""""""ui;i'TËNL aïïdT~~
Staatkundig overzicht.
Frankrijk.
Engeland.
Italië.
lil de eerste plaats zal men haar misschien
egoïstisch noemen. Hoe, de meosch zou alleen
aan zichzelven hebben te denken, eigen
volmaking te verheffen tot het eenig levens
doel, alsof er geen millioenen medemenschen
waren, om welke wij ons toch ook te
bekommerey hebben Of is het woord solida
riteit misschien de naam van een dwaal
begrip
O neen, integendeel. Maar vergeet niet,
dat het onmogelijk is, zichzelven tot een
hooger peil te verheffen, zonder een krach-
tigen invloed ten goede uit te oefenen op
het lot en op het leven van anderen. Voor
eerst reeds wordt het geheel sterker, als
één der deelen groeit in kracht, maar bo
vendien geschiedt die versterking door in
werking op dat geheel. Al onze handelingen
werken naar buiten, elk woord wordt opge
vat door de ooreu en opgenomen in de ziel
van anderen we leven slechts door invloed
op de omgeving en kunnen niets doen zon
der dat het een goede of een slechte uit
werking heeft op den kring binnen welken
we ons bewegen. Het ideaal is van geen
andere stof geweven dan die menschemin
heet, en er kan geen sprake zijn van eenige
vorderingen op deu weg der volmaking, of
de broederschap wordt er door gebaat.
Ten tweede zal men hetgeen wij beweer
den nogal optimistisch vinden.
't Is zoo, wij kunnen nu eenmaal niet
anders dan ons voorstellen dat de mensoh-
heid vooruitgaat en dat de enkele mensch
het zelfbewust werktuig is van dien voor
uitgang. Al zou men ons, met een nauw
keurigheid, die alle gedachte aan vergissing
uitsluit, willen voorrekenen dat tegenover
een enkele, die aan zijn roeping voldoet, er
duizend staan die er zelfs niet aau denken
een ideaal zich voor oogen te stellen en na
te volgenduizend, voor wie zinnelijke ge
nietingen het hoogste zijn dat zij verlangen
duizend nog daarbij, die moedwillig den
verkeerden weg uitgaan en alles doen wat
zij kunnen om het algemeen zedelijk peil te
verlagen, dan nog zouden we volhouden dat
die enkelen, en niet die duizenden, de ver
tegenwoordigers zijn van het menschelijk
geslacht en in hun persoonlijkheid de toekomst
afteekenen. Bij al wat hierbeneden onvast is
en twijfelachtig, staat toch dit onomstoote-
lijk en als op een rots het goede, dat wij
aankweeken, gaat niet verlorenhet is het
zaad, nedergedaald in vruchtbare aarde, en
dat zijn oogst zal leveren, tot in het on
eindige.
Niet slechts de geschiedenis van het
verleden, ook de ervaring van het heden
is gevuld met de namen van mannen en
vrouwen, die, zich niet tevreden stellende
met rustig in kleinen kring den zedelijken
vooruitgang te bevorderen, door een méér
omvattend streven zijn bezield en krachtiger
invloed willen uitoefenen op den zoo onbe-
vredigenden toestand der Maatschappij. Hun
idealisme neemt grootscher afmetingen aan
zij achten zich geroepen tot handelingen van
wijder strekking.
Het is uit den kring van dezen, dat de
hervormers te voorschijn komen. Onder dezen
de besten onzer broederen. Die groote voor
stelling eener uitgebreide roeping wekt tot
daden, die een geheel volk ten zegen zijn
en verheft tot een toewijding, waarvan on
metelijke gevolgen zijn te wachten. Dat is
idealisme van den edelsten huize.
Ja, maar het biedt ook gevaren.
Om een groote taak te verrichten zijn
groote krachten noodig, en niet ieder, die
ze vermeent te hebben, bezit die. Ook moe
ten gelegenheden en omstandigheden mee
werken, en men vindt die niet altijd pasklaar.
Er zijn vele maatschappelijke hervormers
opgetreden, die niets hebben achtergelaten
dan hun naam en de verstrooide over
blijfselen van hun werkcr zijn anderen
gekomen, die met een schijnbaar eenvoudi
ge daad een grondslag hebben gelegd, waar
op een grootsch gebouw is verrezen. Henri
Dunant scchreef zijn „Herinnering aan Sol-
ferino" en maakte daarmede een begin met
de heerlijke stichting „Het Roode Kruis",
als een engel op de slagvelden verschenen
Mrs. Stowe schreef haar „Negerhut,en gaf
op die eenvoudige wijze den stoot aan de
verbreking van het juk der slavernijdaar
entegen zijn er vorsten en hooggeplaatste
staatsdienaren geweest, die evenals keizer
Jozef II met grootsche plannen rondliepen,
maar er niets van ten uitvoer brachten. Het
ware idealisme heeft tal van helpers noodig
om op ruime schaal te kunnen werken en
iets blijvends tot stand te brengen; de
voornaamste heetenvolharding, geduld,
bescheidenheid, doorzicht en nog een
tiental namen meer.
En dan nog iets. Wie groote dingen zich
voorstelt te doen, moet op mislukking reke
nen en dan, om niet geheel voor niet tc
leven,— de kleine niet veronachtzamen. Stel,
dat er een Augiasstal moet gereinigd wor
den, en gij u geroepen voelt die taak aan
te, vatten, zult gij er dan tevens aan denken,
uw eigen huisje in zindelijken staat te hon
den P Want zie, het eerste mocht, bij nadere
beschouwing, u een te zwaar stuk werk
blijken, wat zou het wezen als gij aan
het laatste niet hadt gedacht? Dit nu is de
fout van vele hervormerszij zetten alle
kansen op het groote plan, zonder iets vooi
de kleinere zaken beschikbaar te houden.
Daar zijn er verschenen, die met groote
welsprekendheid de heele maatschappij haar
ideaal voorhouden eu aan wie men bijna
geneigd zou zijn haar in handen te stellen,
om haar eens een flinke kuur te doen on
dergaan, maar in wier éigen kleine huis
houding een verwarring heerscht, die zelfs
Jan Steen's traditioneelen warboel in de
schaduw stelt. En daarom mogen wij wel
aandringen op een gezond idealisme, dat niet
verloopt in plannen en toekomstbeelden, maar
dat de werkelijkheid onder de oogen neemt,
van alle zijden beziet en ook in de kleine
hoekjes naspoort. Een idealisme dat, zoo
het de heele menschheid niet kan omvatten,
zich met een deel, als 't moet met een
zeer klein deel, weet te vergenoegen.
(E. N.)
De vredesonderhandelingen tusschen Tur
kije en Griekenland willen nog niec recht
vlotten. Griekenland heeft de behartiging
van zijn belangen te Konstantinopel opge
dragen aan de groote mogendheden, doch nu
moeten deze zich weer onderling verstaan
over de eischen, die de zegevierende Porte
aan het gedemoraliseerde Griekenland mag
stellen. Ook hierbij schijnt Duitschland weder
vrijwel zijn eigen weg te volgen. Het had
o. a. als voorwaarde gesteld, dat Griekenland
zich bij voorbaat zou verbinden zich aan de
beslissing te onderwerpen. Nadat hiervan is
atgezien heeft de Porte de collectieve nota
ontvangen, waarin haar wordt medegedeeld
welke eischen ze zoowat mag stellen te
weten een regeling der grenzen, een schade
loosstelling in geld welke moet overeenkomen
met de gemaakte kosten en ook niet boven
Griekenlands draagkracht mag gaan en ten
slotte herziening der door den oorlog vervallen
verdragen. Hieronder zijn echter niet be
grepen de indertijd door de mogendheden
gewaarborgde capitulatiën.
Wat nu Griekenlands eisch betreft om even
min een oorlogsschatting te betalen aan
Turkije als te gedoogen een rectificatie der
Thessalische grens, wordt gemeld dat het
Grieksche grondgebied beschermd zal worden
door de mogendheden,doch dat de oorlogs
schatting onverkort zal moeten worden betaald
en daardoor het staand leger van Griekenland
zal moeten worden teruggebracht op 20,000
man (wat voor bewaring van orde en veilig
heid ruimschoots voldoende is), terwijl ook de
vloot aanzienlijk zal worden ingekrompen, de
mogendheden meeneD, dat een leger en een
vloot op voet van oorlog, voor Hellas veel
te kostbaar zijn en gevaarlijk tevens voor
de rust in 't Oosten
Dat alles zou strekken tot ontwikkeling van
het land en tot garandeering van den vrede
in Europa, doch als men den Grieken hun
liefste speelgoed ontneemt, zullen zij een
geschreeuw van geweld aanheffen en 't zal
niet bijster gemakkelijk zijn deze onmondigen
ervan te overtuigen dat 't voor hun eigen
bestwil geschiedt.
Wel zullen de mogendheden de handen
vol hebben aau den rumoerigeu rustverstoor
der (Rali, de premier heeft nu weer eens
gezegd, dat de regeering, na alles wat zij
reeds gedaan had, geen zin had het programma
van Europa te aanvaarden eu evenmin om
Griekenland de rol van geudarme van Eu
ropa te laten spelen) doch als zij maar vast
aaneengesloten blijven, is er nog geen reden
om te wanhopen.
Turkije mag dan niet zoo dadelijk ja en
amen zeggen op alles wat van de zijde der
mogendheden wordt voorgesteld, men moet
altijd in aanmerking nemen dat het rijk van
sultan Abdul Hami-l is geprovoceerd; dat
Griekenland begonnen is; dat Turkije besliste
overwinningen heeft behaald; dat het jongste
memorandum in zake den wapenstilstand heel
verzoenend van toon is en 't beste verwachten
doet. voor den vrede en dat de verlenging
van verblijf der Grieken in Turkije, ook al
reden geeft tot groote tevredenheid en hoop
volle verwachting.
De gezanten hebben in hun jongste nota
aan de Porte, zich geheel ter beschikking
van de Porte gesteld en nadrukkelijk betoogd
de wenschelijkheid dat onverwijld de vredes
onderhandelingen een aanvang nemen en wel
tusschen de Porte eenerzijds en de mogend
heden als gevolmachtigden van Griekenland
anderzijds.
Het bericht, dat koning George en zijn
famili; in het paleis zouden ingesloten zijn,
is spoedig weer tegengesproken en ook de
berichten aangaande de oneenigheid tusschen
den koning en het ministerie, doch 't schijnt
dat er wel wat broeit te Athene: Rusland
heeft, in overleg met de andere mogendheden,
maatregelen genomen ter garandeering van
de vrijheid van handelen van koning Ge rge
cn diens familie, voor 't'geval 't mocht komen
lot een revolutionaire beweging te Athene
Zoo zijn den vertegenwoordigers der mogend
heden instruction in dezen zin gezonden en
voor een eventueel vertrek der koninklijke
familie is alles in gereedheid.
Onderwijl maakt men zich druk met een
buitenlandsche reis van den kroonprins: 't zij
voor pleizier alleen, 't zij tot vermaak en nut
beide (naar Londen ter gelegenheid van :le
jubileum feesten.) en dit hoogst belangwek
kende vraagstuk is nog niet opgelost.
'-*•
In Spanje is een zeer ernstige politieke
crisis ontstaan tengevolge van het incident,
dat in den senaat tusschen den minister van
buitenlandsche zaken, den hertog van Tetuan
en den liberalen senater Comas heeft p'aats
gehad.
Naar aanleiding van het besluit van deti
Amerikaanschen senaat om de Cubanen als
oorlogvoerende partij te erkennen, ontstond
tusschen beide heeren een woordenwisseling
in de vergadering, die later buiten de zaal
werd voortgezet. De minister van buiten
landsche zaken liet zich daarbij zoozeer door
zijn drift meesleepen, dat hij den senator een
klap om de ooren gaf en de tusschenkomst
van anderen was noodig om de beide tegen
standers te scheiden.
Ofschoon deze persoonlijke quaestie spoedig
geregeld was, daar erkend werd, dat beide
gentlemen schuld hadden en dus geen van
beiden recht op voldoening kon doen gelden
heeft de omstandigheid, dat de geheele liberale
minderheid zich de beleediging, den senator
Comas aangedaan, heeft aangetrokken, er een
politieke van gemaakt. Bij monde van hun
leider Sagasta hebben de liberabn het aftre
den van den driftiger, minister geëischt, doch
de minister-president Canovas heeft in de
Kamer en in den senaat verklaard, dat de
regeering het voorval als een zuiver persoon
lijk incident beschouwde, dat reeds geschikt
was. Hij respecteeide de meening van de
libetale minderheid, doch het was onjuist, dat
de regeering van den beginne af geneigd was
voldoening te verschaffen. Ook streed de
eisch, dat één minister zou aftreden, tegen
het parlementaire stelsel. Canovas voegde er
bij, dat hij eertijds zonder de minderheden
had geregeerd, doch in de bestaande omstan
digheden zou de verantwoordelijkheid neer
komen op alle partijen en met 't oog op de
hangende diplomatieke onderhandelingen was
het onmogelijk den minister van buitenland
sche zaken door een anderen te vervangen.
De crisis is dus zeer ernstig geworden. Tot
heden is het cabinet met de liberale minder
heid tot geen schikking kunnen komen en
deze woont noch de zittingen van de Kamer
noch die van den senaat bij. Wel heeft de
meerderheid den Kamerpresident opgedragen
om te trachten met Sagasta een vergelijk te
treffen doch de liberale hoofdman heeft uit
naam van zijn geheele groep verklaard, dat
deze poging tot verzoening nutteloos zou zijn,
daar de liberale partij vast besloten was in
haar onthouding te volharden, zoolang ze van
het ministerie geen voldoening had gekregen.
En daarbij is het gebleven.
De prent, deze week door Caran d'Ache
voor de Figaro geteekend, is wel heel ver
makelijk. Z.Exc. president Félix Faure zit
in een kamer van het Elysée, alleen met den
aardbol Een aardbol een sigaar, en de
president in zijn leunstoel met kamerjas en
sloffen. Faure peinst en overlegt. Aandachtig
gaan de vingeren die het roer van staat
plegen te houden over deu aardbol. Hoe
naar Petersburg te komen De rechte lijn
ja. Maar die gaat over Berlijn »PIij"
ontvangt me daar, en ik moet „Hem" terug
vragen voor 1900. En wat zal dan de Pers
zeggen Neen. Dan over Weenen. Maar
te Weenen heeft „Hij» als een tweede thuis.
Een ontmoeting daar is bijna zeker. Door
de Noordzee?.... „Hij» te KielHet zuiden
daD En „Hij is de intimus van den sultan!
Trouwensreeds te Havre zou «Hij" van
verre loeren aan het zeilen in de buurt van
Wight. Heel het zuiden langs, Afrikade
Boeren Hm Of het noorden, het hooge
noorden..... Nansen.... Mijmerende dut hij
in de president. En hij ziet zich in een
tunnel, een langen, donkeren tunnel, o zoo
diep, en lang Voorgelicht door den gega-
lonneerden arm van het Protocol. En in een
luhtbal ziet hij zich, „Idche-tout!" En tusschen
het ijs.... Zij snor is een kleine ijsschots
geworden, alleen zijn monocle houdt zich
goed, en zelf roostert hij een vischje. Kloek
als Nansen rijdt hij met honden, die op
wolven lijken en vele zeehonden komt hij
tegenen eindelijk ook een Eskimo. De
Eskimo is druk in de weer. „Wat doe je
daar, vriendlief vraagt minzaam Faure.
„Ik slacht zeehonden voor een hooggeplaatsten
gast, antwoordt de Eskimo. U zult hem on
getwijfeld ontmoeten op uw weg»...»Koe-
koek klinkt 't op hetzelfde oogenblik om
deu hoek, en voor den vermagerden Noord
poolFaure, die ijlings zijn galajas tracht aan
te schieten, staat blozend en glimlachend, in
jagerkostuum Wilhelm.
Het is een geestige [parodie op het „on
derzoek", door een andere Parijsche courant
ingesteld, naar de mogelijkheid van een bezoek
van „Hem" in 1900.
Door honden verscheurd.
Te Saint Oue.n en St. Denis zijn twee
kinderen bijna letterlijk door honden ver
scheurd. Te Saint Ouen speelde een knaapje
van lwce jaar op de binnenplaats niet ver
van een hok. dat tot woning diende van een
groot-en, hond Onverwacht, toen het kind
het hok vooibij stapte, sprong de hond op
het kind toe, verbrijzelde het mei zijn gebit
het hoofd en verscheurde het een arm en
een gedeelte van den schouder. Eenige buren,
die van dit tooneel getuigen waren, kwamen
met allerhande wapentuig toeloopen om den
hond at te maken, die evenwel eerst nadat
er een twintigtal geweerschoten op gelost
waren, bezweek.
Te Saint Denis viel iets dergelijks voor
daar werd een jongentje van drie jaar, dat
onder toezicht van zijn moeder op straat
speelde, door een groote» hond aangevallen.
De moeder verlamd van schrik, had geen
ander wapen dan een parasol en vergeefs
trachtte zij haar kind aen de tanden van het
verscheurend dier te ontrukken. Eerst bij
de komst van een boer, die hem met een
zwaren stok te lijf ging, ging de hond op de
vludhï. Het arme kind wer.l met vreesehjke
wonden bedekt naar het ziekenhuis gebracht.
Reuter's agentschap verneemtdat alle
Engelsch—Egyptische officieren, die met verlof
in Engeland zijn, bevel hebben gekregen, in
de laatste helft van Juni weer op hun post
te zijn, met het oog op de voortzetting van de
Soedan-expeditie. De laatste berichten van
de Derwisjen zijn, dat zij zich in een aanzien
lijke legerniachi samentrekken.Te Omdoerman
moeten ook 16000 kameelen verzameld zijn.
Omstreeks het midden van Juni zal er te
Omdoerman een groote krijgsraad worden
gehouden en de Eogelschen verwachten
volgens den gewonen loop van zaken, veertien
dagen later te weten, wat er besloten is. Zij
schijnen goede spionnen te hebben. Van de
houding der Derwisjen zal afhangen, hoe het
EngelschEgyptische leger zal oprukken. Men
verwacht een verwoeden tegenstand, hoewel
nog niet te Aboe Hamed, dat het eerste punt
van aanval zal zijn. Of er dan ord Tijk op
Berber losgetrokken zal worden is twijfel
achtig.
Victoria's Jubilé.
f
Men weet dat de koningin van Engeland
niet als mild' bekend staat. Niet onverdienste
lijk is r'aarom een ingezonden stuk in de
Daily Chronicle van dezen inhoud
„De hertog van Norfolk (mayor van Sheffield)
heeft aan een grooten naam nieuwen luister
bijgezet door aan Sheffield een park te schen
ken ter herinnering aan de lange regeering
van de koningin, en vele anderen hebben op
verschillende manieren de SouvereiD geëerd
door giften aan het algemeen. Maar nu de
koningin zelf?
„De natie is haar majesteit dankbaar voor
het verheven voorbeeld dat ze gegeven, de
schitterende diensten die ze bewezen heeft
van haar jeugd tot haar ouderdom, maar
lakeien slechts zouden durven volhouden, dat
al de verplichting aan één kant is. De natie
heeft aan de koningin veel te danken, maar
de koningin mede aan de natie.
„De Souverein zal toch zeker, behalve haar
dankbetuigingen, een of ander geschenk aan
Engeland aanbieden als een blijk van er
kentelijkheid voor zijn onwankelbare trouw
zestig jaren lang Het is i.iet taak de taak
van anderen, aan te wijzen in welken vorm
de erkentelijkheid kan worden getoond, maar
voor een mlllioen zou men een groot zieken
huis in de armste wijk van Londen kunnen
bouwen en ouderhouden. En de koningin is
meermalen milionnaire."
De gerechtszaalwaar het vonnis over
Acciarito, den dader van den aanslag op
koning Humbert, zou worden gewezen, was
Zaterdag overvol. Nadat het openbaar mi
nisterie requisitoir genomen had, waarin o.a.
de koning en dei'koningin verdedigd werden
tegen de aantijgingen van den beklaagde
(hetgeen het publiek zeer ergerde), waren de
advocaten aan het woord, die verzachtende
omstandigheden pleitten, als de slechte om
geving, waarin Acciarito leefde en zijn ziekte.
De gezworenen bleven maar drie minuten
weg. Zij verwierpen de verzachtende om
standigheden. Na de voorlezing van het
vonnisriep Acciarito tot den president
Morgen is het jou beurt. Leve de anarchie!
Hij is veroordeeld tot »ergastolo», een
levenslange en zeer zware straf. De zeven
eerste jaren worden in eenzame opsluiting
met verplichten arbeid doorgebracht; daarna
moet de veroordeelde werken in tegenwoor
digheid van medegevangenen maar zonder te
mogen spreken.
Te Pisa werd Zaterdag in de kathedraal
een bijzonder vereerd Madonna-beeld, dat
jaren lang voor de oogen van het publiek
verborgen was geweest, met groote plechti g
heid vertoond. Er was een enorme menigte,
en de burgemeester zelf opende met eeu
sleutel de nis, waarin zich het beeld bevond.
Pelgrims waren uit den omtrek toegestroomd
eu verscheiden bisschoppen waren aanwezig.
Kort nadat de dienst begonnen was, viel
er een kandelaar om en vlogen eenige ver
sieringen in brand. Dadelijk Jwas het vuur
gebluschf, maar in het deel van de kathedraal,
