Nummer 8. Zondag 26 Januari 1890 13e Jaargang De blinde Gravin Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. Engeland. UITGEVER: Waalwijk. 20 Emilie Heinrich's. WüiilwijiiSflif en Langstraatsche («iiranl. Dit blad verschijnt WoeBsdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00. Franco per posr door het geheele rijk f lfl5 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steinee, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Het schandaal, dat Maandag is voorgeval len in Frankrijks kamer of liever de schan dalen, zullen waarschijnlijk aanleiding geven tot verandering van het reglement van orde der kamer. Reinach heeft nl. Woensdag een motie ingediend, volgens welke de uitsluiting van een of anderen afgevaardigde, wegens het niet opvolgen van 's presidents uitnoodi- ging om de zaal te verlaten, niet voor enkele dagen zou zijn, maar gedurende de geheele gewone zitting met inhouding van het den betrokken afgevaardigde toekomende salaris: De motie is aan de commissie verzonden. Reinachwordt door enkele bladen heftig aangevallen naar aanleiding van zijn voorstel. Men meent, dat dit zou gelijkstaan met de vernietiging (altijd tijdelijk) van het mandaat, door het volk aan zijn vertegenwoordigers opgedragen; de boulangistische kliek is, meent men, zulk een inbreuk op de vrijheid niet! waard. De heeren boulangisten zullen zich wel weer een tijdje rustig houden, want volgens het vigeerende reglement kost zulk een manifes tatie als die van Maandag elk harer deelne mers bij tijdelijke uitsluiting 750 fr. (de helft van het salaris voor twee maanden.) In de kamerzitting van Woensdag, gepre sideerd door Floquet, is door den minister van oorlog een kredietaanvraag ingekomen ten bedrage van 1100000 fr. voor de ligging der soldaten, waarvoor de urgentie werd ver leend. Over een interpellatie van den bou- langist Chiche over de benoeming van mis lukte afgevaardigden tot hooge regeerings- posten, werd overgegaan tot de orde van den dag. Van een interpellatie over de buitenland- sche politiek is voor 't oogenblik afgezien tbt groote verlichting van minister Spuller. Zoo is zij dan ten langen leste toch geko men in den namiddag vaa 22 Januari, de tweede lezing van de socialistenwet door Duitschlands rijksdag, gekozen in 1887. Er DOOK „Gij vergist u, mijnheer de graaf," antwoordde de jager op vasten toon. „Ik ben in dit park, dat aan mijne bizondere bescherming is toever trouwd, zoo tehuis, dat ik met eiken tak, met de kleinste struik bekend cri vertrouwd ben. Ik zoude dit schitterend sieraad, dat er waarlijk niet uitziet, alsof het langen tijd in wind en weer ge legen heeft, al lang gevonden hebben. Neen, neen, ik blijf er bij, dat hij met de misdaad in betrek king staat 1* Alle heeren stemden hem toe behalve de graaf, die de lippen op elkander drukte en twijfelend het hoofd schudde. Nog laagen tijd werd er ijverig gezocht, doch niets meer gevonden, waarop men voor verdere ontdekkingen de hoop opgaf en naar het slot terugkeerde, waar de graaf zich dadelijk met de heeren bij de gravin liet aan dienen. Toen de commissaris haar sprak van den gevonden ring benevens van de letters, die aan de binnenzijde gegraveerd waren, konde zij hare ontsteltenis nauwelijks meester worden. „M. T. Welnu! De ring behoort mijn ge zelschapsjuffrouw, Mathilde Tomsdorf!" zeide zij snel. „Van nacht is zij met het doofstomme kind het kasteel ontvlucht, voor haar venster st".at eene ladder, waarvan zij zich bij hare vlucht heeft bediend, gij kunt er u zeiven van over tuigen." De heeren sprongen als door een electruken schok getroffen op en verzochten de gravin zich voor eenige oogenblikken te mogen verwijderen om dit spoor op staanden voet te volgen. Ook graaf Weilburg verliet de kamer om zich, terwijl de heeren, door Jacques vergezeld den tuin doorzochten, naar de kamer der gezelschaps juffrouw te begeven. Hij kwam zijn eigen ver trekken voorbij en trad er een oogenblik binnen, dat duurde evenwel zeer kortdaaxma kwam hij er weer uit en ging, aan het einde van den gang werd gesproken voor en tegen de uitzonde ringswet, er tegen o. a. door Windthorst, den leider van hel katholieke centrum, die 't al spoedig te kwaad kreeg met den nationaal- liberalen afgevaardigde Von Kardorff. De paragrafen 1 10 werden aangenomen met de stemmen der conservatievender rijkspartij en de nationaal-liberalen. Daarna begon de discussie over een voorstel der commissie, dat de wet wijzigt in dien zin dat het verbod voor het verder verschijnen van een periodiek geschrift eerst dan kan volgen, als binnen één jaar na het verbod van een nummer opnieuw een verbod wordt uitgevaardigd. Tegen die bepaling spraken twee socialisten en er vóór een nationaal liberaal en om half zes gingen de heeren naar huis om de dis cussie Donderdag te hervatten. Bij de verdere beraadslaging over de so cialistenwet is de bepaling omtrent de be voegdheid tot uitzetting der socialisten ge schrapt, en ten slotte de bepaling aangaande den duur der wet aangenomen met 166 stem men tegen 110. Spimje's nieuwe ministerie heeft den eed afgelegd, nadat den minister van koloniën vervangen was door den hertog De Veraguas, een afstammeling in rechte lijn van Christo- phorus Columbus. De liberale protectionisten zullen de regee ring steunen bij politieke quaesties (algemeen stemrecht) dat daardoor alle kans van slagen krijgt. Leeningen zal het nieuwe kabinet niet sluiten, maar men zal bezuinigen. John Bull heeft in zake het conflict met Portugal na de bewuste laatste en beslissende nota de houding aangenomen van een grooten en sterken waakhond tegenover een klein keffertje: door geen enkel woord heeft hij getoond zich de houding van de Portugeesche natie aan te trekken en haar daden, als daar zijn: het verbranden der Engelsche vlag, het bezoedelen van het schild, enz. enz zijn eenvoudig geïgnoreerd. John Buil staat te hoog om zich daaraan iets te laten gelegen gekomen, naar de kamer van Mathilde, die Jac ques hem nauwkeurig aangeduid had. Nadat hij alle gedruisch vermijdende er binnengegaan was en zich had overtuigd, dat hij van buiten af niet bespied kon worden, liep hij eenige oogenblikken op geheimzinnige wijze rora en trad toen haastig aan het geopende raam om met de heeren van 't gerecht, die onder aan de ladder stondente spreken. „Op de vensterbank ligt zand," riep hij, „het moet van een voetschoeisel afkomstig zijn." „De dame heeft sedert gisteren de kamer niet kunnen verlaten," zeide de commissaris. „Dan is 't van de doofstomme afkomstig,merkte Jacques op. Deze aanmerking was juist; de ambtenaar der politie ging vergezeld van de gerechtsdienaars en den geheimschrijver terug naar het kasteel, om aan de gravin voor den vorm verlof te vragen, dat ze de kamer der gezelschapsjuffrouw aan een nauwkeuriger onderzoek mochten onderwerpen, een verlof, dat natuurlijk dadelijk door haar werd toegestaan. De commissaris van politie nam zelf'het on derzoek op zich. Zijn scherpen onderzoekenden blik konde niet licht iets opmerkenswaardigs ontgaan. Kisten en kasten, zelfs het bed, niets bleef onaangeroerd door de handen der onder zoekende gerechtigheid. Wij moeten hier inlasschen, dat deze kleine kamer vroeger tot de vertrekken van den ouden graaf, met welke ze in hetzelfde front lagen, be hoorde, en die thans door den Amerikaan wer den bewoond. Graal' Lörach had ze, om het prach tige uitzicht, als werkkamer gebruikt en na zijn dood had de blinde gravin het kabinetje van de andere vertrekken laten scheiden en het met de kleine voorkamer voor de gezelschapsjuffrouw be stemd, omdat het onmiddellijk tegenover haar slaapkamer lag en de schelkoord ter waarschu wing voor de arme Mathilde, die dag en nacht elk oogenblik ten dienste van de genadige dame gereed moest zijn, geen verren omweg behoefde te maken. Mathilde had hare kleine, eenvoudige kamer zoo behagelijk mogelijk weten in te richten, ofschoon de bruinhouten lambriseering, waarmee de mu ren bekleed waren, een somberen indruk maakte. Toen de commissaris, ondanks het heihaalde liggen, «als kan men hun dat pretje wel laten.» De beweging tegen alles wat van Engelsche herkomst is, duurt voort en dagelijks worden nog orders ingetrokken. Inderdaad schijnt koning Carlos de órde van den Kousenband naar Engeland te hebben teruggezonden met de bijvoeging, dat de toestand des lands en der gemoederen hem dwingen de orde niet aan te nemen, hem aangeboden bij zijn troonsbestijging; zij zou hem zijn kroon kunnen kosten. De autoriteiten van Mozambique moeten hun ontslag hebben genomen, omdat zij geen lust hebben de bestreden landstreken van Shiré en de Zambesi te doen ontruimen. De Portugeesche regeering heeft dat ontslag aangenomenmaar hen voorloopig op hun post gelaten en met de ontruiming, die zes a acht weken zal duren, belast. Terwijl uit Londen wordt gemeld, dat aldaar niets bekend is van aan Portugal toegeschreven stappen bij de mogendheden om haar bemid deling in te roepen in het conflict metEngeland op grond van het Congo-tractaat, weet de Figa ro mee te deelen, dat Engelands premier aan de mogendheden een nota heeft gericht,waarin hij verklaard, dat artikel 12 van het verdrag van Berlijn alleen dan van toepassing is, als beide partijen een bemiddeling of scheidsge recht goedkeuren. Engeland nu heeft daarin geen lust en dus kan Portugal die bepaling niet in toepassing brengen. Daarna volgt ee- zelfverheerlijking van Engeland als civilisee- rende mogendheid, die al even weinig ver trouwen verdient als het eerste deel van Figaro's mededeeling. De Italiaansche begrootings-commissie vindt 's ministers opinie over het loopende budget veel te optimistisch. De president der com missie meent dat het deficit, door den minister van financien eerst op 47 daarna op 74mil- lioen geraamdzal stijgen tot 93 millioen door nieuwe door hem verleende pensioenen. Over 1891 stelt de president der commissie een deficit van 44 millioen in plaats van 22, zooals de minister meende. zoeken, niets vond wat tot eenig bezwaar dienen of tot een nadere ontdekking leiden konde, wilde hij met zijn geleiders het kamertje verlaten, toen graaf Weilburg hem op eenige reten in de lam briseering opmerkzaam maakte, en zijne meening uitsprak, dat zich dikwijls, zooals hij bij onder vinding wist, geheime kasten achter zulk hout werk bevonden. De commissaris van politie klopte er tegen inderdaad gaf het beschot een hollen klank van zich en met vernieuwden ijver hervatte hij zijn onderzoek. Het duurde niet lang of de reet gaf toe. een vierkant vak schoof op zij en vertoonde een geheime kast, waaruit de beambte een korten stok, niet een knop zoo zwaar als lood, te voor schijn haalde. „Zoo waar ik leef, een casse-tête," sprak hij ontsteld. „Zou de dame zulke moord werktuigen werkelijk hier met eigen hand ver borgen of een vroegere bewoner dezer kamer zulke atzonderlijke liefhebberijen er op nagehou den hebben „Hé, waarom niet?" vroeg de rechter ernstig; „te meer ben ik geneigd het laatste aan te ne men omdat de overleden graaf von Lörach een groot liefhebber van alle soorten van wapens ge weest is en zulk eene beschuldiging tegen eene dame toch al te verschrikkelijk zijn zoude." „Gij vergist u, mijnheer de assessor!" riep de commissaris plotseling ontsteld uit, aan dit wa pen kleeft versch bloed Een uitroep van verassing was het antwoord op deze onverwachte verklaring. „Ik zou er zelfs op durven zweren, dat het hetzelfde wapen is, waarmede de moordenaar graaf Waldstein heeft verslagen," ging de com missaris voort. „De doctor zeide ons immers, dat de ernstige wonde met een zwaar, stomp werk tuig was toegebracht. Welnu, deze met versch bloed bevlekte stok is een stomp, zwaar wapen, dat in verband met den gevonden ring en de vlucht der gezelschapsjuffrouw ons aanleiding geven moet tot eene vervolging op staanden voet van de laatste." „Wilt gij de kast niet verder onderzoeken?" vroeg de assessor, toen hij van de verrassing be komen was. De commissaris knikte toestemmend en begon op nieuw de kast door te zoeken, hetgeen geen anderen uitslag opleverde dan het vinden van een Ter ondersteuning van hen, die bij de ramp van Antwerpen schade hebben geleden, is thans in het geheel 721857 fres. ingekomen. Uit Charleroi wordt van Donderdag geseind: De arbeidstaking der mijnwerkers is voor goed geëindigd. Slechts een 2000 arbeiders ontbraken nog op het appèl; maar morgen zullen ook deze het werk hervatten. De afgevaardigde Viette heeft een nieuwe landbouwvereeniging van een zuiver republi- keinsch en protectionistisch karakter tot stand gebracht; 110 afgevaardigden zijn reeds als lid toegetreden. Minister Rouvier moet volgens de Temps aan den ministerraad een voorstel tot her vorming van de grondbelasting aangeboden hebben. Vele firma's hebben zich tot het ministerie van buitenlandsche zaken gewend, niet ver zoek, om ingelicht te worden of voor Engel- schen rechtszekerheid in Portugal bestaat, dit in verband met het herhaaldelijk voorgekomen geval, dat fabrieksgoederen op order uit Portugal besteld en nu, ter aflevering gereed, eenvoudig worden afgetelegrafeerd. Vele groothandelaren in katoenen stoffen lijden aanmerkelijke schade, daar vele soorten, bij zonder voor Portugal gemaakt, elders onver koopbaar zijn. Eenige Portugeezen, in En geland wonend, maken aanstalten tot het vertrek. Onder de groothandelaren in steen kolen werd het plan besproken geen cokes meer naar Lissabon af te leveren en daardoor de stoomvaart op Lissabon te bemoeielijken. gezegeld document, dat de laatste haastig open vouwde. „Ah, een testament in behoorlijken vorm," riep hij verrast, „goede hemel, van den overleden graaf von Lörach zelf, interressant, inderdaad Graaf Weilburg zag hem met blijkbare onrust aan; ook de kamerdienaar vertoonde een ontsteld gelaat, terwijl de assessor den commissaris nieuws gierig over den schouder zag om met den inhoud ven het document bekend te worden, „Komaan, mijne heeren ging de laatste haas tig voort; „wij hebben geen tijd meer te verlie zen. Dien ons aan bij de gravin!" wendde hij zich tot Jacques, die zoo spoedig mogelijk heen ging, terwijl de heeren hem langzaam volgden. De blinde gravin ontving hen met licht te be grijpen ongeduld, "t geen met haar anders zoo afgemeten houding een zeer zonderling contrast vormde. Wat gebeurde er toch niet op aat oogen blik in haar kasteelHet hielp de trotsche dame niets, zij moest het dulden, dat haar doodsvijand onder haar dale verpleegd, haar eigendom door zocht werd. Er was derhalve nog een machtiger wet dan die van haar despotielcen wil Een glans van tevredenheid vertoonde zich op het gelaat der gravin toen zij de ontdekking van het bebloede wapentuig in de kamer der gezel schapsjuffrouw vernam. „Zij is de schuldige," riep zij heftig, „zii en niemand anders. Vervolgt de misdadigster." Doch haar gelaat werd wit als sneeuw, toen de commisseris haar de geheimzinnige vondst van het testament mededeelde en het haar zelfs voor las. Het was door de hand van den overleden graaf geschreven en wees aan zijne weduwe in duidelijke bondige woorden een belangrijk le gaat toe, maar den laatsten afstammeling der Lörach's, Ulrich von Waldstein, daarentegen den universeelen eigendom van het geheele rijke erf- deel. „Van zulk een testament is mij niets bekend," sprak de gravin na een pauze, waarin zij haar geheele bedaardheid herkregen en de onrust, die zich van haar meester had gemaakt, met haar oude wilskracht overwonnen had. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1890 | | pagina 1