Nummer 17. Zondag 28 Februari 1897. 20e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, -FMlLLsiïSJT* ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. BUITENLAND. Belgie. UITGEVER Waalwijk. i milmin uii i—awr—I u ummammmii.ii Echo van het Zuiden, Waalwyksche en Langslraalscbe Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever Advertentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau vau Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De Kreta quacstie. Het kleine Helleensche koninkrijk heeft in de laatste dagen heel wat moeten hooren over zijn atkeurenswaardig doen nu en vóór dezen en als werkelijk de man, die anderen op hun feiten wijst, de beste is van de door hem be rispten, dan vinden de Grieken hun beste vrienden te Berlijn Nu moet ter eere der Grieken gezegd wor- den, dat zij alles wat in hun vermogen was gedaan hebben om een scheuring tusschen de mogendheden te verhinderen, Indien 't er toch bijna toe gekomen is en de kaus op een plotseling zich manitesteerende verdeeldheid van inzichten zelfs nog niet geheel uitgesloten is, dan moet dit geweten worden aan de hereditaire ondeugden der mogendheden Griekenland heelt door zijn doen werkelijk aanspraak op de algemeene erkentelijkheid Nu heelt deze erkenning der effectieve ver diensten van Hellas vis ff vis de Europeesche eenheid, echter een bitter bijsmaakje: 't wordt den vrienden van Griekenland, hoe over tuigd ook van het goed recht der Grieksche zaak, heel lastig te volharden bij hunne edele geestdrift voor Griekenland en hun diepe ver ontwaardiging over de boosheid der mogend heden. Een nieuw wapen hebben de ridders van Hellas gevonden in het krachtig optreden der muzelmannen sinds enkele dagen: de mogend heden, zoo heet het, hebben de mahomedanen door haar houding en voornamelijk door het krachtig optreden van Zondag 11. geprikkeld tot allerlei wandaden tegen de christenen. De driestheid der Grieken zou dus een terug slag hebben op de muzelmannen, die nog op Kreta toeven. Heel en al onjuist lijkt dit beweren niet. Woensdagmorgeu is er door de muzulmannen brand gesticht in het paleis van den gouverneur omdat hun wapens en ammunitie geweigerd waren en alleen het krachtig ingrijpen der vreemde officieren, voorkwam de bemeestering de brandkast, welke 700U Turksche van 36 De stervende onder den steen jammerde Om Gods wil, help! Om Gods wil, help! Frank zag den gevangenbewaarder verschrik ken, terwijl hij hem aanzag en zijn gelaatskleur, in contrast met zijn donkere oogen en baard, was geestachtig wit. Die schrik en verandering van kleur bevestig den zijn vermoeden dat Shackleford verwacht had hem onder den steen te vinden. De gevangenbewaarder uitte een vloek. Toen gaf hij zijn bevelen. Tien minuten gingen voorbij, vóór de noodige gereedschappen voorhanden waren. In de verwarring dacht niemand eraan om een dokter te halen en na lange, inspannende pogin gen werd het slachtoffer bevrijd en zond men om een verpleger. De ongelukkige jonge man lag op den kouden harden grond, zuchtende, kermende over zijn rthuis* en lien, die hem lief waren. Lucy! Lucy! lieve! ik kan nooit weer thuis komen 1 lk kan nooit weer thuis komen 1 Lucyl Lucyl 01 God! en het kind. Frank Anson voelde een prop in de keel komen. Hij knielde naast den gemartelden man neer en trachtte hem te troosten. Hij sprak van de mogelijkheid, dat zijn wonden niet doodelijk waren en dat hij wellicht na weken maanden misschien in het zieken huis te zijn geweest, terug zou keeren, tot hen, die hij nu dacht nooit weer te zien. Frank Anson vroeg hem ook of hij geen bood schap voor haar had voor zijn vrouw en beloofde hem, bij overlijden, voor de overbrenging te zorgen. Toen klaarden de oogen van den stervenden op. Hij drukte de vriendelijke hand, die de zijne gezocht had en begon te spreken Zeg haar, zeg haar, dat ikik Sla op, Anson 1 ga aan uw werkbeval Shacklefprd scherp. ponden bevatte. Met de blanke sabel moesten de muzelmannen verdreven worden. Het wanbedrijf schijnt niet op zichzelf te staan: ook uit andere gedeelten der stad wordt brandstichting gemeld en te Halepa moeten de mahomedanen de Christenen hebben aangevallen. Dat getuigt inderdaad van een groote opgewondenheid, doch men moet wel in aanmerking nemen dat er volgens officieele gegevens bij de jongste gevechten tusschen mahomedanen en Christenen op Kreta, een vijf honderd der eeisten zijn verloren geraakt (gedood, gewond of verdwenen), terwijl er 104 gevangen zijn genomen. Voor 't oogen blik schijt het op Kreta rustig tc zijn, de schepen der mogendheden liggen over de kustlijn verdeeld, doch een formeele blokkade schijnt 't nog niet te zijn: de Porte heeft een telegram ontvangen, waarin wordt medegedeeld dat te Chersones, in de pro vincie Candia, zeshonderd man Grieksche troepen, drie kanonnen en eene hoeveelheid ammunitie zijn ontscheept onder leiding van een aanvoerder der opstandelingen, die uit Griekenland is gekomen. Zoo heel gemak kelijk zou zoo'n landing bij een blokkade toch niet gaan. Terwijl de positie der Grieksche troepen op Kreta hopeloos wordt geheeten, heeft de Grieksche premier verklaard, dat Griekenland geenszins gezind is zijn troepen terug te trekken en dat men de mogelijkheid op een overschrijding der Grieksche grens door de Turksche legermacht te Athene zeer wel voorzien heett. Delyannis, die in een heel optimistische en heldhaftige stemming scheen te zijn, toen hij de roerselen van zijn gemoed prijs gaf aan de algemeene nieuwsgierigheid, betoogde verder dat ook met een blokkade van den Pireus niets zou kunnen verkregen worden en dat elk optreden tegen Grieken land dit rijk ten goede komt De kamer van Griekenland heeft Woensdag geen zitting gehouden, omdat de ministers niet tegenwoordig waren. Dit feit werd druk in politieke kringen besproken. Delyannis En de boodschap werd nooit gegeven. Het scheen Frank Anson toe, dat hij er niet zooveel om gegeven zou hebben ware het slacht offer een van de oude veroordeelden geweest een van die, welke ondeugd en misdaad tot een beroep maakten en niets meer dan het uitvaagsel der menschheid waren. Doch deze arme man, die thans stervende was een van de besten, een die oprecht berouw had gehad over de zonde, die hem ten val gebracht had, die zich flink en waarachtig voorgenomen had eerlijk en onberispelijk in het vervolg te leven, De treurende stoet nam een aanvang. De afzichtelijke kleuren van de breede strepen op de uniform der veroordeelden schenen wreede spot in tegenstelling van de somberheid van het tooneel, wa.arover de oostenwind loeide, en het bewustzijn, dat de groote, zwarte schaduw van den dood boven hen zweefde. "VVie is dat? Kent ge dien vent met dien grimlach klonk het naast Frank Anson. Tot eenig antwoord schudde Frank het hoofd De bedoelde *vent' was een flink jongman met dik, blond haar en een oprecht gelaat. Hij slenterde op eenigen afstand langs het hek van de groote gevangenis en nam nauwkeurig de gevangenis op. Toen Frank Anson het hek passeerde bleef zijn blik op hem gericht, £n plotseling teekende een uitdrukking van gemengde aandoeningen verwondering, ver driet, medelijden, verontwaardiging zich op zijn flink, gezond gelaat af. Hij kende den veroordeelde klaarblijkelijk. En op het zelfde oogenblik herkende Frank Anson hem als Trimball, den kapper uit Maliscombe. N Onuitsprekelijke vernedering verbitterde Frank's geest. Zijn vader en zijn grootvader uitgezonderd, was deze de eerste, die hem in zijn schande aan schouwde, de eerste, dat wil zeggen, van hen, die wisten van welken hoogen zetel hij geval len was. Wat deed Trimball hier? Waarom was hij gekomen? Stellig moest hij gekomen zijn met het voor nemen te trachten hem te zien weinige menschen had een ministerraad bijeengeroepen in het ministerie van financien, de gezanten hebben een bezoek gebracht aan den heer Skouses, den minister van buitenlandsche zaken. Het is niet bekend, of zij een collectieve nota hebben overhaudigd. Deze telegrafische mededeeling kan, in dezen vorm althans, niet juist zijn een collectieve nota aan de Grieksche regeering is op zichzelf niet mogelijk, daar Duitschland nadrukkelijk verklaard heeft met Griekenland niet meer te willen onderhandelen over Kreta langs diplomatieken weg. Ondertusschen blijven de kabinetten in druk verkeer: Woensdag ontving keizer Frans Jozef, die zijn reis naar kaap St. Martin alweer heeft uitgesteld (nu tot Zondag a. s.) den minister van buitenl. zaken Goluchovvski, nadat deze een gedachtenwisseliug had ge houden met den Russischen gezant graaf Kapnist en den nieuwbenoemden Russischen gezant te Kopenhagen, graaf Benckendorff en te Londen had lord Salisbury langdurige samensprekingen met de gezanteu der mo gendheden. Op 't moment schijnt een door Rusland met eenige wijziging van Oostenrijk overge nomen voorstel, de meeste kans van slagen te hebben. De sultan zou volgens deze regeling den mogendheden vrijheid van handelen geven ten aanzien van Kreta en 't zou dan verder uiiloopen op de handhaving van des sultans suzereiniteit, doch op de autonomie van het eiland volgens de inzichten der mogendheden. Reeds zou Rusland telegrafisch een rond schrijven in dezen zin ter kennis hebben ge bracht van de mogeudheden en mochten er dan geen bezwaren tegen worden geopperd, dan zou een ultimatum in krachtige termen tot Griekenland worden gericht, bedoelende terugroeping van de legermacht en neutraliteit tegenover de door de mogendheden te nemen besluiten. Men kan een oplossing in dezen zin alleszins aannemelijk vinden en weigert Griekenland opnieuw, dau is een energiek optreden der mogendheden tegenover den stokebrand van slechts hadden hier in Grantmoor zaken te doen, tenzij het zaken met de gevangenis waren. En om welke reden kon iemand, die niet tot zijn familie behoorde, wenschen hem thans in zijn ellende te aanschouwen? Nooit nog gedurende zijn veroordeeling was hij in zulk een wanhopigen toestand geweest. Indien de dood, welken Shackeford hem toegedacht had, zich werkelijk over hem ontfermd had, ware het wellicht beter geweest. De arme man, die kreunende op de baar lag, had vrouw en kind. voor wie hij alles was op de wereld, terwijl Frank Anson, de zoon van den beroemdsten rechter van zijn tijd, de kleinzoon van een graaf en eens de gunsteling van de schitterende, maa schappelijke wereld niemand had voor wienzijn dooa niet een zegen zou zijn. Ja, Madeline zou over hem treuren, tenminste dat durfde hij nog hopen. Doch zelf voor haar zou zijn heengaan van deze aaide in waarheid meer een zegen dan een ramp zijn. Terwijl voor zijn familieleden, die allen, behal ve zijn vader, hem schuldig moesten geiooven, zijn dood een gedeeltelijke opheldering zou be- teckenen van de donkere schaduw van oneer en ongenade, die tot nu toe twee vlekkelooze namen had bezoedeld. En terwijl de mannen met hun droefgeestigen last door de binnenpoorten van de gevangenis voortschreden, hield het gekreun van den ge wonde op. Het laaste sprankje leven was uit zijn arm, verbrijzeld lichaam gevloden. Toen hij het zie kenhuis bereikte werd de dood geconstateerd. Het bevel tot de gerechtelijke lijkschouwing werd gegeven en een stuk zak werd over de ver minkte ledematen en het bleeke, verwrongen ge laat van hem geworpen die, in weerwil van zijn afdwaling, toch, al was hij veraf, de geliefde van 4Lucy* was gebleven, wier naam hem bij den laatsten ademtocht nog op de lippen lag Als in een droom bewoog Frank Anson zich voort. del scheen hem duidelijk dat Shackeford— Shackleford, die hem gedurende de laatste maan den met zulk een laaghartigheid en ontuensche- lijke wreedheid behandeld had, hetwelk ieder ander gevangene wel dolzinnig moest hebben ge- Europa, waarlijk wel te billijken: de autono mie zou immers gewaarborgd zijn en zelfs zonder dat voorafgaande ontruiming van Kreta als conditio sine qua non gesteld wordt Het spreekt van zelf, dat de Senaat van de Vereenigde Staten er als de kippen bij is geweest om zich met het geval van dr. Ruiz op Cuba te bemoeien. Op het verzoek om inlichtingen aangaande den dood van dr. Ruiz, die in de gevangenis van Guanabacco overleden is, heeft de Spaausche minister van buitenlandsche zaken geantwoord, dat een onderzoek zou worden ingesteld. Niette min is door Gibson in den Amerikaanschen Senaat een gemeenschappelijke resolutie voor gesteld, waarbij de president wordt aangezocht van de Spaansche autoriteiten op Cuba de onmiddellijke vrijlating der Amerikaaosche burgers te eischen, die op Cuba gevangen zitten. In geval binnen vier en twintig uur geen voldoening volgde, zouden de Ameri- kaansche oorlogsschepen Havana of desnoods andere havenplaatsen van Cuba bombar deeren. De correspondent van de Times te Havana seint dat Maximo Gomez een sterke stelling iu het gebergte achter het leger van generaal Weyler bezet. Hij heeft 8000 man goed gewapende en geproviandeerde troepen bij zich. Gomez heefc verklaard, dat hij ui: alle macht deu arbeid in de suikerplantages zal bemoeilijken; met dat doel zal hij waar schijnlijk naar Mantanzas oprukken. De bende Ruiz Rivera is door de Spanjaarden uit een sterke stelling verdreven. wawifaaB i r i n iun>niacttafcamiBrn—w— De Taalstrijd. Tegen Zondag was eene grootsche Vlaam- sche betooging te Brussel uitgeschreven, waar aan uit alle deelen van het Vlaamsche volk maakt in de volvoering van de een of andere verschrikkelijke daad dezen morgen opzette lijk zijn dood had gezocht. Hij kon het nauwelijks betwijfelen, het bewijs van des bewaarders woorden voor en van zijn gedrag na het ongeluk verdreef allen twijfel. Doch van den anderen kant, welke reden kon de bewaarder er toe gehad hebben Zelfs al beschouwde hij de zaak uit een wer kelijk oogpunt, dan nog kon hij geen reden zien. Hij had niets gedaaD, dat Shackeford's tegenzin op kon wekken Het zou Shackleford geen voordeel aanbrengen of hij bestond of niet. Het kwam zelfs niet eens bij hem op dat, buiten de muren der gevangenis, in den kring, waar hij uitgeworpen was, er een vijand kon bestaan, die zijn dood wenschte en den bewaar der verleid had dien te verhaasten. Hij durfde geen woord van verdenking tegen een levende ziel in de gevangenis uiten. En dan, hij kon slechts vermoedenhij had geen bewijs. Indien hij Shackleford aanklaagde, zou nie mand hem geiooven, en ook al geloofden ze hem, ze zouden hem weinig medegevoel en geen hulp geven. Want in hun oogen was leven of dood een spel niets meer. Hun gewone gevaren, hun lijden, hun ondeug den waren de eenige vertooningen die ze hadden, om zich mede te vermaken. Zijn gedachten wendden zich van dit voorbeeld van Shackeford's boosaardigheid jegens hem af, en keerden terug tot hetgeen voor hem een gebeur tenis van grooter belang washet verschijnen van Trimball buiten de gevangenispoorten. Wat had die man daar te doen? Bleak Grantmoor was ver van Maliscombe verwijderd en Trimball wa9 iemand, die het druk had en wiens tijd kostbaar was, te kostbaar voor zulk een lange reis om enkel aan een nieuwgie- rige gril te voldoen. Mogelijk wilde hij te Ma liscombe vertellen, hoe de zoon van sir Edmund Anson er in zijn gevangenispak uitzag Frank bekeek zichzelf en een droevige glimlach plooide zijn lippen. De uniform hing hem los over de vermagerde leden. Toch kon men zien, dat hij een krachtig ge bouwd man geweest was. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1897 | | pagina 1