Nummer 99.
Zondag- 11 December 1892.
15e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
Glüek auf
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
De Echo van het Zuiden,
Waalwpsche en Langstraalsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Frauco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
uan den Uitgever.
"Waalwijk.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aaagnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Donderdag heeft Frankrijk's kabinet-Ribot
(sommige spreken van een formatie Loubet-
Ribot, andere van een combinatie Ribot-
Loubet) zich aan de kamer gepresenteerd. In
zijne verklaring wordt de politieke toestand
van een zeer hoog en algemeen standpunt
beschouwd. Er wordt in gezegd dat het
nieuwe bewind de binnen- en buitenlandsche
politiek zal voortzetten, die de goedkeuring
der kamer heeft weggedragen. De regeering
verklaart zich ten stelligste bereid, de kamer
en de justitie in staat te stellen over de han
gende zaken licht te doen opgaan, alsmede
haar niet minder stelligen wil om getrouw te
blijven aan het beginsel der scheiding van de
verschillende staatsmachten, waar allen een -
parig aan gehecht zijn. Persoonlijke tekort
komingen mogen echter den gang der alge-
meene zaken niet stremmen. De regeering
herinnert er aan dat de door de republiek
volbrachte taak vooral het werk van de te
genwoordige kamer is geweest, die recht heeft
trotsch te zijn op dat werk en er op gesteld
moet wezen het voort te zetten. Vervolgens
worden de gevaren in het licht gesteld van
te veel het oor te leenen aan verdachtmakin
gen, die tot doel hebben de openbare meening
op dwaalwegen te brengen, welke vermeden
behooren te worden. Het zal noodig zijn dat
de kamer voorloopige douzièmes van de
staatsbegrooting toesta, en vervolgens voortga
met de behandeling der herziening van de
belasting op sterke dranken, en met die van
het Fransch-Zwitsersche tractaat. De minis-
terieele verklaring eindigt met de betuiging,
dat de regeering bereid is met het parlement
samen te werken om de gemeenschappelijke
taak, tot heil der republiek en van Frankrijk,
te voltooien.
Pas is in Frankrijk weer een kabinet op
de been of in Spanje ligt het weder omver.
Sinds eenige dagen reeds, scheen 't „be-
VAN
E. WERNER.
Vertaling van Hermina.
(Overgedrukt met toestemming van den uitgever
P. Gouda Quint, te Arnhem)
11 OOO-
Deze woorden werden op zulk een hartstochte
lijken toon van diep berouw geuit, dan Eugenie
verwonderd stilstond en hem aanzag, alsof ze op
zijn gelaat den sleutel wilde zoeken tot zijn raad
selachtig gedrag; zijne onstuimige schuldbekente
nis had echter haar toorn ontwapend.
Mij niet?" herhaalde zij. „Is het je dan on
verschillig, dat gij anderen door je stugheid en
lompheid beleedigt? Den directeur bijvoorbeeld
en mijnheer Wil berg
Ja, antwoordde Ulrich, somber voor zich
ziende, evenals het hun in het omgekeerde
geval ook niet zou kunnen schelen. De beambten
en wij we staan juist niet op een vriend-
schappelijken voet met elkanderl
//Niet?" vroeg Eugenie verbaasd. „Ik wist niet,
dat de verhouding tusschen de beambten en de
arbeiders hier zooveel te wenschen overliet en
mijnheer Berkow schijnt dit ook niet te ver
moeden, daar hij die zaken anders wel zou
hebben bijgelegd.
Mijnheer Berkow hernam Ulrich op
snijdenden toon mijnheer Berkow heelt zien
sedert twintig jaren met alle mogelijke zaken in
de mijnen bemoeid, behalve met de arbeiders,
en dit zal zóólang duren, totdat wij ons met hem
zullen gaan bemoeien en dan maar,'t is waar,
mevrouw ik vergeet, dat gij de vrouw van
zijn zoon zijt. Neem niij niet kwalijk 1
De jonge vrouw zweeg, min of meer onthutst
door zijn ruwe, rondborstige taal. Wat zij thans
van hem vernam, was, wel is waar, niets anders
dan hetgeen zij nu hier, dan daar, schoon onder
bedekte termen, omtrent haar schoonvader had
vernomen; maar de bitterheid, die in die woorden
doorstraalde, bracht haar op eens tot besef, hoe
diep de kloof was, die tusschen dezen en zijne
ondergeschikten bestond. Wie zich over Berkow
stimmt in Gottes Rath» dat Canovas binnen
korter of langer tijd zou moeten scheiden
van 't liefste wat hij de politicus hier
op aarde had, n.l. het bewind en zelfs had
de man zich zóó weinig illusion gevormd van
de naaste toekomst, dat hij reeds alle testa
mentaire beschikkingen had gemaakt in ver-
eeniging met de koningin regentes, die zich
buiten alle pressie houdt. Zoo hadden de
ministers als één eenig man besloten met
Canovas te overwinnen of te sterven en dat
kloekmoedig besluit is door de blinde fortuin,
gepersonifieerd in het parlement, niet naar
waarde beloond: het votum van vertrouwen,
gesteld met betrekking tot de houding der
regeering vis a vis den gemeenteraad van
Madrid, kon slechts 107 stemmen verwerven,
terwijl 7 aanhangers van Martos tegenstemden
en de gansche republikeinsche en liberale
fractie in vereeniging met de politieke vol
gelingen van Silvella en de vrienden van den
afgetreden titularis van binnenlandsche zaken,
een diep, doch daardoor des te duidelijker,
stilzwijgen bewaarden. Dat was Canovas te
veel: van een middelweg, een teringachtig
voortsukkelen, schijnt hij niet te willen weten;
alles of niets is zijn leus eD daarom hand
haafde hij zijn voornemen om der koningin
regentes zijn ontslag aan te bieden, alsmede
dat van zijn collega's en zoo is Sagasta dan
eensklaps weer op den voorgrond getreden
van het politieke leven en een gedeeltelijke
kabinetsformatie heeft hij reeds kant en klaar,
terwijl hij zelfs rekening houdt met de mo
gelijkheid, dat koningin Christina hem op
draagt de kamers te ontbinden. Wellicht-
ontstaat er uit deze crisis nog een verzoe
ningskabinet, zoo'n allegaartje, dat eigeniijk
niemand geheel bevredigt, doch genoeg naar
elks smaak bevat om van een heftige bestrij
ding te doen afzien: zoo iets als kleingoed
van den banketbakker. Sagasta zou dan de
portefeuilles van oorlog, buitenland, marine
en financien, respectievelijk in handen geven
aan Weyler, Armigo, Topete en Gonzalès en
aan 't hoofd der overige departementen man-
beklaagde, kon reeds vooruit op de instemming
zijner schoondochter rekenen; had iemand over
tuigender bewijs van zijne gewetenloosheid ont
vangen, dan zij De echtgenoot van zijn zoon
mocht die sympathie echter niet laten blijken;
zij moest zich houden, alsof zij de opmerking
niet gehoord had, indien zij haar niet wilde
alkeuren, en Eugenie verkoos het eerste.
En dus wilt ge geen bewijs van onzen dank,
ook niet uit mijne handen, ontvangen dus nam
zij, schielijk van dit gevaarlijk onderwerp af
stappend, het vooeger gesprek weer op. „Nu, in
dat geval blijft mij niets anders over, dan den
man, die mij aan een ontwijfelbaren dood heeft
ontrukt, mijn hartelijken dank te betuigen. Dit
zult ge toch niet afslaan? Ik dank je,.Hartmanl"
En ze stak hem de hand toe. Het waren niet
meer dan een paar seconden, dat die hand, zoo
zacht en licht als een rozeblad, in de vereelte
vuist van den jongen mijnwerker rustte, maar die
vluchtige aanraking deed hem zonderling aan.
Alle bitterheid verdween van zijn gelaat, zijn oog
stond weer helder, het fier opgeheven hoofd neeg
voorover, de weerspannige nek kromde zich, en
hij boog zich over de hem toegestoken hand met
een uitdrukking van zachtheid en gedweeheid,
als geen sterveling zich kon beroemen, ooit bij
Ulrich Hartman te hebben waargenomen,
„Wel zoo, Eugenie, geeft gij hier audiëntie, en
dit nog wel aan een van onze arbeiders?" klonk
eensklaps de stem van Berkow achter lien, die
op dit oogenblik de deur opende en, door zijn
zoon gevolgd, binnentrad. Eugenie trok hare
hand terug en Ulrich richtte zich schielijk op:
zoo iets, dan had die stem het vermogen,
hem weer zijn gewone, vijandige houding te
doen aannemen, die nog strakker en stugger
werd, toen Arthur op scherpen toon, die zonder
ling afstak bij zijne gewone, lustelooze wijze van
spreken, eensklaps vroeg:
„Hartman, hoe komt gij hier?"
„Hartman ?v Herhaalde Berkow, naderbij ge
komen en bij het vernemen van dien naam op
merkzaam geworden. „Wel zoo, is dat die
onruststoker, die
„Die onze hollende paarden tegenhield en zelf
gewond werd, terwijl hij ons het leven redde." viel
Eugenie hem kalm, maar vastberaden in de rede.
"Ja wel, ja wel," hernam Berkow, evenzeer
van zijn stuk gebracht door deze herinnering
als door den terechtwijzenden toon zijner schoon
dochter. ,,'t Is waar ook Ik heb er iets van ge
nen stellen, gekozen uit de groepen der con
servatieven en der conservatieve dissidenten.
De aanleiding tot deze betrekkelijk onver
wacht uitgebroken crisis de vorige week
leek Canova's positie nog niet zoo heel ernstig
geschokt is het verloop van het debat over
den gemeenteraad van Madrid, doch Canovas
had zich zeer goed kunnen redden, als hij
had willen toegeven aan de eischen der
conservatieven onder Silvella en niet volhard
had bij zijn verlangen naar onvoorwaardelijken
steun onder alle omstandigheden en ten allen
tijde wie 't onderste uit de kan wil hebben,
krijgt 't lid op den neus
In navolging van Duitschland verhoogt thans
ook Oostenrijk zijn leger-effectief op voet van
vrede, en wel met 25 regimenten infanterie
ot 9 man per compagnie, 't Geschiedde bij
keizerlijk besluit, door den minister van oorlog
in eene circulaire tot algemeene kennis ge
bracht, en gaat in met Januari a s.
De Duitsch-liberalen zetten hunne campagne
tegen de regeering voort en willen haar in-
terpelleeren over de maatregelen, die ze denkt
te nemen tegenover de steeds veld winnende
anti-Semitische beweging.
In de Italiaansche kamer heeftbij de
behandeling der begrooting van binnenland
sche zaken, de minister Brin de vraag beant
woord, waarom er bij gelegenheid der Colum
bus-feesten te Genua slechts één Duitsch
schip aanwezig is geweest. De minister bracht
in herinnering dat Frankrijk van de gelegen
heid der feesten te Genua gebruik had ge
maakt om aan koning Humbert het saluut
terug te brengenhetwelk de Italiaansche
marine te Toulon had gebracht, na het herstel
der overeenstemming tusschen de beide
regeeringen. Die overeenstemming zal er veel
toe bijdragen om aan de bedoelde betooging
het karakter te geven van eene politieke
gebeurtenis van vredelievenden aard, waarin
onze bondgenooten zich verheugen.
Italië wenscht geen stekelige politiek te
hoord en de directeur heeft mij gezegd, dat gij
en Arthur je dankbaarheid daarvoor al aan den
dag hebt gelegd. De jonge man is nu zeker hier,
om je te bedanken. Ge zijt dus tevreden, Hartman?"
Ulrich's wenkbrauwen trokken dreigend samen
en het antwoord, dat hem op de lippen zweefde,
zou ditmaal waarschijnlijk de allernoodiottigste
gevolgen voor hem hebben gehad; maar Eugenie
was haar beschermeling zacht op zijde getreden
en raakte zijn arm even met haar waaier aan.
Hij begreep die uitdrukking en zag. haar aan
zag de uitdrukking van onverholen zorg in hare
oogenen al de trots en al de haat, die in zijn
binnenste streden waren tot zwijgen gebracht,
toen hij op bedaarden, zells koelen 'toon antwoord
de „Zeker, mijnheer Berkow 1 Ik ben volkomen
tevreden met den dank van mevrouw."
„Dat doet mij genoegen," hernam Berkow kortaf.
Ulrich wende zich tot Eugenie.
„Mag ik gaan, mevrouw
Zij knikte toestemmendze zag slechts al te
goed, hoe die weerbarstige natuur zich hier ge
weld aandeed. Met een stijven, gedwongen groet
aan zijn chef en diens zoon verliet hij het vertrek.
„Zooveel is zekerEugenieje protégé heeft
nog niet de kunst geleerd, van zich goed voor
te doen spotte Berkow. „Sans fafon gaat hij
heen, zonder te wachten, totdat men liem verlof
daartoe geeft. Maar waar zouden zulke menschen
ook manieren leeren Arthur, vindt gij dien
Hartman zoo'n merkwaardige verschijning, dat
ge hem nog altijd nakijkt?"
Inderdaad hield Arthur den blik onafgewend
op de deur gevestigdwaarachter de vreemde
bezoeker verdwenen was. De jonge man had de
'wenkbrauwen samengetrokken en de lippen vast
op elkander geklemd. Eerst bij de laatste vraag
van zijn vader keerde hij zich om.
Deze stapte thans met voorkomende minzaam
heid op zijne schoondochter toe. „Het spijt mij,
Eugenie, dat gij, ten eenenmale onbekend met
de omstandigheden, zulk een neerbuigende goed
heid jegens dien man aan den dag hebt gelegd.
Gij kondt natuurlijk niet weten, welk een rol
juist hij onder zijn kameraden speelt; in geen
geval verdient hij hier aan huis te komen, laat
staan in je salon ontvangen te worden, zelfs niet
onder het voorwendsel van je te komen bedanken."
De jonge vrouw had zich op de sofa nedergezet
maar weer lag er een trek op haar gelaat, die
haar schoonvader weerhield, naast haar plaats te
nemen, zooals zijn plan was geweest, en hem
volgenelk blijk eener verbetering in de
betrekkingen met de mogendheden wordt
door Italië en zijne bondgenooten met be
vrediging waargenomen als het teeken van
het succes der gemeenschappelijke politiek.
Brin wees voorts de raadgevingen van Lucifero
en Barzelai, van de hand, die veronderstellen
dat de politiek van Italië wijziging kan on
dergaan de omstandigheden, waaronder die
politiek zich beweegt, zijn verbeterd, en het
doel moet zijn dezen staat van zaken te
bevestigen.
De kamer heeft de begrooting goedgekeurd.
Een groot rooversproces wordt thans in
Belgie behandeld voor het gerechtshof van
Limburg. Het betreft de rooverbende van
Vanhoudt, die twee jaren lang de provinciën
Antwerpen en Limburg onveilig maakte. De
roovers pleegden in minstens vijftig dorpen
diefstallen in huizen en kerken, mishandelden
de bewoners en ontzagen zich niet hunne
wapenen te gebruiken, in geval van verzet.
Er zijn 26 beschuldigden, wien 73 dief
stallen en nog eenige andere misdrijven ten
laste zijn gelegd. De akte van beschuldiging
in het Fransch en het Vlaamsch gesteld, is
in elke dier talen honderd bladzijden druks
groot. De verhandelingen zullen, naar men
berekent, drie weken duren en de gezwore
nen, die al dien tijd in het gebouw zijn,
zullen 1000 vragen moeten beantwoorden,
Alleen voor de beschuldiging zijn twee
honderd getuigen opgeroepen.
Vanhoudt, de hoofdman der bende, die
zich wegens 38 misdrijven te verantwoorden
heeft, is 41 jaren oud en tot dusver nog
nooit gestraft. Hij moet door gebrek tot ste
len gedreven zijn, evenals zijn medebeschul
digde Vermeiren, een huisvader van zes kin
deren, die het „burger kruis" op de borst
drong tegenover haar te blijven staan; zij scheen
ook hem inderdaad te noodzaken, haar'„alleen
op een afstand te bewonderen."
„Ik merkdat gij slechts gedeeltelijk op de
hoogte van de zaak schijnt te zijn," antwoordde
zij koel. „Mag ik vragen, wanneer gij den direc
teur het laatst hebt gesproken
„Heden morgen heb ik van hem vernomen,
dat hij last had ontvangen, in den loop van den
voormiddag aan Hartman een som ter hand te
stellen, die ik, in het voorbijgaan gezegd, veel
te groot vind. Dat is werkelijk een fortuin voor
zulke menschen Intusschen laat ik je en Arthur
ook hierin geheel vrij, als gij nu eens van oordeel
zijt, je dankbaarheid op zoo'n overdreven wijs
aan den dag te moeten leggen."
rEn dus weet ge nog niet, dat de jonge man
de gansche som heeft afgeslagen
"Af afgeslagen riep Berkow achteruitwij
kend.
„Afgeslagen herhaalde ook Arthur; „waarom?"
„Waarschijnlijk omdat hij zich beleedigd achtte,
dat een vreemde de schuld met geld afdeed, ter
wijl degenen, die hij redde, het niet de moeite
waard vondener slechts een enkel woord van
dank bij te voegen. Ik heb dit laatste verzuim
weer trachten goed te maken, maar kan hem niet
overtuigen, ook maar het geringste van mij aan
te neineu. Het schijnt, dat de directeur die zaak
toch niet „zoo uitnemend goed behandeld heeft."
Arthur beet zich op de lippen. Hij begreep,
waarop die woorden doelden, al waren ze tot zijn
vader gericht.
-Ik merk dus, dat gij hem hier hebt ontboden?"
„Ja, dat heb ik gedaan."
„Ik wenschte, dat dit niet was geschied," her
nam Berkow, min of meer verstoord. „Juist deze
Hartman is mij onder de arbeiders aangewezen
als de hoofdleider van het revolutionnair be
ginsel, dat ik van plan ben met kracht en macht
te keer te gaan. Ik zie thans duidelijk, dat men
mij niet te veel van hem verteld heeft. Om zulk
een som af te slaan, aileen omdat men bij het
overhandigen van de gift al de beleefdheidsvor
men niet in acht heeft genomen, die zijn trots
eischtl Werkelijk, zoo iemand is tot alles in
staatIk ben verplicht je te herinneren, Eugenie,
dat mijne schoondochter met omstandigheden te
rade dient te gaan, ook als zij aan een goed
hartige opwelling gehoor geeft."
(Wordt vervolgd.)