Nuiim^r 1. Zondag V Januari IStfö. io" tiaargaiig 937' GliKfk a u f Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. UITGEVER: ANTOON TIELEN Tegelijk met dit nummer','ont vangen onze abonné's een present almanak voor het jaar 1893. FETJ14 Staatkundig overzicht. BUITENLAND. Frankrijk. De Echo van het Zuiden, Iwpchc en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avoni. Abonnementsprijs per 3 maanden./1,30. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franai te zenden aun den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 17 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Het moet worden erkend ook (joor hen, die de dingen dezer wereld steeds bezien door het mooi gekleurde glaasje van het optimisme, dat bij den dood van het oude en de geboorte van dit nieuwe jaar de vooruitzichten van een groot deel der menschheid en de toestand der huidige maat schappij in hare politieke en sociale open baringen aanleiding geven tot ernstige bezorgdheid en tot angstige s fjaing over hetgeen de toekomst brengen z „Frankrijk, de groote republiek van Vrijlui ^Gelijkheid en Broederschapopenbaart zich als een gepleisterd graf, vol rottings v.-ln binnen. Het arme, sterke Duitschland staat be dreigd verscheurd te worden door zijn eigen socialistisch kroostdat geborengekweekt en vermenigvuldigd wordt uit zijnen maat- schappelijken nood. In Engeland's nijverste en weleer rijkste en bloeiendste streekin Yorkshiretergt de ellende het werkvolk en hitst het op tot verzet tegen de publieke macht. In Spanje, Portugal en Italië staat de armoede voor de deur vai i den staat. In Rusland zwerft de njiongermi streek tot streeken ook i^/ somige deelen van Nederland vraagt de, arbeid< te vergeefs om werknijpt het gel pek ei spoort aan tot heftige ontevredenhei |d. £ó<5 treurig is het in de Langstraat nog niet integendeelWIJ ,/de Langstraat" ajerminst hebben reden tot klagenal is pik hier de nijverheid eenigermate ziek en (L landbouw achteruitgaande. Want bij al d;n last en de moeielijkhedendie beide d ukkenblijft ten minste de eerste in Z'd verre nog vruchtbaar, dat zij den werk- nan loont en onderhoudt op een wijze zioals in geen enkel andere streek van ^insch Nederland geschiedt. Al past dus bj het begin van het nieuwe jaar 1893 geen juichtoon en geen jubelliedevenmin ioegt het een lijkzang of een jeremiade aan te heffen. Bij de verwisseling des jaars betuigen firij opnieuw onzen dank aan het groot getal ;ezers en lezeressen van de Echo van het iuiden voor de belangstelling en den steun, lie zij ons blad in het afgeloopen jaar :chonken of bleven schenken. Hun in de >;erste plaats brengen we heden onzen heil groet over en den welgemeenden wensch dat het hun dit jaar wel moge gaan. De lelofte al te doenwat in ons vermogen is, m de nijverheid en den landbouw in deze streek nuttig te zijn, zullen we ook in de naaste toekomst trachten gestand te doen zoowel als wij ons beijveren zullen ook die lezers en lezeressen tevreden te stellen welke naar den eisch van den tijd in een blad als het onzeeen gepaste uitspan- uingslectuur verlangen te vinden. DE REDACTIE. E. WIEiiN l Vertaling t van (Overgedrukt met tóesitemmii I na d n uitgf-er P. Gouda QuVqït, te LruJiem) 18 cjfio- ,/Ik vrees, dat wij ofnciei e omstandig ■■'■m onze voorgenomen baoek moeter pg ren, zeide Arthur, zich on;verac> dig tot zijn ,y wendend. „Eer Frans;naar lis fcerugge een ander rijtuig wed kor is het zei geworden, om nog nse.i d tau te gaaa. „Dat meen ik ook. Daai ini't ons nietc Iers over, dan uit te stapper, t oui te. keer21 „Uit te stappen?" vree Arthur met verwondering. Hebt'gij m.s plan naa rug te wandelen?" //Hebt gij soms plan ie" in het blijven zitten, totdat F :en ande heeft?" Arthur scheen zi voorgenomen en wfarec'u hebben uitgehouden van den wagen te mers tegen alle wild e. dan tot het besluit het koude, vochtige Eugenie las althans gelaat, en een mir.a I weer om de lippe: naar huis wandelen! d blijven wachten, prei hij toch terug moet r Gij inijfv dus r het rijtuig? Ik zou het woorden, als gij je ioias om mijnentwil e nj verkoudheid op den l d haalde* Wat het gansche ".v U nv.t had vermocht, bewerkte de bittere /pot, die .n haax woorden lag opgesloten: deze 'e i den jnngen man uit zijn hoek te voorscll ju r >mer. i ij richtte zich op, stiet het portier/ T> s-cond het volgend oogenblik reeas op/ie taxie, om haar bij het h c 1 •ij bare -.is te- ig te naald ebben :t ook hoek 'erdaaci t- k zou hij tw- e 1 "ang i dij-en j- jen wi ij im- oeachit a. net k v.K-i. deti tei S'dr-or bo if :'j. aa.i .veu. of ie'.8 dergel^jjkb rijn htende 1 iiraluch epet'tr. ar 1" ▼ovj' mij. ik wil liever 1 hier zoo vervelend lang den, daar .V'ioie zijn. Eugenie aarzelde. -/Arthur, laat ik je niet /Ik vf.rzóék je, de bedienden geen aanleiding te geven, door het geleide van den i hat mijne te verkiezen. Wilt ge dus zoo goed zijn f De jonge vrouw haalde bijna, onmerkbaar de rs op, maar haar bleef niets anders over, dan d.s haar aangebeden hand aan te nemen en hef. rijtuig té Verlaten; de beide knech!.. stonden inderde n id lellljk in de nabijheid. met i"-v naar hu s .iei u jwande- li wendde hij zich thans tot deze. //Be zorgt het rijtuig op de een of andere boerenhof stede m de buurt, waar het voorioopig kan >.u roigs -n zoo rxbm'ij!' mogelijk met de paarden." De bedienden namén de hoeden af eu maakten zich gereed, het ontvangen bevel ten uitvoer te i brengen; het was werkelijk 'het eenige, wat in de gegeven omstandigheden te doen overbleef. Met een lichte beweging wees Eugenie den arm af, dien hij haar aanbood. „Ik vrees, dat we geen geregel den vvandelstap zullen kunpen aannemen,* zeide zij ontwijkend, //'t Is het beste, dat mier voor uokself zorgt en ziet, hoe hij voortkomt."' fin met goeden moed begaf zij zich op weg, maar reeds bij de eerste schreden zonk zij tot aau de enkels in den modder, en toen zij ver- I schrikt naar den anderen kant van den weg i vluchtte, zag zij niets dan waterplassen voor i zich; de jonge vrouw wist niet, Waar zich te 1 - raden of te keeren. Zoo erg had zij, in het i jtuig zittende zich den weg niet kunnen voor- j tellen. «Uier komen we niet verderI" verklaarde Arthur, ..ifde proef op zijn eigen gelegenheid, en j uit wel met hetzelfde gevolg, had genomen. Wij I moeten maar door het bosui teruggaan." „Zonder den weg te kennen 't We zullen ver dwalen." ^Waarschijnlijk niet. Dit mijne jeugd herinner ik «hij ntV zeer goed een voetpad, dat midden door net o over de hoogten naar het dal den weg bovendien nog aanmerkelijk bel ort. Dit moeten wij opzoeken.» Sugenie aarzeldb nog; maar daar het feitelijk or mogelijk was, ovë:-oen half overstroomden en döoi de wagensporen nog meer onbegaanbaar Het eerste, waardoor het oog getroffen wordt op politiek gebied, is de tarievenstrijd tusschen het groote en machtige Frankrijk en het kleine, energieke Zwitserland, een kapip, die 1 Januari een aanvang neemt en ge>vis van de zijde der zwakste partij met kracht zal worden gevoerdgetuige reeds het besluit, door den Bondsraad genomen, om van genoemden datum af op een aantal handelswaren van toepassing te brengen een speciaal tarief. Belangwekkend is de zaak, omdat de beslissing der Fransche kamer een precedent stelt, omdat zij duidelijk en klaar heeft aangetoond de gezindheid der meer derheid om op den ingeslagen weg van het protectionisme voort te wandelen. Spanje, Italië e. t. q. kunnen er zich aan spiegelen, het spreekwoord aanzien doet gedenken is reeds bewaarheid in Spanje, waar de bladen niet alleen de geringe kans boekstaven op een Spaansch-Fransch handelstractaat, maar waar zelfs ministerraad wordt gehouden en de commissie uit de kamers van koophandel samenkomt, alles ter bespreking van de vis-a-vis Frankrijk te volgen taktiek. In Italië, en voornamelijk in 't noordelijk deel er van, juicht en jubelt men over Frankrijk's protec tionisme, leidende tot het volkomen isolement van la belle France en in Duitschland ver heugt men er zich eveneens over als over een schromelijke onhandigheid, ja men bazelt van Zwitserlands sympathieën voor de triple-alliantie, en van de mogelijkheid, dat het kleine land zich moreel aansluit bij den bond der drie mogendheden een moge lijkheid welker verwezenlijking eenvoudig dwaasheid zou zijn daar 't voor de kleinen immer slecht kersen eten is met de groote heeren. Wie ook de dader moge zijn van den aan slag van Dublin, aan den vooravond van het Kerstfeest en welke ook zijne bedoelingen mogen zijn geweest, zeker is 't, dat hij der Iersche zaak door zijn misdadig bedrijf in geworden rijweg het landhuis weer te bereiken, bleef haar geen andere keu9 over. Zij volgde haar echtgenoot, die reeds links afsloeg, en binnen weinige oogenblikken waren beiden in het dichte, donkere dennenwoud verdwenen. Over het dikke mos en de wortels van de boomen was het hier ten minste mogelijk, voor uit te komen, althans met voeten, die niet al te zeer verwend waren. Voor een heer en dame echter, die alleen aan den eepolijsten of met tapijten belegden vloer van salons gewend waren, wie bij iederen uitgang rijtuigen en paarden ten dienste stonden en wier eenige voetreis zich be paalde tot een wandeling in het park, als het weer niets te wenschen overliet, leverde deze weg nog moeilijkheden genoeg op te meer op zulk een winderigen, nevelachtigen dag 1 Het had wel opgehouden met regenen, maar alles in het rond droop van de vochtigheid en de wolken dreigden ieder oogenblik zich opnieuw te ontlasten. Meer dan een uur van huis verwijderd, midden in een bosch, dat zij op goed geluk waren ingegaan, zonder rijtuig of bedienden, zonder eenige be schutting tegen wind en regen het was inder daad een even ongewone als onaangename toe stand, waarin de heer Arthur Berkow en zijne hoogwelgeboren gemalin zich thans bevonden. De jonge vrouw schikte zich intusschen met hare gewone vastberadenheid schielijk in het onvermijdelijke. Reeds bij de eerste tien schreden had zij de onmogelijkheid ingezien van haar licht zijden japon en wit cachemiren boernoe te redden, en zoo gaf zij beide dus kalmaan het natte mos en de druipende boomen prijs en stapte moedig voort. Maar even weinig als hare klee ding voor zulk een wandeling geschikt was, even weinig kon deze haar tegen de guurheid van het weder beschutten; huiverend trok zij zich den dunnen boernoe wat dichter om de schouders en rilde onwillekeurig van de koude. Ii»ar echtgenoot zag dit en bleef staan. Ge voelig als hij was voor iedere verandering van het weer, had hij, óndanks het gesloten rijtuig, een mantel omgeworpen, die hem volkomen beschutting bood. Hij deed dezen thans zwijgend af en wilde hem zijn jonge vrouw omslaan, die zich echter onvoorwaardelijk hiertegen verzette. //Dank Ik heb hem volstrekt niet noodig." *Ge hebt het immers koud 1" •Niet erg. Ik ben niet zoo vatbaar voor het gee.ien deele heeft kunnen gerieven, integen deel heeft hij, hetzij willens of onwillens, den tegenstanders van hetgeen de Ieren reeds sinds jaar en dag droomen en hetgeen nu kans heeft tot verwezenlijking te komen, een krachtig wapen in handen gespeeld en de meening, dat hij deel uitmaakt van de uiterste fractie, lijkt niet zoo heel onmogelijk: er zijn er velen die, uit ontevredenheid over de gematigde eischen der meerderheid, in hun oppositie tegen de voorstellen der regeering den conservatieven niets toegeven en dus het spreekwoord waar maken, dat de uitersten elkaar raken. De Bulgaarsche Sobranje zooals men weet leeft men in Bulgarije nog onder de oude tijdrekening en is 't daar eerst Kerst mis als wij reeds den zesden dag des nieuwen jaars schrijven is Donderdag'door prins Ferdinand met het gebruikelijke ceremonieel gesloten. Een speciale vermelding gewerd de wijziging der grondwet, welke de prins heette een klaar bewijs van de vaderlandsliefde der afgevaardigden alle verzet, ook van re- legieuse zijde, ten spijt. Weer een misdadige dynamiet-aanslag ook te Parijs. Donderdag morgen om kwart voor eenen geschiedde voor de prefectuur van politie eene ontploffing, waardoor gelukkig niemand gekwetst en ook weinig materieele schade werd aangericht. De politie te Parijs heeft de zekerheid dat geen dynamiet maar chloorzuur kruit in het spel is. De aanslag was gemunt op het ge meentelijk laboratorium. De pot was in een houten kist geplaatst, onmiddelijk achter de ontvangzaal van het laboratorium en de drukkerij der politie. De schade heeft niet veel te beteekenen. Van den dader heeft men nog geen spoor ontdekt. weer als gij." Zonder een woord te zeggen, nam Arthur den mantel terug, maar in plaats van er zich opnieuw in te wikkelen, wierp hij hem achteloos over den arm en stapte nu in zijne dunne gezflschaps- kleedir.g nevens haar voort. Het kostte Eugenie inspanning, haar ergenis te onderdrukkenzij wist zelve niet recht, waarom zijne handeling haar hinderde, maar zij had veel liever gezien, dat hij zich bezorgd in den door haar versmaden mantel had gehuld, om zijn kostbare gezondheid te sparen, dan dat hij, zooals thans, zich zoo roekeloos aan wind en weer had prijsgegeven. Het was hare zaak, zich kalm en beredeneerd in het onvermijdelijke te schikken; zij kon niet begrijpen, hoe haar echtgenoot er toe kwam, zich mede dit recht te willen toeëigenen; kon boven dien niet begrijpen, hoe hij, wien reeds het denkbeeld van zulk een wandeling door het bosch had doen ontstellen, nu de onaangenaam heden daarvan zoo licht scheen te tellen, terwijl zij reeds half en half berouw had van haar be sluit. Een windvlaag rukte hem den hoed van het hoofd en sleurde dezen mede in de diepte, waar hij niet meer te bereiken was. Kalm en gelaten zag Arthur den vluchteling na en streek zich met een minachtende beweging het lange bruine haar van het voorhoofd. Zijn voet zonk bij iederen stap diep in het natte mos en toch had die stap aan Eugenie nooit zoo vast, zoo veerkrachtig toegeschenen als heden. Arthur's slappe, gebogen houding werd van minuut tot minuut krachtiger, hou meer zij de groene wil dernis indrongen. Zijne anders zoo matte oogen keken naar alle richtingen rond, om het bewuste pad te ontdekken. Het natte, donkere bosch scheen een bezielenden invloed op hem uit te oefenen; hij ademde den sterken, harsachtigen geur der dennen met volle teugen in en voerde zijne jonge vrouw snel met zich voort. Plotseling bleef nij staan en riep als het ware op zegevie renden toon: „Daar is de wegl" Inderdaad strekte zich hier een smal voetpad voor hen uit, dat dwars door het woud liep en op eenigen afstand naar het dal scheen te voeren. Eugenie zag min of meer verwonderd op; zij had wezenlijk niet gedacht, dat haar man met goed gevolg tot gids zou kunnen dienen, en zich niet anders voorgesteld, dan dat zij zouden ver dwalen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1893 | | pagina 1