Nummer 82.
Zondag 11 October 1896.
19e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
V
De Echo van het Zuiden,
Waalwjjksche en Langslraalsciic Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonneraentsp rijs per 3 maanden t' 1,
Franco per post door het geheele rijk f1,35.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f 0,60daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-*
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Beschouwingen over het contract tusschen
de verbonden mogendheden Rusland en
Frankrijk; uitweidingen over de min gunstige
relatien in den loop der eeuwen tusschen de
Republiek en het czarenrijk toespelingen op
Ruslands winstbejag bij deze alliantie; on
gepaste uitlatingen over de afkomst van de
vrouw van Felix Faure (dit op gezag van
oppositieorganen, welker onthulling in gewone
tijden niet de minste aandacht wordt ge
schonken ziedaar waartoe die groote
meerderheid der Duitsche bladen zich laten
inspireeren door de feestelijke ontvangst van
het Russische keizerpaar te Parijs.
En de heildronken dan van Felix Faure
en Nicolaas II in het Elysée, Dinsdagavond?
Daaraan wijdt men geen aandachtze
worden door de meeste leidende organen van
Duitschland medegedeeld zonder eenig com
mentaar, een enkel blad is er, dat reveleert
de volkomen afwezigheid van elke toespeling
op de alliantie in 's czaren heildronk.
Zoo kan men dus, meer nog uit de volkomen
negeering van de beteekenis, welke 's keizers
woorden en daden ongetwijfeld hebben, dan
uit de van moeielijk in te houden spijt ge
tuigende opmerking, de gevolgtrekking maken
dat Duitschland diep geschokt is en dat
het zijn teleurstelling niet met waardigheid
weet te dragen Wat toch beteekcuen hier
en daar in de feestverslagen ingelaschte
opmerkingen over de door den czaar bewaarde
kalmte, over zijn kwetsende onverschilligheid
vis vis de uitbundige geestdrift der menigte
en wat zin heeft 't als men plechtiglijk ver
zekert, dat de voorstelling in de Opera een
koud, stijf en oninteressant verloop had en
dat een deel van het vuurwerk mislukte?
Wat beteekent dit alles tegenover de
woorden »les liens, qui unisseut les deux
pays4', voorkomende in beide redevoeriugen
Als dit niet is een officieele bevestiging
in hoogste instantie van een overeenkomst,
't zij mondeling of schriftelijk, wat zou dan
als zoodanig kunnen gelden
Niemand kende hem eigenlijk. Hij was slechts
twee dagen in dit huis en gedurende dien tijd
was hij voortdurend op zijn kamer schrijvende.
Hij, noch mr. Talbot, wandelde in Malliscombe,
ze hadden geen tijd. Ze werkten hard tot op dien
vreeselijken avond. Hij heeft niemand te vreezen
dan alleen zijn vader, doch binnen een week zal
ook dat gevaar afgewend zijn, want sir Edmund
vertrekt en dan is er niets meer voor hem te
vreezen. O, Madeline, ik ben zoo trotsch op zijn
vertrouwen en ik ben blijde het met u gedeeld
te hebben. Hij gaf zijn toestemming heden morgen.
Madeline was met onzekeren tred een fauteuil
genaderd en omklemde krampachtig de leuning.
Haar gelaat was bleek en onafgebroken staarde
ze haar nicht aan.
Ja, knikte Priscilla.
Ge waart een vrouw van goud, zei hij, en hij
vertrouwde u zijn geheim volkomen toe. Zijn
leven zou veilig zijn in uwe hand I
En ik weet het MadelineIk weet, dat al hoe
wel ge hem haat en veroordeelt, ge hem nooit
verraden zult, ook al ware hij schuldig.
Ge zoudt liever 9terven geloof ik, even als ik.
Madeline's ademhaling werd sneller hare stem
vaster.
Hoe kwam hij u zoo goed te kennen? vroeg
ze trachtende zichzelf te beneerschen.
Ge zegt zelf, dat hij hard werkte en bijna niet
zijn kamer verliet. En ik was in hetzelfde huis
en zag hem nooit, natuurlijk ik was ziek,maar...
Het was niet hier, begon Priscilla weer met
die eigenaardige verlegenheid, welke Madeline
pijnlijk aandeed. Het was niet hier, we zagen
elkander bijna nooit. Het was in zijn eigen huis
op Holcombe Park.
Op Holcombe Park P Zijfc ge op Holcombe
Park geweest?
Ja, eens ongeveer vier en een half jaar gele
den, juist een half jaar voor dien verschrikkelijken
Novembernacht. Zijn moeder bracht er bezoek en
noodigde mij uit eenige dagen bij haar te komen.
Prettiger lectuur dan de Duitsche bladen
vol vooroordeelen, vol verdachtmaking en vol
onwaardigen naijver, geven de leidende or
ganen van Oostenrijk, van Engeland, van
Italiënatuurlijk vindt men er niet in en
thousiasme over en ingenomenheid met de
steeds wassende vertrouwelijkheid tusschen
Rusland en de Republiek, maar men oordeelt
eerlijk en men laat 't niet voorkomen alsof
Europa zich nu toe te rusten heeft tot den
oorlog, alsof de eerste daad der bondgenooten
zou zijn de wereld in vuur en vlam te zetten.
Zooals men te Berlijn, te Weenen, te Rome
en te Londen zegt den vrede te willen, zoo
wil inen dien ook te Petersburg en te Parijs
de revanche-lui hebben nog altijd geen
beslissende stem in Frankrijk en niet eens
een adviseerende, terwijl er in de woordeu
of daden van de leidende politici der Repu
bliek niets is wat hun recht geeft tot wan-
trouweu of ongerustheid. Mannen als Déroulè-
de vinden bij des czaren liefde tot den vrede
hun rekening niet de alliantie tssschen
Frankrijk en Rusland is evenmin gericht tegen
Oostenrijk, Duitschland of Italië als de triple-
alliantie tegen Frankrijk en Ruslandeen
pendant kan meu er in zien en als zoodanig
is er immers geen reden tot eenige beroering
Europa heeft alle belang bij de handhaving
van het status quo, moet voor alles duchten
de verstoring van het evenwicht en ter
bewaring van het een juist en ter voorkoming
van het ander, is de Fransch-Russische
alliantie een vertrouwbare borg.
Daar de mogendheden niet geneigd zijn
een crisis uit te lokken, die den Eurppeeschen
vrede in gevaar zou kunnen brengen en nieuwe
moorden in Turkije ten gevolge hebben,
zullen zij zich wachten voor alle overijlde
daden ten aanzien van de Turksche aange
legenheden. Het is dus geenszins waarschijnlijk
dat de toestand voor 't oogenblik een on
rustbarend karakter zal aannemen. Men denkt
dat de overeenstemming die tusschen Enge
land, Frankrijk en Rusland is bereikt, aanlei
ding zal geven tot het onverwijld afzenden
En ik ging en kreeg hem lief in dien korten
tijd. Ze hield op en staarde somber voor zich uit.
Hij zegt, dat hij al die jaren naar mij ver
langd heeft; dat de gedachte aan mij hem rust
gaf in de somberste uren van zijn verlatenheid.
Hij was nog zwak, toen hij het hospitaal verliet,
doch een geestelijke, die hem kende (als Henry
Abbot natuurlijk) spoorde hem aan naar buiten
te gaan. Hij sprak den wensch uit naar Malis-
combe te gaan, doch toen rees de vraag in hem
op hoe ziju brood te verdienen wanneer hij hier
was. De geestelijke schreef naar den heer Purkiss
en beval hem in zijne gunst aan, en die heer
die juist iemand zocht om hem behulpzaam te
zijn met schrijven, stelde hem terstond aan. Het
is gelukkig, dat alles zoo goed is terecht ge
komen.
Madeline drukte de lippen op elkander en zei
toen langzaam, nadruk leggende op elk woord:
En wat zou de heer Purkiss zeggen, denkt
ge, indien hij wist, dat het Frank Anson was,
dien hij huisvestte?
Priscilla verbleekte.
Dat kan hij niet weten, zei zij vastberaden.
Hij zal het nooit weten, indien wij beiden slechts
zwijgen.
En wat zal het einde zijn Hoelang denkt
Frnnlc Anson hier te blijven? En indien hij on
schuldig is, hoelang denkt hij het stilzwijgen te
bewaren en onder een valschen naam voort te
leYen
Priscilla schudde het hoofd.
Dat weet ik niet, antwoordde ze ten laatste.
Ik durf er niet aan denken. Gij gelooft hem niet.
Ik zie, dat ge hem niet gelooft.
Had ik hem dit alles niet zelf hooren zeggen,
ik zou het ook niet gelooven.
Niemand, geen vrouw tenminste, die hem aan
ziet, zijn stem hoort, kan aan hem twijfelen.
Wat mij betreft, ik vertrouw hem volkomen,
indien hij mij nu ten huwelijk vroeg zou ik
toestemmen, blijde en dankbaar, want ik heb
hem lief en geloot in hem. Madeline, waarom
ziet ge mij zoo aan? Vindt ge het verkeerd van
mij zoo te denken Ik weet dat de wereld
onze wereld mij krankzinnig zou noemen,
doch dat gij mij zoudt veroordeelen had ik niet
verwacht.
Ik dacht, dat ge mij begrijpen zoudt en mede
gevoelen.
van een krachtige nota aan de Porte, waarin
hervormingen worden geeischt ter verzekering
van de veiligheid van de Armeensche on
derdanen van den Sultan.
Het bezoek vau den ezar.
Woensdag bezocht de czaar verschillende
merkwaardige gebouwen der Fransche hoofd
stad, te beginnen met de Notre Dame, waar
Z. M. door den kardinaal-aartsbisschop werd
ontvangen. Daarna volgde het bezoek aan
de Sainte Chapelle, het Panthéon, het hotel
der Invaliden, de Académie francaise, terwijl
in den middag de eerste steen werd gelegd
van de brug Alexander III. Des avonds was
er diner in het gebouw der Russische am
bassade en daarna soirée in de Comédie
tranpaise (demi-gala).
Deze feestvoorstelling vooral moet goed
geslaagd zijn. „Wij kennen nuzegt een
berichtgeverbij ondervinding het verschil
tusschen een gala en een demi-gala, en wij
haasten ons te verklaren dat het laatste in
alle opzichten verkieselijk is».
Een gedeelte van het succes van dezen
avondwaarbij zoowel het publiek als de
keizerlijke personen zich veel meer lieten gaan
dan den vorigen dag in de opéra mogelijk
wasis zeker het gevolg geweest van de
keurige en beleidvolle wijze waarop dejgezel-
lige zaal was ingericht en versierd. Delceizer-
lijke loge, vijf gewone loges breed, was geheel
in Louis XIV stijl gehouden, gekroond door
de keizerlijke kroon, stralend in het electrisch
lichten verlicht door twee lustres aan de
beide hoeken van het baldakijn bevestigd.
En natuurlijk weer een overvloed van bloemen,
in ruikers en guirlandes. De gordijneu en
het bekleedsel van het ameublement lichtgeel
gebrocheerde zijde met borduursel en ap
pliques.
Te tien uur verscheen de officieele stoet;
Ik gevoel met u mede, zei Madeline op
onderdrukten toon.
Ze huiverde van dien zoekenden, verwijtenden
blik uit die mooie, blauwe oogen, die tintelden
van liefde.
Ik gevoel met u mede, herhaalde ze werk
tuigelijk, nauwelijks wetende, wat ze zeide.
Het is niet verkeerd van u zoo te denken.
Misschien zouden andere menschen het verkeerd
noemen, ik vind het slechts onwijs!
Stilzwijgend bewoog ze zich heen en weer.
Ze vroeg zichzelf af waarom ze zoo leed.
Instede harer bewondering voor Henry Abbott
was er in haar hart een meedoogenloos voor
oordeel gekomen tegen Frank Anson, den zoon
van den rechter, die den vroegtijdigen dood zijner
moeder op zijn geweten had, zijns vaders trots
en geluk had teniet gedaan en die beschuldigd
werd van den moord, gepleegd op sir William
Talbot, lid van het cabinet.
En toch als ze hem veroordeelde, waarom deed
het haar dan pijn te denken dat haar liefde voor
hem hopeloos zou zijn
Waarom leed ze zoo om zijnentwil?
De stilte in het v?rtrek werd drukkend.
Het scheen dat Priscilla verwachtte dat ze nog
meer zou zeggen.
Wie is die kapitein Roper, die op Andley
Court verwacht wordt? vroeg Madeline om een
andere wending aan het gesprek te geven.
Ik weet het nietantwoordde Priscilla.
Ik heb hem nooit gezien, doch ik heb gehoord,
dat hij mooi iswelopgevoed en dat hij zich
voorgenomen heeft sir Edmund Anson's zoon te
vervangen.
Mama heeft hem een uitnoodiging gezonden
hier eenige weken te komen. Ze denkt, geloof
ik, dat hij belang zal stellen in de plaatswaar
het vreeselijke drama werd afgespeeld, hetwelk
zijn geheele positie veranderde, 't Is een won
derlijk iets, dat zulk een afgrijselijke misdaad
anderen ten goede komt.
Doch er rust geen zegen op zulk goed
Een vloek kome er over de eigendommen en
het geld van Rutherford Roper 1
Priscilla, ge zijt zeer onrechtvaardig. Kapi
tein Roper kan dat niet verdienen. Ge kent hem
niet en het is onvriendelijk van u hem kwaad
toe te wensGhen. Het is niet zijn schuld, dat zijn
neef zondigde en dat hij, wie weet hoe ongaarne
de tsaar in rok, met het lint van het groot
kruis van het Legioen, een claque in de hand,
de tsaritsa in een rose met paailen bezet
kleed, uitgesneden natuurlijk, en met denzelf
den diamanten diadeem als den vorigen dag;
op het corsage daarenboven een prachtig
bewerkt oplegsel, fonkelend van diamanten.
Het Russische volkslied wordt gespeeld: ovatie
van het publiek (dar zelf reeds een ongemeen
vorstelijk en schitterend geheel oplevert), en
de keizerlijke gasten bedanken met een
vriendelijken glimlach. Men merkte op dat
de tsaritsa zeer opgewekt was, en belang
stellend rondkeek.
Nu ging het scherm op alle artisten van
het huis van Molière om hun doyen geschaard:
Mounet - Sullyprachtig in zijn rooden met
hermelijn gevoerden mantel. Met heel zijn
meesterschap van zeggen droeg hij den
welkomstgroet, door Claretie opgesteld, voor
een erg middelmatig gedichtje naar 't
schijntmaar zooals van zelt spreekt toch
harmonieus. De souvereinen genoten vervol
gens van Caprice. Zij luisterden vol aandacht.
Wat een feest ook voor 't gehoor: het Fransch
van Musset in de Comédie Frangaise.
„Met verheugt mij zeer, hier te zijn», zeide
Nikolaas II later, toen hij, na een klein brokje
van den Cid, Claretie eu zijn sociétaires in
zijn loge ontving. „Het is de eerste maal
dat ik in Molière's huis kom, maar ik hoop
dat het niet de laatste maal zijn zal.44 En
toen nog de Femmes Savantes (3e acte). Faure
scheen wat ongeduldig, misschien had hij er
op gerekend dat de tsaar en de tsaritsa voor
het einde zouden heengaan. Maar de betoo-
vering van dezen triomf van den Franschen
geest was over hen gekomen, en liet hen niet
los voor het laatste woord was gesproken.
Zij applaudisseerden levendig, zoodat
dank zij het demi-gala ook het publiek
aan zijn geestdrift lucht kon geven. Toen
de terugtocht: door fakkeldragers den schouw
burg uitgeleid, Faure weer zijn arm gevend
aan de keizerin, de keizer naast Faure.
Het bezoek van de keizerlijke gasten aan
er voordeel bij heeft.
T- Hij heeft Frank Anson van zijn erfenis be
roofd en dit is genoeg voor mij om hem te doen
haten
Priscilla sprak met verontwaardiging, doch
Madelina hoorde haar nauwelijks.
Eén ding was haar nu duidelijk geworden ze
moest de hand van George Taxter, die haar den
vorigen avond aangeboden was, aanvaarden.
Hetzij deze man, Frank Anson, in onwetendheid
van alles wat hem betrof, zelfs zijn eigen naam,
dien ze zich veroorloofd had lief te hebben, in
werkelijkheid een goed of een slecht mensch
ware, het- kon haar nu niet meer helpen.
Het ééne onbetwistbare feit was, dat hij Pris
cilla liefhad en zij hem.
Hetzij hun wederkeerige genegenheid verstandig
of dwaas, ja zelfs schuldig ware, zooals de wereld
haar stellig noemen zou zijde wees, welke
Priscilla's vader en moeder tot zich genomen
vertroost hadden, mocht de verantwoordelijkheid
niet op zich nemen een oordeel uit te spreken.
Haar plicht wa9 nu slechts zich niet tusschen
hen te plaatsen.
Ze moest haar liefde voor Frank Anson over
winnen, haar bestaan onmeedoogend uitroeien.
Het zou geen bezwaar zijn; geen vrouw verze
kerde ze zichzelf, zou lang volhouden een man
te beminnen, dien ze opgehouden had te vereeren.
En om haar taak te verlichten zou ze strijden
om George Taxter lief te hebben.
Dan kome wat kome, zij zou veilig zijn 1
Zij zou Frank Anson helpen, zoo de gelegen
heid zich ooit voor mocht doen, doch hij zou dan
niets meer dan een vreemde voor haar zijn
HOOFDSTUK II.
Waarin ds. Purkiss de ueschiedenis van Andley
Court verhaalt -
Goeden morgen, lbbott. Zag ik u niet on
geveer twee uur geleden op straat?
Ja, mijnheer, Ik deea mijn vroege morgen
wandeling.
Ge hebt gelijk het een vroege wandeling te
noemen. Zeven uur op een Novembermorgen.
En een bitter kouden morgen ook Ge geeft niet
veel oin da koude, veronderstel ik.
Neen, niet veel, hoeyvel het zeer natuurlijk
zou zijn, daar ik in een warm klimaat verkeerd
heb. Wordt vervolgd,