Nummer 8.
Zondag 26 Januari 1890
13e Jaargang
De blinde Gravin
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
Engeland.
UITGEVER:
Waalwijk.
20 Emilie Heinrich's.
WüiilwijiiSflif en Langstraatsche («iiranl.
Dit blad verschijnt WoeBsdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per posr door het geheele rijk f lfl5
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steinee, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Het schandaal, dat Maandag is voorgeval
len in Frankrijks kamer of liever de schan
dalen, zullen waarschijnlijk aanleiding geven
tot verandering van het reglement van orde
der kamer. Reinach heeft nl. Woensdag een
motie ingediend, volgens welke de uitsluiting
van een of anderen afgevaardigde, wegens
het niet opvolgen van 's presidents uitnoodi-
ging om de zaal te verlaten, niet voor enkele
dagen zou zijn, maar gedurende de geheele
gewone zitting met inhouding van het den
betrokken afgevaardigde toekomende salaris:
De motie is aan de commissie verzonden.
Reinachwordt door enkele bladen heftig
aangevallen naar aanleiding van zijn voorstel.
Men meent, dat dit zou gelijkstaan met de
vernietiging (altijd tijdelijk) van het mandaat,
door het volk aan zijn vertegenwoordigers
opgedragen; de boulangistische kliek is, meent
men, zulk een inbreuk op de vrijheid niet!
waard.
De heeren boulangisten zullen zich wel weer
een tijdje rustig houden, want volgens het
vigeerende reglement kost zulk een manifes
tatie als die van Maandag elk harer deelne
mers bij tijdelijke uitsluiting 750 fr. (de helft
van het salaris voor twee maanden.)
In de kamerzitting van Woensdag, gepre
sideerd door Floquet, is door den minister
van oorlog een kredietaanvraag ingekomen
ten bedrage van 1100000 fr. voor de ligging
der soldaten, waarvoor de urgentie werd ver
leend. Over een interpellatie van den bou-
langist Chiche over de benoeming van mis
lukte afgevaardigden tot hooge regeerings-
posten, werd overgegaan tot de orde van den
dag.
Van een interpellatie over de buitenland-
sche politiek is voor 't oogenblik afgezien tbt
groote verlichting van minister Spuller.
Zoo is zij dan ten langen leste toch geko
men in den namiddag vaa 22 Januari, de
tweede lezing van de socialistenwet door
Duitschlands rijksdag, gekozen in 1887. Er
DOOK
„Gij vergist u, mijnheer de graaf," antwoordde
de jager op vasten toon. „Ik ben in dit park,
dat aan mijne bizondere bescherming is toever
trouwd, zoo tehuis, dat ik met eiken tak, met
de kleinste struik bekend cri vertrouwd ben. Ik
zoude dit schitterend sieraad, dat er waarlijk niet
uitziet, alsof het langen tijd in wind en weer ge
legen heeft, al lang gevonden hebben. Neen, neen,
ik blijf er bij, dat hij met de misdaad in betrek
king staat 1*
Alle heeren stemden hem toe behalve de graaf,
die de lippen op elkander drukte en twijfelend
het hoofd schudde. Nog laagen tijd werd er
ijverig gezocht, doch niets meer gevonden, waarop
men voor verdere ontdekkingen de hoop opgaf
en naar het slot terugkeerde, waar de graaf zich
dadelijk met de heeren bij de gravin liet aan
dienen. Toen de commissaris haar sprak van den
gevonden ring benevens van de letters, die aan
de binnenzijde gegraveerd waren, konde zij hare
ontsteltenis nauwelijks meester worden.
„M. T. Welnu! De ring behoort mijn ge
zelschapsjuffrouw, Mathilde Tomsdorf!" zeide zij
snel. „Van nacht is zij met het doofstomme kind
het kasteel ontvlucht, voor haar venster st".at
eene ladder, waarvan zij zich bij hare vlucht
heeft bediend, gij kunt er u zeiven van over
tuigen."
De heeren sprongen als door een electruken
schok getroffen op en verzochten de gravin zich
voor eenige oogenblikken te mogen verwijderen
om dit spoor op staanden voet te volgen.
Ook graaf Weilburg verliet de kamer om zich,
terwijl de heeren, door Jacques vergezeld den
tuin doorzochten, naar de kamer der gezelschaps
juffrouw te begeven. Hij kwam zijn eigen ver
trekken voorbij en trad er een oogenblik binnen,
dat duurde evenwel zeer kortdaaxma kwam hij
er weer uit en ging, aan het einde van den gang
werd gesproken voor en tegen de uitzonde
ringswet, er tegen o. a. door Windthorst, den
leider van hel katholieke centrum, die 't al
spoedig te kwaad kreeg met den nationaal-
liberalen afgevaardigde Von Kardorff.
De paragrafen 1 10 werden aangenomen
met de stemmen der conservatievender
rijkspartij en de nationaal-liberalen. Daarna
begon de discussie over een voorstel der
commissie, dat de wet wijzigt in dien zin
dat het verbod voor het verder verschijnen
van een periodiek geschrift eerst dan kan
volgen, als binnen één jaar na het verbod
van een nummer opnieuw een verbod wordt
uitgevaardigd.
Tegen die bepaling spraken twee socialisten
en er vóór een nationaal liberaal en om half
zes gingen de heeren naar huis om de dis
cussie Donderdag te hervatten.
Bij de verdere beraadslaging over de so
cialistenwet is de bepaling omtrent de be
voegdheid tot uitzetting der socialisten ge
schrapt, en ten slotte de bepaling aangaande
den duur der wet aangenomen met 166 stem
men tegen 110.
Spimje's nieuwe ministerie heeft den eed
afgelegd, nadat den minister van koloniën
vervangen was door den hertog De Veraguas,
een afstammeling in rechte lijn van Christo-
phorus Columbus.
De liberale protectionisten zullen de regee
ring steunen bij politieke quaesties (algemeen
stemrecht) dat daardoor alle kans van slagen
krijgt. Leeningen zal het nieuwe kabinet
niet sluiten, maar men zal bezuinigen.
John Bull heeft in zake het conflict met
Portugal na de bewuste laatste en beslissende
nota de houding aangenomen van een grooten
en sterken waakhond tegenover een klein
keffertje: door geen enkel woord heeft hij
getoond zich de houding van de Portugeesche
natie aan te trekken en haar daden, als daar
zijn: het verbranden der Engelsche vlag, het
bezoedelen van het schild, enz. enz zijn
eenvoudig geïgnoreerd. John Buil staat te
hoog om zich daaraan iets te laten gelegen
gekomen, naar de kamer van Mathilde, die Jac
ques hem nauwkeurig aangeduid had. Nadat hij
alle gedruisch vermijdende er binnengegaan was
en zich had overtuigd, dat hij van buiten af niet
bespied kon worden, liep hij eenige oogenblikken
op geheimzinnige wijze rora en trad toen haastig
aan het geopende raam om met de heeren van 't
gerecht, die onder aan de ladder stondente
spreken.
„Op de vensterbank ligt zand," riep hij, „het
moet van een voetschoeisel afkomstig zijn."
„De dame heeft sedert gisteren de kamer niet
kunnen verlaten," zeide de commissaris.
„Dan is 't van de doofstomme afkomstig,merkte
Jacques op.
Deze aanmerking was juist; de ambtenaar der
politie ging vergezeld van de gerechtsdienaars en
den geheimschrijver terug naar het kasteel, om
aan de gravin voor den vorm verlof te vragen,
dat ze de kamer der gezelschapsjuffrouw aan een
nauwkeuriger onderzoek mochten onderwerpen,
een verlof, dat natuurlijk dadelijk door haar werd
toegestaan.
De commissaris van politie nam zelf'het on
derzoek op zich. Zijn scherpen onderzoekenden
blik konde niet licht iets opmerkenswaardigs
ontgaan. Kisten en kasten, zelfs het bed, niets
bleef onaangeroerd door de handen der onder
zoekende gerechtigheid.
Wij moeten hier inlasschen, dat deze kleine
kamer vroeger tot de vertrekken van den ouden
graaf, met welke ze in hetzelfde front lagen, be
hoorde, en die thans door den Amerikaan wer
den bewoond. Graal' Lörach had ze, om het prach
tige uitzicht, als werkkamer gebruikt en na zijn
dood had de blinde gravin het kabinetje van de
andere vertrekken laten scheiden en het met de
kleine voorkamer voor de gezelschapsjuffrouw be
stemd, omdat het onmiddellijk tegenover haar
slaapkamer lag en de schelkoord ter waarschu
wing voor de arme Mathilde, die dag en nacht
elk oogenblik ten dienste van de genadige dame
gereed moest zijn, geen verren omweg behoefde
te maken.
Mathilde had hare kleine, eenvoudige kamer zoo
behagelijk mogelijk weten in te richten, ofschoon
de bruinhouten lambriseering, waarmee de mu
ren bekleed waren, een somberen indruk maakte.
Toen de commissaris, ondanks het heihaalde
liggen, «als kan men hun dat pretje wel
laten.»
De beweging tegen alles wat van Engelsche
herkomst is, duurt voort en dagelijks worden
nog orders ingetrokken. Inderdaad schijnt
koning Carlos de órde van den Kousenband
naar Engeland te hebben teruggezonden met
de bijvoeging, dat de toestand des lands en
der gemoederen hem dwingen de orde niet
aan te nemen, hem aangeboden bij zijn
troonsbestijging; zij zou hem zijn kroon kunnen
kosten.
De autoriteiten van Mozambique moeten
hun ontslag hebben genomen, omdat zij geen
lust hebben de bestreden landstreken van
Shiré en de Zambesi te doen ontruimen. De
Portugeesche regeering heeft dat ontslag
aangenomenmaar hen voorloopig op hun
post gelaten en met de ontruiming, die zes a
acht weken zal duren, belast.
Terwijl uit Londen wordt gemeld, dat aldaar
niets bekend is van aan Portugal toegeschreven
stappen bij de mogendheden om haar bemid
deling in te roepen in het conflict metEngeland
op grond van het Congo-tractaat, weet de Figa
ro mee te deelen, dat Engelands premier aan
de mogendheden een nota heeft gericht,waarin
hij verklaard, dat artikel 12 van het verdrag
van Berlijn alleen dan van toepassing is, als
beide partijen een bemiddeling of scheidsge
recht goedkeuren. Engeland nu heeft daarin
geen lust en dus kan Portugal die bepaling
niet in toepassing brengen. Daarna volgt ee-
zelfverheerlijking van Engeland als civilisee-
rende mogendheid, die al even weinig ver
trouwen verdient als het eerste deel van
Figaro's mededeeling.
De Italiaansche begrootings-commissie vindt
's ministers opinie over het loopende budget
veel te optimistisch. De president der com
missie meent dat het deficit, door den minister
van financien eerst op 47 daarna op 74mil-
lioen geraamdzal stijgen tot 93 millioen
door nieuwe door hem verleende pensioenen.
Over 1891 stelt de president der commissie
een deficit van 44 millioen in plaats van 22,
zooals de minister meende.
zoeken, niets vond wat tot eenig bezwaar dienen
of tot een nadere ontdekking leiden konde, wilde
hij met zijn geleiders het kamertje verlaten, toen
graaf Weilburg hem op eenige reten in de lam
briseering opmerkzaam maakte, en zijne meening
uitsprak, dat zich dikwijls, zooals hij bij onder
vinding wist, geheime kasten achter zulk hout
werk bevonden.
De commissaris van politie klopte er tegen
inderdaad gaf het beschot een hollen klank van
zich en met vernieuwden ijver hervatte hij zijn
onderzoek. Het duurde niet lang of de reet gaf
toe. een vierkant vak schoof op zij en vertoonde
een geheime kast, waaruit de beambte een korten
stok, niet een knop zoo zwaar als lood, te voor
schijn haalde. „Zoo waar ik leef, een casse-tête,"
sprak hij ontsteld. „Zou de dame zulke moord
werktuigen werkelijk hier met eigen hand ver
borgen of een vroegere bewoner dezer kamer
zulke atzonderlijke liefhebberijen er op nagehou
den hebben
„Hé, waarom niet?" vroeg de rechter ernstig;
„te meer ben ik geneigd het laatste aan te ne
men omdat de overleden graaf von Lörach een
groot liefhebber van alle soorten van wapens ge
weest is en zulk eene beschuldiging tegen eene
dame toch al te verschrikkelijk zijn zoude."
„Gij vergist u, mijnheer de assessor!" riep de
commissaris plotseling ontsteld uit, aan dit wa
pen kleeft versch bloed
Een uitroep van verassing was het antwoord
op deze onverwachte verklaring.
„Ik zou er zelfs op durven zweren, dat het
hetzelfde wapen is, waarmede de moordenaar
graaf Waldstein heeft verslagen," ging de com
missaris voort. „De doctor zeide ons immers, dat
de ernstige wonde met een zwaar, stomp werk
tuig was toegebracht. Welnu, deze met versch
bloed bevlekte stok is een stomp, zwaar wapen,
dat in verband met den gevonden ring en de vlucht
der gezelschapsjuffrouw ons aanleiding geven moet
tot eene vervolging op staanden voet van de
laatste."
„Wilt gij de kast niet verder onderzoeken?"
vroeg de assessor, toen hij van de verrassing be
komen was.
De commissaris knikte toestemmend en begon
op nieuw de kast door te zoeken, hetgeen geen
anderen uitslag opleverde dan het vinden van een
Ter ondersteuning van hen, die bij de
ramp van Antwerpen schade hebben geleden,
is thans in het geheel 721857 fres. ingekomen.
Uit Charleroi wordt van Donderdag
geseind:
De arbeidstaking der mijnwerkers is voor
goed geëindigd. Slechts een 2000 arbeiders
ontbraken nog op het appèl; maar morgen
zullen ook deze het werk hervatten.
De afgevaardigde Viette heeft een nieuwe
landbouwvereeniging van een zuiver republi-
keinsch en protectionistisch karakter tot stand
gebracht; 110 afgevaardigden zijn reeds als
lid toegetreden.
Minister Rouvier moet volgens de Temps
aan den ministerraad een voorstel tot her
vorming van de grondbelasting aangeboden
hebben.
Vele firma's hebben zich tot het ministerie
van buitenlandsche zaken gewend, niet ver
zoek, om ingelicht te worden of voor Engel-
schen rechtszekerheid in Portugal bestaat, dit
in verband met het herhaaldelijk voorgekomen
geval, dat fabrieksgoederen op order uit
Portugal besteld en nu, ter aflevering gereed,
eenvoudig worden afgetelegrafeerd. Vele
groothandelaren in katoenen stoffen lijden
aanmerkelijke schade, daar vele soorten, bij
zonder voor Portugal gemaakt, elders onver
koopbaar zijn. Eenige Portugeezen, in En
geland wonend, maken aanstalten tot het
vertrek. Onder de groothandelaren in steen
kolen werd het plan besproken geen cokes
meer naar Lissabon af te leveren en daardoor
de stoomvaart op Lissabon te bemoeielijken.
gezegeld document, dat de laatste haastig open
vouwde.
„Ah, een testament in behoorlijken vorm," riep
hij verrast, „goede hemel, van den overleden graaf
von Lörach zelf, interressant, inderdaad
Graaf Weilburg zag hem met blijkbare onrust
aan; ook de kamerdienaar vertoonde een ontsteld
gelaat, terwijl de assessor den commissaris nieuws
gierig over den schouder zag om met den inhoud
ven het document bekend te worden,
„Komaan, mijne heeren ging de laatste haas
tig voort; „wij hebben geen tijd meer te verlie
zen. Dien ons aan bij de gravin!" wendde hij
zich tot Jacques, die zoo spoedig mogelijk heen
ging, terwijl de heeren hem langzaam volgden.
De blinde gravin ontving hen met licht te be
grijpen ongeduld, "t geen met haar anders zoo
afgemeten houding een zeer zonderling contrast
vormde. Wat gebeurde er toch niet op aat oogen
blik in haar kasteelHet hielp de trotsche dame
niets, zij moest het dulden, dat haar doodsvijand
onder haar dale verpleegd, haar eigendom door
zocht werd. Er was derhalve nog een machtiger
wet dan die van haar despotielcen wil
Een glans van tevredenheid vertoonde zich op
het gelaat der gravin toen zij de ontdekking van
het bebloede wapentuig in de kamer der gezel
schapsjuffrouw vernam. „Zij is de schuldige,"
riep zij heftig, „zii en niemand anders. Vervolgt
de misdadigster."
Doch haar gelaat werd wit als sneeuw, toen
de commisseris haar de geheimzinnige vondst van
het testament mededeelde en het haar zelfs voor
las. Het was door de hand van den overleden
graaf geschreven en wees aan zijne weduwe in
duidelijke bondige woorden een belangrijk le
gaat toe, maar den laatsten afstammeling der
Lörach's, Ulrich von Waldstein, daarentegen den
universeelen eigendom van het geheele rijke erf-
deel.
„Van zulk een testament is mij niets bekend,"
sprak de gravin na een pauze, waarin zij haar
geheele bedaardheid herkregen en de onrust, die
zich van haar meester had gemaakt, met haar
oude wilskracht overwonnen had.
(Wordt vervolgd.)