Enslein Klein
EEN WEDERZIEN.
Advertentién.
Schoenfournituren.
Johan van Aalst,
Handelsberichten.
MENGELWERK.
Karolingering 17
BS200IBN»
een evenaar, „eventer" of „eemter" genaamd,
waardoor Hulst viel en liggen bleef. De beide
andere personen verwij lerden zich zonder
verder naar hem om te zien, in de meening.
dat hij wel weer zoude opstaan. Hoé zij dit
kouden denken, daar door den slag, zooals
later na het vinden van het lijk bleek, de
geheele achterhoof Ischedel letterlijk was ver
brijzeld en vei der in den schedel zich een
breuk bevond tot bij het voorhoofdsbeen, is
een raadsel.
De dader, die in hechtenis is genomen,
heeft reeds bekend.
Twee jongelieden van Broek, onder
Akkerwoude, Woensdag van de Bergumer
kermis terugkomend met twee jeugdige meisjes,
kregen om kleinigheden onderweg twist. Deze
liep zoo hoog, dat ze elkander met messen
te lijf gingen. Hierbij werd S. Ros, een jon
geling van 20 jaar, zoodauig in den hals
gestoken, dat de dood er spoedig op volgde.
Gisterenmorgen werd hij aan den tramweg
gevonden, dood, met een mes naast zich en
een gapende wonde aan denhals. De dader,
een jongmensch van denzelfden leeftijd, wees,
die bij een oom iuwoont, was intusschen naar
huis gevlucht. Ook hij was zwaar gewond eD
lag, toen de justitie uit Leeuwarden hem kwam
opeischen, met twee steken in borst en rug
en kon niet gehoord worden. Hij verkeert
niet buiten levensgevaar.
Zonderlinge aanbidders,
Te Maastricht is een meisje door een harer
vele aanbidders zoodauig met een mes aan
het hoofd verwond, dat zij door de politie
ter verbinding naar Calvariënberg moest
worden gebracht. De jeugdige schoone zal
voor eenigen tijd ontsierd zijn, daar zij een
gedeelte van heur haartooi er bij ingeschoten
heeft.
Oplichterij.
Een paar echtelieden, wonende in een slop
in de Rozenstraat te Amsterdam, kregen
Dinsdagavond eensklaps bezoek va-i een jon
gen man, die zich bekend maakte als hun
zoo pas uit Indié teruggekeerdeu zoon.
Daar echter zeven jaar geleden de ouders
reeds bericht hadden ontvangen, dat hun
zoon op weg naar het vaderland was ver
dronken, geloofden ze het maar niet zoo
ineens, ook omdat daarbij kwam, dat ze in
den bezoeker heelemaal niet hun zoon her
kenden.
Maar toen de jonge man volhield en vroeg
of moeder zich dan niet herinnerde, dat hij
vroeger op een fabriek gewerkt had en zich
daar eens zoo erg gebrand had, en de jonge
man ten overvloede het litteekeo van een
brandwond, op zijn borst toonde, toen ver
dween haar twijfel; ja, 't moest de lang reeds
dood gewaaude zoon wel zijn, 't kon niet
anders.
Ook de vader achtte het nu niet meer zoo
onwaarschijnlijk, je kan het toch niet weten
een vergissing is mogelijk, ook in een doods
bericht.
Het eind was, dat ze den herleefdeu doode
in hun huis liefderijk opnamen.
Nu moest er natuurlijk verteld worden van
wat hun jongen alzoo beleefd had, en met
open monden luisterden de ouders toe naar
al die verhalen, toen er eensklaps op de deur
geklopt werd en twee rechercheurs binnen
traden met de vraag„of er ook iemand
hier was, die zei zoo pas uit Indié te zijn
gekomen."
Hei would-be zoontje wilde nog ontvluch
ten, maar werd gegrepen en naar hel bureau
gebracht. Wie weet hoe hij anders de brave
lieden nog zou hebben opgelicht.
(N. v d. D)
Weerstandsvermogen van onze Cava-
lcrie-paarden
Als een staaltje, dat het Iersche paard onzer
cavalerie in staat is onverwacht zware tochten
te doorstaan, moge het volgende dienen
Woensdag den 1 Sept. jl. vertrok des mor
gens ten IOV2 uur> geheel in het geheim,
van uit Roermond een officierspatrouille onder
commando van den le luitenant Jhr. Von
Wrangel fauf Lindenberg, met bestemming
naar 's Hertogenbosch. De patrouille bestond,
behalve uit den commandant, nog uit den 2e
luitenant Eberson, 1 wachtmeester eu 3
huzaren. Daar de marsch zoo geheim mogelijk
moest geschieden, werden de hoofdwegen
vermeden, en werd van landwegen of van de
heide gebruik gemaakt. Des avonds werd
doorgemarcheerd tot noordelijk van Eindho
ven, aan den Zuidrand van de Bestsche
heide, waar in eene hofstede werd overnacht.
Donderdagmorgen werd met een grooten
omweg op Den Bosch gemarcheerd, alwaar
de vijandelijke stelling verkend moest worden.
Dit had plaats van af de Vuchtsche heide,
langs St. Michiels-Gestel, Den Dungentotaau
de Zuid-Willemsvaart. Hierna werd de terug
tocht aangenomen. De patrouille was Don
derdagavond ten 12 uur in Roermond terug,
zoodat in anderhalven dag ruim 200 kilometer
werd afgelegd. De paarden waren bij terug
komst wel eenigzins vermoeid, maar aten en
dronken alle dadelijk goed en gaven verder
ook geen teekenen van oververmoeidheid.
H$t waren alle paarden van minstens 10 jarigen
leeftijd.
Tusschen Oosterhoul en Geertruidenberg
onspooide gisteren op de lijn der Zuider
Stoomtram-Maatschappij een goederenwagen
van de stoomtram juist toen deze de Donge-
brug passeerde. Door de dreuning, schijnt
het, is een ladder, geplaatst tegen een der
lantaarnpalen der brug, gekanteld, en terecht
gekomen op de ijzeren afsluiting der brug,
waardoor het hek open sprong en den ach
tersten wagen greep. Door tijdig remmen
wist de machinist een grooter ongeluk te
voorkomen.
Loonopzuml, 25 Sept. Gisteravond om half
tien brandde in het zoogenaamde Straatje ten
noorden van de nieuw gebouwde kerk eene
boerenwoning totaal af. De vrouw des huizes,
iemaud van middelbaren leeftijd, deed eene
poging om haar goud ïe redden. Een man
wilde haar terughouden, maar zij drong door
met het vreeselijk gevolg, dat zij onder het
instortende dak eenen akeliger, dood vond.
Dussen. De kermis alhier is in de beste
orde ten einde geloopen; geen mensch wie
ook, heeft behoeven kennis te maken met
politie, wat dan ook het beste is.
CORRESPONDENTIE
Wij maken onze lezers op
merkzaam, dat in het Zondagsblad
van heden het eerste certificaat is
afgedrukt, waarmede nu de groote
c ert fica ten wedstrij d om
100, 25, en 10 gulden begint, waar
aan alleen abonnés op het Zondags
blad kunnen deelnemen.
Abonneert IJ dus gauw op deze
prachtige maar vooral goedkoope
Illustratie. (Red).
Er heerscht een diepe stilte in het prach
tige woonvertrek, waarin de ondergaande zon
haar laatste gouden stralen werpt. Er zijn
daar twee personen; toch hoort men niets
dan het getik der pendule op den schoor
steenmantel en de regelmatige ademhaling
van een grooten New-Eoundlander op het
Perzisch tapijt.
Men hoort een zucht in de kamer. De
vrouw met het fijne bleeke gelaat, die, ge
bogen over een haakwerk, voor het venster
zit, heeft dien geslaakt. Verschrikt, alsof
zij verkeerd had gedaan, kijkt zij naar den
man, die aan den anderen kant van het
venster voor zijn schrijftafel zit. In het
sombermaar hooghartig gelaat verandert
geen trek, gerustgesteld ziet de vrouw
weer voor zich.
Zij kan hoogstens ruim veertig jaar oud
zijn, maar reeds is heur haar sneeuwwit. Het
ligt in zware golvingen om het klassiek ge
vormd voorhoofd en verleent aan het edele
gelaat een eigenaardige bokoorlijkheid.
Als in gedachten verzonkenstaart de
vrouw naar het mooie landschap daarbuiten.
Maar haar oog ziet niets van al het moois
in de natuur. Stijf, met een onbeweeglijk
oog, kijkt ze voor zich. Haar oogen moeten
eens heel mooi zijn geweest nu zien ze
er echter uit, alsof ze veel, zeer veel ge
weend hebben.
En weer welt er een diepe zucht op uit
haar borst.
Ditmaal kijkt de man op van zijn schrijf
tafel.
„Waarom zucht je, Madeleine? Wat
scheelt je
De diepe mannenstem klinkt ernstig
kalm.
„Niets'7antwoordde de vrouw, moede,
toonloos.
Baron Van Salten wist eigenlijk zeer goed,
waarom zijn stille, -geduldige vrouw zoo
zwaarmoedig was, waarom het mooie blonde
haar zoo spoedig was vergrijsd, waarom het
gelaat met eiken dag bleeker en smaller, de
blauwe oogen steeds somberder geworden
waren.
Hij kent ook het eenige middel der ge
nezing. als het niet reeds te laat daarvoor
warete laat.
Vroeger, neen, toen wilde hij in zijn
stijfhoofdigheid er nieis van weten. En nu,
nu lag het niet meer in zijn macht.
Nu zucht ook hij zwaar en gaat met
langzame schreden de kamer op en neer.
De houding van den hoogen statigen
man is eenigszins gebogen aan de slapen
is het schitterend zwarte haar vergrijsd en
een uitdrukking van een sombere terughou
dendheid ligt op het mannelijk-schoone
gelaat.
Plotseling staat hij op en legt zijn hand
op haar arm. Zijn vrouw kijkt op en staart
verbaasd in het gelaat van haar man, waarop
een eigenaardige ontroering staat te lezen.
„Zeg me toch eens, kan ik dan heelemaal
niets voor je doen vraagt hij met een
zonderling zachte stem.
«Ik dank je, George, ik gevoel me
heel wel," antwoordt Madeleine bedaard.
Met een beweging van ergernis trekt de
baron zijn hand terug.
„Altijd nog hetzelfde altijd hetzelfde...
Wil je met alle geweld ziek worden
Verschrikt ziet de vrouw hem in het ver
toornde gelaat.
„Nu ja, ik bedoel, dat we eindelijk wat
voor je gezondheid moeten doen," zegt hij
daarop vergoelijkend.
„Zeker, als jou daaraan iets gelegen ligt,"
zegt zij op den toon van iemand, wieu alles
onverschillig is.
„Ja, Madeleine, je moet spoedig gezond
en krachtig worden. Ik zou met je....
een reis. een verre reis willen onder
nemen
I11 haar blik komt leven. Onderzoekend
ziet de barones haar man in de oogen.
„Je wilt stamelt ze bijna onhoor
baar.
„Ja, wij beiden willen haar zoeken...
onze Editha
„Editha?" roept Madeleine uit.
Sedert vijf jaren is deze naam niet ge
noemd in dit huis. En nu sprak de som
bere, harde man zelf hem uit. Madeleine
snakt naar adem, zoo groot is de verrassing.
Haar gelaat is nog iets bleeker geworden
dan anders, haar oogen schitteren. Zij omvat
nu met bevende handen den arm van haar
echtgenoot.
„Georgeals het eens te laat was! Als
viij haar eens niet meer vonden
Hij buigt het hoofd. Hoe vaak heeft hij
zich zelf reeds niet deze vraag voorgelegd?
„Het is nu al drie jaren geleden, dat we
iets van haar.... en Warden hebben gehoord",
vervolgt Madeleine op opgewonden toon.
„Sinds drie lange jaren zijn zij spoorloos
verdwenen. En jij zelf hebt nog voor en
kele maanden tegen mij gezegd, toen ik je
zoo dringend verzocht om onderzoek te doen,
dat dit nu geen doel meer had, dat ieder
spoor van hen al lang was verloren."
De baron zweeg op die woorden.
„O, mijn Editha doodmisschieu ge
storven in ellende!" snikte Madeleine en zij
sloeg de handen voor het gelaat. Daarna
springt zij op als een razende en schudde
den verbaasden man bij den arm heen en
weer.
„O, waaro.11 heb je toen niet geluisterd
naar onze innige smeekbeden Editha zou
dan nooit in 't geheim zijn weggeloopen
om de vrouw van Warden te worden. Zij
hield zooveel van ons.... 0, wat moet zij ge
leden hebbenEn waarom heb je haar
afgewezentoen zij daarna zoo ootmoedig
onze vergiffenis kwam afsmeeken En toen
zij voor drie jaren voor den laatsten keer
hier was..... met het kindmet het lieve,
kleine wezentjetoen...."
Haar stem werd week van tranen, snik
kend viel zij neer in haar stoel
„Waarom kwam meneer zelf niet", zeide
de baron op een toon vol ergenis. „Ik
moest hem, die het hart van ons kind stal,
dus eerst een goed woord gevenik moest
meneer verzoeken, ons huis met zijn tegen
woordigheid te vereeren
„Jij hadt hem beleedigdHij kon niet
komen, voordat je alles weer hadt goed ge
maakt. Je hebt het niet gedaan.Zij
zijn weggegaannu is alles te laat
De laatste woorden kwamen langzaam
op afgebroken toon over de lippen van Ma
deleine zij stierven in een zucht. Haar
armen vielen slap neer, de gestalte viel terug
in den stoel.
Verschrikt nam de baron haar in zijn
armen.
„Madeleine," riep hij in wanhoop, „Ma
deleine, luister toch naar mij Ik krijg wel
bericht en dan gaan we samen weg, wij
zoeken haar op. Madeleine
Haar bleeke mond fluisterde iets.
„EdithaHanswij vinden hen niet
meer
Een roode droppel komt op de kleurlooze
lippen, met een zachten zucht valt haar hoofd
achterover.
De dag, waarop men zijn vrouw naar de
laatste rustplaats heeft gedragenis voor
baron Van Salten een dag vol arbeid. Hij
zit reeds uren aan zijn schrijftafel, hij bla
dert in oude papieren, denkt na, mijmert,
schrijft een poosje en mijmert weer.
Eindelijk is hij klaar. Eenige geadres
seerde en verzegelde pakjes liggen voor hem.
Hij legt ze in een vak van zijn schrijftafel,
sluit dit en doet het sleuteltje in een en
veloppe, die hij eveneens verzegelt.
Hij gaat opstaan, langzaam. Er komt een
trek van diepe droefheid op zijn gelaat; den
blik naar den grond gericht, blijft hij pein
zend staan naast de schrijftafel. Hij haalt
een brief uit den zak, dien hij dien morgen
heeft ontvangen. Do enveloppe draagt den
poststempel van New-York. Hij vouwt het
schrijven open en leest reeds voor den twin
tigste n keer
„Beste vriend! Het doet mij zeer leed,
dat ik u geen meer bevredigend antwoord
o]) je brief kan geven. Ik heb de uitge
breidste onderzoekingen gedaan, maar heb
niets meer verbomen dan dat een zekere
Hans Warden iret vrouw en kind hier in
New-York eenigm tijd heeft gewoond. Hij
gaf teekenon der rijs en verdiende zooveel,
dat het gezin a^r bescheiden kon leven.
Sinds anderhalf jai'r heeft men echter niets
meer van de menfchen gehoord, bet is, alsof
zij verdwenen zijn van den aardbodem...."
De baron kwam net bet lezen van dezen
brief' nooit verder d,n tot deze plaats. Hij
viel op zijn sloel ne* en begroef het gelaat
in zijn handen.
Een bediende opent* zachtkens de deur,
en diende iemand aan. De baron verroerde
zich niet. Vol eerbiedtreedt de lakei wat
nader en herhaalt zijn voorden. Nu ein
delijk heft de heer het 0ofd op en ziet den
bediende verbaasd aan.
yEen dame hem sp*ken Hij wil
niemand spreken nie*and zienHij
heeft afgedaan met het levn, Een afwij
zend gebaar met de hand*n de bediende
gaat heen. Met een onnaturüjt starenden
blik ziet de baron naar de dt)kere portière.
Daar wordt deze vaneenge^oven, en een
diep gesluierde vrouw staat of-Jen drempel.
Zij komt geen schrede nadercwegingloos
blijft ze bij de deur staan*
De baron ziet verrast naar de \j.Srhijning,
Is dat een geest Zijn lippen beegen zich,
maar hij brengt geen woord uit.
Plotseling komt er leven in het andbeeld
aan de deurde jonge vrouw bewgt zich.
Met smeekend vooruitgestoken arriQ sneij;
zij naar den man in zijn stoel en voor
hem op de knieën. Zij buigt he hoofd
dieper, steeds dieper, zij valt b»a 0p
den grond.
En de baron zit daar nog altijd al tcfc
marmer verstijfd. Hij wil de armen beween,
maar hij heeft het gevoel, alsof hij veriamd\a.
„Vader", klinkt het hem eindelijk zadit
in de ooren.
Een heesch geluid uitstootend, bukt hij
zich haastig, hijgend, met bevende handen
poogt hij den sluier voor het gelaat weg te
slaan.
Daar slaat zij zelf dien terug, en een paar
blauwe oogen, die in tranen zwemmen, zien
naar hem op.
„Edithariep hij uit, mijn kind
Met een hartstochtelijke beweging trekt
de baron de jonge vrouw aan zijn borst
een heete tranenstroom verbreekt eindelijk
de vreeselijke spanning zijner zenuwen.
De beide meuschen houden elkander lang
omarmd geen woord komt over hun
lippen.
Eindelijk maakt de baron zich los uit de
omhelzing. Zwijgend voert hij zijn dochter
naar het portret harer moeder.
„Ik weet hetmijn arme moeder
fluisterde Editha met een onderdrukten snik.
Er heerschte eenige seconden een diepe
stilte in 't vertrek.
Toen keerde Editha het blonde hoofd een
weinig op zij, en met neergeslagen blikken
zeide zij zachtkens „U vergeeft hem
Hij mag komen
De baron knikte zonder een woord te
zeggen. De armen der jonge vrouw worden
een oogenblik weer om den hals van haar
vader gesloten, en daarna verlaat zij met
vluggen tred de kamer.
Binnen weinige minuten komt zij echter
terug, aan haar hand een kleinen krullebol,
en achter hen beiden een hooge slanke man.
En voor den eersten keer geven de beide
manneji elkaar de hand. Zij spreken geen
woord maar de blikdien zij wisselen, zegt
meer dan vele woorden.
Bereiding van CHEMISCH-TECH.
N1SCHE ARTIKELEN
Was, Apprêturen Lakken, Kid—
crème Zwartnat enz.
Vertegenwoordiger
■gj igggg?1.—1 - ■yrjg? g-g'g-ggg
WAALWIJK, 24 Sept. 1897.
Bij Hinken aanvoer van beesten was de handel
tamelijk vlug.
Kalfbeesten golden 1' 120 f 185.
Dito vaarzen f 80 èk f 140
Jonge varkens aangevoerd 45 stuks, ver
kocht van i'5.a, f9.25.
Ter botermarkt afgeslagen en verkocht 316 kg.,
van fl,12 f 1.38 per kg.
Eieren f 4 50 a 5,50 per 100 stuks.
DUSSEN.
Ter botermarkt aangevoerd 84 K.G. Prijs vun
f0.96 a 1,10; markt gezet op f 1.02.
Eieren 11.00 per 26 stuks.
OO O