Nummer 2 Donderdag 5 Januari 1893» 16e Jaargang. Glück auf Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. UITGEVER: ANTOON TIELEN Staatkundig overzicht. FEUILLETON. E. WERNER. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. De Echo van liet Zuiden, Waalwijkschi' en Langslraatsrlie Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Januari 1893 is aangevangen onder de- zellde omstandigheden als December 1892 en daarmede dus een gansche jaarkring een einde heeft genomen vraag naar poli tiek nieuws zeer groot, aanbod zeer gering, met de gewone en onvermijdelijke gevolgen kolommen druks gewijd aan terugblikken, langademiger en vervelender, naarmate de herkauwende beschouwers vele dier heeren gaan soms zelfs zoover in hun onverkwikke lijken arbeid, dat zij in 's menschen ziel twijfel doen oprijzen of zij niet eer tot de herkauwende dan tot de tweehandige zoog dieren behooren minder nieuws te mel den hebben. Als het iaar van ons scheiden gaat of zoo juist is heengesneld om verza meld te worden bij de vele, die er voor wa ren, dan gaat 't er mee als wanneer een mensch is heengegaan: men spreekt er over en dan moet naar waarheid getuigd worden, dat 1892 geen helder spoor in de historie- bldan der verschillende volkeren achterlaat de oorlogslasten zijn zwaarder geworden voor de kleine zoowel als voor de groote volkeren en door verschillende omstandighe den moeilijker te torsen, zonder dat de kan sen op oorlog kleiner of liever de kansen op onafgebroken handhaving van den zoo duren vrede, grooter zijn geworden. Weinig jaren kunnen wijzen op zoo ingrijpende verande ringen in de wetgevende lichamen van ver schillende rijken als 1892: in Engeland moest Salisbury het veld ruimen voor Gladstone; in de Vereenigde Staten viel de presidents verkiezing uit ten gunste van den candidaat der democratische partijbinnen weinige maanden moet Harrison het Witte Huis ver laten en er is dus mogelijkheid op een han delspolitiek in een meer vrijen geest: in Italië nam Giolitti het bewind over van Di Rudini; aan gene zijde der Pyreneeën (in Spanje) heeft Canovas spoediger dan hij zelf dacht en zelfs zijn tegenstanders op politiek terrein durfden hopen, het veld moeten ruimen voor VAN Vertaling van Hermina. (Overgedrukt met toestemming van den uitgever P. Gouda Quint, te Arnhem) 18 -CoO- „Ge schijnt goed met deze streek bekend te zijn 1zeide zij, terwijl ze aan zijne zijde den weg betrad. Arthur glimlachte; zijn glimlach gold echter niet haar, maar den omtrek, dien hij nu aan alle kanten nauwkeurig opnam. //Geen wonder, dat ik den weg nog weet in mijn bosch I We zijn oude vrienden, al hebben we elkaar in langen, langen tijd niet gezien." Eugenie hief verbaasd het hoofd op. Op dien toon had zij hem nog nooit hooren spreken; een gevoel schemerde daarin door, dat zich zelfs in zijn stem verried. //Houdt ge zooveel van de bosschen?" vroeg zij, onwillekeurig het gesprek voortzettend, dat weer op de gewone wijs, in stilzwijgen, scheen te zul len eindigen. „Waarom hebt ge dit in al deze vier weken geen enkele maal bezocht P" Arthur antwoordde niet. Peinzend staarde hij in het groene, in nevelen gehuld verschiet. //Waar om herhaalde hij eindelijk op somberen toon. „Ik weet het niet. Misschien was ik te traag. Men verleert alles in je residentie, zelfs om te ver langen naar de stilte van zoo'n woud." „In mijn residentie Ik dacht, dat gij er even goed waart opgevoed als ik „Zeker Alleen met dit onderscheid, dat mijn leven ophield toen mijn zoogenaamde opvoeding begon. Wat. over het algemeen de moeite waard was om voor te leven, dat liet ik achter mij toen ik haar muren binnenkwam; alleen in mijn ge lukkige, onbezorgde kinderjaren heeft het leven mii niet tegengestaan." Op half bitteren, half wreveligen toon stiet hij deze woorden uit. Maar ook in Eugenie's binnen ste kwam de oude verbittering weer in alle kracht Sagasta en in Griekenland greep de koning zóó krachtig in den loop der zaken in, dat Delyannis zich eensklaps minister af zag met Tricoupis als toekomstige nu effectief bewindvoerder. En nu ligt 1893 voor ons als een gesloten boek of wil men liever: als een opengeslagen boek vol witte bladen, hoogstens bekrabbeld met de onbeduidende resumé's van de tra- ditioneele en officieele Nieuwjaarsrecepties van de grooten dezer aarde, doch die rein heid en blankheid zullen niet lang duren: in de groote republiek is 't de Panama-zaak, die, hoe zij ook moge eindigen, nog langen tijd zal besproken worden, mondeling zoowel als schriftelijk en welker insluimering voor een paar dagen, niet de meening mag doen ontstaan, dat de periode der kalmte en der eendracht reeds is aangebroken; in Duitsch- land is 't het militaire vraagstuk, dat de kans opent op alle mogelijke incideuten, tot een rijksdagontbinding en een kanselierscrisis toe; Oostenrijk en Hongarije hebben ook al geen gebrek aan binnenlandsche agitatie en zoo is 't eigenlijk in 't Zuiden van ons wereld deel op 't oogenblik heel wat gunstiger ge schapen dan in 't midden en zelfs in 't Oos ten ziet 't er naar omstandigheden de onwettige toestand in Bulgarije blijft altijd min of meer dreigend voor de rust en de kalmte gunstig uit. Eigenlijk is 't alsof de regeeringsmachines in de eerste dagen des nieuwen jaars al even treurig loopen als gedurende de laatste et malen des ouden nu door 't nieuwe der in elkaar grijpende raderen en wielen, toen door dien ze waren afgesleten en onklaar geraakt. Zelfs dé fijnste speurneuzen op journalistiek gebied in Frankrijks hoofdstad, zijn er niet in kunnen slagen sensatie nieuwtjes uit te denken met een achtergrondje van waarheid of tenminste een schijn daarvan, doch ae ontevredenheid en de onrust van het publiek duren voort en even vatbaar als voor dezen, blijtt men voor aantijgingen tegen en ver denkingen van de hoogste bewindvoerders. Een poging van de sociaal democratische boven. Hoe durfde hij het wagen, van teleurstel ling, van berusting te spreken? Wat wist hij daarvan? Voor haar, ia, voor hdar had, met hare kindsheid, ook het geluk een eind genomen; voor haar was het leven een aaneenschakeling geweest van zorgen, rampen en vernederingen, die zij zich als vertrouwde van haar vader, als ingewijde in al de familieomstandigheden mede moest laten welgevallen een harde leerschool, die, wel is waar, haar karakter gestaald, maar ook hare jeugd vergald had. Hoe was daarentegen de po sitie van haar echtgenoot, hoe zijn verleden geweest! En hij sprak daarvan als van ongeluk! Arthur scheen deze gedachte op haar gelaat te lezen, toen hij zich omkeerde, om een laag neer hangende tak voor haar op zijde te buigen. „Gij denkt, dat ik wel het allerminste recht heb om mij te beklagen 't Is mogelijkVan jóngs af heeft men mij ten minste voorgehouden, dat mijn lot „benijdenswanrdig" is. Ik verzeker je echter, dat het soms wanhopig leeg en droevig is, zulk een leven, waarin het geluk iemand al zijn gaven voor de voeten werpt, die men, juist omdat men ze maar voor het grijpen heeft, met voeten treedt; zoo leeg en droevig zelfs, dat men eindelijk ten koste van eiken prijs dien hoogge- roemden, gelukkigen toestand zou willen ver wisselen tegen een leven vol stormen en onweders als ware." In sprakelooze verbazing vestigde Eugenie haar donkere oogen op zijn gelaat. Plotseling steeg een roode gloed den jongen man naar het voorhoofd. Hij scheen eensklaps tot bezinning te komen, dat hij de onvergeeflijke dwaling had begaan, eenig gevoel tegenover zijne vrouw aan den dag te leggen. Hij fronste het voorhoofd en wierp een verstoorden blik op het bosch, dat hem tot deze ontboezen.ing had gedreven; maar het volgend oogenblik had hij weer zijn ouden, geblaseerden toon aangenomen. „Storm en onweer hebben we dit voorjaar anders meer dan ons lief is," zeide hij achteloos en met afgewend gelaat; het woedt schrikkelijk, daar ginds op den heuvel, dien we over moeten. We zullen verplicht zijn te wachten tot dat de wind eenigszins bedaart; zoo kunnen wij niet naar beneden komen." En inderdaad, toen zij liet bosch uittraden, overviel de storm hen met zulk een geweld, dat zij moeite hadden op de been te blijven. Het Vorwarts om Duilschland een Panamazaak op den hals te schuiven, schijnt vrij wel mis lukt, daar de door het partijorgaan gepubli ceerde quitanties van het Welfenfonds, 100 in getal, algemeen worden beschouwd als te zijn valsch en gepubliceerd met het kenne lijk doel geld te verd:enen. De regeering heeft de voorstellen betref fende de grondwetsherziening ingediend. Kie zers zullen zijn, zij die grondeigendom be zitten ter waarde vau minstens 2000 fr.; die minstens sedert een jaar als hoofd een huis of een gedeelte van een huis bewonen, waar van de waarde door de wet bepaald zal worden, doch welke niet minder dan 2400 fr. mag zijn, noch meer dan 4800 fr. in plaat sen van meer dan 20,000 inwoners, niet be neden 1800 fr., noch boven de 3700 fr in plaatsen van 3000 tot 20000 inwoners, niet beneden 1200 fr., noch boven 2400 fr. in andere plaatsen. Voorts zullen kiezers zijn zij, die een di ploma van hooger onderwijs hebben, of een certificaat dat zij een volledigen cursus in de humaniora hebben bijgewoond, zonder on derscheid van openbare of bijzondere inrich tingen van onderwijsverder dezulken, die na hunne meerderjarigheid met goed gevolg een door de wet te bepalen examen hebben afgelegd, dat minstens het lezen, schrijven en de beginselen van het rekenen zal om vatten. De wet zal de wijze3 vaststellen, hoe de waarde der grondeigendommen en der wo ningen te bepalen op den grondslag van de kadastrale waarde, en hoe de onderverdee ling der waarde van de woningen, die door meer dan een gezin bewoond worden, zal geschieden. De wet bepaalt dat de Senaat gekozen zal worden door dezelfde kiezers, die de kamer was voor het oogenblik onmogelijk, op den weg voort te gaan, die thans steil en aan alle kanten open, in een hellende richting naar het dal voerde, zonder gevaar te loopen, door den wind opgeno men en in den afgrond geslingerd te worden. Voorloopig bleet hen dus geen andere keus over, dan hierdoor de boomen beschut, te wachten, totdat de wind zich eenigszins zou gelegd hebben. Zij stonden onder een grooten denneboom, die zich aan den zoom van het woud verhief. De storm huilde in zijne groene takken, die hij be schermend over zijn jongere makkers uitbreidde, en ook hij schudde krakend heen en weder; maar zijn reusachtige, grauwe stam bood nog altijd een vasten steun aan Eugenie, die zich daaraan vast klemde. Desnoods zou er plaats voor twee per sonen zijn geweest, maar dan hadden zij dicht neven elkander moeten staanen dit bewoog Arthur waarschijnlijk op eenige schreden afstands van haar te blijven, hoewel hij hier slechts zeer onvoldoende beschut was en de heen en weder zwaaiende takken hunne bij de laatste regenbui ontvangen watermassa rijkelijk over hem uit stortten. Zijne haren fladderden in den wind en de droppels vloeiden hem langs het voorhoofd. Nochtans wendde hij niet de minste poging aan, om van plaats te veranderen. „Wilt ge wilt go niet liever hier komen?" vroeg Eugenie aarzelend, terwijl zij zooveel mo gelijk ter zijde schoof, om een gedeelte van de eenige droge plek voor hem in te ruimen. „Dank! Ik wil je niet hinderen met mijne nabijheid." „Doe dan ten minste den mantel om." Hare stem klonk ditmaal bijna als een bede. „Ge wordt door en door nat." ,,'tls nog niet zoo erg! Ik ben niet zoo vatbaar voor het weer, als gij wel denkt." De jonge vrouw beet zich op de lippen, 't Is niet aangenaam, met zijne eigen wapens geslagen te worden; maar nog oneindig meer dan hier door, wekte hij hare verstoordheid door de eigen zinnigheid, waarmede hij weer en wind trot seerde, alleen om haar de les te kunnen lezen. Wel vond zij die eigenzinnigheid allerbespotte- lijkst; het hinderde haar immers niet en het kon haar al zeer weinig schelen, of hij zich hierdoor al dan niet een ziekte op den hals haalde; maar toch was zij inwendig boos, dat hij zoo kalm onder alles bleef en, hoe heftig de storm ook van afgevaardigden samenstellenmaar de kiezers voor den senaat moeten den leeftijd vau 35 jaar bfereikt hebben. De stemming is verplicht gesteld. Zij heeft plaats in de gemeente, behoudens de uitzonderingen, door de wet te bepalen. Om verkiesbaar te zijn voor d m senaat, moet men Belg zijn, in Belgie gedomicilieerd, minstens 35 jaar oud wezen, alle burger- en burgerschapsrechten bezitten, zekere hooge openbare betrekkingen bekleed hebben, of zekere positie in de maat schappij innemen, zooals door de wet zal aangewezen worden; of eigenaar zijn van vaste, in Belgie gelegene goederen, minstens ter waarde van 500.000 fr. Buitendien zullen in elke provincie voor den senaat verkiesbaar zijn de hoogstaange slagenen in de belasting, in verhouding van l op de 4000 inwoners. Ten opzichte der handelsbetrekkingen met Frankrijk is de Belgische regeering voor nemens zich te vergewissen of het verwerpen van het FranschZwitsersche tractaat be schouwd moet worden als tengevolge te zul len hebben eene weigering van Frankrijk om met Belgie in onderhandeling te treden. In dien, hetgeen hoogstwaarschijnli'k is, het ant woord op deze vraag bevestigend luidt, dan blijft er voor Belgie niets anders over dan gebruik te maken van zijne vrijheid, om te handelen overeenkomstig de Belgische be langen. Men weet, dat er op het oogenblik gee nerlei verbiutenis tusschen Belgie en Frank rijk bestaat, maar alleen een modus vivendi, welke te allen tijde gestaakt kan worden. De president der republiek heeft bij de gebruikelijke ontvangst van het corps diplo matique op Nieuwjaarsdag op de toespraak van den Pauselijken nuntius geantwoord, dat hij vertrouwen stelt in het doorzicht van het land, hetwelk de eer, het recht en de waar heid hoog vereert. De regeering der republiek ziet de toekomst met kalmte tegemoet. mocht woeden, uit welk beginsel dan ook, niet van zijn plaats week, hij, dezelfde man, die nog geen half uur geleden slaperig en verkleumd in de gemakkelijke kussens van net rijtuig had ge legen en iederen tocht had gevoeld, die door het raam was binnengedrongen. Was er werkelijk storm en onweer noodig, om haar te toonen, dat hij niet zoo verwijfd was als zij gedacht had. Arthur's uiterlijk liet intusschen niet vermoe den, dat hij van zins was, haar dit of iets anders te toonen; hij scheen op het oogenblik zelfs geheel vergeten te hebben, dat zij bij hem was, Hij stond met de armen over elkander en staarde naar het met bosschen begroeid gebergte, dat men van deze hoogte grootendeels kon overzien. Langzaam dwaalde zijn blik van den eenen berg top naar den anderen, en Eugenie kwam hierdoor plotseling tot de ontdekking, dat haar echtgenoot toch eigenlijk zeer fraaie oogen had. Zij was er werkelijk door verrast; ze had tot dusver niet anders geweten, dan dat die lustelooze oogopslag vermoeidheid en slaperigheid uitdrukte, en zich nooit de moeite gegeven zijne oogen nader te onderzoeken. Als hij ze een enkele maal opsloeg, geschiedde dit zoo langzaam, zoo traag, alsof het hem de grootste moeite kostte en toch eigenlijk de moeite niet waard was; en nochtans verdienden die oogen wel een nadere beschouwing. Naar de uitdrukking van het gelaat te oordeelen, zou men achter die meestal half gesloten oogleden iets dof en koel blauws meenen te vinden, inte gendeel glinsterde hier iets bruinsook r.og wel mat, ook nog wel flauw, maar toch scheen het alsof die oogen bij voorkomende gelegenheid van geestdrift en hartstocht konden flikkerenalsof een sedert lang vergeten en verdwenen wereld daarachter schuilde en slechts op een enkel woord wachtte, dat de betoovering zou verbreken, om opnieuw uit de diepte te voorschijn te komen. Weer rees in de ziel zijner jonge vrouw hetzelfde vermoeden op, dat ook reeds in het bosch bij haar was opgekomen, toen hij zich zoo plotseling van haar had afgewend, het vermoeden, of zijn vader in de opvoedingdie hij hem had gegeven niet oneindig veel te kort was geschotenof hij hem niet in veel opzichten te kort had gedaanmeer dan hij oo it verantwoorden meer dan hij hem ooit vergoeden kon. Eenzaam stonden zij op de hoogte. Het woud lag in nevelen gehulddicht omfloersd door

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1893 | | pagina 1