V
BUITENLAND.
Frankrijk.
Spanje.
Duitschland.
Oosteurijk.
Rusland.
Amerika.
BINNENLAND.
met het doel om eenige gemakkelijkheid te
verkrijgen in het verkeer met haren echtge
noot. Over de vragen, waarom Soinoury na
het gebeurde is overgeplaatst naar de afdeeling
gevangeniswezen, en waarom aan mevr. Cottu
zeker getal permissiebiljetten in blanco zijn
uitgereikt, is geen upheldering verkregen. Het
schijnt echter wel dat aan het incident van
Zaterdag voor het hof niet de beteekenis
moet worden toegekend, welke de pers der
rechterzijde en boulangisten het wel zouden
willen geven.
Het resultaat van alle discussie was gunstig
voor de regeering. Na de verwerping van de
eenvoudige orde van den dag, werd de
motie-Rivet, waarmede de regeering verklaard
had zich te vereenigen, door de kamer aan
genomen; het eerste gedeelte bij opsteken
der (alle) handen; het tweede, de van regee-
ringswege gegeven inlichtingen goedkeurende,
met eene meerderheid van 70 stemmen.
Deze motie luidde: de kamer, vast besloten
de justitie haren vrijen loop te laten, teneinde
het volle licht te doen schijnen en de ver
klaringen der regeering goedkeurende, gaat
over tot de orde van den dag.
De tweede lezing van het Home-rule voor
stel is dan toch uitgesteld.
In het lagerhuis heeft Harcourt bij afwe
zigheid van Gladstone wegens ongesteldheid,
gezegd Tengevolge van de uitgestelde dis
cussie over de aanvullingskredieten heeft het
gouvernement, zij het ook tegen zijn wensch
besloten de beraadslaging in tweede lezing
over het Home-rule ontwerp tot na het Paasch-
reces te verdagen.
Namens het gouvernement verklaarde Har
court, dat het niet voornemens is de ver
werping van het ontwerp omtrent de kanaal
tunnel te vragen.
Eugen Richter schrijft in de Freisinnige
Zeitung, dat in parlementaire kringen het
handelstractaat met Rusland als mislukt wordt
beschouwd, omdat het Pruisische ministerie
eene zeer geprononceerde agrarisch-protec-
tionistische houding aannam en eene ellen
lange lijst van aan Rusland te stellen eischen
bij den rijkskanselier wist door te drijven.
Vóór weken reeds werden overigens door
diplomatieke personen de kansen op het
totstandkomen van het tractaat uiterst ge
ring geacht, en deze meening bestond voor
de jongste uitbarsting der agrarische bewe
ging. Trouwens, de tegenwoordige beweging
in landbouwkringen zou voor de regeering
hoogst bedenkelijk zijn, indien de loop der
discussien over het militaire ontwerp aanlei
ding mocht geven tot eene ontbinding van
den rijksdag en nieuwe verkiezingen.
Het Italiaansche ministerie staat voortdu
rend aan allerlei aanvallen bloot. Zoo zeide
de heer Crispi door vrienden ondervraagd,
dat hef oogenblik gekomen is om het minis
terie nadrukkelijk te bestrijden. Alle Sicilia—
nen behooren met dat doel eensgezind te
zijn. Hij voegde er bij, dat hij er niet naar
hunkerde weer aan het bestuur te komen.
Bij het verdere verhoor in het Panama
proces verklaarde Goliard, die als tusschen-
persoon zorgde dat er een onderhoud plaats
had tusschen mevr. Cottu en Soinoury, dat
thans aan de hand deed, ora hiermede de foltering
van hun samenzijn te verkorten; want die uit
wendige koelheid, zoo bitter in strijd met den
inwendigen gloeddie hem verteerde, was niet
langer vol te houden; het ging zijn krachten te
boven en toch had hij alles bij het oude ge
laten. 't Moge waar zijn dat het leed, dat men
niet vermijden kan, zoo schielijk mogelijk moet
worden geleden niet ieder heeft den moed, het
mes met vaste hand in de snerpende wond te
zetten heeft den moed, zich een verwoestenden
hartstocht uit de ziel te rukken; de vrees voor
het verlies is vaak nog krachtiger dan de wil. Zij
beiden waren, wel is waar, reeds sedert lang ge
scheiden; maar toch zag hij ten minste nog altijd
dat schoone blonde hoofd met de fiere, thans zoo
ernstige trekken en de donkere, sprekende oogen;
toch hoorde hij ten minste nog altijd die stem
en dan kwamen er soms oogenblikken van geluk,
even kort als het flikkeren van een bliksemstraal,
maar die tegen dagen en weken van smart en
verdriet opwogen, zooals onlangs in het bosch,
toen zij haar paard met onmiskenbaren angst
naast het zijne drong, toen hij haar in zijne armen
had voelen beven, terwijl hij haar met afstijgen
hielp misschien was liet lafhartig, maar hij kon
niet vrijwillig, hij kon niet eer afstand van haar
doen, dan als men haar opeischte, zooals thans
geschiedde.
De deur werd zacht geopend en een bediende
vertoonde zich schuchter op den drempel.
«Wat is er?" voerde Arthur hem driftig te
gemoet. «Heb ik niet bevolen
«Ik kan 't niet helpen, mijnheer" zeide de man
beschroomd. «Ik weet wel, dat ik u niet mocht
storen maar daar daar mevrouw zelve
«Wie
„Mevrouw zelve is hier en verlangt
De bediende had geen gelegenheid om meer te
zeggen en schrikte bovendien van de onstuimig
heid, waarmede n.ijnheer de deur openrukte en
naar het voorvertrek snelde, waar hij zijne vrouw
inderdaad wachtende vond. Het volgende oogen
blik stond hij nevens haar.
„Laat gij je aandienen Dat is overbodige eti
quette 1*
„Ik hoorde dat gij niet gestoord wildet wor
den, en Frans zeide, dat net bevel voor ieder
zonder uitzondering gold."
Arthur wierp den bediende een dreigenden
hij op eigen verantwoording gehandeld heeft
zonder aan de bevelen van iemand te vol
doen.
De heer Bourgeois zeide, dat zijn naam
in het proces genoemd is. Men heeft willen
doen gelooven, dat de minister van justitie
bereid was zekere diensten te verleenen of
beloven zou dat de justitie zekere beslissingen
zou nemen (in ruil voor andere diensten).
Nooit heeft hij iemand gemachtigd een stap
uit zijn naam in dien zin te doen. Met ver
ontwaardiging protesteert hij hiertegen. Hij
heeft alleen aan mevr. Cottu verlof gegeven
om vrijer haren man te komen bezoeken
dit was eene quaestie van zuivere mensch-
lievendheid, maar verder weet hij omtrent
haar niets. Nooit, zeide hij, had hij machti
ging gegeven tot eenige handeling, welke er
toe zou kunnen leiden om de justitie te
weerhouden haren plicht te doen, en hij legde
zijne portefeuille neder teneinde geheel vrij
opheldering te kunnen geven. Het gebeurde
van Zaterdag noemde hij schandelijke aan
tijgingen en leelijke manoeuvres.
De advocaat-generaal zeide, dat, ware de
persoon des ministers hier beschuldigd, hij
zijn zetel zou hebben verlaten.
De heer Bourgeois herhaalde, dat hier niets
dan manoeuvres in het spel waren, waarvan
hij echter niet wist wie ze uitgedacht heeft.
De advocaat Barboux merkte op, dat nie
mand de waarheidsliefde van mevrouw Cottu
in twijfel trekt.
Charles de Lesseps zeidede minister
heeft mij beschuldig l welnu, mijnheer de
minister, hier sta ik voor u, wat hebt gij nu
te zeggen
Goliard en mevrouw Cottu werden opnieuw
gehoord en deze laatste handhaafde iu alle
opzichten hare verklaringen. Goliard gaf eene
nadere toelichting van de zijne en erkende,
dat hij niet gemachtigd was te handelen gelijk
hij deed. Soinoury bevestigde dat de heer
Bourgeois geen kennis droeg van zijn on
derhoud met mevr. Cottu.
Bij de voortgezette behandeling vroeg een
lid der jury wat de letter f op de cheque
van 300,000 francs voor Floquet beduidt, en
tevens of de boeken der Panama-maatschappij
omtrent deze som uitsluitsel geven. Ch. de
Lesseps legt uit, dat de letter f de eerste
letter is van het woord „faire" (doen), wat
hier beteekent, dat op die cheque onder het
hoofd „publiciteit" tot 300.000 francs betaald
moet worden. Zijn advokaat zoude naar deze
cheque m de boeken der maatschappij zoe
ken. Roux verklaart dat zijn bezoek met
Clemenceau bij De Freycinet tot eenig doel
had, een proces, dat in dien tijd van het
Boulangisme voor de republiek schadelijk
zou zijn, te vermijden. Dory, afgevaardigde
van Corrèze, herhaalde zijn getuigenis, dat
men getracht heeft hem om te koopen. De
Lesseps ontkende dat, maar Dory voegde er
aan toe, dat hij indertijd aan verscheiden
zijner ambtgenooten die pogingen had mee
gedeeld.
De verklaringen van Andrieux lokken le
vendige belangstelling uit. Hij zegt dat Herz
hem vertelde dat Reinach documenten had
medegedeeld aan de Libre Parole, ten einde
den tegen hem op het touw gezetten strijd
te beletten. Het is Herz, die hem te Londen
de lijst gaf van de cheques, welke hij aan
de oommissie van enquête heeft overgelegd.
Herz bevestigde hem, die lijst van Reinach
te hebben gekregen. Hij erkent, wegens het
politiek belang de stukken van Artou te
hebben opgezocht.
De laatst overgeblevene der officieren,
die met Napoleon I op St. Helena waren,
blik toe, en deze verontschuldigde zich met te
zeggen: „Ik wist wezenlijk niet, wat ik doen
moest. Het is de eerste maal, dat mevrouw hier
komt
Die woorden bevatten niets dan een beschroomde
verontschuldiging, maar toch wendde Eugenie
zich schielijk af, terwijl de berisping, die haar
echtgenoot reeds op de lippen had, achterwege
bleet. In den grond van da zaak liad de man
gelijk: voor zulk een buitengewoon geval, als de
komst van mevrouw in de vertrekken van mijn
heer, had hij geen bepaalde orders ontvangen
het was inderdaad de eerste keer, dat zij deze
vertrekken betrad. De echtgenooten hadden el
kander tot dusver alleen in het salon, in de eet
kamer of in de gezelschapszalen ontmoetgeen
wonder, dat zulk een bezoek de dienstboden
vreemd voorkwam.
Arthur gaf den knecht een wenk om Ij$ea te
gaan en trad met zijne vrouw de studeerkamer
binnen. Op den drempel scheen zij even te aar
zelen.
«Ik wenschte je te spreken/ zeide zij met ge
dempte stem.
„Ik ben tot je dienst."
Hij sloot de deur achter zich en schoof een
fauteuil naar voren, waarQp hij haar met een
beweging van de hand uitnoodigde om plaats te
nemen. Deze enkele oogenblikken waren vol
doende geweest, om den jongen man zijn gansche
zelfbeheersching terug te geven, waarin hij zich
gedurende de laatste weken zoo merkwaardig
geoefend had; antwoord en houding waren zoo
koel en stijf, alsof hij de vreemdste dame in het
vreemdste salon een beleefdheid bewees.
„Wilt ge geen plaats nemen?"
„Dank. Ik zal ie niet lang ophouden."
Er lag iets besenroomds, iets weifelends in het
voorkomen der jonge vrouw, dat in zonderlinge
tegenspraak was met hare anders zoo vaste en
kalme houding. Misschien voelde zij zich wat
vreerad in deze omgeving, misschien kostte het
haar moeite het gesprek te beginnen. Arthur
verlichtte haar het een noch het ander; hij zag
hoe zij tweemaal vergeefs naar woorden zocht,
zonder de rechte te kunnen vinden, maar toch
stond hij zwijgend en somber tegenover haar aan
zijn schrijftal, wachtende op hetgeen zij zeggen
zou.
„Papa heelt mij het gesprek medegedeeld, dat
generaal graaf d'Authonard de Vraincourt is
te Versailles overleden, in den ouderdom van
97 jaren. Hij streed mede bij Waterloo en
nam verder aan alle veldtochten van het
Fransche leger deel, tot in 1857, toen hij
gepensionneerd werd.
BURGOS, 13 Maart. E?n talrijke hoop
volks doorliep de straten om bij wijze van
manifestatie, te piolesteeren tegen de opheffing
van het kapitein generaalschap in de provincie.
Er ia eene levendige agitatie in de stad. Men
vreest dat er wanordelijkheden zullen ont
staan.
In den rijksdag is weer gesproken over
de mishandeling van soldaten, tengevolge
waarvan velen een einde maakten aan hun
leven.
De minister van oorlog, Kaltenborn, ver
klaarde, dat slechts anderhalf percent der
soldaten van het Duitsche leger door zelf
moord omkomen. In andere legers is het
aantal veel grooter. Verscheidene sprekers,
o. a. Richter, schreven de oorzaak van de
zelfmoorden toe aan mishandeling. Bebel
eischte, dat daar eindelijk een einde aan
gemaakt werd. Kaltenborn antwoordde dat
Bebel overdreef.
In den rijksdag heeft de minister van
oorlog nogmaals verklaard, dat aan de ge
weren uit de fabriek van Löwe niets ontbreekt
en dat Ahhvardt's bewering van het tegendeel
volslagen onwaar is.
Richter constateerde Ahhvardt's afwezigheid
en hoe deze met onwaarheden debuteerde.
Keizer Wilhelm heeft aan Z. H. den Paus
doen weten, dat hij hem einde April met
zijne gemalin bezoeken komt. Den 21 gaat
de keizer naar Rome.
In hofkringen loopt het gerucht, dat keizerin
Elisabeth voornemens is de maanden Augus
tus en September door te brengen aan een
der Nederlandsche badplaatsen aan de Noord
zee.
De beambten van den Zuid-Wester spoor
weg, die binnenkort in handen van den staat
komt, hebben bericht ontvangen, dat allen,
die niet tot den Grieksch-orthodoxen gods
dienst behooren, ontslagen zullen worden,
tenzij ze zich bekeeren. Deze maatregel treft
meer dan 2000 beambten.
Een millioenen erfenis zal eerlang, vol
gens Russische bladen, van de bank van
Engeland worden opgeeischt. Het is de na
latenschap van een Engelsch-Israêlietische
dame, de weduwe Ovshy Levi, die in 1803
daar haar vermogen belegde, hetwelk thans,
met interest op interest vermeerd, 60,000,000
p. of zeven honderd twintig millioen gulden
moet bedragen.
Er zijn indertijd verscheidene erfgenamen
opgekomen, maar er moeten slechts twee in
aanmerking komen, miss Humerie een Ameri-
kaansche, die 1/54 gedeelte krijgt, en eene
Russische dame, Anne Finkelstein, geboren
Levi, die als eenige rechtstreeksche erfge
name recht heeft op de rest.
Te Boston is Vrijdagavond een hevige
brand uitgebroken. Verscheidene gebouwen
hij vandaag met je gehad heeft," begon Eugenie
eindelijk, „en ook den uitslag daarvan."
„Dat verwachtte ik en juist daarom neem
mij niet kwalijk, Eugenie! was ik eerst eenigs-
zins verrast je hier te zien. Ik meende, dat de
toebereidselen tot je vertrek al je tijd in beslag
zouden nemen."
Het scheen alsof hij met deze woorden den
indruk wilde uitwisschen dien zijne ontsteltenis bij
hare komst wellicht op haar had gemaakt. Waar
schijnlijk bereikte hij dan ook zijn doel. Eenige
seconden verliepen, eer de jonge vrouw vroeg:
„Hebt gij mijn vertrek al van middag aan de
dienstboden medegedeeld?"
„Ja. Ik meende je wenschen in dit opzicht te
voorkomen en bovendien achtte ik het beter, dat
het bevel tot de noodige toebereidselen van mij
uitging. Gij weet immers, welk voorwendsel wij
te baat nemen? Hadt gij er een anderen schijn
aan willen geven, dan spijt het mij, je bedoelingen
niet gekend te hebben."
Zijn toon was ijskoud en scheen aanstekelijk
op Eugenie te werken; zij trad althans een schrede
achteruit.
„Ik heb volstrekt geen bedoelingen. Het ver
wondert mij alleen, dat gij mijn eens vastgestel-
den termijn van vertrek zoo vervroegd hebt. Gij
hadt toch je goede gronden, toen gij dien eerst
later vaststeldet?"
„Ik? Het was je wensch, je verlangen, waaraan
ik meende te voldoen. Je vader zeide mij ten
minste, dat dit het geval was."
Eugenie richtte zich op. Het was, alsof met
den diepen ademtocht, die thans aan hare borst
ontvlood, ook op eens alle beschroomdheid en on
zekerheid van haar weken, alsof zij met datééne
antwoord al haar moed had teruggekregen.
„Dat vermoedde ik al! Papa is te ver gegaan,
Arthur; hij heeft in mijn naam gesproken, terwijl
hij slechts zijn eigen wenschen in woorden bracht.
Ik ben hier gekomen, om dit misverstand op te
heffen, om je te zeggen, dat ik niet vertrek ten
minste niet, eer ik uit jc eigen mond verneem,
dat gij het verlangt."
Eugenie hield den blik onafgewend, maar in
bange, udemlooze verwachting op Arthur's gelaat
gevestigd, als wilde en zou zij thans de taal dier
oogen verstaanmaar deze bleven omsluierd
terwijl hare woorden ook in andere opzichten
niet den minsten indruk op hem schenen te maken.
zijn tot den grond toe afgebrand, waaronder
het „hotel der Vereenigde Staten." Reeds
zijn drie lijken gevonden en er zijn 80 ge
wonden. De schade wordt berekend op drie
millioen dollars. Het geheele terrein van de
ramp is door de militaire macht afgezet.
WAALWIJK, 15 Maart 1893.
Volgens de door burgemeester en wethou
ders van Waalwijk vastgestelde kiezerslijsten
zijn er in onze gemeente 333 personen, be
voegd tot het kiezen van leden voor de tweede
kamer, de provinciale staten en den gemeen
teraad.
Gisteren passeerde onze gemeente, op
weg naar Eeten Z. E. de commissaris der
koningin in Noordbrabant, Jhr. Mr. P. J.
Bosch van Drakestein.
Het water is eindelijk den buitenpolder
uit en nauw is 't verdwenen, of een frisch
grastapijt vertoont zich, dat de beste voor
uitzichten wekt. Als we eenige dagen gunstig
weder mogen hebben zal er spoedig veel gras
groeien zoo dat het vee in de weide zal
kunnendit zal zeker den landbouwers en
veeboeren aangenaam zijn, want, al is er nog
geen gebrek aan hooi, toch begint het zeer
te minderen en daarbij, 't is duur.
Naar wij vernemen zal bij dewed. Van
Dijk, aan de spoorlijn, eene kegelbaan worden
opgericht.
Verleden Maandag wapperden van ver
scheidene huizen in onze gemeente de vlaggen;
wij vernamen dat het was ter eere van het
40jarig priesterschap van de Z. E. heer pastoor
Rijke. In heel Waalwijk was zoo goed als
niets bekend, dat het feest dien dag gevierd
werd, anders zou natuurlijk het vlaggen meer
algemeen geweest zijn.
De handel in kalfkoeien was in de
Langstraat, hoewel er verscheidene Belgische
kooplieden aanwezig-waren, zeer slap, aanvoer
tamelijk, alle overige soorten waren in flauwe
stemming, Prijzen als volgt: kalfkoeien f 150
A 200, dito vaarzen 100 a 160, hokkelingen
en jarige kalveren 50 a 60, nuchtere dito
10 A 12, slachtvee le qualiteit 70 A 72 ets.,
2e qual. 65 a 70 ets., vette varkens 58 60
ets. (schoon) per Kg.; biggen 13 A 16
berekend naar 2.— a 2.50 per week.
Hooi. In dit artikel j is de handel op 't
oogenblik zeer stil. De prijzen zijn dalende
en wisselen tusschen f 20 a 22 per 500 Kg.
Wegens de grooten voorraad blijft de aard
appelen handel in de Boven Langstraat zeer
traag; de prijzen bedragen naar soort 0.90
1.— en 1.25 A 1.80 per Hl.
Liefnebbers van mooie honden hebben
dezer dagen zeker een prachtig dier opge
merkt, dat den heer Swinkels vergezelt.
't Is de Duitsche dog Lissa T, den 3
Maart 1889 te Frankfort geboren; de kleur
is wit met geelzwarte strepen; ze heelt een
oog als een hond en een als een tijger.
Tweemaal heeft ze jongen geworpen, telkens
tien, die voor hooge prijzen door Engelschen
en Amerikanen zijn aangekocht.
Lissa T werd viermaal internationaal be
kroond namelijk te SpaScheveningen,
Franckfort en eindelijk in 1892 met de groote
gouden medaille te Amsterdam.
Men zegt dat dit hondenras is voortge
sproten uit tijgers; nu, iedereen die Lissa T
ziet, zal het bewijs daarvoor zien in vormen,
klëur en gang.
Lissa T is fijn gedresseerd, gehoorzaamt
Wel vertoonde zich een zenuwachtige trek om
zijn mond, toen zij dat „misverstand" ophief,
maar misschien had zij zich dit ook wel verbeeld,
want deze verdween weer even schielijk als hij
was gekomen, en zijne stem klonk even onver
schillig als altijd, toen hij na een korte poos ant
woordde:
„Wilt gij niet vertrekken? En waarom niet?'
De jonge vrouw plaatste zich vastberaden vóór
haar echtgenoot. „Gisteren hebt gijzelf mij ge
zegd, dat je bestaan gemoeid is met den strijd
die je thans van alle kanten bedreigt; dat deze
hevig en onverzoenlijk zal zijn, weet ik sedert de
ontmoeting met Hartman; je toestand is nog ha
chelijker, aan gij het tegenover mij wilt bekennen.
Ik kan en zal je juist in zulke oogenblikken niet
verlaten, dat zou lafhartig zijn en
„Ge zijt zeer edelmoedig!" viel Arthur haar in
de rede, maar thans straalde in zijn koelen toon
een kwalijk verborgen gevoel van bitterheid door.
„Dm echter edelmoedigheid te kunnen betoonen,
moet er ook iemand zijn, die haar aanneemt, en
ik neem de uwe niet aan."
Met een beweging als van verkropten toorn
drukte Eugenie hare hand vast tegen de met
fluweel overtrokken leuning van den fauteuil.
„Niet?"
„Neen. Het plan ging van je vader uit het
zij zooHij neeft ongetwijfeld het recht, be
scherming en veiligheid te eischen voor zijne
dochter, die hem binnen kort weer geheel zal
toebehooren, en die hier naar alle waarschijnlijk
heid aan allerlei ruwe tooneelcn blootgesteld zou
zijn. Ik geef hem in dit opzicht volkomen gelijk
en schik mij dus onvoorwaardelijk in de op
morgen bepaalde scheiding."
De jonge vrouw hief het blonde hoofd fier om
hoog. „En ik schikte mij er in, omdat ik dacht,
dat gij haar wenschtet; alleen den wil van mijn
vader volg ik hierin niet. Ik heb nu eens, ten
minste voor het oog van de wereld, huwelijks
plichten op mij genomen; om harentwil zal ik ze
ook nakomen en zij gebieden mij, je bij de na
derende gebeurtenissen niet lafhartig te verlaten,
maar aan je zijde te blijven, totdat alles hier weer
tot rust gekomen en de oorspronkelijke termijn
onzer scheiding aangebroken is. Dan zal ik gaan,
eerder niet."
Wordt vervolgd.
