Nummer 35.
Zondag 1 Mei 1892.
15° Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Industriëelen
B ekendmaki ng.
Het proces Ravachol.
FEUILLETON.
Ëenc geschiedenis uit de EngeUche rcclilsplcgiiKj.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwijhsche en Langs! raatt Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maandenƒ1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnoinen ioor het advertentiebureau van
Adol? Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De kamer van koophandel en fabrieken, te
Waalwijk, houdt zich onledig met het opma
ken van het verslag over 1891.
Heeren industrieelen worden verzocht hunne
opgaven voor het verslag zoo spoedig mo
gelijk aan den voorzitter in te zenden.
De kamer van koophandel eti fabrieken
voornoemd.
Waalwijk, 27 April 1892.
De Directeur van het Post- en Telegraaf
kantoor, te Waalwijk, majikt bekend, dat te
beginnen met 1 Mei a. s. het kantoor zal
geopend zijn
Op werkdagen van 7J/2 voorm. tot 8]/ü nam.
Zon- en feestdagen van 71/2 tot 8V2
voorm. en van 121/a tot U/2 nam.
De uren zijn berekend volgens den spoortijd.
(20 minuten achter bij den Amsterdamschen
tijd.)
Waalwijk, 27 April 1892.
De Directeur voornoemd,
FLUYT.
Aangaande den afloop en indruk van het
geding wordt uit Parijs het volgende ge
schreven aan het N. v. d. D.
Ravachol en Simon zijn, wegens het dy-
namiteeren van twee bewoonde huizen, slechts
veroordeeld tot levenslangen dwangarbeid
de drie andere beschuldigden zijn vrijge
sproken. Nu zal Ravachol terecht staan voor
de juryleden van Montbrison, waar men hem,
wegens moord, zal ter dood veroordeelen
misschien doch dit doet tot de groote zaak
der anarchisten niets at. Het is nu uitge
maakt, dat de jury van het hof te Parijs, te
genover de gevaarlijkste bandieten, tegeno-
28 XIII.
Hij zwoer haar, aan niemand ter wereld te
zullen zeggen, dat zij hem aangehoord had; hij
liet zich door haar met een valsche hoop vleien;
hij volgde al hare wenken en daarbij werd het
hem steeds duidelijker, dat er geen sympathie
tusschen hen bestond, dat hij haar niet beminde,
dat hij aan hare zijde ongelukkig moest worden.
Als een rustelooze geest werd hij rondgedre
ven; hij ontweek zijne zuster, tegen wie hij een
onverzoenlijken wrok koesterde, des te heviger,
omdat hij in het diepst zijner ziel moest beken
nen, dat zij hem een vreeselijk getrouw beeld
van zijn gemoedstoestand had voor oogen ge
houden. Hij vermeed ook de AbdyHij had
Elisabeth beloofd te zwijgen, hoe zou hij dan
in tegenwoordigheid van Mary hebben kunnen
verschijnen Daardoor had hij evenwel ook de
plaats verloren, waar hij zijn hart kon uitstor
ten; hij liep rond als iemand, die zijne schaduw
zoekt.
En hoe rampzaliger hij zich voelde, des te
hardnekkiger klemde hij zich vast aan de ge
dachte, dat Elisabeth Canning zijne vrouw moest
worden. Hij had het nu eenmaal aan iedereen
verkondigd; hij kon niet terug, en kon allerminst
aan zijne zuster den triomf gunnen, dat hij toch
hare verstandige raadgevingen moest volgen.
Hij wist, dat hij ongelukkig zou worden, en
hij wilde het worden; hij behoorde, helaas, tot
hen, die met open oogen naar den afgrond snel
len, en hun getal is niet zoo klein als men wel
denken zou.
XIV.
Op den namiddag van denzelfden dag, toen
Hetty het heftige en noodlottige onderhoud roet
haar broeder had gehad en nog diep ontroerd
in den tuin wandelde, die reeds zijn zomerdos
met een herfstkleed had verwisseld, werd haar
het bezoek van Crispy Gascoyne gemeld.
ver een internationaal gevaar gesteld, noch
tans niet heeft durven zeggen, dat Ravachol
en Simon den dood schuldig waren. De anar
chisten weten nu, dat er veel kans op is het
leven er af te brengen, als men bommen
plaatst op de trap van een bewoond huis,
midden in Parijs. En het publiek vraagt zich
angstig af, of het vooruitzicht van naar de
strafkolonie te gaan, waar de anarchisten, bij
de eerstvolgende amnestie, der regeering af
gedwongen door eene radicale meerderheid,
als zoogenaamd politiek misdadiger weer van
daan worden gehaald, evenals de moorde
naars der commune, on: later misschien in
de kamer der volksvertegenwoordiging plaats
te nemen of dat vooruitzicht een enkel
dynamiteur zal terughouden.
Het verdict is met groote verbazing en
verontwaardiging door het Parijsche publiek
ontvangen. De nederlaag van den procureur-
generaal is volkomen, zijn plan mislukt. Uit
zijn requisitor bleek duidelijk, dat hij wenschte
te scheppen een precedent, waarbij zou wor
den verklaard, dat de misdaden der anar
chisten zouden worden aangemerkt als niet-
politiek. Hij noemde 't voorbeeld van zeke
ren inbreker, Duval, die uitriep„Ik ben
geen boef, ik ben anarchist." Evenmin als
vroeger eene rooversbende, mocht thans eene
bende anarchisten worden beschouwd en ge
oordeeld als politieke partij.
De jury heeft daar anders over gedacht.
De anarchisten beweren luide en ronduit, dat
de heeren juryleden te bang waren om naar
hun geweten uitspraak te doen. Zij vinden,
dat hun terrorisme uitnemend helpt. En de
burgerij acht zich niet genoeg beschermd.
De uitslag der terechtzitting kan, indirect,
wel den val van het ministerie tengevolge
hebben. Een ministerie Constans zou, op het
oogenblik ten minste, zeer populair wezen.
Men is bang. Dit is het woord. Gelukkig of
ongelukkig, hebben de kamers paaschvacantie.
Ook ontveinst niemand zich hier, dat de
jongste aanslagen en de machteloosheid der
politie een allertreurigsten indruk maken op
het buitenland. Het anarchisme is een in-
De lord-mayor van Londen was in vroegere
jaren een bestendige gast te Chesney-Wood ge
weest, thans had hij zich daar evenwel in langen
tijd niet laten zien. Hij was een verre bloedver
want van Hetty's overledene moeder, had als
jongeling dikwijls maanden lang ten huize harer
moeder vertoefd, en tijdgenooten van hem wilden
weten, dat hij voor Ellen Chattaway een zoo
hartstochtelijke liefde gekoesterd, en haar beeld,
niettegenstaande zij een anderen man had gehuwd,
zoo trouw in zijn hart bewaard had, dat daar
naast geen plaats voor eenig ander vrouwelijk
wezen was overgebleven. Als een bewijs daar
voor werd aangevoerd, dot de deftige, schoone
man, die zelfs thans als een bijna vijftiger, van
weinig jonge dames eene afwijzing had behoeven
te vreezen, nog ongehuwd was, en ook volstrekt
niet gezind scheen zijn huis te Londen eene mees
teres te geven.
Was het werkelijk de liefde voor Ellen Chat
taway, de latere lady Davistown, die hem tot
den ongehuwden staat veroordeeld had, dan was
zijne trouw grooter dan die van de meeste weduw
naars, want de geliefde vrousv rustte reeds sedert
verscheidene jaren in het graf. Die bewering
werd ongetwijfeld gelogenstraft door den vriend-
schappeliiken omgang, dien sir Orispe vele jaren
lang met lady Davistown en sir Ralph had ge
had, en waarop zelfs de boosaardigste lastertong
geen schaduw van verdenking had kunnen worpen.
De lord-mayor had zich met groot leedwezen
moeten terugtrekken, toen sir Ralph dwaselijk
voor den pretendent partij gekozen, en zijne
vriendschappelijke waa» schuwingen op de grofste
wijze beantwoord had. Sedert dien tijd was hij
niet meer te Chesney-Wood gekomen, maar had
toch met lady Davistown nog altijd eenigen ora-
gung gehouden, en haar menigen dienst bewezen.
Eerst met haar dood was iedere betrekking tus
schen hem en de familie verbroken.
Toen Iletty hem geschreven en verzocht had,
zop mogelijk, te bewerken, dat zij en hare vrien-
ain ongezien tegenwoordig konden zijn bij de
rechtspleging tegen de ontvoerders van ElisabcAk
Canniivg, had hem dit zonderling getroffen. IHet
fijne, duidelijke sthrift had zooveel overeenkomst
met dat, waarin Ellen hem zoo dikwijls had ge
schreven, de eenvoudige eu toch keurige stijl riep
hare wijze van zich uit te drukken in zijn ge
heugen terug; die brief was hem als een groet
ternationaal gevaar, en als men liet lauw
bestrijdt in één land, loopen alle andere ge
vaar.
't Zou overdreven zijn te zeggen, dat in
Parijs paniek, heerscht, maar zeer zeker is
het dat, als er op den eersten Mei maar
iets gebeurt, die paniek zal uitbarsten. Hel
vertrouwen op de macht en het beleid der
regeering heeft een grooten schok gekregen.
De spoorwegmaatschappijen spreken het be
richt tegen, door sommige bladen verspreid,
als zouden duizende vreemdelingen Parijs
ontvluchten, uit angst voor mogelijke, ernstige
ongeregeldheden. Men moet nu ook weer
niet denken, dat we aan den vooravond zijn
van eene nieuwe Commune.
Men arresteert zoo wat overal, in Parijs,
in de provincie, tot in Algiers toe. Dit neemt
niet weg, dat in alle werkmansbuurten wordt
gevent met anarschistische blaadjes. De wei
felenden zijn nu bereid om toe te treden tot
de dappere broeders, die zoo hunne kame
raden weten te wreken en voor wie de jury
leden zoo bang zijn.
't Zier er prachtig uit voor 1 Mei
Aldus het oordeel van iemand ter plaatse,
in de gegeven omstandigheden een betere
maatstaf dan de indruk van dagblad-lectuur.
Donderdagavond te negen uur is te Luik
een dynamietaanslag gepleegd tegen een
huis op het plein van Sint Pieter, bewoond
door eeiie weduwe, verwante van een indus
trieel. Het huis is erg beschadigd niemand
is gewond. Eene groote menigte is in den
omtrek van het huis verzameld. Men onder
stelt dat de bom geplaatst is in een gelijk
vloers gelegen venster. De kamers gelijkvloers
zijn in volkomen wanorde gebracht; de meu
bels zijn vernietigd. De procureur-generaal
en de politie hebben terstond een onderzoek
ingesteld. De anarchisten hebben blijkbaar
op den tref af een huis gekozen, ten einde
uit de andere wereld, maar tevens ook als een
verwijt der afgestorvene, dat hij hare kinderen
zoo geheel uit liet oog had verloren.
Zonder zich door het vreemde van het verzoek
te laten terughouden, schreef hij onverwijld een
toestemmend antwoord, en wachtte op den be
paalden tijd de dames af om haar naar de voor
haar bestemde plaats te leiden.
Hetty's verschijning voltooide wat haar brief
begonnen had. Sir Crispe Gascoj'ne voelde zich
verplaatst in de dagen zijner jeugd. Ellen Chat-
tawa)' stond in hare dochter weer voor hem,
maar, zooals het hem voorkwam, nog beminne
lijker dan hij de moeder ooit had gezien. Thans
beschouwde hij de zonde zijner veronachtzaming
r.og zwaarder en hij besloot, weder goed te ma
ken wat mogelijk was. Reeds den volgenden
morgen reed hij naar Chesney-Wood.
Hetfcv beval, den welkomen bezoeker in de
receptiezaal harer moeder te laten en volgde hem
na eenige minuten.
Toen zij binnentrad stond sir Crispe Gascoyne
met den rug naar de deur gekeerd en beschouwde
de wanden, die met zijde behangen en door breede,
vergulde lijsten in vakken afgedeeld waren, met
dezelfde opmerkzaamheid als de daartegen han
gende landschappen van goede Fransche schilders.
Bij de komst van Hetty wendde hij zich om en
zeide, diep aangedaan, terwijl hij haar de hand
toestak Alles is hier nog geheel als vroeger.
En toch hoeveel is anders geworden ant
woordde Hetty, en trachtte een traan weg te
pinken.
De lordmayor kon zich niet terstond losrukken
van de betoovering, die de hem overstelpende
herinneringen op hem uitoefenden. Hij zag naar
boven, naar de beschilderde zoldering, waar go
dinnen zich op wolken wiegden, en ruinnegooajes
haar met rozenketenen omslingerden, hij liet de
blikken gaan over de bonte bloemen op den
witten grond van het tapijt, en over de de witge
lakte, vergulde meubels met geel zijden overtrek
ken, beschouwde de vazen en andere voorwerpen
van Meisonnier of Fransch porselein, die op de
tafels en étagères stonden, en herhaalde Alles
evenals vroeger, ik geloot zelfs dat het dezelfde
geur is, dien ik hier jaren geleden inademde,
voegde hij er bij, en wees op een pot van verguld
Sèvres-porcelein, waarin welriekend reukwerk
brandde.
der bevolking schrik, aan te jagen, want de
bewoonster van het huis, mevrouw Myst, had
geene vijanden.
De ministerraad heeft besloten bij de her
vatting der kamerzitting een wetsontwerp in
te dienen tot schadeloosstelling van de slacht
offers der jongste dynamiet aanslagen, en zulks
bij wijze van uitzonderingzonder verband
voor de toekomst.
De indruk, dien het uitgesproken von
nis op het groote publiek maakt, is dat niet
alleen de gezworenen, doch ook de leden
van het gerechtshof bevreesd zijn geweest
voor de anarchisten. De houding vun den
president van het hof verraste allen en maakte
een pijnlijken indruk. Hij scheen zich tegen
over Ravachol te willen verontschuldigen we
gens de rol, die hij vervullen moest. In plaats
van de misdrijven van den schuldige in een
scherp licht te stellen, behandelde hij hem
met tegemoetkoming, maakte het hem mo
gelijk minder bezwarende verklaringen af te
leggen, ja ontzag zich niet herhaaldelijk hulde
te brengen aan zijne energie en toewijding.
Geheel anders was de houding van den
procureur-generaalhoewel hem gedurende
de zitting een brief werd overhandigd, rnet
de mededeeling, dat zijn woning dezen nacht
in de lucht zou springen, bleef hij de ernstige
magistraat, die geen haarbreed afweek van
wat hij meende, dat zijn plicht hem gebood.
De leden maakten over het algemeen met
hun beangstigde gezichten een droevige flguur.
De chefs van vele groote magazijnen
zijn beducht voor aanslagen der anarchisten,
omdat zij dreigbrieven hebben ontvangen. Zij
vragen bescherming van de politie.
De minister van oorlog heeft zich per
dagorder gewend tot de generaals-comman-
danten der legercorpsen en hun voorgeschre
ven welke houding zij op 1 Mei hebben aan
te nemen. De hoofdofficieren zullen zich op
hun post bevinden en zich ter assistentie bij de
burgerlijke overheid aanmelden. De troepen,
Ik houd hier alles in den staat zooals zij
het gaarne had, en vul zelfs de vazen met de
zelfde bloemen waaraan zij de voorkeur gaf,
hernam Hetty; als aandenken van geliefde afge
storvenen wordt zelis het onbeduidenste ons
dierbaar.
Wat is onbeduidend, wat is belang? ging
de lordmayor voort, die door de plaats en de
herinnering in een weemoedige stemming ge
raakte. Het groote wordt klein, het kleine wordt
ffroot, al naar dat wij het beschouwen; alles in
de wereld heeft slechts eene betrekkelijk waarde;
een blijvend bezit is slechts datgene, wat wij uit
de stormen des levens als een heiligen schat in
ons hart hebben gered.
Hetty zag eenigzins verwonderd op. Die taal
scheen haar zonderling voor sir Crispe Gascoyne,
den hooggeëerden vertegenwoordiger der City
van Londen, op wiens wenk Oost- en West-Indië
hunne schatten in rijk beladen schepen naar En
geland zonden. Hij bemerkte dien blik en ver
volgde glimlachend
Mijne woorden bevreemden u, miss Hetty,
maar wat bewoog u dan ook mij als een Hebe
den nektarbeker toe te reiken, waaruit ik weder
jeugd drinkGij brengt mij in deze kamer, waarin
ik zoo dikwijls met uwe moeder heb gezeten,
eer de koning mij beval als mr. Gascoyne neder
te knielen, om als sir Crispi weer op te staan,
waarin ik bij uw moeder vertoefde, toen er nog
niet aan te denken viel, dat ik lordmayor van
Londen kon wordendaarom moet gij het mij
ten goede houden als ik een oogenblik vergeet
dat ik dit ben.
Van harte gaarne; ik hoop slechts, dat gij
dit zeer dikwijls wilt vergeten, en dan altijd raar
hier komen zult, om nektar of Lethe te drinken,
wat gij maar verkiest.
Dus ben ik u welkom? vroeg hij verheugd,
en nam plaats in een leunstoel, terwijl zij zich
tegenover aan de andere zijde van een ingeleg
de tafel zette.
Kunt gij daaraan twijfelen? hernam Hetty
levendig; ik ben den goeden ouden tijd nog niet
vergeten, dien tijd, toen ik een zorgeloos kind
was en onder de hoede van de beste der moeders
stond; gij zijt mij eene liefelijke verschijning uit
dat heldere tafereel.
Uw geheugen schijnt zeer getrouw te zijn.
(Wordt vervolgd.)