Nummer 24 Donderdag 23 Maart 1893. 16e Jaargang.
Glüek auf
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND^
Belgie.
De Echo van het Zuiden,
Wailwijlsfle en Langstmtsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Niet alleen in Frankrijk maar in gansch
Europa houdt men zich bezig met beschou
wingen over den plotselingen dood van Ferry.
Dat er op verschillende wijze over den over
leden staatsman geoordeeld wordthet is
nauwelijks noodig er op te wijzen. Waar
men is een man van karakter, het hoofd van
een landwaar niet allen het tegenwoordig
in Frankrijk heerschende stelsel huldigen, en
het dan iedereen naar den zin wil maken, daar
kan niet uitblijven, dat men zich betrekkelijk
weinig vriendenveelzeer veel vijanden
maakt. Dat was het geval met Ferry. Toen
dan ook door Ribot aan de kamer voorge
steld werd een crediet van 20000 francs te
verleenen, om den man, die zulke gewichtige
diensten bewezen heeft aan de nationale
verdediging en aan de republiek, op staats
kosten te begraven, werd dadelijk door den
royalist Baudry d'Asson het woord gevraagd,
om tegen de woorden van den minister te
protesteeren. Het land betreurt Ferry niet
den bewerker van de verdrijving der Jezuïeten,
den schepper van de godsdienstlooze scholen.
Het land zal den Tongkinees oordeelen, voegt
hij er bij, en met het verzoek, dat de begrafenis
niet op kosten geschiede der belastingschul
digen, eindigt hij onder het stilzwijgen zijner
eigen en de kreten van verontwaardiging der
andere partijen met uitzondering natuurlijk
van de boulangisten en de socialisten.
Met 296 tegen 170 stemmen wordt het
crediet verleend, terwijl op voorstel van den
voorzitter, Casimir Périer, besloten wordt op
den dag der begrafenis geen zitting te houden.
In den senaat werd Ferry door den vice-
president herdacht. De minister van financien
deed daarop hetzelfde voorstel, dat Ribot in
de kamer gedaan had. Met 233 tegen 30
stemmen werd het aangenomen.
Een eindoordeel kan natuurlijk niet over
een staatsman van de laatste jaren geveld
worden. Wat dus door de bladen geschreven
is, zijn slechts betuigingen van sympathie of
VAN
E. WERNER.
Vertaling van Hermina.
(Overgedrukt met toestemming van den uitgever
P. Gouda Quint, te Arnhem)
41 ooO—
,0, zijt gij al hier?' zeide deze, zijn jongen
4 -zwager met die koele beleefdheid groetende, die
tusschen hen gebruikelijk was.
Koenraad ijlde hem driftig te gemoet. Ik wilde
zoo gaarne nog een enkel woord met je afzon
derlijk maar mijn hemel, wat scheelt je? Zijt
ge ziek
//Ik vroeg Arthur kalm. «/Hoe komt ge er
aan Ik ben volmaakt gezond."
„Zoo!" hernam Koenraad met een ongeloovigen
blik op het bleeke, afgematte gelaat van zijn zwa
ger, „ik zou anders geneigd zijn, het tegendeel te
gelooven."
Arthur haalde ongeduldig de schouders op.
„Ik ben dat vroege opstaan niet gewoon; dan
ziet men er altijd zoo slaperig uit. Ik vrees dat
gij het van daag niet goed met het weer zult
treffen; 't is een afschuwelijke mist."
Hij stapte op het venster toe, als om het weer
in oogenschouw te nemen, maar eigenlijk om
zich aan de lastige physionomische onderzoe
kingen. te onttrekken, waarmede Koenraad hem
vervolgde. Deze liet zich echter niet zoo schielijk
afschepen en trad hem op zijde.
„Ik wilde het eerst van allen hier ziin," begon
hij min of meer aarzelend, omdat ik nog gaarne
een gesprek onder vier oogen met je wilde heb
ben, Arthur 1"
De aangesprokene keerde zich om, even ver
baasd over den inhoud als over de inkleeding
van dit gezegde. Zoolang zij in nadere betrek
king tot elkander hadden gestaan, had Koenraad
hem nog nooit bij zijn voornaam genoemd. Hij
placht gewoonlijk het voorbeeld van zijn vader
te volgen en „Berkow" of zelfs wel „mijnheer
Berkow" te zegg n.
antipathie voor den arbeid des overledenen.
Op den voorgrond treedt natuurlijk de kolo
niale politiek, door hem gevolgd. De Lanterne
laat het aan de nakomelingschap over, te
beoordeelen of Tongkin het bloed en de
tranen waard is, die er reeds voor gevloeid
hebben. Het Journal des Débats zegt, dat
de geschiedenis zal vermelden, dat Ferry aan
Frankrijk Tongkin en Tunis gegeven heeft
maar moeilijk zal ze een voldoende oplossing
geven van de vraag, waarom men hem ge
durende jaren vervolgd heeft. Dit was in-
tusschen, omdat hij de gematigden beleedigd
had door zijn anti-religieuse politiek, maar
nog meer de radicalen door zijn krachtig
optreden, om het gezag te handhaven. Door
de onvoldoende samenwerking der republi
keinen getroffenhad hij zich eens laten
ontvallen „Het gevaar ligt bij de linkerzijde,"
een woord, dat deze partij hem nooit heeft
vergeven.
Een te Tunis verschijnend dagblad betreurt
het vroegtijdig afsterven van den man die
door zijn optreden zonder schokken, een
onzekeren toestand heeft weten te vervangen
door een regelmatig bestuur, dat bloei en
welvaart verzekerd heeft aan het gansche
land.
De Engelsche bladen zijn eenstemmig in
den lof van Ferry, minder de Italiaansche
en wel om dezelfde reden, waarom de bewo
ners van Tunis hem betreuren. Deltalianen
zien die bloeiende streek tot hun innige»
spijt iti handen hunner mededingers.
Het testament van Ferry, reeds in 1891
gemaaktbepaaltdat het lijk te Saint- Dié
zal begraven worden, „waar hij de klachten
der overwonnenen zoo dikwijls ten hemel
heeft hooren opstijgen."
Het schijnt dat Coustans veel kans heeft,
in plaats van Ferry, tot voorzitter van den
senaat gekozen te worden.
Dit voor Frankrijk zoo treurige sterfgeval,
heeft een wijle de aandacht afgeleid van het
leugen-proces. De deken der orde van ad
vocaten, mr. Dubuit, heeft met groote han
digheid de zaak geheel op politiek terrein
„Nu vroeg deze op verbaasden, doch wei
willenden toon.
De jonge officier streed zichtbaar met eene
opwelling van twijfel en verlegenheid; maar hij
vermande zich cn hief zijn open trouwhartig
gelaat tot zijn zwager op.
„We hebben je onrechtvaardig beoordeeld,
Arthur, en ik misschien wel het allermeest. Ik
was verstoord over dat huwelijk, over den dwang,
die ons werd opgelegd, en ik zal 't je maar
eerlijk bekennen ik heb je met mijn gansche
hart gehaat van het oogenblik af, dat gij mijn
zwager werdt. Sedert gisteren weet ik, dat wij
ons in je vergist hebben, en van dat oogenblik
af is ook mijn vijandschap geweken. Het spijt
mij, het spijt mij geducht, en dit dit was het,
wat ik je wilde zeggen. Gelooft ge 't, Arthur?"
Hij stak hem hartelijk en vertrouwelijk de hand
toe. Arthur nam ze in de zijne.
„Ik 'dank je, Koenraad," zeide hij eenvoudig.
„Goddank, nu is 't er uit! Ik heb er den gehee-
len nacht niet van kunnen slapen 1" verzekerde
Koeraad met een zucht als van verademing. „En
geloof mij vrij, ook papa laat je nu recht weer
varen. Bekennen zal hij 't je wel niet, maar ik
weetdat hij er evenzoo over denkt als ik,"
Een vluchtige glimlach vertoonde zich op Ber-
kow's gelaat; maar niettemin bleef zijn voorhoofd
bewolkt en zijn oog dof, terwijl hij antwoordde:
„Dat doet mij genoegen. Dan scheiden wij ten
minste niet als vijanden.'
„Ja, a propos van onze reis," viel Koenraad
schielijk hierop in. „Papa is nog in zijn kamer
en Eugenie op het oogenblik geheel alleen in de
hare zoudt ge nog niet eens met haar spreken?"
„Waartoe zou dit dienen vroeg Arthur ont
hutst. „Mijnheer van Windeg kan ieder oogenblik
komen en Eugenie zal zeker moeilijk
„Ik zal voor de deur gaan staan en oppassen,
dat er niemand binnenkomt," verzekerde Koen
raad met jeugdige opgewektheid. „Ik zal papa
wel zoolang hier aan de praat houden, totdat gij
daar binnen alles hebt afgehandeld."
Een schielijke blos steeg Arthur naar het voor
hoofd, toen hij den belangstellenden, onderzoe
kenden blik van zijn jongen zwager ontmoette;
hij schudde echter ernstig het hoofd.
„Neen, Koenraaddat is onnoodigIk heb
gisteren avond nog een lang gesprek met je
zuster
overgebracht, tot groote ontsteltenis van den
advocaat-generaal, die stilzwijgend het hoofd
boog tot verbazing van het geheel audito
rium.
Men meent dat voor enkele beschuldig
den de kans vermeerderd is op vrijspraak.
Daar Dinsdag het vonnis uitgesproken werd
en Woensdag wegens de begrafenis van Ferry
de kamer niet bijeenkomt, kan men Don
derdag a. s. een stormachtige zitting verwach
ten, waar de interpellatie van Millevoye, over
de staatkundige gevolgen, welke het Panama
schandaal voor Floquet, Clemenceau en De
Freycinet hebben zal, behandeld zal worden.
Al de partijleiders zullen het woord voe-
In Duitschland verkeert men in de grootste
onzekerheid en spanning over het gevolg,
dat de verwerping der voorgestelde leger-
hervorming door de commissie hebben zal.
Volgens de Algemeine Militar-Cotrespondenz,
moet de keizer onlangs gezegd hebben, dat
ingeval het volk zich door de keuze vau
nieuwe volksvertegenwoordigers tegen de le-
gerhervorming verklaarthet niet tot een
conflict zal komen. Hij, de keizer, zal er dan
in berusten, overtuigd, volgens eer en gewe
ten gehandeld te hebben. Er wordt echter
zeer aan getwijfeld, of deze woorden gespro
ken zijn, te meer daar een kamerontbinding
een groote verwarring zou veroorzaken. De
kanselier zou bij de verkiezingen moeten
stemmen op de conservatieven, en deze zijn
juist de tegenstanders, van wie Caprivi zelf
gezegd heelt, dat ze trachten hem ten val
te brengen. Komt het tot een ontbinding, dan
zal de regeering het centrum de nationaal-
liberalen, de vrijzinnigen en de volkspartij
om niet te spreken van de sociaal-democra
ten tegen zich hebben.
V
De keizer van Rusland heeft zich over de
gebeurtenissen in Bulgarije, met name over
de wijziging der grondwet, in een schrijven
aan de buitenlandsche vertegenwoordigers
„Ook over haar heengaan
„Ook over haar heengaan 1"
Dit antwoord scheen den jongen officier min
of meer teleur te stellen; de tijd ontbrak hem
echter om er verder op aan te dringenwant
daar buiten klonk reed9 de stap van den baron,
die onmiddellijk hierop binnentrad. Eenigzins
wrevelig trok Koenraad zich naar den achtergrond
van het vertrek terug, terwijl hij bij zichzelf
mompelde: „En toch is de zaak niet in orde!"
Het onvermijdelijk samenzijn gedurende het
ontbijt was afgeloopen. De gepaste deftigheid
van den baron en (Ie tegenwoordigheid der be
dienden hadden ieder het decorum doen bewaren;
thans kwam het rijtuig onder aan het terras
voor. De heeren sloegen hunne mantels om en
de kamenier bracht Eugenie's hoed en sjaal.
Arthur bood zijne vrouw den arm, opj haar naar
beneden te geleiden. Tot het laatste toe moest
de schijn worden opgehouden, alsof er een uit
muntende verstandhouding tusschen hen heerschte.
Grauw en somber was de ochtendstond boven
de bergen aangebroken; grauw en somber drong
hij nu ook door in het dal; buiten de vensters
deinde en woelde een zee van mist en hier bin
nen gaf het kille matte morgenlicht, dat reeds
in de kamers en zalen doordrong, deze iets
spookachtig hols en ongezelligs; het scheen, als
of al de pracht en luister, waarmede zij gemeu
beld waren, op eens glans en kleur hadden ver
loren, en zij zouden nu immers ook ledig en
verlaten worden de jonge meesteres verliet
ze, om er nooit terug te keeren.
Koenraad maakte in stilte de opmerking, dat
het gelaat zijner zuster dezelfde uitdrukking
vertoonde, als hem voorheen op dat van Arthur
zoo getroffen had, maar ander9 kon hij niets
buitengewoons in beider houding ontdekken. Zij
wisten hunne eens opgevatte rollen goed vol te
houden, al verried ook hun uiterlijk, dat de
zaak hen een slapeloozen nacht had bezorgd; en
misschien was die wederzijdsche strakke en koele
houding wel niet eens een voorgewende rol.
Als üe storm heeft uitgewoed, volgt gewoonlijk
die zekere rust, die ons zoo dikwijlsin het leven
juist het zwaarste, het meest gevreesde, betrek
kelijk nog het gemakkelijkst doet dragen, omdat
er dan als ware een sluier over onze ziel ligt
uitgebreid, die haar belet tot helder bewustzijn
te komen van het beslissend oogenblik; omdat
met groote matigheid uitgelaten. Er wordt
in gewezen op art. 3 van het tractaat van
Berlijn dat aldus luidt: De vorst wordt door
de bevolking vrij gekozen en door de Porte
onder toestemming der mogendheden beves
tigd. In geval de vorstelijke zetel vacant is,
wordt een nieuwe keuze onder dezelfde voor
waarden en met dezelfde vormen gedaan.
Niets geeft hem het denkbeeld, dat men
met een erfelijke monarchie te doen heeft,
zegt het schrijven. Deze bewering zal zeker
nogal tegenspraak vinden bij de mogendhe
den, die niet evenals Rusland met zulke
vaderlijke bedoelingen bezield zijn, dat ze
liefst de zorg voor het jonge vorstendom ge
heel op zich zouden willen nemen.
Overigens kan dit schrijven er slechts toe
leiden, om tweedracht in het land te ver
wekken, wat zeker wel niet tegen de bedoe
ling van den Russischen autocraat zou zijn.
Zondag namiddag heeft eene vergadering
van den algemeenen raad der arbeiderspartij,
waartoe gedelegeerden behooren van de ver
schillende industrieele districten en van alle
mijnwerkersvereenigingen eenstemmig be
sloten tot de algemeen e werkstaking, welke
onmiddellijk afgekondigd zal worden, als de
constituserende kamer weigert het algemeen
kiesrecht aan te nemen of besluit het te be
perken. Herinnerd wordt intusschen, dat dit
geen nieuw besluit is, maar vroeger reeds
herhaaldelijk genomen is.
In de rue d'Anderlecht te Brussel zijn
ten huize van een werktuigkundige huiszoe
kingen gedaan door den procureur des ko-
nings Dryon en den rechter van instructie
Lecocq. Die huiszoeking heeft het parket op
het spoor gebracht van verscheidene anar
chisten, waaronder zich ook enkele Fran-
schen bevinden.
dan al onze vroegere strijd en worstelingen in
eeu dof gevoel van smart ondergaan, waaruit
ons nu en dan een vlijmende pijn wakker schudt,
die ons weer tot bezinning brengt van datgene,
wat er eigenlijk de aanleiding toe is. Aan den
arm van haar echtgenoot ging Eugenie de trappen
van het bordes af, zonder te weten hoe of waar
heen. Als in een droom zag zij de met tapijten
belegde treden, waarover haar kleed heenruisckte,
de hooge oleanders, waarmede de vestibule ver
sierd was, de reeks van bedienden, die voor
mevrouw bogen; als schimmen en schaduwen
gleed dit alles haar voorbij en daarop voelde
zij iets als een scherpe pijn aan het voorhoofd,
het was de koude morgenlucht, die haar deed
huiveren, en toen zag zij het rijtuig voor zich,
niets dan het rijtuig, want terrassen, bloembedden'
en fonteinen, alles verdween in de ochtendsche
mering en den dichten mist. Nog eens ontmoetten
de oogen der beide echtgenooten elkander, maar
zeiden elkaar niets. De sluier lag zwaar en dicht
ook tusschen hen beiden. En vervolgens voelde
de jonge vrouw, hoe een hand zich vochtig en
ijskoud in de hare legde, en hoorde zij de afge
paste en beleefde afscheidswoorden, die zij niet
verstond; maar toch was liet Arthur's stem, die
ze uitsprak, en daarbij kwam weer een oogen
blik die vlijmende smart, als te midden van een
benauwden droom en toen zweepgeklapper en
hoefgetrappel en voorwaarts ging het, voorwaarts
in den dikken nevel, die van alle kanten deinde
en woelde, evenals op dien dag, toen tot de
scheiding besloten werd, boven op den boschrijken
heuvel, terwijl de lente haar intocht deed en
wie dan scheiden, blijven voor eeuwig gescheiden!
„Zooals ik u zeg," verzekerde de hoofdingenieur
aan den directeur, terwijl zij zich te zamen naar
hunne woningen begaven, „nu wordt het ernst
met de zaak De aanvoerder van den heelen troep
heeft nu eindelijk zijn zin gekregen. Van alle
zijden tart men ons en de beleedigingen zijn aan
de orde van den dag, Ze hebben het geheele dis
trict opgeruid; op alle bergwerken in den omtrek
is de bom thans losgebroken; wij hebben alleen
de eer genoten, de eersten te zijn. Dat is koren
op Hartman's molen. Hij draagt het hoofd nog
eens zoo hoog als vroeger!"
