Nummer 76. Zondag' September 1896. 19 Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
antoon tielen,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
De Bankiersvrouw.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwijksrkf en Langstraatsche Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonneraentsp rijs per 3 maanden 1' 1,—.
Franco per post door het geheele rijk 1*1,]5.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Graaf Maffei, Italië's gezant te Petersburg,
wordt gezegd door zijn directen chef, den
minister van buitenlandsche zaken Visconti
Venosta, uitgenoodigd te zijn een paar dagen
te Rome te komen doorbrengen, voor zijn
terugkeer naar Ruslands hoofdstad en het doel
van deze korte onderbreking van 's heeren
Maffei's vacantiereis, moet zijn Viconti's zorg
voor de goede relatien tusschen Rusland en
Italië, ter verbetering waarvan hij den gezant
zelfs heel bijzondere instructien zou hebben
gegeven.
Nu gaat 't heel moeilijk toespelingen te
maken op de betrekkingen tusschen het cza-
renrijk en het Appenijusche schiereiland zon-
det onmiddellijk verband te zoeken tusschen
die gelukkige verstandhouding en Abessinie.
Koning Menelik heeft der Russische regeering
doen toekomen een memorandum betrekkelijk
de vredesvoorwaarden en 't is nu heel wel
mogelijk dat graaf Maffei naar Petersburg
gaat met het antwoord der Italiaansche re
geering op de door Ruslands bewind te harer
kennis gebrachte eischen van den heerscher
over Abessinie.
Dat is natuurlijk reeds iets, Rusland zou
fungeeren als tusschenpersoou een rol die
vroeger in Europa werd vervuld door Bismarck.
Maar 't is toch een heel eind van de defini
tieve onderteekening van het vredestractaat
tusschen koning Kumbeit eenerzijds en Me
nelik anderszijds, van welk alleszins te wen-
-schen resultaat, de Daily Chronicle gewaagt
als van een formeel feit, met opgaaf nog wel
van de voorwaarden Menelik zou naar t
heet twee millioen krijgen, niet als oorlogs
schatting, doch als vergoeding voor het on
derhoud der gevangenen en hij zou zijn zin
krijgen voor wat de grensregeling aangaat,
alles onder hulp en steun vau Rusland.
Heel veel agitatie wekt deze mededeeling
niette vaak reeds is als een feit in deze
gemeld, wat niet meer dan een wensch bleek
te zijn en dan is de mededeeling dat Menelik
de grenzen van Erylhrea vastgesteld zal zien
naar zijn verlangen, nogal vaag.
Volgens de Eaercito zou er ernstig verschil
van meening bestaan tusschen den premier
Di Rudini en Pelloux den minister van oorlog
eenerzijds en Baldissera, Baratieri's opvolger
aan 't hoofd van Italie's legermacht in Afrika,
anderzijds deze zou met zijn ontslag hebben
gedreigd voor het geval de regeering vast
houdt aan haar plan met Menelik vrede te
sluiten op grond van den driehoek Massowah-
Asmara Keren, terwijl van officieuse zijde nog
eens nadrukkelijk wordt verzekerd, dat Di
Rudini geen duimbreed zal afwijken ran zijne
in de Kamer afgelegde verklaringen, volgens
welke hij vrede wil sluiten op grond van het
tegenwoordig bezit, met de Mareb als noor
delijke grens.
Wat de Daily Chronicle ter algemeene
kennis heeft gebracht aangaande de voor-
waardeu, is zoo ongeveer hetzelfde wat voor
eenigen tijd reeds werd gepubliceerd als zijn
de het resultaat van de door den Zwitserschen
ingenieur lig ondernomen stappen, waarop
hij naar de mededeelingen van toen, reeds
de goedkeuring der regeering te Rome had
gekregen.
Voorloopig kan van den vrede tusschen
Italië en Abessinie nog niet worden gesproken
als van een feit uit Rome zelf is er nog
niets gemeld, dat gelden kan als nadere
bevestiging.
Weuschelijk op deze voorwaarden zou de
vrede ongetwijfeld zijn in aanmerking ge
nomen het feit dat Italië in Atrika alleen
nederlageu heeft geleden, is het als Menelik's
eischen gepubliceerde zeer billijk te heeten.
Dat het verdrag van Uccialli, waarbij Italie's
protectoraat over Abessinie wordt geregeld,
niet gehandhaafd wordt, is natuurlijk en is
geen verlies voor Italië, omdat Menelik het
nooit als wettig en geldig heeft erkend, ter
wijl de vaststelling der grenzen met de Mareb
als afscheiding in 't voordeel van Italië is.
De schadeloosstelling voor verpleging der
gevangenen zou niet meer dan billijk zijn, op
een oorlogsschatting heeft Menelik zelfs alle
65
Het is goed, zei hij toen, morgen ochtend
zal ik u twee mijner vrienden zenden, zorg, dat
u dan tehuis zijt.
Hij zei dit, op een oogenblik, dat lnj buiten
zichzelf was van woede, maar zoodra zijn tegen
stander vertrokken was. en hij weer kalm was,
rezen er allerlei achterdochtige vermoedens bij
heOD het kaaitje van dien krachtig gegroeiden
man met buitengewoon grooten snor, en die er
ils een echte vechtersbaas uitzag, las lnj.
een w H B jaCOBSON,
oud-vrijwilliger onder Garibaldi, ex-hoofd-
ofiicier in de 'Zuidelijke legers.
(Italië-Amerika), rue Léoine. 30.
Ti^nf die veel van de wereld had gezien,
had genoeg onthouden, dat hij precies wist, hoe
hii met zulke eerbiedwaardige helden nandelen
moest welke hun waardigheid op hunne visite
kaartjes vermelden. Maar daar er zooveel getuigen
bii de beleediging tegenwoordig waren geweest,
verzocht liij twee jongelieden van zijn c ub den
volgenden morgen vroeg naar mijnheer Jacobson
te laan en de voorwaarden van het duel te
regelen. Zij spraken af, dat dezen Raoul in het
hbtel du Louvre, waar hij den nacht wilde door
brengen, den uitslag van hun zending zouden ko
men meedeelen.
Toen Alles goed afgesproken was, vertrok Raoul.
Daar hij nu achterdocht koesterde, wilde hij gauw
zekerheid hebben.
Bii de hand eu slim haastte lnj zich, om naai
den lieer Jacobson te informeeren, en wat lnj
vernam, was niet zeer schitterend maar nog veel
minder geruststellend.
Miinheer Jacobson, die in een dubbelzinnig
uitziend huis woonde, werd hem als een vreemd
sooi tig beer geschilderd, wiens bestaan een zeer
moeielijk te doorgronden raadsel was
Hii ging veel uit, kwam altiia laat tehuis en
scheen geen ander vermogen te bezitten dan zijn
waardigheid uit den dienst, zijn gezelschappelijke
recht.
Mocht blijken dat 't op deze grondslagen
tot de vrede komt, dan zou Italië voor alles
Ruslands czaar dank moeten weten en indirect
den prins van Napels, wiens verloving met
prinses Helena van Montenegro Italië nader
tot het czarenrijk heeft gebracht.
Het kan heel wel wezen dat de sultan
eigen zonden tracht te verbergen door anderen
in verdenking te brengen, doch een feit is
het en een veelzeggend en verontrustend feit
tevens, dat namens hem den gezanten is
kennis gegeven van nieuwe plannen der Ar
meniërs, welke kennisgeving vergezeld ging
van het verzoek eventueel de huizen der
vreemdelingen te mogen onderzoeken en
eiken Armeniër te arresteeren, die met bom
men werpt of schoten lost. De gezanten
hebben de gevraagde permissie gegeven en
nu leeft men te Konstantinopel in afwachting
het is er weer zwoel en drukkend en van
oogenblik tot oogenblik ducht men een uil-
barsting.
In den Bosporus wordt de scheepsmacht
van elk der mogendheden nu met een vaar
tuig vermeerderd ter bescherming van
den sultan, naar het officieel heet
In verband met het samentrekken van de
Engelsche vloot bij de Dardanellen wordt
er, blijkbaar van Turksche zijde, in de Post
op gewezen, dat er in de Zwarte Zee voort
durend Russische oorlogsschepen voor den
Bosporus kruisen, met de opdracht een aanslag
van de Engelsche vloot op Konstantinopel
te voorkomen. Voorts heet het, dat er tusschen
de Porte en Rusland een geheim verdrag
bestaat, waarbij Rusland den Sultan onvoor
waardelijk hulp tegen een buitenlandschen
vüand belooft. Admiraal Aarifi pasja zou, toen
hij verleden jaar te St. Petersburg vertoefde,
als buitengewoon gezant daarover onderhan
deld hebben. Blijkbaar zou er tusschen Rus
land en Turkije een formeel of- en defenisef
verbond bestaan, dat eigenlijk er op uitloopt,
dat Turkije een Russische satrapie wordt.
Eenige dagen geleden moeten er onderscheide
ne Russische hoofdofficieren te Konstantinopel
geweest zijn, om met't Turksch departement
van oorlog raad te plegen. Behalve telegrafische
verbinding met de Russische havenplaatsen
aan de Zwarte Zee zou er een duivenpost
bestaan tusschen het Russische gezantschap
te Konstantinopel en Odessa, en zou op het
eerste teeken uit Konstantinopel een geheel
Russisch legerkorps op de Roemelische kust
ontscheept wordeü. Dit artikel in de Post
schijnt er op berekend, de Engelschen vrees
aan te iagen.
talenten en een groote hoeveelheid kunstmid
deltjes om aan den kost te komen.
Welk doel heeft die er bij met mij twist
te zoeken dacht Raoul.
Welk voordeel wacht hem voor een degen
stoot, dien hij mij zal toebrengen? Schijnbaar
geen enkel. Alleen dat zijn krijgslust de aandacht
der politie op hem kan vestigen, die hij met
recht moest zien uit de voeten te blijven 1 Dus
heeft hii redenen, om zoo te handelen die ik niet
doorgrond, dusDat kleine onderzoek, die
natuurlijke opmerkingen en gevolgtrekkingen
brachten Raoul op zoo zonderlinge gedachten,
dat hij in het hotel du Louvre gekomen, geen
woord aan Olameran vertelde, van alles wat
met hem gebeurd was.
Tegen half negen kwamen zijn getuigen. I e
heer Jacobson stemde er in toe, met den degen
te vechten in het bosch van Vincennes, maar
dadelijk.
Raoul was alles behalve gerust, maar ant
woordde kalmgoed ik neem zijn voorwaar
den aan, laat ons gaan.
Zij gingen naar de bepaalde plaats en na een
minuut geduelleeid te hebben werd Raoul even
boven de borst licht gewond. De keer Jacobson
wilde het gevecht vervolgen tot dat een van de
twee gedood werd; zijn secondarten waren het
met hem eens, maar Raouls getuigen, brave jonge
lui, verklaarden dat aan de eer rolduan was en
dat zij Raoul riet nogmaals zijn leven lieten
wagen.
De anderen moesten wel genoegen nemen want
zij trokken terug en Raoul ging naar huis, zich
gelukkig achtende er met die lichte wond van
ai' te komen, vast besloten dien zoogenaatuden
Garibaldiaan voortaan uit den weg te blijven.
In den afgeloopen nacht had zijn vlugge geest
veel ontdekt. Tusschen den nachtelijken aanval
te Vesinet en dat duel, hetwelk klaarblijkelijk
vooral' beraamd was, vond hij een zonderling
verband en om daarin de band van Clameran
te herkennen, kostte hem weinig moeite.
Na van mevrouw Fauvel vernomen te hebben
welke voorwaarden Madeleine voor haar huwelijk
stelde, begreep hij welk groot belang Clameran
tr bij had, zich van hem te ontdoen.
Nu herinnerde hij zich een menigte kleinig
heden der voorafgaande dugen, die nu alle een
beteekenis voor hem kregen en nadat hij den
markies zeer vertrouwelijk ondervraagd had,
veranderde zijn twijfel weldra in zekerheid.
De overtuiging, dat die man, welke hij bij
het uitvoeren zijner plannen zoo machtig onder
steund had, moordenaars betaalde en beunhazen
wapende, was wel voldoende, hem woedend te
maken. Dat verraad was schandelijk.
Als een echte bandiet geloofde hij nog aan de
vertrouwbaarheid van medeplichtigen, aan die
beruchte trouw van schurken, welke, zooals men
zegt, hechter is, dan die van sommige eerlijke
menschen, die een eed hebben gezworen.
Op zijn woede volgde echter een zeer ver
klaarbare vrees. Hij begreep, dat zoo een snood
aard als Clameran zijn leven bedreigde, dit nog
maar aan een zijde draadje hing.
Tweemaal was het toeval hein gunstig geweest,
een derde poging kon echter anders afloopen.
Zijn vijand juist beoordeelende, zag Raoul
zich in een net van listen gevangen en van alle
kanten door den dood bedreigd; hij vreesde even
zeer uit te gaan, als te huis te blijven; slechts
met duizenderlei voorzorg;» maatregelen waagde
hij zich op openbare plaatsen, hij was even bang
voor vergif als voor het staal.
Nauwelijks waagde hij te eten, aan ieder ge
recht meende hij een vreemden smaak te proeven
alsof er strychnine in was.
Zoo te leven, was onmogelijk, en evenzeer
naar wraak verlangend, als door persoonlijke
verdediging aangespoord, besloot hij ook van
zijn kant maatregelen te nemen.
Nu Clameran den strijd begonnen was, begreep
hij, dat een van beide noodzakelijk moest be
zwijken.
Het is beter zijn vijand zelf te dooden, dacht
hij, dan door hem vermoord te worden.
Toen hij nog arm was, had hij alles gewaagd,
maar nu wilde hij voorzichtig zijn en het ge
stolen geld in vrede genieten.
Hij zocht dus nu op zijn beurt r.aar een ge
heim middel, om Clameran uit den weg te ruimen,
doch dat was moeielijk te vinden. In afwachting
vond hij het best Clameran's plannen zoeken «e
stuiten en diens huwelijk te verhinderen. Hij
was zeker hem daar het diepst mede te treffen,
en dat was reeds eene voldoening.
En het hing slechts van hem al' dat hnwelijk
te verhinderen, want hij was overtuigd dat het
hem gelukken moest als hij openlijk partij voor
Verschillende Duitsche bladen meenen te
weten, dat keizer Wilhelm tijdens zijn verblijf
te Breslau, vorst Hatzfeldt, den opperpresident
van Silesie, er over gepolst heeft, ot deze even
tueel geneigd zou zijn vorst Hohenlohe als
rijkskanselier en Pruisisch minister president
op te volgen.
Het programma voor de ontvangst en het
verblijf van den czaar is than» vastgesteld.
De vice-admiraal Roustan is den czaar als
adjudant toegevoegd.
Men is overal aan het werk gegaan met
versieren en beschilderen. De gasleiding in
't gebouw van de Russische ambassade wordt
weggebroken en daar komt een electrische
geleiding voor in plaatsverder wordt het
gebouw schitterend gedecoreetd. In de
groote troonzaal zal de czaar audiëntie ver-
leenen, en in de kleine nevenzaal wordt de
wieg van de kleine grootvorstin Olga neer
gezet. Vóór 6 October moet alles klaar wezen.
Hanotaux heeft een onderhoud gehad met
den directeur van de Schoone Kunsten voor
de ontvangst van den czaar op het paleis te
Versailles.
De president der republiek, die veel van
sport houdt, volgt de groote manoeuvres in
de buurt van Angoulême, voor een deel al-
i «li mini—B—ua
Madeleine en haai' tante opnam.
Nadat hij alles zorgvuldig overwogen had,
verzocht hij mevrouw Fauvel om een onder-
lioud.
De arme vrouw aarzelde niet. Zij kwam op
het bepaalde uur naar Vesinet, en sidderde bij de
gedachte nieuwe eischen en bedreigingen te zul
len moeten aanhooren, maar zij vergiste zich. Zij
vond den Raoul der eerste dagen terug, want voor
dat hij haar zijn plannen vertelde, wilde hij haar
geruststellen. Dat gelukte hem volkomen. Te
vreden glimlachend, zat die ongelukkige vrouw
op haar stoel, terwijl Raoul geknield voor haar
lag.
Ik heb u zooveel laten lijden, prevelde hij
met zijn zachte stem, ik heb berouw, luister naar
mij.
ilij had geen tijd meer te zeggen, want op
het kraken van de deur sprong hij verschrikt op.
Mijnheer Fauvel stond op den drempel, zijn
revolver in de hand, De bankier zag akelig
bleek, het was duidelijk, dat hij schier boven-
roenschelijke kracht aanwendde, het koelbloedig
uiterlijk eens rechters te \ertoonen, die, de mis
daad ziet en straft, maar juist die kalmte was
even onheilspellend als die welke een storm
voorafgaat. Op den kreet, dien zoowel Raoul
als zijn vrouw uitten, antwoorde hij met dat
zenuwachtige gegrinnik van een ongelukkige,
wien het verstand dreigt te verlaten.
Ja, jelui hebt mij hier niet verwacht, ge
dacht, dat mijn dom vertrouwen u een eeuwig
bedrog zou laten plegen 1
Raoul had ten minste den moed gehad, zich
voor mevrouw Fauvel te plaatsen, en haar met
zijn lichaam te beschutten, daar-hij een kogel
verwachtte.
Geloof mij, oom begon hij.
Een dreigend gebaar van den bankier viel hem
in de redeGenoeg, zei hij, genoeg leugens en
bedrog. Laat ons die schandelijke coraeuic niet
verder spelen, waarvan ik niet langer het slacht
offer ben.
Ik zweer u
Spaar de moeite, te ontkennen. Ziet ge dan
niet, dat ik alles weet, begrijp mij wel, alles. Ik
weet, dat de diamanten van mijn vrouw naai
den lombard gebracht zijn, en door wien. Ik
ken den dief, voor wien Prosper in de gevangenis
geworpen is. Wordt vervolgd.