Nummer 74. Zondag 17 September 1893. 16* Jaargang. DE IIIIOIIIIDIUKiSTEII. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, UITGEVER: ANTOON Tl KLEN Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Frankrijk. De Echo van het Zuiden, Waahvijlisclic en Langslraatscbe Coiiranl, Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden _/l,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Waalwijk. f f. re®ei' J °'60 daarboven 8 cent per regej groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentien voor Duitse!.', land worden alleen aangnomen 1oor het advertentiebureau van Adolf Steiler, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Over een kleine maand zal het uit vijf schepen bestaande Russische eskader te Tou lon aankomen en als men nu, 't zij uit pure belangstelling, 't zij daartoe verplicht ter ver krijging van een algemeen overzicht over den staat van zaken, kennis neemt van 't geschrijf ic de Fransche pers over deze vrij lang uit gestelde beantwoording van een internationale beleefdheid, dan behoeft men waarlijk niet door den Duitschen bril der partijdigheid en der jaloezie te kijken, om tot de overtuiging te komen, dat de wijsheid gebiedt tegen de helft der volgende maand met betrekking tot Frankrijk en de Franschen, ontoerekenbaar heid te pleiten. Bladen van alle richting en kleur bevatten dag aan dag kolommen druks, leidende tot Russenverheerlijking, vergoding, ja aanbidding, die den lachlust zouden opwekken, indien er in een dergelijke exploi tatie der hartstochten niet een zeker gevaar school: de staat van opgewondenheid, waarn gansch de Fransche natie langs dezen weg onvermijdelijk moet komen, maakt zelfs onmogelijke waarschijnlijk; zóó brengt men de groote massa tot uren van onbedacht zaamheid, die evenvele jaren zouden kunnen doen schreien. En eigenlijk leidt alles er toe om de agitatie ten toppunt te voeren: nauwelijks heeft keizer Wilhelm van Duitschland met gansch zijn vorstenstoet Elzas-Lotharingen verlateu, tot den gouverneur van het rijksland woorden van dank en erkentelijkheid te hebben gericht, die getuigen van zijn onbeperkt vertrouwen in de volkomen germaniseering der bevolking, nauwelijks is 't meerendeels fantastisch ge schrijf over de deelneming van den kroon prins van Italië aan de Duitsche manoeuvres in de op Frankrijk veroverde provincies, bin nen de grenzen der waarschijnlijkheid en der kalme beoordeeling teruggekeerd, of de Fran schen worden geïrriteerd door de mededeelin^ van nieuwe samenkomsten tusschen de aan- Naar het Fransch door W. v. R. (iOvergenomen uit de Meierijsche Courant 20 Zoo ging zij een uur lang vooruit, hijgend en bijna onder haren last bezwijkend. Eindelijk bereikte zij den zoom van het bosch en op eenigen afstand ontwaarde zij eeti dorp. Dit gaf haar nieuwen moed; dé ongelukkige versnelde den pas. Op honderd stappen afstand van de eerste huizen stond zij stil, zette haar kind op den frond neder, niet in staat het nog langer ie dragen; are armen waren verlamd door vermoeidheid en niet meer in staat eenigen last te torschen. //Loop thans aan mijne zijde, mijn jongen." zeide Jeanne. Georges trachtte te doen wat zijne moeder van hem verlangde, doch viel weldra geheel uitgeput op den grond neder. TWINTIGSTE HOOFDSTUK. „Wilt gij hier op mij wachten?" vroeg Jeanr.e aan haar kind. „Dan zal ik eenig voedsel voor u gaan koopen." „Ja, mamaatje." //Zult gij geen angst hebben alleen in het bosch „Neen, mamaatje." Madame Portier keerde met haar kind in het bosch terug, zocht eene droge plaats onder de groote, zware hoornen en legde Georges daar op een bedje van bladeren en mos neder. //Is 't zoo goed, vriendje vroeg de moeder. „Ja, maatje," antwoordde de jongen, wiens oogen weldra gesloten waren, terwijl zijn hoofdje van rechts naar links schommelde. Daar lag de kleine met zijn houten paardje op de borst. „Weldra zal hij inslapen," dacht Jeanne. „Dat is 't beste; zoo zal de lieveling mijne afwezigheid niet opmerkenSpoedig zal ik terug zijn." Georges sliep reeds. Madame Fortier richtte hangers der triple-alliantie voor hen (de onderdanen der groole republiek) evenveel provocaties! Zoo zullen de groote manoeuvres in Hon garije worden bijgewoond door al de vorste lijke huizen, deel uitmakend van de triple-al liantie, alsmede door den hertog van Con- naught, vertegenwoordigend het regeeringshuis van Groot-Brittannie. De prins van Napels is namelijk door keizer Frans Jozef uitgenoo- digd met zijn gastheer, keizer Wilhelm, mee- tekomen, en 't schijnt, dat de aanstaande koning van Italië wel zin heeft aan die in vitatie gevolg te geven, zoodat 't er in 't begin der volgende week op Hongaarsch ge bied heel broederlijk en verlrouwlijk kan toegaan. Dan komt er uit 't zuiden van ons werelddeel nog een mededeeling die de Franschen, zoo geneigd tot zelfkwelling, niet bijster zal verheugen: in de eerste helft van October zullen de Italiaansche havens Napels, Spezzia en Genua bezocht worden door een Engelsch eskaderwelke gelegenheid tot vriendschapsbetuiging aan het machtige Albion, Italië zeker niet ongebruikt zal laten voor bijgaan. t Is inderdaad voldoende om een veel kalmer natie dan de Fransche op te voeren tot een staat van waanzin, welke wellicht den czaar en zijn ministers evenveel bezorgdheid zal inboezemen als hij hun vreugde en vol doening bereidt: Alexander III zou waarlijk niet de eerste en waarschijnlijk ook wel niet de laatste vorst zijn die, gedwongen door de omstandigheden, onder een onbegrensde lietde tot den vrede daden begaat van onbegrensde gevolgen, leidende tot den oorlog in al zijn verschrikking In het Britsche lagerhuis heeft bij de be raadslaging over de begrooting van oorlog de minister van dit departement, de heer Camp bell Ban nermann medegedeeld,dat de koningin een onderscheidingsteeken had ingesteld voor onderofficieren der vrijwilligers corpsen, die een zeker aantal dienstjaren hebben vervuld. zich, zoo snel hare beenen haar dragen konden, naar het dorp, dat op eenigen afstand gelegen was. In de nabijheid der huizen stond zij stil en wierp een blik op hare kleederen. De regen had deze gedrenkt en zij waren met kleverig slijk besmeurd. De haren vielen half losgerukt orde loos op gela t en schouders neder. Zij bracht eenigszins haar toilet in orde, rei nigde zoo goed mogelijk hare kleederen en ging verder. In minder dan een kwart uurs bereikte zij de huizen. t Was nog zeer vroeg; nochtans begon men de winkels te openen en enkele dorpelingen stonden reeds op den drempel hunner woningen. Het ontging Jeanne niet dat men haar met eene bijzondere nieuwsgierigheid aanstaarde en dit ontstelde de ongelukkige zeer. Met neerge slagen oogen vervolgde zij haren weg en trad weldra een suikerbakkerswinkel binnen, waar zij een stuk chocolaad vroeg van vijf cents. De winkelierster keek Jeanne strak aan, terwijl zij haar bediende en scheen zich af te vragen of zij haar reeds vroeger gezien had. „Die hoort hier niet thuis," sprak zij tot zich- zelve na dit vruchteloos onderzoek. Daarop trad Jeanne een bakkerswinkel binnen en liet zich voor tien cent brood geven. Na deze zoo geringe uitgaven bleef haar niets meer over. Met dit zoo geringe voedsel hernam zij, gevolgd door de nieuwsgierige blikken van velen, den we^ naar het bosch. Georges lag nog steeds op dezelfde plaats en sliep gerust. Jeanne zette zich aan zijne zijde neder en leverde haren geest aan de somberste overpein zingen over. Weldra behaalde de vermoeienis ook bij haar de overwinning, hare wenkbrauwen vielen dicht en op hare beurt viel zij in slaap. Ieder weet het hoe snel slechte tijdingen ge woonlijk verbreid worden. Verscheidene uren in den omtrek was men weldra met de gebeurtenissen van den voorgaan- den nacht bekend iedereen sprak reeds van den brand te Alfortville, de verdwijning van Jeanne Fortier, den betreurenswaardigen dood van den Verder heeft de minister zich verant woord wegens de benoeming van den hertog van Connaught tot commandant van het kamP..van Aldershot Generaal Roberts was daarbij niet voorbijgegaan Hij was als gene raal te hoog in rang voor bedoeld comman dantschap waarvoor steeds een luitenant- generaal bestemd wordt, en de hertog van Connaught was de hoofdofficier, die daarvoor aangewezen en aan de beurt was. Met den burgeroorlog in Brazilië gaat 't al niet anders dan met de vele beroeringen van dien aard welke nu eens den eenen, dan weder den anderen staat van Centraal- en Zuid Amerika tot plaats van handeling hebben. 1 elkenmale trekken ernstige berichten van een treffen tusschen hen, die de macht in handen hebben en die anderen, welke er naar streven zichzelf oplewerken tot de regeerings- partij, samen met de meest geruststellende med'edeelingen van regeeringswege en wie 't verloop van dergelijke bewegingen in alle bijzonderheden wil kennen en den staat van zaken wil beoordeelen, doet wel een maand of wat geduld te hebben tot de alzoo lang ondergehouden waarheid weer eens aan 't oppervlak komt. Woensdag werd te Parijs bekend dat de „opstandelingen» bij een po ging om te landen bij Nictheroy waren terug geslagen, bij welk treffen een vijftigtal per sonen het leven zouden hebben verloren en tegelijkertijd deed de regeering van de repu bliek Braziliëbij monde van haar gevol machtigde in Europa kond, dat alle staten zich bereid hebben verklaard om het wettig gezag te steunen. Hoewel nu gansch niet verheven boven de verdenking van partijdigheid, ja zelfs opzet telijke verdraaiing der waarheid, zijn de uit Rio de JaneiroBrazilie's hoofdstad, tot ons komende officieele mededeelingen toch van dien aard, dat voor een ommekeer der openbare meening ten gunste van den opstand, niet behoeft te worden gevreesd. Daartoe zou de besliste meerderheid als bij tooverslag lieer Labroue, die schandelijk vermoord werd, het heldhaftig uiteinde van Jacques Garaud, als een slachtoffer zijner toewijding gevallen. Deze maar al te dramatische zaken vormden van den morgen at stof tot gesprek in de raburige dorpen. Van alle zijden begaf men zich naar het too- neel des onheils om de vernielde fabriek te zien. Madame Franpois, de kruidenierster van Mai- sons-Alfort, bij wie Jeanne, zooals wij reeds gezien Jiebben, ter winkel ging, verhaalde aan ieder, die 't hooren wilde, dat madame Fortier, de bewaar ster der fabriek, bij haar de petroleum gekocht had, die dienen moest om de fabriek in brand te steken. Eene vrouw van Alfortville, die dit hoorde, vroeg eensklaps «Weet gij 't al?" //Wat dan „De prokureur des keizers is op hettooneel der misdaad aangekomen." //En wat zou dat?" „Begrijpt ge dat niet? Dien man moest gij gaan opzoeken om getuigenis af te leggen. Uwé verklaring is hoogst belangrijk. „En wie zal dan gedurende dien tijd op mijn winkel passen „Ik, zoo gij wilt. Wanneer het geldt de boozen hun rechtmatige straf te doen ondergaan, mag men zich wel eenige moeite getroosten." „Ta-ra-ta-ta!" antwoordde de winkelierster. Dat alles gaat mij niet aan. Zoo men weten wil wat ik te zeggen heb, zal men wel bij mij komen." Als een loopend vuurtje vonden allerlei praatjes hun weg. De vrouw, die madame Francois aangezet had getuigenis te gaan afleggen, sprak geen woord meer. raear sloeg den weg in, die naar Alfortville geleidt. Zij was de echtgenoote van een machinist, die den vorigen nacht een der eersten was aan gekomen om hulp te bieden. Zij had het voor nemen haren man mede te doelen hetgeen zij zooeven vernomen had, opdat hij 't den prokureur des keizers berichten zou. Zoodra deze magistraat kennisgenomen had van de mededeeling van den kommissaris van politie had hij de noodige bevelen gegeven en zien, ver gezeld van den rechter van instructie, het hoofd der openbare veiligheid, een dokter en twee agen ten onmiddelijk naar Alfortville begeven. De kommissaris had zich gehaast hem op de door enorme uittreding en overgang tot de insurgenten moeten verkeeren in eqn min derheid en daarop is in de gegeven omstan digheden weinig kans. Wel heeft het vijan delijk eskader onder admiraal Mello na zijn eerste nederlaag den aanval op Nitheroy hervat, doch een nieuwe nederlaag met verlies was hun deel; wel is er kans op partijkiezing van enkele kustgemeenten voor de opstan- detingen, wel loopt het gerucht, dat de be zetting van een der forten rond Rio gemeene zaak maakt met de opstandelingen, doch dat alles kan de meening niet verstoren, dat men ditmaal te doen heeft met een vrij hopelooze poging tot omverwerping der bestaande regee ring onder president Peixoto, een streven, dat hoogstens kan dienen als bewijsgrond voor hen, die in de verandering van regee- ringsvorm in Brazilië niets hebben gezien dan een zege van persoonlijke eerzucht en het begin van een gangche reeks kleinere en grootere beroeringen, verderfelijk voor den handel en de nijverheid des lands! Frankrijk heeft een groot verlies geleden door den dood van generaal Miribel, na ge- Saussier, den bekwaamsten en popu- neraal lairsten man van het leger. Hij heeft deel genomen aan den veldtocht in Italië en bij Magenta het kruis van het Legioen van Eer verworven. Vervolgens maakte hij deel uit van den staf van het artillerie corps, dat naar Mejico gezonden werd. Te Puebla werd hij aan het hoofd verwond, eervol vermeld en bevorderd tot officier van het Legioen van Eer. In den Fransch-Duitschen oorlog nam hij aan verschillende gevechten deel. Miribel heelt verscheidene verbeteringen aangebracht in de Fransche mobilisatie. Vrijdag werd te Grenoble te zijner eere een lijkdienst gevierd. De generaal was in hoogte te stellen der voornaamste feiten welke liet eerst onderzoek aar. 't licht gebracht. Ricoux, de kassier, en de loopjongen David de koetsier en verscheidene werklieden waren gehoord, en uit dit eerste verhoor volgde reeds de waarschijnlijkheid, haast het bewijc, dat Jean- ne rortier alleen de schuldige was. Wat tegen haar was aangevoerd liet schier geen twijfel over en hare vlucht kwam deze Overtuiging nog meer versterken. Na door den prokureur des keizers gehoord te zijn, had Ricoux zich onverwijld naar Charenton begeven. an daar had hij een telegram gezonden naar baint-Gervais voor mevrouw de weduwe Bertin de zuster des heeren Labroue. Dit telegram, zeer lakoniscli opgesteld, liet toch de gansche uitgestrektheid raden van het ongeluk dat den kleinen Lucien getroffen had. Van het telegraafkantoor begaf Ricoux zich naar zijne woning om van kleeren te verwisselen en keerde daarna zonder een oogenblik te ver liezen naar Alfortville terug, want de magistraten hadden hem gezegd dat zijne tegenwoordigheid aldaar geheel onmisbaar was. De kassier was een man van ongeveer vijftig jaar, grillig, knorrig, wantrouwend en zeer lastig in zijn omgang met anderen. In het algemeen eespreken, hield hij van niemand en de arme Jeanne Fortier had het ongeluk hem een bijzon deren afkeer in te boezemen. Zijn getuigenis alhoewel zeer ter goedertiouw afgelegd, kon dan ook niet anders dan zeer nadeelig voor haar zijn. Hij stelde zich onmiddellijk ter beschikking van den rechter van instructie. „Ik zal u dadelijk tal van vragen te stellen hebben," zeide de magistraat, en zich tot een der agenten wendende vroeg hij „Heeft men het bevolen onderzoek ingesteld?» „Ja, mijnheer." „En met welk gevolg „Men heeft op het binnenplein drie fles3chen gevonden, waarin petroleum geweest is.' „Breng die hier.» De agent ging de flesschen halen, die met opzet door Jacques Garaud daar waren nedergezet. Deze werden voor den instructierechter geplaatst op eene tafel van eenige planken gemaakt op schragen nedergelegd. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1893 | | pagina 1