Nummer 76. Zondag' September 1896. 19 Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, antoon tielen, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. De Bankiersvrouw. BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. De Echo van het Zuiden, Waalwijksrkf en Langstraatsche Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonneraentsp rijs per 3 maanden 1' 1,—. Franco per post door het geheele rijk 1*1,]5. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever Advertentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Graaf Maffei, Italië's gezant te Petersburg, wordt gezegd door zijn directen chef, den minister van buitenlandsche zaken Visconti Venosta, uitgenoodigd te zijn een paar dagen te Rome te komen doorbrengen, voor zijn terugkeer naar Ruslands hoofdstad en het doel van deze korte onderbreking van 's heeren Maffei's vacantiereis, moet zijn Viconti's zorg voor de goede relatien tusschen Rusland en Italië, ter verbetering waarvan hij den gezant zelfs heel bijzondere instructien zou hebben gegeven. Nu gaat 't heel moeilijk toespelingen te maken op de betrekkingen tusschen het cza- renrijk en het Appenijusche schiereiland zon- det onmiddellijk verband te zoeken tusschen die gelukkige verstandhouding en Abessinie. Koning Menelik heeft der Russische regeering doen toekomen een memorandum betrekkelijk de vredesvoorwaarden en 't is nu heel wel mogelijk dat graaf Maffei naar Petersburg gaat met het antwoord der Italiaansche re geering op de door Ruslands bewind te harer kennis gebrachte eischen van den heerscher over Abessinie. Dat is natuurlijk reeds iets, Rusland zou fungeeren als tusschenpersoou een rol die vroeger in Europa werd vervuld door Bismarck. Maar 't is toch een heel eind van de defini tieve onderteekening van het vredestractaat tusschen koning Kumbeit eenerzijds en Me nelik anderszijds, van welk alleszins te wen- -schen resultaat, de Daily Chronicle gewaagt als van een formeel feit, met opgaaf nog wel van de voorwaarden Menelik zou naar t heet twee millioen krijgen, niet als oorlogs schatting, doch als vergoeding voor het on derhoud der gevangenen en hij zou zijn zin krijgen voor wat de grensregeling aangaat, alles onder hulp en steun vau Rusland. Heel veel agitatie wekt deze mededeeling niette vaak reeds is als een feit in deze gemeld, wat niet meer dan een wensch bleek te zijn en dan is de mededeeling dat Menelik de grenzen van Erylhrea vastgesteld zal zien naar zijn verlangen, nogal vaag. Volgens de Eaercito zou er ernstig verschil van meening bestaan tusschen den premier Di Rudini en Pelloux den minister van oorlog eenerzijds en Baldissera, Baratieri's opvolger aan 't hoofd van Italie's legermacht in Afrika, anderzijds deze zou met zijn ontslag hebben gedreigd voor het geval de regeering vast houdt aan haar plan met Menelik vrede te sluiten op grond van den driehoek Massowah- Asmara Keren, terwijl van officieuse zijde nog eens nadrukkelijk wordt verzekerd, dat Di Rudini geen duimbreed zal afwijken ran zijne in de Kamer afgelegde verklaringen, volgens welke hij vrede wil sluiten op grond van het tegenwoordig bezit, met de Mareb als noor delijke grens. Wat de Daily Chronicle ter algemeene kennis heeft gebracht aangaande de voor- waardeu, is zoo ongeveer hetzelfde wat voor eenigen tijd reeds werd gepubliceerd als zijn de het resultaat van de door den Zwitserschen ingenieur lig ondernomen stappen, waarop hij naar de mededeelingen van toen, reeds de goedkeuring der regeering te Rome had gekregen. Voorloopig kan van den vrede tusschen Italië en Abessinie nog niet worden gesproken als van een feit uit Rome zelf is er nog niets gemeld, dat gelden kan als nadere bevestiging. Weuschelijk op deze voorwaarden zou de vrede ongetwijfeld zijn in aanmerking ge nomen het feit dat Italië in Atrika alleen nederlageu heeft geleden, is het als Menelik's eischen gepubliceerde zeer billijk te heeten. Dat het verdrag van Uccialli, waarbij Italie's protectoraat over Abessinie wordt geregeld, niet gehandhaafd wordt, is natuurlijk en is geen verlies voor Italië, omdat Menelik het nooit als wettig en geldig heeft erkend, ter wijl de vaststelling der grenzen met de Mareb als afscheiding in 't voordeel van Italië is. De schadeloosstelling voor verpleging der gevangenen zou niet meer dan billijk zijn, op een oorlogsschatting heeft Menelik zelfs alle 65 Het is goed, zei hij toen, morgen ochtend zal ik u twee mijner vrienden zenden, zorg, dat u dan tehuis zijt. Hij zei dit, op een oogenblik, dat lnj buiten zichzelf was van woede, maar zoodra zijn tegen stander vertrokken was. en hij weer kalm was, rezen er allerlei achterdochtige vermoedens bij heOD het kaaitje van dien krachtig gegroeiden man met buitengewoon grooten snor, en die er ils een echte vechtersbaas uitzag, las lnj. een w H B jaCOBSON, oud-vrijwilliger onder Garibaldi, ex-hoofd- ofiicier in de 'Zuidelijke legers. (Italië-Amerika), rue Léoine. 30. Ti^nf die veel van de wereld had gezien, had genoeg onthouden, dat hij precies wist, hoe hii met zulke eerbiedwaardige helden nandelen moest welke hun waardigheid op hunne visite kaartjes vermelden. Maar daar er zooveel getuigen bii de beleediging tegenwoordig waren geweest, verzocht liij twee jongelieden van zijn c ub den volgenden morgen vroeg naar mijnheer Jacobson te laan en de voorwaarden van het duel te regelen. Zij spraken af, dat dezen Raoul in het hbtel du Louvre, waar hij den nacht wilde door brengen, den uitslag van hun zending zouden ko men meedeelen. Toen Alles goed afgesproken was, vertrok Raoul. Daar hij nu achterdocht koesterde, wilde hij gauw zekerheid hebben. Bii de hand eu slim haastte lnj zich, om naai den lieer Jacobson te informeeren, en wat lnj vernam, was niet zeer schitterend maar nog veel minder geruststellend. Miinheer Jacobson, die in een dubbelzinnig uitziend huis woonde, werd hem als een vreemd sooi tig beer geschilderd, wiens bestaan een zeer moeielijk te doorgronden raadsel was Hii ging veel uit, kwam altiia laat tehuis en scheen geen ander vermogen te bezitten dan zijn waardigheid uit den dienst, zijn gezelschappelijke recht. Mocht blijken dat 't op deze grondslagen tot de vrede komt, dan zou Italië voor alles Ruslands czaar dank moeten weten en indirect den prins van Napels, wiens verloving met prinses Helena van Montenegro Italië nader tot het czarenrijk heeft gebracht. Het kan heel wel wezen dat de sultan eigen zonden tracht te verbergen door anderen in verdenking te brengen, doch een feit is het en een veelzeggend en verontrustend feit tevens, dat namens hem den gezanten is kennis gegeven van nieuwe plannen der Ar meniërs, welke kennisgeving vergezeld ging van het verzoek eventueel de huizen der vreemdelingen te mogen onderzoeken en eiken Armeniër te arresteeren, die met bom men werpt of schoten lost. De gezanten hebben de gevraagde permissie gegeven en nu leeft men te Konstantinopel in afwachting het is er weer zwoel en drukkend en van oogenblik tot oogenblik ducht men een uil- barsting. In den Bosporus wordt de scheepsmacht van elk der mogendheden nu met een vaar tuig vermeerderd ter bescherming van den sultan, naar het officieel heet In verband met het samentrekken van de Engelsche vloot bij de Dardanellen wordt er, blijkbaar van Turksche zijde, in de Post op gewezen, dat er in de Zwarte Zee voort durend Russische oorlogsschepen voor den Bosporus kruisen, met de opdracht een aanslag van de Engelsche vloot op Konstantinopel te voorkomen. Voorts heet het, dat er tusschen de Porte en Rusland een geheim verdrag bestaat, waarbij Rusland den Sultan onvoor waardelijk hulp tegen een buitenlandschen vüand belooft. Admiraal Aarifi pasja zou, toen hij verleden jaar te St. Petersburg vertoefde, als buitengewoon gezant daarover onderhan deld hebben. Blijkbaar zou er tusschen Rus land en Turkije een formeel of- en defenisef verbond bestaan, dat eigenlijk er op uitloopt, dat Turkije een Russische satrapie wordt. Eenige dagen geleden moeten er onderscheide ne Russische hoofdofficieren te Konstantinopel geweest zijn, om met't Turksch departement van oorlog raad te plegen. Behalve telegrafische verbinding met de Russische havenplaatsen aan de Zwarte Zee zou er een duivenpost bestaan tusschen het Russische gezantschap te Konstantinopel en Odessa, en zou op het eerste teeken uit Konstantinopel een geheel Russisch legerkorps op de Roemelische kust ontscheept wordeü. Dit artikel in de Post schijnt er op berekend, de Engelschen vrees aan te iagen. talenten en een groote hoeveelheid kunstmid deltjes om aan den kost te komen. Welk doel heeft die er bij met mij twist te zoeken dacht Raoul. Welk voordeel wacht hem voor een degen stoot, dien hij mij zal toebrengen? Schijnbaar geen enkel. Alleen dat zijn krijgslust de aandacht der politie op hem kan vestigen, die hij met recht moest zien uit de voeten te blijven 1 Dus heeft hii redenen, om zoo te handelen die ik niet doorgrond, dusDat kleine onderzoek, die natuurlijke opmerkingen en gevolgtrekkingen brachten Raoul op zoo zonderlinge gedachten, dat hij in het hotel du Louvre gekomen, geen woord aan Olameran vertelde, van alles wat met hem gebeurd was. Tegen half negen kwamen zijn getuigen. I e heer Jacobson stemde er in toe, met den degen te vechten in het bosch van Vincennes, maar dadelijk. Raoul was alles behalve gerust, maar ant woordde kalmgoed ik neem zijn voorwaar den aan, laat ons gaan. Zij gingen naar de bepaalde plaats en na een minuut geduelleeid te hebben werd Raoul even boven de borst licht gewond. De keer Jacobson wilde het gevecht vervolgen tot dat een van de twee gedood werd; zijn secondarten waren het met hem eens, maar Raouls getuigen, brave jonge lui, verklaarden dat aan de eer rolduan was en dat zij Raoul riet nogmaals zijn leven lieten wagen. De anderen moesten wel genoegen nemen want zij trokken terug en Raoul ging naar huis, zich gelukkig achtende er met die lichte wond van ai' te komen, vast besloten dien zoogenaatuden Garibaldiaan voortaan uit den weg te blijven. In den afgeloopen nacht had zijn vlugge geest veel ontdekt. Tusschen den nachtelijken aanval te Vesinet en dat duel, hetwelk klaarblijkelijk vooral' beraamd was, vond hij een zonderling verband en om daarin de band van Clameran te herkennen, kostte hem weinig moeite. Na van mevrouw Fauvel vernomen te hebben welke voorwaarden Madeleine voor haar huwelijk stelde, begreep hij welk groot belang Clameran tr bij had, zich van hem te ontdoen. Nu herinnerde hij zich een menigte kleinig heden der voorafgaande dugen, die nu alle een beteekenis voor hem kregen en nadat hij den markies zeer vertrouwelijk ondervraagd had, veranderde zijn twijfel weldra in zekerheid. De overtuiging, dat die man, welke hij bij het uitvoeren zijner plannen zoo machtig onder steund had, moordenaars betaalde en beunhazen wapende, was wel voldoende, hem woedend te maken. Dat verraad was schandelijk. Als een echte bandiet geloofde hij nog aan de vertrouwbaarheid van medeplichtigen, aan die beruchte trouw van schurken, welke, zooals men zegt, hechter is, dan die van sommige eerlijke menschen, die een eed hebben gezworen. Op zijn woede volgde echter een zeer ver klaarbare vrees. Hij begreep, dat zoo een snood aard als Clameran zijn leven bedreigde, dit nog maar aan een zijde draadje hing. Tweemaal was het toeval hein gunstig geweest, een derde poging kon echter anders afloopen. Zijn vijand juist beoordeelende, zag Raoul zich in een net van listen gevangen en van alle kanten door den dood bedreigd; hij vreesde even zeer uit te gaan, als te huis te blijven; slechts met duizenderlei voorzorg;» maatregelen waagde hij zich op openbare plaatsen, hij was even bang voor vergif als voor het staal. Nauwelijks waagde hij te eten, aan ieder ge recht meende hij een vreemden smaak te proeven alsof er strychnine in was. Zoo te leven, was onmogelijk, en evenzeer naar wraak verlangend, als door persoonlijke verdediging aangespoord, besloot hij ook van zijn kant maatregelen te nemen. Nu Clameran den strijd begonnen was, begreep hij, dat een van beide noodzakelijk moest be zwijken. Het is beter zijn vijand zelf te dooden, dacht hij, dan door hem vermoord te worden. Toen hij nog arm was, had hij alles gewaagd, maar nu wilde hij voorzichtig zijn en het ge stolen geld in vrede genieten. Hij zocht dus nu op zijn beurt r.aar een ge heim middel, om Clameran uit den weg te ruimen, doch dat was moeielijk te vinden. In afwachting vond hij het best Clameran's plannen zoeken «e stuiten en diens huwelijk te verhinderen. Hij was zeker hem daar het diepst mede te treffen, en dat was reeds eene voldoening. En het hing slechts van hem al' dat hnwelijk te verhinderen, want hij was overtuigd dat het hem gelukken moest als hij openlijk partij voor Verschillende Duitsche bladen meenen te weten, dat keizer Wilhelm tijdens zijn verblijf te Breslau, vorst Hatzfeldt, den opperpresident van Silesie, er over gepolst heeft, ot deze even tueel geneigd zou zijn vorst Hohenlohe als rijkskanselier en Pruisisch minister president op te volgen. Het programma voor de ontvangst en het verblijf van den czaar is than» vastgesteld. De vice-admiraal Roustan is den czaar als adjudant toegevoegd. Men is overal aan het werk gegaan met versieren en beschilderen. De gasleiding in 't gebouw van de Russische ambassade wordt weggebroken en daar komt een electrische geleiding voor in plaatsverder wordt het gebouw schitterend gedecoreetd. In de groote troonzaal zal de czaar audiëntie ver- leenen, en in de kleine nevenzaal wordt de wieg van de kleine grootvorstin Olga neer gezet. Vóór 6 October moet alles klaar wezen. Hanotaux heeft een onderhoud gehad met den directeur van de Schoone Kunsten voor de ontvangst van den czaar op het paleis te Versailles. De president der republiek, die veel van sport houdt, volgt de groote manoeuvres in de buurt van Angoulême, voor een deel al- i «li mini—B—ua Madeleine en haai' tante opnam. Nadat hij alles zorgvuldig overwogen had, verzocht hij mevrouw Fauvel om een onder- lioud. De arme vrouw aarzelde niet. Zij kwam op het bepaalde uur naar Vesinet, en sidderde bij de gedachte nieuwe eischen en bedreigingen te zul len moeten aanhooren, maar zij vergiste zich. Zij vond den Raoul der eerste dagen terug, want voor dat hij haar zijn plannen vertelde, wilde hij haar geruststellen. Dat gelukte hem volkomen. Te vreden glimlachend, zat die ongelukkige vrouw op haar stoel, terwijl Raoul geknield voor haar lag. Ik heb u zooveel laten lijden, prevelde hij met zijn zachte stem, ik heb berouw, luister naar mij. ilij had geen tijd meer te zeggen, want op het kraken van de deur sprong hij verschrikt op. Mijnheer Fauvel stond op den drempel, zijn revolver in de hand, De bankier zag akelig bleek, het was duidelijk, dat hij schier boven- roenschelijke kracht aanwendde, het koelbloedig uiterlijk eens rechters te \ertoonen, die, de mis daad ziet en straft, maar juist die kalmte was even onheilspellend als die welke een storm voorafgaat. Op den kreet, dien zoowel Raoul als zijn vrouw uitten, antwoorde hij met dat zenuwachtige gegrinnik van een ongelukkige, wien het verstand dreigt te verlaten. Ja, jelui hebt mij hier niet verwacht, ge dacht, dat mijn dom vertrouwen u een eeuwig bedrog zou laten plegen 1 Raoul had ten minste den moed gehad, zich voor mevrouw Fauvel te plaatsen, en haar met zijn lichaam te beschutten, daar-hij een kogel verwachtte. Geloof mij, oom begon hij. Een dreigend gebaar van den bankier viel hem in de redeGenoeg, zei hij, genoeg leugens en bedrog. Laat ons die schandelijke coraeuic niet verder spelen, waarvan ik niet langer het slacht offer ben. Ik zweer u Spaar de moeite, te ontkennen. Ziet ge dan niet, dat ik alles weet, begrijp mij wel, alles. Ik weet, dat de diamanten van mijn vrouw naai den lombard gebracht zijn, en door wien. Ik ken den dief, voor wien Prosper in de gevangenis geworpen is. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1896 | | pagina 1