r
Nummer 75. Donderdag 19 September 1895. 18e Jaargang.
LIEFDE OFEKWIJIT.
Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
BUITENLAND.
Belgie.
FEUILLETON.
Frankrijk.
Spanje.
Engeland.
Duitschland.
Zij die zich voor
het volgend kwartaal
op dit blad abonneerenontvan
gen de nog deze maand verschij
nende nummers waarin het
begin van het nieuwe feuilleton
GRATIS.
UITGEVER
Waalwijk.
De Echo van het Zuidea
Waal\v|jkschf en Langsliaatsclie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonneraentsp rijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,35.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3raaal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Het blijkt dat kapitein Pelzer, een Belgisch
officier den 5en Juli in den Kongo-Staat ge
storven, te Luluabourg verraderlijk is ver
moord door zijn eigen soldaten. Bijzonder
heden zijn nog niet bekend.
Zondagochtend tegen elf uur steeg de
bekende luchtschipper Toulet voor de drie
honderd een en zestigste maal op. Zijn met
gezellen waren drie Brusselsche winkeliers
en de plaats van opstijging was de Oude
Graanmarkt te Brusselen de toeschouwers
zagen den ballon weldra in zuidelijke richting
wegzweven. Om half twaalf zweefde de
ballon op een kwartier afstands van Hal hoog
bovenden weg van Nijvel naar datdorp. Plotse
ling zagen eenige nieuwsgierigen daar in de
nabijheid hem snel dalen en dwarrelend
neerkomen. Zij schoten toe, en vonden den
ballon in flarden en vier gruwelijk verminkte
lijken in een plas bloed.
Te Hal en in den omtrek wekte de ramp
groote ontzetting. Vreeselijke tooneelen volg
den, toen later op den dag de familieleden
van de ongelukkigen aankwamen en in het
doodenhuisje de verminkte overblijfselen za
gen.
Om de plek waar de ballon neergekomen
was voor het doodenhuisie en het bureau
van politie stond den geheelen middag een
groote volksmenigte.
Adolf heeft beloofd van avond bij ons te
komen, zeide zij toen.
Van avond alweer? vroeg de luitenant,
wiens voorhoofd zich rimpelde. Die komt hier
tegenwoordig eiken dag.
Over Valentines wangen vloog een vluchtig
rood. Ik dacht dat zijn bezoeken u aangenaam
waren, vader. U speelt toch gaarne oen partij
schaak met hem, zeide zij.
De luitenant haalde de schouders op, en ant
woordde: De mensch is een slaaf van zijn
gewoonten; ik geef volstrekt niet om Adolf en
neb daar mijn goede reden voor, maar gedurende
den tijd, dat hij in Berlijn vertoeft, is hij mij
zoo trouw komen bezoeken, dat ik bijna iets mis
als hij des avonds wegblijft. Ik dacht echter dat
hij van daag reeds hier was geweest; ik dacht
zijn stem te hooren toen ik nog te bed lag.
Naar ik meen heeft hij voor tante Constance
een boodschap gedaan, daarom is hij er geweest.
Die twee hebben altijd wat met elkaar, men
zou denkeu dat die oude nog een liefdes histo-
retje aan de hand had, zei de luitenant lachend.
Toen richtte hij zich echter plotseling op in zijn
kussens en vroeg ern9tig, bijna angstigVa
lentine mijn kind, zeg mij eens oprechthoe
bevalt Adolf u
Getroffen keek Valentine op en een verrader
lijk rood kleurde vluchtig haar wangen. Hoe
komt u op die vraag? vroeg zij in plaats van
te antwoorden.
Zeg maar hoe hij u bevalt.
Nu als ik de waarheid moet zeggen, niet
bijzonder, antwoordde zij een weinig bedrukt.
De zieke haalde blijkbaar met verlicht hart
adem.
Zoudt ge hem iief kunnen hebben
Neen vader nooit! antwoordde Valentine
vastberaden.
Adolf is rijk, hij heeft uit Amerika een
aanzienlijk vermogen meegebracht, vervolgde
de vader en gij zijt arm, zeer arm. Ik laat u
Men denkt dat de ballon gebarsten is door
buitengewone uitzetting ten gevolge van de
zonnewarmte. Het bekleedsel was niet nieuw
meer.
De koning van Belgie is thans weer te Aix
les Bains teruggekeerd. Donderdag of Vrijdag
komt hij andermaal te Parijs waar baron
d'Anethan, zijn gezant aldaar, hem zal ont
vangen. De president der republiek zal dan
zijn teruggekeerd van de revue te Mirecourt,
waarmee de manoeuvres worden besloten en
koning Leopold zal een onderhoud met hem
hebben waarschijnlijk te Fontainebleau
waar Felix Faure thans, na van zijn vader
stad onder vele blijken van sympathie afscheid
genomen te hebben, vertoeft.
De lord mayor, weder te Parijs terug
gekeerd, heeft Zaterdag aangezeten aan een
feestmaal ter zijner eere gegeven door Fer-
nand Xau, directeur van het Journal. Behalve
de prefect van politie en de kabinetschef van
den minister van binnenlandsche zaken zaten
mede aan Francois Coppée, Paul Hervieu,
Catulle Mendès, Armand Silvestre, Charles
Toché, Caran d'Ache, Clovis Hugues en an
dere Parijsche litteraire en journalistieke no-
tabiliteiten.
Zondag is sir Joseph Ronals een schitterend
déjeuner aangeboden door den Parijschen
gemeenteraad. Er waren slechts veertig gasten;
vele raadsleden waren uit de stad, anderen
werden door hun socialistische overtuiging
verhinderd aan het feestmaal deel te nemen.
De voorzitter Rousselle ontving den lord
mayor. Lord Dufferin zat mede aan; de
ministers hadden zich laten vertegenwoor
digen.
Hoewel de resultaten niet aan de verwach
tingen beantwoorden, blijven de socialisten
zich groote moeite geven om de werkstakers
van Carmaux in staat te stellen hun strijd
tegen de directie der fabrieken voort te zetten.
Nu worden er soirées chantantes gehouden,
waarvan de opbrengst ten bate der werksta-
niet9 na, want het kleine vermogen van uwe
moeder
Stil vader, wind u niet op, smeekte Va
lentine. Dus zou u niet willen dat ik met
Adolf trouwde
Neen, neen I riep Zier, dat niet
gevoelde
vriendelijkheid van den neef viel te zeer in het
Valentine gevoelde zich zeer verlicht. De
oog om twijfel over tc laten omtrent zijne be
doelingen. Tot heden had zij geloofd dat haar
vader hem begunstigde, doch zij had zich daar
over niet ongerust gemaakt. Zij had gehoopt,
hein te kunnen zeggen Ik bemin een ander die
jonger, beminnelijker en rijker is dan Adoll en
wiens leven niet in geheimen gehuld is. Doch
nu durfde zij het niet wagen haar vader zulk
een bekentenis te doen, want zij had er dan bij
moeten voegen, dat de moeder van haren gelief
de haar niet als dochter wilde erkennen, en haar
het huis uit gejaagd had. Dat zou haar vader
den dood gedaan hebben.
Stel u gerust, lieve vader, ik zou nooit
Adolf's vrouw geworden zijn, tenzij ik daarmede
uw vurigsten wensch vervuld had, zeide zij, en
streelde hem daarbij langs de handen.
Hij trok haar hoofd aan zijne borst en streek
haar langs de bruine haren.
Mijn dierbaar kind, God zegene u. Neen,
zulk een offer zou uw vader nooit van u begeerd
hebben. Zoolang ik leef zou ik niet toege
Hij bleef in zijne woorden steken. De deur
ging open en tante Constance, een klein, mager
vrouwtje met gerimpeld gelaat, trippelde de ka
mer binnen.
T-^Er houdt een rijtuig voor het tuinhek stil
jen als ik mij niet vergis, stapt mevrouw Rech-
Ting daar uit. Ik heb het door het keukenraampje
gezien. Zij spreekt nog even met den koetsier,
maar ze zal wel dadelijk aanschellen,
Valentine werd doodsbleek; zij greep de leu
ning van een stoel om staande te blijven. Welke
reden kon die vrouw hebben om haar nu op te
zoeken, nadat zij hacr eergisteren zoo smadelijk
bejegend hadEen zoete bedwelmende hoop
steeg in haar op. Kwam zij om haar toestemming
te brengen,- om het gebeurde ongedaan te maken,
om bij haar vader aanzoek te doen voor haar
zoon
De tegenwoordigheid van haar vader bracht
haar tot bezinning. Welke retleu mevrouw Rech.
kers-gezinnen strekt. Fournière, gemeente
raadslid van Parijs, houdt vooraf eene rede
van niet zeer kalmen aard; een zangeres draagt
den chant de la grève voor en het publiek
amuseert zich en roept leve de commune! en
leve de sociale hetgeen op zich zelf al
een niet gering genot is.
Het proces der Zuider spoorwegen te
Parijs, dat indertijd als „een tweede Panama
zaak" werd aangekondigd, is, gelijk men in
de laatste dagen wel voorzag, geëindigd met
vrijspraak van de drie beschuldigden. De
pleidooien der verdedigers, die niet verzuim
den te herinneren aan de politieke personen,
die eigenlijk naast de beschuldigden moesten
zitten, maakten veel indruk, en zoo werden
Martin, Audré en Robin, door het openbaar
ministerie aangewezen als „lage geldwolven,
afzetters, op heeterdaad betrapt", door de
gezwoienen onschuldig verklaard en daarna
onverwijld op vrije voeten gesteld.
In het arsenaal te Toulon zijn belang
rijke verduisteringen ontdekt. Een ambtenaar,
Fouque geheeten, is gearresteerd, benevens
een aannemer, die jaren lang aan de marine
geleverd heeft.
Een jonkman, die zich te Lyon in de
menagerie van Pezon wilde laten photogra-
pheeren in het leeuwenhok en 's morgens
vroeg buiten weten van den eigenaar binnen
ging, is het slachtoffer van zijn roekeloosheid
geworden. ITj werd door een der leeuwen
verscheurd.
De Madridsche Imparcial meldt uit Plava-
na, dat de rebellen de landbevolking van
Santa Clara trachten op te zetten. Maar er
zijn voldoende troepen aanwezig, om dit tegen
te gaan.
Het dagblad Liberal ontving bericht, dat
de opstandelingen het fort Manaquita en een
huis te Aguada Soborucal met dynamiet in
de lucht hebben doen vliegen. Vervolgens
deden zij een aanval op het doro Rasseles,
ling ook voor haar bezoek kon hebben, de zieke
mocht die niet uit den mond van mevrouw
llechling vernemen, daar zij haar eigenaardige
plompe manier had van zich uit te drukken.
Het mocht dan goed of kwaad zijn, den zieke
kon het nie' anders dan nadeelig zijn. Zij peinsde
op een middel om hem op de geschiktste manier
te verwijderen, toen haar vader haar voorkwam.
Komt mevrouw Rechling? Zij schijnt vroe
ger teruggekeerd te zijn en komt u zeker halen.
De vreugde is van korten duur geweest, zeide
hij op treurigen toon. Ga haar tegemoet, Valen
tine, en laat haar in de salon, voegde hij er op
spottenden toon bij, terwijl hij in de kamer
rondkeek. Ik zal mij spoedig kleeden, want in
mijn kamerjas kan ik de honneurs niet waar
nemen. Komaan, Constance, help mij naar mijn
slaapkamer.
De kleine oude dime greep de kussens en
dekens van den leuningstoel en wierp die in liet
kleine smalle kamertje, dat haar voor slaapver
trek diende. Toen ondersteunde zij haar broeder
en voerde hem in een andere kamer, waar zijn
gemakkelijk bed en schrijftafel stond.
Intusschen was reeds tweemalen luid gescheld.
Valentine opende de deur en zag mevrouw llech
ling tnet hoogrood gelaat voor zich staan.
Waarom <loet u niet open? vroeg zij in
plaats van te groeten, en zij streek met haar
fijnen zakdoek langs het voorhoofd, waarop,
ondanks de koude, groote zweetdroppels perelden.
Neem niet kwalijk mevrouw. Ik kwam
zoodra ik hoorde schellen, antwoordde Valentine
beleefd maar koel.
Mevrouw Rechling antwoordde met een glim
lach en een beleedigend schouderophalen. Zij
drong het meisje voor zich uit; de kamer in
waar zij zonder koraplimenten op de sofa plaats
nam.
Valentine stond d.iar en wist niet wat zij er
vsn denken moest. Gedurende het jaar, dat zij
bij mevrouw Rechling in betrekking geweest
was, was zij aan menige wonderlijke eigenaar
digheid dier dame gewoon geraakt, maar zij kon
niet begrijpen, wat dit bezoek en zulk een han
delwijze te beduiden hadden.
Nu, dat had u zeker niet gedacht, dat ik
zelf komen zou begon mevrouw Rechling en
zette daarbij een gezicht, dat naazij meende,
veel waardigheid toonde.
maar dank zij der heldhaftige verdediging
werden zij afgeslagen, ^vele gekwetsten ach
terlatend.
Twee groote branden hebben te Londen
aanzienlijke schade veroorzaakt. Door den
eenen werd de groote kaarsenfabriek van
Field Sons. „Lambeth" gedeeltelijk ver
nield, en door den ander een deel der
pickle-fabriek van gebrs. Hay ward, Kensing
ton, in de asch gelegd,
Zondagmorgen is. naar de Indépendance
meldt, brand ontstaan op het stoomschip
Irma, dat vaart tusschen Londen en Edin-
burg. De brand brak uit op het traject tusschen
Leith en Londen; er waren honderd passa
giers aan boord, die allen behouden zijn,
behalve vijf vrouwelijke passagiers der tweede
klasse, de hofmeesteres en een kind, die in
vlammen zijn omgekomen.
Een brutale diefstal is te Birmingham
gepleegd. Daar is de „Engelsche voetbal
cup" gestolen uit de winkelkast van een win
kelier in Newstown row, aan wien de houders
den eerebeker voor een paar weken hadden
afgestaan. De beker bestond al 23 jaar.
Pijnlijk opzien, vooral onder de conserva
tieven maakt te Berlijn de mededeeling in
de Kreuz-Zeitung, dat de oud redacteur vrij
heer Yon Ilammerstein nu van geschorst
ontslagen is en de justitie in de zaak gemengd
werd. Op eene andere plaats in het blad
wordt medegedeeld, dat Von Hammerstein
is afgetreden als lid van den rijksdag en van
het Pruisisch huis van afgevaardigden.
Met andere woorden de voor een vol
maakt edelman gehouden conservatieve leider,
die zoo zalvend over de gebreken van den
tijd, over de zedeloosheid, speculatiegeest,
overdaad en liberalisme wist te schrijven,
wordt nu ontmaskerd als een brutale huiche
laar en gewone bedrieger, die fondsen heeft
Die eer heb ik inderdaad niet verwacht
mevrouw
Neen, een eer wilde ik u daarmee niet aan
doen, viel mevrouw llechling haar in de rede.
liet is alleen aan mijn goedhartigheid te wijten
dat ik hier kom en de zaak niet dadelijk aan
de groote klok heb gehangen.
Valentine keek haar met groote oogen ver
wonderd aan. Wat bedoelde die vrouw eigenlijk?
Zij deed haar best om den loop van haar ge
dachten te raden, en meenende dat haar woorden
doelden op haar verhouding tot Koenraad Rech
ling, antwoordde zij; O. mevrozw, u behoeft
niet bang te wezez, dat mijn vader zijn toe
stemming zal geven tot mijn verloving met een
jonkman, wians moeder haar goedkeuring daaraan
niet wil schenken.
Thans sloeg mevrouw Rechling de handen in
elkaar en riepHé 1 dat is niet onaardig ver
zonnen. Ge zet nog een hooge borst en spreekt
van een verloving. Aan zulk eene dwaasheid
denkt mijn Koenraad niet meer dit goede -is
er tenminste uit voortgekomen.
Het was of een tweesnijdend zwaard door
Valentine's hart ging. Had Koenraad werkelijk
nu reeds toegegeven om van haar af te zien en
was zijn moeder gekomen om dezen triomf te
verkondigen en zich te verlustigen in haar smart?
Zoo iets was van de hardvochtige, onbeschaafde
vrouw te verwachten, maar niet zooveel laffe
wankelmoedigheid van haar zoon In hare ge
dachten vergaf het jonge meisje den geliefde
reeds het onrecht, dat hij haar had aangedaan.
Koel, bedaard antwoordde zij: Ik begrijp u
niet mevrouw.
Werkelijk-niet vroeg mevrouw Rechling
met een hoonenden lach! Sedert eergisteren schijnt
ge moeilijk van begrip te zijn geworden. Ik zal
daarom duidelijker zeggen wat ik meen.
Daarmee zult u mij verplichten, mevrouw
Rechling! Wat verlangt u van mij?
Nu ben ik die voorname manieren zat, viel
mevrouw op ruwen toon ui?. Stel u toch zoo
niet aan, u weet zeer goed waarvoor ik kom.
Ik herhaal u, dat ik het niet weet en ver
zoek u het mij te zeggen.
Nu vooruit aan 1 sprak mevrouw Rechling,
die meende, dai zij nu wel voor een oogenblik
het weinigje, dat zij zich van fatsoenlijke manieren
had eigen gemaakt, terzijde kon zetten. Kor|