Nummer 79 Zondag 4 October 1891. 14e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, FEUILLETON. ?aa BUITENLAND. Belgie. UITGEVER: Waalwijk. Boulangers uiteinde. iifsirialsrtf Conrant, Dit blad verschijnt Woensdag: en Zaterdag avond. Abonnementspriji per 3 maanden ./1,00. franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden «an den Uitgever. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. „Sic transit gloria mundi" (zoo vergaat de grootheid der wereld) en „de mortuis nil nisi bene (van de dooden niets dan goeds) zijn een tweetal der meest bekende Latijnsche spreekwoorden, die we in toepassiug wilden brengen toen ons het bericht gewerd dat Boulanger, de ex-generaal in Franschen dienst, de ex-minister van oorlog der groote Repu bliek, in Belgie een einde aan zijn veelbewo gen leven had gemaakt door de hand aan zichzelf te slaan, 't Was onze eerste gedachte eerstgenoemd spreekwoord van toepassing te doen zijn op 's mans leven en sterven en het 2e aan te halen om zijn euveldaden met den mantel der liefde te bedekken. Doch we zijn van dat voornemen teruggekomen en wel om de volgende redenBoulanger is nimmer groot geweest in den gunstigen zin des woords en die mantel der liefde is een onbekend kleedingstuk voor den kroniekschrijver van den dag, die zich ook niet mag laten biolo geeren door een in marmer gebeiteld gulden gratschrift, doch steeds het veelzeggende dichtje in herinnering moet hebben: hier liggen de dooden en liegen de stervenden. Veelbelovend voor hem zeiven wel te verstaan was zijn optreden, waren de door hem verworven sympathieën, glansrijk en steeds toenemend was zijn succes; benijdenswaardig was zijn populariteit; snel, duizelingwekkend snel was zijn ondergang en door een laihar- tige daad lafhartig voor een, die groot wilde zijn door een zelfmoord, heeft hij, die in Frankrijk de rol van een Cesar wilde spelen, een einde gemaakt aan een avontuur lijk leven. Ziedaar in weinige woorden de biografie van een man, die een veelbewogen leven heeft gehad, van een man, die meer avon turier was dan held en die toch, door den schijn aan te nemen als ware hij 't laatste, een tijdlang het wel en het wee van Frank rijk in handen heeft gehad en wiens heengaan in de gegeven omstandigheden voor zijn vroegere partijgangers wellicht een even wel kome als onverhoopte verlossing is. .61. XXIII. DE AMULET. Het was verklaarbaar dat Max, sedert de Tur ken voor Weenen lagen, niet meer bij Boekei was geweest; hij was immers thans keizerlijk ollicier en had dag en nacht dienst, die hem geen tijd tot bezoeken overliet. Louise had er zich echter reeds aan gewend hem te beschouwen als iemand, die tot een anderen kring behoorde, en andere aanspraken mocht maken aan voor eenige jaren. Zij had reeds sedert lang geraden, dat hij een ander beminde; nu wist zij dat hij diep on gelukkig was geworden op den dag, toen de Tur ken het klooster Neuberg hadden verwoest, en thans bracht men hem als een stervende in hun huis, Wij behoeven wel nauwelijks te zeggen, dat de gekwetste geen betere verpleging had kunnen vinden dan hier, maar dit zou weinig gebaat hebben, indien er geen bijzondere hulp ware ge komen, want de geneesmiddelen begonnen in de stad reeds te ontbreken, en de geneesheeren wa ren overkropt met patiënten. De oude Wlaska Barkoy verscheen alsof zij geroepen was, nog eer Guido bevel kon geven om haar te halen; zij verbond de wond, nadat zij er een zalf had op gestreken, maar de amulet, die zij thans aan den hals van den gewonde bemerkte, scheen haar bijna nog meer te interesseeren dan de wond zelve. Ook vond zij een zijden doekje met zonderlinge teekens, dat Max op de borst had gedragen, en andermaal deed zij een vreugdekreet hooren. Dat is het! riep zij. Dat zal voor hem ge tuigen. God zij geloofd! Wat ik in den geest heb gezien, zal waarheid worden, ook voor hen, die er aan twijfelen Wat helpt ons dat, als hij sterven moet! snikte Louise. Laat dat kleinood maar, en denk er aan hem te helpen, hem te redden. Wat in het boek des noodlots staat geschre ven, zal vervuld worden, hernam Wlaska; de geest heeft mij doen zien, dat hij het wapen der Georges Ernest Jean Marie Boulanger werd den 2en Februari 1837 te Rennes geboren en wist zich in den militairen dienst reeds op jeugdigen leeftijd zoozeer te onderscheiden, dat hij, in 1859 te Turbigo door een kogel in de borst gewond, met het Legioen van Eer werd begiftigd. Op 25-jarigen leeftijd was hij kapitein en 8 jaar later bataljons commandant. In den oorlog van 1870—71 onderscheidde hij zich herhaaldelijk, werd meermalen gewond en verwierf den graad van officier van het Legioen van Eer. Suc cessievelijk werd hij nu bevorderd tot luite nant-kolonel en brigade-generaal, vervulde verschillende hem door de regeering opge dragen zendingen en werd in 1882 benoemd tot directeur der infanterieafdeeling aan het ministerie van oorlog. Nu heeft de overgang plaats: uit den sol daat komt de administrateur voort: reorgani- seeren van dit, wijzigingen van dat, geschieden onder zijn beleid en toen hem in 1886 door De Freycinet de portefeuille van oorlog wordt aangeboden, acht hij daardoor zijn eerzucht niet bevredigd, integendeel, door de benoe ming tot dezen hoogen post wordt zij geprik keld en alleen de hooge betrekking van president der republiek, kan hem voldoen, daarnaar streeft hij, daarop is al zijn werken berekend en als hij zijn reorganisatieplan voor het leger voorlegt, als hij het vrijwilligerschap bestrijdt en den diensttijd van drie jaar ver dedigt en aanbeveelt, dan begroet Frankrijk in hem reeds zijn red.der en de revanche schreeuwers in 't bijzonder meenen in hem hun man te hebben gevonden. En de pers verheerlijkt hem en de menigte juicht en jubelt als hij, op zijn zwart ros gezeten, van de revue weerkeert: men ziet in Boulanger den dictator, die Elzas en Lotharingen aan Duitschlaud zal ontnemen. Doch de regeering werd opmerkzaam 's generaals doen en laten begon haar verdacht voor te komen en al spoedig na zijn duel met Floquet ook toen president der Ka mer volgde de val van het kabinet-Goblet en daarmee die van Boulanger als minister Starhembergen in zijn schild voert, en dat een Prinses hem den mirtekrans in de haren vlecht, daarom vrees ik niet voor zijn leven. Hij zal ge nezen, doch niet enkel door de zalf, maar door datgene wat zijn hart bevrijdt van het verterende gift van het verdriet. Louise zat met hare moeder en Wlaska aan het bed van den lijder, de mannen waren weder heen- gesneld, waar hun plicht hen riep; daar klonk een klokje, en door een koorknaap gevolgd, ver scheen de oude eerwaardige, bisschop Kollonitz van Wcener-Neustadt, om Max het laatste oliesel toe te dienen, en hem den troost der kerk aan te bieden. Even onvermoeid als graaf Rudiger von Star hemberg voor de verdediging van Weenen zorgde, even zelopolïerend vervulde de bisschop (later kardinaal) graaf Leopold Kollonitz, de plichten van zijn heilig ambt; hij moedigde de soldaten in den strijd aan, troostte en zegende de sterven den en bezocht de gekwetsten en besmettelijke zieken. De bisschop verkeerde in een zonderlingen ge moedstoestand. Guido von Starhemberg had hem verzocht naar het huis van meester Bockel te gaan, waar een man op sterven lag, die niet alleen tot de dappersten en braafsten van de stad be hoorde, maar hem zeiven ook dierbaar was als een broeder. Eene heidin, had hij er bijgevoegd, wil weten, dat hij de zoon is van mijn onge- lukkigen oom, die in liet Oosten is verdwenen; laat hem niet sterven zonder het H. Sacrament te hebben ontvangen Toen kwam bij den kerkvorst, die vroeger commandeur der Maltezerriddei's was geweest, een duistere herinnering op, de herinnering aan een vriend, die het kruis der orde had opgenomen, om voor eene schuld voor zijne moeder te boeten, en die toen voor de schoonheid eener Griekin wbs bezweken. Hij had hem zelf met de Griekin in den echt verbonden en had, toen gene in den strijd gevallen, en de moeder van het kind door de Turken weggevoerd was, den zoon van Gund- acker onder lijken in een brandendhuis gevonden, hij had hem opgevoed, tot dat een nieuwe over val der Turken, het lot ook hem het kind had ontrukt. Hij had gedacht dat de knaap dood was, nu zou hij plotseling van hem hooren en eene heidin wilde in den vreemdeling den zoon van den verdwenen Gundacker zien. en Clermont-Ferrand werd hem als garnizoens plaats aangewezen. Zijn roem en populariteit begonnen toen reeds te tanen, doch de ra dicale pers hield hem staande, verdedigde hem en had de ex-minister toen de wijsheid gehad zijn plichten als generaal te vervullen zonder zijn eerzucht vrij spel te laten, wel licht zou hij zijn gezag herwonnen hebben, maar hij had die wijsheid niet, hij zocht in kuiperijen en onedele praktijken zijn kracht en hij werd de held der voorsteden en der catés-chantants 1 De verdere gebeurtenissen liggen ons allen nog te versch in 't geheugen om er lang bij stil te staangepensioneerd, ging hij met elkeen, die tot hem kwam, verbintenissen aan, hij wilde aller vriend zijn, deed zich in twin tig departementen tegelijk verkiezen en liet het goud rijkelijk vloeien. Toen meende hij zich meester van het terrein, het land werd overstroomd met politieke geschriften betrek kelijk den ex-generaal en hij werd de speelpop der gecoaliseerde kroonpretendenten tot, juist op het oogenblik, dat hij de dicta tuur maar voor 't grijpen meende te hebben, de Senaat als Hooggerechtshof hem ter ver antwoording riep en hij zichzelf door een jammerlijke en lafhartige vlucht de kans ont nam ooit zijn eerzucht te kunnen bevredigen. Hij was toen reeds politiek dood of ten minste zieltogend en geen der pogingen om zijn vroegere populariteit te doen herleven, mocht baten. Zijn reizen heen en weer van Brussel naar Londen en Jersey en later weer van daar naar Brussel was niets dan een langzaam maar zeker sterven, besloten door of liever eindigend met een revolverschot. Tegen half twaalf Woensdagmorgen heeft de generaal zich op het graf van zijne, den 16 Juli 11. overleden vriendin, madame de Bonnemain door een revolverschot van het leven beroofd en daardoor een bloedige streep ge; et onder een belangrijke bladzijde uit de geschiedenis van zijn vaderland. Is hij wer kelijk bezweken onder het gewicht der smart over den dood zijner gezellin of is hij gestor ven zooals hij geleefd heeftin een schijn Dit scheen bijna bedrog. De ridder van Gund acker had zijn familienaam geheim gehouden; zou het kind, dat zijne ouders nauwelijks had gekend, hebben vernomen wie zijn vader was geweest De zaak schpen des te meer verdacht, omdat er eene Heidin in het spel was. Het gelaat van den bisschop betrok, toen hij aan het bed van den lijder de oude vrouw gewaar werd, wier zonderlinge opschik, wier geheel uiterlijk in haar de Heidin deden herkennen. Sta op en ga heen, riep hij toornig, bezondig u niet met uw godde- looze kunsten aan een lichaam, welks ziel de Verlosser reeds heeft opgeroepen Ik ben een Christinhernam Wlaska oot moedig, ik ben ook een oude dienares van de Starhembergen, wees - barmhartig, hoogwaardig heer, en laat raii hier blijven. De bisschop hoorde nauwelijks meer wat zij zeide. Hij had de amulet gezien, en hield zijn oog stijf daarop gevestigd; hij maakte 't kleinood van den hals des lijders los, opende het doosje en ontroerde, zonderling getroffen en als be dwelmd, door datgene wat hij zag, en wat voor zijne ziel uit de schaduwen van half vergeten dagen steeds duidelijker te voorschijn trad. Reeds wilde hij aan zijn gedachten woorden geven, toen hij zich de belofte van stilzwijgendheid herinnerde, die hij zijn overleden vriend had gedaan. Hij mocht den sluier niet oplichten, eer de zoon van den verdwenene zijn dertigste levens jaar had bereikt, en hij wist op dezen oogenblik niet, of dit reeds het geval was. Het was even wel ook in het belang van den gekwetste zoo deze in het leven bleef dat zijn geheim met omzichtigheid werd ontsluierd. Al had Guido hem broeder genoemd, zoo waren er andere leden van het geslacht, die zeker zeer nauwgezet de echtheid van een bloedverwant, die eensklaps als erfgenaam kwam opduiken, zouden onder zoeken. Thans was het echter de tijd niet uit te vorschen of de gewonde de rechtmatige bezitter der amulet was, of hij misschien niet toevallig daaraan gekomen en of hij niet met behulp der Heidin eenig bedrog had voorbereid. De bisschop onderdrukte iedere vraag, die nieuwsgierige belangstelling hem op de lippen bracht; de zieke zou ook niet in staat zijn geweest hem te antwoordden; hij verwijderde zich nadat van grootheid, doch in werkelijkheid zeer klein en gering, geen weerstand kunnende bieden aan het noodlot? Dat hij 't eerste heeft willen doen gelooven is buiten allen twijfel en dat hij niet in een oogenblik van waanzin of diepe verslagenheid heeft gehan deld, maar alles wel heeft overlegd en over wogen, is eveneens zeker en 't is bijna te verwonderen hoe zijn moeder en zijn vrien den hem alleen hebben laten heengaan op een zoo ongewoon uur zonder achterdocht te koesteren, te meer, daar hij reeds herhaal delijk toespelingen had gemaakt, die niet te misduiden waren. De kalmte, die spoedig is gevolgd op de agitatie, bij de ontvangst van de tijding uit Brussel te Parijs gewekt, is wel kenmerkend, we mogen er het bewijs in zien van de vaste positie der regeering, die een tijdperk van kalmte en rust tegemoet schijnt te gaan en dagelijks meer terrein wint. De bladen laten zich over het geheel kalm uitde Cocarde en de Intransigeant alleen bevatten waardee- rende woorden; uit den toon der andere or ganen blijkt alleen dat men hem beschouwde als een man met wien men geen rekening meer hield, de een heet zijn daad een lafheid, de andere noemt haar grootsch, al naarmate de respectieve schrijvers een min of meer gunstige opinie over den zelfmoord hebben. Door de groote daling in de koffieprijzen heeft een der oudste en voornaamste firma's te Antwerpen hare betalingen gestaakt met een passief van 2 millioen francs. Naar men verzekert, is te Antwerpen door de crisis in Argentinië niet minder dan 200 millioen francs verloren. Men meldt uit Brussel van Donderdag: Heden avond wordt het lijk van Boulanger gekist, op bevel van den geneesheer, wegens de snel toenemende ontbinding. hij den gekwetste het Sacrament had toegediend; maar hoezeer hij ook had getracht zijne ge moedsbeweging te verbergen, alle aanwezigen hadden opgemerkt, hoe diep het gezicht van de amulet hem had getroffen. Hij herkende den Starhemberg, mompelde Wlaska, en wil het verbergen. Maar wat God aan het licht wil brengen, dat zal in helderen zonneschijn stralen, al mochten ook de machtig ste der aarde daartegen samenspannen. Dat zijn de letterteekens der Griekin, dat zijn Turksche, dat Hebreeuwsche letters, vervolgde zij, terwijl zij op het geopende doosje wees. Die amulet mag niemand hem ontnemen, zij getuigt voor hem. Louise en hare moeder waren overtuigd, dat de woorden der oude zouden vervuld worden, en toen Max in het ijlen der wondkoorts van zijne moeder de Sultane sprak, die naar hem smachtte en van wie men hem met geweld terug hield, kon hare verbeelding zich, althans in ruwe omtrekken, een beeld van zijn verleden schetsen. Wat ieder, die Max bij zijn eerste verschijning te Weenen had gadegelagen, reeds instincmatig had gevoeld, of uit zijn raadselachtige gezegden, zijne bekwaamheden en talenten had opgemaakt, dat door de voorspellingen van Wlaska een ge heimzinnig romantisch aanzien had gekregen, scheen thans bevestigd. De jonge man met licht blonde haren, in het Oosten geboren, moest van Duitsclie afkomst zijn, daar hij ook de Duitsche taal machtig was; al gaf hij zich ook voor een handwerksgezel uit, al bewees hij een kunstenaar te zijn, zoo verried toch zijn geheele denkwijze, zijn houding, zijn voorkomen, dat de kiem voor hoogere aanspraken in de jeugd in zijn hart moest gelegd zijn, en zijne neiging voor ridder oefeningen en zijn riddereerzucht waren steeds te voorschijn getreden, hoezeer hij zich ook moeite had gegeven, die onder bescheiden nederigheid te verbergen. Het gevoel van Louise voor Max had zich van alle egoïstische wenschen gezuiverd, sedert het haar duidelijk was geworden, dat hij haar slechts als een zuster beminde, dat hij een ander beeld in zijn hart droeg en ook tot een anderen kring behoorde. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1891 | | pagina 1