Nummer 77. Donderdag 26 September 1895. 18e Jaargang. LIEFDE OVER WINT. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. lesisMpea Otaaje Bedes ANTOON TI ELEN 50-jarig Jubilé FEUILLETON. UITGEVER- Waalwijk. te WAALWIJK. De Echo van hei Zuiden, Waalw(jksclie en Laigstiiatsclie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsp rijs per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,25. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden aan den Uitgever Adveiitentikn 17 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3raaal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. VAN DEN Zaterdag avond namen de feestelijkheden een aanvang tot viering van het gouden feest van den Koninklijken Oranje doelen alhier. Veel reeds werd er over die feesten gesproken en hoe meer de dagen naderden, waarop ze zouden gegeven worden, des te hooger werd de verwachting gespannen; met koortsachtigen ijver werd, vooral in 't eind der week, gewerkt om de laatste hand te leggen aan praalwagens en versieringen, zoodat, toen het oogenblik van feestvieren gekomen was, alles gereed was en de bevolking in de meest opgewekte stemming verkeerde. Zaterdag tegen den avond werden de vlaggen uitgestoken. Ten 7Vj ure gat het oudste Waalwijksche muziekgezelschap, de harmonie St. Crispijn van Waalwijk en Bezooien, onder directie van den heer Jos. C. W. Mahieu, tot opening een Volksconcert op de prachtig versierde en schitterend verlichte feestkiosk op het markt plein, dat er zeer feestelijk uitzag. Verschil lende koffiehuishouders en enkele particulieren, op en nabij het marktplein wonende, hadden namelijk aan hunne huizen of in hunne uit stalkasten versieringen en verlichting doen aanbrengen, wat een zeer prettig effect maakte. Op het marktplein en in de straten bewoog zich eene dichte menigte, blijkbaar in de beste stemming om feest te vieren, daartoe nog meer uitgelokt door het heerlijke najaars- weder. De harmonie bracht een achttal stuk ken ten gehoore, die het publiek zeer goed voldeden; in de beste orde liep deze eerste feestavond af. Zondag was 't nog heel wat drukker. In den voormiddag voerden spoor- en tramwegen en rijtuigen verschillende handboogschutte- tijen aan, die deel zouden nemen aan den MMBWPIIWJWMPIgmWnWMa Wat zegt die vrouw daar? riep hij. Wie heeft een halssnoer gestolen Gij En naar wie zal zij de politie zenden Van schrik kon Valentine geen woord uit brengen, zij stond als versteend. Mevrouw Rech- ling echter werd half zinneloos van angst bij den aanblik van den zieke, die meer op een wandelend lijk dan op een mensch geleek. Houd u bedaard, mijnheer, stamelde zij. het misverstand is reeds opgehelderd; maar als men zoo op staanden voet een meisje uit haar betrekking ontslaat. De luitenant sprong op haar toe. Wat moet ik hooreuWat hebt gij mijn dochter gedaan? Valentine, waarom...... Hij bleef in zijne woorden steken en viel met een doffen gil op den grond. Gij hebt hem vermoord! riep Valentine en knielde bij haar vader neer, terwijl tante Con stance handenwringend kwam binnenstormen. Mevrouw Rechling stond nog een paar minu ten zonder te weten wat zij beginnen zou. Toen trok zij haar mantel terecht, greep haar mof van den vloer en verliet haastig de kamer. Zij snelde de gang door, verliet het huis, stapte in het rijtuig en zei tegen den koetsier: Vlug, rijd zoo snel, als de paarden loopen kunnen. Dan krijgt ge daarvoor en voor het wachten twee mark fooi 1 DERDE HOOFDSTUK. Meisje, geef mij gauw wat drinken, ik sterf van dorst 1 met deze woorden stormde mevrouw Rechling de keuken in, zoodra de knecht op haar heftig aanschellen de deur geopend had. Zonder op haar prachtigen fluweelen mantel acht te slaan, viel zij op den eersten den besten keuken stoel neer. Water! gebood zij stampvoetend, daar zoo wel Louisa als Mina haar verwonderd aankeken. Aan de kraan der waterleiding vulde Mina een groot glas en reikte het hare meesteres toe, uitgeschreven wedstrijd, alsmede een groot aantal personen van elders gekomeu, om van de Waalwijksche feesten te profïteeren. De president van het feestvierend gezel - schap, de heer A. C. van Tilburg, werd in ope«: landauer aan huis afgehaald door den president der teestcommissie en den secreta is van den doelen. Daarna werden de schutters- gezclschappen ten 1 D/s ure op de zaal Musis Sacrum ontvangen door de feestcommissie en den Kon. Oranje doelen. De voorzitter der commissie de heer D. A. Kakebeen, heette de heeren uit naam van den Kon. Oranje doelen hartelijk welkom en gaf voor lezing van het reglement. Na afloop nam de wedstrijd een aanvang op de schietbanen van den Oranje doelen en van Recht door Zee. Ten l2l/2 ure gaf de liedertafel Oefening en Vermaak van Waalwijk en Bezooien op het marktplein eene matinée, die weder door een gtoote volksmenigte werd bijgewoond, zichtbaar opgetogen over den heerlijken zang en het prachtige zomerweder. Omstreeks vier uur gaf de harmonie St. Crispijn een concert in den tuin van Musis Sacrum, waar, behalve de aan het concours deelnemende schutters, zich tal van ingeze tenen en vreemdelingen veieenigd hadden. De uitvoering der verschillende nummers van het programma voldeed zeer goed, wat bleek uit de toejuichingen van het publiek. In 't geheel namen aan den wedstrijd deel 19 handboogschutters gezelschappen. Uitgeloofd waren de volgende prijzen lste prijs. Een groote zilveren medaille versierd met het borstbeeld van H. M. konin gin Wilhelmina, voor het gezelschap dat de meeste punten behaalt; 2de prijs. Een groote zilveren medaille vetsierd met het borstbeeld van H. M. de koningin regentes, voor het daaropvolgend; 3de prijs. Een verguld zilveren medaille voor het daaropvolgend; 4de prijs. Een verguld zilveren medaille voor 't gezelschap, dat de meeste rozen schiet; die het in een langen teug leegdronk. Het meisje schudde het hoofd en zei Hoe komt mevrouw er bij zooveel water te drinkenAnders zegt u altijd, dat u het liever in uw schoenen dan in uw maag laat loopen! Ik weet niet, antwoordde mevrouw schouder ophalend. Het is de ergernis, de schrik, de angst Geef me nog meer water, ik verbrandZij greep weer naar het glas. Nu meende Louise het haar plicht zich er mee te bemoeien. Dat gaat niet mevrouw, zei ze het leeg glas wegne mende, drink liever een glas wijn en eet iets, dat zal u beter bekomen. U heeft van daag nog niets noemenswaardig gebruikt, dat is het. In de eetzaal staat de tafel gedekt. Hendrik zal u daar binnen vijf minuten een bord heerlijke kippen soep brengen en een lekkere cotelette. Tegen haar gewoonte schikte mevrouw zich zonder tegenspreken naar de woorden der keu kenmeid. Zij gevoelde zich zoo ellendig, zoo zonder kracht en wil, dat zij zich schikte naar ieder, die macht op haar wilde uitoefenen. Neem mevrouw hoed en mantel af, Mina en breng haar naar de eetzaal, de wijn staat daar op tafel, gebood Louisa en haar bevel werd uitgevoerd. O die dorst, die dorst, klaagde mevrouw en nam in de eetzaal de flesch van de tafel om ziah een glas wijn in te schenken. Haar hand beefde echter zoo hevig, dat Minna toeschoot om haar te helpen. Zij dronk en zeeg gelijktijdig op den naasten stoel neer. Ik weet niet wat me scheelt, zei ze. In het rijtuig had ik al zoo'n slaperig gevoel en nu krijg ik pijn in de keel. Ik heb zeker een zware koude gevat. Dan deed u beter als u te bed ging, me vrouw stelde Minna voor. Och kom, gekheid het zal wel overgaan zei mevrouw. Louise heeft gelijk, ik zal wat eten. Daar kwam ook Hendrik reeds inet een bord heerlijke dampende soep binnen. Mevrouw nam een broodje, brak het door en begon te eten. Maar nauwelijks had zij den lepel uan den mond gebracht of zij liet hem in het bord vallen, zoo dat de soep overal heen spatte. Ik kan niet, klaagde zij, Ik kan niet slikken het doet zoo'n piin. En mijn hoofd ook. Ze streek met de handen langs haar slapen. 5de prijs. Een zilveren eereteeken voor den schutter, die de meeste punten behaalt. VoortsEen zilveren medaille voor het oudste- en een idem voor het verstkomend gezelschap. De uitslag van den wedstrijd was de vol gende le prijs „Eendracht", van Herpt, met 197 punten. 2e prijs „Salm Salm", van Loonopzand met 183 punten. 3e prijs „Vooruitgang", van Tilbug met 173 punten. 4e prijs „Eendracht", van Herpt met 9 rozen. 5e prijs Eereteeken J. Kuypers van de „Eendracht", van Herpt, met 42 punten, na kampen met Nout Verhoeven, van „Vooruit gang", van Tilburg, die evenveel punten ge schoten had. De medaille voor het oudste gezelschap werd toegewezen aan „Landmans Unie",^t£ Schijndel, opgericht in 1843; die voor het verstkomend gezelschap aan „Burgerlust", uit Osch. Elke schutter deed 12 schoten. Toen de vreedzame strijd beslist was, had op de zaal de uitreiking der prijzen plaats. De burgemeester van Waalwijk, Jhr. August van Grotenhuis, daartoe uitgenoodigd, had welwillend de vereerende taak op zich ge nomen de eerste prijzen, geschenken van HH. MM., uit te reiken. ZEi. Achtb. nam dan ook, omhangen met het teeken zijner waardigheid, aan de bestuurstafel de eereplaats in. De voorzitter der feestcommissie, de plech tigheid openende, betuigde in een kort woord vooraf, zijne gioote vreugde dat alles zoo uitstekend van stapel was geloopen en bracht hartelijken dank aan allen, die daartoe op eenigerlei wijze hadden medegewerkt. Die goeden afloop was te prettiger, omdat een oogenblik een klein geschil was gerezen, daar het reglement van dezen wedstrijd eenigszin9 afwijkt van elders gevolgde, 't Schijnt name lijk dat gewoonlijk een gezelschap, dat de meeste punten heeft behaald, niet in aan- Zou mevrouw toch maar niet liever te bed gaan vroeg Minna weer en achter mevrouws rug wisselde zij een blik met Hendrik, die even knikte en daarop verdween. Hij ging naar dokter Smidtlein, die in de buurt woonde, hij was me vrouws huisdokter. Zoodra Hendrik hem den toestand van zijn meesteres had blootgelegd kleedde hij zich 'haastig om mee te gaan. Terwijl mevrouw erg over hoofdpijn en moejelijk slikken klaagde en telkens om drinken vroeg, hadden Minna en Louisa haar naar de slaapkamer gebraclit, ontkleed en te bed gelegd. Een poos lag zij stil ir. een toestand van wa kend drnomen. Weer geloofde zij in de kamer te Wilmersdorf te zijn. Weer verweet zij Valentine het stelen vau een halssnoer, zij had..,toch gelijk: die schijnheilige was een diefegge, jiij wilde haar niet bij haar naaitafeltje -laten komen, maar zij schoof haar ter zijde, trok het laadje open en haalde he* halssnoer daaruit te voorschijn en hield het triomfeerend in de hoogte. Daar vat een ijskoude vuist haar in den nek; de verschrikkelijke man met het lijkkleurige gelaat grijpt haar aan, hij ontrukt haar het halssnoer, slingert het om haar hals en trekt het al vaster en vaster dichtzij moet sterven. Met een angstkreet vliegt ze op en ziet een man, die over haar gebogen stond. Zij herkent den dokter. Hendrik heeft u zeker gehaald, dokter? mom pel zij zacht. Dat is goed, ik gevoel mij zoo ziek. Wel neen mevrouw een verkoudheid, zei de dokter geruststellend, doch zijn gelaat logen strafte de woorden. Haar gelaat was scharlaken rood, de pupil van haar oog was zooveel grooter geworden dat bijna geen wit overbleef. Ik sterf van dorst, klaagde zij. Minna reikte haar een glas water toe, zij be proefde te drinken maar het ging niet, zij kon geen slok door de keel krijgen. De dokter voelde haar den pols en wenkte daarop de keukenmeid naar een hoek der kamer. Wat heeft mevrouw vandaag gegeten? vroeg hij fluisterend. Daar zit het haar Juist, jammerde Louise, zij heeft van daag veel te weinig gegeten, en dat is zij niet gewoon. Zij heelt koffie gedronken en een paar broodjes met boter gegeten en toen is zij uitgereden. Bij haar thuiskomst had zij groo' en honger en kon niets gebruiken. merking komt voor den rozenprijs. Maar als dit tlders niet 't geval is, is dit geen reden waarom het hier niet zou gebeuren; het, re glement laat het toe en dit moet gehand haafd worden. Hierna las de voorzitter den uitslag voor en verzocht den burgemeester de twee eerste prijzen uit te reiken. Deze, het woord nemende, heette als hoofd der gemeente de gezelschappen hartelijk welkom en zegde hun oprecht dank, dat zij hadden willen medewerken om den luister der feestviering bij gelegenheid van het 50 jarig jubié van den Kon. Oranje doelen te verhoogen. Spreker verklaarde zich verder zeer gevoelig voor de eer hem aangedaan door de uitnoo- diging om de twee eerste prijzen, geschenken van H.H. M.M. onze geëerbiedigde konin ginnen, uit te reiken, en betuigde daarvoor zijne erkentelijkheid. Overgaande tot het uitvoeren van de hem opgedragen eervolle taak overhandigde hij den eersten prijs, prijkende met het borstbeeld van H. M. koningin Wilhelmina, aan den heer Kerkhofs, commissaris van „Een lraclit", van Herpt, en den tweeden, met het borstbeeld van H. M. de koningin regentes, aan den heer Snoeren, van „Salm Salm", te Loon op Zand. Hij drukte daarbij de hoop uit, dat ze als geschenken van H.H. M.M. in hooge waarde zouden gehouden worden. De heer Kerkhofs, den burgemeester be - antwoordende, verklaarde dat het hem eene groote eer was, deze medaille voor „de Een dracht" te mogen in ontvangst nemen. Meer malen is het gebeurd dat Eendracht prijzen behaalde, maar nog nooit heeft het een eerste medaille ontvangen, prijkende met het beeld van H. M. koningin Wilhelmina. Door deze medailles te schenken hebben de koninginnen zeker willen geven een bewijs van waardeering van den goeden geest, welke in Noordbrabant in 't algemeen en in de handboogschutters- gezelschappen in 't bijzonder heerscht. Hij uitte den wensch dat zij mogen bijdragen om dien goeden geest ten opzichte van onze Hebben allen van die koffie gedronken en van dat brood gegeten vroeg de dokter. De keukenmeid weifelde een oogenblik; slechts ongaarne wilde zij dit bekennen, maar zij durfde het toch niet wagen, den dokter een leugen te zeggen. Ja mijnheer, bekende zij. Goed, zei de dokter. Ge hebt mij gezegd, dat mevrouw uitgereden is, kan zij onderweg iets gebruikt hebben Vlug van begrip zijnde, had Louise haar eigen gedachten over den toestand van haar meesteres reeds gevormd; zij begreep de bedoeling van des dokters woorden onmiddellijk. Ach Hemel, dokter, denkt u, dat mevrouw soms iets vergiftigs heeft gebruikt? riep zij in haar ontsteltenis zoo luid, dat de zieke het hooide. Mevrouw Rechling lichtte het hoofd een weinig op en riep: Vergift! Ja, ja, ik ben vergif tigd Nu weet ik het! Zij heeft mij vergif ge geven Ik moet sterven Oh neen zeide de dokter geruststellend, doch zijn gelaat was met deze woorden in te genspraak. Haast u, breng spoedig koffie of citroenzuur, beval hij de keukenmeid, scneurde meteen uit zijn notitieboek een blaadje, schreef daarop een recept en gaf het Louise, met bevel dit onmiddellijk naar den apotheker te zenden. Hij boog zich weer over de zieke heen de strakke glans van haar onnatuurlijk uitziende oogen was nog sterker geworden. Niet sterven, niet sterven I smeekte zij. Red mij, red mij 1 Daar overkwam haar iets vreemds; zij kon niet meer goed zien alle voorwerpen schenen zich verder en verder van haar te verwijderen, en werden hl kleiner en kleiner. Lonisa kwam terug met koffie. De dokter hield haar het kopje aan den mond, zij trachtte iets te drinken. Ik kan niet, ik kan niet, kermde zij. Moet ik dan sterven? Ik kan niet! Ik wil niet! Mijn zoon, mijn zoon Waar is de jonge heer, vroeg de dokter. Buiten op de pannentabriek, antwoordde Minna. Moeten wij hem een telegram zenden Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1895 | | pagina 1