BUITENLAND.
Frankrijk.
onze opinie, Europa laten in denzelfden toe
stand als het was voor dien tijd. Het voor
naamste resultaat zal zijn, dat vroeger bestaau-
de beschikkingen thans worden bevestigd.
Voor de eerstemaal na 1870 heeft een
vreemd souverein officieel zijn intree gemaakt
in Frankrijks hoofdstad. Wel zijn Oostenrijks
keizer, Zwedeus koning, Engelands koningin
en nog eenige vorsten van kleinere staten
er sinds geweest, doch geen hunner werd
officieel ontvangen als ten doel hebbende
een formeele begroeting aan Frankrijks regee
ring. Zoo is dan de machtigste vorst van
Europa, de handhaver van den Europeeschen
vrede, in den zetel der Fransche regeering
aan de Seine ontvangen als geen vorst vóór
hem en deze week zal worden opgeteekend
in de geschiedenis der Fransche natie als
iets zeer bijzondersde telegraaf en de tele
foon zullen de echo der feest- en vreugde
klanken overbrengen naar de uiterste hoekeu
der beschaafde wereld. Overal zal men dus
hooren van de feesten te Parijs, maar of men
overal de beteekenis van de uitgelatenheid
begrijpen zal
Voor den Franschman in 't algemeen, voor
den Parijzeuaar in 't bijzonder, is 's czaren
komst als een nationaal feest, als de offi-
cieele erkenning van Frankrijks recht om te
staan vooraan in de rij der toongevende
mogendheden na 25 jaar van arbeid en
inspanning, volgende op een korte maar ge
weldige periode van vernedering en tegen
spoed.
De Carlistische Heraldo bevat eenige me-
dedeeliugen uit de Baskische provinciën en
Navarm, omtrent de beweging der Carlisten.
Met den grootsten ijver, zoo schrijft het blad,
wordt aan de voltooiing der partij orgauisatie
gearbeid, alsof men een oogenblik van ver
warring, dat de Carlisten den weg zou kunnen
effenen, wachtte. Men voorziet in de Carlis
tische kringen dagen van nevelen en politieke
storingen en gelooft, dat men dan een
algemeen toe te juichen oplossing zou kunnen
brengen. De leider der Carlisten in Guipuzcoa,
Olazabel, ontkent onlangs met Don Carlos
eene bespreking te hebben gehad, en zegt
dat thans slechts aan Cuba en de Phillippijnen
mag worden gedacht; als echter de gehoopte
zege mocht uitblijven en er anarchistische
toestanden zouden ontstaan, dan zou men
„het vaderland redden." Evenzoo zouden de
leiders der andere drie provinciën zich hebben
uitgelaten.
Het militaire blad El Correo Militar schrijft:
Zonder het pessimisme van de Heraldo of het
optimisme van de National te deelen herhalen
wij, dat de tegenwoordige Carlistische partij
niet wegens haar overtuigingen of overleverin
gen, maar wegens het verval vau alle overige
partijen, moge deze nu repubhkeinsch of
liberaal heeten, de aandacht van velen tot
zich trekt, die een politieke eeuheid zoeken,
die op een gegeven oogenblik het bestuur
vau het land en de verdediging der natie op
zich nemen kan.
Het bezoek van den czaar.
Den geheelen dag, zoo schreef Zondag een
berichtgever uit Parijshebben honderden
treinen nog meer menschenmassa's de stad
binnengestuwd, en op de boulevards is het
een drukte, zooals men wellicht nog nooit
gezien heeft. Onder mijn vensters ontstaan
ophoopingen van rijtuigen en menschen, zoo
dat er uren achtereen geen doorkomen aan
is. De omnibussen konden na twee uur niet
meer rijden en begonnen den dienst eerst
weer te 6 uur. De vraag is minder waar
al die menschen vandaan komen, dan wel
waar zij den nacht zullen doorbrengen. Alle
hotels zijn vol. En toch bracht vanochtend
te 6 uur een extia-trein uit Saint Etienne
nog 1100 bezoekers, en om 9 uur kwam er
een uit Chalons met 1050. Dat kan er een
denkbeeld van geven, hoe het hier vandaag
toegaat, en waarschijnlijk zal het morgen
het grootste gedeelte van den dag nog erger
zijn. Van avond regent het, en ook in het
noorden en noordwesten schijnt het slecht
weer te zijn, de telegrammen uit Cherbourg
zijn droefgeestig, en de papieren bloemen in
de Champs-Elyaées hebben hun eersten doop
ondergaan
Maandag om drie uur zijn de Russische
souvereinen ontscheept. Op het oogenblik
dat de Poolster aan wal kwam, ontstond er
averij aan den vloer van de landingsbrug.
Het karweitje is natuurlijk dadelijk opgeknapt.
Toen stapten tsaar en tsaritsa aan wal, en
aan het gejuich van alle kanten scheen geen
eind te komen. Onbeschrijfelijke geestdrift.
„Leve de tsaar Leve Rusland
De tsaar droeg op zijn marine-uniform het
lint van het grootkruis van het legioen van
eer.
Faure kuste de hand der tsaritsa, en reikte
de hand aan den tsaar, die haar met warmte
drukte en vasthield, luisterend naar de woor
den van welkom, welke de president tot hem
richtte.
De tsaar zei aan den president hoe veel
pleizier het hem deed een plan te kunnen
uitvoeren, sinds zóó langen tijd gevormd, en
Frankrijk te bezoeken.
Met het oog op de vermoeienis van den
overtocht, werd der tsaritsa voorgesteld geen
deel te nemen aan de revue der vloot, maar
zij antwoordde, te zeer er op gesteld te zijn
voet te zetten op een Fransch schip, om dit
genoegen te willen derven. Zij vergezelde
dus den tsaar op de Elan en bezocht met
hem het^ pantserschip Hochewaar beiden
zich met den admiraal ouderhielden. Gedu
rende het verblijf op den Elan onderhield
de tsaar zich herhaaldelijk met de voorzitters
van kamer en senaat.
De revue der vloot is zonder incidenten
afgeloopen.
Voor het diner dat om half zeven zou
plaats hebben is de president der republiek,
vergezeld van de presidenten der kamers
den voorzitter van den ministerraad en
voorts van admiralen en generaals, den tsaar
na de revue van de vloot aan boord van de
Poolster gaan halen. D. w. z., de president
der republiek begaf zich alleen aan boord.
Daarna ontscheping. De tsaar kwam met
Faure de eetzaal binnen, vervolgens de andere
gasten.
De president der republiek stelde een dronk
in op de Russische souvereinen. Het is
zeide hij met groote vreugde, dat ik heden
vergezeld van de presidenten van kamer en
senaat, uwe keizerlijke majesteit en hare
majesteit de tsaritsa heb ontvangen.
De president der republiek verklaarde zeker
te zijn overeenkomstig het gevoelen der gan-
sche natie te handelen, waar hij zich tot tolk
maakte van de algemeene zegewenschen die
Frankrijk vormt voor de keizerlijke familie
voor de glorie van des tsaren regeering en
voor het geluk van Rusland.
Morgen te Parijs zullen uwe majesteiten
het hart van het Fransche volk voelen kloppen
en de ontvangst aan uwe majesteiten bereid,
zal de oprechtheid van onze vriendschap
bewijzen.
Uwe majesteit heeft in Frankrijk willen
aankomen vergezeld van een onzer eskaders.
De Fransche marine is daar dankbaar voor.
Zij herinnert zich met trots de vele blijken
van sympathie waarmede zij door uw door-
luchïigen vader werd omgeven en het deel
dat zij heeft mogen nemen aan de betoo
gingen van Cronstadt en Toulon.
Uwe majesteiten welkom heetend op het
grondgebied der Fransche republiek, hef ik
het glas op ter eere van uwe keizerlijke ma
jesteiten.
De muziek speelde het Russische volkslied.
De tsaar antwoorddeIk ben getroffen
door de sympathieke en welgemeende ont
vangst die ons hier te Cherbourg ten deel
valt. Het eskader dat ons heeft begeleid
heb ik zeer bewonderd evenals de cAmiral
Hoche". Komend op het grondgebied van
een bevriende natie deel ik de gevoelens
waaraan zooeven uiting is gegeven door u
meneer de president. Ik hef mijn glas op
ter eere van de Fransche natie, van de
moedige mannen der marine, en ik dank u
meneer de president voor de gevoelens door
u uitgesproken.
Weer speelde de muziek het Russische
volkslied en daarop de Marseillaise.
Te half negen is de trein met den tsaar,
kwartier vóór negenen de trein met den
president der republiek vertrokken.
De tsaritsa heeft geen deel genomen aan
het diner.
Hieronder nog enkele bijzonderheden
over de ontvangst.
Het Elysée is met vorstelijke pracht ver
sierd. Men heeft daar o. a. langs de groote
trappen 14 gobelins aangebracht, behoorende
tot de drie beroemde reeksen, van Lodewijk
XIV afkomstig: de Fructus belli.de Dieren
riem en het Oude Testament. Van de eerste
heeft men portières gemaakt; het zijn prachtige
stukken, geweven naar de teekeningen van
Jules Romain en van onschatbare waarde
daar ze alle uniek zijn. Er worden dan ook
speciale bewakers bij gesteld om ze tegen
mogelijke onhandigheden van rookers of
bedienden te beschermen.
Om kwart over twee Dinsdag zullen Faui e
en de tsaar binnentreden in de groote salie
des fêtes (die onder Carnot nieuw bijgebouwd
is aan het Elysée), waar de leden van het
parlement zullen vereenigd zijn. Faure zal
de presidenten van senaat en kamer nogmaals
voorstellen deze vervolgens de bureaux dier
beide lichamen. Dan gaat de tsaar met den
president den kring rond en deze stelt hem
de oud minister presidenten voor Buffet, de
Freycinet, Fallières, René Goblet (die tegen
woordig zoowat socialist is!) Rouvier, Ribot,
Charles Dupuy en Bourgeois.
Het gala-diner op het Elysée vindt
eveneens plaats in de salie des fêtes. De
tafel staat op de estrade en heeft 18 couverts,
waarvan 12 op één rij. Aan den maaltijd
wordt deelgenomen door den president en
mevrouw Faure den tsaar en de tsaritsa, de
presidenten der kamers, den preminr en eenige
anderen, wier namen Zaterdag nog niet be
kend waren gemaakt. Loodrecht op de hoofd
tafel zijn twee andere tafels aangericht en
een vierde tafel van 80 couverts staat in de
zaaldie door den wintertuin van de galerie
des fêtes wordt gescheiden.
Ziehier nu hoe de deelneming van mevrouw
Faure die geen rol in de Fransche consti
tutie vervult, aan de feesten en plechtigheden
geregeld is. Als de tsaar voor het eerst op
en neer.
Haar brein geleek op ene dwarrelwind.
Ik dacht dat Frank Anson in Zuid - Amerika
wa9, zei ze na een pauze, welke een half uur
scheen te hebben geduurd.
Dat dacht ik ook, hernam Priscilla, en dat
doet iedereen. Eerst ging hij naar Peru, waar hij
drie jaren bleef. Doch aan het einde dier jaren
dreef het heimwee hem terug. Waar hij ook was,
moest hij werken voor zijn brood, dus dacht hij
het even goed in Engeland te kunnen doen. Het
klimaat en koortsen, waaraan hij voortdurend
leed, haden hem zoo veranderd, dat hij niet be
hoefde te vreezen, herkend te zullen worden.
Daar hebt ge het 1 Madeline gilde de woor
den bijna uit.
Waarom moet hij vreezen herkend te zullen
worden, als hij zegt onschuldig te zijn P
Waarom is hij heen gegaan? Door weg te gaan
heeft hij zijns vaders leven verwoest en den
vroegtijdigen dood zijner moeder veroorzaakt,
want, indien er ooit een vrouw aan hartzeer ge
storven is, dan is het zeker lady Anson geweest.
Hij handelde in alles zoo, dat het den schijn
moest hebben, dat hij en niemand anders ae
dubbele misdaad bedreef.
De dubbele misdaad? weergalmde Priscilla,
haar blauwe oogen wijd openend.
Ja, hernam Madeline. Hoe noemt ge het
andeis? Wat mij betreft, komt het stelen en ver-
koopen van een staatsgeheim dat is te zeggen
het verraad ervan zeer nabij een misdaad. In
dien Frank Anson geen van deze beide dingen
deed, waarom is hij dan heengegaan Wildet gij
mij doen gelooven wilde hij ons doen geloo-
ven dat hij in zijn positie zulk een lafaard
zou zijn geweest, dat hij niet durfde blijven en
het onderzoek gadeslaan van een zaakwaar
in hij part noen deel had en waarin, indien hij
febleven ware, niemand verondersteld zou heb-
en dat hij eenig aandeel had.
Als het zoo ware, zon iedereen weg hebben
knnneD gaan, gij en ik en ieder in dit huis ik
werd er uit genomen, doch ik zou niet bevreesd
geweest zijn erin te blijven!
Ze hijgde en er was een angstige blik in haar
donkergrijze oogen gekomen.
Neen, besloot zij bitter. Er is geen ander
licht, waarin ik de zaak beschouwen kan. Zijn
heengaan was vluchten, Priscilla, de vlucht van
een schuldige! Hij was hier om 10 uur des avonds
en om 4 uar in den morgen was hij nergens te
vinden en is nooit meer gezien onder zijn
eigen naam en voorkomen en sedert dien tijd
heeft men niet meer van hem gehoord.
Zulk gedrag stemt niet wel overeen met on
schuld. Indien hij onschuldig is, welke reden
geeft hij voor zijn overhaast vertrek
Hij heeft er geen, stemde Priscilla met tegenzin
toe. Hij zegt dat het geheim van zijn tegenwoor
dig leven niet verteld kan worden.
De bitterheid van een scherpe teleurstelling
werd zichtbaar op Madeline's zenuwachtig gelaat.
Dat zeggen zij allen riep ze hartstochtelijk
uit. Dat zeggen zij allen 1 en het is zoo gemak
kelijk voor hen dat te zeggen en zoo moeielijk
voor ons het te gelooven.
Deze man Henry Abbot scheeD mij het
edelste mannelijke wezen toe, dat ik ooit ontmoet
heb en toch als Frank Anson vertelt hij de oude,
oude geschiedenis, welke elke misdadiger sedert
het ontstaan van de misdaad vertelt, maakt hij
dezelfde zwakke verontschuldigingen, doet hij
hetzelfde beroep op iemands vertrouwen.
Wat moet men er van denken Sedert de
laatste vier jaren heb ik Frank Anson beschouwd
als een man, cfie de diepst ^ezonkene was onder
de gezonkenen als een dief, een fielt, een bloed
vergieter. En nu vertelt ge mij, dat hij één is met
den man, dien ik heb vereerd, dien ik... dien ik..
Ze brak af, zich een weinig terugtrekkende als
aan den rand van een afgrond.
*Dien ik liefheb" had het slot moeten zijn.
Het uiten dezer woorden was even groote
openbaring voor haar zelf als voor Priscalla
geweest.
Had ze hem werkelijk lief, hem dien ze slechts
ééns gesproken had?
Haa de diepe, geestdriftige bewondering voor
hem haar zoovergebracht
Een donkerrooae gloed steeg over haar door
schijnend gelaat, zelfs tot daar waar haar zacht
blond haar in krulletjes op het open voorhoofd viel.
Er was iets van schaamte in dien levendigen
blos, schaamte voor zichzelf, bittere schaamte, dat
de man dien zij had liefgehad, gebleken zou zijn
harer onwaardig te wezen, een van de uitgewor-
penen, verachten der maatschappij.
Ze kwam bij adem en vervolgde met haar ge
dachten op ander terrein gevoerd
Hoe komt het dat hij werken moest voor
zijn brood Heeft hij al de duizenden, welke hij
voor het verkoopen van het geheim ontving, er
door gelapt?
Madeline 1
Priscilla's vriendelijke, bevallige stem was
overgegaan in een pijnlijke bestraffing.
Haur gelaat bloosde als kwam het in opstand;
haar lippen beefden.
Hoe bitter zijt ge jegens hem riep ze ver
wijtend uit. Hij heelt niet dat document gestolen
en nog veel minder het geheim verkocht. En in
de twee daarop volgende jaren, toen iedereen
dacht, dat hij in weelde en overvloed leefde van
het geld, dat hij met zijn onderhandeling gemaakt
had, leed hij bijna gebrek Hij heeft gewerkt
voor zijn brood van den dag van zijn vlucht af
zooals gij het noemt tot nu toe, behalve
de enkele weken, die hij onlangs in het hospitaal
doorbracht.
Heeft hij u daarover gesproken
Langzaam schudde Priscilla het donkere hoofd.
Dan zal ik het u vertellen. Een krankzinnige
bracht hem een wonde toe, toen hij vocht om
het leven te redden van de vrouw van dien man
en zijn bejaarde moeder. Hij was ongewapend,
terwijl de krankzinnige met zijn mes gewapend
was. Ge hebt het lidteeken op zijn voorhoofd
gezien. Priscilla sprong op, haar mooie blauwe
oogen beneveld, haar handen ineengeslagen.
En dan Madeleine, vroeg ze met een stem,
die beefde van aandoenlijke blijdschap, was dat
niet heldhaftig
Madeline boog het hoofd.
Indien gij het gezien hadt zooals ik het zag,
zoudt ge zeggen, dat het zelfs meer was dan dat.
Ge zoudt zeggen, dat het edel was - daarom ver
telde ik het. Ik kan de vereenzelving van den
man, die dat deed niet overeenbrengen met den
man, die William Talbot vermoordde.
Weer was er stilte.
De beide nichten staarden elkander aun, beven
de en bleek.
Madeline verbrak wederom het stilzwijgen.
Waarom is hij teruggekomen? vroeg ze.
Het is krankzinnigheid, volslagen krankzinnig
heid, uitsluitend nu, terwijl zijn vader hier is.
En het moet zijn Dlan geweest zijn hier te blij
ven, anders zou hij geen secretaris bij den heer
Parkiss geworden zijn.
het Elysée verschijnt, zal hij Faure vragen
dat mevrouw hem worde voorgesteld. De
Tsaritsa is daarbij niet tegenwoordig maar
bevindt zich in het hotel van de Russische
ambassade. Terwijl nu de tsaar met den presi
dent de leden van het parlement en de andere
grootwaardigheidsbekleeders ontvangtrijdt
mevrouw Faure naar de ambassade en wordt
daar ontvangen door de Tsaritsa. Deze brengt
haar vervolgens in den loop van den raiddag
een bezoek op het Elysée terug.
De kardinaal Richard, aartsbisschop vau
Parijsheeft tot de geestelijken van zijn
diocees een langen brief gericht, waarin hij,
onder aanhaling van de woorden door Leo
XIII tot de Slavische volken gericht, de
geloovigen opwekt God te bidden en dank
te zeggen. Wij zullen de zeer heilige maagd
Maria, schutsvrouwe van Parijs en van Frank
rijk, aanroepen, dankbaar als wij zijn jegens
den souverein, die, getrouw aan de godsvrucht,
den Slavische» volken eigen, zijn bezoeken
aan onze openbare gebouwen heeft willen
beginnen met de oude kerk van Notre Dame...
God verhoore den wensch van Leo XIII
Hij zegene het verbond tusscheti de twee
volken ter wille van den wereldvrede en
bereide door deze vriendschap de vereeniging
der volkeren in het geloof en de goedertie
renheid van Jesus Christus voor
De kardinaal heeft gelast dat deze brief
von alle kansels in zijn diocese zal worden
gelezen en dat Woensdag 7 October een
plechtig Te Deura in de Notre Dame zal
worden gezongen.
Het hoofd van de derde afdecling recher-
che-politie, André, zal zich voortdurend in
de onmiddellijke nabijheid van den tsaar
bevinden. Er is een slaapvertrek uaast dat
van den tsaar voor hem gereed gemaakt in
de /Russische ambassade. Ook verder zijn
strenge maatregelen voor de orde en de
veiligheid genomen; zoo is o. a. overal waar
de tsaar langs komt de circulatie of doorgang
van personen en voertuigen verboden geduren
de een halt uur van te voren.
Overigens mag Parijs feestvieren. Alle
café's en restaurants mogen Dinsdag den
heelen nacht en Woensdag tot 's nachts 3 uur
open blijven. Er worden natuurlijk reeds tal
van minder officieele banketten en ontvang
sten voorbereid. Zoo geven de spoorweg
beambten Woensdag een reuzenmaaltijd ge
volgd door een punch aan het Russische
personeel van den keizerlijken trein.
Bij de steenlegging van den pont Alexandre
III, Woensdag, zal een rijk versierd vaartuig
de Seine komen afvaren. Daarop zullen zich
veertig jonge meisjes bevinden, allen tot de
eerste Fransche handelsfamilies behoorende
en allen gelijk gekleed en met bloemen
versierd. Aan den voet van de keizerlijke
tribune zullen zij uitstijgen en aan de keizerin
een bouquet van zeldzame bloemen, in een
geciseleerd zilveren vaas aanbieden. Een
gedicht van Heredia zal bij die gelegenheid
door Paul Mounet, van de Comédie tran^aise
worden voorgedragen.
PARIJS, 6 October. De tsaar en de tsaritsa
zijn, na om 9 uur te Versailles in de presi-
dentieelen trein te zijn overgestapt, om vijf
minuten over tienen aan het station Ranelegh
(Passy) aangekomen en met stormachtige
toejuichingen door een ontzaglijke menigte
begroet. De ontvangst had plaats in het
elegante salon, dat hiervoor gebouwd was.
De straten waar de stoet doorkwam lever
den een onbeschrijfelijk schouwspel op. De
politie en de troepen hadden moeite de
massa's tegen te houden. Aan alle vensters,
op de daken, overal riep de menigte: „Leve
^JJLUU 'ir-11
Hij wist niet, dat zijn vader hier was ver
klaarde Priscilla. Hij schrikte toen ik het hem
zeide.
Ze ging naar den schoorsteen en leunde er met
de ellebogen op.
Ze was mooi in haar wit met blauw gestreept
zijden kleed, welks wit een groot contrast vorm
de met het golvende zwarte naar.
Waarom kwam hij dan hier, vroeg Madeleine
op haar beurt verwonderd. Ik dacht eigenlijk,
dat hij gekomen was om zijn vader, om te trach
ten hem tot medelijden te bewegen.
Indien niet daarom, wuarom is hij dan gekomen?
Het bloed, dat uit Priscilla's wangen geweken
was, keerde weer.
Hij kwam om mij te zien, zei ze
zacht en verlegen.
Om u te zien
Madeline's stem scheen in één oogenblik ver
anderd.
Haar hart sloeg langzamer en het bloed in haar
aderen werd kouder.
Om u te zien Om u te zien herhaalde ze
in dof gefluister, hetwelk een vreemde klank had
in haar eigen ooren.
Ja, antwoordde Priscilla zacht. Hij zeide,
dat hij zich verlaten gevoelde en naar mij ver
langde. Hij was er van overtuigd, dat ik hem
gelooven zou, wanneer hij mij zwoer onschuldig
te zijn.
Niemand anders zou hem gelooven, zeide hij,
niemand op de wijde, wijde wereld, het minst,
van allen zijn vader.
O, Madeleine, er was zooveellbitterheid, zooveel
angst op zijn gelaat, toen hij dat zeide.
Indien ge hem gehoord hadt. zooals ik hem
hoorde, indien ge hem gekend had, zooals ik hem
ken, zoudt ge hem ook gelooven.
Hij zeide, dat hij niet vreesde te komen, daar
niemand, behalve ik, hem herkennen zou. Hij is
zoo veranderd. Hij had vroeger een snor en is nu
geheel kaal geschoren. En, Madeline, verbeeld u
er loopt reeds grijs door zijn haren grijs op ne»
gen en twintigjarigen leeftijd! Dan het lidteeken*
alles werkt samen om hem onkenbaar te ma
ken.
(Wordt vervolgd.)
