Nummer 17. Zondag 28 Februari 1897. 20e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
-FMlLLsiïSJT*
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
UITGEVER
Waalwijk.
i milmin uii i—awr—I u ummammmii.ii
Echo van het Zuiden,
Waalwyksche en Langslraalscbe Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau vau
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Kreta quacstie.
Het kleine Helleensche koninkrijk heeft in
de laatste dagen heel wat moeten hooren over
zijn atkeurenswaardig doen nu en vóór dezen
en als werkelijk de man, die anderen op hun
feiten wijst, de beste is van de door hem be
rispten, dan vinden de Grieken hun beste
vrienden te Berlijn
Nu moet ter eere der Grieken gezegd wor-
den, dat zij alles wat in hun vermogen was
gedaan hebben om een scheuring tusschen de
mogendheden te verhinderen, Indien 't er
toch bijna toe gekomen is en de kaus op een
plotseling zich manitesteerende verdeeldheid
van inzichten zelfs nog niet geheel uitgesloten
is, dan moet dit geweten worden aan de
hereditaire ondeugden der mogendheden
Griekenland heelt door zijn doen werkelijk
aanspraak op de algemeene erkentelijkheid
Nu heelt deze erkenning der effectieve ver
diensten van Hellas vis ff vis de Europeesche
eenheid, echter een bitter bijsmaakje: 't wordt
den vrienden van Griekenland, hoe over
tuigd ook van het goed recht der Grieksche
zaak, heel lastig te volharden bij hunne edele
geestdrift voor Griekenland en hun diepe ver
ontwaardiging over de boosheid der mogend
heden.
Een nieuw wapen hebben de ridders van
Hellas gevonden in het krachtig optreden der
muzelmannen sinds enkele dagen: de mogend
heden, zoo heet het, hebben de mahomedanen
door haar houding en voornamelijk door het
krachtig optreden van Zondag 11. geprikkeld
tot allerlei wandaden tegen de christenen.
De driestheid der Grieken zou dus een terug
slag hebben op de muzelmannen, die nog op
Kreta toeven.
Heel en al onjuist lijkt dit beweren niet.
Woensdagmorgeu is er door de muzulmannen
brand gesticht in het paleis van den gouverneur
omdat hun wapens en ammunitie geweigerd
waren en alleen het krachtig ingrijpen der
vreemde officieren, voorkwam de bemeestering
de brandkast, welke 700U Turksche
van
36
De stervende onder den steen jammerde
Om Gods wil, help! Om Gods wil, help!
Frank zag den gevangenbewaarder verschrik
ken, terwijl hij hem aanzag en zijn gelaatskleur,
in contrast met zijn donkere oogen en baard,
was geestachtig wit.
Die schrik en verandering van kleur bevestig
den zijn vermoeden dat Shackleford verwacht
had hem onder den steen te vinden.
De gevangenbewaarder uitte een vloek.
Toen gaf hij zijn bevelen.
Tien minuten gingen voorbij, vóór de noodige
gereedschappen voorhanden waren.
In de verwarring dacht niemand eraan om een
dokter te halen en na lange, inspannende pogin
gen werd het slachtoffer bevrijd en zond men om
een verpleger.
De ongelukkige jonge man lag op den kouden
harden grond, zuchtende, kermende over zijn
rthuis* en lien, die hem lief waren.
Lucy! Lucy! lieve! ik kan nooit weer thuis
komen 1 lk kan nooit weer thuis komen 1
Lucyl Lucyl
01 God! en het kind.
Frank Anson voelde een prop in de keel komen.
Hij knielde naast den gemartelden man neer
en trachtte hem te troosten.
Hij sprak van de mogelijkheid, dat zijn wonden
niet doodelijk waren en dat hij wellicht na
weken maanden misschien in het zieken
huis te zijn geweest, terug zou keeren, tot hen,
die hij nu dacht nooit weer te zien.
Frank Anson vroeg hem ook of hij geen bood
schap voor haar had voor zijn vrouw en
beloofde hem, bij overlijden, voor de overbrenging
te zorgen.
Toen klaarden de oogen van den stervenden op.
Hij drukte de vriendelijke hand, die de zijne
gezocht had en begon te spreken
Zeg haar, zeg haar, dat ikik
Sla op, Anson 1 ga aan uw werkbeval
Shacklefprd scherp.
ponden bevatte. Met de blanke sabel moesten
de muzelmannen verdreven worden. Het
wanbedrijf schijnt niet op zichzelf te staan:
ook uit andere gedeelten der stad wordt
brandstichting gemeld en te Halepa moeten
de mahomedanen de Christenen hebben
aangevallen. Dat getuigt inderdaad van een
groote opgewondenheid, doch men moet wel
in aanmerking nemen dat er volgens officieele
gegevens bij de jongste gevechten tusschen
mahomedanen en Christenen op Kreta, een
vijf honderd der eeisten zijn verloren geraakt
(gedood, gewond of verdwenen), terwijl er
104 gevangen zijn genomen.
Voor 't oogen blik schijt het op Kreta rustig
tc zijn, de schepen der mogendheden liggen
over de kustlijn verdeeld, doch een formeele
blokkade schijnt 't nog niet te zijn: de Porte
heeft een telegram ontvangen, waarin wordt
medegedeeld dat te Chersones, in de pro
vincie Candia, zeshonderd man Grieksche
troepen, drie kanonnen en eene hoeveelheid
ammunitie zijn ontscheept onder leiding van
een aanvoerder der opstandelingen, die uit
Griekenland is gekomen. Zoo heel gemak
kelijk zou zoo'n landing bij een blokkade toch
niet gaan.
Terwijl de positie der Grieksche troepen
op Kreta hopeloos wordt geheeten, heeft de
Grieksche premier verklaard, dat Griekenland
geenszins gezind is zijn troepen terug te
trekken en dat men de mogelijkheid op een
overschrijding der Grieksche grens door de
Turksche legermacht te Athene zeer wel
voorzien heett. Delyannis, die in een heel
optimistische en heldhaftige stemming scheen
te zijn, toen hij de roerselen van zijn gemoed
prijs gaf aan de algemeene nieuwsgierigheid,
betoogde verder dat ook met een blokkade
van den Pireus niets zou kunnen verkregen
worden en dat elk optreden tegen Grieken
land dit rijk ten goede komt
De kamer van Griekenland heeft Woensdag
geen zitting gehouden, omdat de ministers
niet tegenwoordig waren. Dit feit werd druk
in politieke kringen besproken. Delyannis
En de boodschap werd nooit gegeven.
Het scheen Frank Anson toe, dat hij er niet
zooveel om gegeven zou hebben ware het slacht
offer een van de oude veroordeelden geweest
een van die, welke ondeugd en misdaad tot een
beroep maakten en niets meer dan het uitvaagsel
der menschheid waren.
Doch deze arme man, die thans stervende was
een van de besten, een die oprecht berouw had
gehad over de zonde, die hem ten val gebracht
had, die zich flink en waarachtig voorgenomen
had eerlijk en onberispelijk in het vervolg te
leven,
De treurende stoet nam een aanvang.
De afzichtelijke kleuren van de breede strepen
op de uniform der veroordeelden schenen wreede
spot in tegenstelling van de somberheid van het
tooneel, wa.arover de oostenwind loeide, en het
bewustzijn, dat de groote, zwarte schaduw van
den dood boven hen zweefde.
"VVie is dat?
Kent ge dien vent met dien grimlach klonk
het naast Frank Anson.
Tot eenig antwoord schudde Frank het hoofd
De bedoelde *vent' was een flink jongman met
dik, blond haar en een oprecht gelaat.
Hij slenterde op eenigen afstand langs het hek
van de groote gevangenis en nam nauwkeurig de
gevangenis op.
Toen Frank Anson het hek passeerde bleef zijn
blik op hem gericht,
£n plotseling teekende een uitdrukking van
gemengde aandoeningen verwondering, ver
driet, medelijden, verontwaardiging zich op
zijn flink, gezond gelaat af.
Hij kende den veroordeelde klaarblijkelijk.
En op het zelfde oogenblik herkende Frank
Anson hem als Trimball, den kapper uit
Maliscombe. N
Onuitsprekelijke vernedering verbitterde Frank's
geest.
Zijn vader en zijn grootvader uitgezonderd,
was deze de eerste, die hem in zijn schande aan
schouwde, de eerste, dat wil zeggen, van hen,
die wisten van welken hoogen zetel hij geval
len was.
Wat deed Trimball hier?
Waarom was hij gekomen?
Stellig moest hij gekomen zijn met het voor
nemen te trachten hem te zien weinige menschen
had een ministerraad bijeengeroepen in het
ministerie van financien, de gezanten hebben
een bezoek gebracht aan den heer Skouses,
den minister van buitenlandsche zaken. Het
is niet bekend, of zij een collectieve nota
hebben overhaudigd.
Deze telegrafische mededeeling kan, in dezen
vorm althans, niet juist zijn een collectieve
nota aan de Grieksche regeering is op zichzelf
niet mogelijk, daar Duitschland nadrukkelijk
verklaard heeft met Griekenland niet meer
te willen onderhandelen over Kreta langs
diplomatieken weg.
Ondertusschen blijven de kabinetten in
druk verkeer: Woensdag ontving keizer Frans
Jozef, die zijn reis naar kaap St. Martin alweer
heeft uitgesteld (nu tot Zondag a. s.) den
minister van buitenl. zaken Goluchovvski,
nadat deze een gedachtenwisseliug had ge
houden met den Russischen gezant graaf
Kapnist en den nieuwbenoemden Russischen
gezant te Kopenhagen, graaf Benckendorff
en te Londen had lord Salisbury langdurige
samensprekingen met de gezanteu der mo
gendheden.
Op 't moment schijnt een door Rusland
met eenige wijziging van Oostenrijk overge
nomen voorstel, de meeste kans van slagen
te hebben. De sultan zou volgens deze regeling
den mogendheden vrijheid van handelen geven
ten aanzien van Kreta en 't zou dan verder
uiiloopen op de handhaving van des sultans
suzereiniteit, doch op de autonomie van het
eiland volgens de inzichten der mogendheden.
Reeds zou Rusland telegrafisch een rond
schrijven in dezen zin ter kennis hebben ge
bracht van de mogeudheden en mochten er
dan geen bezwaren tegen worden geopperd,
dan zou een ultimatum in krachtige termen
tot Griekenland worden gericht, bedoelende
terugroeping van de legermacht en neutraliteit
tegenover de door de mogendheden te nemen
besluiten.
Men kan een oplossing in dezen zin alleszins
aannemelijk vinden en weigert Griekenland
opnieuw, dau is een energiek optreden der
mogendheden tegenover den stokebrand van
slechts hadden hier in Grantmoor zaken te doen,
tenzij het zaken met de gevangenis waren.
En om welke reden kon iemand, die niet tot
zijn familie behoorde, wenschen hem thans in
zijn ellende te aanschouwen?
Nooit nog gedurende zijn veroordeeling was hij
in zulk een wanhopigen toestand geweest. Indien
de dood, welken Shackeford hem toegedacht had,
zich werkelijk over hem ontfermd had, ware het
wellicht beter geweest.
De arme man, die kreunende op de baar lag,
had vrouw en kind. voor wie hij alles was op
de wereld, terwijl Frank Anson, de zoon van den
beroemdsten rechter van zijn tijd, de kleinzoon
van een graaf en eens de gunsteling van de
schitterende, maa schappelijke wereld niemand
had voor wienzijn dooa niet een zegen zou zijn.
Ja, Madeline zou over hem treuren, tenminste
dat durfde hij nog hopen.
Doch zelf voor haar zou zijn heengaan van
deze aaide in waarheid meer een zegen dan een
ramp zijn.
Terwijl voor zijn familieleden, die allen, behal
ve zijn vader, hem schuldig moesten geiooven,
zijn dood een gedeeltelijke opheldering zou be-
teckenen van de donkere schaduw van oneer en
ongenade, die tot nu toe twee vlekkelooze namen
had bezoedeld.
En terwijl de mannen met hun droefgeestigen
last door de binnenpoorten van de gevangenis
voortschreden, hield het gekreun van den ge
wonde op.
Het laaste sprankje leven was uit zijn arm,
verbrijzeld lichaam gevloden. Toen hij het zie
kenhuis bereikte werd de dood geconstateerd.
Het bevel tot de gerechtelijke lijkschouwing
werd gegeven en een stuk zak werd over de ver
minkte ledematen en het bleeke, verwrongen ge
laat van hem geworpen die, in weerwil van zijn
afdwaling, toch, al was hij veraf, de geliefde van
4Lucy* was gebleven, wier naam hem bij den
laatsten ademtocht nog op de lippen lag
Als in een droom bewoog Frank Anson zich
voort.
del scheen hem duidelijk dat Shackeford—
Shackleford, die hem gedurende de laatste maan
den met zulk een laaghartigheid en ontuensche-
lijke wreedheid behandeld had, hetwelk ieder
ander gevangene wel dolzinnig moest hebben ge-
Europa, waarlijk wel te billijken: de autono
mie zou immers gewaarborgd zijn en zelfs
zonder dat voorafgaande ontruiming van Kreta
als conditio sine qua non gesteld wordt
Het spreekt van zelf, dat de Senaat van
de Vereenigde Staten er als de kippen bij is
geweest om zich met het geval van dr. Ruiz
op Cuba te bemoeien. Op het verzoek om
inlichtingen aangaande den dood van dr.
Ruiz, die in de gevangenis van Guanabacco
overleden is, heeft de Spaausche minister
van buitenlandsche zaken geantwoord, dat
een onderzoek zou worden ingesteld. Niette
min is door Gibson in den Amerikaanschen
Senaat een gemeenschappelijke resolutie voor
gesteld, waarbij de president wordt aangezocht
van de Spaansche autoriteiten op Cuba de
onmiddellijke vrijlating der Amerikaaosche
burgers te eischen, die op Cuba gevangen
zitten. In geval binnen vier en twintig uur
geen voldoening volgde, zouden de Ameri-
kaansche oorlogsschepen Havana of desnoods
andere havenplaatsen van Cuba bombar
deeren.
De correspondent van de Times te Havana
seint dat Maximo Gomez een sterke stelling
iu het gebergte achter het leger van generaal
Weyler bezet. Hij heeft 8000 man goed
gewapende en geproviandeerde troepen bij
zich. Gomez heefc verklaard, dat hij ui: alle
macht deu arbeid in de suikerplantages zal
bemoeilijken; met dat doel zal hij waar
schijnlijk naar Mantanzas oprukken. De bende
Ruiz Rivera is door de Spanjaarden uit een
sterke stelling verdreven.
wawifaaB i r i n iun>niacttafcamiBrn—w—
De Taalstrijd.
Tegen Zondag was eene grootsche Vlaam-
sche betooging te Brussel uitgeschreven, waar
aan uit alle deelen van het Vlaamsche volk
maakt in de volvoering van de een of andere
verschrikkelijke daad dezen morgen opzette
lijk zijn dood had gezocht.
Hij kon het nauwelijks betwijfelen, het bewijs
van des bewaarders woorden voor en van zijn
gedrag na het ongeluk verdreef allen twijfel.
Doch van den anderen kant, welke reden kon
de bewaarder er toe gehad hebben
Zelfs al beschouwde hij de zaak uit een wer
kelijk oogpunt, dan nog kon hij geen reden zien.
Hij had niets gedaaD, dat Shackeford's tegenzin
op kon wekken
Het zou Shackleford geen voordeel aanbrengen
of hij bestond of niet.
Het kwam zelfs niet eens bij hem op dat,
buiten de muren der gevangenis, in den kring,
waar hij uitgeworpen was, er een vijand kon
bestaan, die zijn dood wenschte en den bewaar
der verleid had dien te verhaasten.
Hij durfde geen woord van verdenking tegen
een levende ziel in de gevangenis uiten. En dan,
hij kon slechts vermoedenhij had geen bewijs.
Indien hij Shackleford aanklaagde, zou nie
mand hem geiooven, en ook al geloofden ze hem,
ze zouden hem weinig medegevoel en geen hulp
geven.
Want in hun oogen was leven of dood een
spel niets meer.
Hun gewone gevaren, hun lijden, hun ondeug
den waren de eenige vertooningen die ze hadden,
om zich mede te vermaken.
Zijn gedachten wendden zich van dit voorbeeld
van Shackeford's boosaardigheid jegens hem af,
en keerden terug tot hetgeen voor hem een gebeur
tenis van grooter belang washet verschijnen
van Trimball buiten de gevangenispoorten.
Wat had die man daar te doen?
Bleak Grantmoor was ver van Maliscombe
verwijderd en Trimball wa9 iemand, die het druk
had en wiens tijd kostbaar was, te kostbaar voor
zulk een lange reis om enkel aan een nieuwgie-
rige gril te voldoen. Mogelijk wilde hij te Ma
liscombe vertellen, hoe de zoon van sir Edmund
Anson er in zijn gevangenispak uitzag Frank
bekeek zichzelf en een droevige glimlach plooide
zijn lippen.
De uniform hing hem los over de vermagerde
leden.
Toch kon men zien, dat hij een krachtig ge
bouwd man geweest was. Wordt vervolgd.