Nummer TO.
Zondag
1 September 1895, 18" Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
VERGEEF ONS ONZE SCHOLDEN,
ANTOON TIELEN
FEUILLETON.
Staatkundig overzicht.
UITGEVER-
Waalwijk.
BEKENDMAKING.
Eenige bepalingen uit de algemeene
plaatselijke politie-verordening
dezer gemeente, waarop in het
bijzonder de aandacht der inge
zetenen wordt gevestigd.
De Echo van het Zuiden,
Wult(jksfhr en Lan^traatsche Conranl,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsp rijs per 3 maanden I' 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,35.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Adv jjtentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertcntiën Smaal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Inhoud van No. 36 van het Geïllustreerd
Zondagsblad
Dageraad (met ill.) Het geheim der
Telegraafdraden. Naar het Eugelsch van
Lucy Parmer, (met 2 ill.) Een mand vol
kattenkwaad (illDe gebroken snaar
(ill.) Een paar huishoudelijke wenken.
Anecdoten. Wilhelm Mengelberg, (met
portret). Twee levenswegen. Modes
(ill.) Oplossing Rebus No. 11. Nieuw
prijsraadsel CLII. De laatste inventie
(ill.) Een slaventraüsport. Ook al niet
nieuw meer. Pas geëngageerd, (ill.)
Oplossing Prijsraadsel CXLVII. Dam-
probleem, Schaakrubriek. Mededee-
lingen.
Art. 7.
Plet is verboden
Vlaggen van uit gevels en andere getim
merten, staande langs openbare wegen, voet
paden en pleinen, lager te hangen of te laten
hangen dan 2V2 meter boven den beganen
grond.
Met voertuigen, sleden, krui- of handwa
gens, uitgezonderd kinderwagentjes en sleden
waarin een of meer kinderen zitten op- of
over de trottoirs, voet- en wandelpaden, uit
sluitend voor voetgangers bestemd of over
het marktplein buiten de marktdagen te rijden,
of paarden en vee daarover te leiden of te
drijven, tenware zulks om te wijken volstrekt
noodzakelijk is.
20
Dat wist ik al voor lang, zuchtte Grimaldo.
Zij kon geen misdadigster zijn, alleen het denken
aan de mogelijkheid is eene misdaad. En de
grijze slotvoogd weende.
Zijne vrouw Luisella kwam in dit oogenblik
ook in de kamer, zij, op wie de kwade aampen
der Maremraa niet den minsten invloed hadden,
was de trouwe verzorgster van Pia geweest,
nacht noch dag week zij van het ziekbed, het
was heden de derde nacht dien zij doorwaakte.
Geheel den eerbied vergetend, waarmede Siena's
stedevoogd haar altijd had vervuld, viel zij uit,
Leone te gemoet ijlend, hem toeroepende:
De heilige Maagd zij gedankt, dat gij komt,
och wat heeft zij naar u verlangd, nog geen uur
geleden vroeg zij naar u. Het is goed dat gij hier
zijt. Als zij uit haar bewusteloosheid ontwaakt
Wat praat gij toch dus viel de capitano
haar in de rede.
Zij is bewusteloos, heer, vervolgde Luisella
treurig, wilt gij haar zien, ga dan gerust binnen.
Later als zij bijkomt, moet ge u even verwijderen,
opdat wij haar op uwe komst voorbereiden de
plotselinge verrassing zou zij niet overleven
Wees moedig uwe hoogheid, sprak Grimaldo
ontsteld door de aschgrauwe bleekheid van Leone's
gelaat. Luisella, schenk den capitano een glas
wijn, leun op mijn arm, uwe hoogheid, er is nog
hoop. Bid, bid, God zal nog redding zenden
Laat mij met rust, zei Leone kortaf. Hij
stond rechtop, als uit steen gehouwen, liij zuchtte
nog eens diep en ging toen langzaam de zieken
kamer binnen.
Op een schamel rustbed lag Pia de Toloraei,
niettegenstaande de hooge temperatuur die in
deze kamer heerschte, tot aan den hals gewik
keld in wollen dekens en het hoofd in de kussens
verborgen.
Als een goudstroom lag het heerlijk blonde haar
op het witte laken, maar haar gelaat, dat vroeger
als met rozen bedekt was geweest, was nu door
zichtig, blauw getintalsof er geen droppel
bloed meer vloeide in dat uitgeteerde lichaam,
om de lippen, die voor dezen zoo vroolijk lachen,
zoo pretteg snappen konden, groefde nu een
pijnlijke trek, onuitsprekelijk smartvol, maar
Ten opzichte van het verbod tot het be
rijden van het marktplein zijn uitgezonderd
de bewoners van huizen, wier uitgangen op
het marktplein uitkomen voor het laden en
lossen van personen en góederen.
Ladders, langer dan 5 meters op markt
dagen opgericht te plaatsen op openbare
pleinen, wegen en voetpaden tot het beklim
men van huizen gebouwen of getimmerten
of tot het schilderen of repareereu derzelve
of tot het beklimmen van steigers, tenzij de
ladder op den beganen grond wordt bewaakt
en vastgehouden door een daartoe geschikt
persoon, of zij opgericht binnen een afgeslo
ten ruimte of behoorlijk gekoppeld of vast
gebonden aan gebouwen of steigers.
Ftecalienvuiluis, doode dieren, bloed
ingewanden van dieren, afval van visch of
gevogelte, zeepsop of ander vuil water op de
openbare wegenstraten, pleinen of 111 de
groepen der straten of op voetpaden ot in
openbare- of andere wateren, of in open
kuilen in de nabijheid van woningen, uit te
gieten, af te voeren of te werpen.
Art. 14.
De asch en vuilnis bij de ingezetenen val
lende, worden iederen Vrijdag van gemeentewege
opgehaalddus niet meer op Zaterdagen mogen
uitsluitend op eerstgenoemden dag en niet
anders dan in geschikte door Ucee personen
tilbare bakken of potten op de stoep of voor
liggende straat worden geplaatst, doch niet
langer dan noodig is om op de vuilniskar te
worden geledigd zoodat het straatvuil alleen
des Zaterdags wordt opgehaald, voor zoover
dit kan des avonds, om welke redenen ook,
niel weggevoerd zijnde, moet zulks door de
betrokken ingezetenen zelf geschieden.
De vuilniskar zal in 't vervulg van eene
helder klinkende bel zijn voorzien.
niet onvriendelijk bittereen wereld van ziele-
leed lag er op dat gelaat.
Leone trad aarzelend naderbij, overvallen van
een onbeschrijfelijk gevoel van wee. Ilij zonk op
de knieën voor het rustbed, drukte zijn hoofd
er tegen aan en trachtte vergeefs het Snikken te
bedwingen.
Plotsing schrikte hij op. Pia had de oogen
geopend en zag hem, stralend van geluk in het
door tranen overstroomd gelaat. Zachtjes noemde
zij zijn naam.
Leone, sprak zij, och hoe goed zijt ge, dat
ge niet langer wachttet. Ik-wist het wel dat mijn
Leone mij niet zou laten sterver, zonder no"
eenmaal afscheid te hebben genomen van haai"
die u geheel toebehoorde van af het eerste
oogenblik. Neen, zeg niets! Ik weet het, nu
twijfelt gij niet langer meer aan Pia's liefde en
trouw. Deze dag moest komen want ik heb er
God vurig om gebeden, ieder uur Leone. En nu
zijt gij er eindelijk en gij wilt mij zeggen dat
het u leed doet mij miskend te hebben, Leone,
dat maakt mij zoo gelukkig, zoo nameloos ge
lukkig
Langzaam had zij gesproken, met heldere, dui
delijke stem. Liefkozend streek zij de hand door
Leone's haar, wijl hij nog altoos sprakeloos voor
haar legerstede geknield lag.
O, schrei nietvervolgde zij. Het was niet
uw schuld dat een valsche vriend u bedroog.
Als hij waarheid gesproken had, dan ware mijne
straf zacht geweest, dan hadtgij recht gehad mij
te dooden, in plaats van mij naar hier te verban
nen waar Gods zon mij toch nog altijd beseheen
en de hemel mij troosten kon in mijne ellende.
O, ik wil geen onwaarheid spreken, ik was diep
ellendig, en meermalen vroeg ik mij zelve at,
als een gevoel van gramschap in mij opkwam
hoe kan hij, die mij toch acht jaren heeft gekend,
aan mij twijfelen? weet hij dan niet dat in mijn
hart nooit een valsche gedachte is opgekomen
Hoe kan hij nog een rustig oogenblik hebben,
terwijl ik hier wegkwijn
Maar dan gal' God mij de kracht deze booze
gedachten uit mijn hart te verbannen en dan
oordeelde ik meer kalm en meer rechtvaardig.
Neen, ween niet mijn Leone, alles is voorbij, ik
heb u alles, alles vergeven Wat waren wij eens
gelukkig, boven alle beschrijving niet waar? O,
als gij kunt, houd me dan nog één oogenblik
vast, één kort oogenblik maar, eer het met mij
gedaan is.
Het was zoo heerlijk uw vrouw te zijn, alles
met u te deelenGeef..... mij de hand Leone
De Belgische kamer van afgevaardigden is,
na nog eene langdurige zitting te hebben
gehouden, vooronbepaalden tijd uiteengegaan.
Een der vruchten van gezegde langdurige
zitting was het met 69 tegen 55 genomen
besluit tot goedkeuring van het regeerings-
voorstel, strekkende om in geval van her
stemming bij de gemeentelijke verkiezingen,
het beginsel der evenredige vertegenwoordi
ging toe te passen.
-***
Men zou zeggen (aldus de Berlijnsche
correspondent van de N. R. Ctdat er op
dit oogenblik achter de diplomatieke schermen
kleine onaangenaamheden passeeren. De Post
bevat twee mededeelingen, die verdienen de
aandacht te trekken. Eerst schrijft dit blad:
„Generaal Munier, de schrijver van den be-
ruchten brief in Figaro, is nog geheel on
derworpen aan de militaire rechtspleging
Vervolgens komt het bericht dat de Fransche
militaire attaché, de majoor van den genera-
len staf Foucauld, de keizer manoeuvres in
Pommeren niet zal bijwonen. „Het Fransche
leger wordt dit jaar niet vertegenwoordigd.
De ledenen daartoe zijn bekend en begrij
pelijk."
Daarenboven wordt van andere zijde nog
medegedeeld dat Munier uit Duitschland tal
van brieven ontvangen heeft, waarin deelne
mers aan den oorlog hem tarten, zijne be
schuldigingen in bijzonderheden te staven
tot nog toe moet hij echter halsstarrig ge
zwegen hebben. Terwijl het gerucht loopt,
dat de Duitsche regeering ter zake van Mu-
nier's brief ernstige vertoogen tot den Fran-
schen minister van builenlandsche zaken
gericht heeft, neemt de Duitsche pers een
zoo in 't oog loopende behoedzaamheid in
acht bij de bespreking der zaak in dit opzicht,
dat men bijna den indruk zou krijgen, alsof
Zoo laat me nu niet meer los,houd me vast,
de krachten begeven mij, ik voel mij wegzinken.
En de aarde in al zijne lieve heerlijkheid blijft
achter, hoog boven mij als een flonkerende ster.
Haar oogen sloten zich, de loodkleurige lippen
bewogen zich zachtjes de hand die Leone had
omklemd was koud als ijs.
Toen keerde nog eens de kracht in haar terug,
zij richtte zich in haar kussens op, legde den
ai m om den hals van haren echtgenoot en kuste
hem tot afscheid. Toen keek zij hem met haar
groote heldere oogen aan.
God wilde het zoo, sprak zij zuchtend en ons
menschcn voegt het dus ons te onderwerpen. Ik heb
in mijne eenzaamheid veel over het inensohelijk
leven nagedacht. Al wat ons toeval schijnt, is in
werkelijkheid, het noodzakelijke, daarom is kla
gen dwaas en ongegrond.
Gij hebt mij hartelijk lief, Leone, en mijn heen
gaan zal een ongeneeselijke wonde slaan in uw
hart. Lijd met geduld zooals ook ik geleden
heb. Alles gaat voorbij; wij zijn allen siechts
kleine golfjes in den grooten stroom, boombla
deren, die afgerukt worden door den herfstwind
en dan vergaan. Wees moedig, Leone om Erme-
negilde's wil. Zie, ik sterf zonder haar nog een
maal omhelsd te hebben en toch ga ik getroost
heen. Wees ook zoo. Vaarwel, Leone. Vaarwel!
Zij zonk achterover en zacht sluimerde xi in,
zonder doodstrijd, met een vreedzamen trek over
het gelaat, een glans van vrede en Helde, een
zachte ademtocht bewoog nog even de zwakke
borst. Toen was alles stil
Ook in Leone's hart kwam een plechtige dood-
sche stilte, en in nadenken verzonken staarde hij
wezenloos voor zich.
Langzaam rees hij eindelijk op en bleef eenigen
tijd met gevouwen handen voor de doode staan.
En bij de aanschouwing van dat vreedzame ge
laat, dat evenals de zee na een woedenden storm,
de vroegere liefelijke kalmte had teruggekregen,
welde geen traan meer in zijn cog op. Alles
was nu voorbij.
Geen smartelijke trek lag er meer op haie
lippen, met een blos warejj de wangen bedekt,
het was of de vriendelijke mond, die hem zooveel
jaren vriendelijk en lief had toegesproken, nog
woorden wilde zeggen van geluk en innige ge
negenheid.
Voorbij, voorbij Nooit zou hij haar wellui
dende heldere stem meer hooren.
Hij ging nu naar het naastbijzijne vertrek, waar
Sor Grimaldo in de grootste spannig zijn terug
komst wachtte.
men zich met opzet weerhield, het diploma
tieke optreden van het ministerie te Berlijn
te bemoeilijken door de uitingen der pers.
Bijna even stil nog voorzichtiger haast
gedraagt zich de Duitsche pers allereerst
de bekende regeeringsorganen en de meer in
het verborgen door het ministerie van bui—
tenlandsche zaken „geïnspireerde" bladen
ten aanzien van het in Russische en Fransche
bladen vermelde feit, dat de Russische au
toriteiten aan de Duitsche kolonie te Odessa
verboden hebben, het Sedanfeest te vieren,
en dal zelfs een door den Duitschen consul
generaal gedian verzoek om alsnog vergun
ning daartoe te verkrijgen, bij hel ministerie
van buitenlandsche zaken te Petersburg als
„niet gelegen komend" werd afgeslagen. Of
ook dit stilzwijgen aan Duitsche zijde mis
schien gegrond is op Tie overweging, dat
men mogelijke stappen, die zonder opzien te
wekken door den Duitschen gezant te Peters
burg gedaan zouden kunnen worden, niet
behoort te hinderenis voor de profane
wereld hier nog een geheim.
't Is de oude geschiedenis, die eeuwig
nieuw blijftde officieele mededeelingen over
de toestanden op Sicilië, welke nu juist niet
getuigen ten gunste van het beleid der Ita-
liaansche regeering, zijn in lijnrechten strijd
met de op feiten gebaseerde lezingen van
onbevooroordeelde berichtgevers.^
Op het eiland Sicilië, de donkere vlek van
koning Humbert's heerlijk land, gaat 't weer
ernstig toe, sinds vele dagen reeds de on
heilsboodschappen volgen elkaar zonder tus-
schenpoozen op er wordt door de boeren
geprotesteerd er worden af en toe forineele
gevechten geleverd tusschen de boeren en
de soldaten, er wordt bij wijlen botgevierd
aan de vernielzucht, er wordt gemoord en
geroofd en het parool der officieuze pers
luidtgeen wolkje aan de lucht, alles is rustig
Gaat heen, goede lieden, zeide hij met zachte
stem, zij slaapt. Ik wil bij haar waken en heb
vooreerst uwe hulp niet noodig,
Luisella wilde bedenkingen maken, maar de
gebiedende blik van haren meester deed haar
zien dat tegenwerpingen nntteloos zouden zijn.
Zij gingen dus. Leone zette zich aan de eiken
houten schrijftafel, waarop enkele boeken lagen
met schrijfgereedschap en een toegevouwan papier
waarop eenige door Pia geschreven woorden
stonden. Het was ha.ir aficheidsgroet, waarin zij
nog eenmaal haar onschuld betuigde en hem alles
vergaf. Het geheel ademde liefde en een bijna
bovenmensclielijke goedheid.
Vier, vijf malen las hij deze heerlijke regelen,
tot hij in zijn harteleed dreigde te stikken.
Geruiraen tijd bleef hij zoo alleen, en toen ein
delijk sor Grimaldo, door bange voorgevoelens
gedreven, tegen het bevel van zijnen meester de
kamer binnentrad, vond hij hem, als door eene be
roerte getroffen, bijna levenloos. Leone had zijn
aangezicht op Pia's schouder gedrukt en hield
hare handen vast omkneld.
Nog was hij in zijn volle bewustzijn en kon
hij zich met zijn laatste krachten verzetten tegen
de pogingen van Grimaldo en Luisella, die hem
naar de rustbank wilden dragen.
Dank u, goede lieden fluisterde hij. Gij hebt
haar veipleegd en o| gepast, toen ik haar trou
weloos verliet. Weest barmhartig en laat mij nu
ook in haar armen sterven.
Toen beduidde hij het paar, dat hij met de doode
alleen wilde blijven.
Met tranen in de oogen verlieten de slotvoogd
en zijne vrouw het vertrek.
En toen zij er na vijf minuten, hun kwellende
onrust niet langer kunnend beheerschen, terug
keerden, was alles voorbij.
Over Leone's gelaat lag dezelfde glnas van
stillen vrede, die o\erJiet aangezicht aer blonde
Pia was uitgespreid.
Bid voor de dooden, stamelde Gregorio tot
zijne vrouw.
Voor haar, de vrome, de heilige uit den
grond van mijn hart, antwoordde Luisella met
bevende lippen, maar voor hem, den wreedaard
die haar vermoord heeft neen dat kan
ik niet.
Dan zal ik het doen, zei haar echtgenoot.
Sor Grimaldo viel op de knieën en bad luide:
Vergeef ons onze schulden, gelijk wij ver
geven onze schuldenaren, Heer 1
EINDE.