Nummer 99. Zondag- 11 December 1892. 15e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, Glüek auf UITGEVER: ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Belgie. De Echo van het Zuiden, Waalwpsche en Langstraalsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Frauco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden uan den Uitgever. "Waalwijk. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aaagnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Donderdag heeft Frankrijk's kabinet-Ribot (sommige spreken van een formatie Loubet- Ribot, andere van een combinatie Ribot- Loubet) zich aan de kamer gepresenteerd. In zijne verklaring wordt de politieke toestand van een zeer hoog en algemeen standpunt beschouwd. Er wordt in gezegd dat het nieuwe bewind de binnen- en buitenlandsche politiek zal voortzetten, die de goedkeuring der kamer heeft weggedragen. De regeering verklaart zich ten stelligste bereid, de kamer en de justitie in staat te stellen over de han gende zaken licht te doen opgaan, alsmede haar niet minder stelligen wil om getrouw te blijven aan het beginsel der scheiding van de verschillende staatsmachten, waar allen een - parig aan gehecht zijn. Persoonlijke tekort komingen mogen echter den gang der alge- meene zaken niet stremmen. De regeering herinnert er aan dat de door de republiek volbrachte taak vooral het werk van de te genwoordige kamer is geweest, die recht heeft trotsch te zijn op dat werk en er op gesteld moet wezen het voort te zetten. Vervolgens worden de gevaren in het licht gesteld van te veel het oor te leenen aan verdachtmakin gen, die tot doel hebben de openbare meening op dwaalwegen te brengen, welke vermeden behooren te worden. Het zal noodig zijn dat de kamer voorloopige douzièmes van de staatsbegrooting toesta, en vervolgens voortga met de behandeling der herziening van de belasting op sterke dranken, en met die van het Fransch-Zwitsersche tractaat. De minis- terieele verklaring eindigt met de betuiging, dat de regeering bereid is met het parlement samen te werken om de gemeenschappelijke taak, tot heil der republiek en van Frankrijk, te voltooien. Pas is in Frankrijk weer een kabinet op de been of in Spanje ligt het weder omver. Sinds eenige dagen reeds, scheen 't „be- VAN E. WERNER. Vertaling van Hermina. (Overgedrukt met toestemming van den uitgever P. Gouda Quint, te Arnhem) 11 OOO- Deze woorden werden op zulk een hartstochte lijken toon van diep berouw geuit, dan Eugenie verwonderd stilstond en hem aanzag, alsof ze op zijn gelaat den sleutel wilde zoeken tot zijn raad selachtig gedrag; zijne onstuimige schuldbekente nis had echter haar toorn ontwapend. Mij niet?" herhaalde zij. „Is het je dan on verschillig, dat gij anderen door je stugheid en lompheid beleedigt? Den directeur bijvoorbeeld en mijnheer Wil berg Ja, antwoordde Ulrich, somber voor zich ziende, evenals het hun in het omgekeerde geval ook niet zou kunnen schelen. De beambten en wij we staan juist niet op een vriend- schappelijken voet met elkanderl //Niet?" vroeg Eugenie verbaasd. „Ik wist niet, dat de verhouding tusschen de beambten en de arbeiders hier zooveel te wenschen overliet en mijnheer Berkow schijnt dit ook niet te ver moeden, daar hij die zaken anders wel zou hebben bijgelegd. Mijnheer Berkow hernam Ulrich op snijdenden toon mijnheer Berkow heelt zien sedert twintig jaren met alle mogelijke zaken in de mijnen bemoeid, behalve met de arbeiders, en dit zal zóólang duren, totdat wij ons met hem zullen gaan bemoeien en dan maar,'t is waar, mevrouw ik vergeet, dat gij de vrouw van zijn zoon zijt. Neem niij niet kwalijk 1 De jonge vrouw zweeg, min of meer onthutst door zijn ruwe, rondborstige taal. Wat zij thans van hem vernam, was, wel is waar, niets anders dan hetgeen zij nu hier, dan daar, schoon onder bedekte termen, omtrent haar schoonvader had vernomen; maar de bitterheid, die in die woorden doorstraalde, bracht haar op eens tot besef, hoe diep de kloof was, die tusschen dezen en zijne ondergeschikten bestond. Wie zich over Berkow stimmt in Gottes Rath» dat Canovas binnen korter of langer tijd zou moeten scheiden van 't liefste wat hij de politicus hier op aarde had, n.l. het bewind en zelfs had de man zich zóó weinig illusion gevormd van de naaste toekomst, dat hij reeds alle testa mentaire beschikkingen had gemaakt in ver- eeniging met de koningin regentes, die zich buiten alle pressie houdt. Zoo hadden de ministers als één eenig man besloten met Canovas te overwinnen of te sterven en dat kloekmoedig besluit is door de blinde fortuin, gepersonifieerd in het parlement, niet naar waarde beloond: het votum van vertrouwen, gesteld met betrekking tot de houding der regeering vis a vis den gemeenteraad van Madrid, kon slechts 107 stemmen verwerven, terwijl 7 aanhangers van Martos tegenstemden en de gansche republikeinsche en liberale fractie in vereeniging met de politieke vol gelingen van Silvella en de vrienden van den afgetreden titularis van binnenlandsche zaken, een diep, doch daardoor des te duidelijker, stilzwijgen bewaarden. Dat was Canovas te veel: van een middelweg, een teringachtig voortsukkelen, schijnt hij niet te willen weten; alles of niets is zijn leus eD daarom hand haafde hij zijn voornemen om der koningin regentes zijn ontslag aan te bieden, alsmede dat van zijn collega's en zoo is Sagasta dan eensklaps weer op den voorgrond getreden van het politieke leven en een gedeeltelijke kabinetsformatie heeft hij reeds kant en klaar, terwijl hij zelfs rekening houdt met de mo gelijkheid, dat koningin Christina hem op draagt de kamers te ontbinden. Wellicht- ontstaat er uit deze crisis nog een verzoe ningskabinet, zoo'n allegaartje, dat eigeniijk niemand geheel bevredigt, doch genoeg naar elks smaak bevat om van een heftige bestrij ding te doen afzien: zoo iets als kleingoed van den banketbakker. Sagasta zou dan de portefeuilles van oorlog, buitenland, marine en financien, respectievelijk in handen geven aan Weyler, Armigo, Topete en Gonzalès en aan 't hoofd der overige departementen man- beklaagde, kon reeds vooruit op de instemming zijner schoondochter rekenen; had iemand over tuigender bewijs van zijne gewetenloosheid ont vangen, dan zij De echtgenoot van zijn zoon mocht die sympathie echter niet laten blijken; zij moest zich houden, alsof zij de opmerking niet gehoord had, indien zij haar niet wilde alkeuren, en Eugenie verkoos het eerste. En dus wilt ge geen bewijs van onzen dank, ook niet uit mijne handen, ontvangen dus nam zij, schielijk van dit gevaarlijk onderwerp af stappend, het vooeger gesprek weer op. „Nu, in dat geval blijft mij niets anders over, dan den man, die mij aan een ontwijfelbaren dood heeft ontrukt, mijn hartelijken dank te betuigen. Dit zult ge toch niet afslaan? Ik dank je,.Hartmanl" En ze stak hem de hand toe. Het waren niet meer dan een paar seconden, dat die hand, zoo zacht en licht als een rozeblad, in de vereelte vuist van den jongen mijnwerker rustte, maar die vluchtige aanraking deed hem zonderling aan. Alle bitterheid verdween van zijn gelaat, zijn oog stond weer helder, het fier opgeheven hoofd neeg voorover, de weerspannige nek kromde zich, en hij boog zich over de hem toegestoken hand met een uitdrukking van zachtheid en gedweeheid, als geen sterveling zich kon beroemen, ooit bij Ulrich Hartman te hebben waargenomen, „Wel zoo, Eugenie, geeft gij hier audiëntie, en dit nog wel aan een van onze arbeiders?" klonk eensklaps de stem van Berkow achter lien, die op dit oogenblik de deur opende en, door zijn zoon gevolgd, binnentrad. Eugenie trok hare hand terug en Ulrich richtte zich schielijk op: zoo iets, dan had die stem het vermogen, hem weer zijn gewone, vijandige houding te doen aannemen, die nog strakker en stugger werd, toen Arthur op scherpen toon, die zonder ling afstak bij zijne gewone, lustelooze wijze van spreken, eensklaps vroeg: „Hartman, hoe komt gij hier?" „Hartman ?v Herhaalde Berkow, naderbij ge komen en bij het vernemen van dien naam op merkzaam geworden. „Wel zoo, is dat die onruststoker, die „Die onze hollende paarden tegenhield en zelf gewond werd, terwijl hij ons het leven redde." viel Eugenie hem kalm, maar vastberaden in de rede. "Ja wel, ja wel," hernam Berkow, evenzeer van zijn stuk gebracht door deze herinnering als door den terechtwijzenden toon zijner schoon dochter. ,,'t Is waar ook Ik heb er iets van ge nen stellen, gekozen uit de groepen der con servatieven en der conservatieve dissidenten. De aanleiding tot deze betrekkelijk onver wacht uitgebroken crisis de vorige week leek Canova's positie nog niet zoo heel ernstig geschokt is het verloop van het debat over den gemeenteraad van Madrid, doch Canovas had zich zeer goed kunnen redden, als hij had willen toegeven aan de eischen der conservatieven onder Silvella en niet volhard had bij zijn verlangen naar onvoorwaardelijken steun onder alle omstandigheden en ten allen tijde wie 't onderste uit de kan wil hebben, krijgt 't lid op den neus In navolging van Duitschland verhoogt thans ook Oostenrijk zijn leger-effectief op voet van vrede, en wel met 25 regimenten infanterie ot 9 man per compagnie, 't Geschiedde bij keizerlijk besluit, door den minister van oorlog in eene circulaire tot algemeene kennis ge bracht, en gaat in met Januari a s. De Duitsch-liberalen zetten hunne campagne tegen de regeering voort en willen haar in- terpelleeren over de maatregelen, die ze denkt te nemen tegenover de steeds veld winnende anti-Semitische beweging. In de Italiaansche kamer heeftbij de behandeling der begrooting van binnenland sche zaken, de minister Brin de vraag beant woord, waarom er bij gelegenheid der Colum bus-feesten te Genua slechts één Duitsch schip aanwezig is geweest. De minister bracht in herinnering dat Frankrijk van de gelegen heid der feesten te Genua gebruik had ge maakt om aan koning Humbert het saluut terug te brengenhetwelk de Italiaansche marine te Toulon had gebracht, na het herstel der overeenstemming tusschen de beide regeeringen. Die overeenstemming zal er veel toe bijdragen om aan de bedoelde betooging het karakter te geven van eene politieke gebeurtenis van vredelievenden aard, waarin onze bondgenooten zich verheugen. Italië wenscht geen stekelige politiek te hoord en de directeur heeft mij gezegd, dat gij en Arthur je dankbaarheid daarvoor al aan den dag hebt gelegd. De jonge man is nu zeker hier, om je te bedanken. Ge zijt dus tevreden, Hartman?" Ulrich's wenkbrauwen trokken dreigend samen en het antwoord, dat hem op de lippen zweefde, zou ditmaal waarschijnlijk de allernoodiottigste gevolgen voor hem hebben gehad; maar Eugenie was haar beschermeling zacht op zijde getreden en raakte zijn arm even met haar waaier aan. Hij begreep die uitdrukking en zag. haar aan zag de uitdrukking van onverholen zorg in hare oogenen al de trots en al de haat, die in zijn binnenste streden waren tot zwijgen gebracht, toen hij op bedaarden, zells koelen 'toon antwoord de „Zeker, mijnheer Berkow 1 Ik ben volkomen tevreden met den dank van mevrouw." „Dat doet mij genoegen," hernam Berkow kortaf. Ulrich wende zich tot Eugenie. „Mag ik gaan, mevrouw Zij knikte toestemmendze zag slechts al te goed, hoe die weerbarstige natuur zich hier ge weld aandeed. Met een stijven, gedwongen groet aan zijn chef en diens zoon verliet hij het vertrek. „Zooveel is zekerEugenieje protégé heeft nog niet de kunst geleerd, van zich goed voor te doen spotte Berkow. „Sans fafon gaat hij heen, zonder te wachten, totdat men liem verlof daartoe geeft. Maar waar zouden zulke menschen ook manieren leeren Arthur, vindt gij dien Hartman zoo'n merkwaardige verschijning, dat ge hem nog altijd nakijkt?" Inderdaad hield Arthur den blik onafgewend op de deur gevestigdwaarachter de vreemde bezoeker verdwenen was. De jonge man had de 'wenkbrauwen samengetrokken en de lippen vast op elkander geklemd. Eerst bij de laatste vraag van zijn vader keerde hij zich om. Deze stapte thans met voorkomende minzaam heid op zijne schoondochter toe. „Het spijt mij, Eugenie, dat gij, ten eenenmale onbekend met de omstandigheden, zulk een neerbuigende goed heid jegens dien man aan den dag hebt gelegd. Gij kondt natuurlijk niet weten, welk een rol juist hij onder zijn kameraden speelt; in geen geval verdient hij hier aan huis te komen, laat staan in je salon ontvangen te worden, zelfs niet onder het voorwendsel van je te komen bedanken." De jonge vrouw had zich op de sofa nedergezet maar weer lag er een trek op haar gelaat, die haar schoonvader weerhield, naast haar plaats te nemen, zooals zijn plan was geweest, en hem volgenelk blijk eener verbetering in de betrekkingen met de mogendheden wordt door Italië en zijne bondgenooten met be vrediging waargenomen als het teeken van het succes der gemeenschappelijke politiek. Brin wees voorts de raadgevingen van Lucifero en Barzelai, van de hand, die veronderstellen dat de politiek van Italië wijziging kan on dergaan de omstandigheden, waaronder die politiek zich beweegt, zijn verbeterd, en het doel moet zijn dezen staat van zaken te bevestigen. De kamer heeft de begrooting goedgekeurd. Een groot rooversproces wordt thans in Belgie behandeld voor het gerechtshof van Limburg. Het betreft de rooverbende van Vanhoudt, die twee jaren lang de provinciën Antwerpen en Limburg onveilig maakte. De roovers pleegden in minstens vijftig dorpen diefstallen in huizen en kerken, mishandelden de bewoners en ontzagen zich niet hunne wapenen te gebruiken, in geval van verzet. Er zijn 26 beschuldigden, wien 73 dief stallen en nog eenige andere misdrijven ten laste zijn gelegd. De akte van beschuldiging in het Fransch en het Vlaamsch gesteld, is in elke dier talen honderd bladzijden druks groot. De verhandelingen zullen, naar men berekent, drie weken duren en de gezwore nen, die al dien tijd in het gebouw zijn, zullen 1000 vragen moeten beantwoorden, Alleen voor de beschuldiging zijn twee honderd getuigen opgeroepen. Vanhoudt, de hoofdman der bende, die zich wegens 38 misdrijven te verantwoorden heeft, is 41 jaren oud en tot dusver nog nooit gestraft. Hij moet door gebrek tot ste len gedreven zijn, evenals zijn medebeschul digde Vermeiren, een huisvader van zes kin deren, die het „burger kruis" op de borst drong tegenover haar te blijven staan; zij scheen ook hem inderdaad te noodzaken, haar'„alleen op een afstand te bewonderen." „Ik merkdat gij slechts gedeeltelijk op de hoogte van de zaak schijnt te zijn," antwoordde zij koel. „Mag ik vragen, wanneer gij den direc teur het laatst hebt gesproken „Heden morgen heb ik van hem vernomen, dat hij last had ontvangen, in den loop van den voormiddag aan Hartman een som ter hand te stellen, die ik, in het voorbijgaan gezegd, veel te groot vind. Dat is werkelijk een fortuin voor zulke menschen Intusschen laat ik je en Arthur ook hierin geheel vrij, als gij nu eens van oordeel zijt, je dankbaarheid op zoo'n overdreven wijs aan den dag te moeten leggen." rEn dus weet ge nog niet, dat de jonge man de gansche som heeft afgeslagen "Af afgeslagen riep Berkow achteruitwij kend. „Afgeslagen herhaalde ook Arthur; „waarom?" „Waarschijnlijk omdat hij zich beleedigd achtte, dat een vreemde de schuld met geld afdeed, ter wijl degenen, die hij redde, het niet de moeite waard vondener slechts een enkel woord van dank bij te voegen. Ik heb dit laatste verzuim weer trachten goed te maken, maar kan hem niet overtuigen, ook maar het geringste van mij aan te neineu. Het schijnt, dat de directeur die zaak toch niet „zoo uitnemend goed behandeld heeft." Arthur beet zich op de lippen. Hij begreep, waarop die woorden doelden, al waren ze tot zijn vader gericht. -Ik merk dus, dat gij hem hier hebt ontboden?" „Ja, dat heb ik gedaan." „Ik wenschte, dat dit niet was geschied," her nam Berkow, min of meer verstoord. „Juist deze Hartman is mij onder de arbeiders aangewezen als de hoofdleider van het revolutionnair be ginsel, dat ik van plan ben met kracht en macht te keer te gaan. Ik zie thans duidelijk, dat men mij niet te veel van hem verteld heeft. Om zulk een som af te slaan, aileen omdat men bij het overhandigen van de gift al de beleefdheidsvor men niet in acht heeft genomen, die zijn trots eischtl Werkelijk, zoo iemand is tot alles in staatIk ben verplicht je te herinneren, Eugenie, dat mijne schoondochter met omstandigheden te rade dient te gaan, ook als zij aan een goed hartige opwelling gehoor geeft." (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1