Nummer 95 Zondag 1 December 1889. 12e Jaargang.
jggEJ&Ksili amtoon tihlbn. RSSSSSSSSSSS'
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Staatkundig overzicht.
Hoe St. Niklaas naar
Simpson's Bar kwam.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwfjksclie en Langstraatsche Courant,
-
D» bla.1 Verscnijni Woenwiagei. Zaterdag avond. UITGEVER: Act verten tién 1-7 regel. J daarfco/en 8 cent per regel
aan den Uitgever. Waalwijk.j; Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Het onderzoek naar de geldigheid van de
verkiezing van meer of minder beruchte of
beroemde persoonlijkhedenhoudt op het
oogenblik de aandacht in Frankrijk bezig.
Dè ongeldigverklaring van graaf Dillon's
verkiezing heeft in republikeinsche kringen
algemeene tevredenheid gewekt, maar in
radicale kringen is men lang niet in zijn
schik over de geldigverklaring van twee
verkiezingen van monarchisten. De radicalen
spreken van een monarchistisch opportunis
tische coalitie en vallen de taktiek: leven en
laten leven, heftig aan, vergetende, dat de
regeering moeielijk al te strenge straf kon
toepassen voor misdrijven, waarvan zij zelf
niet gansch en al vrij is.
Herhaaldelijk is er op gewezen, dat de
kamer alleen het recht had uitspraak te doen
inzake de verkiezing Bou'anger - Joffrin en
Woensdag nog zeide Clemenceau, dat de
prefect en de commissie het recht niet had
den hem als gekozen te verklaren, die in
de minderheid was (Joffrin) en als slot van
die discussien heeft het 9e bureau der kamer
Joffrin's verkiezing met 17 tegen 15 stem
men vernietigd, waardoor dus eene nieuwe
verkiezing in Clignancourt noodig wordt.
De regeering wordt door deze beslissing
niet getroffen, alleen de tellingscommissie.
De republikeinen van Lissabon en Oporto
bereiden een manifestatie voor om sympathie
te betuigen aan de republiek Brazilië en
zullen ook een gezantschap zenden om hun
partijgenoot en geluk te wenschen.
De regeering is op haar hoede,
De Engelsche premier heeft den gezant
te Lissabon opgedragen, tegen het decreet
van de Portugeesche regeering van 9 No
vember te protesteeren, omdat Engeland
Portugal geen rechten kan toestaan ten zui
den der Zambesie, wijl die landstreken onder
Engelsch protectoraat staan, noch ten noorden
van die rivier, omdat dat zou strijden met
tractaten, door Engeland gesloten.
2 naar 't Engelsch van Bret Harte.
Het was een stikdonkere nacht.
Hun geimproviseerde fakkels gingen bij [de
eerste de beste windvlaag uit en slechts de
smeulende punten, die in de duisternis als dron
ken dwaallichtjes heen en weer dansten en hup
pelden, wezen aan waar zij zich bevonden.
Hun weg voerde door een dennenboschaan
welks uitgang een breede, lage, met boomschors
gedekte hut stond, vlak aan den voet van den
berg. Dit was het huis van den Oude en de in
gang van de mijn, waarin hij werkte als hij
werkte.
Hier hield het troepje een oogenblik stil uit
teedere zorg voor hun gastheer, die hijgend ach
teraan kwam.
„Misschien was 't nu maar 't beste, dnt jelui
hier buiten een seconde wacht, terwijl ik naar
binnen ga om te zien of alles in orde is,* zei de
Oude met een onverschilligheid, die hij zeker
niet voelde. Het voorstel werd genadig aange
nomen, de deur ging open en sloot zich weer
achter den gastheer en het troepje leunde tegen
den muur, wachtte en luisterde. Een oogenblik
hoorde men niets als het druppelen van de goot
en het geruisch der takken boven hunne hoof
den.
Toen werden de luidjes onrustig en begonnen
zich te verdiepen in allerlei gissingen en bange
vermoedens.
„Ze zal met den eersten slag zijn hersens heb
ben ingeslagen 1*
„Ze heeft hem stellig in de mijn gelokt en hem
ingesloten.'
„Hij ligt onder en ze zit boven op hem.*
„Vermoedelijk kookt ze iets om op onze hoof
den te gieten weg van de deur, jongens!'
Want juist hoorden zij de klink oplichten, de
deur ging langzaam open en een stem zeide I
„Kom maar gauw binnen uit die nattigheid."
De stem was noch van den Oude noch van
zijn vrouw. Zij behoorde aan een kleinen jon
gen en bezat dien eigenaardigeu ruwen klank
die het gevolg is van een zwervend vagabonden-
Mcn schijnt de hoop, om den rijksdag
vóór Kerstmis te kunnen sluiten, voor goed
te hebben opgegeven, omdat de begrootings-
discussien slechts zeer langzaam vorderen;
de bankwet is nog niet in tweede lezing
genomen en de wet tegen de socialisten
berust nog immer bij de commissie. Men
spreekt er van een middenweg te kiezen,
door de wet te verlengen tot het eind dezer
eeuw en het uitzettingsrecht slechts voor
twee of drie jaar toe te kennen aan de
regeering.
De minister van binnenlandsche zaken is
naar Bismarck getrokken wel een bewijs
dat men in regeeringskringen de zaak niet
vertrouwt.
Bismarck, de ijzeren kanselier, is er de
man niet naar zich te laten verteederen en
evenmin laat hij zich bang maken, een feit,
waarop men de meening grondvest, dat aan
de hoofdbepalingen van de nieuwe socialisten
wet geen tittel of jota zal worden veranderd,
dat dus de nationaal liberalen druipstaartend
zullen moeten omkeeren. Men meent in re
geeringskringen dat hun reeds genoeg con-
cessien zijn verleend en dus dat zij zich
bij de beslissing der „oomes" hebben neder
te leggen
De betrokken commissie schijnt zich de
handen niet te willen branden of acht er
ten minste de volgende week nog immer
vroeg genoeg voor, want juist voor het punt
in quaestie heeft zij halt gemaakt, de be
slissing over het recht van uitzetting tot de
aanstaande week uitstellende.
't Is te voorzien, dat de heeren nationaal-
liberalen met de toekenning der uitzettings
bevoegdheid voor een bepaalden tijd, hoe
inconsequent dan ook, genoegen zullen ne
men.
De algemeene opinie in de Europeesche
pers over de troonrede, Maandag door Italie's
vorst uitgesproken, is bepaald gunstig, zoo
wegens den toon van vertrouwen als wegens
den inhoud, een gunstige uitzondering ma
kend op den gewonen inhoud van dergelijke
ceremonieele speeches, 't Eenige, wat er tegen
leven. Het was het gezicht van een kleinen jon
gen, dat naar hen opkeek, een gezichtje, dat mooi,
ja zelfs edel had kunnen heeten wanneer het
niet ontsierd ware geweest zoowel door de uiter
lijke teekenen van gebrek en verwaarloozing, als
door den listigen blik der oogen. Het kind had
een wollen dekentje over de schouders geslagen
en scheen juist uit zijn bedje gekomen te zijn.
„Kom maar binnen en maak geen lawaai. De
Oude is binnen en spreekt met moeder', ging hij
voort en wees naar een aangrenzend vertrek, dat
een keuken leek te zijn en waarin zij den ouden
op dringenden toon hoorden spreken.
„Laat me los* riep hij boos, tot Dick Bullen,
die hem met zijn dekentje en al omhoog hief en
deed als of hij hem in 't vuur wou gooien, „laat
me los, hoor, verdoude gek!'-
Op deze kernachtige toespraak liet Dick John
ny weer op den grond glijden en traden allen
kalm binnen. Zij gingen om een lange tafel zit
ten, die midden in liet vertrek stond. Johnny trad
intusschen vol waardigheid naar een kast, waaruit
hij allerlei voorwerpen haalde en op de tafel
zette. Hier is brandewijn. En beschuit. En
bokking. En kaas. Van de laatste beet hij on
derweg een stukje af. En suiker. Hiervan schoof
hij „en route* met zijn klein en erg vuil handje
een beetje in zijp mond. En tabak. Er liggen
ook nog gedroogde appelen in de kast, maar
daar houd ik niet van. Je zwelt er zoo van op.
„Ziezoo4, besloot hij, „ga nou je gang,en wees
maar niet b"ng. Ik geef niks om de oude vrouw,
ze gaat mij niks aan. Atjuus!"
Hij stond op den drempel van een heel klein
alkoofachtig vertrekje, dat met een beschot yan
het koofdvertrek was gescheiden en in den don
kersten hoek een klein ledikantje bevatte. Hier
bleef hij een oogenblik staan, keek eens naar het
gezelschap en knikte. Zijn bloote voetjes kwa
men onder uit het dekentje te voorschijn.
„Hola, Johnnyje gaat toch niet weer naar de
kooi, hè riep Dick.
„Of ik," antwoordde Johnny beslist.
„Zoo wat scheelt er dan aan kereltje
„'k Ben ziek."
„Wat heb je
„Koorts, en winterhanden, en rhumatiek," ant
woordde Johnny en verdween in zijn kamertje.
Na een korte pauze, voegde hij er uit 'tdonker
en blijkbaar van onder de dekens nog bij „en
te zeggen zou zijn, is, dat de binnenlandsche
toestanden wat al te kleurig worden getint
en dit eenige zwakke punt geeft den bladen
der oppositie dan ook een wapen in de
hand.
't Meeste opzien heeft de passage in de
Italiaansche troonrede aangaande een even-
tueele opheffing der differentieele rechten
natuurlijk te Parijs gewekt en Woensdag
heeft het comité van de Italiaansche kamer
van koophandel te Parijs den Italiaanschen
gezant namens de kolonie een dankbetuiging
overgebracht aan 't adres van zijn regeering
en den koning.
Of de houding van de Fransche zijde van
dien aard zal zijn, dat de wenschen van
Italie's volk en Italie's regeering spoedig
verwezenlijkt zullen worden, mag evenwel
worden betwijfeld; de kamer is te protec
tionistisch gezind en er is een strooming om
geen nieuwe handelsverdragen meer te
sluiten.
De Italiaansche minister van financien
heeft bij de kamer van afgevaardigden reeds
ingediend een ontwerp van wet tot afschaf
fing der differentieele rechten. Hij verzocht
dat het spoedig in behandeling zou worden
genomen en de kamer heeft hiertoe besloten.
Een lid der oppositie in Griekenlands kamer
heeft de regeering geïnterpelleerd over
's kroonprinsen antwoord op de gelukwenschen
van den gemeenteraad van Berlijn, en de
premier heeft geantwoord, dat deze hande
ling van den prins door de beleefdheid ge
boden was en dat hij op een gelukwensch
van den Parijschen gemeenteraad hetzelfde
zou hebben geantwoord.
Volgens een te Konstantinopel in omloop
zijnd gerucht maakt Griekenland militaire
toebereidselenen dc Porte, die deswege
ongerust is, zou den diplomatieken weg in
slaan om het gevaar te keeren.
De republiek der Vereenigde Staten van
Brazilië is tot nog toe door geen enkele re
geering, noch van Europa noch van Amerika,
officieel erkend, wel zijn de vertegenwoordi
bloedzweren.'
Nu volgde een verlegen zwijgen. De mannen
zagen dan weer elkaar aan en dan weer naar 't
vuur. Ondanks liet smakelijke maal voor hen
dreigden zij toch weer in de gedrukte stemming
te gerakenwaarin zij in Thompson's herberg
verkeerd hadden. Plotseling hoorden zij weerde
smeekende stem van den Oude, die nu onvoor
zichtig luid klonk.
„Zeker. Je hebt gelijk. Dat zijn zeEen troep
luie, verloopen kerels en die Dick Bullen daar,
dat is nog de gemeenste van allemaal, 't Zijn
vlegelsom hier in te komen, terwijl zij weten
dat wij ziekte in huis hebben en niets te eten.
Ik heb gezegd„Jongens* zei ik„jelui bent
stomdronken of gekzei ik, om aan zoo iets te
denken.
Staples, zei ikben jij een man, Staples, om
hier den duivel in buis te laten, waar zieken
zijn. Maar ze wouën, zouën komen zij moes
ten Maar wat kun je ook anders verwachten
van zulk gespuis?'
Een schaterend gelach van de mannen beant
woordde deze ongelukkige verklaring. 01 dit nu
in de keuken werd gehoord, of dat ae vertoorn
de levensgezellin van den Oude alle andere mid
delen om haar woede en verachting te kennen
te geven, had uitgeput, maar plotseling werd
de achterdeur met groote kracht dicht gegooid.
Nog een oogenblik en de Oude verscheen weer,
vriendelijk lachend in zalige onbevangenheid,
want de oorzaak van de uitbarsting van daar
even kende hij niet.
„Mijn oudje is een uurtje naar vrouw Mac Pad
den toe om eens een praatje met haar te maken,"
zei hij opgeruimd, terwijl hij ook aan de talel
plaats nam.
Nu verdween ook de verlegenheid, die de gas
ten een oogenblik bevangen had en met hun
gastheer keerde ook de goede luim terug.
Ik zal niet trachten dezen vroolijken avond
verder te beschrijven. De nieuwsgierige lezer
moet genoegen nemen met mijn verzekering, dat
het gesprek denstempel droeg van dezelfde geeste
lijke hoogte, dezelfde wederzijdsche hoogachting
en kiescbheid voor elkanders gevoelen, denzeltdeu
logischen gedacktengang (vooral op 't eind van
den avond) als gewoonlijke dergelijke bijeen
komsten van liet mannelijk geslacht in alle ran
gen en stonden kenmerkt. Glazen werden er niet
gers van verschillende Zuid-Amerikaansche
legeeringen, namens dezelve gemachtigd ver
keer te onderhouden met het voorloopig be
wind, maar bepaalden last tot officiëele er
kenning is door geen van hen ontvangen en
wel met het oog op de „voorloopige" samen
stelling van het gouvernement.
Het vertrouwbare berichtals zouden
DuitschlandEngeland, Italië en Oostenrijk
de noodige maatregelen, ter bestrijding van
den slavenhandel, op het congres te Brussel,
beslist voorstaan, bewijst, dat men veel goeds
van het congres verwacht. Ook de clericalen
zijn thans overtuigd, dat de ondersteuning
van het koloniaal bestuur in Oost-Afrika
noodzakelijk is oni tot de afschaffing der
slavernij aldaar te geraken.
De correctioneele rechtbank te Antwer
pen heeft, ter zake van de ontploffing van 6
Sept. 11., den eigenaar der inrichting, Corvi-
lain, veroordeeld tot in het geheel 4ya jaar
gevangenisstraf met 476 fr. boete, en zijnen
ingenieur Delaunay tot te zamen H/8 jaar
gevangenisstraf met 150 fr. boete, verder
beiden solidair tot 12000 fr. schadevergoeding
en tot betaling der kosten van het geding.
Uit Brussel komt de tijding, dat de chef
der openbare veiligheid, de heer Gauthier De
Rasse, bijwijze van disciplinairen maatregel
is geschorst, vermoedelijk wegens hetgeen in
het geding Pourbaix door de politie als
agent provocateur gebezigd bezwarende
tegen hem aan het licht is gekomen.
Petit Journal meldt uit Oran, dat eene
ernstige geldcrisis is ontstaan tengevolge der
daling van het Spaansche geld.
In een petroleumfabriek te Havre is
Maandag een hevige brand ontstaan door
gebroken, want die waren er niet, ook werd er
niet met den brandewijn op tafel of vloer ge
morst, daarvoor was 't artikel veel te schaarsch.
Het was bijna middernacht toen er aan 't fees
ten een einde kwam. „Sstzei Dick Bullen de
hand opheffende. Uit het aangrenzend vertrekje
klonk Johnny's klagend stemmetje „o, vader!'
De Oude stond haastig op en verdween in de
alkoof. Spoedig daarna kwam hij weer te voor
schijn. „Zijn rhumatiek wordt weer erger en hij
vraagt of ik hem wrijven wil.* Hij lichtte de
groote manden brandewijnflesch op en schudde
ze eens. Ze was leeg. Dick Bullen zette zijn tin
nen kroes met verlegen gezicht weer neer. De
anderen deden hetzelfde.
De Oude keek eens naar hun inhoud en zei
toen verheugd„Dat zal wel genoeg zijn, denk
ik. Hij heeft niet veel noodig. Blijft nog maar
wat zitten. Ik ben zoo terug.'
Hierop verdween hij meteen oud flanellen hemd
en den brandewijn. De deur van de alcoof sloot
niet al te best en zoo hoorde men duidelijk het
volgende gesprek
„Nou kereltje, waar doet 't nu ergste zeer?"
„Dan hier en dan weer daar; maar 't ergste is
't van hier tot hier. Hier wrijven, vader.'
Nu volgde een pauze, waarin zeker geducht ge
wreven werd. Toen begon Johnny weer„Hebt
u veel pret binnen, vader
„Ja, ventje."
„Morgen is 't Kerstmis, nietwaar?*
„Ja, kind. Hoe is 't er nu mee?'
„Beter. Wrijf nog wat lager. Wat is toch ei
genlijk Kerstmis? Wat beteekent dit?"
„Och, dat 's maar zoo'n dag.*
Deze duidelijke uitleg scheen hem voor 't oogen
blik te bevredigen. Ten minste er volgde een
kort stilzwijgen. Op eens begon Johnny weer:
„Moeder vertelde dat overal, behalve hier, de
menschen elkaar met kerstmis wat geven 't
w; s van avond juist vóór ze tegen u begon. Zij
zei, dat er een man is, die ze St. Niklaas noe
men, geen blanke man, ziet u maar zoo'n soort
Chinees die komt dan in den nacht voor Kerst
mis door den schoorsteen en brengt allerlei mee
voor kinderen voor zulke jongens als ik b.v.
en dan stopt hij 't in hun schoenen Dat heeft
In Amerika wordt het St. Niklaasfeest te
zamen met het Kerstfeest gevierd.
