Nummer 31.
Donderdag 16 April 1896.
19e Jaargang.
Toegewijd aan Handel» Industrie en Gemeentebelangen.
X
Be Bankiersvrouw.
^buxtenlandT^
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
Belgie.
UITGEVER-
Waalwijk.
ry vv»vmiixiMmai>w MMiriMmoiCTiwinwia^anrergaMpreMcc^wmjiri^piKgawj.rasMHianjiffjgxgis
De Echo van het Zuiden,
Wulv(jksrlf en Langstraatsche Conrani,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonneraentsp rijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
't Was Zaterdagmiddag tegen half vier, toen
hel keizerlijk jacht „Hohenzollern" met aan
boord keizer Wilhelm met zijn gemalin en
zijn twee oudste jongens, te Venetie arri
veerde, waar de koning en de koningin met
den kroonprins en de ministers Di Rudini,
Di Seimoneta en Brin reeds in den avond*
van Vrijdag waren aangekomen, 't Moet in
de stad der doges een mooie entree zijn
geweestjuist zooiets als Wilhelm II graag
heeltvoorop de „Hohenzollern" en daar
achter de „Kaiserin Augusta» en de „Vesu-
vio," gevolgd door torpedo's, kleine vaartuigen
met senatoren en afgevaardigden, acht gondels
van de gemeente enz. enz. Wat er verder
gebeurde, kan men wel zoo ongeveer gissen.
Er werd veel gevlagd en er was groote
nieuwsgierigheid en op een gegeven moment
begon het kanongedonder. Even daarna
vond de begroeting plaats tusschen den
gastheer en de gastvrouw en hun gasten, aan
boord van de Hohenzollern." De koning
eu de keizerin de keizer en de koningin
omhelsden elkaar tweemaal, welgeteld en toen
werd de kroonprins tweemaal gepakt door
den keizer, waarna de onvermijdelijke voor
stellingen plaats vonden een aanleiding
voor de keizerlijke prinsen om den markies
Di Rudini een hand te geven, wat deze zeker
heel pleizierig moet hebben gevonden en
waarvan de telegraaf dan ook nadrukkelijk
melding heelt gemaakt. Al spoedig werd
door den keizer en de keizerin een contra
visite gebracht aan den koning en de koningin
ten paleize en later was er lamiliediner, ge
vólgd door illuminatie en serenade.
't Is dus een welbestede achternamiddag
geweest, waarbij de politiek echter heel slecht
schijnt te zijn weggekomen; de beide vorsten
waren geen moment alleen en aan di Rudini
moet de keizer alleen zijn tevredenheid
hebben betuigd voor de lieve ontvangst op
Sicilië.
't Schijnt dat de Zondag gebruikt is voor
Jy Onder deze laatsten merkte men vooral een
f hansworst op, omaar een ware, met brutale
oogen, groetten, spottenden mond, roode wangen
en vuurrooden baard. Het coatuum was precies,
zooals liet hoorde, laarzen met kappen, puntigen
hoed en het kanten jabot met rafel.
In de linkerhand droeg hij een soort linnen
banier, waarop zes of acht teekeningen stonden,
die in grove trekken aangeduid waren. In de
rechterhand had hij een klein stokje, waarmee
hij nu en dan op het linnen sloeg, zooals de
kwakzalvers dat doen, als ze hun waar aan
prijzen.
Men omringde dien hansworst, riep hem alleilei
geestigheden toe; hij bleef echter altijd dicht bij
den ingang. Eerst'tegen half elf verliet hij zijn
post.
Toen kwamen de heer en mevrouw Fauvel
met hun nicht Madeleine binnen, een dichte
menigte hoopte zich dadelijk voor de deur op.
Sedert tien dagen was de diefstal bij den ban
kier uit de rue de Provence het onderwerp van
alle gespreken geweest; vrienden eu vijanden
naderden hen, de eerste om hen hun leedwezen
te betuigen, de laatsten, om hen op die manier
van hun spijt te verzekeren, die op deze wereld
het meest grieft en pijn doet.
De heer Fauvel had zich nis ernstig man op
zijn leeftijd niet verkleedhij had alleen een
zwart zijden mantel om de schouders geslagen.
Aan zijn arm binnentredend, boog en groette
mevrouw Fauvel,geboieu Valentine de la Verberie,
met gratie en eenvoud.
Zij was altijd schoon geweest en dien avond
had'z'.j onder de betoovering van haar kostuum
en den rijkdom van het licht haar vroegere
frischheid en jeugd herwonnen. Men had haar
nooit de achtenveertig jaar gegeven, die zij
oud was.
Zij droeg het toilet van hofdame der laatste
de conferentie» van politieken aard: er werd
door keizer Wilhem ruggespraak gehouden
met de ministers van kouing Humbert en
door dezen weer met den Duitschen gezant
en 's avonds was er weer een banket, van
80 couverts nu, een soort eeremaaltijd. Jam
mer is 't en teleurstellend tevens, dat er
zooveel wordt gepubliceerd over de weder-
zijdsche beleefdheden, hoffelijkheden en har
telijkheden, doch dat men van 't geen buiten
dit vertoon geschiedtniets vertrouwbaars
hoort. Er wordt gezegd dat dc geheele sa
menkomst in de eerste plaats geldt het plei-
zierin de tweede plaats eerst de „zaken»
en er wordt gesproken over een verlenging
der triple-alliantie, volgens den een tot 1902,
volgens den ander tot 1904, doch recht helder
zijn de „on-dits" in dezen niet. Voor de
zooveelste maal in korten tijd wordt het
nieuwtje gelanceerd dat er door de beide
vorsten zou worden overwogen of, en zoo ja
op welke conditiën, Engelands toetreding tot
de triple-alliantie wenschelijk is en als
aanbod aan het Vereenigd Koninkrijk wordt
genoemd de steun der triple alliantie in de
Middellandsche Zee, in den Levant en in de
Oostersche quaesties.
Doch Wilhelm II heeft zijn kanselier
niet meegebracht eu zijn secretaris van bui-
tenlandsche zaken evenmin. De Daily News
weet precies wat er gebeurd is of eigenlijk:
zij wist lang vooraf wat er gebeuren zou
er zijn belangrijke staatsdocumenten van
Rome naar Venetie overgebracht om te dienen
als bazis voor de onderhandelingen
De Berlijnsche correspondent van de N.
R. Ct. seint over dit onderwerp aan zijn blafl:
Eerst heeft men geprobeerd de reis van
den Duitschen keizer naar Italië te laten
doorgaan voor een eenvoudig blijk van deel
neming in 't algemeen, zonder bepaald staat
kundig oogmerk, maar thans wordt eindelijk
van de meest verschillende kanten in 't
openbaar erkend, wat ik u al ettelijke dagen
geleden te verstaan gafdat de samenkomst
van de beide vorsten te Venetie zoowel als
het daarop volgende bezoek van onzen keizer
jaren uit de regeering van bodewijk XIV, prach
tig maar eenvoudig geheel van gebloemd satijn
en iluweel, zonder een diamanten of ander sie
raad, en zij droeg het met die gemakkelijke
deftigheid, die. zooals sommige dames beweerden,
een de la Verberie, die zoo gelukkig was een man
met veel geld te trouwen, wel toekomt.
Maar aller blikken richtten zich op Madeleine.
Zij geleek een koningin in dat costuum van
eeredame, dat alleen gemaakt scheen te zijn om
den rijkdom harer vormen naar waarheid te doen
uitkomen.
In die zalen onder dat schitterende licht nam
haar schoonheid nog toe. Rooit was haar hoofd
haar zoo zwart, hare gelaatskleur zoo blank, hare
oogen zoo vol glans geweest.
In de zaal nam Madeleine den arm harer tante,
terwijl de heer Fauvel, die zich in de menigte
verloor, in een der speelzalen poogde te komen,
die schuilplaats voor meer bejaarde ernstige
mannen. Het bal was toen in vollen gang.
Twee orkesten, een onder leiding van Strauss,
een ónder die van een zijner leerlingen vulden
de zalen met hun geschetter, de bonte schaar
vermengde zich en draaide in de rondte. Zij leek
wel een wonderwerk, samengesteld uit goud,
satijn, fluweel en kanten. De diamanten schitter
den op hoofden en borsten, de bleekste wangen
waren gekleurd, de matste oogen glinsterden.
Vergeten en verlaten had de hansworst in een
vensterbank een schuil plaatst gezocht en stond
daar rechtop met de ellebogen tegen den knop
der luiken geleund.
Hij scheen door al die pracht verblind te zijn,
maar hij verloor toch een paar, dat in zijn na
bijheid danste, geen oogen blik uit het oog.
Het was Madeleine, die op den arm steunde
van een doge niemand anders dan de markies
de Glameran. Hij scheen verjongd en verheugd
en zag er zegevierend uit. In de pauze een er
quadrille wendde hij zich tot zijne dame eu sprak
met onverholen bewondering tot haar. Zij scheen,
al was het niet met genoegen, dan toch zonder
afkeer naar hem te luisteren en hief liet hoofd
nu en dan glimlachend op.
Die edele schurk, dacht de hansworst bij
zichzelf, maakt zeker het hof aan het nichtje
van den lieer Fauvel, dus ik had gisteren gelijk,
maar hoe kan juffrouw Madeleine besluiten, zijn
liefdesverklaring zoo geduldig aan te hooren.
aan Weenen, nauw in verband staat met de
ophanden hernieuwing, of wil men verlenging
van het Drievoudig Verbond. Zoo zal metter
tijd ook nog wel worden erkend dat de reis
van den rijkskanselier v. Hohenlohe naar
Parijs vlak voor de samenkomst van den
Duitschen en den Italiaanschen monarch te
Venetie toch een beetje meer staatkundige
beteekenis heelt dan men zou afleiden uit de
bewering, dat de rijkskanselier naar Parijs is
gegaan om door een Franschen tandaits zijn
gebit in orde te laten brengen, zooals men
tot dusver hardnekkig heeft volgehouden.
Alleen al de omstandigheid dat voor het
eerst een Duitsch rijkskanselier, dus na den
keizer de voornaamste actieve staatkundige
persoon van Duitscnlandzich niet meer
ontziet, leukweg Parijs te bezoeken, «vordt in
diplomatieke kringen beschouwd als een ge
beurtenis van groote staatkundig beteekenis.
De berichten omtrent den opstand in Ma
tabele-land luiden ernstig. Het verzet houdt
aan, seint Reuter, en breidt zich uit. en met
den dag nemen de zaken een bedenkelijker
aanzien. Eene colonne van 130 man onder
kapitein Brand is door eene groote afdeeling
Matabeles omsingeld en op het felst bestookt,
op 28 mijlen afstand van Buluvvayo. Toen
de ammunitie verschoten was, sloegen de
blanken er zich doorheen en hadden toen
het geluk eene tot hulp gezonden afdeeling
te ontmoeten. De colonne Brand had vijf
dooden en 16 gewonden, terwijl de Matabeles
een verlies hadden van 150 dooden en 400
gewonden.
Een telegram uit Buluwayo aan The Times
stelt den toestand als zeer ernstig voor. Het
geheele volk, seint men aan het blad, is
opgestaan; groote scharen in het Westen, die
aan den vorigen oorlog niet hebben meege
daan, hebben nu de wapenen opgenomen.
De Engelsche commandant Duncan is van
meening, dat met een kleinen troep niets te
doen is tegen de rebellen. Er zijn minstens
1500 man noodig, verdeeld in sterke colonnes,
die elkaar kunnen steunen. Hij heeft 620
Gelukkig, dat Prosper niet hier isHij hield
op, voor hem stond een tamelijk oude heer, die
met bijzondere waardigheid een Venetiaanschen
mantel droeg.
U weet, mijnheer Verduret, zei hij, half
ernstig, half spottend, wat gij mij beloofd hebt?
De hansworst boog eerbiedig en diep, maar
zonder uiterlijke ondergeschiktheid, zei hij:
Ik zal er aan denken.
Vooral geen onvoorzichtigheid.
Mijnheer de graaf, gij kunt ge ust zijn, gij
hebt mijn woord.
Dan is het goed; ik weet wat dat zeggen
wil.
De graaf verwijderde zich, maar in dien korten
tijd was de quadrille geëindigd en de hansworst
kor. noch ae Glameran, noch Madeleine ont
dekken.
Ik zal hen wel bij mevrouw FauTel terug
vinden, dacht hij en begaf zich oogenbliltkelijk
onder de menigte, om hen te zoeken.
Verhit door de ondragelijke warmte had me
vrouw Fauvel zich na<tr de Veranda begeven,
die voor dien avond, dank zij de fee, die goud
heet, in een prachtigen tuin was herschapen, vol
oranjeboomen, bloeiende laurierboomen en witte
lelies, die reeds begonnen te verwelken.
De hansworst zag haar bij een klein boschje
zitten, niet ver van een der speelzalen. Hechts
zat Madeleine, links Raoul, als ridder van Hendrik
III gekleed.
Men moet toegeven, dacht de heer Verduret,
terwijl hij een geschikt plaatsje zocht, dat er
geen "schooner man dan die Raoul bestaat.
Madeleine scheen nu treurig te zijn. Zij had
van een naastbijstaande plant een camelia geplukt
en ontbladerde die werktuiglijk terwijl haar blik
in de verte dwaalde. Raoul en mevrouw Fauvel
spraken samen. Hun gelaat was kalm, maar de
bewegingen van den eerstede rillingen van de
andere, Dewezen dat zij ernstige zaken verhan
delden
In de speelzaal zag hij den doge die me
vrouw Fauvel en Madeleine kon bespieden zonder
zelf gezien te worden.
Dat is het vervolg van het tooneel van
gisteren, dacht de hansworst, als ik maar eenige
woorden kon opvangen. Als ik achter die came
lia's stond, zou ik alles kunnen verstaan.
Dadelijk poogde hij er heen te komen, maar
man van Mafeking aangeworven, die onder
bevel van kolonel Plumer opkomen, en verder
zendt hij patrouilles om den Mangwe-pas te
bezetten.
Uit Soeakin wordt gemeldDe vriend'
schappelijk gezinde Arabische stammen, die
de Derwisjen gedwongen hebben zich terug
te trekkenblijven Erkowit bezetten. Uit
Soeakin zijn hun wapenen en ammunitie
toegezonden. Osman Digna heeft honderd
ruiters en honderd voetgangers naar de vlakte
van Soeakiu gezonden om daar razzia's te
maken in afwachting Lvan het gros van het
leger. Deze afdeelingen trekken zich terug
zoodra de Egyptische troepen zich vertoonen.
In -hun gevechten met de bevriende stam
den 10 dooden en
ij namen later 9
'n buiten Soeakin.
oor Derwisjen rug
toen onthoofdde
in de woestijn,
de telegraaflijn door,
Tokar. Osman Digna
men
versc&e
houths
Vijf va!1
aan ru
overigen
De Derwi:
tusschen
deed met 200 ruiters 50 onbereden soldaten
een aanval op de troepen van den bevrienden
sjeich Omar Tita, maar werd met een verlies
van 14 man teruggeslagen.
Telegrammen uit Massaua bevestigen de
volledige vlucht van de Derwisjen, die geheel
en al zijn verslagen voor Kassala. De Der
wisjen hadden 800 dooden. De koning heefc
kolonel Stevani zijn gelukwensch gezonden.
De herstemming voor den gemeenteraad
te Mechelen heeft aanleiding gegeven tot
woelige tooneelen. In den nacht van Zaterdag
op Zondag werden al zeventig personen in
hechtenis genomen, en op sommige plaatsen
is er gevochten op het mes.
De uitslag is nog niet geheel bekend
alleen dat de zetels voor acht jaar door de
het was lastig, hij moest door de menigte heen
dringen. Toen hij eindelijk op de verlangde
plaats kwam, stond Madeleine juist op en nam
den arm van eer. met edelsteenen bezaaiden Pers.
Op hetzelfde oogenblik stond ook Raoul op,
ging naar de speelzaal en fluisterde de Clameran
een paar woorden in het oor.
Zoo, dacht de heer Verduret, die twee
schurken hebben die twee arme vrouwen beet
en zij verweren zich ie vergeefs. Maar waardoor
hebben zij haar dan in hunne macht
Hij stond er over na te denken, toen er op
eens in de veranda beweging ontstond. Men
annonceerde een vreemde menuet in de groote
zaal. Bovendien was de gravin de Commarin
zooeven als Aurora verkleed, verschenen en
moest men de smaragden van prinses Korasoff
bewonderen, die de mooiste der wereld heetten
te zijn.
In een oogenblik was de veranda zoo goed als
leeg. Er bleven slechts enkele veriatenen achter,
eenige korzelige ecjitgenooten, wier vrouwen
dansten, en een paar verlegen jongelui, die zich
in hnn costuums niet erg op hun gemak ge
voelden.
De hansworst vond het geschikte oogenblik
aangebroken, om zijn plannen uit te voeren.
Plotseling verliet hij zijn plaatst, zwaaide
met zijn banier en kuchte, als iemand, die een
redevoering gaat houden. Hij was door de ve
randa gegaan en had zich tusschen de deur van
de zaal en den leuningstoel geplaats, waarin
mevrouw Fauvel nog zat.
Dadelijk vormden de in de veranda achterge
blevenen een kring om hem heen. Hij had de
houding van een echten hansworst aangenomen,
zijn hoed stond op een oor, zijn lichaam naar
denzelfden kant als zijn hoed gebogen.
Met ongelooflijke welsprekendheid en den grap-
pigsten toon begon hij
Dames en heeren, van morgen kreeg ik mijn
aanstelling bij de overheidhij groette even
*an deze stad. En waarom? Ten einde de eer
te hebben, u een schouwspel te kunnen aanbie
den, wat reeds de goedkeuring der vijf wereld-
deelen en verschillende universiteiten wegdroeg.
Hier in de kamer, dames, zal de voorstelling
beginnen van een drama, dat voor het eerst in
Peking opgevoerd werd er. door onze eerste eer
ste schrijvers vertaald is. Mijne heeren, gij kunt
