aaaaaaa ma*
Nummer 63. Zondag 7 Augustus 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
Ecm geschiedenis uit de Engehche rechtspleging.
BUITENLAND.
Frankrijk.
o ran het Zuiden,
Waalwyksche en Langstraatscbc Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 1—7 regel» 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Terwijl de Duitsche bladen berekeningen
bevatten, die der niet de sport beoefenende
wereld aan 't verstand moeten brengen, dat
keizer Wilhelm's jacht de „Meteor" eigenlijk
een schitterende zege heeft bevochten in den
wedstrijd om den beker der koningin en alleen
als tweede aankomende kon worden gesigna
leerd doordien aan de «Corsair» de veel te
ruim gestelde handicap van 271/o minuut was
gegeven (de „Meteor kwam om 6 uur 385/6
min. aan en de „Corsair" eerst om 6 uur 57
min. 35 sec.), weten andere bladen te ver
tellen, dat de keizer over zijn nederlaag ge
lachen heeft en zelfs zijn edelmoedigheid zóó
ver heeft gedreven dat hij den eigenaar der
„Corsair", admiraal Montagu, gracelijk liet
feliciteeren.
Zoo sch'jnt er dusden hemel zij dank
geen gevaar te bestaan dat deze 's keizers
nederlaag in zijn hoedanigheid van amateur-
sportsman, verstoring zal brengen in de in
ternationale relatiën of zelfs de kansen op
een algemeenen Europeeschen oorlog heeft
doen toenemen Het feit zou dus alleen te
bejammeren zijn voor dezulken, die den vor-
steu en grooten graag een pleiziertje gunnen
en die in de vaste overtuiging leefden dat
de beker, indien hij gewonnen was door den
machtigen heerscher over 't Duitsche keizerrijk,
als een soort aanmoedigingsprijs had beschowd
kunnen worden voor de overige regeerende
souvereinen, terwijl 's keizers „Pech" tevens
een teleurstelling is voor de oude hofbeamb
ten met voorwereldlijke beginselen, die uit
hun prille jeugd of soms alleen uit boeken
een flauwe herinnering hebben behouden aan
dien goeden ouden tijd toen een vorst of
een prins nimmer misschoot en altijd
volgens 't beweren van die heeren met hun
gladde tong in alle lichaams- en andere
oefeningen een even groote kraan was, wiens
gelijke aan beide zijden van den evenaar
niet was te vinden.
De kleinzoon der koningin die heel toe-
Nu echter stond Fielding op, die zich ir. zijne
eer als rechter aangetast voelde, en hield eene
rede, die de schitterende verdediging van Elisa
beth Canning en de zwaarste aanklacht bevatte
tegen hen, die haar beschuldigd hadden. Wat hij
in zijne geschriften uiteengezet had, vatte hij hier
samen als in een brandpunt, welks stralen Elisa
beth verheerlijkten, hare tegenstanders schijnbaar
vernietigden.
Welke verklaring is de ware riep hij, die voor
den eersten rechter in het oogenblik der veront
waardiging afgelegd, of die, welke dat half
onnoozele schepsel door bedreigingen, beloften
en vleierijen werd afgetroggeld Machtige vijan
den hebben tegen de onschuldige samengespannen:
ik eisch de jury in naam van God op, recht te
spreken, opdat de eer en de gerechtigheid van
Oud-Engeland gehandhaafd worden.
Hij had met zijne aanspraak den hem geoor-
loofden tijd ver overschreden, maar de voorzitter
van het gerechtshof had het niet gewaagd den
stroom zijner woorden af te breken, de uitwerking
was al te sterk geweest.
Toen de lichamelijk reeds geheel verzwakte,
ziekelijke dichter uitgeput in zijn stoel terugzonk,
scheen het laatste woord in deze zaak gesproken.
Wat konden aanklagers en verdedigers nog in
het midden brengen, dat tegen de rede van
Fielding in de weegschaal kon worden gelegd?
De heidens kon men reeds voor veroordeeld,
Elisabeth Canning voor vrijgesproken houden,
een tweede dag van terechtzitting was een ijdele
vorm
Luid triumfeerend verkondigden dit de Can-
ningianen, toen de zitting verdaagd werd. Ont
moedigd liet de tegenpartij het hoofd hangen.
Met bezwaarde harten keerden Mary en Iietty
naar de abdy terug. Robert bleef nog steeds weg.
En de tweede dag der terechtzitting brak aan,
en nog was Robert er niet.
vallig het keizerschap van Duitschland waar
neemt, is 'tdie te Cowes toeftniet de
machtige heerscher over een toongevend rijk
aldus is en blijft de indruk, dien keizer
Wilhelm's verblijf in de Engelsche wateren
op de groote menigte maakt, daarin versterkt
door 's vorsten houding, die hoogstens tot de
meening kan leidendat Duitschland met
Groot-Briltannië op denzelfden goeden voet
wil blijven leven 't zij de man die aan 't
hoofd der regeering staat, Salisbury dan wel
Gladstone heet.
Frankrijk alleen gaat bij Gladstone's aan
treding ietwat vooruitItalië zal gesteund
worden in alle te ondernemen pogingen ter
verzoening met la belle Frauce en de Rus
sische beer zal zijn goede relatien met de
groote republiek ten spijtop Gladstone's
buitengewone sympathie niet behoeven te
rekenen, zoodat er eigenlijk maar weinig ver
anderen zal op buitenlandsch terreiu.
Donderdag heeft de opening van het 13e
parlement van de regeering van koningin
Victoria plaats gehad.
Op eene motie van den heer Ridley, door
den heer Gladstone ondersteund, is de heer
Peel met algemeene stemmen herkozen als
voorzitter. De heer Baltour wenschte den
heer Peel geluk. Daarna werd de zitting
opgeheven. Maandag is de troonrede te ver
wachten. Tot dan zullen de zittingen bijna
uitsluitend gewijd zijn aan eedsafleggingen
door de afgevaardigden.
Maandag of Dinsdag komt dan het votum
van vertrouwen en Zaterdag d. a. v. heeft dan
bij „Her most gracious Queen", een samen -
komst plaats tusschen den man van 't verle
den (Salisbury) en den man der toekomst
(Gladstone.)
Nadat het feit van de verdeeldheid tusschen
minister Miquel en zijn collega Herrfurth is
bekend geworden en de mogelijkheid van of
wel waarschijnlijkheid op Herrfurth's vervan
ging door Von Eulenburg is besproken inde
Duitsche pers, is 't weder stil geworden, om
dat een definitieve oplossing der moeielijk-
heden toch niet kan volgen vóór 's keizers
Er werden nog eenige getuigen verhoord, wier
verklaringen niets van belang aan het licht
brachten.
Toen liet de president nogmaals de getuigen
John Gibbons van Abbotsbury, William Clarke
en Thomas Greville van Coombe in Dorsetshire,
die den eersten dag niet verschenen waren, op
roepen. Ook thans volgde geen antwoord. Ten
tweeden en ten derden male werd de oproeping
herhaald daar klonk het plotselingHier!
Hier Niet slechts de genoemden, maar een lange
rij van mannen, twee-en-dertig in getal traden in
de zaal.
Hier is John Gibbons, de herbergier uit
Abbotsbury, sprak de voorste. Ik en al deze
mannen zijn gekomen om getuigenis af te leggen,
dat George en Mary Squires gedurende de laatste
helft der maand Augustus en de geheele maand
September in Dorsetshire zijn geweest; dag voor
dag; kunnen wij u hun verblijf aanwijzen.
Eene ongehoorde opschudding ontstond zoowel
onder de gezworenen als onder de toeschouwers,
zelfs de rechters hadden moeite om hunne waar
dige kalme houding te bewaren. De optocht dier
getuigen had iets indrukwekkends, ieder gevoelde
dat met hun verschijnen de zaak een beslissende
keer had genomen.
Ook met de beschuldigden, of liever met de
elkander beschuldigende gevangenen had eene
in het oog vallende verandering plaats. George
Squires, die tot dusverre slechts met de grootste
verachting op rechters, jury en getuigen had
neergezien, en een voorkomen had aangenomen,
alsof de geheele zaak hem niet in het minste
aanging, had de hem bekende inwoners van
Dorsetshire met een onwillekeurigen uitroep van
vreugde begroet, en zag thans met meer deel
neming in den kring rond, hij had weder hoop
en levenslust geschept.
De oude heidin snikte bijna overluid en trachtte
de naast haar zittende moeder Wells door blikken,
teekens en woorden aan het verstand te brengen
wat er om haar voorviel; maar deze en Natus
schenen dit niet in zijnen geheelen omvang te
kunnen begrijpen; evenwel verdween ook van
hun gelaat de doffe, hopelooze uitdrukking.
Daarentegen vertoonden zich bij Elisabeth
Canning, voor het eerst sedert zij op de bank
der beschuldigden zat, verwarring en verslagen
heid. Het was alsof zij de tusschenkomst gevoelde
terugkeer uit Engeland en omdat 't feit der
mogelijke persoonsverwisseling alleen kan
worden geëxploiteerd door hen die in de
snelle portefeuille-wisselingen de bevestiging
zien van hun meening, dat 't er met de sta
biliteit der regeeringstoestanden onder Von
Caprivi treurig bijstaat.
Terwij! enkele bladen reeds zoover gingen
tegen Maandag a. s. de formeele opening
aan te kondigen van de onderhandelingen
tusschen Duitschland en Rusland over de
handelsrelatiën tusschen beide rijken, vertelt
de Kölnische nu dat Maandag eerst de
Duitsche en Pruisische heeren samenkomen
om de houding te overwegen, welke tegenover
Ruslands voorstellen dient te worden aange
nomen in elk geval reeds iets en wel een
bewijs dat Rusland inderdaad den goeden
weg op wil.
Thans wordt met zekerheid uit Rome ge
meld, dat een Fransch eskader naar Genua
zal komen ter gelegenheid van het bezoek
van HH. MM. aan de tentoonstelling aldaar.
Dat zal wezen einde Augustus of begin Sep
tember. Ook de Engelsche, Duitsche, Spaan-
sche en Portugeesche eskaders zullen zich
terzelfdertijd daar vereenigen.
De Belgische bladen beantwoorden op zeer
levendigen toon de heftige artikelen van
eenige Fransche bladen over de Kongo-quaes-
tie.
De Gazette deelt mede dat de handel
maatschappijen aan de Kongo het voornemen
hebben eene rechtsvordering tot schadever
goeding tegen den onafhankelijken Kongo-
Staat in te stellen.
Uit Tanger wordt aan de Times gemeld,
dat de betrekkingen tusschen de Engelsche
en de Fransche gezanten oogenschijnlijk wel
hartelijk zijn, maar de laatste toch voortdu
rend kwaad stookt en het tegen Engeland
gezinde plaatselijke blad ondersteunt. Ook
heeft de Fransche gezant den sultan doen
weten, dat deze niet bevreesd behoeft te wezen
voor Engeland, aangezien dit niets zou doen
naar aanleiding van de den Engelschen gezant
sir Euan Smith aangedane behandeling.
van een hoogere macht, die zich ter elfder
ure openbaarde om onschuldigen aan het verderf
te ontrukken.
Hare blauwe oogen, die zij anders zedig naar
den grond geslagen hield, of met een vrooraen
onschuldigen opslag ophief, dwaalden nu onrus
tig en zoekend rond onder de toeschouwers, en
schenen tot in de verste hoeken, waar een soort
van schemerlicht heerschte, te willen doordringen.
Op ééns bleef zij staren, zij scheen iets gezocht
en gevonden te hebben.
Plotseling kromp zij ineen, alsof zij een elec-
trieken schok had gekregen, haar hoofd zakte op
de borst, zij scheen met moeder Wells en Fortuna
Natus van rollen verwisseld te hebben en tot
dofheid vervallen te zijn.
De voorzitter van het gerechtshof schorste de
zitting voor een half uur, daar de opschudding
niet tot bedaren wilde komen, en door hetgeen
plaats gegrepen had ook eenige veranderingen
in de verdere behandeling nooaig geworden wa
ren. De beschuldigden werden naar hunne cellen
teruggebracht, de gerechtszaal ontraimd, maar in
de voorzalen en in de gangen stonden groepen,
die het gebeurde bespraken; als op de vleugelen
van den wind werd het bericht daarvan op de
straten voortgeplant.
Het proces Canning, zoo rijk aan verrassingen
en afwisselingen, was, nu men het reeds voor
afgedaan had gehouden, weer een nieuwe phase
ingetreden.
XXIII.
Robert Wintlebury was naar Dorsetshire ge
komen onder den naaxn van wolhandelaar, die
in deze districten, waar een belangrijke schapen
teelt werd gedreven, inkoopen doen en betrek
kingen aanknoopen wilde en had het graafschap
in alle richtingen doorkruist. Hij bezocht niet
alleen de kasfeelen en pachthoeven, maar nam
in de streden en op liet platteland bij voorkeur
zijn intrek in geringe herbergen en kroegen;
onder voorwendsel dat hij makreelen, de lekkernij
van Dorsetshire, zoo versch mogelijk wilde eten,
trad hij de visschershutten aan den Stour, den
Piddle en den Brit binnen, en overal waar hij
kwam wist hij ongemerkt het gesprek te leiden
op de heidens in het algemeen, en vervolgens
op George Squires en zijne moeder in't bijzonder.
Den eerste, wien hij het ware oogmerk, waarom
De commissie in zake het Panama
kanaal heeft een contract geteekend met de
liquidatoren, waardoor zij alle rechten der
oude maatschappij overneemt, terwijl zij tevens
een overeenkomst heeft getroffen met een
syndicaat, dat de nieuwe maatschappij zal
samenstellen en onmiddelijk den arbeid zal
doen hervatten.
De eerste divisie van het eskader der
Middellandsche Zee is nu aangewezen om
koning Humbert van Italië te Genua te gaan
begroeten. De commandant van het smaldeel
zal belast worden met de overbrenging van
een brief van den president der republiek
aan den koning.
Het gerucht loopt, dat het artikel der
Figaro waarin voor Rusland en Frankrijk
het oogenblik om een effectief tractaat te
teekenen, gekomen werd geheeten, geïnspi
reerd was door den Russischen gezant Von
Mohrenheim.
De Figaro bevat een intervieuw, dat de
bekende mevrouw Séverine van de Gil Bias,
de Eclair en andere bladen, beweert gehad*
te hebben met den Paus en wel over het
antisemitisme. De dame zegt tot de onder
vraging van den Heiligen Vader te zijn over
gegaan, omdat het antisemitisme wordt voor
gesteld als ware orthodoxie. Leo XIII zou
gezegd hebben, dat Christus zijn bloed heeft
vergoten voor alle menschen, terwijl de taak
der Kerk is zachtheid en liefdadigheid, elke
geweldpleging tegen menschen in strijd zijude
met Gods wil en Zijn instellingen. Toen het
Ghetto te Rome bestond aldus zou de
Paus hebben gezegd steunden en be
schermden de priesters de Israëlieten, trach
tende hun genoeg vertrouwen in te boezemen
om tot tekstbespreking en zoo mogelijk tot
bekeering te komen; wanneer de bevolking
den joden naar 't leven stond, stelden dezen
zich onder 's Pausen bescherming.
hij naar Dorsetshire was gekomen, meedeelde,
was John Gibbons te Abbotsbury. Deze man had'
reeds een nieuwe dagvaarding voor de terecht-
«Pin.gute Londen ontvangen; hij maakte Robert
Wintle3ury, toen deze hem ondervroeg, met zijne
twijfelingen bekend. Bij hem, zoowel als bij
Greville en Coombe stond de overtuiging vast,
dat de heidens in September in Dorsetshire waren'
geweest, en toch liet zich de tegenstrijdigheid in
de opgave van de datums niet verklaren.
Gij rekent immers naar den kalender van
den nieuwen stijl vroeg Robert.
Ongetwijfeld, antwoordde Gibbons, onze
predikanten hebben ons reeds lang geleden voor
den ouden gewaarschuwd, en het gebruik van
den nieuwen is wet geworden.
Houdt gij de heidens ook voor zoo wets-
kundig om zich van den verbeterden kalender te
bedienen
Gibbons sprong op en sloeg zich voor het hoofd.
By St. George, heer, gij hebt gelijk Hoe
kon ik nog zoo met blindheid geslagen zijn, dat
mij dit niet in de gedachten kwamGeen heiden
stoort zich aan den nieuwen kalender, dat heb
ik dikwijls opgemerkt; die rekenen allen nog bij
den ouden, dien zij nu eenmaal kennen, zooals
bij die zwervende stammen zeer verklaarbaar is.
Daardoor zal dan ook de tot dusverre be
staande tegenstrijdigheid in de opgaven der hei
dens opgehelderd worden, zeide Robert, en haalde
een kalender te voorschijn, waarin de dagen naar
den ouden en naar den nieuwen stijl stonden
opgeteekend.
Ziet gij, Georges Squires en zijne moeder
beweren, dat zij op St. Michiel te uwen huize
zijn geweest, dat maakt een verschil van elf dagen,
dat er thans ook tusschen den ouden en nieuwen
stijl bestaat.
Zoo is hetl bevestigde Gibbons, maar daar
mee wordt nog altijd niet bewezen, waar zij op
29 September nieuwen stijl zijn geweest.
Dat uit te vorschen is mijne taak, antwoordde
Robert.
God geve dat gij ze volbrengen moogt,
hernam de herbergier, maar zij is moeilijk en
vereischt tijd, Dorsetshiie en Devonshire worden
wegens hun zacht klimaat bij voorkeur door de
zwervende heidens bezocht; daarom zal het niet
makkelijk zijn de sporen van enkelen te vinden.
(Wordt vervolgd.)
