Nummer 77. Donderdag 26 September 1895. 18e Jaargang.
LIEFDE OVER WINT.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
lesisMpea Otaaje Bedes
ANTOON TI ELEN
50-jarig Jubilé
FEUILLETON.
UITGEVER-
Waalwijk.
te WAALWIJK.
De Echo van hei Zuiden,
Waalw(jksclie en Laigstiiatsclie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsp rijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,25.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden
aan den Uitgever
Adveiitentikn 17 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3raaal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
VAN DEN
Zaterdag avond namen de feestelijkheden
een aanvang tot viering van het gouden feest
van den Koninklijken Oranje doelen alhier.
Veel reeds werd er over die feesten gesproken
en hoe meer de dagen naderden, waarop ze
zouden gegeven worden, des te hooger werd
de verwachting gespannen; met koortsachtigen
ijver werd, vooral in 't eind der week, gewerkt
om de laatste hand te leggen aan praalwagens
en versieringen, zoodat, toen het oogenblik
van feestvieren gekomen was, alles gereed
was en de bevolking in de meest opgewekte
stemming verkeerde. Zaterdag tegen den
avond werden de vlaggen uitgestoken.
Ten 7Vj ure gat het oudste Waalwijksche
muziekgezelschap, de harmonie St. Crispijn
van Waalwijk en Bezooien, onder directie van
den heer Jos. C. W. Mahieu, tot opening een
Volksconcert op de prachtig versierde en
schitterend verlichte feestkiosk op het markt
plein, dat er zeer feestelijk uitzag. Verschil
lende koffiehuishouders en enkele particulieren,
op en nabij het marktplein wonende, hadden
namelijk aan hunne huizen of in hunne uit
stalkasten versieringen en verlichting doen
aanbrengen, wat een zeer prettig effect maakte.
Op het marktplein en in de straten bewoog
zich eene dichte menigte, blijkbaar in de
beste stemming om feest te vieren, daartoe
nog meer uitgelokt door het heerlijke najaars-
weder. De harmonie bracht een achttal stuk
ken ten gehoore, die het publiek zeer goed
voldeden; in de beste orde liep deze eerste
feestavond af.
Zondag was 't nog heel wat drukker. In den
voormiddag voerden spoor- en tramwegen
en rijtuigen verschillende handboogschutte-
tijen aan, die deel zouden nemen aan den
MMBWPIIWJWMPIgmWnWMa
Wat zegt die vrouw daar? riep hij. Wie
heeft een halssnoer gestolen Gij En naar
wie zal zij de politie zenden
Van schrik kon Valentine geen woord uit
brengen, zij stond als versteend. Mevrouw Rech-
ling echter werd half zinneloos van angst bij
den aanblik van den zieke, die meer op een
wandelend lijk dan op een mensch geleek.
Houd u bedaard, mijnheer, stamelde zij.
het misverstand is reeds opgehelderd; maar als
men zoo op staanden voet een meisje uit haar
betrekking ontslaat.
De luitenant sprong op haar toe. Wat moet
ik hooreuWat hebt gij mijn dochter gedaan?
Valentine, waarom......
Hij bleef in zijne woorden steken en viel met
een doffen gil op den grond.
Gij hebt hem vermoord! riep Valentine en
knielde bij haar vader neer, terwijl tante Con
stance handenwringend kwam binnenstormen.
Mevrouw Rechling stond nog een paar minu
ten zonder te weten wat zij beginnen zou. Toen
trok zij haar mantel terecht, greep haar mof
van den vloer en verliet haastig de kamer. Zij
snelde de gang door, verliet het huis, stapte in
het rijtuig en zei tegen den koetsier: Vlug,
rijd zoo snel, als de paarden loopen kunnen. Dan
krijgt ge daarvoor en voor het wachten twee
mark fooi 1
DERDE HOOFDSTUK.
Meisje, geef mij gauw wat drinken, ik sterf
van dorst 1 met deze woorden stormde mevrouw
Rechling de keuken in, zoodra de knecht op haar
heftig aanschellen de deur geopend had. Zonder
op haar prachtigen fluweelen mantel acht te
slaan, viel zij op den eersten den besten keuken
stoel neer.
Water! gebood zij stampvoetend, daar zoo
wel Louisa als Mina haar verwonderd aankeken.
Aan de kraan der waterleiding vulde Mina
een groot glas en reikte het hare meesteres toe,
uitgeschreven wedstrijd, alsmede een groot
aantal personen van elders gekomeu, om van
de Waalwijksche feesten te profïteeren.
De president van het feestvierend gezel -
schap, de heer A. C. van Tilburg, werd in
ope«: landauer aan huis afgehaald door den
president der teestcommissie en den secreta is
van den doelen. Daarna werden de schutters-
gezclschappen ten 1 D/s ure op de zaal Musis
Sacrum ontvangen door de feestcommissie
en den Kon. Oranje doelen. De voorzitter
der commissie de heer D. A. Kakebeen,
heette de heeren uit naam van den Kon.
Oranje doelen hartelijk welkom en gaf voor
lezing van het reglement.
Na afloop nam de wedstrijd een aanvang
op de schietbanen van den Oranje doelen
en van Recht door Zee.
Ten l2l/2 ure gaf de liedertafel Oefening
en Vermaak van Waalwijk en Bezooien op
het marktplein eene matinée, die weder door
een gtoote volksmenigte werd bijgewoond,
zichtbaar opgetogen over den heerlijken zang
en het prachtige zomerweder.
Omstreeks vier uur gaf de harmonie St.
Crispijn een concert in den tuin van Musis
Sacrum, waar, behalve de aan het concours
deelnemende schutters, zich tal van ingeze
tenen en vreemdelingen veieenigd hadden.
De uitvoering der verschillende nummers van
het programma voldeed zeer goed, wat bleek
uit de toejuichingen van het publiek.
In 't geheel namen aan den wedstrijd deel
19 handboogschutters gezelschappen.
Uitgeloofd waren de volgende prijzen
lste prijs. Een groote zilveren medaille
versierd met het borstbeeld van H. M. konin
gin Wilhelmina, voor het gezelschap dat de
meeste punten behaalt;
2de prijs. Een groote zilveren medaille
vetsierd met het borstbeeld van H. M. de
koningin regentes, voor het daaropvolgend;
3de prijs. Een verguld zilveren medaille
voor het daaropvolgend;
4de prijs. Een verguld zilveren medaille
voor 't gezelschap, dat de meeste rozen schiet;
die het in een langen teug leegdronk. Het meisje
schudde het hoofd en zei Hoe komt mevrouw
er bij zooveel water te drinkenAnders zegt u
altijd, dat u het liever in uw schoenen dan in
uw maag laat loopen!
Ik weet niet, antwoordde mevrouw schouder
ophalend. Het is de ergernis, de schrik, de
angst
Geef me nog meer water, ik verbrandZij
greep weer naar het glas. Nu meende Louise het
haar plicht zich er mee te bemoeien. Dat
gaat niet mevrouw, zei ze het leeg glas wegne
mende, drink liever een glas wijn en eet iets,
dat zal u beter bekomen. U heeft van daag nog
niets noemenswaardig gebruikt, dat is het. In de
eetzaal staat de tafel gedekt. Hendrik zal u daar
binnen vijf minuten een bord heerlijke kippen
soep brengen en een lekkere cotelette.
Tegen haar gewoonte schikte mevrouw zich
zonder tegenspreken naar de woorden der keu
kenmeid. Zij gevoelde zich zoo ellendig, zoo
zonder kracht en wil, dat zij zich schikte naar
ieder, die macht op haar wilde uitoefenen.
Neem mevrouw hoed en mantel af, Mina
en breng haar naar de eetzaal, de wijn staat
daar op tafel, gebood Louisa en haar bevel werd
uitgevoerd.
O die dorst, die dorst, klaagde mevrouw en
nam in de eetzaal de flesch van de tafel om ziah
een glas wijn in te schenken. Haar hand beefde
echter zoo hevig, dat Minna toeschoot om haar
te helpen. Zij dronk en zeeg gelijktijdig op den
naasten stoel neer.
Ik weet niet wat me scheelt, zei ze. In het
rijtuig had ik al zoo'n slaperig gevoel en nu
krijg ik pijn in de keel. Ik heb zeker een zware
koude gevat.
Dan deed u beter als u te bed ging, me
vrouw stelde Minna voor.
Och kom, gekheid het zal wel overgaan zei
mevrouw. Louise heeft gelijk, ik zal wat eten.
Daar kwam ook Hendrik reeds inet een bord
heerlijke dampende soep binnen. Mevrouw nam
een broodje, brak het door en begon te eten.
Maar nauwelijks had zij den lepel uan den mond
gebracht of zij liet hem in het bord vallen, zoo
dat de soep overal heen spatte.
Ik kan niet, klaagde zij, Ik kan niet slikken
het doet zoo'n piin. En mijn hoofd ook. Ze
streek met de handen langs haar slapen.
5de prijs. Een zilveren eereteeken voor den
schutter, die de meeste punten behaalt.
VoortsEen zilveren medaille voor het
oudste- en een idem voor het verstkomend
gezelschap.
De uitslag van den wedstrijd was de vol
gende
le prijs „Eendracht", van Herpt, met 197
punten.
2e prijs „Salm Salm", van Loonopzand met
183 punten.
3e prijs „Vooruitgang", van Tilbug met
173 punten.
4e prijs „Eendracht", van Herpt met 9
rozen.
5e prijs Eereteeken J. Kuypers van de
„Eendracht", van Herpt, met 42 punten, na
kampen met Nout Verhoeven, van „Vooruit
gang", van Tilburg, die evenveel punten ge
schoten had.
De medaille voor het oudste gezelschap
werd toegewezen aan „Landmans Unie",^t£
Schijndel, opgericht in 1843;
die voor het verstkomend gezelschap aan
„Burgerlust", uit Osch.
Elke schutter deed 12 schoten.
Toen de vreedzame strijd beslist was, had
op de zaal de uitreiking der prijzen plaats.
De burgemeester van Waalwijk, Jhr. August
van Grotenhuis, daartoe uitgenoodigd, had
welwillend de vereerende taak op zich ge
nomen de eerste prijzen, geschenken van HH.
MM., uit te reiken. ZEi. Achtb. nam dan ook,
omhangen met het teeken zijner waardigheid,
aan de bestuurstafel de eereplaats in.
De voorzitter der feestcommissie, de plech
tigheid openende, betuigde in een kort woord
vooraf, zijne gioote vreugde dat alles zoo
uitstekend van stapel was geloopen en bracht
hartelijken dank aan allen, die daartoe op
eenigerlei wijze hadden medegewerkt. Die
goeden afloop was te prettiger, omdat een
oogenblik een klein geschil was gerezen, daar
het reglement van dezen wedstrijd eenigszin9
afwijkt van elders gevolgde, 't Schijnt name
lijk dat gewoonlijk een gezelschap, dat de
meeste punten heeft behaald, niet in aan-
Zou mevrouw toch maar niet liever te bed
gaan vroeg Minna weer en achter mevrouws
rug wisselde zij een blik met Hendrik, die even
knikte en daarop verdween. Hij ging naar dokter
Smidtlein, die in de buurt woonde, hij was me
vrouws huisdokter. Zoodra Hendrik hem den
toestand van zijn meesteres had blootgelegd
kleedde hij zich 'haastig om mee te gaan.
Terwijl mevrouw erg over hoofdpijn en
moejelijk slikken klaagde en telkens om drinken
vroeg, hadden Minna en Louisa haar naar de
slaapkamer gebraclit, ontkleed en te bed gelegd.
Een poos lag zij stil ir. een toestand van wa
kend drnomen. Weer geloofde zij in de kamer te
Wilmersdorf te zijn. Weer verweet zij Valentine
het stelen vau een halssnoer, zij had..,toch gelijk:
die schijnheilige was een diefegge, jiij wilde haar
niet bij haar naaitafeltje -laten komen, maar zij
schoof haar ter zijde, trok het laadje open en haalde
he* halssnoer daaruit te voorschijn en hield het
triomfeerend in de hoogte. Daar vat een ijskoude
vuist haar in den nek; de verschrikkelijke man
met het lijkkleurige gelaat grijpt haar aan, hij
ontrukt haar het halssnoer, slingert het om haar
hals en trekt het al vaster en vaster dichtzij
moet sterven.
Met een angstkreet vliegt ze op en ziet een
man, die over haar gebogen stond. Zij herkent
den dokter.
Hendrik heeft u zeker gehaald, dokter? mom
pel zij zacht. Dat is goed, ik gevoel mij zoo ziek.
Wel neen mevrouw een verkoudheid, zei
de dokter geruststellend, doch zijn gelaat logen
strafte de woorden. Haar gelaat was scharlaken
rood, de pupil van haar oog was zooveel grooter
geworden dat bijna geen wit overbleef.
Ik sterf van dorst, klaagde zij.
Minna reikte haar een glas water toe, zij be
proefde te drinken maar het ging niet, zij kon geen
slok door de keel krijgen.
De dokter voelde haar den pols en wenkte
daarop de keukenmeid naar een hoek der kamer.
Wat heeft mevrouw vandaag gegeten? vroeg
hij fluisterend.
Daar zit het haar Juist, jammerde Louise,
zij heeft van daag veel te weinig gegeten, en dat
is zij niet gewoon. Zij heelt koffie gedronken en
een paar broodjes met boter gegeten en toen is
zij uitgereden. Bij haar thuiskomst had zij groo' en
honger en kon niets gebruiken.
merking komt voor den rozenprijs. Maar als
dit tlders niet 't geval is, is dit geen reden
waarom het hier niet zou gebeuren; het, re
glement laat het toe en dit moet gehand
haafd worden.
Hierna las de voorzitter den uitslag voor
en verzocht den burgemeester de twee eerste
prijzen uit te reiken.
Deze, het woord nemende, heette als hoofd
der gemeente de gezelschappen hartelijk
welkom en zegde hun oprecht dank, dat zij
hadden willen medewerken om den luister
der feestviering bij gelegenheid van het 50
jarig jubié van den Kon. Oranje doelen te
verhoogen.
Spreker verklaarde zich verder zeer gevoelig
voor de eer hem aangedaan door de uitnoo-
diging om de twee eerste prijzen, geschenken
van H.H. M.M. onze geëerbiedigde konin
ginnen, uit te reiken, en betuigde daarvoor
zijne erkentelijkheid.
Overgaande tot het uitvoeren van de hem
opgedragen eervolle taak overhandigde hij
den eersten prijs, prijkende met het borstbeeld
van H. M. koningin Wilhelmina, aan den heer
Kerkhofs, commissaris van „Een lraclit", van
Herpt, en den tweeden, met het borstbeeld
van H. M. de koningin regentes, aan den
heer Snoeren, van „Salm Salm", te Loon op
Zand. Hij drukte daarbij de hoop uit, dat ze
als geschenken van H.H. M.M. in hooge
waarde zouden gehouden worden.
De heer Kerkhofs, den burgemeester be -
antwoordende, verklaarde dat het hem eene
groote eer was, deze medaille voor „de Een
dracht" te mogen in ontvangst nemen. Meer
malen is het gebeurd dat Eendracht prijzen
behaalde, maar nog nooit heeft het een eerste
medaille ontvangen, prijkende met het beeld
van H. M. koningin Wilhelmina. Door deze
medailles te schenken hebben de koninginnen
zeker willen geven een bewijs van waardeering
van den goeden geest, welke in Noordbrabant
in 't algemeen en in de handboogschutters-
gezelschappen in 't bijzonder heerscht. Hij
uitte den wensch dat zij mogen bijdragen om
dien goeden geest ten opzichte van onze
Hebben allen van die koffie gedronken en
van dat brood gegeten vroeg de dokter.
De keukenmeid weifelde een oogenblik; slechts
ongaarne wilde zij dit bekennen, maar zij durfde
het toch niet wagen, den dokter een leugen te
zeggen.
Ja mijnheer, bekende zij.
Goed, zei de dokter. Ge hebt mij gezegd,
dat mevrouw uitgereden is, kan zij onderweg
iets gebruikt hebben
Vlug van begrip zijnde, had Louise haar eigen
gedachten over den toestand van haar meesteres
reeds gevormd; zij begreep de bedoeling van des
dokters woorden onmiddellijk. Ach Hemel,
dokter, denkt u, dat mevrouw soms iets vergiftigs
heeft gebruikt? riep zij in haar ontsteltenis zoo
luid, dat de zieke het hooide.
Mevrouw Rechling lichtte het hoofd een weinig
op en riep: Vergift! Ja, ja, ik ben vergif
tigd Nu weet ik het! Zij heeft mij vergif ge
geven Ik moet sterven
Oh neen zeide de dokter geruststellend,
doch zijn gelaat was met deze woorden in te
genspraak.
Haast u, breng spoedig koffie of citroenzuur,
beval hij de keukenmeid, scneurde meteen uit zijn
notitieboek een blaadje, schreef daarop een recept
en gaf het Louise, met bevel dit onmiddellijk
naar den apotheker te zenden.
Hij boog zich weer over de zieke heen de strakke
glans van haar onnatuurlijk uitziende oogen was
nog sterker geworden.
Niet sterven, niet sterven I smeekte zij. Red
mij, red mij 1
Daar overkwam haar iets vreemds; zij kon niet
meer goed zien alle voorwerpen schenen zich
verder en verder van haar te verwijderen, en
werden hl kleiner en kleiner.
Lonisa kwam terug met koffie. De dokter hield
haar het kopje aan den mond, zij trachtte iets te
drinken.
Ik kan niet, ik kan niet, kermde zij. Moet
ik dan sterven? Ik kan niet! Ik wil niet! Mijn
zoon, mijn zoon
Waar is de jonge heer, vroeg de dokter.
Buiten op de pannentabriek, antwoordde
Minna. Moeten wij hem een telegram zenden
Wordt vervolgd.