Nummer 94, Donderdag 26 November 1891. 14e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
De Goudsmid van Wttaei.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
Wailw|lsö« en Langstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden1,00.
Franco per post door het gekeele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Sport is in onzen tijd het wachtwoord,
aan sport doet tegenwoordig elkeen, hoog en
laaggeplaatste, en de ongelukkigedie er
niet aan doet of 't zelfs Jzou durven wagen
er tegen te ageeren, zou als een melaatsche,
als een half of heel krankzinnige eenling,
als een politieke „outcast" worden behan
deld. Nu is die sportmanie dan ook een heil
zame en vrij gemakkelijke liethebberij men
heeft immers maar te kiezen, er zij.i takken
van sport a discretion en zelfs doen de
ernstige regeeringen er aan, de hoogste hoo-
gen
Zij houden er namelijk een nieuwtjessport
op na en 't is de Russische regeering, die,
met de lang niet verwerpelijke hulp der pers,
zoo juist alle reeds bestaande records heeft
geslagen. Tarwe heet het artikel, dat voor
deze speciale sportbeoefening heeft gediend,,
de tarwe, die volgens een, Zondag 15 dezer
door den czaar onderteekende ukase, van
Zondag 22 November af, niet meer mag
worden uitgevoerd, tenzij 't geldt reeds aan
gevangen ladingen te completeeren, voor wel
ker expeditie 3 dagen zijn toegestaan.
Ja, ja, men heet toch maar geen koe bont
of'er is een vlekje aan en al de loochenin
gen en tegensprekingen hebben een beves
tiging niet kunnen doen uitblijven van het
feit, reeds Woensdag der vorige week ter
kennis van onze lezers gebracht en sinds
dien nog bevestigd met nadere aanduiding
van den datum van ingang van het uitvoer
verbod. Alle officieele en officieuse tegen
spraak heeft dus niets gebaat, men heeft re
kening moeten houden met de dringende en
dreigende omstandigheden en de langs dezen
weg in het land gehouden hoeveelheid tarwe
is juist voldoende om in Ruslands behoeften
in deze te voorzien tot den volgenden oogst.
De pogingen van enkele Fransche bladen
om de vrij vervelende en weinig loonende
beraadslagingen over de tusschen Frankrijk
en Rusland bestaande relatien weder een
74.
XXVIII.
DE REDDING.
Dione had Fatime niet kunnen terughouden,
doch het was haar gelukt met de prinsessen in
een half vernielde tent te vluchten en zich daar
onder een hoop tapijten te verbergen. Zij hadden
zonder eenig onderling overleg het besluit opge
vat, zich liever hier onder de instortende geraam
ten der tenten te laten begraven, dan redding te
zoeken in de vlucht. Het gewoel van den strijd
kwam naderbij; de stijlen der tenten kraakten;
zij hoorden het getier der woedende Turken, de
zegekreten der Christenen, het gekerm der ster
venden. Zij moesten ieder oogenblik vreezen, dat
eene over de verbrijzelde tent heenjagende ruiter
schaar haar zou verpletteren; in vreeselijken doods
angst werden haar de trage seconden als eeuwig
heden, daarbij konden zij nauwelijks ademhalen
onder de tapijten, die haar verborgen, en waarop
de zware stijlen waren neergevallen.
Da^r hoorde Dione haar naam roepen, Onwille
keurig wilde zij zich oprichten, maar terstond
verkondigde haar de vreugdekreet der Eunuchen,
dat zij dwaas genoeg was geweest hare schuil
plaats te verraden; ae wacliters van het serail
rukten de stijlen en tapijten wegde gezochte
was gevonden.
Terug riep Dione; maar de slaven, die an
ders op haar wenk kropen, grepen haar en hare
gezellinnen aan, om haar met geweld voort te
slepen. Reeds wil Eleonora den dolk op haar
eigen hart richten, reeds worden de oogen van
Maria in haar doodsangst door een sluier bedekt
daar deinzen eensklaps de Turken terug Zij
zien geharnaste Christenen.
Eleonara roept Guido, zijne vrouw herken
nende, en werpt zich met het bloote zwaard op
de ontvoerders; Max is aan zijne zijde; in den
eersten oogenblik wijken de Turken verschrikt
terug, maar toen zij zien, dat het slechts twee
mannen zijn, die hun buit willen ontrukken,
dringen zij weer voorwaarts.
aanvang te doen nemen, dus een onsmake
lijke herkauwingsperiode te doen beginnen,
mag vrijwel als mislukt worden beschouwd,
de pogingen om de politiek er bij te sleepen,
zijn mislukt. Toch heeft 't aan pogingen om
het steentje aan 't rollen te brengen, niet
ontbroken, doch 't is tot verwezenlijking van
die edele bedoelingen niet gekomen Zon
dag kwam Ruslands minister te Berlijn aan
om daar bezoeken af te leggen, misschien
enkele geruststellende, eigenlijk reeds lang
bekende, verzekeringen te geven en -- te
eten. Ja wellicht acht Von Giers 't wel noo-
dig te Berlijn een meer behagelijke stemming
voor Rusland te wekken vanwege de dub
beltjes
Natuurlijk komen te Berlijn zoowel als te
Parijs en te Monza de politieke beslomme
ringen wel eens ter sprake, doch dat is im
mers doodnatuurlijkelkeen spreekt onder
collega's over het door hem beoefende vak,
waarom zouden de ministers in een „onder
onsje" niet eens over de politiek redekave
len Doch dat staat nog niet gelijk met het
nemen van besluiten of het aangaan van po
litieke verbintenissen
In Frankrijks noordelijke mijndistricten
schijnen de zaken er al slechter op te wor
den, het regeeringsplan om de moeilijkhe
den tusschen werkgever en werknemer te
doen bijleggen door regeerings-scheidsrech-
teren stuit af op den onwil der mijnwer
kers, die een scheidsgerecht willen benoemd
zien, voor de eene helft uit door hen aan
gewezenen bestaande, voor de andere helft
uit door de werkgevers benoemden, 't Schijnt,
dat de Engelsche mijnwerkers besloten heb
ben op verzoek van de stakers één week per
maand niet te arbeiden, zoolang de staking
in Pas-de-Calais duurt.
In Spanje gaat 't alles voor den wind.
Een nieuw kabinet wordt daar gevormd in
den kortst mogelijken tijd, 't gaat er alles a
la minute.
Zaterdag diende het geheele ministerie-
Canovas zijn ontslag in aan de koningin
regentes en nu reeds is de aftredende pre-
De beide vrienden waren verloren geweest,
indien een hooger bestuur hen niet had beschermd
en den Pool Kolschitzky als zijn werktuig daar
toe had uitgekozen. Deze, die met de gelegenheid
bekend was, had de troepen van den Lotharinger
tot gids gediend, en aan een afdeeling den weg
gewezen om de Janitzaren in den rug aan te
vallen. Hij had toen Max en Guido reeds van
verre in hun schuilhoek ontdekt, en zich gehaast
hen met eenige kurassiers te hulp te komen. Hij
verscheen nog op het iuiste oogenblik om de
vrienden te redden.
Ginds woedde de strijd, hier lag thans Eleo
nora aan de borst van haar uit verscheidene
wunden bloedenden echtgenoot. Het oog van
Maria straalde Max te gemoet, maar Dione voor
kwam haar. Zij vloog op Max toe, en greep hem
met beide handen bij de schouders; een oogenblik
staarde zij hem aan, alsof zij hem met hare wijd
geopende oogen wilde verslinden, wilde zien of
hij haar kind was, uit zijn trekken wilde lezen
of haar beangst gevoel haar niet bedroog. Max
werd rood en bleek, hij voelde hare handen be
ven, het was hem, alsof hij haar hart kon zien
en hooren kloppen; plotseling greep zij zijne
rechterhand, scnoof met sidderenden haast zijne
mouw terug, en toen zij boven het handgewricht
een klein vlekje had ontdekt, gaf zij een luiden
gil, tranen stroomden uit hare oogen', zij viel hem
om den hals en bedekte zijn gelaat met kussen.
Er was geen twijfel aan de moeder had haar
zoon herkend. Men kon het aan de opgetogen,
van vreugde bijna waanzinnige liefkozingen van
Dione zien, dat voor haar nart de vraag niet
mogelijk was, of zij zich ook kon bedriegen; zij
scheen Max het vuur van hare liefde te willen
inblazen, hem te willen verwarmen, want deze
scheen zonderling bevreesd om hare gevoelens te
beantwoorden.
Toen zei Maria tot hem, dat hij voor zijne
moeder stond, die met zulk een vurig verlangen
naar hem had gesmacht.
Max werd zoo bleek als een lijk, maar hij breid
de zijne armen uit, en drukte zijne moeder aan
zijn bevend hart.
De Janitzaren vluchtten, van alle zijden stroom
den de overwinnaars toe, langs de batterijen, tus
schen welker gesprongen kanonnen dit tooneel
plaats had. Wat wij met veel woorden hebben
geschetst, was het werk van enkele minuten.
mier er in geslaagd zoovelen hun woord te
ontlokken, dat reeds de vermoedelijke sa
menstelling kan worden medegedeeld.
't Schijnt meer een verandering van per
sonen dan van politiek te zijn
Uit Brazilië groot nieuws.
Een telegram uit Rio de Janeiro van Maan
dag meldt, dat 's morgens te 11 uur een op
stand tegen de heerschappij van Fonseca is
uitgebroken in die hoofdstad, waar de laat
stelijk door den dictator genomen maatrege
len ernstigen tegenstand ontmoetten.
Een later telegram luidtHet verzet tegen
Fonseca's bestuur, dat reeds eenige dagen
broeide, openbaarde zich Zaterdag avond het
eerst door het opbreken van den spoorweg
in de nabijheid van Rio. Maandag ochtend
brak de opstand uit. De marine sloeg aan
het muiten en eischte Fonseca's aftreding,
die spoedig, inziende dat tegenstand onmo
gelijk was, zijn ontslag nam. Generaal Flo-
riano Peixoto, oud-minister van oorlog, werd
tot president uitgeroepen. Er heerscht eene
onbeschrijfelijke opwinding; het grauw heeft
twee bureaux van gouvernementeele dagbla
den vernield.
Het eerste werk der opstandelingen was
een aanval op het arsenaal der marine, het
welk gemakkelijk werd genomen. Een werk
man werd gedood, terwijl een kogel de Can-
dellariakerk trof. Andere schade werd er niet
aangericht; trouwens, er werd weinig gescho
ten. Er ontstond aanstonds eene paniek;
winkels en kantoren werden gesloten, maar
thans is iedereen tevreden met het succes
der omwenteling. Het ministerie heeft zijn
ontslag genomen. De staat van beleg is op
geheven. Men verwacht nu, dat het door
Fonseca ontbonden congres weder bijeenge
roepen zal worden.
In de kamer heeft Faucher verlangd, dat
er controle zou plaats hebben over het gebruik
Guido voerde Eleonora, of liever deze hem, naai
de stad. Maria Liechtenstein liep aan zijne andere
zijde, want zijne wonden vergunden hem slechts
langzaam voort te gaan; zij liet Dione en Max
over aan hunne verklaringen en aan de wisseling
hunner gevoelens, die bij dit wedervinden zoo
natuurlijk waren; zij duidde het Max niet ten
kwade, dat hij haar slechts een enkelen blik had
toegeworpen, want deze blik had haar hart met
zalige hoop en vreugde vervuld. Kolschitzky snel
de vooruit, hij moest naar zijne Louise. De weg
was lang en moeilijk, want men moest de loop
graven en de kuilen passeeren. Max bemerkte
niet, dat Guido plotseling een anderen weg in
sloeg, om den hem te gemoet komenden graaf
Rudiger zijn geredde gemalin voor te stellen; hij
was bedwelmd, door alles wat Dione hem, door-
mengd met teedere woorden van moederliefde,
openbaarde. Nu eens sprak zij van zijne jeugd
en van zijn vader, dan weder' van haar lijden,
vervolgens van haar geluk, dat zij zijne geliefde
had kunnen beschermen, daarop van haar ver
langen om in de christelijke kerk terug te keeren.
Het was Max alsof een beeldrijke aroom alle
zorgen, alle treurige gedachten, die hij had ge
koesterd, verdreef. Dione sprak, alsof Maria zijne
verklaarde bruid, alsof hij een graaf Starhemberg
was, even goed als de gemaal van Eleonora;
alsof zij niet aan Kara Mustapha was verbonden;
alsof zij eene vrijgemaakte vrouw was, en niet
eene, die afstand deed van een luisterrijken staat.
En toen vertelde zij hem, dat hij eene zuster
had, dat deze evenwel niet mee had willen
vluchten, omdat zij zeer aan haar vader, den
vizier was gehecht, maar dat Max haar zou zien
als de vrede gesloten was, en haar dan zou lief-
krijgen.
Dat alles was blijkbaar tegenstrijdig, onbe
grijpelijk, maar het hart van den 'zoon werd
warm in den gloed der moederliefde, het gevoelde
zich als door vreugde bedwelmd, in het rijk der
droomen verplaatst. Eensklaps zag hij op, en
bemerkte Maria niet meer, de prinses en die haar
vergezelden waren verdwenen.
Zoolang Maria aan de zijde van Guido voor
hem uit was gegaan, was hij tevreden geweest
haar te kunnen zien; hij had in tegenwoordigheid
van zooveel getuigen toch geen woord met haar
willen wisselen, veel minder nog een woord van
dank van haar willen aanhooren. Hij had ge-
der geheime fondsen. Nadat Freycinet dit
voorstel had bestreden, werd het verworpen
met 286 tegen 162 stemmen. De minister
Constans verklaarde bij de stemming over de
geheime fondsen de quaestie van vertrouwen
te stellen. Zij werden daarop bewilligd met
278 tegen 158 stemmen.
Jouveneau, de leider der werkstakers te
Dorignies, in het Noorder departement, heeft
een beroep gedaan op de mijnwerkers in
Engeland, Duitschland, Belgie en Oostenrijk,
om geen steenkolen te delven voor de ver
zending naar Frankrijk. Jouveneau herinnert
in zijn adres tot de buitenlanders, dat de
vreemde gemachtigden op het Parijsche con
gres verklaard hebben „Er zijn geen grenzen
meer tusschen ons, wij zullen met u ten
strijde trekken om de rechten te veroveren,
die een eerlijke werkman zich droomtde
rechtvaardigheid en de vrijheid in den ar
beid."
Na vérder den vreemden mijnarbeiders
dringend verzocht te hebben slechts te werken
voor de strikte behoefte van hun eigen land,
laat hij er op volgen: „Wij zijn 50,000 in
getal die tot u komen om u toe te roepen
Reikt ons, over de grenzen heen, de eerlijke
hand, die wij op het laatste congres zoo har
telijk gedrukt hebben. Hebt medelijden met
onze vrouwen en onze kinderen, die lijden
omdat het hoofd des huisgezins geen gerech
tigheid kan vinden en zijn zweet nutteloos
verspilt.
„Broeders, laten wij vereenigd zijn. Weg
met de grenzen Weg met den haat der
volken Weg met alles wat de arbeiders kan
verdeelen
Te Lens is, onder voorzitterschap van Basly,
een soort van congres van mijnwerkers ge
houden om te overwegen, of de door de
regeering voorgestelde scheidsrechterlijke uit-
spiaak (van een commissie of raad, samen
gesteld uit drie leden van den raad van state
en uit twee ingenieurs) in het geschil tusschen
hen en de mijn-maatschappijen aangenomen
zal worden. Met eenparige stemmen is in af
wijzend en zin beslist.
meend, dat hij de verklaring, die over het geluk
van zijn geheele leven moest beslissen, nog moest
uitstellen, tot hij zeker was, dat hij als van
gelijke geboorte tot haar kon naderen, en ten
minste in dit opzicht niet had te vreezen, door
haar vader wegens zijne dwaze aanmatiging met
schimp te worden afgewezen. Hij was gelukkig
in de bewustheid, dat hij haar had gezegd, dat
zij hem beminde, dat haar oog hem den harte-
lijksten groet had toegeworpen hij sidderde,
dat die schoone droom als een zeepbel zou kun
nen uiteenspatten, indien hij haar aansprak, en
het overvloeiende hart zijn stoute hoop verried.
Hij zag voor zich neder, en toen de woorden
van Diore andere gevoelens in hem opwekten,
omzweefde haar beeld hem toch, alsof hij haar
nog met zijn lichamelijk oog aanschouwde, maar
hij verschrikte hevig, toen hij bemerkte dat zij
verdwenen was. Het lag in den toestand van de
streek, waardoor men was gekomen, dat een plot
seling verdwijnen van die vooruitgingen mogelijk
was, indien de achteraankomenden hen niet steeds
in het oog hielden. Men bevond zich in de ap-
proches, die zigzagsgewijze tegen de bastions door
de Turken waren uitgegraven; waar deze zich
in armen verdeelden, liepen de loopgraven in
verschillende richtingen ver uiteen.
Wij moeten terug, wij zijn een verkeerden
weg ingeslagen, zei Max, met die angstige onrust,
die in oogenblikken van groote opgewondenheid,
bij alles wat ongewoon is, zich zoo licht van ons
meester maakt, en die hier dubbel verklaarbaar
was eensdeels omdat men niet zeker kon zijn,
van nog niet op een bende rondzwervende Tur
ken te stooten, en Max thans meer dan zijn eigen
leven had te verdedigen; anderdeels omdat hij
gevoelde, dat het Maria zeer moest bevreemden,
dat hij haar niet was gevolgd, dat hij zich van
haar had verwijderd, nog eer hij een woord met
haar had gewisseld, en op een oogenblik dat nog
niet alle gevaar was geweken.
Hij keerde met Dione terug, maar toen hij het
punt bereikte, waar eene loopgraaf op het
Schottenbastion aanliep, en waar Guido die min
der verstrooid was geweest, zijn oom had gezien,
kwamen er reeds lieden, die graaf Rudiger had
uitgezonden om hem te zoeken. Guido, Eleonora
en Maria stonden te midden van een troep jui
chende menschen, die de geredden begroeten en
in triomf naar de stad begeleidden.