Nummer TO. Zondag 1 September 1895, 18" Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, VERGEEF ONS ONZE SCHOLDEN, ANTOON TIELEN FEUILLETON. Staatkundig overzicht. UITGEVER- Waalwijk. BEKENDMAKING. Eenige bepalingen uit de algemeene plaatselijke politie-verordening dezer gemeente, waarop in het bijzonder de aandacht der inge zetenen wordt gevestigd. De Echo van het Zuiden, Wult(jksfhr en Lan^traatsche Conranl, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsp rijs per 3 maanden I' 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,35. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever Adv jjtentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertcntiën Smaal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Inhoud van No. 36 van het Geïllustreerd Zondagsblad Dageraad (met ill.) Het geheim der Telegraafdraden. Naar het Eugelsch van Lucy Parmer, (met 2 ill.) Een mand vol kattenkwaad (illDe gebroken snaar (ill.) Een paar huishoudelijke wenken. Anecdoten. Wilhelm Mengelberg, (met portret). Twee levenswegen. Modes (ill.) Oplossing Rebus No. 11. Nieuw prijsraadsel CLII. De laatste inventie (ill.) Een slaventraüsport. Ook al niet nieuw meer. Pas geëngageerd, (ill.) Oplossing Prijsraadsel CXLVII. Dam- probleem, Schaakrubriek. Mededee- lingen. Art. 7. Plet is verboden Vlaggen van uit gevels en andere getim merten, staande langs openbare wegen, voet paden en pleinen, lager te hangen of te laten hangen dan 2V2 meter boven den beganen grond. Met voertuigen, sleden, krui- of handwa gens, uitgezonderd kinderwagentjes en sleden waarin een of meer kinderen zitten op- of over de trottoirs, voet- en wandelpaden, uit sluitend voor voetgangers bestemd of over het marktplein buiten de marktdagen te rijden, of paarden en vee daarover te leiden of te drijven, tenware zulks om te wijken volstrekt noodzakelijk is. 20 Dat wist ik al voor lang, zuchtte Grimaldo. Zij kon geen misdadigster zijn, alleen het denken aan de mogelijkheid is eene misdaad. En de grijze slotvoogd weende. Zijne vrouw Luisella kwam in dit oogenblik ook in de kamer, zij, op wie de kwade aampen der Maremraa niet den minsten invloed hadden, was de trouwe verzorgster van Pia geweest, nacht noch dag week zij van het ziekbed, het was heden de derde nacht dien zij doorwaakte. Geheel den eerbied vergetend, waarmede Siena's stedevoogd haar altijd had vervuld, viel zij uit, Leone te gemoet ijlend, hem toeroepende: De heilige Maagd zij gedankt, dat gij komt, och wat heeft zij naar u verlangd, nog geen uur geleden vroeg zij naar u. Het is goed dat gij hier zijt. Als zij uit haar bewusteloosheid ontwaakt Wat praat gij toch dus viel de capitano haar in de rede. Zij is bewusteloos, heer, vervolgde Luisella treurig, wilt gij haar zien, ga dan gerust binnen. Later als zij bijkomt, moet ge u even verwijderen, opdat wij haar op uwe komst voorbereiden de plotselinge verrassing zou zij niet overleven Wees moedig uwe hoogheid, sprak Grimaldo ontsteld door de aschgrauwe bleekheid van Leone's gelaat. Luisella, schenk den capitano een glas wijn, leun op mijn arm, uwe hoogheid, er is nog hoop. Bid, bid, God zal nog redding zenden Laat mij met rust, zei Leone kortaf. Hij stond rechtop, als uit steen gehouwen, liij zuchtte nog eens diep en ging toen langzaam de zieken kamer binnen. Op een schamel rustbed lag Pia de Toloraei, niettegenstaande de hooge temperatuur die in deze kamer heerschte, tot aan den hals gewik keld in wollen dekens en het hoofd in de kussens verborgen. Als een goudstroom lag het heerlijk blonde haar op het witte laken, maar haar gelaat, dat vroeger als met rozen bedekt was geweest, was nu door zichtig, blauw getintalsof er geen droppel bloed meer vloeide in dat uitgeteerde lichaam, om de lippen, die voor dezen zoo vroolijk lachen, zoo pretteg snappen konden, groefde nu een pijnlijke trek, onuitsprekelijk smartvol, maar Ten opzichte van het verbod tot het be rijden van het marktplein zijn uitgezonderd de bewoners van huizen, wier uitgangen op het marktplein uitkomen voor het laden en lossen van personen en góederen. Ladders, langer dan 5 meters op markt dagen opgericht te plaatsen op openbare pleinen, wegen en voetpaden tot het beklim men van huizen gebouwen of getimmerten of tot het schilderen of repareereu derzelve of tot het beklimmen van steigers, tenzij de ladder op den beganen grond wordt bewaakt en vastgehouden door een daartoe geschikt persoon, of zij opgericht binnen een afgeslo ten ruimte of behoorlijk gekoppeld of vast gebonden aan gebouwen of steigers. Ftecalienvuiluis, doode dieren, bloed ingewanden van dieren, afval van visch of gevogelte, zeepsop of ander vuil water op de openbare wegenstraten, pleinen of 111 de groepen der straten of op voetpaden ot in openbare- of andere wateren, of in open kuilen in de nabijheid van woningen, uit te gieten, af te voeren of te werpen. Art. 14. De asch en vuilnis bij de ingezetenen val lende, worden iederen Vrijdag van gemeentewege opgehaalddus niet meer op Zaterdagen mogen uitsluitend op eerstgenoemden dag en niet anders dan in geschikte door Ucee personen tilbare bakken of potten op de stoep of voor liggende straat worden geplaatst, doch niet langer dan noodig is om op de vuilniskar te worden geledigd zoodat het straatvuil alleen des Zaterdags wordt opgehaald, voor zoover dit kan des avonds, om welke redenen ook, niel weggevoerd zijnde, moet zulks door de betrokken ingezetenen zelf geschieden. De vuilniskar zal in 't vervulg van eene helder klinkende bel zijn voorzien. niet onvriendelijk bittereen wereld van ziele- leed lag er op dat gelaat. Leone trad aarzelend naderbij, overvallen van een onbeschrijfelijk gevoel van wee. Ilij zonk op de knieën voor het rustbed, drukte zijn hoofd er tegen aan en trachtte vergeefs het Snikken te bedwingen. Plotsing schrikte hij op. Pia had de oogen geopend en zag hem, stralend van geluk in het door tranen overstroomd gelaat. Zachtjes noemde zij zijn naam. Leone, sprak zij, och hoe goed zijt ge, dat ge niet langer wachttet. Ik-wist het wel dat mijn Leone mij niet zou laten sterver, zonder no" eenmaal afscheid te hebben genomen van haai" die u geheel toebehoorde van af het eerste oogenblik. Neen, zeg niets! Ik weet het, nu twijfelt gij niet langer meer aan Pia's liefde en trouw. Deze dag moest komen want ik heb er God vurig om gebeden, ieder uur Leone. En nu zijt gij er eindelijk en gij wilt mij zeggen dat het u leed doet mij miskend te hebben, Leone, dat maakt mij zoo gelukkig, zoo nameloos ge lukkig Langzaam had zij gesproken, met heldere, dui delijke stem. Liefkozend streek zij de hand door Leone's haar, wijl hij nog altoos sprakeloos voor haar legerstede geknield lag. O, schrei nietvervolgde zij. Het was niet uw schuld dat een valsche vriend u bedroog. Als hij waarheid gesproken had, dan ware mijne straf zacht geweest, dan hadtgij recht gehad mij te dooden, in plaats van mij naar hier te verban nen waar Gods zon mij toch nog altijd beseheen en de hemel mij troosten kon in mijne ellende. O, ik wil geen onwaarheid spreken, ik was diep ellendig, en meermalen vroeg ik mij zelve at, als een gevoel van gramschap in mij opkwam hoe kan hij, die mij toch acht jaren heeft gekend, aan mij twijfelen? weet hij dan niet dat in mijn hart nooit een valsche gedachte is opgekomen Hoe kan hij nog een rustig oogenblik hebben, terwijl ik hier wegkwijn Maar dan gal' God mij de kracht deze booze gedachten uit mijn hart te verbannen en dan oordeelde ik meer kalm en meer rechtvaardig. Neen, ween niet mijn Leone, alles is voorbij, ik heb u alles, alles vergeven Wat waren wij eens gelukkig, boven alle beschrijving niet waar? O, als gij kunt, houd me dan nog één oogenblik vast, één kort oogenblik maar, eer het met mij gedaan is. Het was zoo heerlijk uw vrouw te zijn, alles met u te deelenGeef..... mij de hand Leone De Belgische kamer van afgevaardigden is, na nog eene langdurige zitting te hebben gehouden, vooronbepaalden tijd uiteengegaan. Een der vruchten van gezegde langdurige zitting was het met 69 tegen 55 genomen besluit tot goedkeuring van het regeerings- voorstel, strekkende om in geval van her stemming bij de gemeentelijke verkiezingen, het beginsel der evenredige vertegenwoordi ging toe te passen. -*** Men zou zeggen (aldus de Berlijnsche correspondent van de N. R. Ctdat er op dit oogenblik achter de diplomatieke schermen kleine onaangenaamheden passeeren. De Post bevat twee mededeelingen, die verdienen de aandacht te trekken. Eerst schrijft dit blad: „Generaal Munier, de schrijver van den be- ruchten brief in Figaro, is nog geheel on derworpen aan de militaire rechtspleging Vervolgens komt het bericht dat de Fransche militaire attaché, de majoor van den genera- len staf Foucauld, de keizer manoeuvres in Pommeren niet zal bijwonen. „Het Fransche leger wordt dit jaar niet vertegenwoordigd. De ledenen daartoe zijn bekend en begrij pelijk." Daarenboven wordt van andere zijde nog medegedeeld dat Munier uit Duitschland tal van brieven ontvangen heeft, waarin deelne mers aan den oorlog hem tarten, zijne be schuldigingen in bijzonderheden te staven tot nog toe moet hij echter halsstarrig ge zwegen hebben. Terwijl het gerucht loopt, dat de Duitsche regeering ter zake van Mu- nier's brief ernstige vertoogen tot den Fran- schen minister van builenlandsche zaken gericht heeft, neemt de Duitsche pers een zoo in 't oog loopende behoedzaamheid in acht bij de bespreking der zaak in dit opzicht, dat men bijna den indruk zou krijgen, alsof Zoo laat me nu niet meer los,houd me vast, de krachten begeven mij, ik voel mij wegzinken. En de aarde in al zijne lieve heerlijkheid blijft achter, hoog boven mij als een flonkerende ster. Haar oogen sloten zich, de loodkleurige lippen bewogen zich zachtjes de hand die Leone had omklemd was koud als ijs. Toen keerde nog eens de kracht in haar terug, zij richtte zich in haar kussens op, legde den ai m om den hals van haren echtgenoot en kuste hem tot afscheid. Toen keek zij hem met haar groote heldere oogen aan. God wilde het zoo, sprak zij zuchtend en ons menschcn voegt het dus ons te onderwerpen. Ik heb in mijne eenzaamheid veel over het inensohelijk leven nagedacht. Al wat ons toeval schijnt, is in werkelijkheid, het noodzakelijke, daarom is kla gen dwaas en ongegrond. Gij hebt mij hartelijk lief, Leone, en mijn heen gaan zal een ongeneeselijke wonde slaan in uw hart. Lijd met geduld zooals ook ik geleden heb. Alles gaat voorbij; wij zijn allen siechts kleine golfjes in den grooten stroom, boombla deren, die afgerukt worden door den herfstwind en dan vergaan. Wees moedig, Leone om Erme- negilde's wil. Zie, ik sterf zonder haar nog een maal omhelsd te hebben en toch ga ik getroost heen. Wees ook zoo. Vaarwel, Leone. Vaarwel! Zij zonk achterover en zacht sluimerde xi in, zonder doodstrijd, met een vreedzamen trek over het gelaat, een glans van vrede en Helde, een zachte ademtocht bewoog nog even de zwakke borst. Toen was alles stil Ook in Leone's hart kwam een plechtige dood- sche stilte, en in nadenken verzonken staarde hij wezenloos voor zich. Langzaam rees hij eindelijk op en bleef eenigen tijd met gevouwen handen voor de doode staan. En bij de aanschouwing van dat vreedzame ge laat, dat evenals de zee na een woedenden storm, de vroegere liefelijke kalmte had teruggekregen, welde geen traan meer in zijn cog op. Alles was nu voorbij. Geen smartelijke trek lag er meer op haie lippen, met een blos warejj de wangen bedekt, het was of de vriendelijke mond, die hem zooveel jaren vriendelijk en lief had toegesproken, nog woorden wilde zeggen van geluk en innige ge negenheid. Voorbij, voorbij Nooit zou hij haar wellui dende heldere stem meer hooren. Hij ging nu naar het naastbijzijne vertrek, waar Sor Grimaldo in de grootste spannig zijn terug komst wachtte. men zich met opzet weerhield, het diploma tieke optreden van het ministerie te Berlijn te bemoeilijken door de uitingen der pers. Bijna even stil nog voorzichtiger haast gedraagt zich de Duitsche pers allereerst de bekende regeeringsorganen en de meer in het verborgen door het ministerie van bui— tenlandsche zaken „geïnspireerde" bladen ten aanzien van het in Russische en Fransche bladen vermelde feit, dat de Russische au toriteiten aan de Duitsche kolonie te Odessa verboden hebben, het Sedanfeest te vieren, en dal zelfs een door den Duitschen consul generaal gedian verzoek om alsnog vergun ning daartoe te verkrijgen, bij hel ministerie van buitenlandsche zaken te Petersburg als „niet gelegen komend" werd afgeslagen. Of ook dit stilzwijgen aan Duitsche zijde mis schien gegrond is op Tie overweging, dat men mogelijke stappen, die zonder opzien te wekken door den Duitschen gezant te Peters burg gedaan zouden kunnen worden, niet behoort te hinderenis voor de profane wereld hier nog een geheim. 't Is de oude geschiedenis, die eeuwig nieuw blijftde officieele mededeelingen over de toestanden op Sicilië, welke nu juist niet getuigen ten gunste van het beleid der Ita- liaansche regeering, zijn in lijnrechten strijd met de op feiten gebaseerde lezingen van onbevooroordeelde berichtgevers.^ Op het eiland Sicilië, de donkere vlek van koning Humbert's heerlijk land, gaat 't weer ernstig toe, sinds vele dagen reeds de on heilsboodschappen volgen elkaar zonder tus- schenpoozen op er wordt door de boeren geprotesteerd er worden af en toe forineele gevechten geleverd tusschen de boeren en de soldaten, er wordt bij wijlen botgevierd aan de vernielzucht, er wordt gemoord en geroofd en het parool der officieuze pers luidtgeen wolkje aan de lucht, alles is rustig Gaat heen, goede lieden, zeide hij met zachte stem, zij slaapt. Ik wil bij haar waken en heb vooreerst uwe hulp niet noodig, Luisella wilde bedenkingen maken, maar de gebiedende blik van haren meester deed haar zien dat tegenwerpingen nntteloos zouden zijn. Zij gingen dus. Leone zette zich aan de eiken houten schrijftafel, waarop enkele boeken lagen met schrijfgereedschap en een toegevouwan papier waarop eenige door Pia geschreven woorden stonden. Het was ha.ir aficheidsgroet, waarin zij nog eenmaal haar onschuld betuigde en hem alles vergaf. Het geheel ademde liefde en een bijna bovenmensclielijke goedheid. Vier, vijf malen las hij deze heerlijke regelen, tot hij in zijn harteleed dreigde te stikken. Geruiraen tijd bleef hij zoo alleen, en toen ein delijk sor Grimaldo, door bange voorgevoelens gedreven, tegen het bevel van zijnen meester de kamer binnentrad, vond hij hem, als door eene be roerte getroffen, bijna levenloos. Leone had zijn aangezicht op Pia's schouder gedrukt en hield hare handen vast omkneld. Nog was hij in zijn volle bewustzijn en kon hij zich met zijn laatste krachten verzetten tegen de pogingen van Grimaldo en Luisella, die hem naar de rustbank wilden dragen. Dank u, goede lieden fluisterde hij. Gij hebt haar veipleegd en o| gepast, toen ik haar trou weloos verliet. Weest barmhartig en laat mij nu ook in haar armen sterven. Toen beduidde hij het paar, dat hij met de doode alleen wilde blijven. Met tranen in de oogen verlieten de slotvoogd en zijne vrouw het vertrek. En toen zij er na vijf minuten, hun kwellende onrust niet langer kunnend beheerschen, terug keerden, was alles voorbij. Over Leone's gelaat lag dezelfde glnas van stillen vrede, die o\erJiet aangezicht aer blonde Pia was uitgespreid. Bid voor de dooden, stamelde Gregorio tot zijne vrouw. Voor haar, de vrome, de heilige uit den grond van mijn hart, antwoordde Luisella met bevende lippen, maar voor hem, den wreedaard die haar vermoord heeft neen dat kan ik niet. Dan zal ik het doen, zei haar echtgenoot. Sor Grimaldo viel op de knieën en bad luide: Vergeef ons onze schulden, gelijk wij ver geven onze schuldenaren, Heer 1 EINDE.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1895 | | pagina 1