Nummer 94, Donderdag 26 November 1891. 14e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, De Goudsmid van Wttaei. ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. De Echo van het Zuiden, Wailw|lsö« en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden1,00. Franco per post door het gekeele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Sport is in onzen tijd het wachtwoord, aan sport doet tegenwoordig elkeen, hoog en laaggeplaatste, en de ongelukkigedie er niet aan doet of 't zelfs Jzou durven wagen er tegen te ageeren, zou als een melaatsche, als een half of heel krankzinnige eenling, als een politieke „outcast" worden behan deld. Nu is die sportmanie dan ook een heil zame en vrij gemakkelijke liethebberij men heeft immers maar te kiezen, er zij.i takken van sport a discretion en zelfs doen de ernstige regeeringen er aan, de hoogste hoo- gen Zij houden er namelijk een nieuwtjessport op na en 't is de Russische regeering, die, met de lang niet verwerpelijke hulp der pers, zoo juist alle reeds bestaande records heeft geslagen. Tarwe heet het artikel, dat voor deze speciale sportbeoefening heeft gediend,, de tarwe, die volgens een, Zondag 15 dezer door den czaar onderteekende ukase, van Zondag 22 November af, niet meer mag worden uitgevoerd, tenzij 't geldt reeds aan gevangen ladingen te completeeren, voor wel ker expeditie 3 dagen zijn toegestaan. Ja, ja, men heet toch maar geen koe bont of'er is een vlekje aan en al de loochenin gen en tegensprekingen hebben een beves tiging niet kunnen doen uitblijven van het feit, reeds Woensdag der vorige week ter kennis van onze lezers gebracht en sinds dien nog bevestigd met nadere aanduiding van den datum van ingang van het uitvoer verbod. Alle officieele en officieuse tegen spraak heeft dus niets gebaat, men heeft re kening moeten houden met de dringende en dreigende omstandigheden en de langs dezen weg in het land gehouden hoeveelheid tarwe is juist voldoende om in Ruslands behoeften in deze te voorzien tot den volgenden oogst. De pogingen van enkele Fransche bladen om de vrij vervelende en weinig loonende beraadslagingen over de tusschen Frankrijk en Rusland bestaande relatien weder een 74. XXVIII. DE REDDING. Dione had Fatime niet kunnen terughouden, doch het was haar gelukt met de prinsessen in een half vernielde tent te vluchten en zich daar onder een hoop tapijten te verbergen. Zij hadden zonder eenig onderling overleg het besluit opge vat, zich liever hier onder de instortende geraam ten der tenten te laten begraven, dan redding te zoeken in de vlucht. Het gewoel van den strijd kwam naderbij; de stijlen der tenten kraakten; zij hoorden het getier der woedende Turken, de zegekreten der Christenen, het gekerm der ster venden. Zij moesten ieder oogenblik vreezen, dat eene over de verbrijzelde tent heenjagende ruiter schaar haar zou verpletteren; in vreeselijken doods angst werden haar de trage seconden als eeuwig heden, daarbij konden zij nauwelijks ademhalen onder de tapijten, die haar verborgen, en waarop de zware stijlen waren neergevallen. Da^r hoorde Dione haar naam roepen, Onwille keurig wilde zij zich oprichten, maar terstond verkondigde haar de vreugdekreet der Eunuchen, dat zij dwaas genoeg was geweest hare schuil plaats te verraden; ae wacliters van het serail rukten de stijlen en tapijten wegde gezochte was gevonden. Terug riep Dione; maar de slaven, die an ders op haar wenk kropen, grepen haar en hare gezellinnen aan, om haar met geweld voort te slepen. Reeds wil Eleonora den dolk op haar eigen hart richten, reeds worden de oogen van Maria in haar doodsangst door een sluier bedekt daar deinzen eensklaps de Turken terug Zij zien geharnaste Christenen. Eleonara roept Guido, zijne vrouw herken nende, en werpt zich met het bloote zwaard op de ontvoerders; Max is aan zijne zijde; in den eersten oogenblik wijken de Turken verschrikt terug, maar toen zij zien, dat het slechts twee mannen zijn, die hun buit willen ontrukken, dringen zij weer voorwaarts. aanvang te doen nemen, dus een onsmake lijke herkauwingsperiode te doen beginnen, mag vrijwel als mislukt worden beschouwd, de pogingen om de politiek er bij te sleepen, zijn mislukt. Toch heeft 't aan pogingen om het steentje aan 't rollen te brengen, niet ontbroken, doch 't is tot verwezenlijking van die edele bedoelingen niet gekomen Zon dag kwam Ruslands minister te Berlijn aan om daar bezoeken af te leggen, misschien enkele geruststellende, eigenlijk reeds lang bekende, verzekeringen te geven en -- te eten. Ja wellicht acht Von Giers 't wel noo- dig te Berlijn een meer behagelijke stemming voor Rusland te wekken vanwege de dub beltjes Natuurlijk komen te Berlijn zoowel als te Parijs en te Monza de politieke beslomme ringen wel eens ter sprake, doch dat is im mers doodnatuurlijkelkeen spreekt onder collega's over het door hem beoefende vak, waarom zouden de ministers in een „onder onsje" niet eens over de politiek redekave len Doch dat staat nog niet gelijk met het nemen van besluiten of het aangaan van po litieke verbintenissen In Frankrijks noordelijke mijndistricten schijnen de zaken er al slechter op te wor den, het regeeringsplan om de moeilijkhe den tusschen werkgever en werknemer te doen bijleggen door regeerings-scheidsrech- teren stuit af op den onwil der mijnwer kers, die een scheidsgerecht willen benoemd zien, voor de eene helft uit door hen aan gewezenen bestaande, voor de andere helft uit door de werkgevers benoemden, 't Schijnt, dat de Engelsche mijnwerkers besloten heb ben op verzoek van de stakers één week per maand niet te arbeiden, zoolang de staking in Pas-de-Calais duurt. In Spanje gaat 't alles voor den wind. Een nieuw kabinet wordt daar gevormd in den kortst mogelijken tijd, 't gaat er alles a la minute. Zaterdag diende het geheele ministerie- Canovas zijn ontslag in aan de koningin regentes en nu reeds is de aftredende pre- De beide vrienden waren verloren geweest, indien een hooger bestuur hen niet had beschermd en den Pool Kolschitzky als zijn werktuig daar toe had uitgekozen. Deze, die met de gelegenheid bekend was, had de troepen van den Lotharinger tot gids gediend, en aan een afdeeling den weg gewezen om de Janitzaren in den rug aan te vallen. Hij had toen Max en Guido reeds van verre in hun schuilhoek ontdekt, en zich gehaast hen met eenige kurassiers te hulp te komen. Hij verscheen nog op het iuiste oogenblik om de vrienden te redden. Ginds woedde de strijd, hier lag thans Eleo nora aan de borst van haar uit verscheidene wunden bloedenden echtgenoot. Het oog van Maria straalde Max te gemoet, maar Dione voor kwam haar. Zij vloog op Max toe, en greep hem met beide handen bij de schouders; een oogenblik staarde zij hem aan, alsof zij hem met hare wijd geopende oogen wilde verslinden, wilde zien of hij haar kind was, uit zijn trekken wilde lezen of haar beangst gevoel haar niet bedroog. Max werd rood en bleek, hij voelde hare handen be ven, het was hem, alsof hij haar hart kon zien en hooren kloppen; plotseling greep zij zijne rechterhand, scnoof met sidderenden haast zijne mouw terug, en toen zij boven het handgewricht een klein vlekje had ontdekt, gaf zij een luiden gil, tranen stroomden uit hare oogen', zij viel hem om den hals en bedekte zijn gelaat met kussen. Er was geen twijfel aan de moeder had haar zoon herkend. Men kon het aan de opgetogen, van vreugde bijna waanzinnige liefkozingen van Dione zien, dat voor haar nart de vraag niet mogelijk was, of zij zich ook kon bedriegen; zij scheen Max het vuur van hare liefde te willen inblazen, hem te willen verwarmen, want deze scheen zonderling bevreesd om hare gevoelens te beantwoorden. Toen zei Maria tot hem, dat hij voor zijne moeder stond, die met zulk een vurig verlangen naar hem had gesmacht. Max werd zoo bleek als een lijk, maar hij breid de zijne armen uit, en drukte zijne moeder aan zijn bevend hart. De Janitzaren vluchtten, van alle zijden stroom den de overwinnaars toe, langs de batterijen, tus schen welker gesprongen kanonnen dit tooneel plaats had. Wat wij met veel woorden hebben geschetst, was het werk van enkele minuten. mier er in geslaagd zoovelen hun woord te ontlokken, dat reeds de vermoedelijke sa menstelling kan worden medegedeeld. 't Schijnt meer een verandering van per sonen dan van politiek te zijn Uit Brazilië groot nieuws. Een telegram uit Rio de Janeiro van Maan dag meldt, dat 's morgens te 11 uur een op stand tegen de heerschappij van Fonseca is uitgebroken in die hoofdstad, waar de laat stelijk door den dictator genomen maatrege len ernstigen tegenstand ontmoetten. Een later telegram luidtHet verzet tegen Fonseca's bestuur, dat reeds eenige dagen broeide, openbaarde zich Zaterdag avond het eerst door het opbreken van den spoorweg in de nabijheid van Rio. Maandag ochtend brak de opstand uit. De marine sloeg aan het muiten en eischte Fonseca's aftreding, die spoedig, inziende dat tegenstand onmo gelijk was, zijn ontslag nam. Generaal Flo- riano Peixoto, oud-minister van oorlog, werd tot president uitgeroepen. Er heerscht eene onbeschrijfelijke opwinding; het grauw heeft twee bureaux van gouvernementeele dagbla den vernield. Het eerste werk der opstandelingen was een aanval op het arsenaal der marine, het welk gemakkelijk werd genomen. Een werk man werd gedood, terwijl een kogel de Can- dellariakerk trof. Andere schade werd er niet aangericht; trouwens, er werd weinig gescho ten. Er ontstond aanstonds eene paniek; winkels en kantoren werden gesloten, maar thans is iedereen tevreden met het succes der omwenteling. Het ministerie heeft zijn ontslag genomen. De staat van beleg is op geheven. Men verwacht nu, dat het door Fonseca ontbonden congres weder bijeenge roepen zal worden. In de kamer heeft Faucher verlangd, dat er controle zou plaats hebben over het gebruik Guido voerde Eleonora, of liever deze hem, naai de stad. Maria Liechtenstein liep aan zijne andere zijde, want zijne wonden vergunden hem slechts langzaam voort te gaan; zij liet Dione en Max over aan hunne verklaringen en aan de wisseling hunner gevoelens, die bij dit wedervinden zoo natuurlijk waren; zij duidde het Max niet ten kwade, dat hij haar slechts een enkelen blik had toegeworpen, want deze blik had haar hart met zalige hoop en vreugde vervuld. Kolschitzky snel de vooruit, hij moest naar zijne Louise. De weg was lang en moeilijk, want men moest de loop graven en de kuilen passeeren. Max bemerkte niet, dat Guido plotseling een anderen weg in sloeg, om den hem te gemoet komenden graaf Rudiger zijn geredde gemalin voor te stellen; hij was bedwelmd, door alles wat Dione hem, door- mengd met teedere woorden van moederliefde, openbaarde. Nu eens sprak zij van zijne jeugd en van zijn vader, dan weder' van haar lijden, vervolgens van haar geluk, dat zij zijne geliefde had kunnen beschermen, daarop van haar ver langen om in de christelijke kerk terug te keeren. Het was Max alsof een beeldrijke aroom alle zorgen, alle treurige gedachten, die hij had ge koesterd, verdreef. Dione sprak, alsof Maria zijne verklaarde bruid, alsof hij een graaf Starhemberg was, even goed als de gemaal van Eleonora; alsof zij niet aan Kara Mustapha was verbonden; alsof zij eene vrijgemaakte vrouw was, en niet eene, die afstand deed van een luisterrijken staat. En toen vertelde zij hem, dat hij eene zuster had, dat deze evenwel niet mee had willen vluchten, omdat zij zeer aan haar vader, den vizier was gehecht, maar dat Max haar zou zien als de vrede gesloten was, en haar dan zou lief- krijgen. Dat alles was blijkbaar tegenstrijdig, onbe grijpelijk, maar het hart van den 'zoon werd warm in den gloed der moederliefde, het gevoelde zich als door vreugde bedwelmd, in het rijk der droomen verplaatst. Eensklaps zag hij op, en bemerkte Maria niet meer, de prinses en die haar vergezelden waren verdwenen. Zoolang Maria aan de zijde van Guido voor hem uit was gegaan, was hij tevreden geweest haar te kunnen zien; hij had in tegenwoordigheid van zooveel getuigen toch geen woord met haar willen wisselen, veel minder nog een woord van dank van haar willen aanhooren. Hij had ge- der geheime fondsen. Nadat Freycinet dit voorstel had bestreden, werd het verworpen met 286 tegen 162 stemmen. De minister Constans verklaarde bij de stemming over de geheime fondsen de quaestie van vertrouwen te stellen. Zij werden daarop bewilligd met 278 tegen 158 stemmen. Jouveneau, de leider der werkstakers te Dorignies, in het Noorder departement, heeft een beroep gedaan op de mijnwerkers in Engeland, Duitschland, Belgie en Oostenrijk, om geen steenkolen te delven voor de ver zending naar Frankrijk. Jouveneau herinnert in zijn adres tot de buitenlanders, dat de vreemde gemachtigden op het Parijsche con gres verklaard hebben „Er zijn geen grenzen meer tusschen ons, wij zullen met u ten strijde trekken om de rechten te veroveren, die een eerlijke werkman zich droomtde rechtvaardigheid en de vrijheid in den ar beid." Na vérder den vreemden mijnarbeiders dringend verzocht te hebben slechts te werken voor de strikte behoefte van hun eigen land, laat hij er op volgen: „Wij zijn 50,000 in getal die tot u komen om u toe te roepen Reikt ons, over de grenzen heen, de eerlijke hand, die wij op het laatste congres zoo har telijk gedrukt hebben. Hebt medelijden met onze vrouwen en onze kinderen, die lijden omdat het hoofd des huisgezins geen gerech tigheid kan vinden en zijn zweet nutteloos verspilt. „Broeders, laten wij vereenigd zijn. Weg met de grenzen Weg met den haat der volken Weg met alles wat de arbeiders kan verdeelen Te Lens is, onder voorzitterschap van Basly, een soort van congres van mijnwerkers ge houden om te overwegen, of de door de regeering voorgestelde scheidsrechterlijke uit- spiaak (van een commissie of raad, samen gesteld uit drie leden van den raad van state en uit twee ingenieurs) in het geschil tusschen hen en de mijn-maatschappijen aangenomen zal worden. Met eenparige stemmen is in af wijzend en zin beslist. meend, dat hij de verklaring, die over het geluk van zijn geheele leven moest beslissen, nog moest uitstellen, tot hij zeker was, dat hij als van gelijke geboorte tot haar kon naderen, en ten minste in dit opzicht niet had te vreezen, door haar vader wegens zijne dwaze aanmatiging met schimp te worden afgewezen. Hij was gelukkig in de bewustheid, dat hij haar had gezegd, dat zij hem beminde, dat haar oog hem den harte- lijksten groet had toegeworpen hij sidderde, dat die schoone droom als een zeepbel zou kun nen uiteenspatten, indien hij haar aansprak, en het overvloeiende hart zijn stoute hoop verried. Hij zag voor zich neder, en toen de woorden van Diore andere gevoelens in hem opwekten, omzweefde haar beeld hem toch, alsof hij haar nog met zijn lichamelijk oog aanschouwde, maar hij verschrikte hevig, toen hij bemerkte dat zij verdwenen was. Het lag in den toestand van de streek, waardoor men was gekomen, dat een plot seling verdwijnen van die vooruitgingen mogelijk was, indien de achteraankomenden hen niet steeds in het oog hielden. Men bevond zich in de ap- proches, die zigzagsgewijze tegen de bastions door de Turken waren uitgegraven; waar deze zich in armen verdeelden, liepen de loopgraven in verschillende richtingen ver uiteen. Wij moeten terug, wij zijn een verkeerden weg ingeslagen, zei Max, met die angstige onrust, die in oogenblikken van groote opgewondenheid, bij alles wat ongewoon is, zich zoo licht van ons meester maakt, en die hier dubbel verklaarbaar was eensdeels omdat men niet zeker kon zijn, van nog niet op een bende rondzwervende Tur ken te stooten, en Max thans meer dan zijn eigen leven had te verdedigen; anderdeels omdat hij gevoelde, dat het Maria zeer moest bevreemden, dat hij haar niet was gevolgd, dat hij zich van haar had verwijderd, nog eer hij een woord met haar had gewisseld, en op een oogenblik dat nog niet alle gevaar was geweken. Hij keerde met Dione terug, maar toen hij het punt bereikte, waar eene loopgraaf op het Schottenbastion aanliep, en waar Guido die min der verstrooid was geweest, zijn oom had gezien, kwamen er reeds lieden, die graaf Rudiger had uitgezonden om hem te zoeken. Guido, Eleonora en Maria stonden te midden van een troep jui chende menschen, die de geredden begroeten en in triomf naar de stad begeleidden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1891 | | pagina 1