Nummer 65. Zondag 14 Augustus 1892. 15e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Bekendmaking. UITGEVER: ANTOON TIELEN Staatkundig overzicht. FEV1LLETOJS. Eene geschiedenis uil de Eugehche rechtspleging. BUITENLAND. Belgie. van het Zuiden, Waalwpsciiï en LangstraatseEM Coiinint, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden nan den Uitgever. Waalwijk. Advertentien i—7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden Smaal berekend. Advertentien voor Duitscl/- land worden alleen aangnoinen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclame.9 15 cent per regel. De Burgemeester van Waalwijk Gelet op een schrijven van den Generaal-Majoor, Bevelhebber in de Ille Militaire Afdeeling; Noodigt de jongelieden van 17 en 18-jarigen leeftijd uit, die van 1 October a. s. tot 1 Maart 1893 kosteloos geoefend willen worden in den wapenhandel, zich Dinsdag a. s., om 4 uur des namiddags, ten gemeentehuize alhier aan te melden. Deze oefening is vooral van belang voor hen, die in de toekomst als loteling der Nationale Militie zullen moeten opkomen. Waalwijk, 11 Augustus 1892. De burgemeester van Waalwijk maakt bekend, dat de PATENTBLADEN voor den loopenden dienst, Woensdag 17 dezer, des voormiddags van 9—12 uur, in het lokaal der botermijn kunnen worden afgehaald. Waalwijk, 12 Augustus 1892. Eene ongeluksmare kwam er van den Kongo. Hodester, de hoofdagent, en de 20 agenten die hem vergezelden, zijn door de Arabieren gedood of gevangen genomen. Men weet dat er 7 agenten op de stoom boot Augusta vermoord zijnBeernaert is gevat, de factorijen der compagnie werden vernield, en de koopwaren zijn in de handen der Arabieren. De Société Anonyme Beige pour le commerce du Haut-Congo was voor een bedrag van 300,000 fr. bij deze nood lottige onderneming betrokken. Te Parijs is thans uit Kotonou bericht ontvangen, dat de operatien tegen Dahomey een aanvang hebben genomen. Kolonel Dodds maakte dien dag een begin met het beschie ten der gansche, tot Dahomey behoorende kust. De Talisman nam Whydah voor zijne re kening, terwijl uit het blokhuis en het fort aan de kust de vlakte van Kotonou werd beschoten. De Heron en de Ardent namen 55 XXIII. Omdat gij uw wezenlijk verblijf niet wildet noemen, zeide de president en deed toen de door allen in ademlooze spanning verwachte vraag: Waar zijt gij dan geweest Elisabeth zweeg en zag voor zich neder; daarop hief zij langzaam het hoofd op en deed alsof zij wilde spreken. Maar de half geopende mond sloot zich weder, haar blik richtte zich zooals reèds vroeger naar een hoek der zaal en bleef daar rusten; het oog kreeg een starende, glazige uitdrukking. Daarop zeide zij vast en beslist Dat kan en zal ik nooit zeggen Bezin u, meisjeGij zijt van een zware misdaad overtuigd, eene openhartige bekentenis zou die in een zachter licht doen verschijnen. Word ik vrijgelaten, als ik het zeg? vroeg zij. Neen, antwoordde de president naar waar heid, de straf van valsche beschuldigster en raèineedige moet gij dragen. Dan ze{* ik ook niet, waar ik geweest ben, mijn verblijt heeft daarmede niets temaken,her nam zij en verzonk weder in een somber stil zwijgen. Alle pogingen, om haar weder tot spreken te krijgen, waren vergeefscli, en daar de vraag, waar zij geweest was, eigenlijk ook geen punt van beschuldiging uitmaakte, kon niet verder bij haar aangedrongen worden, om bekentenis te doen. De zaak, waarom beschuldiging en verdediging zich bewogen, was zonneklaarde pleidooien namen dus slechts weinig tijd in beslag en ook de jury zonderde zich slechts weinige minuten af; met algemeene stemmen werden Elisabeth Canning en Virtue Hall schuldig verklaard aan valsche aanklacht en meineed. Na eene korte beraadslaging van het hof werd Elisabeth Canning veroordeeld tot vijftien jaar deportatie; Virtue Hall trof dezelfde straf. Tevens werden Susanna Wells en de heidens, van de reede aan het bombardement deel. De Opale bombardeerde Abomy en Kolavi en zal daarna tot Godomey overgaan. Tegelijkertijd gingen twee colonnes land waarts in een van 300 man, naar Zobo en eene tweede van Porto Novo naar Dekawe. De eerste keerde terug na het dorp Koton- nour, bij Zobo, en nog verscheidene andere gehuchten in brand te hebben gestoken. Te gen den middag had zij den vijand ontmoet en een geweervuur op hem geopend, hem groote verliezen toebrengend en hem ver volgend in het kreupelhout. Maar daarin ver scholen, vuurden de Dahomeyers toen op de Franschen, twaalf man doodend of kwet send. 't Belooft hier een tweede Tonkin voor Frankrijk te worden, en straks zucht het dus onder een dubbel Atjeh. Gladstone's redevoering over 't geen hij noodig en niet noodig, mogelijk en niet mo gelijk acht ten aanzien van de eischen der leren, moge men heeten een meesterstuk van klaarheid en schoonheid, of wel vaag en ont wijkend noemen 't geen hij heeft ten beste gegeven juist met betrekking tot punten waarbij 't er volgens de Ieren in 't algemeen en de parnellisten in 't bijzonder, op aan kwam al dat geschrijf, gunstig, minder gunstig en beslist afkeurend oordeelend over zijn uitlating in den namiddag van Dinsdag, heeft niet weerhouden den val van Salisbury en .de zege van den grand old man. De door Asquith gestelde motie van wan trouwen in het kabinet-Salisbury werd Don derdag nacht in het Lagerhuis met 350 te gen 310 stemmen aangenomen. De zitting is tot a. s. Donderdag verdaagd om Gladstone tijd te geven zijn kabinet in elkaar te zetten en Vrijdag volgt dan de verdaging van het parlement tot Februari van 't volgende jaar weinigen ten sp:jt en velen tot verademingnadat men twee weken achtereen heeft zoek gemaakt met ce remoniën en formaliteiten en telkenmale al leen is bijeengekomen om weer zoo spoedig mogelijk naar huis weer te keeren. als valsch beschuldigd, van het tegen hen uitge sproken vonnis vrij verklaard en hunne onmid dellijke invrijheidstelling bevolen. De terechtzitting was afgeloopen, de veroor deelden werden naar de gevangenis teruggebracht, waarbij Elisabeth Canning slechts met moeite tegen de volkswoede kon beschermd worden. De stemming was geheel omgekeerd. Zij, die het hevigste tegen de heidens hadden gewoed, be klaagden ben nu het diepst en scholden op de onrechtvaardige rechters; zij, die het luidste Elisabeth Canning als een reine onschuldige engel hadden geprezen, konden haai thans niet zwart en afschuwelijk genoeg afschilderen. Ook de kalmer, gematigder beoordelaars zagen in haar een listige fortuinzoekster, een dub belzinnig voorval in haar leven met den sluier van het raadselachtige en geheimzinnige had weten te omgeven, en daarbij zelfs voor een mis daad niet was teruggedeinsd. /"""Een was er, die nog aan haar geloofde, in j\veerwil van haar eigene bekentenis: Charles Lyon. Hij koesterde slechts één wensch, dien van tot haar kerker door te dringen, om haar te zeggen, dat hij niet zou ophouden haar te bemin nen, dat hij besloten was haar in hare balling schap te volgen. De heidens en moeder Wells werden, toen zij de gevangenis v-erlieten, jubelend omringd en bijna op de armen weggedragen. Giften in geld vloeiden hun van alle zijden, toe, en toch zouden de ongelukkigen niet geweten hebben waarheen zij nu hunne schreden moesten richten en waar zij hun hoofd zouden neerleggen, indien de lord- mayor daarvoor niet reeds had gezorgd. Hij naderde met Mary Wintlebury aan den arm, om den geredden zijne bescherming toe te zeggen; hem volgden, stralende van geluk, Robert Wintlebury en Hetty Davistown. Ook Milly Natus was daar en wierp zich aan den hals van haar man. Ziet daar uwe bevrijders! snikte zij, terwijl zij op de beide paren wees; zonder den lord mayor en mr. Wintlebury, zonder miss Hetty Davistown hadden uwe lichamen reeds de raven tot voedsel verstrekt. Hare woorden waren verstaan en vonden weer klank bij de volksmenigte, die heden Hosanna 1 riep, waar zij nog kort geleden hetKruist hem Kruist hem 1 had doen liooren. Leve sir Criepe Eerst na samenkomst van 't parlement in 'c voorjaar van 1893, zal blijken in hoeverre Gladstone zijn wil in overeenstemming ver mag te brengen met de omstandigheden, in hoeverre hij weet te schipperen en te lavee- ren en in hoever de verschillende groepen, die de liberale regeeringsmeerderheid nor men, de wijsheid willen betrachten, liever een half ei dan een leegen dop te nemen en niet willen trachten naar 't onderste uit de kan, ter vermijding van een min aangename aanraking met het bekende deksel, het schrik- beëld van alle gulzigen en veeleischenden. Nauw is Wilhelm II in zijn residentie te ruggekeerd of de Reichsanzeiger bevat de kennisgeving van het minister Herrfurth op diens verzoek verleende ontslag en zijn ver vanging door den portefeuille- loozen premier graaf Zu Eulenburg een oplossingdie niets opvallends heeftdoch juist zoo was voorzien en eigenlijk geen groote politieke beteekenis heeft. Volgens het Tageblatt heeft de civiel gou verneur van Duitsch Oost-Afrikavrijheer Soden, dringend zijn ontslag verzocht. Soden werd wegens het in het oog vallend ongunstig gevolg van zijn bestuur reeds lang door de drukpers aangevallen. Het voornemen zou bestaan om weer een militair gouverneur in den persoon van den kapitein-luitenant ter zee Rtldiger derwaarts te zenden. Karateristiek zou het zijn, indien er bij de regeering in het geheel geen sprake meer zou wezen van Wiszmann als opvolger van Soden. Wiszmann schijnt bij voortduring in ongenade te zijn. Hoezeer in het feit, dat alle landen der wereld minstens één srhip naar Genua zullen zenden ter gelegenheid van 's konings bezoek gedurende de Columbusfeestenhet bewijs mag worden gezien, dat de politiek in deze geen enkel woordje heeft mee te praten en men te doen heeft met een betooging voor de nagedachtenis van den ontdekker der Nieuwe Wereld, uitgelokt door koning Hum- GascoyneHoezee! Hoezeel galmde het overal; HeilHeil 1 den edelen, braven, moedigen man HoezeeHoezee Miss Hetty Davistown 1 riep men van een anderen kant. Miss iletty Davistown for ever I Miss Hetty Davistown for ever Daar wenkte Robert Wintlebury met de liarid, en riep met eene stem, die boven het rumoer uitklonkMet uw verlof, goede lieden, daarin heb ik ook nog een woordje mee te spreken. Niet miss Davistown for ever, maar voor een korten tijd Een donderend gejuich, gestamp en handgeklap volgden op deze woorden, waarvan men de be teekenis zeer goed had begrepen. De menigte bood nu mr. Wintlebury en zijn aanstaade hare luidruchtige gelukwenschen aan. Slechts met moeite bereikte de -lordmayor met zijne gasten de koets, die hen naar Mansionhouse moest brengen. XXIV. Tusschen de uitspraak van het vonnis, over Elisabeth Canning en Virtue Hall geveld, en deszelfs uitvoering, lag slechts een kort tijdsver loop vnn twee dagen, fn.de haven van Portsmouth lag een schip zeilree, dat naar Jamaica was be stemd en een aantal gedeporteerden zou meenemen. Aan boord van dit schip zouden ook de beide veroordeelden haar overtocht doen naar de West- Indische strafkolonie, die haar gedurende vijftien jaar tot een onvrijwillig verblijf was aangewezen. Het was de dag na de veroordeeling; aan de gevangenen was aangezegd, dat zij zich gereed moesten houden om den volgenden morgen zeer vroeg naar Portsmouth te worden overgebracht. Elisabeth Canning hoorde die woorden, maar zij vonden geen weerklank in haar hart; zij wist wel beter; zij had immers een plechtige belofte, een machtige hand beschermde haar en zou het vreeselijk lot van haar afwenden, dat- zij onder smart en ontberingen, in het gezelschap van misdadigers, onder zwaren arbeid in een onge zond klimaat zou moeten leven. Zij behoefde Engeland niet te verlaten, of indien dit onver mijdelijk was, dan zou zij vrij en zonder boeien naar eene plaats gaan, waar men zeer goed zou kunnen leven; dit was hare overtuiging. Maar de tijd verliep en niets liet zich verne- bert zeiven, zijn er op't Appenijnsche schier eiland toch nog altijd lieden die in de te verwachten aanwezigheid van een Fransch eskader in de haven van Genua iets heel bijzonders zien, den aanvang van een nieuwe en volgens hen veelbelovende aera in de politieke verhoudingen met la belle France. Hoe jammer, dat Spanje, Zweden, Turkije Nederland, de Vereenigde Staten, de Ameri- kaansche republieken, Engeland en bovenal, dat Oostenrijk en Duitschland deelnemen aan deze beleefdheidsmanifestatie, daartoe officieel uitgenoodigd, nog wel door niemand minder dan den koning Uit Tanger wordt gemeld, dat de troepen van den sultan Woensdagmorgen een uitval deden op de Anghera's, die sterke stellingen innamen op de heuvels om de stad. Wel gelukte het aan de troepen ettelijke dorpen in brand te steken maar hunne aanvallen werden telkens door de leden van den op- roerigen stam afgeslagen en onverrichter zake keerden ze 's middags naar hun kamp terug, na 100 man en 25 paarden te hebben verloren, terwijl het verlies der opstandelingen nauwe lijks de helft bedroeg. Volgens Le Peuple is er te Charleroi in eene groote fabriek van spoorwegmaterieel een bedrog door middel van stempelver- valsching ontdekt, dat groote overeenkomst heeft met de zaak der valsche stempels te Bochum, die tot zulk een geruchtmakeud proces in Pruisen aanleiding gegeven heeft. Men zegt echter dat, wel is waar, het bestaan der valsche staats-stem pels niet ontkend kan worden, doch dat de firma in staat is hare onschuld te bewijzen. Het Antwerpsche blad De Koophandel geeft eene, niet overbodige,waarschuwing om, vóór het Landjuweel feest, balkons der hui zen, de ijzeren leuningen dier balkons en dö men, dat cenige verandering in haar toestand scheen aan te duiden; integendeel, haar oom was bij haar geweest, had aangedrongen, dat zij hem bekennen zou, waar zij geweest was, en had onder bedreigingen en daarna onder heete tranen afscheid van haar genomen. Hij wist dus nog niets. Maar zijne vrouw, die zij verwachtte, die haar eene vrijheidsbode moest zijn, kwam ook niet, en de uren ver vlogen. Reeds begon het te schemeren, slechts de sneeuw op de plaats der gevangenis blonk nog helder en frisch; Elisabeth telde de uren, de minuten, maar niets bewoog zich, zij koorde niets dan het kloppen van haar hart. Het kan niet zijn 1 Het mag niet zijnHij kan mij niet zoo vreeselijk, zoo gruwzaam mis leiden kermde zij. Hij moet iemand zenden 1 Hij moet mij verlossen 1 Heer mijn God, ben ik dan geheel verlaten Zij wierp zich voor hare legerstede neder, woelde met het hoofd in het kussen, en barstte in een luid geween uit. Plotseling richtte zij zich op, daar buiten in den gang hoorde zij schreden en stemmen, sleutels knarsten, de grendels van hare gevangenis werden weggeschoven. Men kwam eindelijk, eindelijk naderde hare bevrijding Zij sprong op en ijlde den binnentredende te gemoet, achter wien ae deur terstond weder ge sloten werd. Als verlamd bleef zij staan, slap vielen hare armen langs het lichaam neder, eene uitdrukking van onuitsprekelijke teleurstelling spiegelde zien op haar gelaat. Gij, Gharles? zeide zij somber. Zijt gij boos op mij, Elisabeth, dat ik niet vroeger gekomen ben vroeg hij, daar hij aan hare beweging een verkeerde uitlegging gaf. O, indien gij wist hoeveel moeite het mij gekost heeft om tot u door te dringen Eerst nu is het mij gelukt vergunning te verkrijgen een uur bij u te zijn; zij hebben het mij toegestaan, omdat gij mijne verloofde zijt; ik mocnt afscheid van u nemen. Een uur, één enkel armzalig uur voor eene scheiding van vijftien jaren Zij kon zien niet voorstellen, dat het Charles Lyon was en geen ander, die haar in hare ge vangenis bezocht. Moet ik werkelijk morgen weg, Charles vroeg zij; heeft men u niet gezegd, dat het anders bepaald was? (Wordt»vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1