Nummer 5.
Zondag 17 Januari 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEV1LLETOJS.
Eenc geschiedenis uil de Eugehche rechtspleging.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
Spanje.
Wul«(jksrbr en Lugstraalsele Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag' en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolp Steinebl, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Europa is weer gewoiden hetgeen het was
tot enkele dagen vóór de geboorte van 1892
een reusachtige Kamer van Koophandel.
Economische debatten in 't Noorden en in
't Zuiden, lin 't Oosten en in 't Westen en
de politiek wordt dan voor een poosje op
stal gezet, omdat ook de heeren volksverte
genwoordigers geen twee heeren tegelijk
kunnen dienen.
Op hetzelfde oogenblik, dat het Fransche
Journal Officiel den teks openbaar maakte
van het nieuwe tarief, het resultaat van de
breedvoerige en langdurige beraadslagingen
van kamer en senaat, opende Spanje's pre
mier Canovas del Castillo de zitting der Cortes
met een langademig betoog over den econo-
mischen toestand van het Iberische Schier
eiland, in verband met de plannen, voor de
toekomsUgekoesterd. De rapporteur van den
Oostenrijkschen rijksdag bracht namens de
speciale commissie verslag uit omtrent het
geen zij noodig en nuttig acht ten aanzien
van de handelsverdragen; Italië bereidde
zich voor op de beraadslaging over de han
delsverdragen èn onderwijl hadden de onder
handelingen, met Zwitserland aangeknoopt,
een min gunstige wending genomen.
Ondertusschen zijn er twee dagen verloopen
en tal van afgevaardigden van het huis van
afgevaardigden van Oostenrijk, hebben reeds
hun meening doen kennen omtrent de met
Italië en Duitschlaud gesloten verdragen,
waarbij natuurlijk evenzeer afkeuringen als
goedkeuringen zijn gevallen. De jong-Czechen
en de anti-semieten zien in den douanebond
weinig goeds, doch van eenige beteekenis
zijn de betoogen tegen de tarieven-alliantie
niet. De commissie uit de Spaansche kamer
heeft reeds een gunstig rapport uitgebracht,
het regeeringsvoorstel betrekkelijk de ver
lenging der handelsverdragen en de kamer
van Italië hervatte den arbeid met de
opening van de bespreking over de handels
verdragen, met Duitschland en Oostenrijk
Q)
i.
Reeds lang heerschte de diepste rust op de
ruime werkplaats van den timmerman Lyon. 't
Was Zaterdagavond de zagen en bijlen waren
ter zijde gelegd, en de diepste stilte op de anders
zoo levendige werf moest een eigenaardigen indruk
maken op hen, die gewoon waren aan het hame
ren en kloppen, dat men daar anders onophoude
lijk hoorde. Een jong meisje had van den rust
tijd gebruik gemaakt om op de verlaten werf
zich aan hare gedachten over te geven. Zij zat
onder een afdak op een stapel planken, en terwijl
hare voeten rustten op een voor haar liggend
blok, leunde zij met het verhitte hoofd op hare
rechterhand, en staarde met eene uitdrukking van
afgetrokken mijmering voor zich. De ondergaande
zon schoot hare laatste stralen onder het open
afdak, en verspreidde een gouden glans over het
rijke blonde naar van het meisjewaaruit het
lieve aanvallige gezicht nog beminnelijker
te voorschijn kwam.
Wist het meisje hoe schoon zij was en hoe
juist deze houding hare vormen op het voordee-
ligst deed uitkomen En bemerkte zij in hare
jeugdige droomen niet, dat zij sedert geruimen
tijd door iemand uit de verte werd bespied
Het was een breedgeschouderd jongmensch, met
een gelaat, waarop ae eerlijkheid en goedhartig
heid voor ieder te lezen stonden; reeds lang hield
hij zijne groote grijze oogen vol stille bewonde
ring op het meisje gevestigd.
Voorzichtig, op de teenen, trachtte de jonkman
nog naderbij te sluipen, maar hii was zoo groot
en zwaar, en daarbij zoo onbeholpen, dat hem
dit niet zonder gerucht te maken gelukte, liet
meisje bewoog zich echter niet: zij staarde, in
droomen verzonkenop de wegstervende zon
alsof hare oogen de dagvorstin wilden volgen en
eene ver verwijderde onbekende wereld zoeken.
De bespieder stond eindelijk in de onmiddellijke
nabijheid van de droomster; verscheidene minuten
aangegaan, waarbij de kansen op welslagen
ook heel gunstig staan. Terwijl Droz, de
president van het departement van buiten-
landsche zaken van Zwitserland, den Fran-
schen gezant Arago eergisteren had medege
deeld, dat Zwitserland met Frankrijk geen
onderhandelingen kan aanknoopen zoolang
Frankrijk aan zijn minimum-tarief vasthoudt,
is Woensdag te Parijs het douane-verdrag
tusschen Zweden en Noorwegen en Frankrijk
geteekend.
De Russische minister van financien Wysch-
negradsky moge bij den czaar geen persona
grata meer zijn, zijn balanceer-talenten schijnen
toch werkelijk boven alle verdenking te staan,
getuige zijn begrooting voor 1892. Sinds
maanden verkeert Rusland in een hachelijken
toestand, zijn noodlijdende provinciën zijn
vele, reeds is bijna 100 millioen roebel uit
de rijksmiddelen toegestaan om den grootsten
nood te lenigen en deze offers zullen nog
aanmerkelijk versterkt moeten worden bij de
toenemende koude, terwijl aan belastinginning
in de noodlijdende districten in geenen deele
valt te denken en men verstandig zal doen
daarop in de eerstvolgende iaren maar niet
te rekenen. Ook zal door den treurigen
stand der geldmiddelen in verschillende pro
vinciën, de opbrengst der invoerrechten eer
af- dan toenemen en ondanks al die onguns
tige symptomen komt Wyschnegradsky met
een budget voor den dag, dat onder de
gegeven omstandigheden waarlijk gunstig mag
heeten. Alle gewone en buitengewone uit
gaven worden door Wyschnegradsky gedekt
zonder nieuwe belastingen of nieuwe leeningen;
het budget wordt in de ontvangsten vastge
steld op 965,303.066 roebel en in de uitga
ven op 965.303.070 roebel.
Dat moet het werk zijn van een handig
cijferaar
De Porte schijnt het Bulgarije, zijn vasal-
staat, wonder gemakkelijk te hebben willen
maken en daarom de regeering het ontwerp
te hebben toegezonden van een aan de
Fransche regeering te richten nota betreffende
wachtte hij nog geduldig en liet zijn trouwe
vriendelijke oogen in stille verrukking op haar
rusten daar zij echter niet opzag, scheen het
dat hij moed schepte, om zijne tegenwoordigheid
te doen opmerken. Hij kuchte, eerst bijna on
hoorbaar vervolgens luider en begon daarop
zacht te hoesten.
Het meisje sprong op en keerde zich half om.
Een oogenblik behield haar gelaat nog de uit
drukking van zalige vergetelheid, alsof haar geest
nog niet teruggekeerd was uit de oorden, waar
heen hij in stoute vlucht was opgestegen hoe
meer zij echter in de werkelijkheid terug trad
des te meer verdonkerden hare trekken er lag
iets in van teleurstelling, van bedwongen wrevel.
En bedwongen wrevel sprak ook nit het enkele
woord: //Neen", dat zij op de hartelijke vraag van
den jongeling//Stoor ik u, Elisabeth?" ten ant
woord gaf.
Zijt gij zoo moede, Elisabeth? voegde hij er
bij, toen zij zweeg en niet voornemens scheen
hare plaats te verlaten.
En al ware ik dat, wat doet er dat toe?
hernam Elisabeth Canning, het is immers Zaterdag
en rusttijd
Wij hebben heden allen met ijver gearbeid,
ging hij voort, ook ik heb mij duchtig geweerd
en een schoon stuk werk afgemaakt, waarover
vader bijzonder tevreden was.
Zij knikte glimlachend maar luisterde blijkbaar
slechts half naar zijn woorden.
Vader meende dat het nu voor mij tijd
werd om zelf baas te worden en een jonge vrouw
in huis te brengen; hij wilde mij den winkel en
de huishouding overgeven, verhaalde Charles Lyon
verder.
Men kon het den goeden jongen aanzien, dat
veel praten juist zijn zaak niet was, en het kostte
hem heel wat inspanning, te uiten wat hem op
het hart lag.
Eenige aanmoediging zou hem goed gedaan
hebbenmaar die kreeg hij van zijne gezellin
niet want zij bleef sprakeloos en knikte slechts
nu en dan, tot een teeken dat zij naar hem luis
terde.
Wat zegt gij daarvan, Elisabeth vroeg hij,
toen zij nog steeds bleef zwijgen.
Uw vader heeft groot gelijkhij zal ook
wel reeds eene bruid voor u uitgekozen hebben,
zeide zij eindelijk.
de regeling van het incident Chadourne.
Bulgarije schijnt enkele bezwaren te hebben
geopperd, ten minste van een afzending der
nota van antwoord hoort men nog niets.
Donderdag werd er in het park van Brussel
een weldadigheidsfeest gegeven dat door de
bèeldhouwersdie in de hoofdstad wonen
op eigenaardige wijze is opgeluisterd. Toen
Maandagochtend ter voorbereiding van het
feest het hek gesloten was, lieten zij 75 man
de gevallen sneeuw op groote hoopen verza
melen, welke zij daarna als marmer zijn gaan
bewerken. Dillens heeft aan den ingang
twee greote sphinxen gemodelleerd, bovendien
midden in het park eene allegorische groep:
de weldadigheidLéon Dardenne heeft op
eene bank in sneeuw gebeiteld een kinder
meisje en een grenadier en op eene andere
bank eene berenfamilie: de vader met een
bril op den snoet en leunende op een stok,
de moeder hare zorg wijdende aan het jongste
huwelijkspand. Elders staan Pierrot en Co-
lombiue in een vertrouwelijk tête a tète, ligt
op eene bank een vet varken, den snoet
uitdagend naar voren op eene andere een
Brusselsche straatlooper met het traditioneele
pijpje in den hoek van den mond, enz. Onder
de ernstige onderwerpen verdient de aandacht
eene buste van den koning, gemodelleerd
door de beeldhouwer Van Gelder.
Het weder is den kunstenaars gunstig ge
weest; een lichte dooi heeft hun materieel
zacht genoeg gemaakt om er zeer snel den
gewenschten vorm aan te kunnen geven, en
toen dit werk gereed was, viel de vorst in
en maakte de sneeuw zoo hard, dat zij de
fijnere trekken er in konden beitelen. Sedert
is de massa door de vorst zoo hard gebakken
en glinsteren de sneeuwkristallen, alsof het
park met beeldhouwwerken van het heerlijkste
marmer gevuld ware.
Neen, dat heb ik zelf gedaan.
Des te beter, er zijn in de nabuurschap
schoone en rijke meisjes in menigte.
Zij wendde zich om, alsof er nu harerzijds ge
noeg over de zaak gezegd en het gesprek ten
einde was.
Elisabethriep hij getroffen, kunt gij dat
van mij denken Gij weet dat ik u lief héb en
nooit eene andere tot vrouw zal nemen.
Zij zag verschrikt op.
Charles, dat hebt gij toch niet aan uw va
der gezegd vroeg zij snel.
Zeker heb ik dat gedaan, antwoordde hij
opgetogen.
Zonder mij vooraf te vragen? riep zij verwij
tend.
Elisabeth, antwoordde hij smeekend, zeg ik
het u dan niet sedert een half jaar eiken dag,
ieder uur, zoo dikwijls ik u zie Spreekt niet
uit mijne blikken, uit elk mijner woorden, de
bede: //Word mijne vrouw?' Op dien avond,
toen gij uit de abdij van Wintlebury tot ons
kwaamt, toen ik u voor het eerst zag.
Zij was opgesprongen en strekte afwerend de
handen uit:
Zwijg, Charles, zwijgl Geen woord daarvanl
Waarom niet? zeide hij lachende, ik hoop
dat wij nog dikwijls aan dien avond zullen den
ken. want toen begon mijn geluk.
Zij loosde een diepe zucht, stond op en trad
op Charles toe.
Gij doet niet wel mij uit uw huis te ver
drijven, Charles, zeide zij treurig; het is voor
een arm meisje, dat eerlijk wil blijven, niet al
tijd gemakkelijk een fatsoen,ijk onderkomen te
vinden.
Ik u verdrijven, Elisabeth riep hij op een
toon alsof hij uit de wolken viel, hoe komt gij
op die gedachte
Gelooft gij dan, dat uwe ouders mij nog
als dienstmeid zullen houden, nadat gij uw va
der zulk eene bekentenis hebt gedaan vroeg zij
luid, en voegde er toen zacht, onhoorbaar bij:
Mijn oude vloek
Als dienstmeid niet, maar als dochter, her
nam de jonge man met schitterend gelaat, mijn
vader heeft toegestemd
Wat? keurt uw vader het goed? riep zij; er
klonk echter meer schrik dan blijde verrassing
uit de vraag.
Bij het aanvaarden van het voorzitterschap
der kamer heeft de heer Floquet eene rede
voering voorgelezen, waarin hij, na de moei
lijkheden te hebben geschilderd waarmede
de republiek te kampen heeft, zinspeelde op
hare verzoeningsgezinde gevoelensen in
herinnering bracht dat enkele maanden ge
leden geheel Frankrijk een krachtig gevoel
van hoop doortrildeten gevolge van de
ontvangst, welke zijne soldaten hadden ge
vonden te Kroonstad. De republiekzoo
besloot Floquet, zal de gerechtigheid doen
zegevieren in de democratie, en vrede stichten
tusschen de natiën.
Uit Tanger wordt van 14 dezer geseind:
Aangezien zich gisteren twee duizend op
standelingen vereenigd hadden te Ain Balia,
heelt de minister van buitenlandsche zaken
twee honderd man uit de provincie Riff doen
wapenen om Tanger te bewaken. De in-
landsche overheden zijn onmachtig om een
einde te maken aan de onlusten, welker voort
duren een plaatselijk, en tevens een interna
tionaal gevaar oplevert.
Een koffiehuis te Nizza, de „Taverne
Russe" is het tooneel geweest van een klop
partij tusschen Franschen en Duitschers. Aan
leiding tot dit gevecht moeten volgens
getuigenis van Amerikanen, die er bij tegen
woordig waren de Duitschers gegeven
hebben, die zich vroolijk maakten over eenige
Franschen, die aan een ander tafeltje zaten.
Een Elzasser trok voor de Franschen partij,
die meester van het terrein bleven en de
Duitschers uit het koffiehuis verwijderden.
In de mijnen van Carmaux zal een
werkstaking niet lang meer uitblijven. Hooger
loon is de eisch der mijnwerkers.
De stad Huelva is door een zware over
strooming geteisterd, welke een aantal huizen
heeft verwoest. De telegraphische gemeen
schap met Madrid en Andalusie is verstoord.
Dat doet hij, bevestigde Charles zegevierend;
toen hij heden met mij over trouwen sprak en
ook meende dat ik in de buurt rondzien moest,
schepte ik moed en zeide, dat dit juist niet noo
dig was, want dat ik hier reeds gevonden had
wat ik behoefde.
En toen noemdet gij mijn naam vroeg zij
bijna ademloos.
Ik zeide hem, dat ik u lief had en nooit
eene andere vrouw wilde hebben.
En hij werd niet boos en begeerde geen
rijk huwelijk voor zijn eenigen zoon
Omdat ik zijn eenige zoon ben, behoeft
hij dat immers niet te begeeren, antwoordde
Charles lachendehij zeideJongen, ik kan
het je niet ten kwade duiden, het meisje is zoo
schoon als een engelhet verkwikt mijn oude
oogen als ik haar aanzie; braaf en vlijtig is zij
ook op geld behoeven wij niet te zienneem
haar dus in Gods naam met mijn zegen er bij.
Charles had snel in eenen adem gesproken, alsof
hij niet spoedig genoeg van ziine woorden kon
komen; alsof hem een zware last van het hart
was gevallen zuchte hij, toen hij geëindigd had,
en Elisabeth diep in de oogen ziende, voegde hij
er bij Wat zegt ge nu, meisie?
Meester Lyon is goed, zuchtte zij, dat ver
dien ik niet.
Nog duizendmaal meer I juichte hij. Kom,
Elisabeth, laten wij tot hem gaan en zeg hem
dat gij zijne dochter wilt worden I Hij trachtte
hare hand te grijpen en haar mede te trekken,
maar zij weerde hem af en zag zwijgend voor
zich. Wederom vertoonde zich in hare oogen die
droomerige uitdrukking, waarmede zij vroeger
de zon had nagestaard, wier laatste stralen in
middels waren verdwenen.
Elisabeth, ik bid u, spreekzeide hij.
Zij zweeg nog steeds en staarde voor zich uit.
Een diepe wolk lag op haar voorhoofd zwaar
ademde zij; hare lippen waren vast op elkander
geklemd, als vreesac zij, dat haar een onbedacht
woord mocht ontsnappen.
Houdt gij niet van mij, Elisabeth Ben ik
u onaangenaam vroeg hij met bevende stem.
Zij schudde het hoofd.
Hoezeejuichte hij, gij zegt jaHij wilde ziin
arm om haar middel slaan, maar bijna onzacht
stiet zij hem terug,
(Wordt vervolgd.)
