lit inKKüiiiiiuiisra.
Nummer 66. Zondag 19 Augustus 1894. 17e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER-
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
ho van het Zuiden,
Waalwyitsche en Langslraatsclie Courant,
D't blad verschijnt Woeusda; en Zaterdag avond.
Abonneraentsprij.'- per 3 maanden J 1,00.
Franco per posi door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
:ias den Uitgever.
Waalwijk.
Advertontiën 1—7 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën yooi* Duitsc!?"
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De anarchisten zijn /n het groote proces
het proces der der«gen vrijgesproken
maar zij werden vo volgd krachtens de wet
van December 189*, en sedert is de wet van
de maand Juli gekomen, die het anarchistisch
bedrijf onltrokkeJ heeft aan de kennisneming
der gezworenen' en het vervolgbaar stelt voor
de rechtbank. Zullen de anarchisten nu rus
tiger, behoedzamer zijn Plet is wel aan te
nemen, en «en kan reeds eenige voorbeelden
bijbrengen Sébastien Faurede prediker
der anarchistische leer, verklaart reeds urbi
et orbi dat hij voortaan verstandiger zal zijn.
,,Ik za' "u rustig aan de rechtstudie gaan'1,
verkondigt hij, «en zorgen dat de justitie
gee* vat op mij krijgt. Ik blijf anarchist,
m?ar voor eenigen tijd zeg ik de collectieve
eii persoonlijke propaganda vaarwel.»
Bastard een ander vrijgesprokene, opge
togen dat hij er zoo goed is afgekomen, heeft
verklaard dat hij ophoudt anarchist te zijn
en dat hij op zijne kaartjes zal laten drukken:
„Bastard, ex-anarchist."
Fénéon weet men gaat naar Japan om
naar oud-Japaa*che kunstwerken te snuffelen
voor rekening van anderen.
Dat zijn zeker goede teekenen. Die be
sluiten zijn natuurlijk te danken aan de nieuwe
wet, waarbij aan de jury de rechtspraak over
het anarchisme propaganda of wat dies
meer zij ontnomen is en opgedragen wordt
aan de rechtbanken. De jury, zegt een der
bladen, heeft haren zwanenzang gezongen.
Hoe het verder gaan zal moet nader blijken.
Doch nu reeds weet mendat honderden
anarchisten, met de vrees op het lijf, Parijs
verlaten hebben en hun heil in de vlucht
meerendeels naar het buitenlandgezocht
hebben.
Niet terugdeinzende voor de groote ver
antwoordelijkheid, door lord Spencer Maandag
aan de leden van het Britsche hoogerhuis
op de schouders gelegd voor het geval ze
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierjsche Courant
107
„Er is niets tegen, mijnheer. Ik zal u helpen.
Gij zijt volkomen in uw recht. Ik zal u alles
mededeelen. Misschien echter is het meisje dood.
Maar ook in dat geval zult gij het weten."
Er werd gescheld en spoedig kwam er een
bureaujongen toegeloopen.
Haastig had de directeur eenige regelen op een
velletje papier geschreven.
Hij reikte den jongen dat brielje over met de
woorden
„Bij den klerk van het archiefBreng mij zijn
antwoord mede."
„Goed mijnheer/-'
De jongen vertrok en de directeur hernam,
zich tot Ovidius wendend
„Dat meisje moet volgens den datum van uw
dokument reeds meerderjarig zijn. Yan af den
dag hunner meerderjaiigheid voeren wij over
onze verpleegden niet het geringste recht meer
uit, zelfs dat niet van toezicht. YVij zullen u dus
slechts lcunner. inlichten tot den dag, dat het
meisje meerderjarig is geworden."
„Dat begrijp ik mijnheer," antwoordde Ovidius,
„doch zoo het jonge meisje nog leeft, zullen uwe
inlichtingen, hoe onvolledig deze ook mogen zijn,
mij het raiddel verschaffen om het kind terug
te vinden."
„Dat geloof ik ook."
Enkele oogenblikken gingen voorbij eer de
jongen terug kwam met een groot register, dat
hij voor den directeur op tafel legde.
Deze opende het.
Elke bladzijde bevatte een afschrift van een
proces-verbaal.
De directeur zocht naar den datum, en toen hij
dezen gevonden had, zeide hij
„Ziehier wat gij verlangt, mijnheer. Het jonge
meisje, dat den 6 April 1862 hier werd gebracht,
is ingeschreven onder nummer 9."
eenen nieuwen maatregel tot bevrediging der
gemoederen in Ierland mochten tegenwerken,
heett het huis der lords de evicted tenants
billstrekkende tot schadeloosstelling der
uitgezette Iersche pachters (tot een totaal
bedrag van */4 millioen pond sterling) bij
tweede lezing verworpen. Het geschiedde met
ruim tweehonderd stemmen meerderheid (249
tegen 30) als ware het aan de lords te doen
geweest om zich solidair te verklaren en
op besliste wijze front te maken tegen de
aanvallen, welke de instelling van het hooger
huis in de laatste tijden te verduren heefi gehad.
Met dat al is wederom een groot deel van
den wetgevenden arbeid, door het lagerhuis
in deze zitting verricht, door dit besluit van
het huis der lords te niet gedaan.
Een bezoek, dat keizer Wilhelm, die daarbij
eene Engelsche uuirorm droeg, aan de ex-
keizerin Eugénie te Farnborough bracht, was
door den Duitschen gezant graaf Hatzfeld
die 14 dagen geleden gedurende 24 uren
Eugénie's gast wasvoorbereid geworden.
Volgens particuliere berichten uit Londen
hebben de zeer bijzondere hoffelijkheden
welke de ex-keizerin in den laatsten tijd van
wege de Engelsche en Russische hoven on
dervond, alsmede de omstandigheid dat prins
Napoleon, die zooals men weet in het Rus
sische leger dient, onlangs met den Gzarewitch
en den prins van Wales bij de koningin te
Osborne dineerdemede in verband met
's keizers bezoek bij Eugéniein Engelsche
kringen allerlei gissingen in het leven ge
roepen.
In Bulgarije doet zich op staatkundig ge
bied het merkwaardig en verblijdend ver
schijnsel voor, dat de heer Zankoff, de bekende
veelvermogende leider der Russischgezinde
partijzijne aanhangers de instructie heeft
gegeven hun verzet tegen vorst Ferdinand te
staken en hem als vorst te erkennen.
Door sommigen wordt hierin de voorbode
gezien van eene verzoening met Rusland.
Ovidius verheugde zich zeer, doch toonde deze
vreugde niet uiterlijk.
Paul Harmant had zich das niet bedrogen.
Lucia, de naaister van madame Augustine; Lu
cia, de mededingster van Mary Harmant; Lucia,
de verloofde van Lucien Labroue, was dan bepaald
de dochter van Jeanne Fortier, de veroordeelde,
de ontvluchtte van Clermont.
Thans had Ovidius niets meer te vernemen,wat
hem nog eenig belang kon inboezemen.
Op den rug van het proces-verbaal, dat Ovidius
had medegebracht schreef de directeur het nu miner
van 't register, het adres van de plaats, waar het
jonge meisje in de leer was gegaan en dat van 't
huis op de Bourbonkade, waar zij bij hare meerder
jarigheid haar intrek had genomen en teekende.
„Thans blijft er nog eene formaliteit te vervullen
mijnheer," sprak de directeur.
//En dat is
„Mijne handteekening moet door den directeur
van het bureau van algemeene hulpverschaffing
geviseerd worden."
//Dit beteekent wellicht, dat ik het bewuste
stuk heden niet kan medenemen."
„Juist zoo. Maar gij zult er niet lang op te
wachten hebben. Morgen in den loop van den
dog zal alles gereed zijn."
„Dan zal ik morgen terugkomen. Hoe laat? als
ik u verzoeken mag
„Tegen twee uur."
Ovidius groette en vertrok.
Hij bekommerde zich weinig om dat wachten.
Vierentwintig uren min of ot meer waren voor
hem van geen belang. Hij was op de hoogte, en
dat was voldoende,
Om vijf uur des avonds kwam Pnnl Harmant
hem opzoeken in de Clichylaan en vernam daar
de ontdekking, welke er dien dag gedaan was.
„Eindelijk 1" riep de raillionair uit. Wij zullen
nu eens zien of Lucien Labroue er nog aan den
ken zal dat meisje te huwen
Mary's lijden verergerde met den dag.
Eene zenuwachtige opwinding, waaraan zij zoo
vaak ter prooi was, hield haar nog op de beenen.
Zij was nog slechts eene schaduw.
Op den door Stephaan Ca9tel gesteld'en datum
was zij begonnen voor haar portret te poseeren.
Met koortsachtige gejaagdheid zocht zij naar
allerlei verstrooiingen om zich zooveel mogelijk
Woensdag was het zeven iaar dat vorst Fer
dinand te Tirnova werd gehuldigd.
Het nieuws uit het verre Oosten bepaalt
zich voor het oogeublik tot een geheel on-
noozel berichtje, volgens hetwelk het treffen
tusschen de Japansche en de Chineesche
scheepsmacht den Japanners de overwinning
heeft bezorgd. Bijzonderheden geene, doch
eindelijk weer eens een nadere bevestiging
van de verwachting, dat Europa zich gansch
neutraal zal huuden in het conflict en dat
geen enkele Europeesche mogendheid even-
tueele incidenten of moeielijkheden met de
oorlogvoerende natiën zal gebruiken als voor
wendsel voor eene inmenging.
De nieuwe tarief .vet, door beide kamers
der Ver. Staten goedgekeurd, is aan president
Cleveland ter goedkeuring voorgelegd. Zal hij
teekenen
Dat de president zijn veto over T nieuwe
tarief, dat zoo weinig met zijne inzichten
strookt, zal uitspreken, gelooft niemand. Maar
de president kan ook, wanneer het hem te
veel tegen de borst stuit, weigeren een ont
werp te bekrachtigen. Geschiedt dit niet en
wordt evenmin het veto (ik verbied) door
den president gesproken, dan ontvangt een
door beide huizen aangenomen ontwerp na
verloop van 10 dagen van zelf kracht van
wet en treedt aanstonds in werking.
Aan den internationalen roeiwedstrijd te
Antwerpen is in een bijzondere afdeeling ook
deelgenomen door negers van den Congo. De
zwarte roeiers met roode en gele strepen
getatoeerd, leverdeü in hunne prauwen, waarin
zij zeer vlug en behendig pagaaiden, een
eigenaardig schouwspel op.
Aan de winners werd als prijs een kist
aan de droevige gedachten te onttreken, die hare
ziel bestormden Lucien bleef onverschillig.
Doch 't was eene vruchtelooze poging.
Alles, wat Mary aanwendde om te vergeten
verlevendigde nog haar moreel lijden en oefende,
als een natuurlijk gevolg daarvan, een zeer slech
ten invloed op haar gestel uit.
Paul Harmant, de ellendeling, die zooals wij
weten zijne dochter eene afgodische liefde toe
droeg, gevoelde zijn hart verscheurd, bij 't zien
van het lijden zijns kind9.
Toch behield hij nog de vaste hoop dat een
huwelijk met Lucien over hare ziekte zou zege
vieren en haar de gezondheid wederbrengeu.
Mary verkeerde niet steeds in denzelfden toe
stand. Nu eens werd haar hart door een vluchtige
hoop opgewekt en dan weer viel zij eene akelige
wanhoop ter prooi.
Haar vader had haar Lucien's naderende terug
komst medegedeeld en het arme kind, denkend,
dat zij hem spoedig zou wederzienhield zich
om 't zoo uit te drukken, krampachtig aan het
.even vast.
Twee dagen moester, er nog slechts verloopen
oor Lucien Labroue's terugkeer.
Voorzien van het authentiek stuk, dat Ovidius
.Soliveau in het gesticht der gevonden kinderen
vas gaan terughalen, wachtte Paul Hannant met
v-asten voet den jongman af.
Op de Bourbonkade, nummer 9, zesde verdie
ping, zou vroolijk feest gevierd worden.
Lucia had een telegram ontvangen, dat de
komst berichtte van haren verloofde tegen den
volgenden dag. Lucien verhaastte zijn vertrek
enkele uren om met Lucia te kunnen dineeren
en met haar den avond door te brengen.
De werkster van madame Augustine leed bijna
niet meer, en overigens voltooi-de de vreugd hare
genezing.
Mama Lison, de brooddraagster, deelde in deze
vreugde en, zooveel als zij de gelegenheid had,
hielp zij Lucia alles voor te bereiden om den
vriend te ontvangen, die bijna een maand afwezig
was geweest.
Een keurig diner, twee flesschen ouden wijn,
talellinnen zoo wit als sneeuw, bloemen, alles
zag men daar wat er noodig was om de tatel
een feestelijk aanzien te geven.
Ook Lucia schenen de uien van afwachting
bijna even lang als de arme Mary.
„Vader," had deze gevraagd aan Paul Harmant,
met een pantalon, een blauw overhemd en
een ouden hoogen hoed uitgereikt. Maar dat
costuum was niet naar den zin van de zwarte
heeren. Zij kwamen zich onder luid ge
schreeuw en met heftige gebaren beklagen
bij de leden van de jury, die moeite hadden
om hen met handen vol sigaren eenigszius
tot bedaren te brengen.
De Brusselsche politie heeft de daders
gevat van een aantal inbraken en diefstallen,
welke in den laatsten tijd gepleegd worden
in verscheidene villa's ten plattelande, voor
namelijk in de nabijheid van de Fransche en
de Nederlandsche grenzen.
Het is een bende van 47 personen. Een
paar inspecteurs van politie met 50 agenten
overvielen hen in een huis in de Rue de la
Samaritaine, te Brussel, waar zij bijeen waren.
De goed georganiseerde dievenbende stond
onder leiding van een vrouw, Gertrude (Jij -
lenbroek, die ook tot de gevangenen behoort.
Het jaarlijksche Bonapartistenfeest werd
Woensdag onder voorzitterschap van prins
Victor gehouden en door 700 personen bij
gewoond. Quentin, Bauchard en baron Legour
hielden redevoeringen, waarbij zij de herleving
van de macht der partij in de uaaste toekomst
als een onomstootelijk feit voorstelden. Den
prins werd een adres overgereikt, waarin de
eisch wordt uitgesproken, dat men Z.K.H.
weder in het bezit van z.jn rechten stellen
zal.
De strafkamer te Grenoble heeft uit
spraak gedaau in de zaak tegen 41 personen,
die verdacht worden het Italiaansch consu
laatsgebouw geplunderd en verdere wandaden
bedreven te hebben. Een arbeider is tot 2
jaren, een ander tot 10 maanden gevange
nisstraf veroordeeld, 22 werden vrijgesproken,
de anderen zullen straffen van 14 dagen tot
8 maanden gevangenisstraf ondergaan.
Het doodvonnis is Donderdagmorgen
circa vijf uren te Lyon aan Caserio voltrok-
„zal mijnheer Lucien overmorgen hier zijn
„Ja, mijn kind.*
"Zijt gij tevreden over de wijze, waarop hij u
te Bellegarde vertegenwoordigd heeft?'
„Volkomen, mijn kind, volkomen."
„ZooZoo 1" sprak Mary op vroolijken toon.
De millionair ging voort
„Ik heb van morgen een brief van een mijner
klanten ontvangen, en deze feliciteert mij met de
bijzondere bekwaamheden van mijn directeur.'
„Vader, wilt gij mij een genoegen doen
„Of ik dat wil
„Ik zou mij gelukkig achten Lucien's terug
komst eens feestelijk te vieren. Noodig hem aan
tafel den eersten dag zijner komst.'
Mary's verlangen strookte slecht met Paul
Ilarmant's gedachten.
Zoo hij den eersten dag reeds van zijne terug
komst den jongman den beslissenden slag toe
bracht, die van hem zijn vennoot en schoonzoon
moest meken, in dat geval, hij begreep dit
zeer juist zou Lucien na zulken hevigen schok
niet in staat zijn eene uitnoodiging aan te nemen.
Dit was zoo duidelijk mogelijk.
Doch wat zou lnj zijne dochter antwoorden
Tot welk voorwendsel zou de vader zijn toe
vlucht nemen
Eindelijk dacht de man
„Misschien wordt hij wel verteederd door Mary's
lijden om hem, door hare teederc zorgen, hure
liefde voor hem!"
Paul Harmant stelde tot des anderendaags het
ernstig en beslissend onderhoud uit, dat hij met
Lucien wenschte te hebben.
.Aan uw verlangen zal voldaan worden, liefste,"
antwoordde hij tot zijne dochter„En toch spijt
het mij, dat ge daarvan gesproken hebt/'
„En waarom?"
„Omdat ik u, door Lucien Labroue te verzoe
ken, eene verrassing wilde bereiden."
„Wat zijt gij goed, papa 1" riep het jonge meisje
uit, de handen om den hals haars vaders slaande
en hem met vurigheid in eene uitbarsting van
liefde omhelzend.
Eindelijk was de met zooveel ongeduld ver
beide dag daar.
Doch, zooals wij het reeds hebben opgemerkt,
IiUcien had zijn vertrek van Bellegarde eenige
uren verhaast. Paul Harmant wachtte hem eerst
's anderendaags, terwijl hij des avonds reeds te
Parijs aankwam. Wordt vervolgd.
