Nummer 23.
Zondag 18 Maart 1894.
17e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ÏBROODDRUfiSTEÏT
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
faalw(jlsehe ra Langslraalselie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
cent per regel
atfling
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven
groote letters naarplaatsruimte. Advertentien 3 maal te/pie
opgegeven, "worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
A.DOLP Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Het votum van Dinsdagavond in het En-
gelsche lagerhuis, waarbij de wenschelijkheid
werd uitgesproken dat het hoogerhuis de mo
gelijkheid zou worden ontnomen tot tegen
houding van hervormingen op wetgevend ge
bied, is zóó onverwacht gekomen, dat de Ieren
en de radicalen er bij al hun vreugde over
de zege, zelf verrast en verbaasd over waren,
in gelijke mate bijna als de aanhangers der
regeering verstomd en versteld waren. De
nieuwe „whips" der liberalen schijnen zich
deerlijk te hebben misrekend met betrekking
tot den tijd der beslissiug over dat voorstel
van Labouchère en ook ten aanzien van de
strekking en de secretaris der liberale partij
krijgt er in 't bijzonder van langs omdat hij
het votum liet doorgaan tijdens etenstijd
toen de groote meerderheid der niets kwaads
vermoedende liberalen, aan tafel zat. De po
litieke leiders der liberalen waren al even
ontsteld over de nederlaag der regeering met
twee stemmen meerderheid als de leider van
't lagerhuis, William Harcourt, minister van
van financiën. De meerderheid tegen de re
geering werd gevormd door 70 Ieren en 79
radicalenterwijl de minderheid vóór het
bewind bestond uit 80 conservatieven 10
unionisten en 57 rninisterieelen. De regeering
heeft zich bij monde van HarcourtDins
dagavond voor 't oogenblik gereddoor
ondanks Balfour's aandringen, kalm tot vuort-
zetting der adres-beraadslagingen te besluiten.
Met Labrouchère's amendement kon het adres
der koningin niet worden toegezonden en
dus moest er iets geschieden. Terwijl de een
in de beslissing een waarschuwing ziet aan
't adres der regeeringuitgaande van de
Ierenheet de ander haar een uiting der
openbare meening tegen het hoogerhuis. Beide
lezingen zouden juist kunnen zijn (elk van
een verschillend standpunt genomen) als het
huis voltallig was geweest of daaromtrent.
Wat er gebeuren zalgebeuren moet
Wilde de regeering de traditie handhaven,
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsche Courant
67
„Daaromtrent kunnen wij slechts onderstellin
gen uiten antwoordde Georges „doch naar
ontvangen inlichtingen, schijnt het, dat zij maat
regelen had laten nemen ten einde ingelicht te
worden omtrent het lot der ongelukkige kinderen,
waarvan zij bij hare arrestatie gescheiden werd.
Maar vruchteloos. Nu acht ik het waarschijnlijk,
dat zij zelve naar hare kinderen is gaan zoeken,
en zoo zal zij weder in de handen der politie
vallen. Men houdt er zich van overtuigd, zoowel
op het parket als aan de prefectuur van politie.*
„Arm schepsel!" herhaalde Lucien. „Arme moe
der! Enkele dagen geleden heb ik nog van haar
hooren spreken."
„En wie sprak van haar?" vroeg Georges.
„Eene vrouw die vroeger het proces gevolgd
heeft. Die verzekerde mijdat Jeanne Fortier
werkelijk kinderen had."
„En welke vrouw was dat vroeg de advokaat.
„Een brooddraagster, die in hare buurt mama
Lison genoemd wordt, doch eigenlijk Lise Perin
heet.
Er werd niet langer op dit thema voortgegaan.
„Wanneer komt gij uw schilderstuk bezichtigen?"
vroeg eensklaps Stephaan Castel aan Georges.
„De aanstaande week mijn vriend.#
„Waarschuw mij daags te voren, dan zal ik
zorgen dat ik thuis ben.#
„AfgesprokenMijn paardje maakt zeker goed
effect
„UitstekendGij zult het zien; meer zeg ik er
nu niet van."
Van af dit oogenblik werd het gesprek gevoerd
over schilderstukken en artisten.
Vroolijk liep het ontbijt ten einde.
Lucien vergat niet, dat hij aan zijne verloofde
beloofd had zoo spoedig mogelijk weder te keeren,
en daarom vertrok hij bij tijds en sloeg den weg
in naar de Bourbonkade.
zich richten naar een precedent, dan zou öf
het bewind zich moeten terugtrekkenöf
het lagerhuis ontbonden moeten worden, doch
er is nog wel een uitweg te vinden door de
bijzondere omstandighedenwaaronder de
stemming geschiedde en het karakter van
het voorsteleen betoog tegen het hooger
huis. En de regeering heeft er zich uit gered,
doch deze nederlaag zal toch haar sporen na
laten Rosebery's positie is geschokt.
William Harcourt deelde bij den aanvang
der zitting van het lagerhuis mededat de
regeering der koningin niet kan toezenden
een adres, waarin een amendement voorkomt
welks geheele verantwoordelijkheid zij (de re
geering) niet draagt. Wel verklaart het be
wind zich solidair met Gladstone's laatste
verklaring tegenover de lords doch alleen
bij de regeering rust de bevoegdheid om de
koningin in deze van raad te dienen en zij
kan dit niet op grond van Labouchère's
amendement, waar de vijfhonderd tegenwoor
dige pairs incompetent worden verklaard en
in afwachting van een definitieve regeling
van 't stemrecht voor 't hoogerhuis500
liberalen in hun plaats zouden moeten wor
den benoemd. Op grond hiervan stelde Har
court voor de verwerping van het adres van
antwoord op de troonrede, zooals dit is ge
worden door Labouchère's amendement en de
vaststelling van een nieuwen korteren tekst.
En aldus is geschied.
Balfour zeide der regeering in deze den
steuu toe van de conservatieven die ook
Dinsdag ten getale van 90 de regeering heb
ben gesteund, toen van de gladstonianen
slechts 50 hun getrouw blevenLabouchère
verdedigde zijn amendement, dat dienen
moest omden ministers een aanwijzing te
geven; Chamberlain beloofde den ministers
ook den steun der unionisten en wilde wel
eens iets meer weten van de plannen voor
de naaste toekomst, hij raadde tot ontbin
ding van 't lagerhuis. Op voorstel van Har
court werd toen de beraadslaging over het
adres gesloten met 224 tegen 115 stemmen:
Achtste Hoofdstuk.
Lucia wachtte in gezelschap van mama Lison
haren vriend af.
Jeanne wist het middel te vinden om Lucia op
allerlei wijze van dienst te zijn. Zij hield hare
kamertjes rein, deed hare boodschappen en Lucia,
die zoo veel tijd won, kon zich uitsluitend aan
haar bezigheden wijden. En het was dan ook
geen wonder, dat zij weldra eene kinderlijke
liefde voor haar buurvrouw koesterde. De uitin
gen dezer liefde vulden dikwijls Jeanne's oogen
met weldoende tranen, en vaak wist zij zich
wijs te maken, dat zij hare Lucia had weerge
vonden.
Toen Lucien Labroue over den drempel tiad,
wilde Jeanne zich verwijderen.
„Blijf bier, mamaatje, blijf hier,# zeide de bin
nentredende, »'t is van daag een feest voor mijne
lieve Lucia en dat feest moet gij mede vieren.#
Jeanne gehoorzaamde volgaarne.
„O, wat zijt gij goed, mijnheer Lucien ant
woordde zij diep ontroerd. „Gij hebt de goede
juffrouw innig lief, doch ik houd evenveel van
haar. Haar nooit te verlaten, zou mij een groot
genot zijn.#
„Die dag zal misschien wel eens aanbreken.'
„En hoe dan
„Wel, zoo eenvoudig mogelijk. Wanneer wij ge
trouwd zullen zijn, zal Lucia toch zeker iemand
noodig hebben voor de huishouding. En zoo gij
ons dan wilt volgen
„Of ik u wil volgenriep Jeanne uit. „Wan
neer ik er aan denk, springt mijn hart van vreug
de op 1"
„Gij neemt het dan aan
„Kunt gij het nog vragen? Zeker neem ik het
aan; duizendmaal neem ik het aan, en ik ben u
uiterst dankbaar.'
„Gij hebt een goed idéé gehad, mijn vriend,"
sprak Lueia op hare beurt. „Mama Lison is zoo
goed Zij bemint mij zoozeer en ik houd ook ein
deloos veel van haar. Mij dunkt dat ik in haar
eene moeder heb."
„En ik, ik aanbid u als mijne dochter, aller
helsteriep Jeanne uit, het meisje warm aan
het hart drukkend.
Het was een oogenblik van diepe ontroering
voor de beide vrouwen, die niet wisten, dat zij
door de innigste banden des bloeds verbonden
waren, maar toch door eene onweerstaanbare
het adres met Labouchère's amendement
werd verworpen en daarna werd aangenomen
zonder discussie een adres van antwoord
waarin het lagerhuis der koningin »zijn ne-
derigen dank brengt voor haar genadige bood
schap.
De opstand in Brazilië is uit, de deelne
mers er aan hebben zich op genade en on
genade aan de wettige regeering overgegeven
en de hoofden der beweging schijnen zich
in veiligheid te hebben gebracht op een der
vreemde scheepen. De geweldige beschieting
van de macht der revolutie-mannen (van ge
wonden of dooden hoort men weer niets
heeft dezen niet lang meer doen aarzelen
zij haalden de vlag neer. De door sommigen
gekoesterde vrees, dat De Mello nu gemeene
zaak zal maken met de zuidelijken (de deel
nemers aan den opstand te land) lijkt vrij
wel ongegrond De Mello's kansen zoud(en
al heel hachelijk staan, voor persoonlijke
wraakneming op Peixoto zou hij al evenmin
geld als manschappen kunnen krijgen.
A
De overeenstemming tusschen de uitgaven
en de inkomsten van het dienstjaar 1895, is
in Frankrijks kabinetsraad ter sprake geko
men. Na 40 millioen van de uitgaven te
hebben geschrapt, restte nog een tekort van
140 millioen, waarvan 80 millioen aan nieuwe
uitgaven (aan 't leger en de marine 30 mil
lioen meer.) door de conversie wordt het
deficit teruggebracht op 72 millioen.
In de Italiaansche kamer van afgevaar
digden heeft de minister van financien ver
klaard, dat de bijzondere maatregelen tot
herstel der orde te Massa en Carrara hoogst
waarschijnlijk twee millioen zullen hebben
verslonden.
De commissie voor de financieele ontwer
pen der regeering schiet niet op, tengevolge
van Crispi's weigeren om in nadere inlichtingen
kracht tot elkander werden aangetrokken.
„Mama Lison," sprak Lucien weer na eene korte
pauze, „herinnert gij u nog dat wij een week
of drie geleden te zaam over mijn ongelukkigen
vader spraken en de arme vrouw, die veroor
deeld werd, niettegenstaande ik van hare on
schuld overtuigd ben
Jeanne sidderde.
„Ja, ja, dat herinner ik mij, antwoordde zij
levendig.
„Ik had u beloofd, dat ik naar haar zou infor-
meeren.#
„Ja.#
„Welnu, ik heb nieuws.#
Jeanne beefde aan al hare ledematen.
„Nieuws van haar zegde zij op nauwelijks
hoorbaren toon.
„Ja. Mijn vriend Georges heeft daarvoor ge
zorgd.#
„En wat heeft hij vernomen?"
„Tien jaar lang was zij krankzinnig en werd
verpleegd in de Salpétrière. Eindelijk is zij van
hare verstandverbijstering genezen en naar Cler
mont overgebracht.
Pierre Fortier's weduwe was 't te moede alsof
zij geen druppel bloed meer in de aderen had.
Zij moest al hare wilskracht, al haren moed te
hulp roepen om zich niet te verraden.
„Dan is zij te Clermont." zeide zij.
„Neen, twee maanden geleden heeft zij de vlucht
genomen.#
„De vlucht genomen riep Lucia uit. „Dan is
zij vrij 1"
„Ja, doch deze vrijheid zal wellicht niet lang
duren. Men veronderstelt, dat zij gevlucht is om
hare kinderen te zoeken en op dien weg zal zij
weldra weer in handen der politie vallen."
Jeanne liep eene koude rilling over de leden.
Zij wendde het hoofd af om de bleekheid van
haar gelaat te verbergen.
Meer dan ooit begreep de ongelukkige, dat zij
zwijgen moest en zich verborgen houden.
Denzelfden Zondag morgen, dat wij Lucien
Labroue bij Georges Darier aan 't ontbijt hebben
aangetroffen, was Mary later dan naar gewoonte
opgestaan.
De dochter des millionnairs was dien dag zeer
somber en droefgeestig.
Tot het ontbijt bleef zij in hare kamer, aan
te treden. Zij dreigt nu met verwerping, of
althans met ongunstig advies, wanneer die
niet door de regeering worden verstrekt.
Donderdag namiddag is in de Madeleine
kerk eene bom ontploft, die den werper zelf
gedood heeft.
Omtrent deze ontploffing verhaalt een oog
getuige aan Havas De kerk was vol rook.
Het lijk was vreeselijk verkoold; de ingewan
den waren tegen de deur geslagen; de hersens
lagen op den grond. De materieele schade
aan de kerk is zeer gering. Bij het lijk lag
een zakboekje met het portret van Ravachol
er in.
De minister van justitie heeft in de couloirs
der kamer van afgevaardigden gezegd, dat
uit alles scheen te blijken, dat het slachtoffer
der ontploffing ook de dader is geweest. De
prefect van politie meent, dat het wel dezelfde
persoon kan zijn geweest, die in de rue
St. Jacques en op den boulevard St. Martin
bommen heeft aangelegd.
Men zegtdat er iemand is gearresteerd
die op de vlucht was gegaan.
Er wordt verondersteld, dat de dader van
den aanslag, gepleegd in de Madeleine kerk,
een Belg is, Pauwels genaamd.
Burger Lisbonne, oud-kolonel der Pa-
rijsche commune |heeft onlangs de directie
van een cafe-concert op zich genomen. Op
het affiche van deze inrichting staat met groote
letters te lezen „Eenig concert, waar men
veilig is voor bommen!"
De talrijke personen, die in Frankrijk
dagelijks gearresteerd worden, krijgen bijna
onmiddellijk de vrijheid weerze worden
slechts even gephotografeerd. Velen verbazen
er zich overdat de prefect van politie te
Parijsdie iederen morgen de namen en
adressen der gearresteerden meedeelt, niet
Lucien denkend, wiens zichbare onverschilligheid
haar onverklaarbaar voorkwam.
Mary leed er werkelijk onder.
De liefde had in haar hart snelle vorderingen
De jeugdige zieke, de vrijheid van het jonge
meisje naar Amerikaansche opvatingen genietend,
had Lucien duidelijk genoeg doen gevoelen, dat
zij eene warme liefde voor hem koesterde.
Waarom miskende hij dezen hartstocht?
Jules Labroue's zoon, wij hebben het reeds
gezegd, had de warme gevoelens van het meisje
zeer goed begrepen, doen hij beminde zijne Lucia
te innig, boven alles ter wereld, en ook zou hij
er nooit aan hebben durven denken het oog te
slaan op de eenige dochter van den rijken in
dustrieel. De enorme fortuin, die Paul Harraant
bezat, scheen een onoverkombaren afgrond te
vormen tusschen Mary en hem.
Hij had dus eene dubbele reden om den schijn
aan te nemen, alsof hij Mary's duidelijk tentoon
gespreide gevoelens niet begreep. De jongman
bleef dan ook zeer koel, haast onverschillig.
Deze onverschilligheid, die Mary zoozeer ver
wonderde en haar vaak in een booze bui bracht,
deed de zieke veel kwaad en oefende een nadee-
ligen invloed op hare gezondheid uit.
De ziekte, een oogenblik overwonnen, hernam
thans weer al hare rechten.
Op zekere oogenblikken streed het kind tegen
de duidelijke waarheid en sprak
„Misschien bemint hij mij, doch daar hij geen
fortuin heeft en slechts een bediende is in het
huis mijns vaders, durft hij wellicht het oog niet
op mij te slaanHij strijdt tegen zijn hart en
verbergt mij eene liefde, die hij nopeloos acht
Ja, dat is hetl Kan ik er nog aan twijfelen
En dan voegde zij er weer bij
„Hij moet beter worden ingelicht 1 Hij moet
weten, dat hij slechts te willen heeftZoo hij
durft, wordt ik zijne vrouw. Aan Lucien toebe-
hooren Ziedaar mijn leven Zoo ik niet de zijne
wordzal de dood spoedig een einde gemaakt
hebben aan mijn leven
Zoo was het meisje gesterad, toen men haar
kwam mededeelen, dat het ontbijt was opgediend.
Des Zondags heerschte er bij Paul Harraant
volkomen rust.
De rijke industrieel vergat dan gedurende eenige
uren zijne drukke zaken, die hem degansche week
innig bezig hielden. Wordt vervolgd.
