Nummer 54.
Zondag 8 Juli 1894.
17e Jaargang.
DIS BROÖDDHUGSTEB.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER-
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEU1LLETOS.
V
BUITENLAND.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwpsche en Laiigxlraalsflip Conrant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per posi door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 1 7 regelt 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, morden 2znaal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Het politieke leven in hoofdzaak gevoed
door de parlementaire beraadslagingen, kan,
afgezien zelfs van de nabetrachtingen over
de laatste gebeurtenissen in de groote re
publiek, nog niet geacht worden de zomer-
kalmte te zijn ingetreden: verschillende par
lementen sleepen een kwijnend bestaan voort
en belangrijke vraagstukken worden opgelost
in enkele uren door eenige tientallen volks
vertegenwoordigers. Toch zal de parlemen
taire vacantie spoedig algemeen zijn in ons
werelddeel.
De Fransche kamer heeft den heer Burdeau
gekozen tot haren president, met 259 van de
uitgebrachte stemmen. Brisson kreeg er 157.
Na eene krachtige en ardoende repliek
van Dupuy, heeft de kamer verder met 470
tegen 65 stemmen de motie van orde, voor
gesteld door Vaillantverworpen waarbij
een afkeurend oordeel werd uitgesproken over
de maatregelen door de politie in de afge-
loopen week genomen tegen de betoogingen
in verband met den moord van Carnot.
De kamer heett eindelijk met 367 tegen
167 stemmen de urgentie verworpen van het
voorstel van Viviani, waarbij de regeering
verzocht werdeene algemeen en volledige
annestie te verleenen. De regeering bestreed
het voorstel op grond dat zij reeds in tal
rijke gevallen gratie heelt gegeven.
De beraadslagingen in Italie's kamer loopen
ook gevaar te ontaarden in gezellige, onbe
duidende samensprekingen bij gebrek aan
afgevaardigden, bezield met den noodigen
ijver en doordrongen van de door hen aan
gegane verplichtingen vis-è,-vis de kiezers,
wier belangen zij heeten te behartigen. Toch
is er nog een kleine opleving der belangstel
ling te verwachten en wel ten aanzien van
de maatregelen, door den premier Crispi tegen
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsche Courant
96
Met langzamen tred stapten zij vooruit.
Doch Lucia was nog niet sterk genoeg om
zulken afstand te kunnen afleggen. Na een kwar
tier gewandeld te hebben,'"knikten hare beenen.
//Ik had het wel gedachtmompelde mama
Lison.
Zij deed een huurrijtuig stilstaandat ledig
voorbijreed, liet Lucia instappen en volgde dan
zelve ook na den koetsier net adres opgegeven
te hebben in de Murillostraat.
Harmant en zijne dochter eindigden hun dé
jeuner.
Een kamerdienaar trad de eetzaal binnen en
sprak
„Er is iemand voor u mejuffrouw.'
„Iemand voor mij herhaalde Mary. „En wie
mag dat zijn
„De naaister van mejuffrouw. Zij is gekomen
om verscheidene kostuums aan te passen."
„Madame Augustine?"
„Neen, mejuffrouw. Het is een jong meisje, dat
reeds meer dan eens hier geweest is."
Mary werd doodsbleek.
„Lucia?" sprak zij met ontroerde stem.
„Ja mejuffrouw. Zoo heet het meisje."
„Lucia!" riep op zijn beurt Paul Harmant uit,
terwijl hij van zijn stoel opsprong en een vree-
selijke angst hem een doodskleur op het gelaat
bracht.
Mary begreep er niets van zij kon trouwens
niets begrijpen van de ontsteltenis, welke op het
gelaat haars vaders lag uitgedrukt.
De tegenwoordigheid van dit meisje ontstelt
hem en maakt hem boos dacht zij.
En dan voegde zij er luide bij
„Ik zal haar niet ontvangen vaderIk wil
haar niet ontvangen.*
Deze woorden brachten in het gemoed van den
millionair eene betrekkelijke kalmte te weeg.
Hij begreep dat hij op het punt gestaan had
de anarchisten voorgesteld en nu in voorbe
reiding bij de commissie. Het wetsontwerp,
waarbij strat wordt bedreigd tegen de aan
hitsingen, direct of indirect, tot misdrijven
tegen de maatschappij, heett veel overeen
komst met de regeling in Frankrijk kort na
Vaillaut's aanslag, getroffen. In de toelichting
wordt de meening uitgesproken, dat ook zij,
die onafgebroken door de pers de misdaad
verheerlijken, moeten vallen binnen het bereik
van den strafrechter. Scherper nog dan de
Fransche wetgeving is de Italiaansche, waar
zij recht geelt tot tijdelijke hechtenis van
verdachten. De wetgever hoopt langs dezen
weg allen te treffen, die verdacht worden
van een vergrijp tegen de openbare orde en
veiligheid of van misbruik van ontploffings-
stoffen, doch wegens gebrek aan bewijs niet
veroordeeld zijn kunnen worden. De toestand
is in Italië, met name in Livorno, van dien
aard, dat er van persoonlijke veiligheid en
vrijheid van gedachtenuitingen eigenlijk geen
sprake meer kan zr'n, ja, er wordt zelfs ernstig
over gedacht het lidmaatschap van een anar
chistische vereeniging en de anarchistische
propaganda als misdrijf strafbaar te stellen.
In den Duitschen Bondsraad komt het voor
stel tot afschaffing der Meiwetten tegen de
Jezuiten, zooals dit door den Rijksdag is
aangenomen, in behandeling, volgens den
een met kans van aanneming, volgens den
ander geheel zonder eenige kans voor de
Centrum-mannen.
Zoo ongeveer vijf maanden nadat het Huis
van Afgevaardigden de nieuwe tariefwet met
203 tegen 140 stemmen had aangenomen,
heeft de Senaat der Vereenigde Staten bij
derde lezing het voorstel goedgekeurd met
39 tegen 34 stemmen.
De hoofdvoordeelen van de nieuwe regeling
voor Europa zal zijn: een vermindering van
de invoerrechten (80 pet. der waarde voor
„Leeft Lucia dan nog Zou het mogelijk
zijn? Heeft Ovidius mij aan schandelijk bedrogen,
toen hij mij verzekerde, dat hij haar voor goed
had uit ded weg geruimd P"
Wat er ook van was, Harmant wilde Lucia
zien om zich te overtuigen van den toestand.
Harmant neeg zich tot het oor zijner dochter
en sprak fluisterend om slechts door haar ge
hoord te worden
vHet was mij niet mogelijk eene eerste bewe
ging van opgewondenheid te onderdrukken en
dat betreur ik, want deze overprikkeling was
zeer onrechtvaardig."
/Onrechtvaardig?' herhaalde Mary.
„Ja, zeker. Dit jonge meisje weet niet dat het
de oorzaak is van uw lijden. Het zou niet zeer
waardig van ons zijn haar niet te willen ont
vangen. Het is eene naaister, die zich hier aan
biedt, door hare meesteres gezonden. Waarom,
onder welk voorwendsel zoudt gij haar de deur
sluiten Ontvang haar dan volgens gewoonte
en het zij u voldoende madame Augustine te
verzoeken u in het vervolg eene andere naaister
te zenden."
„Dat kan ik niet!" antwoordde Mary. „Zij is
mij al te hatelijk!"
„Doe een beroep op uwe waardigheid, en gij
zult gemakkelijk over dit weerzien zegevieren."
„Gij hebt gelijk, vader. Welnu dan, ik zal mijn
best doen."
Paul Harmant wendde zich naar den kamerdie
naar, die onbeweeglijk den uitslag afwachtte van
het onderhoud, dat tusschen vader en dochter op
zachten toon gevoerd werd.
„Laat de naaister binnenkomen," zeide hij.
„Hier!" riep Mary uit.
„Waarom niet?Waarom zoudt gij udéran-
geeren Zoo gij de kleederen niet wilt passen,
die zij medebrengt, zult gij wel eenig voorwendsel
weten te vinden om u daaraan te onttrekken,
En de millionair herhaalde:
„Laat haar binnenkomen."
De kamerdienaar verliet de eetzaal en keerde
na enkele oogenblikken, door Lucia gevolgd,terug.
Lucia zag er zeer bleek uit; zij was blijkbaar
bijzonder ontroerd en scheen moeite te hebben
op de beenen recht te staan.
Mary ontging het niet dat er eene groote ver
andering had plaats gegrepen sinds zij Luica voor
het laatst gezien had; doen zij gevoelde zich daar
door in het geheel niet aangetrokken.
„Wat wenscht gij?' vroeg de dochter des mil-
lionairs.
metaalwerken en 91 voor wollen goederen)
tot hoogstens 45 pet en vrijstelling voor ver
schillende grondstoffen; voorts worden om
hel verkeer te vergemakkelijken, verschillende
rechten naar het gewicht in plaats van naar
de waarde berekend.
Uit Pretoria komt bericht, dat generaal
Joubert besloten heeft de holen, waarin een
aantal aanhangers van Malabokh zich hebben
teruggetrokken en die ontoegankelijke vtrde-
digingsplaatsen vormen, door middel van
dynamiet in de lucht te doen springen. Hij
zal de lieden echter te voren waarschuwen,
opdat hunne vrouwen en kinderen (en waar
schijnlijk ook zijzelven, wanneer zij zich
willen overgeven) de holen kunnen verlaten.
In de Kaffer-oorlogen zijn dergelijke uit-
rookerijen of vernielingen door middel van
buskruit van rotskloven, waarin inboorlingen
zich hadden verschanst, niets vreemds, hoewel
het veelal werd veroordeeld als eene wreed
heid. pat men de lieden nu althans waar
schuwt is tenminste een vooruitgang.
De ministers hadden reeds dadelijk na den
dood van Carnot besloten bij de kamers een
voorstel in te dienen om aan zijne weduwe
een jaargeld toe te kennenals blijk van
nationale erkentelijkheid wegens de diensten
door haren man den lande bewezen.
De minister-president heeft mevr. Carnot
kennis gegeven van dit voornemen.
Deze was zeer getroffen en erkentelijk
voor dit aanbodmaar zij wees het van de
handen dit geschiedde zoo nadrukkelijk
dat ile heer Dupuy het raadzaam vond er
niet verder op aan te dringen.
Het is thans zeker, dat er wegens den
Op zwakken toon antwoordde Lucia:
„Ik ben gekomen, mejuffrouw, om u uwe
kostuums aan te passen. Ik weet wel dat het
wat al te laog geduurd heeft, doch dat is geheel
buiten mijne schuld. Ik ben het voorwerp ge
weest van een ongeluk of liever, van eene mis
daad, die mij verscheidene dagen belet heeft iets
te verrichten."
Harmant beefde bij het hooren dezer woorden.
„Eene misdaad riep Mary uit, wier nieuws
gierigheid geprikkeld werd.
„Ja, mejuffrouw."
„En welke misdaad
„Men heeft getracht mij te vermoorden en het
scheelde heel weinig of men was er in geslaagd."
„Dan zijt gij gekwetst geweest, mejuffrouw?*
vroeg Harmant met de grootste koelbloedigheid.
„Ja, mijnheer, en de bekomen wonde doet mij
nog veel lijden. Een messteek ontving ik in de
borst en een tweede zou mij den genadeslag toe
gebracht hebben, zoo deze niet op de stalen balein
van mijn corset was afgeschampt. Aan dat toeval
ben ik het leven verschuldigd."
„Een gelukkig toeval, mejuffrouw! De moor
denaar is zeker in arrest genomen
„Neen mijnheer, maar alle redenen zijn er om
te veronderstellen, dat het spoedig zal zijn.'
Dit antwoord riep het kille zweet op de slapen
van den millionair te voorschijn.
Nochtans had hij de kracht om zijne ontsteltenis
te overmeesteren, en hernam
„Gij hebt zeker zijn signalement aan de justitie
kunnen verstrekken
„Neen mijnheer. Nauwelijks heb ik hem gezien,
en dan in 't midden van den nacht. Het schijnt
dat hij tot eene nachtelijke dievenbende behoort,
die tegenwoordig de omstreken van Parijs on
veilig maken. Het was blijkbaar zijn doel niet
een moord te plegen, maar slechts het middel om
daartoe te geraken. Hij moordde om te stelen."
„Zoo, men heeft u bestolen
„Ja mijnheer, men heeft mij van mijn horloge,
mijne ketting en mijn portemonnaie beroofd."
Sinds Lucia was binnengetreden staarde Harmant
haar met groote nieuwsgierigheid aan.
Hij kon de oogen van haar gelaat niet afwen
den; de man bestudeerde de uitdrukking harer
oogen, den klank harer stem, alles.
„Zonderling," dacht hij, „mij dunkt, dat ik dit
gelaat reeds vroeger gezien heb, die stem reeds
vroeger heb gehoord. En toch is 't de eersteraaal
dat ik mij thans in tegenwoordigheid van dit
jonge meisje bevind. Daar ben ik zeker van.*
nationalen rouw den 14 Juli geen openbare
feesten zullen plaats hebben. Maar voor het
overige zal die dag ten opzichte van de
civiele gevolgen het gewone karakter behou
den, dat de wet er aan gegeven heeft. Geen
beurs dus ook dien dag.
Het is sinds vijfhonderd dertig jaren
niet meer gebeurd dat een hoofd van den
Franschen staat in persoon deelnam aan de
begrafenis, zooals Zondag 1.1. president Périer
heeft gedaan. De laatste maal was in 1364,
toen Karei V het lijk volgde van zijn vader,
Jan de Goede.
De eenige, die eenigszius afweek van den
regel, was Lodewijk XVIII, die bij de be
grafenis van den vermoorden hertog de Berry
wel niet medeging met den stoet, maar toch
de lijkplechtigheid te St Dénis bijwoonde.
De beide zeeofficieren, die in Duitsch-
land veroordeeld wegens spionage van den
keizer gratie hebben gekregen, zijn Woens
dag te Parijs aangekomen. Een medewerker
van het Journal des Débats heeft een onder
houd met een hunner gehad. Onder anderen
vroeg de redacteur van de Débats hemof
het waar is dat de Duitsche officieren zich
allerhoffelijkst tegen hem en zijn medege
vangene gedragen hebben. Het is waar, was
het antwoordhet is een traditie bij de
Duitsche officieren alle officieren als kame
raden te behandelen.
Hij verklaarde tevens dat de beide gevan
genen aan geen bijzonder streng régime on
derworpen waren.
Naar gemeld wordt heeft Casimir Pé
rier onder verscheidene dreigbrieven, die hij
dezer dagen ontvangen heett, er een gevonden
van dezen inhoud„Vóórdat veertien dagen
zijn verloopen zult gij vermoord zijn." De
president der republiek heeft niet veel aan
dacht aan deze en de andere bedreigingen
geschouken. Maar de brieven zijn nietemin
aan den prefect van politie gezonden.
Eensklaps ging er een licht voor hem op.
„O, nu ben ik er," dacht hij dan weer. „Zie
daar een sprekend portret van Jeanne Fortier,
toen deze Jeanne nog van hare jaren was.
Paul Harmant vergiste zich niet.
Wie Jeanne twintig jaar geleden gekend had en
thans Lucia zag, moest wel een groote gelijkenis
tusschen de twee vrouwen vinden, een gelijkenis,
natuurlijk genoeg en licht genoeg te begrijpen
voor hen, aie, zooals onze lezers, op de noogte
van den toestand zijn.
Eenenveertigste Hoofdstuk.
Terwijl Paul Harmant dit nieuws ontdekte,
herinnerde hij zich, dat op het oogenblik van den
brand te Alfortville Jeanne's dochtertje bij eene
voedster te Joigny was uitbesteed. Hij wist ook
dat Lucia hare eerste jaren in het gesticht der
vondelingen had doorgebracht; dit had Mary hem
vroeger reeds gezegd.
Een plotselinge gedachte schoot hem door het
hoofd.
„Zoo zij het eens was?" vroeg hij zich af.
Lucia, van vermoeienis uitgeput, scheen een steun
rondom zich te zoeken.
Paul Harmant merkte het en haastte zich het
meisje een stoel aan te bieden.
„Gij zijt vermueid, juffrouw," zeide hij; „zet u."
Mary gevoelde zich gekwetst door de toegevend
heid haars vaders.
„Ik zal mijne kostuums niet passen," zeide zij
op drogen toon. „Juffrouw Lucia kan dan ver
trekken. Zij kleedt mij overigens lang genoeg
om mijne kleeren te kunnen afleveren, zonder
dat er eerst gepast wordt. Ik zal deze na een
tien cal dagen in ontvangst gaan nemen bij ma
dame Augustine. Er is geen haast bij."
Zoo was duidelijk genoeg gezegd, dat Lucia
geen voet meer in hotel had te zetten.
Het meisje begreep dit,
Het hart vol vernedering, groetle zij en verliet
de eetzaal, hare doozen medenemend en vruchte
loos er over nadekend wat zij toch gedaan kon
hebben om juffrouw Mary, die vroeger zoo lief
en welwillende tegenover haar was, thans zoo
hardvochtig en minachtend te stemmen.
Zij trof mama Lison weer aan, wie zij haar
leed mededeelde.
„Maak u daarover niet ongerust, lieve," zeide de
arme vrouw, die alle lijden van het meisje mede
leed, „mejuffrouw Harmant is, naar 't schijnt zeer
ziekelijk en ziekten maken zelfs de beste karakters
moeilijken onverdraagzaam. Wordt vervolgd.
