Nummer 39.
Zondag 15 Mei 1892.
15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
jSj.
Eene geschiedenis uil de Engclsche rechtspleging.
BUITENLAND.
Belgie.
De Echo va.
IViiiilwijlisclic en Lanpüaalsck Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentifin 17 regels j 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Adverten tien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adol? Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Giolitti is de man dien koning Humbert
van Italië heeft uitverkoren om de samen
stelling van een nieuw kabinet te onderne
men en dus zal inderdaad hij, die 't noodig
en nuttig achtte Di Rudini c. s. een beentje
te lichten of die in elk geval in die bezig
heid flink de hand heelt gehad, zelf de ge
volgen moeten dragen van zijn euveldaad en
't zou waarlijk niet de eerste maal zijn, dat
hij, die zoo heftig wist uit te varen tegen
anderer stuurmanskunst, zoolang hij zelf vei
lig en wel op 't droge stond, doorloopende
bewijzen van onvermogen geeft, zoodra hij
zelf 't stuurrad in handen heelt gekregen.
Giolitti is een man, die snel carrière heeft
gemaakt, sinds 1882 is hij afgevaardigde en
wist zich als zoodanig te onderscheiden op
't gebied van administratieve en financieele
vraagstukken, terwijl h:j er veel toe bijdroeg
om Magliani te doen vallen, wiens opvolger
hij werd onder Crispi, aldus de leer huldi
gend: „Ote-toi de la, que je m'y mette"
evenals ditmaal tegenover Rudini. Toen was
Giolitti een voorvechter voor de bezuinigings-
politiek en wist juist ter rechter tijd, vóór
Crispi's val te retireeren. Dat alles te zamen
genomen kan Giolitti het recht geven op de
capaciteit en handigheid en gladheid doch
een politiek verleden heeft hij niet, zijn ka
binet zal wel in hoofdzaak zijn saamgesteld
uit krachten van den tweeden rang, lieden,
die men eigenlijk de eer van een val naar
alle regelen der politiek, niet waardig keurt,
die men soms laat leven ondanks hun wei
nig beteekenende daden en omdat men
voor 't oogenblik niets beters in voorraad
heeft. Als Giolitti's waarschijnlijke helpers
worden genoemd Sonnino (schatkist); Ellena
(financien); Lacava (openbare werken); Bo-
nacci (justitie)Martini (onderwijs); Marselli
(oorlog); Marchiori (posterijen of landbouw),
en voor buitenlandsche zaken een porte
feuille, welker bezetting èn te Berlijn èn te
Weenen èn te Parijs met belangstelling zal
32 XV.
Mismoedig zag hij week op week voorbij gaan,
en zijn geluk nog maanden lang verschoven
want het was nauwelijks te hopen, dat het vóór
het stilstaan der scheepvaart gedurende den win
ter, nog mogelijk zou zijn een geschikte gelegen
heid te vinden. Diep ter neer geslagen kwam
hij met het bericht van alweder mislukte pogin-
fen bij Elisabeth, maar vond bij haar altijd troost.
ij, die op dien avond, toen zij zich met hem
verloofde, liefst terstond opgebroken en met hem
de zee overgegaan zou zijn, gaf hem thans het
voorbeeld van geduld en onderwerping. Laten
wij ons in de omstandighedan schikken, zeide zij
met den zachten opslag van haar blauwe oogen
en de rustige uitdrukking op het bleeke gelaat
wie beleefd heeft, wat ik beleefd heb, die heeft
ook leeren wachten.
Laten we dan hier ons verbond slniten,
smeekte hij; waarom zullen wij toeven tot wij
ginds zijn
Op den dag, dat wij onder zeil gaan, zullen
wij ons laten trouwen, eer niet; bedenk, wat gij
mij beloofd hebtzeide zij ernstig.
En hij liet zich gezeggen en schikte zich er ook
in, haar slechts zelden en met alle voorzichtigheid
te bezoeken, en tegen de geheele wereld van zijn
geluk te zwijgen.
Moeielijker viel het haar, het onstuimig aan
houden van William Davistown te bedwingen,
terwijl zij zich nu eens koel terugtrok, en dan
weder hem hoop gaf en liet doorschemeren, dat
zij het nog altijd niet durfde wagen, de haar
aangeboden hand aan te nemen. Ook gelukte het
haar slechts te nauwernood eene ontmoeting
tusschen Charles Lyor. en den jongen Davistown
te vermijden, en dit zou haar in 't geheel niet
mogelijk zijn geweest, indien zij niet in Nancy
Forbes een zeer geschikte helpster had gevonden.
De oude moest wel vroeger eenig wantrouwen
tegen haar gekoesterd, en haar slechts opgenomen
worden waargenomen, de heeren Brin, oud
minister van marine, Blanc, oud-gezant te
Kons'.antinopel, of Ressman, terwijl Giolitti
zelf, behalve de vervulling van zijn voorzit
tersplichten, de zorg van de binnenlandsche
aangelegenheden zou op zich nemen.
Deze combinatie is nog voor tallooze wij
zigingen vatbaar, doch in elk geval zal Gio
litti's schepping een kleurloos karakter dragen,
den middelweg bewandelend en dus de op
positie uitlokkend van alle uiterste fractien,
zooals die, welke in Crispi en Zanardelli haar
voorvechters vindt, wat velen dan ook doet
vermoeden, dat Giolitti c. s. 't niet lang zul
len maken, doel) spoedig het veld zullen moe
ten ruimen voor Crispi, volgens Di Rudini
de eenige man, die onder de gegeven om
standigheden een krachtig kabinet kan vor
men. Dat zou dus een uitstel zijn van de
wederinvoering van het regime-Crispi, doch
geen afstel!
Eigenaardig mag men 't heeten, dat Crispi
dan zijn verloren gezag zou herwinnen juist
tengevolge van de onvermijdelijke resultaten
van zijn politiek en militair systeem een
doorn in het oog van la belle France en een
permanent gevaar voor 's rijks schatkist.
Het eindrapport, dat de afgevaardigde Sa-
racco over 's rijks financien aan den koning
blootlegde, behelst de mededeeling, dat het
tekort bedraagt zeventig millioen liresdat
ernstige militaire bezuinigingen noodza
kelijk zijn het land kan niet meer dan 340
millioen besteden voor oorlog en marine.
Dit vraagstuk, verklaarde hij, is niet alleen
van technischen aard; het belang der monar
chie eischt de oplossingblijft het aan de
orde, dan loopt het koningschap gevaar.
Na deze stoutmoedige verklaringen heeft
de koning Saracca niet meer ontboden.
Duitschlands heerscher moge zoo nu en dan
een periode van oratorische rust en kalmte
doormaken, waardoor hij zijn getrouwen on
derdanen gelegenheid geeft eens tot verade
ming te komen en hun vrijen tijd te wijden
aan overpeinzingen over de eigenaardige
hebben, omdat zij aan de Davistowns niet goed
iets kon weigeren. Althans kwam het Elisabeth
voor, dat zij eerst, nadat door het proces hare
onschuld zonneklaar was bewezen, vriendelijker
jegens haar was geworden. Het sluwe meisje
had de oude wijs gemaakt, dat zij zich noch den
jongen Davistown, noch den timmermanszoon tot
vijand durfde maken, en beideu met ijdele hoop
moest vleien.
Nancy had dit spoedig begrepen, en scheen een
onbedwingbare neiging voor intriges te hebben;
anders liet het zich toen niet verklaren, waarom
zij zoo onvermoeid op schildwacht stond, en den
eenen minnaar ongemerkt wegzond, wanneer de
andere ten ontijde naderde.
En welk eene onschatbare vertrouwde was
Nancy. Terwijl haar oog zoo scherp was als dat
-van een valk, terwijl zij geleerd had uit de be
wegingen van haar goed afgericht hondje, het
naderen van een vreemde reeds in de verte te
bemerken, hoorde zij toch niets, en kon niet ver
raden wat naast haar gesproken werd.
Elisabeth wist niet, dat in plaats van Nancy's
ooren, twee andere ieder woord opvingen; zij zag
niet, dat, hetzij zij met William of met Charles
samen was, twee donkere oogen haar volgden;
dat een slank lichaam als een aal wegsloop om
bericht te gaan brengen van wat zij vernomen had.
Het was zoo stil, zoo vreedzaam om haar heen;
de wereld, die zich een tijdlang zoo druk met
haar had bezig gehouden, scheen haar geheel
vergeten te zijn; zij behoefde zich niet te over
haasten, en kon rustig den uitslag afwachten
van een boodschap, die zij heimelijk had afge
zonden.
Het antwoord bleef lang weg, en ook nog eene
andere tijding wilde niet komen de tijding
dat aan de heidens het over hen gevelde vonnis
was voltrokken. Elisabeth verwachtte dagelijks
dit te vernemen, en toch huiverde zij er voor
terug. Het was haar een verschrikkelijk denk
beeld, dat om harentwil menschen onder beuls-
handen het leven moesten verliezen, en toch
verlangde zij er naar, eindelijk weer vrij te
kunnen ademen. Dat kon zij echter slechts 'dan,
wanneer hare verbitterde vijanden niet meer onder
de levenden behoorden.
De angst folterde haar zoozeer, dat zij op
zekeren dag zelfs haar verborgen schuilhoek
verliet en naar haar oom Colley te Londen ging,
toestanden op het gebied der binnenlandsche
politiek, zijn zonderlinge zienswijzen met vol
komen negeering van alle door de jarenlange
toepassing tot wetten geworden gebruiken en
gewoonten, in lijnrechten strijd zelfs somwijlen
met recht en billijkheid schijnt hij er niet
aan te willen geven.
Minstens genomen onhandig is ditmaal
's vorsten optreden tegenover den grenadier
Ltlck, wiens heldendaden daarin bestaan, dat
hij, onlangs op post staande, op twee personen
't waren maar „burgers"! schoot, waardoor
beiden ernstig gewond werden. Ltlck had
in deze als soldaat, die geen andere men-
schelijke of goddelijke wetten mag opvolgen
dan de militaire instructies, correct gehandeld
en hoewel er door zijn handelwijze, voorna
melijk onder de „gemeine Civillisten" veel
kwaad bloed was gezet, kon hem geen verwijt
treffen. Doch bij de straffeloosheid wilde de
keizer 't niet laten ondanks den storm van
verontwaardiging, over dit onbezonnen op
treden tegenover de burgerij gewekt en on
danks de algemeene opinie, dat de instructiën
veranderd dienen te worden (in den rijksdag
bestond daarover onder de verschillende frac-
tiën geen verschil van meening), heeft de
keizer Ltlck een hooge onderscheiding doen
ten deel vallen in den vorm van een hartelijke
toespraakvol lof over zijn „flink gedrag
moed en vastberadenheid" hem voor 't front
der troepen de hand drukkend en hem zelfs
zijn ('s keizers) portret vereerend.
Misschien blijkt bij nader onderzoek dat
deze hoogst zonderlinge mededeelingen ge
heel of ten deele onjuist zijn 'l zou inder
daad te hopen zijn, want de rustige burgerij
in de groote steden van 't onvolprezen Ger
manic zou anders zoo geleidelijk ten doelwit
gaan strekken aan de uitingen der dapperheid
van de vele duizenden die op een „aller
hoogste" onderscheiding belust zijn
Keizer Wilhelm ten spijt moet verklaard
worden, dat de door hem verheerlijkte toe
standen niet meer van onzen tijd zijn
't Zijn tot nog toe alleen de Vossische en
de National Ztg., die 't hebben durven wagen
om van hem te vernemen of de terechtstelling
reeds had plaats gehad. Colley zeide van neen,
want ander9 moest hij er van gehoord hebben.
Misschien worden zij begenadigd riep zij.
O, hoezeer zou ik dat wenschen.
Goed kind Ja, ja, het staat in de schrift:
Hebt uwe vijanden lief! Maar ik geloof niet, dat
uw hoop vervuld zal worden; de koning is in
Hannover, dat zal wel de reden der vertraging
zijn, hij moet immers liet vonnis onderteekenen.
Een zonderlinge uitdrukking kwam bij deze
woorden op het gelaat van Elisabeth; schrik en
blijdschap, vrees en hoop spiegelden zich tege
lijk daarop af en vloeiden ineen als de kleuren
van een prisma, waarop de zon schijnt. Colley
bemerkte er niets van, maar des te beter zag
het zijne vrouw, die Elisabeth geen minuut uit
het oog verloor.
Gij hebt dan wel haast, om die arme schelmen
te zien bengelen, zeide zij hoonend, zoodra haar
man de kamer verlaten had. Gij zult het zeker
niet eer wagen mevrouw Davistown te worden?
Mijnenthalve konden zij in het leven blijven,
indien
Dat is u geen ernst, meisje; het zou ook
dwaas zijn, want alleen het graf zwijgt.
Elisabeth bracht haar mond aan het oor van
hare tante en fluisterde: Wij leven en zwijgen
ook.
De oude zag verschrikt om. Stil, stil, de
muren hebben ooren; wij leven slechts tfoolang
wij zwijgen.
Hebt ge nog geen tijding?
Neen, hij is ver van hier, ik kon niet uit-
vorschen waar.
Gij moet het uitvorschen, ik kan niet langer
wachten.
De oude trok de schouders op. Ik zal doen
wat mogelijk is, met geweld is niets te ver
krijgen.
Er was verder niets met die vrouw aan te
vangen; zonder veel gewonnen te hebben ging
Elisabeth naar huis; de tijd schreed voort, maar
zij vermoedde niet, dat zich al nauwer en nauwer
een net om haar samentrok, dat met vereende
krachten geweven werd door menschen, die tot
dusverre in het maatschappelijk leven zoo ver
elkander gestaan hadden,
den dag na de terechtzitting ir. Old Bailey zat
juffrouw Lyon in de keuken; hare anders zoo
haar stem te doen hooren tegen de verheffing
van Ltlck tot een helden figunr naar aanleiding
van een zoo treurig voorval, dat onder de
overgroote meerderheid der burgerij ontzetting
en schrik heeft gewekt en alleen bijval heeft
kunnen verwerven in die kringen, welke de
zoo eigenaardige leer zijn toegedaan, dat de
„Civilist" er alleen is ten gerieve van en
bij de gratie van het militaire element.
Uit Weenen wordt gemeld, dat de parle
mentaire commissie voor de belastingplannen
hare werkzaamheden heeft aangevangen.
Overeenkomstig den wensch van den mi
nister van financien is besloten eerst eene
algemeene beraadslaging te openen over de
verschillende belastingen, om daarna tot eene
artikelsgewijze behandeling over te gaan.
Door de bekentenissen, die de gearresteerde
anarchisten te Luik hebben gedaan is men
tot de ontdekking van groote hoe
ontplofbare stoffen gekomen. Mathi
de plaats nabij de fabriek van
aangewezen, waar hij het dynamiet -
had.
Een ander individu, Guilmot genaamd
tot bekentenis gekomen. Hij is ijzerwerk-
en belegde ce Esneux en omstreken meetings.
Hij ontkent tot de anarchistische pertij te
behooren, doch heeft wel bekend bezit
van ontplofbare stoffen te zijn gev .en. Op
deze mededeelingen is het parket n: Es;leux
gegaan en heeft bij de woning va. Guilmot
een zak met 200 dynamietkardoezen gc vonden,
te zamen twaalf kilogram wegend.
De werkliedenpartij te Luik heeft be
sloten, onder protest tegen de part idige hou
ding der overheid, haar plan om zi eh dondag
a. s. in optocht bij de kathedraal-processie
aan te sluitente laten varen. ermede
acht men het beroerings tijdvak nu - oten.
ik
vlijtige handen rustten in den schoot: hare oogen
staarden op de roode vloertegels. Het waren
ernstige gedachten die de meestens ioor hét
hoofd gingen. Zij wilde verhinderen »at hapir
zoon Elisabeth tot vrouw nam, dat had ii zien-
zélve met een heiligen eed beloo.Ü Sle ;hts
daarom was zij heden morgen, toe;, hij ip
voornemen om naar Amerika te gam ceo ge
openbaard, zijne voorspraak geweest bi', ^jn
vader. Dit kon nu niet zoo snel in zijn werk
gaan, daarover zou tijd verloopen, dar. kwam de
winter aan, zij had maanden voor zich r-n u-
tusschen kon er veel gebeuren.
Maar wat? Wat? Dat was het waarmede zij
zich thans het hoofd brak. Eene be-v ern, -
de keukendeur deed haar opschrikken Eene
armoedig gekleede vrouw met bruingeel gelaat
en donkere oogen stond op den drempel.
Voort! Voort! riep juffrouw Lyor
hier geen bedelvolk hebben I
De vrouw bleef stil staan.
Voort, zeg ik u! ik geef u niets;.
Wie zegt u dat ik iets van u verlag
de vrouw zacht.
Wat, wilt gij dan? De meesteres
staan en onwillekeurig eenige schrc le:
derd.
Ik wil u waarzeggen.
Heb ik het niet gedacht 1 Nie;
Zij hield hare beide handen op den
zij vreesde, dat de vrouw zich haa:
daarvan zou meester maken. Hoe vast'er
zich ook hield, was zij toch niet zond
bijgeloovige vrees voor de heidin.
Ik heb uwe hand niet noodig, ze
ik weet wat gij denkt, hoor slechts r,
en dan zult eij we! meer verlangen.
Juffrouw Lyon noodigde haar
voort te gaan, maar zij wees haar ook ni
af. De nieuwsgierigheid was in haar on
zonder dat zij dit ten volle liet blijken.
Gij wilt niet dat uw zoon Elisabet
ning trouwt; gij hebt u slechts schijn baa:
geschikt, en peinst op middelen on
hinderen, zeide de heidin.
Vrouw! Door welke duivelsk
gij
Stil, stil! Ik oefen geen duivelskurs
ik ben gedoopt zoowel als gij.
(Wordt ver* o'.j
ord,
