Nummer 99. Zondag 10 December 1893. 16e Jaargang
«I BK0ÖDDR1MH
ïoegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
V
BUITENLAND.
Frankrijk.
Duitschïand.
De Echo van het Zuiden.
Waalwfjfesclie en Langslraalsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond
Abonnementsprijs per 3 maanden fl,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukkeu, gelden enz., franco te zenden
uftn den Uitgever.
In Frankrijk gaat nu alles kalm en naar
behooren Donderdagmiddag nam de nieuwe
president der kamer, Charles Dupuybezit
van zijn zetel ten aanschouwe van een nieuws
gierige menigte en hij sprak natuurlijk de
gewone phrases van zich beijveren om zich
de eerhem door zijn collega's aangedaan
waardig te maken van vrijheid der tribune;
hij deed amende honorable voor vroeger in
drift uitgesproken woorden en beloofde zi n
best te zullen doen om rechtvaardig en hof
lelijk te zijn en aan 't eind kwam natuurlijk
het knaleffect c de verwachting, dat de nieuwste
wetgevende vergadering door haar werkzaam
heid en het verstandige gebruik van de haar
geschonken talenten, de hoop niet zal be
schamen, welke de republiek en 't vaderland
in haar stellen. Daarna ging 't alles volgens
het programma in Frankrijk's kamer alvorens
de behandeling van de nog restende verkie
zing voort te zetten stelde socialist Basly
voor een commissie te benoemen van 44
leden om een onderzoek in te stellen naar
de werkstakingen in het Noorderdepartement
en in Pas de-Calais. Op voorstel van den
minister van openbare werken werd de be
handeling uitgesteld tot Maandag a. s.
't Zal nu wel een tijdje kalm blijvende
uiterste linkersijde is zelfs zoozeer doordron
gen van de onwaarschijnlijkheid, dat zij met
een interpellatie over de algemeene politiek
op 't oogtnblik eenig haar gunstig resultaat
bereikt, dat zij er vooralsnog maar van afgezien
heeft. Dat de heeren der oppositie 't eene
nalatenbehoeft hen echter niet te doen
besluiten er ook al hun overige plannen aan
te geveu en zoo zal in de kamer worden
voorgesteld: grondwetherziening, invoering van
een inkomstenbelasting, verandering der wet
op het mijnwezen, benoeming van een com
missie tot onderzoek van de spoorwegtarieven
en bij de behandeling van het wetsontwerp
betreffende het recht tot vergaderenzou
dan opnieuw een balletje worden opgegooid
Waalwijk.
Naar het Fransch door W. v. R.
(Overgenomen uit de Meierijsche Courant)
39
y't Is de eerste keer! Dat verzeker ik u plechtig!
Da zweer ik
„Bezweer niets! Acht gij mij naïef genoeg om
aan den eed van een dief geloof te hechten
«Nochtans
«Zwijg, en geef mij die tasch
Ovidius gaf onmiddellijk het gevraagde over en
Jacques ging dan voort
«Weet gij wat er in is?*
//Ja, goud en bankbilletten.'
«Tot welk bedrag?*
„Zestigduizend franken ongeveer.*
«Goed! Wacht mij hier!*
Soliveau staarde verbaasd zijn neef aan.
«Wat gaat gij doen vroeg hij met- bevende
stem.
«Kunt gij dat niet raden
«Neen.*
*Ik gu het gestolene aan den rechtmatigen ei
genaar teruggeven.*
«Maar,*hernam Ovidius, wien eene koude
rilling over het lichaam liep.
«Geen woord meer!*
Deze woorden deed de gewezen 'meesterknecht
van een strengen blik gepaard gaan en richtte
zich dan naar den passagier met de witte haren.
«Pardon, mijnheer l« sprak hij, naderbijtredend
en hem het gestolene aanreikend, «is deze tasch
niet van u
De reiziger bracht haastig de hand aan ziine
zijde. J
«Bestolen!* riep hij vol angst uit.
«Waarover beklaagt gij u, daar uw goed u
wordt teruggegeven hernam Jacques glimla
chend. «Ziehier uw taschjeOvertuig u of er
iets uit ontbreekt."
«Zonder een oogenblik te verliezen bracht de
grijsaard een sleuteltje voor den dag, opende
voor de scheiding van kerk en staat. Zooals
men ziet, gaan die heeren van de stelling uit,
dat vragen vrij staat
In Italië wordt de toestand hoe langer
hoe ingewikkelder en op het oogenblik is er
eigenlijk niemand die met besliste zekerheid
kan zeggen of het land een nieuw bewind
heeft dan wel of de regeerslooze periode
onverpoosd voortduurt. Het gaat Zanardelli,
den kamer-president maar niet voor den wind
in zijne pogingen tot vorming van een nieuw
kabinet en toen Donderdag morgen te Rome
het gerucht werd verspreid dat hij het al
had afgelegd, dat zijn veel te licht vaartuigje
nog voor t goed en wel het ruime sop had
gekozen, was gezonken, (oen was er eigenlijk
geen enkele reden om die tijding gefingeerd
te wanen en even waarschijnlijk klonk 't dat
Crispi per draad door den koning naar de
hoofdstad was ontboden. Toen bleken de
berichten al spoedig voorbarigZanardelli
was Woensdag avond drie uur saamgeweest
met de door hem uitverkoren departements
hoofden en om elf uur Donderdag morgen
toog hij naar koning Humbert om dezen te
doen beslissen, in hoeverre hij er in geslaagd
was een regeering met een zekere levensvat
baarheid saam te stellen. Het schijnt dat
Zanardelli zijn vorst toen duidelijk heeft doen
verstaan, dat hij zelf zijn werk eigenlijk zoo
onberispelijk niet vond en de koning achtte
het dan ook maar beter geen beslissing te
nemen. Over het heden doen zeer uiteen-
loopende geruchten de ronde en over de
toekomst nog veel meer. Zanardelli's wensch
om de parlementszitting dadelijk te sluiten,
de afwezigheid van een titularis vau finan
cien, en de aanwezigheid van generaal Baratieri
in de nieuwe combinatie, zijn even zoovele
moeielijke punten.
In elk geval is Zanardelli niet met een
compleet kabinet bij den koning gekomeu en
dan is Baratieri toch ook minder geschikt
voor de portefeuille van buitenlandsche zaken.
Deze generaal is Oostenrijksch deserteur en
zou, om in zijn geboorteland te mogen ko-
haastig de tasch en onderzocht den inhoud.
«Neen,.... neener ontbreekt niets!* ant
woordde hij vol vreugde. „Alles is er, mijn
gansch fortuin mijnheer Zeventigduizend
trunken, welke ik niet zonder moeite verzameld
heb gedurende dertig jaren van zwaren arbeid.
Ihans ga ik die som naar mijne dochter brengen
Maar hoe is mijne tasch toch in uwe handen
gekomen
„Volg mij en ik zal 't u zeggen.*
De gewaande Paul Harmant richtte de schreden
naar Ovidius, die bleek als een doode de bewe
gingen zijns neefs volgde.
De grijsaard vergezelde hem.
Jacques stond tegenover Ovidius stil, wiens
beenen wankelden en die heel wat zou gegeven
hebbenzoo hij op dit oogenblik een sombere
schuilplaats onder in de boot had kunnen vinden
«Ziedaar den kerel, die u bestolen heeft," zegde
de gewezen meesterknecht, en daar Soliveau wilde
sprekenonderbrak hij hem met de woorden
„Ik ken dien kerelen ik wensch dat hij niet
worde in arrest genomen. Hij verdient dit wel
is waar ten vollegelief u echter tevreden te
stellen met de bekentenis zijner misdaad. Hij zal
tevens uwe vergiffenis afsmeeken."
Er viel niet te aarzelen.
Ovidius stamelde op nauwelijks hoorbaren toon:
«Ik beken het, mijnheer, ik beken het, en vraag
u nederig om vergiffenis
«Ik vergeef het u op verzoek van mijnheer,*
antwoordde de passagier op een toon van ver
achting. «Ga heen en laat u elders aan de galg
brengen. Want deze zult gij toch wel eens ter
rI Cl ,1 Tlr nnl nm 1
Advertentien 1-7 regel, 0,60 daarboven S cent per repel
groote letters naarplaatsruimte. Advertentien 3 maaTte/plaaSini
Et Tfu' woI,den asI berekend. Advertentien voor Duitset"
AnnrvT™™1;» nen ïangnomen 1oor het advertentiebureau van
Adolf Steimer, Homburg. Reclames 15 cent per regel.
men, eerst begenadigd moeten worden door
den keizer. Donderdag vertelde men zelfs,
dat tegen de generaals benoeming protest
was aangeteekend door de Oostenrijksche
regeering. De mogelijkheid ot eigenlijk waar
schijnlijkheid, dat Zanardelli op 't oogenblik
zijn mandaat heeft neergelegd, doet spreken
van Saracco, Sonino en Crispi als kabinets
formeerders. 't Is een heel moeilijke toestand:
Crispi heeft nog te weinig steun in de kamer
en wendt men zich naar rechts, dan vindt
men in hoofdzaak tegenstanders der triple-
alliantie en ijveraars voor reduction in het
Evenals de combinatie-Zanardelli is ge-
heeten een ove gangskabinet, alleen bestemd
om den weg te bereiden voor Crispi, zoo
betitelt men in Servie het bewind Gruitsch
als een voorlooper van Paschitsch. Het zal
heel mooi zijn als het de tegenwoordige
Skupchtina zitting overleeft.
In Poitugal is nu eindelijk gevolg gegeven
aan het reeds zoo lang gekoesterde plan om
de cortes te ontbinden, en tevens wordt een
wijziging verwacht in het kabinet zoo tegen
half Januari.
De wijnopbrengst in Fraurijk bedraagt
volgens officieele opgaven, dit jaar 50 millioen
H L.21 millioen meer dan het gemiddelde
cijfer der laatste jaren Ofschoon in vele stre
ken, waar het gewas niet van zoo goede
kwaliteit is en ook niet zoo lang bewaard
kan worden, de wijn niet duur is, schat men
toch den oogst op een waarde van 629 mil
lioen gulden. De gemiddelde prijs bedraagt
dus f 12.50 per H.L.wat ruim 3 gulden
minder is dan de gemiddelde prijs in 1892.
De politie-ambtenaren die onlangs door
p glJ vrei eens lei
prooi worden. Ik zal uw gelaat niet vergeten..
Ik ga ook naar .New-York en ik ken den heer
Mortimer bij wien gij gaat werken.... Nog slechts
korte oogenblikken geleden hebt gij mij het doel
uwer reis medegedeeld. Ik luisterde naar u en
schonk mijn vertrouwen; ik was naïef genoeg om
te gelooven, dat ik met een eerlijk en bekwaam
werkman te doen hadBekwaam kunt gij zijn,
maar tevens zijt gij dan een ellendeling, en een
woord van mij zou voldoende zijn om de oogen
van uwen patroon te openen."
i^Ti^u-s s':amclde enkele woorden van veront
schuldiging, welke hem echter nauwelijks hoor
baar over de lippen kwamen.
«Ik moest u aanklagen," zegde de grijsaard.
Hier kwam Jacques tusschenbeide.
«Deze les zal hem voldoende zijn,* zegde hii
//althans ik hoop het. Ik verzoek u geene rucht
baarheid aan deze zaak te geven. Ik herhaal het
u, ik ken den schuldige en diens familie ook
die algemeen geacht wordt. Zijn straf, zijn oneer
zou op haar nedervallen.*
//Voor zijne familie en vooral voor u, mijnheer
^ie miJ ontroofde hebt teruggeschonken, zal'
ik het stilzwijgen bewarenDoch ik wil den
naam van dien kerel kennen
.Ovidius Soliveau, heet hij,» antwoordde de
valsche Paul Harmant.
De werkman verging van angst.
«Ovidius Soliveau!» herhaalde de passagier.
«Dien naam heb ik meer gehoord. OThans
herinner Ik het mij. Deze Soliveau is geboren
in het departement der Cótes d'Or en ik heb
tegen hem een mandaat van gevangenneming in
handen gehad wegens diefstal met inbraak.*
Zes en dertigste Hoofdstuk.
Jacques Garaud staarde Ovidius strak in de
oogen, die op 'tpunt scheen te zijn in onmacht
te vallen.
«Ik kende het verleden niet van dien man,"
zegde hij«doch uit achting voor zijne familie
zal ik voortgaan hem onder mijne bescherming
te nemen.... Gij hebt mij beloofd....*
vEn ik zal mijn woord houden, mijnheer. Gii
kunt van mijne erkentelijkheid verzekerd zijn..,..
Ik zal zwijgen; niemand zal zijne vroegere misdaad
noch die van heden kennen; het gebeurde zal ik
niet vergeten, doch zoo die ellendeling zich nog-
ma-ls vergrijpt in mijne tegenwoordigheiddan
zal ik zonder barmhartigheid zijn."
Dan reikte de oude passagier Jacques Garaud
de hand, er bijvoegend
„Gij hebt eene schoone daad gepleegd, mijnheer.
Zoo ik u ooit van dienst kan zijn, bij nacht zoo
wel als bij dag, gelief dan over mij te beschikken.
Mijn naam is Itene Bosc; ik ben een Franschraan
en behoorde vroeger tot de brigade der openbare
veiligheid. Ik heb mijn eervol ontslag verkregen
en ga thans bij mijne dochter wonen te New-York
no 5b in de Elfde Avenue.*
Toen Ovidius de woorden vernam: [k behoorde
vroeger tot de brigade der openbare veiligheid
bekroop hem opnieuw een hevige angst.
Jasques Garaud zelf, alhoewel hij geheel buiten
de zaak stond, was min of meer ontroerd en de
de Fransche regeering naar Berlijn gezonden
werden, om een onderzoek in te stellen naar
de zaak van de helsche machines, die aan
keizer Wilhelm en den rijkskanselier uit Or-
leans gezonden zijn, zetten hun naspooringen
voortmaar tot nog toe is niet uitgelekt, of
hun nasporingen met succes bekroond zijn.
Met het oog op de ontdekking van mede
plichtigen, als die er zijn, hebben de ambte
naren'de stadswijk bezocht, waar de meeste
Berlijnsche anarchisten wonen. Zij werden
daarbij vergezeld door eenige leden van de
Berlijnsche politie, wier kennis van het district
hun van zeer veel waarde was.
Vescheidene sociaal-democratische dag
bladen hadden beweerd, dat bij het Dresden-
sche garnizoen, vooral bij het garderegiment,
zieke manschappen hard behandeld zijn ge
worden. De van regeeringswege ingestelde
onderzoekingen hebben, volgens het Dresde-
ner Jonrnaal, de onwaarheid dezer bewerin
gen bewezen, zoodat tegen verscheidene dag
bladen vervolgingen werden ingesteld. Thans
is de eerste veroordeeling gevolgdde re
dacteur Heinrich van „der Wahler", is wegens
beleedigmg van het corps officieren van het
garderegiment tot 250 mark boete veroordeeld.
Een eigenaardig kerstgeschenk zal de
czaar van Rusland den Duitschen keizer
zenden. Op bevel van Alexander zullen van
de regimenten, wier chef Wilhelm is, photo-
grafische groepen gemaakt worden, die bij
gelegenheid van het Kerstfeest dezen over
handigd zullen worden waarschijnlijk door
een commissie uit het officierskorps. Behalve
groote photografieen, waarop de troepen vóór
de kazernes in gr lot-tenue staan, zal ook een
collectie kleinere afbeeldingen samengesteld
wordendie tooneelen uit den velddienst
weergeven. (Photographies instantanées.) De
afbeeldingen zullen vergezeld worden van
een adres, door alle officieren onderteekend,
dat niet alleen betrekking zal hebben op het
kerstgeschenk maar ook nog een een geluk-
wensch zal bevatten wegens het ontkomen
van den keizer aan den dynamiet-aanslag.
reden daarvan is zeer gemakkelijk te raden; weldra
echter kreeg hij zijne gewone kalmte weder.
.Rene Bosc, Elfde Avenue no 56," herhaalde
bij. Lk zal noch uw naam noch uw adres ver
geten mijnheeren misschien eenmaal zeer ge
lukkig zijn uwe hulp te kunnen inroepen, want
ook ik ga te New-York wonen.*
«Ik zal mij steeds gelukkig achten u een dienst
te kunnen bewijzen.*
«Mag ik u thans verzoeken, mijnheer, mij alleen
met dezen man te laten?«
De gewezen agent drukte de hand van den
valschen Paul Harmant en verwijderde zich na
nog een blik vol verachting op Ovidius Soliveau
geworpen te hebben.
Deze stónd met gebogen hoofd sprakeloos tegen
over Jacques.
«Zoo," sprak deze, toen zij alleen waren, «zijt
gijdien het toeval mij op dit schip onder de
oogen gebracht heeft, gij, die door de banden des
bioeds aan de Harmants verbonden ziit, wier
reputatie steeds zonder eenige vlek is geweest,
gij, wien ik gelukkig was weer te vinden, slechts
een ellendige schurkeen boosdoener door de
politie op de hielen gevolgd, een dief van beroep!'
Jacques sprak op zuchten toon.
„Niet zoo luid, neef. als ik u verzoeken mag
niet zoo luid!" stamelde Ovidius met droge keel!
«Daar de oude mij, u zij dank, niet verraden zal,
is het toch volkomen nutteloos allen aan boord
te laten weten wat er gebeurd is. Ik heb een
oogenblik van ijlhoofdigheid gehad.... Wat kan
men daarvan zeggen? Ik ben niet rijk. Eene
menschelijke zwakheid vindt licht vergiffenis.
Zien wij dat niet alle dagen?.... Ik had goud en
bankbiljetten gezien en deze hadden mij het hoofd
opgewonden.*
Ën dan voegde Ovidius, in wiens oogen tranen
stonden, er huichelachtig bij
«O neef, gij zijt waarlijk eene voorzienigheid
voor mij geweest, daar gij niet geduld hebt, dat
ik eene ongerechtigheid beging!'
„Gij erkent dus, dat ik wel gelijk had te han
delen zooals ik gedaan heb
„Ja, dat erken ik, en ik zou het overal willen
rondbazuinen, zoo dit mocht gehoord worden.*
"Hebt gij geen spijt de aanzienlijke som weer
verloren te hebben, die gij gestolen hadt?'
Ovidius aarzelde.
Wordt vervolgd.
