Nummer 82. Zondag 11 October 1896. 19e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. V De Echo van het Zuiden, Waalwjjksche en Langslraalsciic Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonneraentsp rijs per 3 maanden t' 1, Franco per post door het geheele rijk f1,35. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever Advertentiën 1 7 regels f 0,60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-* land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Beschouwingen over het contract tusschen de verbonden mogendheden Rusland en Frankrijk; uitweidingen over de min gunstige relatien in den loop der eeuwen tusschen de Republiek en het czarenrijk toespelingen op Ruslands winstbejag bij deze alliantie; on gepaste uitlatingen over de afkomst van de vrouw van Felix Faure (dit op gezag van oppositieorganen, welker onthulling in gewone tijden niet de minste aandacht wordt ge schonken ziedaar waartoe die groote meerderheid der Duitsche bladen zich laten inspireeren door de feestelijke ontvangst van het Russische keizerpaar te Parijs. En de heildronken dan van Felix Faure en Nicolaas II in het Elysée, Dinsdagavond? Daaraan wijdt men geen aandachtze worden door de meeste leidende organen van Duitschland medegedeeld zonder eenig com mentaar, een enkel blad is er, dat reveleert de volkomen afwezigheid van elke toespeling op de alliantie in 's czaren heildronk. Zoo kan men dus, meer nog uit de volkomen negeering van de beteekenis, welke 's keizers woorden en daden ongetwijfeld hebben, dan uit de van moeielijk in te houden spijt ge tuigende opmerking, de gevolgtrekking maken dat Duitschland diep geschokt is en dat het zijn teleurstelling niet met waardigheid weet te dragen Wat toch beteekcuen hier en daar in de feestverslagen ingelaschte opmerkingen over de door den czaar bewaarde kalmte, over zijn kwetsende onverschilligheid vis vis de uitbundige geestdrift der menigte en wat zin heeft 't als men plechtiglijk ver zekert, dat de voorstelling in de Opera een koud, stijf en oninteressant verloop had en dat een deel van het vuurwerk mislukte? Wat beteekent dit alles tegenover de woorden »les liens, qui unisseut les deux pays4', voorkomende in beide redevoeriugen Als dit niet is een officieele bevestiging in hoogste instantie van een overeenkomst, 't zij mondeling of schriftelijk, wat zou dan als zoodanig kunnen gelden Niemand kende hem eigenlijk. Hij was slechts twee dagen in dit huis en gedurende dien tijd was hij voortdurend op zijn kamer schrijvende. Hij, noch mr. Talbot, wandelde in Malliscombe, ze hadden geen tijd. Ze werkten hard tot op dien vreeselijken avond. Hij heeft niemand te vreezen dan alleen zijn vader, doch binnen een week zal ook dat gevaar afgewend zijn, want sir Edmund vertrekt en dan is er niets meer voor hem te vreezen. O, Madeline, ik ben zoo trotsch op zijn vertrouwen en ik ben blijde het met u gedeeld te hebben. Hij gaf zijn toestemming heden morgen. Madeline was met onzekeren tred een fauteuil genaderd en omklemde krampachtig de leuning. Haar gelaat was bleek en onafgebroken staarde ze haar nicht aan. Ja, knikte Priscilla. Ge waart een vrouw van goud, zei hij, en hij vertrouwde u zijn geheim volkomen toe. Zijn leven zou veilig zijn in uwe hand I En ik weet het MadelineIk weet, dat al hoe wel ge hem haat en veroordeelt, ge hem nooit verraden zult, ook al ware hij schuldig. Ge zoudt liever 9terven geloof ik, even als ik. Madeline's ademhaling werd sneller hare stem vaster. Hoe kwam hij u zoo goed te kennen? vroeg ze trachtende zichzelf te beneerschen. Ge zegt zelf, dat hij hard werkte en bijna niet zijn kamer verliet. En ik was in hetzelfde huis en zag hem nooit, natuurlijk ik was ziek,maar... Het was niet hier, begon Priscilla weer met die eigenaardige verlegenheid, welke Madeline pijnlijk aandeed. Het was niet hier, we zagen elkander bijna nooit. Het was in zijn eigen huis op Holcombe Park. Op Holcombe Park P Zijfc ge op Holcombe Park geweest? Ja, eens ongeveer vier en een half jaar gele den, juist een half jaar voor dien verschrikkelijken Novembernacht. Zijn moeder bracht er bezoek en noodigde mij uit eenige dagen bij haar te komen. Prettiger lectuur dan de Duitsche bladen vol vooroordeelen, vol verdachtmaking en vol onwaardigen naijver, geven de leidende or ganen van Oostenrijk, van Engeland, van Italiënatuurlijk vindt men er niet in en thousiasme over en ingenomenheid met de steeds wassende vertrouwelijkheid tusschen Rusland en de Republiek, maar men oordeelt eerlijk en men laat 't niet voorkomen alsof Europa zich nu toe te rusten heeft tot den oorlog, alsof de eerste daad der bondgenooten zou zijn de wereld in vuur en vlam te zetten. Zooals men te Berlijn, te Weenen, te Rome en te Londen zegt den vrede te willen, zoo wil inen dien ook te Petersburg en te Parijs de revanche-lui hebben nog altijd geen beslissende stem in Frankrijk en niet eens een adviseerende, terwijl er in de woordeu of daden van de leidende politici der Repu bliek niets is wat hun recht geeft tot wan- trouweu of ongerustheid. Mannen als Déroulè- de vinden bij des czaren liefde tot den vrede hun rekening niet de alliantie tssschen Frankrijk en Rusland is evenmin gericht tegen Oostenrijk, Duitschland of Italië als de triple- alliantie tegen Frankrijk en Ruslandeen pendant kan meu er in zien en als zoodanig is er immers geen reden tot eenige beroering Europa heeft alle belang bij de handhaving van het status quo, moet voor alles duchten de verstoring van het evenwicht en ter bewaring van het een juist en ter voorkoming van het ander, is de Fransch-Russische alliantie een vertrouwbare borg. Daar de mogendheden niet geneigd zijn een crisis uit te lokken, die den Eurppeeschen vrede in gevaar zou kunnen brengen en nieuwe moorden in Turkije ten gevolge hebben, zullen zij zich wachten voor alle overijlde daden ten aanzien van de Turksche aange legenheden. Het is dus geenszins waarschijnlijk dat de toestand voor 't oogenblik een on rustbarend karakter zal aannemen. Men denkt dat de overeenstemming die tusschen Enge land, Frankrijk en Rusland is bereikt, aanlei ding zal geven tot het onverwijld afzenden En ik ging en kreeg hem lief in dien korten tijd. Ze hield op en staarde somber voor zich uit. Hij zegt, dat hij al die jaren naar mij ver langd heeft; dat de gedachte aan mij hem rust gaf in de somberste uren van zijn verlatenheid. Hij was nog zwak, toen hij het hospitaal verliet, doch een geestelijke, die hem kende (als Henry Abbot natuurlijk) spoorde hem aan naar buiten te gaan. Hij sprak den wensch uit naar Malis- combe te gaan, doch toen rees de vraag in hem op hoe ziju brood te verdienen wanneer hij hier was. De geestelijke schreef naar den heer Purkiss en beval hem in zijne gunst aan, en die heer die juist iemand zocht om hem behulpzaam te zijn met schrijven, stelde hem terstond aan. Het is gelukkig, dat alles zoo goed is terecht ge komen. Madeline drukte de lippen op elkander en zei toen langzaam, nadruk leggende op elk woord: En wat zou de heer Purkiss zeggen, denkt ge, indien hij wist, dat het Frank Anson was, dien hij huisvestte? Priscilla verbleekte. Dat kan hij niet weten, zei zij vastberaden. Hij zal het nooit weten, indien wij beiden slechts zwijgen. En wat zal het einde zijn Hoelang denkt Frnnlc Anson hier te blijven? En indien hij on schuldig is, hoelang denkt hij het stilzwijgen te bewaren en onder een valschen naam voort te leYen Priscilla schudde het hoofd. Dat weet ik niet, antwoordde ze ten laatste. Ik durf er niet aan denken. Gij gelooft hem niet. Ik zie, dat ge hem niet gelooft. Had ik hem dit alles niet zelf hooren zeggen, ik zou het ook niet gelooven. Niemand, geen vrouw tenminste, die hem aan ziet, zijn stem hoort, kan aan hem twijfelen. Wat mij betreft, ik vertrouw hem volkomen, indien hij mij nu ten huwelijk vroeg zou ik toestemmen, blijde en dankbaar, want ik heb hem lief en geloot in hem. Madeline, waarom ziet ge mij zoo aan? Vindt ge het verkeerd van mij zoo te denken Ik weet dat de wereld onze wereld mij krankzinnig zou noemen, doch dat gij mij zoudt veroordeelen had ik niet verwacht. Ik dacht, dat ge mij begrijpen zoudt en mede gevoelen. van een krachtige nota aan de Porte, waarin hervormingen worden geeischt ter verzekering van de veiligheid van de Armeensche on derdanen van den Sultan. Het bezoek vau den ezar. Woensdag bezocht de czaar verschillende merkwaardige gebouwen der Fransche hoofd stad, te beginnen met de Notre Dame, waar Z. M. door den kardinaal-aartsbisschop werd ontvangen. Daarna volgde het bezoek aan de Sainte Chapelle, het Panthéon, het hotel der Invaliden, de Académie francaise, terwijl in den middag de eerste steen werd gelegd van de brug Alexander III. Des avonds was er diner in het gebouw der Russische am bassade en daarna soirée in de Comédie tranpaise (demi-gala). Deze feestvoorstelling vooral moet goed geslaagd zijn. „Wij kennen nuzegt een berichtgeverbij ondervinding het verschil tusschen een gala en een demi-gala, en wij haasten ons te verklaren dat het laatste in alle opzichten verkieselijk is». Een gedeelte van het succes van dezen avondwaarbij zoowel het publiek als de keizerlijke personen zich veel meer lieten gaan dan den vorigen dag in de opéra mogelijk wasis zeker het gevolg geweest van de keurige en beleidvolle wijze waarop dejgezel- lige zaal was ingericht en versierd. Delceizer- lijke loge, vijf gewone loges breed, was geheel in Louis XIV stijl gehouden, gekroond door de keizerlijke kroon, stralend in het electrisch lichten verlicht door twee lustres aan de beide hoeken van het baldakijn bevestigd. En natuurlijk weer een overvloed van bloemen, in ruikers en guirlandes. De gordijneu en het bekleedsel van het ameublement lichtgeel gebrocheerde zijde met borduursel en ap pliques. Te tien uur verscheen de officieele stoet; Ik gevoel met u mede, zei Madeline op onderdrukten toon. Ze huiverde van dien zoekenden, verwijtenden blik uit die mooie, blauwe oogen, die tintelden van liefde. Ik gevoel met u mede, herhaalde ze werk tuigelijk, nauwelijks wetende, wat ze zeide. Het is niet verkeerd van u zoo te denken. Misschien zouden andere menschen het verkeerd noemen, ik vind het slechts onwijs! Stilzwijgend bewoog ze zich heen en weer. Ze vroeg zichzelf af waarom ze zoo leed. Instede harer bewondering voor Henry Abbott was er in haar hart een meedoogenloos voor oordeel gekomen tegen Frank Anson, den zoon van den rechter, die den vroegtijdigen dood zijner moeder op zijn geweten had, zijns vaders trots en geluk had teniet gedaan en die beschuldigd werd van den moord, gepleegd op sir William Talbot, lid van het cabinet. En toch als ze hem veroordeelde, waarom deed het haar dan pijn te denken dat haar liefde voor hem hopeloos zou zijn Waarom leed ze zoo om zijnentwil? De stilte in het v?rtrek werd drukkend. Het scheen dat Priscilla verwachtte dat ze nog meer zou zeggen. Wie is die kapitein Roper, die op Andley Court verwacht wordt? vroeg Madeline om een andere wending aan het gesprek te geven. Ik weet het nietantwoordde Priscilla. Ik heb hem nooit gezien, doch ik heb gehoord, dat hij mooi iswelopgevoed en dat hij zich voorgenomen heeft sir Edmund Anson's zoon te vervangen. Mama heeft hem een uitnoodiging gezonden hier eenige weken te komen. Ze denkt, geloof ik, dat hij belang zal stellen in de plaatswaar het vreeselijke drama werd afgespeeld, hetwelk zijn geheele positie veranderde, 't Is een won derlijk iets, dat zulk een afgrijselijke misdaad anderen ten goede komt. Doch er rust geen zegen op zulk goed Een vloek kome er over de eigendommen en het geld van Rutherford Roper 1 Priscilla, ge zijt zeer onrechtvaardig. Kapi tein Roper kan dat niet verdienen. Ge kent hem niet en het is onvriendelijk van u hem kwaad toe te wensGhen. Het is niet zijn schuld, dat zijn neef zondigde en dat hij, wie weet hoe ongaarne de tsaar in rok, met het lint van het groot kruis van het Legioen, een claque in de hand, de tsaritsa in een rose met paailen bezet kleed, uitgesneden natuurlijk, en met denzelf den diamanten diadeem als den vorigen dag; op het corsage daarenboven een prachtig bewerkt oplegsel, fonkelend van diamanten. Het Russische volkslied wordt gespeeld: ovatie van het publiek (dar zelf reeds een ongemeen vorstelijk en schitterend geheel oplevert), en de keizerlijke gasten bedanken met een vriendelijken glimlach. Men merkte op dat de tsaritsa zeer opgewekt was, en belang stellend rondkeek. Nu ging het scherm op alle artisten van het huis van Molière om hun doyen geschaard: Mounet - Sullyprachtig in zijn rooden met hermelijn gevoerden mantel. Met heel zijn meesterschap van zeggen droeg hij den welkomstgroet, door Claretie opgesteld, voor een erg middelmatig gedichtje naar 't schijntmaar zooals van zelt spreekt toch harmonieus. De souvereinen genoten vervol gens van Caprice. Zij luisterden vol aandacht. Wat een feest ook voor 't gehoor: het Fransch van Musset in de Comédie Frangaise. „Met verheugt mij zeer, hier te zijn», zeide Nikolaas II later, toen hij, na een klein brokje van den Cid, Claretie eu zijn sociétaires in zijn loge ontving. „Het is de eerste maal dat ik in Molière's huis kom, maar ik hoop dat het niet de laatste maal zijn zal.44 En toen nog de Femmes Savantes (3e acte). Faure scheen wat ongeduldig, misschien had hij er op gerekend dat de tsaar en de tsaritsa voor het einde zouden heengaan. Maar de betoo- vering van dezen triomf van den Franschen geest was over hen gekomen, en liet hen niet los voor het laatste woord was gesproken. Zij applaudisseerden levendig, zoodat dank zij het demi-gala ook het publiek aan zijn geestdrift lucht kon geven. Toen de terugtocht: door fakkeldragers den schouw burg uitgeleid, Faure weer zijn arm gevend aan de keizerin, de keizer naast Faure. Het bezoek van de keizerlijke gasten aan er voordeel bij heeft. T- Hij heeft Frank Anson van zijn erfenis be roofd en dit is genoeg voor mij om hem te doen haten Priscilla sprak met verontwaardiging, doch Madelina hoorde haar nauwelijks. Eén ding was haar nu duidelijk geworden ze moest de hand van George Taxter, die haar den vorigen avond aangeboden was, aanvaarden. Hetzij deze man, Frank Anson, in onwetendheid van alles wat hem betrof, zelfs zijn eigen naam, dien ze zich veroorloofd had lief te hebben, in werkelijkheid een goed of een slecht mensch ware, het- kon haar nu niet meer helpen. Het ééne onbetwistbare feit was, dat hij Pris cilla liefhad en zij hem. Hetzij hun wederkeerige genegenheid verstandig of dwaas, ja zelfs schuldig ware, zooals de wereld haar stellig noemen zou zijde wees, welke Priscilla's vader en moeder tot zich genomen vertroost hadden, mocht de verantwoordelijkheid niet op zich nemen een oordeel uit te spreken. Haar plicht wa9 nu slechts zich niet tusschen hen te plaatsen. Ze moest haar liefde voor Frank Anson over winnen, haar bestaan onmeedoogend uitroeien. Het zou geen bezwaar zijn; geen vrouw verze kerde ze zichzelf, zou lang volhouden een man te beminnen, dien ze opgehouden had te vereeren. En om haar taak te verlichten zou ze strijden om George Taxter lief te hebben. Dan kome wat kome, zij zou veilig zijn 1 Zij zou Frank Anson helpen, zoo de gelegen heid zich ooit voor mocht doen, doch hij zou dan niets meer dan een vreemde voor haar zijn HOOFDSTUK II. Waarin ds. Purkiss de ueschiedenis van Andley Court verhaalt - Goeden morgen, lbbott. Zag ik u niet on geveer twee uur geleden op straat? Ja, mijnheer, Ik deea mijn vroege morgen wandeling. Ge hebt gelijk het een vroege wandeling te noemen. Zeven uur op een Novembermorgen. En een bitter kouden morgen ook Ge geeft niet veel oin da koude, veronderstel ik. Neen, niet veel, hoeyvel het zeer natuurlijk zou zijn, daar ik in een warm klimaat verkeerd heb. Wordt vervolgd,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1896 | | pagina 1