De Bankiersvrouw.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
FEUILLETON.
Spanje.
Engeland.
Duitschland.
Italië.
Oostenrijk-Hongarije.
Rusland.
Egypte.
BINNENLAND.
In het gehucht Boendael, behoorende tot
de gemeente Elsene (Brussel), woonde een
gezin bestaande uit een man, vrouw en zeven
kinderen. De man, Felix Jacobs genaamd,
witter en verver van beroep, was aan den
drank en had herhaaldelijk hoogloopende ru
zie met zijn vrouw.
Gisterenmiddag kwam hij weer dronken
thuis en zocht twist met zijn vrouw, die echter
niet veel terugzei, en naar de keuken ging
om voor het eten te zorgen. Van haar af
wezigheid maakte Jacobs gebruik om in de
soepterrien vergif te doen. Hij zelf at drie
borden en de vrouw en kinderen twee borden
soep, op een van de kinderen na, die wat
te laat kwam.
Na tafel liep de man weg. Toen hij wat
lang wegbleef, ging de oudste jongen hem
zoeken en vond hem opgehangen in een
zijvertrek Het kind sneed het lichaam los,
en het bleek dat er nog leven in was.
Ondertusschen kregen de vrouw en haar
kinderen hevige krampen in 't lijf, buren
haalden twee dokters, en men begreep dat
de ellendeling zijn gezin en zichzelf had
vergeven. Door het toedienen van sterke
tegengiften slaagden de dokters erin de vrouw
en kinderen te redden, maar de misdadiger
zelf is in het ziekenhuis bezweken. Welk
vergif hij gebruikt heeft, is nog oubekend.
Te Leuven is een sluipmoord gepleegd.
De rijke ledeilabrikant Lindebrings werd voor
de deur van zijn woning aan den Diesterweg
door een man onverhoeds doodgestoken.
De moordenaar, die eerst vluchtte, maar
spoedig w-rrd gevat, is een man van 35 jaren,
Verhagen genaamd. Hij pleegde de misdaad
uit wraakzucht. Toen hij eenige weken ge
leden, uit Amerika terugkeerde, vond hij op
de plaats van de hoeve zijner overleden ouders
het huis van Lindebrings staan, die den grond
voor lagen prijs had gekocht, en in zijn woede
daarover vatte hij het plan op, den fabrikant
te vermoorden.
De Commissie uit de Fransche Kamer, in
welker handen de Regeeringsvoordracht is
gesteld, strekkende om Madagaskar tot eene
Fransche kolonie te verklaren, heeft met al-
gemeene stemmen gunstig daarop geadviseerd.
Volgens een bericht aan de Figaro
heeft de Engelsche regeering besloten officieel
aan de Parijsche tentoonstelling van 1900
deel te nemen.
De Agence Havas meldtDe pogingen
van de Londensche Times om in Frankrijk
een vijandelijke stemming tegen den Trans
vaal te veroorzaken, verwekken hier (Pretoria)
volstrekt geen bezorgdheid, te meer, daar men
weet, dat het fameuze copieboek van Lionel
Phillips een biief bevatwaarin hij er
op aandringt een zeker bedrag uit te be
talen aan miss Shaw, de uitgeefster van de
Times in de Kaapkolonie, waaruit de intieme
verstandhouding tusschen de Times en de
hoofden van het Johannesbergsche komplot
blijkt.
Jules Simon is overleden; naar aanlei
ding hiervan seinde de Duitsche keizer aan
President Faure
„Frankrijk treurt opnieuw bij het lijk van
een zijner grootste zonen. Jules Simon is
dood. Ik zal altijd onder de bekoring blijven
van zijn persoonlijkheid en denken aan de
dagen, waarop hij mij zijn kostbaren steun
37
Valentine was verbluft en vroeg zich af, of
het haar moeder wel was, die zij zoo hoorde
spreken, over een zaak, waarbij eer of plicht op
het spel stond, die trotsche en onhandelbare
vrouw, die nu op eens alle woorden van haar
geheele leven logenstrafte.
Helaas ja, zij was het.
Valentine wist niet, tot welke hulpmiddelen
zoo een karakter kan besluiten, dat door eigen-
belong en egoïsme verblind is. Zij wist niet
welken diepen afgrond het ongeluk hem bereidt,
die den moed niet heeft het waai dig te dragen.
De schandelijke drogredenen harer moeder be
wogen haar volstrekt niet, maar zij mi&te de
kracht en den moed, de tranen van de gravin te
weerstaan, die, ziende dat haar plan niet lukte,
op haar knieën was gevallen en haar dochter
met gevouwen handen smeekte haar te redden.
Meer bewogen dan ooit te voren, door honderd
tegenstrijdige gevoelens overmand,durfde Valen
tine noch weigeren, noch iets beloven; zij vreesde
de gevolgen van een overhaast besluit en smeekte
haar moeder haar minstens eenige uren uitstel
te geven, om na te denken. N
Dit dorst mevrouw de la Verberie niet te wei
geren; zij gevoelde dat aandringen nu onvoor
zichtig zou zijn.
Gij wenscht het, zei zij, ik ga nu weg.
Beter nog dan uw verstand, zal uw hart u zeg-
dat gij kiezen moet een wensch te blijven
koesteren, die nooit vervuld zal worden, of uwe
moeder te redden.
Daarop verliet zij het vertrek, verontwaardigd
maar vol hoop.
En zij had reden te hopen.
Tusschen twee plichten geplaatst, beide even
gebiedend, even heilig, maar lijnrecht tegenover
elkaar staande, wist Valentine niet duidelijk te
onderscheiden welke het zwaarste was.
Moest zij haar moeder «au de grootste ellende
prijs geveu moest zij het vertrouwen en de liefde
van een achtenswaardig man misbruiken P
Verleende om het lot van den werkman te
verbeteren. Ontvang, mijnheer de president,
de betuiging van mijn levendige symphatie.
Wilhelm I. R.
Te Barcelona zijn verscheidene anarchisten
gearresteerd, op vermoeden van medeplich -
tigheid aan eenen aanslag, ten doel hebbende
de kathedraal in de lucht te doen vliegen.
In den omtrek van dit gebouw zijn twee
bommen gevonden, eenige oogenblikken nadat
de „Corpus-Christi-optocht" daar langs was
getrokken.
Te Londen is bericht ontvangen, dat op
eenige mijlen afstands van Buluwayo een
sterke „impi" (bende) Matabelen door de
Engelschen is uiteengejaagd, De Engelschen,
die Maxim-kanonnen hadden, doodden 150
man en verloren er zeiven 3.
Van het expeditie-korps in Soudan is
uit Akashah bericht ontvangen, dat dit, na
een geheelen nacht te hebben doorgemar
cheerd, gisteren om 5 uur de vijandelijke
Derwischn bij Firket heeft aangevallen en
geheel verslagen, hun zware verliezen toe
brengend, terwijl de eigene gering waren.
Volgens een later bericht had de vijand
1000 dooden, onder welke zijn aanvoerder,
Emir Hammuda. De Engelsch-Egyptische
troepenmacht had 20 dooden en 10 gewonden.
Honderden van den vijand zijn bovendien
krijgsgevangen gemaakt.
Aan boord van een stoomboot deden twee
honderdvijftig schoolkinderen een pleizier-
tochtje op het meer Kreinmen (Pr. prov.
Brandenburg.) Het was mooi weer en allen
hadden veel genoegen. Daar werd op eens
de pret verstoord door den stoker, die met
een van woede verwrongen gezicht kwam
verklaren, dat hij den ketel zou laten sprin
gen, om zich op zijn patroon te wreken.
De kinderen waren natuurlijk doodelijk
verschrikt. Zij schreeuwden, liepen angstig
heen en weer, en hunne geleiders konden
hun slechts met veel moeite beletten, over
boord te springen.
Het gelukte den stokerdie plotseling
krankzinnig was geworden, te overmeesteren.
Maar rle machinist was door den schrik zijn
hoofd kwijt, en het ongeluk, waarmee de sto
ker had gedreigd, zou gebeurd zijn, als er
niet nog bijtijds hulp van den vasten wal
gekomen ware.
De radicale advocaat De Felice is ander
maal te Rome tot afgevaardigde gekozen
met 568 stemmen, tegen 512, uitgebracht op
Prins Odescalchi.
Te Massowah is Vrijdag het geding
tegen generaal Baratieri begonnen. De recht
bank weigerde generaal Baldissera als getuige
toe te laten.
Daarna werd aan generaal Baratieri gele
genheid gegeven zijn gedrag te rechtvaardi
gen. Toen de rechtbank teekenen van ver
moeidheid begon te geven, werd de verdere
behandeling der zaak tot Zaterdag uitgesteld.
Schitterende feestverslagen komen nu weder
uit Buda Pesth, waar Vrijdag de Duizendjaar-
feesten hun glanspunt bereikten in de plech-
Wat zij ook besloot, voor haar bleef altijd een
leven vol verwijt en berouw over.
Ach! Waarom had zij geen raadgever naast
zich, iemand die haar ter zijde stond! Waarom
was die bescheiden, zachtaardige vriend nu niet
bij haar, die haar reeds eenmaal in dagen van
ongeluk gered had Zij bedoelde den ouden dokter
Raget.
Nog altijd beminde zij Gaston de Clameran
en hoopte op zijn terugkeer.
In de romans vindt men wel heldinnen, bij wie
de deugd onwankelbaar vast staat. In het wer
kelijke leven vindt men zulke wondermenschen
zelden.
Valentine stelde zich Gaston nog altijd bloeiend
en schitterend, als de held harer droomen voor;
de tijd had den stralenkrans van haar afgod
langzamerhand slechts weinig doen verbleeken.
Toen zij den volgenden morgen na een slape-
loozen nacht bleek en. afgemat opstond, stond
haar besluit vast, den heer ^auvel alles de be
kennen.
Maar toen de avond kwam en zij bij hem
was, en den dreigenden en smeekenden blik harer
moeder zag, ontbrak haar de moed.
Zij zei tot zichzelfIk zal spreken, maar
morgen, een anderen dag, later.
Deze tweestrijd ontging de gravin niet, haat
vrees was echter verdwenen.
De oude dame wist misschien door ondervin
ding, dat men verloren is, als men een moeilijke
en pijnlijke daad volbrengen wil en dit niet
dadelijk doet.
Wellicht had Valentine in het vreeselijke van
haar toestand eene verontschuldiging. Misschien
kwam er een nieuwe hoop in haar op. Een
huwelijk, zelfs een ongelukkig, bood haar een
verandering aan, een verlichting harer ondrage
lijke smart. Soms dacht zij in hare onwetendheid,
dat zij later, als zij intiemer met Fauvel zou zijn,
het hem wel zou vertellen en dat hij haar ver
geven en toch trouwen zou, omdat hij haar zoo
innig beminde.
Want hij had haar lief, daaraan viel niet te
twijfelen. Het was niet de wilde hartstocht van
Gaston, mnar een warme lietde, die zich op
kalmer wijze uitte.
En Valentine gewende zich langzamerhand aan
zijn tegenwoordigheid, bekoord door dat onver
wacht geluk, die teedere oplettendheden, die haar
tige overbrenging der Stefanus-kroon en an
dere koninklijke insignia naar de Mattheus
kerk, waar zij drie dagen in het openbaar
zijn tentoongesteld. Duizenden kwamen
over om het schouwspel b'j te wonen,
alleen uit verschillende universiteitssteden
15.00U studenten.
Onder kanongebulder en klokgelui werden
in plechtigen optocht de kleinoodiën van de
burcht naar de kerk gebracht. In prachtige
koetsen of in schitterende uniformen op
prachtige paarden gezeten, volgden de iecht-
hebbenden; en overal, waar de stoet langs
kwam ontblootte de menigte eerbiedig het
hoofd.
Zaterdag is in tegenwoordigheid des konings
en van andere leden van het vorstenhuis de
eerste steen gelegd voor een nieuwen vleugel
aan de koningsburcht in het vroegere Ofen.
Ook dit geschiedde in groot gala en met
ontwikkeling van oogverblindende pracht.
Koning Frans Jozef werd met luide Etjen-
kreten begroettoen hij na kortelijk door
minister president Banffy te zijn toegesproken,
met de drie gebruikelijke hamerslagen de
steenlegging had voltrokken.
Particuliere telegrammen uit Moskou maken
melding van het volgende opmerkelijke voor
val.
Aan het feestmaal, door de Duitsche ko
lonie te Moskou gegeven en waarbij prins
Heinrich van Pruisen en de overige Duitsche
prinsen aanzaten, stelde de voorzitter een
dronk in op prins Heinrich en alle prinsen
die in het gevolg van dezen vertegenwoordi
ger van den Duitschen keizer te Moskou
verschenen waren. Onmiddelijk stond prins
Ludwig van Beieren op, om verzet aan te
teekenen tegen de uitdrukking gevolg".
„Wij zijn geen gevolg", zeide hij, „geen
vazallen, maar bondgenooten van den Duit-
schen keizer. Als zoodanig stonden wij, zooals
keizer Wilhelm I altijd heeft erkend, 25 jaar
geleden den koning van Pruisen ter zijde
als zoodanig zullen wij weer naast elkander
staan, als Duitschland wederom in gevaar
verkeertmogen de Duitschers dat overal
bedenken, en naast hun groote vaderland ook
de aanhankelijkheid aan hun eigenlijken ge
boortegrond en aan hun oude vorstengeslach
ten niet verliezen 1"
MOSKOU. Van ambtswege is thans door
de Russische Regeering afgekondigd, dat bij
het gedrang ter gelegenheid ven het volks
feest op het Chodynskyveld, Zaterdag voor
acht dagen, 1360 menschen den dood hebben
gevonden. Nog 644 gewonden worden in de
hospitalen verpleegd.
Als oorzaak van het geweldig opgedring
van het volk bij het laatste feest, wordt nu
ook opgegevendat de leveranciers of de
verdeelers der geschenken de verwarring en
het gedrang zouden hebben uitgelokt, hetzij,
betrekkelijk onwillekeurig, door aan de voor
sten, voor een fooi, meer te geven dan hun
toekwam, wat het ongeduld der achtersten
opwekte, hetzij opzettelijk, omdat er Rus-
sischer gewoonteweer schandelijk ge
knoeid was met de leverantie en er veel
minder bekers enz. waren dan men besteld
had en betaald. Het zij hier medegedeeld
ter wille der volledigheid. Wij voor ons ge-
looven het liever niet achten het ook
tegenover de ontzettende ramp tamel'jk wel
bijzaak.
Er is overigens eene commissie van on
derzoek benoemd naar de oorzaken der ramp,
met graaf Pahlen, Opperceremouiemeester
voor de kroningsfeesten, aan het hoofd.
gedachten te gemoet kwamen. Niet datzijAndré
beminde, maar eene scheiding zou haar toch
zwaar gevallen zijn.
Terwijl de jonge ingenieur Valentine het hof
maakte, gedroeg de oude gravin zich voorbeeldig;
zij had goed nagedacht over het door haar te vol
gen gedrag en besloten, niet meer bij haar dochter
aan te dringen, niet meer met haar te kibbelen,
en beweerde met de grootste onderworpenheid,
dat zij geen invloed op het besluit harer dochter
wilde uitoefenen.
Daarentegen klaagde zij steeds over armoede
en deed, alsof zij op het punt stond gebrek te
lijden. Zij had haar maatregelen zoodanig geno
men, dat de deurwaarders haar niet meer met
ru9t lieten. Het regende rekeningen en brand
brieven op la Verberie en al die papieren toonde
zij Valentine, er bijvoegende:
God geve, dat wij voor uw huwelijk niet
uit het huis worden gezet, lief kind.
Daar zij wist genoeg invloed op haar dochter
te hebben, om deze net zwijgen op te leggen,
liet zij haar toch geen enkel oogenblik met
André alleen.
Als zij maar eens getrouwd zijn, zal het
wel in orde komen, was haar gedachte.
Evenals de ongeduldige André, verhaastte zij
de bruiloft. Zij liet Valentine geen tijd tot zichzelf
te komen of een oogenblik na te denken. Zij
hield haar dochter voortdurend bezig, nam haar
geheel in beslag en verdoofde haar met duizen
derlei kleinigheden. Dan was er een japon te
koopen, een voorwerp van haar uitzet te ver
anderen, dan een visite te maken of weer iets
anders aan te schaften.
Zoo brak de avond voor den grooten dag aan.
Zij was angstig en vol hoop, zooals een speler
op een beslissend oogenblik in het spel. Op dien
avond was Valentine voor het eerst met den
man alleen, die morgen haar echtgenoot zou zijn.
Zij had zich in den salon teruggetrokken, door
uog grooter angst beheerscht aan anders, toen
hij binnenkwam.
Toen hij haar tranen zag en bemerkte, hoe
verward zij was, nam hij naar bij de hand en
vroeg wat haar deerde.
Ben ik uw beste vriend niet? Moet ik dan
ook niet in uw verdriet deelen Waarom die
tranen
Zij stond op het punt, hem alles te bekennen,
In het proces tegen de Schuldkas heeft
de gemengde rechtbank uitspraak gedaan
tegen de regeering en vier commissarissen
Money, Richthofen, Morana en Zoloeski. De
rechtbank verklaart het geven van een voor
schot uit het reservefonds van de Schuldkas
ten behoeve van de Nijl expeditie eeu schen
ding van bestaande reglementen en veroordeelt
de Egyptische regeering om alle voorgescho
ten sommen met 5pct. rente terug te beta
len, en in de kosten.
WAALWIJK, 10 Juni 1896.
Raadsvergadering.
Gisterenavond ten 7 ure hield de Gemeen
teraad vau Waalwijk eene openbare vergade
ring, bij afwezigheid van den burgemeester
voorgezeten door den wethouder Timmermans.
De raadsleden Quirijns, Verbunt en van
Schijndel waren niet tegenwoordig.
De notulen der vorige vergadering werden
ongewijzigd vastgesteld.
De voorzitter deelt mede, dat aan 't raads
besluit ten opzichte der haven reeds een
begin van uitvoering is gegeven. De ingenieur
met de taak belast, is den toestand reeds
komen opnemen en zal spoedig rapport uit
brengen.
Het verslag over den toestand der gemeen
te wordt aangeboden en zal ter visie worden
gelegd.
Ingekomen is een schrijven van Ged. St.
houdende bericht van ontvangst der wijzigin
gen in de politieverordening; deze zijn afge-
koudigd.
Idem houdende goedkeuring der dading
met schipper van Seeters de f 300 zijn reeds
in zijn bezit.
Naar aanleiding van een schrijven van den
Algemeenen Veehandelaarsbond te Streefkerk
wordt besloten, aan de bevoegde autoriteit te
kennen te geven dat de raad gaarne zal zien
dat de Drongelsche loswal geschikt gemaakt
wordt voor het inladen van vee.
De voorzitter bracht nog ter tafel een
schrijven van gedeputeerde staten; op vorige
rekening was een te goed van ruim 4100 en
daarop is nu reeds besloteu af te schrijven
ruim 1100 meer. Dit kan niet.
De voorzitter erkent de vergissing en stelt
voor f 1100 te leenen voor korten.tijd, hoog
stens tot in 1897 of 98, tegen 4 pCt., om het
te kort te dekken.
Zonder eenige bespreking werd hiertoe
besloten.
Hierna ging de openbare vergadering over
in geheim comité, tot behandeling van het
kohier van den hoofdelijken omslag.
Kiezers voor de kamer van koophandel.
Naar aanleiding van het koninklijk besluit
tot vaststelling van het algemeen reglement
voor de kamers van koophandel en fabrieken,
is door den burgemeester, ingevolge art. 7
van dat besluit, eene publicatie uitgevaardigd
waarbij zij, die niet op de laatst vastgestelde
kiezerslijst voor de kamer voorkomen maar
aanspraak kunnen maken om op de nieuwe
lijst geplaatst te wordendaarvan voor 1
Juli aanstaande aangifte moeten doen ter
secretarie, alwaar het model voor de aan
gifte gratis verkrijgbaar is.
Wil men dus van het kiesrecht voor de
kamer gebruik maken dan verzuime men
niet aangifte te doen.
De vereischten om kiezer te kunnen zijn
vindt men in ons nummer van 31 Mei.
maar op eens kwamen haar de gevolgen voor
oogen. I)e smart van André, de woede van hare
moeder, haar verloren toekomst, neen, nu was
het te laat, en in snikken uitbarstend, riep zij
uitIk ben bang.
Hij begreep dien angst, den schrik voor het
onbekende, en poogde haar gerust te stellen, te
troosten en was geheel verbaasd te zien, dat zijn
goede woorden, in plaats van te kalmeeren, nog
meer opwonden.
Juist kwam mevrouw de la Verberie aan. Men
moest het contract teekenen en André zou niet
weten, dat Valentine hem zou toebehooren, met
de liefde voor een ander in het hart.
Den volgenden dag werd bij prachtig lente
weer in de dorpskerk het huwelijk van André
Fauvel en Valentine de la Verberie voltrokken.
Van den vroegen morgen af had het kasteel
zich met vriendinnen van de jonge bruid gevuld
die, volgens gewoonte de laatste hand aan haar
trouwtoilet zouden leggen.
Zij deed alle moeite kalm te blijven en zelfs
te glimlachen. Maar haar gelaat was even wit
als haar sluier. Het scheen haar toe, dat de waar
heid op haar gelaat was te lezen en dat haar wit
toilet bittere spot was, een diepe vernedering.
Zij huiverde toen haar beste vriendin haar na
derde, om haar den bruidskrans op te zetten;
zij verbeeldde zich, dat die haar hoofd zou ver
branden. Zij verbrandde het niet, maai; een eindje
ijzerdraad, dat slecht vastgehecht was, gaf haar
een schram over het voorhoofd, zoodat het bloed
te voorschijn kwam en er zelfs een druppel op
haar japon viel.
Wat een slecht voorteeken 1 Valentine was op
het punt in zwijm te vallen.
Maar voorteekenen bedriegen en de proef hier
op is, dat men een jaar na de huwelijksvoltrek
king beweerde, dat Valentine de gelukkigste der
vrouwen was.
Gelukkig! Ja, zij zou het volkomen geweest
zijn, indien zij had kuunen vergeten.
André aanbad haar. Hij had zaken ondernomen
en het geluk gehad te slagen. Maar hij wenschte
zeer rijk te worden niet voor zichzelf, maar
voor zijn geliefde vrouw, die hij met alle genot
der weelde omringen wilde. Daar hij haar de
schoonste aller vrouwen vond, wenschte hij haar
ook het meest opgetooid te zien.
Wordt vervolgd.
