Nummer 50.
Zondag 24 Juni 1894. 17e Jaargang.
DE BROODDRUGSTER.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Zij die zich voor
HyvW het -"olgend kwartaal
op dit blad abonneerenontvan
gen de nog deze maand verschij
nende nummers GRATIS.
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
V
V
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
Spanje.
De Echo van het Zuiden,
Huhijksrfcf cd Langstrantsclic Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
tun den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 1—7 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Koning Alexander van Servie wordt Woens
dag a. s. te Constantinopel verwachtpapa
Milan, die hem vergezelt tot Zibetsche zal
hem daar ook weer opwachten en om Eero
pa nu eens heel klaar en duidelijk te toonen,
dat het jonge mensch een doodgewoon plei-
zierreisje maaktzooals eiken knaap van
dien leeftijd bij goed gedrag, ijver en vlijt
wel eens toekomt, neemt hij alleen zijn „mi
litaire huis" mee, terwijl de ministers tijdens
zijn afwezigheid het bewind voeren. Toch
zal de sultan 't hem zoo aangenaam mogelijk
maken: zoodra de koning en zijn gevolg den
Turkschen bodem hebben betreden, moeten
zij beschouwd worden als de gasten van
den sultan en terwijl de gezant ie Belgrado,
Tefik-bey, Alexander op de geheele reis
vergezelt, wordt het gezelschap op den over
tocht van Saloniki naar Constantinopel ont
vangen door den grootvizier en den minister
van buitenlandsche zaken. Dat alles is uiterlijk
vertoon, zonder eenige bijzondere beteekenis;
't meest beduidende van de geheele reis is
eigenlijk het feit, dat Milan niet in de gele
genheid komt voor een dag of wat weder
eens voor koning te spelen en hij beperkt
blijft tot den doodgewone rol van den be
zorgden, liefhebbenden vader, die zijn oog
appel zoover mogelijk vergezelt en hem ook
weer te gemoet trekt bij zijn terugkeer. Ei
genaardig is alweer de opmerking te maken,
dat 't niet altijd hetzelfde is als twee menschen
't zelfde doen: indien prins Ferdinand van
Coburg deze reis ging ondernemen zou er
heel wat over te doen zijn en Rusland's
czaar zou er gewis een paar nachten niet
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsclue Courant
93
Een nauwkeurig onderzoek leverde 't bewijs,
dat de moordenaar in het boschje was verborgen
geweest en daar op zijn slachtoffer had gewacht.
De andere helft van het mes werd niet gevonden.
Men hernam den weg naar Bois-Colombes.
De dokter zat aan het bed van de zieke, die
eindelijk tot bezinning gekomen was.
Toen Lucia voor 't eerst de oogen opende, wierp
zij zeer ongerust een blik om zich heen.
Diepe rimpels waren in haar voorhoofd ge
groefd, en haar geest scheen zich met sombere
zaken bezig te houden.
Eensklaps bemerkte zij mama Lison. Het meisje
wilde een vreugekreet uiten, doch de smart deed
de woorden op hare lippen sterven.
Jeanne neeg over het bed.
„Herkent gij mij, liefste?" vroeg zij.
«Ja, ja," antwoordde Lucia op zwakken toon.
„Maar ik weet niet waar ik mij bevind. Ik ken
dit vertrek niet. Waar ben ik?"
«Gij zijt bij den kommissaris van politie van
Bois-Colombes.*
Deze woorden waren voldoende om Lucia alles
in het geheugen terug te roepen.
De kommissaris naderde het jonge meisje op
zijne beurt.
„Gij waart gekwetst, mejuffrouw," zeide hij,
«en het is mij een dure plicht u mijn huis tot toe
vluchtsoord aan te bieden."
«Ja, ja, dat herinner ik mij," sprak Lucia.
„Ik had een balkostuum weggebracht, eu volgde
den weg langs de spoorbaan om naar Bois-Colombes
terug te keereu en daar den trein te nemen naar
Parijs. Eensklaps sprong er een man voor mij op
en stak mij met zijn mes. Van af dat oogen blik
herinner ik mij niets meer."
„Hebt gij het gelaat van den persoon gezien,
die u gewond heeft vroeg de kommissaris.
van slapeD. Misschien slaagt Alexander er
bij den goedhartigen beheerscher der geloo-
vigen nog wel in hem over te halen tot
concessien ten aanzien van Macedonië, door
Bulgarije zoo gemakkelijk verworven.
En ander jong reiziger van beteekenis
niet door zijn eigen persoonlijkheiddoch
door de eigenaardige toestanden, waarin hij
is geplaatst, is de khedive van Egypte, Abbas-
pacha. Zaterdag op 't zelfde uur zoo ongeveer,
dat Alexander Belgrado verlaat, vertrekt hij
van Cairo en omdat de sultan hem niet vóór
3 Juli wachten kan gaat hij eerst nog wat
rondvaren. Tegenover hem is de sultan niet
zoo goedhartig en toegevend kunnen zijn
als tegenover Alexander: Abdul-Hamid heelt
hem doen wetendat hij (de sultan dus)
't voegzaam vindtdat de onderkoning zijn
voorgenomen bezoek aan Londen, Parijs en
Weenen uitstelt en dat wel in 't bijzonder met
het oog op de nog maar altijd niet ten genoege
van Turkije geregelde Congo-quaestie. Met
een uitstapje naar Zwitserland (neutraal ge
bied!) zal Abbas-pacha 't dus voor lief moe
ten nemen.
Een jonkman geroepen eenmaal een heel
hooge en lang niet benijdenswaardige positie
te vervullen, de grootvorst troonopvolger van
Rusland is nu op Engelschen bodem, waar
hij zijn aanstaande gemalin Alix van Hessen
zal ontmoeten en natuurlijk ook visites zal
maken bij de koningin, den prins van Wales
en de verdere talrijke leden van het konink
lijk huis, hem allen na verwant alles zonder
veel kans te bieden op politieke evenementen
van overweldigenden aard.
Uit de onlangs door de Engelsche regee
ring met die van den Congo-staat gesloten
overeenkomst heeft eerstgenoemde thans
vrijwillig de bepalingen doen vervallen, waar
tegen door Duitschland is opgekomen, zoodat
van dien kantzoo ooit, thans zeker geen
gevaar voor een conflict meer dreigt.
„Neen, mijnheer, het was te donker."
„Gij droegt een horloge, niet waar
„Ja, mijnheer, een goud horloge met ketting."
„En een portemonnaie
„Ja.«
„Wat was er in
„Zoo wat dertig francs en een retourkaartje
van het spoor."
„Wellicht heeft men u willen dooden om u des
te gemakkelijker te kunnen bestelen Alle horloges
dragen een nummer. Kent gij het nummer niet
van het uwe
„Neen, mijnheer,"
„Waar hebt gij het gekocht?"
„Ik heb het ten geschenke ontvangen, maar ik
weet toch weldat het voortkomt uit een hor
logewinkel in de St. Antoniusstraat, op den hoek
van het Guéménéestraatje."
De kommissaris schreef het adres op.
„Mag ik zoo vrij zijn u den naam te vragen
van den persoonwien het horloge verkocht
werd
„Zeker, zeker! Die persoon, mijn aanstaand
echtgenoot, is de heer Lucien Labroue."
Ook dezen naam schreef de kommissaris op.
„De ellendeling zal zeker trachten het gestolen
horloge van de hand te doen. Met het nummer
zullen wij hem misschien op het spoor komen."
„Ik moet zwaar gekwetst zijnzegde Lucia
„want ik lijd zeer veel."
„Ja, mijn kind," antwoordde de dokter „gij
moet zwaar lijden, 't Is eene diepe wondedoch
ik kan u de verzekering gevendat uwe dagen
niet in gevaar zijn. Gij kunt zelfs op een zeer
spoedig herstel rekenen't Is gelukkig dat
deze goede vrouw den weg volgde, waar de
moordenaar u heeft aangevallen. Ware zij niet
daar geweest, zoudt gij reeds lang dood zijn,
gestorven aan bloedverlies."
„O goede mama Lison, ik ben u het leven ver
schuldigd," zeide Lucia, de handen naar de
brooddraagster uitstrekkend.
Jeanne drukte liefdevol het meisje aan 't hart.
Dan ging Lucia weer voort
„Hoe lang ben ik alhier?"
„Sinds den afgeloopen nacht."
„Kan ik niet naar Parijs terugkeeren
De kommissaris wendde zich tot den dokter.
„Kan de juffrouw nu reeds vertrekken
vroeg hij.
Met Frankrijk zijn de onderhandelingen
nog loopende, maar waar men met Duitsch
land het is eens geworden, mag dit als een
voorbode voor eene minnelijke schikking, ook
met Frankrijk, worden beschouwd.
Donderdag nam de Hongaarsche kamer
van Magnaten andermaal het regeerings-
ontwerp in behandelingtot invoering van
het verplicht burgerlijk huwelijk. Het huis
der Magnaten heeft het wetsontwerp in eerste
lezing met 128 tegen 124 stemmen aange
nomen.
De uitslag der stemming in het huis der
Magnaten werd door de linkerzijde met
geesldrilt toegejuicht. De voorzitter stelde
de beraadslaging over de artikelen op den vol
genden dag vast. Buiten stond eene talrijke
menigte, die Wekerle toejuichte.
De werkstaking breidt zich uit te Feluy en
te Arquennes. De werklieden van de groef
Collinet en Theys hebben ook het werk ge
slaakt tengevolge van de wegzending van
twee hunner. Alles is kalm in de streek.
Toch patrouilleert de gendarmerie, om even
tueele wanordelijkheden te voorkomen.
Omtrent de ontploffing in de Rue Royale
te Brussel blijtt men nog even wijs. Nog
altijd weet men niet waardoor die ontploffing
veroorzaakt is, en het onderzoek daaromtrent
heeft men moeten opgeven wegens het gevaar
voor instorten van het gebouw. Voor het
aibreken wordt een op zichzelf staande steiger
gebouwd.
Enkele omstandigheden schijnen te wijzen
op een inoedvvilligen aanslag. Voorts wordt
er gesproken van twee mannendie even
voor de ontploffing voor het huis gezien
werdenvan een man dien men hard heeft
zien wegloopen; maar alles blijft even onzeker
en er zijn geen gegevens voor nasporingen.
„Ja, dat zal zonder gevaar kunnen plaats hebben,
zoodra ik een ander verband gelegd heb," ant
woordde de dokter, „maar niet voor van avond."
„Mama Lison, gij zult mij niet verlaten, niet
waar vroeg Lucia aan Jeanne.
„Neen, liefsteMaar toch zou ik eens graag
naar de Dauphinestraat gaan om mijn patroon alles
mede te deelen. Ik zal spoedig terug zijn.»
„Ja, mama Lison, gij hebt gelijk. Gij moet den
man waarschuwen. Ga, maar kom spoedig terug.»
„O, wees gerust.»
„Overigens, mijn kind," zeide de kommissaris
„wees zonder angst. Gij zult niet alleen gelaten
worden. Mijne vrouw zal u gezelschap houden
tot dat madame terugkomt.»
„Wat zijt gij goed, mijnheerIk dank u
„Ga dan, brave vrouw," voegde er de magistraat
bij, zich tot Jeanne wendend. „Mejuffrouw zal
goed opgepast worden."
De brooadraagster omhelsde opnieuw Lucia en
haastte zich naar het station.
Toen zij in de Dauphinestraat aankwam ont
stelde de vrouw allerhevigst.
De winkel was gesloten en op een briefje aan
lut venster geplakt las zij
GESLOTEN WEGENS OVERLIJDEN.
Jeanne ging met benepen hart binnen en begaf
zich naar het achtervertrek, waar zich madame
Lebel bevond met haren schoonzoon en de dienst
meid. Alle drie weenden.
„Het is gedaan, mama Lison," zeide Lebret op
droeven toon, „mijn arme vrouw is dood.»
De brooddraagster sprak, met de oogen vol
tranen
..Gelief het mij niet ten kwade te duiden mijn
heer, dat ik gisteren niet ben teruggekomen.»
„Mijne schoonmoeder heeft mij medegedeeld
wat er te doen is geweest. Mama Lison, alles is
u bij voorbaat vergeven. Mijn arme vrouw heeft
nog naar u gevraagd, alvorens te sterven. Zij
zou u nog zoo graag gesproken hebben. De goede
ziel hield zoo veel van uGij znlt mij niet ver
laten, niet waar mama Lison Gij zult draagster
blijven bij mij, even als te voren.'
Jeanne weende. Zoodra zij een weinig tot be
daren was gekomen, sprak zij
„Mijnheer Lebret, ik wenschte u verlof te
vragen om van daag naar Bois-Colombes bij de
arme gekwetste terug te keereu.»
Meunier, de bij verstek ter dood veroor
deelde anarchist, is gisteren, aan handen en
voeten geboeiduit Engeland naar Parijs
overgebebracht. Een nieuwe instructie zal
tegen hem geopend worden.
Door de prefectuur van politie en den
veiligheidsdienst wordt op verzoek van den
procureur-generaal te Brussel scherp toezicht
gehoudenmet het doel de bewerkers vaa
de ontploffing te Brussel te arresteeren, voor
het geval zij de wijk mochten willen nemen
naar Frankrijk. Men schijnt dus aan een
misdaad te gelooven.
Bij de Grand-Prix wedrennen te Long-
champs (Parijs) zijn bij den totalisator inzetten
gedaan voor een gezamelijk bedrag ran 4
millioen francs. De omzet bij de bookmakers
wordt geschat op 20 millioen francs. Gedu
rende de wedrennen werden 39 valsche spelers,
oplichters en zakkenrollers gevat.
De zaak van het Liceo-thé&ter zal den
12en Juli voor de rechtbank te Barcelona
koman. De acte van beschuldiging consta
teert dattegen het einde van het tweede
bedrijfde beschuldigde Santiago Salvador
Franch van de vijfde galerij twee Orsinibom-
men in het parterre wierp, waardoor 20 men
schen gedood en 27 lichter of zwaarder ge
wond werden. Behalve Franch worden ver
antwoordelijk gesteld José Prats Trilla en
Antonio Alfaro Inés, die den misdadiger ge
herbergd en in zijn vlucht bijgestaan hebben.
Het openbaar ministerie eischt de straffe
des doods voor Franch, tien jaar dwangarbeid
voor Prats en Alfaro. Men had gedacht
dat de aanslag meer anarchisten het leven
zou kosten maar twee, Macher en Bernich
zijn in de gevangenis gestorven; een is ont
snapt en nog niet gevangen; drie zullen wegens
den aanslag op Martinez Campos voor den
krijgsraad terechtstaan en zes zijn er onlangs
doodgeschoten. Het proces zal eenige weken
duren.
„Goed, mama Lison. Gij kunt gaan."
„En hoe is het met het meisje vroeg ma
dame Lebel.
„Zoo goed mogelijk. De wonde is wel diep,
doch stelt hare dagen niet in gevaar. Ik keer
thans naar haar terug. Van avond breng ik haar
reeds mede naar Parijs.»
„Ga dan. De bakkerij zal twee dagen gesloten
blijven; de meid zal in uwe plaats het brood
rondbrengen.»
„Morgen vroeg zal ik hier zijn eu op nieuw
mijne plaats innemen.» antwoordde Jeanne. „Ik
wil mijne ongelukkige meesteres mede naar het
kerkhof begeleiden.»
Moeder en schoonzoon weenden bitter.
De brooddraagster vertrok. In een nabijgele
gen restauratie ging zij wat gebruiken, en begaf
vich dan haastig naar het 'station om den eersten
trein te nemen.
Het was ongeveer drie uur, toen zij zich aan
het bed van de geliefde zieke nederzette
Lucia was in diepen slaap gedompeld en de
vrouw van den kommissaris waakte, zooals zij
het beloofd had, met de teederste zorg.
Terwijl Jeanne te Bois-Colombes aankwam,
was men bij madame Augustine zeer verwonderd
niets van Lucia te vernemen. De tijd liep voorbij
en daar er geen boodschap gebracht werd, zond
de modiste een harer werksters naar de Bour
bonkade.
Na een halfuur kwam deze terug met de bood-
schad, dat juffrouw Lucia daags te voren naar
Bois-Colombes vertrokken, maar nog niet terug
gekeerd was.
Deze afwezigheid scheen zoo zonderling en
maakte de groote modiste zoo ongerust, dat zij
onmiddellijk iemand naar den maire zond. Deze
bediende bracht de boodschap mede terug, dat
de juffrouw daar geweest en om kwart over elf
weder vertrokken was.
Zoo veranderde de ongerustheid van madame
Augustine in angst.
Weldra sprak men in het atelier van deze zon
derlinge zaak.
De modiste dacht dat er een ongeluk gebeurd
was. Zij hield zeer veel van het jonge meisje en
schatte bet zeer hoog. De dame begon zich zelfs
te verwijten, dat zij haar zoo laat aan eenig ge
vaar had blootgesteld.
Wordt vervolgd.
