophield en
haar verbaasd aankeek.
„.De brief zal van den baron von Könnering
zijn, die voor drie of vier jaren een reis naar
Amerika ondernam, om daar zijne oude kennis
sen op te zoeken."
(Wordt vervolgd.)