r Nummer 75. Donderdag 19 September 1895. 18e Jaargang. LIEFDE OFEKWIJIT. Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, BUITENLAND. Belgie. FEUILLETON. Frankrijk. Spanje. Engeland. Duitschland. Zij die zich voor het volgend kwartaal op dit blad abonneerenontvan gen de nog deze maand verschij nende nummers waarin het begin van het nieuwe feuilleton GRATIS. UITGEVER Waalwijk. De Echo van het Zuidea Waal\v|jkschf en Langsliaatsclie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonneraentsp rijs per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,35. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden aan den Uitgever Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3raaal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Het blijkt dat kapitein Pelzer, een Belgisch officier den 5en Juli in den Kongo-Staat ge storven, te Luluabourg verraderlijk is ver moord door zijn eigen soldaten. Bijzonder heden zijn nog niet bekend. Zondagochtend tegen elf uur steeg de bekende luchtschipper Toulet voor de drie honderd een en zestigste maal op. Zijn met gezellen waren drie Brusselsche winkeliers en de plaats van opstijging was de Oude Graanmarkt te Brusselen de toeschouwers zagen den ballon weldra in zuidelijke richting wegzweven. Om half twaalf zweefde de ballon op een kwartier afstands van Hal hoog bovenden weg van Nijvel naar datdorp. Plotse ling zagen eenige nieuwsgierigen daar in de nabijheid hem snel dalen en dwarrelend neerkomen. Zij schoten toe, en vonden den ballon in flarden en vier gruwelijk verminkte lijken in een plas bloed. Te Hal en in den omtrek wekte de ramp groote ontzetting. Vreeselijke tooneelen volg den, toen later op den dag de familieleden van de ongelukkigen aankwamen en in het doodenhuisje de verminkte overblijfselen za gen. Om de plek waar de ballon neergekomen was voor het doodenhuisie en het bureau van politie stond den geheelen middag een groote volksmenigte. Adolf heeft beloofd van avond bij ons te komen, zeide zij toen. Van avond alweer? vroeg de luitenant, wiens voorhoofd zich rimpelde. Die komt hier tegenwoordig eiken dag. Over Valentines wangen vloog een vluchtig rood. Ik dacht dat zijn bezoeken u aangenaam waren, vader. U speelt toch gaarne oen partij schaak met hem, zeide zij. De luitenant haalde de schouders op, en ant woordde: De mensch is een slaaf van zijn gewoonten; ik geef volstrekt niet om Adolf en neb daar mijn goede reden voor, maar gedurende den tijd, dat hij in Berlijn vertoeft, is hij mij zoo trouw komen bezoeken, dat ik bijna iets mis als hij des avonds wegblijft. Ik dacht echter dat hij van daag reeds hier was geweest; ik dacht zijn stem te hooren toen ik nog te bed lag. Naar ik meen heeft hij voor tante Constance een boodschap gedaan, daarom is hij er geweest. Die twee hebben altijd wat met elkaar, men zou denkeu dat die oude nog een liefdes histo- retje aan de hand had, zei de luitenant lachend. Toen richtte hij zich echter plotseling op in zijn kussens en vroeg ern9tig, bijna angstigVa lentine mijn kind, zeg mij eens oprechthoe bevalt Adolf u Getroffen keek Valentine op en een verrader lijk rood kleurde vluchtig haar wangen. Hoe komt u op die vraag? vroeg zij in plaats van te antwoorden. Zeg maar hoe hij u bevalt. Nu als ik de waarheid moet zeggen, niet bijzonder, antwoordde zij een weinig bedrukt. De zieke haalde blijkbaar met verlicht hart adem. Zoudt ge hem iief kunnen hebben Neen vader nooit! antwoordde Valentine vastberaden. Adolf is rijk, hij heeft uit Amerika een aanzienlijk vermogen meegebracht, vervolgde de vader en gij zijt arm, zeer arm. Ik laat u Men denkt dat de ballon gebarsten is door buitengewone uitzetting ten gevolge van de zonnewarmte. Het bekleedsel was niet nieuw meer. De koning van Belgie is thans weer te Aix les Bains teruggekeerd. Donderdag of Vrijdag komt hij andermaal te Parijs waar baron d'Anethan, zijn gezant aldaar, hem zal ont vangen. De president der republiek zal dan zijn teruggekeerd van de revue te Mirecourt, waarmee de manoeuvres worden besloten en koning Leopold zal een onderhoud met hem hebben waarschijnlijk te Fontainebleau waar Felix Faure thans, na van zijn vader stad onder vele blijken van sympathie afscheid genomen te hebben, vertoeft. De lord mayor, weder te Parijs terug gekeerd, heeft Zaterdag aangezeten aan een feestmaal ter zijner eere gegeven door Fer- nand Xau, directeur van het Journal. Behalve de prefect van politie en de kabinetschef van den minister van binnenlandsche zaken zaten mede aan Francois Coppée, Paul Hervieu, Catulle Mendès, Armand Silvestre, Charles Toché, Caran d'Ache, Clovis Hugues en an dere Parijsche litteraire en journalistieke no- tabiliteiten. Zondag is sir Joseph Ronals een schitterend déjeuner aangeboden door den Parijschen gemeenteraad. Er waren slechts veertig gasten; vele raadsleden waren uit de stad, anderen werden door hun socialistische overtuiging verhinderd aan het feestmaal deel te nemen. De voorzitter Rousselle ontving den lord mayor. Lord Dufferin zat mede aan; de ministers hadden zich laten vertegenwoor digen. Hoewel de resultaten niet aan de verwach tingen beantwoorden, blijven de socialisten zich groote moeite geven om de werkstakers van Carmaux in staat te stellen hun strijd tegen de directie der fabrieken voort te zetten. Nu worden er soirées chantantes gehouden, waarvan de opbrengst ten bate der werksta- niet9 na, want het kleine vermogen van uwe moeder Stil vader, wind u niet op, smeekte Va lentine. Dus zou u niet willen dat ik met Adolf trouwde Neen, neen I riep Zier, dat niet gevoelde vriendelijkheid van den neef viel te zeer in het Valentine gevoelde zich zeer verlicht. De oog om twijfel over tc laten omtrent zijne be doelingen. Tot heden had zij geloofd dat haar vader hem begunstigde, doch zij had zich daar over niet ongerust gemaakt. Zij had gehoopt, hein te kunnen zeggen Ik bemin een ander die jonger, beminnelijker en rijker is dan Adoll en wiens leven niet in geheimen gehuld is. Doch nu durfde zij het niet wagen haar vader zulk een bekentenis te doen, want zij had er dan bij moeten voegen, dat de moeder van haren gelief de haar niet als dochter wilde erkennen, en haar het huis uit gejaagd had. Dat zou haar vader den dood gedaan hebben. Stel u gerust, lieve vader, ik zou nooit Adolf's vrouw geworden zijn, tenzij ik daarmede uw vurigsten wensch vervuld had, zeide zij, en streelde hem daarbij langs de handen. Hij trok haar hoofd aan zijne borst en streek haar langs de bruine haren. Mijn dierbaar kind, God zegene u. Neen, zulk een offer zou uw vader nooit van u begeerd hebben. Zoolang ik leef zou ik niet toege Hij bleef in zijne woorden steken. De deur ging open en tante Constance, een klein, mager vrouwtje met gerimpeld gelaat, trippelde de ka mer binnen. T-^Er houdt een rijtuig voor het tuinhek stil jen als ik mij niet vergis, stapt mevrouw Rech- Ting daar uit. Ik heb het door het keukenraampje gezien. Zij spreekt nog even met den koetsier, maar ze zal wel dadelijk aanschellen, Valentine werd doodsbleek; zij greep de leu ning van een stoel om staande te blijven. Welke reden kon die vrouw hebben om haar nu op te zoeken, nadat zij hacr eergisteren zoo smadelijk bejegend hadEen zoete bedwelmende hoop steeg in haar op. Kwam zij om haar toestemming te brengen,- om het gebeurde ongedaan te maken, om bij haar vader aanzoek te doen voor haar zoon De tegenwoordigheid van haar vader bracht haar tot bezinning. Welke retleu mevrouw Rech. kers-gezinnen strekt. Fournière, gemeente raadslid van Parijs, houdt vooraf eene rede van niet zeer kalmen aard; een zangeres draagt den chant de la grève voor en het publiek amuseert zich en roept leve de commune! en leve de sociale hetgeen op zich zelf al een niet gering genot is. Het proces der Zuider spoorwegen te Parijs, dat indertijd als „een tweede Panama zaak" werd aangekondigd, is, gelijk men in de laatste dagen wel voorzag, geëindigd met vrijspraak van de drie beschuldigden. De pleidooien der verdedigers, die niet verzuim den te herinneren aan de politieke personen, die eigenlijk naast de beschuldigden moesten zitten, maakten veel indruk, en zoo werden Martin, Audré en Robin, door het openbaar ministerie aangewezen als „lage geldwolven, afzetters, op heeterdaad betrapt", door de gezwoienen onschuldig verklaard en daarna onverwijld op vrije voeten gesteld. In het arsenaal te Toulon zijn belang rijke verduisteringen ontdekt. Een ambtenaar, Fouque geheeten, is gearresteerd, benevens een aannemer, die jaren lang aan de marine geleverd heeft. Een jonkman, die zich te Lyon in de menagerie van Pezon wilde laten photogra- pheeren in het leeuwenhok en 's morgens vroeg buiten weten van den eigenaar binnen ging, is het slachtoffer van zijn roekeloosheid geworden. ITj werd door een der leeuwen verscheurd. De Madridsche Imparcial meldt uit Plava- na, dat de rebellen de landbevolking van Santa Clara trachten op te zetten. Maar er zijn voldoende troepen aanwezig, om dit tegen te gaan. Het dagblad Liberal ontving bericht, dat de opstandelingen het fort Manaquita en een huis te Aguada Soborucal met dynamiet in de lucht hebben doen vliegen. Vervolgens deden zij een aanval op het doro Rasseles, ling ook voor haar bezoek kon hebben, de zieke mocht die niet uit den mond van mevrouw llechling vernemen, daar zij haar eigenaardige plompe manier had van zich uit te drukken. Het mocht dan goed of kwaad zijn, den zieke kon het nie' anders dan nadeelig zijn. Zij peinsde op een middel om hem op de geschiktste manier te verwijderen, toen haar vader haar voorkwam. Komt mevrouw Rechling? Zij schijnt vroe ger teruggekeerd te zijn en komt u zeker halen. De vreugde is van korten duur geweest, zeide hij op treurigen toon. Ga haar tegemoet, Valen tine, en laat haar in de salon, voegde hij er op spottenden toon bij, terwijl hij in de kamer rondkeek. Ik zal mij spoedig kleeden, want in mijn kamerjas kan ik de honneurs niet waar nemen. Komaan, Constance, help mij naar mijn slaapkamer. De kleine oude dime greep de kussens en dekens van den leuningstoel en wierp die in liet kleine smalle kamertje, dat haar voor slaapver trek diende. Toen ondersteunde zij haar broeder en voerde hem in een andere kamer, waar zijn gemakkelijk bed en schrijftafel stond. Intusschen was reeds tweemalen luid gescheld. Valentine opende de deur en zag mevrouw llech ling tnet hoogrood gelaat voor zich staan. Waarom <loet u niet open? vroeg zij in plaats van te groeten, en zij streek met haar fijnen zakdoek langs het voorhoofd, waarop, ondanks de koude, groote zweetdroppels perelden. Neem niet kwalijk mevrouw. Ik kwam zoodra ik hoorde schellen, antwoordde Valentine beleefd maar koel. Mevrouw Rechling antwoordde met een glim lach en een beleedigend schouderophalen. Zij drong het meisje voor zich uit; de kamer in waar zij zonder koraplimenten op de sofa plaats nam. Valentine stond d.iar en wist niet wat zij er vsn denken moest. Gedurende het jaar, dat zij bij mevrouw Rechling in betrekking geweest was, was zij aan menige wonderlijke eigenaar digheid dier dame gewoon geraakt, maar zij kon niet begrijpen, wat dit bezoek en zulk een han delwijze te beduiden hadden. Nu, dat had u zeker niet gedacht, dat ik zelf komen zou begon mevrouw Rechling en zette daarbij een gezicht, dat naazij meende, veel waardigheid toonde. maar dank zij der heldhaftige verdediging werden zij afgeslagen, ^vele gekwetsten ach terlatend. Twee groote branden hebben te Londen aanzienlijke schade veroorzaakt. Door den eenen werd de groote kaarsenfabriek van Field Sons. „Lambeth" gedeeltelijk ver nield, en door den ander een deel der pickle-fabriek van gebrs. Hay ward, Kensing ton, in de asch gelegd, Zondagmorgen is. naar de Indépendance meldt, brand ontstaan op het stoomschip Irma, dat vaart tusschen Londen en Edin- burg. De brand brak uit op het traject tusschen Leith en Londen; er waren honderd passa giers aan boord, die allen behouden zijn, behalve vijf vrouwelijke passagiers der tweede klasse, de hofmeesteres en een kind, die in vlammen zijn omgekomen. Een brutale diefstal is te Birmingham gepleegd. Daar is de „Engelsche voetbal cup" gestolen uit de winkelkast van een win kelier in Newstown row, aan wien de houders den eerebeker voor een paar weken hadden afgestaan. De beker bestond al 23 jaar. Pijnlijk opzien, vooral onder de conserva tieven maakt te Berlijn de mededeeling in de Kreuz-Zeitung, dat de oud redacteur vrij heer Yon Ilammerstein nu van geschorst ontslagen is en de justitie in de zaak gemengd werd. Op eene andere plaats in het blad wordt medegedeeld, dat Von Hammerstein is afgetreden als lid van den rijksdag en van het Pruisisch huis van afgevaardigden. Met andere woorden de voor een vol maakt edelman gehouden conservatieve leider, die zoo zalvend over de gebreken van den tijd, over de zedeloosheid, speculatiegeest, overdaad en liberalisme wist te schrijven, wordt nu ontmaskerd als een brutale huiche laar en gewone bedrieger, die fondsen heeft Die eer heb ik inderdaad niet verwacht mevrouw Neen, een eer wilde ik u daarmee niet aan doen, viel mevrouw llechling haar in de rede. liet is alleen aan mijn goedhartigheid te wijten dat ik hier kom en de zaak niet dadelijk aan de groote klok heb gehangen. Valentine keek haar met groote oogen ver wonderd aan. Wat bedoelde die vrouw eigenlijk? Zij deed haar best om den loop van haar ge dachten te raden, en meenende dat haar woorden doelden op haar verhouding tot Koenraad Rech ling, antwoordde zij; O. mevrozw, u behoeft niet bang te wezez, dat mijn vader zijn toe stemming zal geven tot mijn verloving met een jonkman, wians moeder haar goedkeuring daaraan niet wil schenken. Thans sloeg mevrouw Rechling de handen in elkaar en riepHé 1 dat is niet onaardig ver zonnen. Ge zet nog een hooge borst en spreekt van een verloving. Aan zulk eene dwaasheid denkt mijn Koenraad niet meer dit goede -is er tenminste uit voortgekomen. Het was of een tweesnijdend zwaard door Valentine's hart ging. Had Koenraad werkelijk nu reeds toegegeven om van haar af te zien en was zijn moeder gekomen om dezen triomf te verkondigen en zich te verlustigen in haar smart? Zoo iets was van de hardvochtige, onbeschaafde vrouw te verwachten, maar niet zooveel laffe wankelmoedigheid van haar zoon In hare ge dachten vergaf het jonge meisje den geliefde reeds het onrecht, dat hij haar had aangedaan. Koel, bedaard antwoordde zij: Ik begrijp u niet mevrouw. Werkelijk-niet vroeg mevrouw Rechling met een hoonenden lach! Sedert eergisteren schijnt ge moeilijk van begrip te zijn geworden. Ik zal daarom duidelijker zeggen wat ik meen. Daarmee zult u mij verplichten, mevrouw Rechling! Wat verlangt u van mij? Nu ben ik die voorname manieren zat, viel mevrouw op ruwen toon ui?. Stel u toch zoo niet aan, u weet zeer goed waarvoor ik kom. Ik herhaal u, dat ik het niet weet en ver zoek u het mij te zeggen. Nu vooruit aan 1 sprak mevrouw Rechling, die meende, dai zij nu wel voor een oogenblik het weinigje, dat zij zich van fatsoenlijke manieren had eigen gemaakt, terzijde kon zetten. Kor|

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1895 | | pagina 1