Nummer 57.
Donderdag 19 Juli 1894
I7e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
DE BROODDKMEK.
UITGEVER-
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwykscbe en Langstraalschc Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naarplaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
A.DOLF Steinür, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Evenals Sadi Carnot's gewelddadige dood
aanleiding heeft gegeven tot of eigenlijk stof
heeft geleverd voor breedvoerige beschou
wingen van den meest uiteenloopenden aard
(er zijn kolommen druks gewijd aan de familie
Carnot, aan het huiselijk leven van den pre
sident der republiekaan zijn deugden en
zijn gebreken er is tot in Jt oneindige ge
redekaveld over de anarchie en de anarchis
ten het ontstaan en de bestrijding hunner
leerstellingen en dadenal de aanslagen op
staatshoofden van voorheen en thans zijn
gereleveerd en in alle bijzonderheden weer
gegeven) zoo en nog veel breedsprakerig
wellicht, wordt er op 't oogenblik geschreven
over alleswat geacht kan worden direct of
indirect in verband te staan met de werk
staking in Amerika. Nu leveren dan ook de
toestanden op economisch gebied in de Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika stof te
over tot de compositie van een lange reeks
belangwekkende artikelen, welker inhoud veel
verrassends moet opleveren. De vrij korte
doch geweldige agitatiewelke de aandacht
van gansch de beschaafde wereld op Ame-
rika's noordelijk deel gevestigd hield heeit
tal van misdaden op economisch gebied bloot
gelegd waarin de Nieuwe Wereld de Oude
zelfs nog overtreft.
Tusschen de eigenaars van ontzettende
vermogens in Amerika en de arbeiders af
hankelijk van die geldmannenbereidt zich
een geweldig conflict voor, waarvan uitbar
stingen als die, waarvan we zoo juist getuigen
zijn geweest, slechts waarschuwingen zijn, en
toen we vóór enkele dagen hoorden van de
staking, die zich steeds uitbreidde, van trei
nen, die met geweld werden tegengehouden,
van waggons, die in brand gestoken werden,
toen meenden velen, dat men reeds aan den
vooravond stond van den geweldigen kamp
op economisch gebied. Nu is in Chicago
alles bijna weer geregeld en reeds wordt er
aan gedacht de regimenten miliciens terug
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meier jsche Courant
99
Drie en veertigste Hoofdstuk.
De schilder gevoelde veel lust dit gesprek voort
te zetten.
„Wanneer beginnen wij?' vroeg Mary.
„Overmorgen, zoo gij wilt.'
//Aangenomen! Ik zal om twee uur hier zijn....
Nu haast ik mij weg."
Waarom?"
//Omdat ik u van uw werk houd.'
„In 't geheel niet. Ik nam juist wat rust en
uw gesprek is mij uiterst aangenaam. Blijf nog
wat hier.'
„Gaarne dan 1 Waarover zullen wij spreken?"
„Over u. Vermaakt gij u te Parijs?"
„Dat gaat nog al; maar ik had mij toch hooger
idéés gevormd over de vermakelijkheden in de
groote stad."
„Dan betreurt gij Amerika?"
„Zonder dat land te betreurenzijn er toch
oogenblikken, dat ik zijn schoonen hemel, zijne
weelderige natuur zou willen wederzien."
„Zijt gij te New York geboren, mejuffrouw?"
„Ja, mijnheer,en bij mijne geboorte heb ik
mijne moeder verloren, die schoon was en engel
achtig goed, zooals mijn vader mij vaak verzekerd
heeft."
„Uw vader is toch geen Amerikaan?" ging
Stephaan voort, het jonge meisje aan een werkelijk
onaerzoek blootstellend, zonder dat het er aan
scheen te denken.
„In het geheel niet, mijnheer 1 Hij is een Fransch-
man, geboren in BourgogneMijn grootvader
van moeders zijde, James Mortimer, erkende in
hem bijzondere bekwaamheden, verhief hem tot
zijn deelgenoot in de zaken en schonk hem zijne
dochter ten huwelijk."
„Uw grootvader heeft zich beroemd gemaakt
te trekken (te Sacramento is 't nog altijd
dreigend), terwijl men officieel heelt vastge
steld dat er in 't geheel 17 personen zijn
gedood en de materieele schade 4 millioen
dollars bedraagt. Doch die beëindiging der
algemeene staking in overeenstemming met
de grève der spoorwegbeambten, hoe heuglijk
ook op zichzelvelost de quaesties niet op.
De burgemeester van Chicago zal als tus-
schenpersoon optreden tusschen de spoor
wegdirecteuren en het personeeldoch van
veel meer gewicht en door haar eventueele
oplossing een veel grooter garantie biedend
voor de toekomstzijn de ongezoude ver
houdingen op 't gebied van den arbeid. Toen
in de vorige eeuw Washington in vereeniging
met andere mannen van goeden wil den
regeeringsvorm der Unie zóó regeldedat
niet de eene partij of kaste heerschen kon
over de andere, bereikte hij zijn doel volkomen,
wat den politieken kant van zijn streven aan
ging; de economische vraagstukken wachtten
toen nog niet op oplossingomdat ze nog
niet of in gansch onbeduidendeu vorm waren.
Doch sinds is er veel veranderdverbeterd
ten aanzien van een kleine minderheid, ver
ergerd wat de meerderheid aangaat. De voor
waarden van den arbeid zijn door de ge
weldige immigratie in vorige jaren steeds
ongunstiger geworden; de loonen zijn gedaald
naarmate het aanbod van levende en doode
werkkrachten grooter is geworden. En de
misstanden zijn niet uitgebleven.
Pullmann wiens werklieden de beroering
der laatste dagen hebben uitgeloktis heel
arm begonnen en nu staat hij aan 't hoofd
van een company die zijn naam draagt en
werkt met een kapitaal van 75 millioen gulden.
Per jaar kunnen zijn fabrieken afleveren
2000 goederenwagens, 300 slaapwagens, 600
gewone waggons en zoo ongeveer 1000 trams;
er zijn dan 14000 menschen ann 't werk.
Doch Pullmann is niet alleen directeur der
fabrieken hij is ook huisbaasleverancier
en winkelier van zijn arbeiders. De arbeiders
woningen in de stad Pullmann verhuurt Pull
man tegen 14 dollars per maand eigenaar
van het huisje kunnen de werklieden nooit
door zijne uitvindingen P'
„Ja, mijnheer. Men is hem en mijn vader groote
en zeer nuttige uitvindingen verschuldigd."
„Heeft uw vader niet eene naaimachine uitge
vonden
„Ja, de Sileucieuse en eene gaillocheermachine."
Stephaan huiverde.
„Eene guillocheermachine I" herhaalde hij.
//Een waar meesterstuk, naar het schijnt. Zij
heeft millioenen opgebracht."
//Heeft mijnheer Harmant lang in Amerika
gewoond
„Bijna tweeëntwintig jaar."
„In welk jaar is hij te New-York aangeko
men
„In 1861, geloof ik."
„Om zoo groote fortuin te maken, moet hij
druk gewerkt hebben."
„Mijn grootvader was reeds zeer rijk."
„Uitvinders van ware verdiensten kunnen in
Amerika in korten tijd ontzaglijke sommen ver
gaderenMisschien keert gij nog wel ooit naar
dat land terug."
„Ik geloof het niet."
„Waarom niet?"
Mary voelde dat zij bloosde.
„Mijn vader zou zijn geboorteland niet meer
willen verlaten," hernam zij, „en al zijne be
langen eischen nu ook zijn tegenwoordigheid in
Frankrijk."
„Ja, maar er zouden zich bijzondere omstan
digheden kannen voordoen."
„Welke
„Een huwelijk bijv. door u in dat land aan te
gaan."
„O, ik zal nooit een Amerikaan trouwen."
„Gij houdt dan veel van de Franschen
„Bijzonder veelEn van vaders zijde ben ik
ook eene Francaise."
„Onlangs, mejuffrouw, heb ik u bij mijn vriend
Georges Darier een idéé hooren uiten, dat u zeer
vereert."
„Een idééhernam het jonge meisje. „En
waaromtrent
„Ten opzichte van Lucien Labroue."
Mary bloosde op nieuw en stamelde vrees
achtig
„Was dat niet natuurlijk De plicht van hen
die bezitten, is, naar mijn oordeel, de hand uit
te strekken tot hen, die niet bezitten."
worden; alle levensmiddelen moeten gekocht
worden bij Pullmann en Co., welke firma tal
van winkels heeft; het gas, dat 2lf4 dollar
kost per 1000 kubieke voet, komt de firma
op 33 cent (Amerikaansoh).
Zoo is en wordt nog steeds door Pullmann
en consorten een geweldig conflict voorbereid.
Aan de kalmte en de vastberadenheid van
een breedc schare arbeiders, wel geneigd tot
aansluiting, doch niet tot slaafsche onder
werping aan den drang en de willekeur der
leiders, is 't te danken, dat de beweging zich
ditmaal niet heeft uitgebreid.
Met 450 tegen 48 stemmen heeft deFransche
kamer het geheele ontwerp van directe belas
tingen in de begrooting aangenomen.
De brand van het Zomerpaleis" (Pole
Nord) en de „Hallen" te Brussel is waar
schijnlijk ook al aan anarchisten te wijten.
De Brusselsche politie heeft Donderdagavond
een anarchist gevat, die van dezen aanslag
verdacht wordt. Het is zekere Frangois Bou-
langer, een jonkman van 22 jaren, die vroeger
bediende was in den afgebranden schouwburg.
Onder de brieven, welke men bij hem vond,
was er een, waarin hij werd aangewezen om
den Scala-schouwburg te Brussel in de lucht
te doen springen.
De rechtbank heeft Zaterdagmiddag in
raadkamer besloten het bevel tot inhechtenis-
houdiug van mevrouw Joniaux wederom met
een maand te verlengen. De debatten over
het onderwerp duurden twee en een half uur
en schijnen zeer levendig te zijn geweest.
Mevrouw Joniaux verwachtte in koortsachtige
opgewondenheid de uitspraak der rechtbank.
Haar houding blijft even zelfbewust als vroeger
en heftig betwist zij elk onderdeel der aan
klacht.
Volgens het Journal de Bruxelles is de
„Vereenigt de heer Harmant zich thans met
uwe inziditen
„Ik geloof dat mijn vader den heer Labroue
heeft aangeboden hem deelgenoot in zijne zaak
te maken."
„Dan heeft hij uwen raad gevolgd, waarmede
ik u feliciteer, want Lucien heeft bijzondere be
kwaamheden en grooten lust in 't werk."
„Ik hoop dan ook wel, dat hij de voorstellen
mijns vaders eens zal aannemen."
„En heeft hij nu geweigerd vroeg de artist
verbaasd.
„Neen, maar hij aarzelt. Hij wil tijd winnen."
„Waarom? En 't zijn zoo'n schitterende voor
stellen
„Hij vindt ze in zijne bescheidenheid al te
schitterend."
„Dring bij hem aan, mejuffrouw. Aan een ad-
vokaat als u valt niets te weigeren."
llary antwoordde niet, maar loosde een diepen
zucht.
Toen begreep Stephaan Castel wat er in het
hart van het jonge meisje omging.
„Gaat gij mij reeds verlaten vroeg de artist,
ziende dat zijne bezoekster opstond.
„Ja, ik moet naar huis terugkeerenZoo gij
mijn vader ontmoet, gelief hem dan niets te
zeggen van de surprise, die ik hem voorbereid."
„Geen woordWees gerust."
„Welnu dan, tot overmorgen! Ik dank uzeer."
„De schilder liet mejuffrouw Harmant uit en
keerde dan weer naar zijn atelier terug.
„Die gelijkenis van Lucia met Jeanne Fortier
is zonderling," mompelde hij. „En Lucia is een
kind dat in het gesticht is opgevoeden zij is
tweeëntwintig jaar oud.'
Dan gaf Stephaan Castel zich aan eene diepe
droomerij over en dacht in den geest na over
al hetgeen het jonge meisje hem had mede
gedeeld.
Wanneer Ovidius Soliveau iets besloten had,
stelde hij de uitvoering nooit lang uit.
Wij hebben hem tot Paul Harmant hooren
zeggen
„Morgen vertek ik naar Joigny.'
Des anderendaags nam hij werkelijk den trein
van zes uur dertig aan het Lyonstation.
Om 9 uur 47 bereikte hij het doel zijner reis.
uitslag van het onderzoek der experts, dat
tegen het einde dezer maand aan de recht
bank zal worden overgelegd, gunstig voor
mevrouw Joniaux. In de lijken van Léonie
Ablay en Van den Kerchove is geen spoor
van vergif gevonden. In het lijk van laatst
genoemde was morfine aanwezig, maar de
hoeveelheid zou alleen door verbranding van
het lijk kunnen worden bepaald.
De 14 Juli is te Parijs ongewoon stil voor
bijgegaan: geweldige, regenbuien die 'smorgens
vielen, hebben ongetwijfeld hun invloed ge
voegd bij dien van den dood van Carnot,
zoodat de stad niet drukker was dan op een
Zondag. De gratis-voorstellingen, die ge
woonlijk een verbazend aantal mannen trek
ken, hebben weinig succes gehad, terwijl in
de gesubsidieerde schouwburgen niet gespeeld
werd. Alleen de opvoeringen voor kinderen
waren druk bezocht en zeer opgewekt. Des
morgens deden, als altijd, de Elzas-Lotha-
ringsche vereenigingen hun pelgrimstocht,
naar het standbeeld van Straatsburg en naar
dat van Gambetta. Kransen werden er neer
gelegd, doch geen redevoeringen gehouden
slechts werd de Marseillaise gespeeld en on
danks den met stroomen vallenden regen,
met ontbloten hoofden aangehoord.
Te Parijs is van den veiligheiddienst
te Londen het bericht ontvangen, dat ver
scheidene anarchisten van daar naar Frankrijk
zijn vertrokken, die door middel van bommen
een aanslag zouden beraamd hebben tegen
de kamers, de beurs, de prefectuur van politie
en het ministerie van binnenhndsche zaken.
Dientengevolge heeft de overheid last gegeven
een nauwlettend oog te houden op de reizi
gers, zoowel aan de spoorwegstations, en vooral
aan het Noorderstation, als in de havens,
hunne bagage zorgvuldig te onderzoeken, en
het onderzoek ook uit te strekken tot de
reizigers zeiven, die hun min of meer ver
dacht voorkomen of hunne indentiteit niet
kunnen bewijzen,
Het onderzoek, dat hij had in te stellen, was
zeker niet gemakkelijk tot een goed einde te
brengendoch Soliveau was vol vertrouwen in
de vindingrijkheid van zijn brein, 't Valt dan
ook niet te ontkennendat hij er slag van had
de meest verwarde zaken weder op te helderen
en duidelijk te maken; zeker zou hij een uitste
kend politieagent geweest zijn.
„'t Zal niet zeer gemakkelijk zijndacht hij
onder den weg,maar toch zal ik mijn doel
wel bereiken. Ik ga een naald zoeken in een
hoop hooidoch zoo ik dit hooihet eene
halmpje na het andere, geheel opneem, moet
ik toch eindelijk de naald wel vindenDoch
vooreerst zal ik nieuwe krachten verzamelen.
Ik heb een honger als iemanddie in een dag
niet te eten gehad heeft. Ik ga ontbijteu."
Toen hij net station verliet met een klein
valies aan de hand, vond hij bii den uitgang de
omnibussen der verschillende hotels.
Hij steeg in dien van het Hotel de la Cigogne,
die hem naar het middengedeelte bracht van
Joignyeene lieve stad op de helling van een
heuvel gebouwdaan wiens voeten de Yonne
hare heldere wateren voortstuwt.
De reiziger bestelde een kamer en liet, na zich
eerst gewasschen te hebbeneen keurig ontbijt
opdienen.
Terwijl hij een smakelijk stuk gebruikte, dat
hij met een goeden dronk edelen wijn besproeide,
vormde Ovidius zijn veldtochtplan.
„Eerstens heb ik de voedster op te zoeken
zoo deze nog bestaat," dacht hij. „Ziedaar het
eerste vraagstuk!Maar hoe? Én waar? Geen
naam ken ik zelfs. Maar wat geeft dat in eene
kleine stad? Daar kennen de menschen elkander.
Al zijn er dan ook eenentwintig jaren verloopen,
toch moeten er nog wel eenige sporen van Jeanne
Fortier zijn overgebleven."
Ovidius was een Bourgondiër en wist zeer goed
hoe de voedsters daar, bij wie kinderen worden
uitbesteed, deze ten getale dikwijls van acht a
tien met koe- of geitemelk grootbrengen.
Hij liet zich het adres geven van eene dier
vrouwen, die geheel aan het uiteinde der stad
woonde en stapte dan met zijn gewonen lichten
tred er heen.
Vrouw Noiret, zoo heette de voedster, was op
het veld, toeu hij zich bij haar aanbood en in
hare nabijheid schreiden, speelden en lachten een
