Enslein Klein EEN WEDERZIEN. Advertentién. Schoenfournituren. Johan van Aalst, Handelsberichten. MENGELWERK. Karolingering 17 BS200IBN» een evenaar, „eventer" of „eemter" genaamd, waardoor Hulst viel en liggen bleef. De beide andere personen verwij lerden zich zonder verder naar hem om te zien, in de meening. dat hij wel weer zoude opstaan. Hoé zij dit kouden denken, daar door den slag, zooals later na het vinden van het lijk bleek, de geheele achterhoof Ischedel letterlijk was ver brijzeld en vei der in den schedel zich een breuk bevond tot bij het voorhoofdsbeen, is een raadsel. De dader, die in hechtenis is genomen, heeft reeds bekend. Twee jongelieden van Broek, onder Akkerwoude, Woensdag van de Bergumer kermis terugkomend met twee jeugdige meisjes, kregen om kleinigheden onderweg twist. Deze liep zoo hoog, dat ze elkander met messen te lijf gingen. Hierbij werd S. Ros, een jon geling van 20 jaar, zoodauig in den hals gestoken, dat de dood er spoedig op volgde. Gisterenmorgen werd hij aan den tramweg gevonden, dood, met een mes naast zich en een gapende wonde aan denhals. De dader, een jongmensch van denzelfden leeftijd, wees, die bij een oom iuwoont, was intusschen naar huis gevlucht. Ook hij was zwaar gewond eD lag, toen de justitie uit Leeuwarden hem kwam opeischen, met twee steken in borst en rug en kon niet gehoord worden. Hij verkeert niet buiten levensgevaar. Zonderlinge aanbidders, Te Maastricht is een meisje door een harer vele aanbidders zoodauig met een mes aan het hoofd verwond, dat zij door de politie ter verbinding naar Calvariënberg moest worden gebracht. De jeugdige schoone zal voor eenigen tijd ontsierd zijn, daar zij een gedeelte van heur haartooi er bij ingeschoten heeft. Oplichterij. Een paar echtelieden, wonende in een slop in de Rozenstraat te Amsterdam, kregen Dinsdagavond eensklaps bezoek va-i een jon gen man, die zich bekend maakte als hun zoo pas uit Indié teruggekeerdeu zoon. Daar echter zeven jaar geleden de ouders reeds bericht hadden ontvangen, dat hun zoon op weg naar het vaderland was ver dronken, geloofden ze het maar niet zoo ineens, ook omdat daarbij kwam, dat ze in den bezoeker heelemaal niet hun zoon her kenden. Maar toen de jonge man volhield en vroeg of moeder zich dan niet herinnerde, dat hij vroeger op een fabriek gewerkt had en zich daar eens zoo erg gebrand had, en de jonge man ten overvloede het litteekeo van een brandwond, op zijn borst toonde, toen ver dween haar twijfel; ja, 't moest de lang reeds dood gewaaude zoon wel zijn, 't kon niet anders. Ook de vader achtte het nu niet meer zoo onwaarschijnlijk, je kan het toch niet weten een vergissing is mogelijk, ook in een doods bericht. Het eind was, dat ze den herleefdeu doode in hun huis liefderijk opnamen. Nu moest er natuurlijk verteld worden van wat hun jongen alzoo beleefd had, en met open monden luisterden de ouders toe naar al die verhalen, toen er eensklaps op de deur geklopt werd en twee rechercheurs binnen traden met de vraag„of er ook iemand hier was, die zei zoo pas uit Indié te zijn gekomen." Hei would-be zoontje wilde nog ontvluch ten, maar werd gegrepen en naar hel bureau gebracht. Wie weet hoe hij anders de brave lieden nog zou hebben opgelicht. (N. v d. D) Weerstandsvermogen van onze Cava- lcrie-paarden Als een staaltje, dat het Iersche paard onzer cavalerie in staat is onverwacht zware tochten te doorstaan, moge het volgende dienen Woensdag den 1 Sept. jl. vertrok des mor gens ten IOV2 uur> geheel in het geheim, van uit Roermond een officierspatrouille onder commando van den le luitenant Jhr. Von Wrangel fauf Lindenberg, met bestemming naar 's Hertogenbosch. De patrouille bestond, behalve uit den commandant, nog uit den 2e luitenant Eberson, 1 wachtmeester eu 3 huzaren. Daar de marsch zoo geheim mogelijk moest geschieden, werden de hoofdwegen vermeden, en werd van landwegen of van de heide gebruik gemaakt. Des avonds werd doorgemarcheerd tot noordelijk van Eindho ven, aan den Zuidrand van de Bestsche heide, waar in eene hofstede werd overnacht. Donderdagmorgen werd met een grooten omweg op Den Bosch gemarcheerd, alwaar de vijandelijke stelling verkend moest worden. Dit had plaats van af de Vuchtsche heide, langs St. Michiels-Gestel, Den Dungentotaau de Zuid-Willemsvaart. Hierna werd de terug tocht aangenomen. De patrouille was Don derdagavond ten 12 uur in Roermond terug, zoodat in anderhalven dag ruim 200 kilometer werd afgelegd. De paarden waren bij terug komst wel eenigzins vermoeid, maar aten en dronken alle dadelijk goed en gaven verder ook geen teekenen van oververmoeidheid. H$t waren alle paarden van minstens 10 jarigen leeftijd. Tusschen Oosterhoul en Geertruidenberg onspooide gisteren op de lijn der Zuider Stoomtram-Maatschappij een goederenwagen van de stoomtram juist toen deze de Donge- brug passeerde. Door de dreuning, schijnt het, is een ladder, geplaatst tegen een der lantaarnpalen der brug, gekanteld, en terecht gekomen op de ijzeren afsluiting der brug, waardoor het hek open sprong en den ach tersten wagen greep. Door tijdig remmen wist de machinist een grooter ongeluk te voorkomen. Loonopzuml, 25 Sept. Gisteravond om half tien brandde in het zoogenaamde Straatje ten noorden van de nieuw gebouwde kerk eene boerenwoning totaal af. De vrouw des huizes, iemaud van middelbaren leeftijd, deed eene poging om haar goud ïe redden. Een man wilde haar terughouden, maar zij drong door met het vreeselijk gevolg, dat zij onder het instortende dak eenen akeliger, dood vond. Dussen. De kermis alhier is in de beste orde ten einde geloopen; geen mensch wie ook, heeft behoeven kennis te maken met politie, wat dan ook het beste is. CORRESPONDENTIE Wij maken onze lezers op merkzaam, dat in het Zondagsblad van heden het eerste certificaat is afgedrukt, waarmede nu de groote c ert fica ten wedstrij d om 100, 25, en 10 gulden begint, waar aan alleen abonnés op het Zondags blad kunnen deelnemen. Abonneert IJ dus gauw op deze prachtige maar vooral goedkoope Illustratie. (Red). Er heerscht een diepe stilte in het prach tige woonvertrek, waarin de ondergaande zon haar laatste gouden stralen werpt. Er zijn daar twee personen; toch hoort men niets dan het getik der pendule op den schoor steenmantel en de regelmatige ademhaling van een grooten New-Eoundlander op het Perzisch tapijt. Men hoort een zucht in de kamer. De vrouw met het fijne bleeke gelaat, die, ge bogen over een haakwerk, voor het venster zit, heeft dien geslaakt. Verschrikt, alsof zij verkeerd had gedaan, kijkt zij naar den man, die aan den anderen kant van het venster voor zijn schrijftafel zit. In het sombermaar hooghartig gelaat verandert geen trek, gerustgesteld ziet de vrouw weer voor zich. Zij kan hoogstens ruim veertig jaar oud zijn, maar reeds is heur haar sneeuwwit. Het ligt in zware golvingen om het klassiek ge vormd voorhoofd en verleent aan het edele gelaat een eigenaardige bokoorlijkheid. Als in gedachten verzonkenstaart de vrouw naar het mooie landschap daarbuiten. Maar haar oog ziet niets van al het moois in de natuur. Stijf, met een onbeweeglijk oog, kijkt ze voor zich. Haar oogen moeten eens heel mooi zijn geweest nu zien ze er echter uit, alsof ze veel, zeer veel ge weend hebben. En weer welt er een diepe zucht op uit haar borst. Ditmaal kijkt de man op van zijn schrijf tafel. „Waarom zucht je, Madeleine? Wat scheelt je De diepe mannenstem klinkt ernstig kalm. „Niets'7antwoordde de vrouw, moede, toonloos. Baron Van Salten wist eigenlijk zeer goed, waarom zijn stille, -geduldige vrouw zoo zwaarmoedig was, waarom het mooie blonde haar zoo spoedig was vergrijsd, waarom het gelaat met eiken dag bleeker en smaller, de blauwe oogen steeds somberder geworden waren. Hij kent ook het eenige middel der ge nezing. als het niet reeds te laat daarvoor warete laat. Vroeger, neen, toen wilde hij in zijn stijfhoofdigheid er nieis van weten. En nu, nu lag het niet meer in zijn macht. Nu zucht ook hij zwaar en gaat met langzame schreden de kamer op en neer. De houding van den hoogen statigen man is eenigszins gebogen aan de slapen is het schitterend zwarte haar vergrijsd en een uitdrukking van een sombere terughou dendheid ligt op het mannelijk-schoone gelaat. Plotseling staat hij op en legt zijn hand op haar arm. Zijn vrouw kijkt op en staart verbaasd in het gelaat van haar man, waarop een eigenaardige ontroering staat te lezen. „Zeg me toch eens, kan ik dan heelemaal niets voor je doen vraagt hij met een zonderling zachte stem. «Ik dank je, George, ik gevoel me heel wel," antwoordt Madeleine bedaard. Met een beweging van ergernis trekt de baron zijn hand terug. „Altijd nog hetzelfde altijd hetzelfde... Wil je met alle geweld ziek worden Verschrikt ziet de vrouw hem in het ver toornde gelaat. „Nu ja, ik bedoel, dat we eindelijk wat voor je gezondheid moeten doen," zegt hij daarop vergoelijkend. „Zeker, als jou daaraan iets gelegen ligt," zegt zij op den toon van iemand, wieu alles onverschillig is. „Ja, Madeleine, je moet spoedig gezond en krachtig worden. Ik zou met je.... een reis. een verre reis willen onder nemen I11 haar blik komt leven. Onderzoekend ziet de barones haar man in de oogen. „Je wilt stamelt ze bijna onhoor baar. „Ja, wij beiden willen haar zoeken... onze Editha „Editha?" roept Madeleine uit. Sedert vijf jaren is deze naam niet ge noemd in dit huis. En nu sprak de som bere, harde man zelf hem uit. Madeleine snakt naar adem, zoo groot is de verrassing. Haar gelaat is nog iets bleeker geworden dan anders, haar oogen schitteren. Zij omvat nu met bevende handen den arm van haar echtgenoot. „Georgeals het eens te laat was! Als viij haar eens niet meer vonden Hij buigt het hoofd. Hoe vaak heeft hij zich zelf reeds niet deze vraag voorgelegd? „Het is nu al drie jaren geleden, dat we iets van haar.... en Warden hebben gehoord", vervolgt Madeleine op opgewonden toon. „Sinds drie lange jaren zijn zij spoorloos verdwenen. En jij zelf hebt nog voor en kele maanden tegen mij gezegd, toen ik je zoo dringend verzocht om onderzoek te doen, dat dit nu geen doel meer had, dat ieder spoor van hen al lang was verloren." De baron zweeg op die woorden. „O, mijn Editha doodmisschieu ge storven in ellende!" snikte Madeleine en zij sloeg de handen voor het gelaat. Daarna springt zij op als een razende en schudde den verbaasden man bij den arm heen en weer. „O, waaro.11 heb je toen niet geluisterd naar onze innige smeekbeden Editha zou dan nooit in 't geheim zijn weggeloopen om de vrouw van Warden te worden. Zij hield zooveel van ons.... 0, wat moet zij ge leden hebbenEn waarom heb je haar afgewezentoen zij daarna zoo ootmoedig onze vergiffenis kwam afsmeeken En toen zij voor drie jaren voor den laatsten keer hier was..... met het kindmet het lieve, kleine wezentjetoen...." Haar stem werd week van tranen, snik kend viel zij neer in haar stoel „Waarom kwam meneer zelf niet", zeide de baron op een toon vol ergenis. „Ik moest hem, die het hart van ons kind stal, dus eerst een goed woord gevenik moest meneer verzoeken, ons huis met zijn tegen woordigheid te vereeren „Jij hadt hem beleedigdHij kon niet komen, voordat je alles weer hadt goed ge maakt. Je hebt het niet gedaan.Zij zijn weggegaannu is alles te laat De laatste woorden kwamen langzaam op afgebroken toon over de lippen van Ma deleine zij stierven in een zucht. Haar armen vielen slap neer, de gestalte viel terug in den stoel. Verschrikt nam de baron haar in zijn armen. „Madeleine," riep hij in wanhoop, „Ma deleine, luister toch naar mij Ik krijg wel bericht en dan gaan we samen weg, wij zoeken haar op. Madeleine Haar bleeke mond fluisterde iets. „EdithaHanswij vinden hen niet meer Een roode droppel komt op de kleurlooze lippen, met een zachten zucht valt haar hoofd achterover. De dag, waarop men zijn vrouw naar de laatste rustplaats heeft gedragenis voor baron Van Salten een dag vol arbeid. Hij zit reeds uren aan zijn schrijftafel, hij bla dert in oude papieren, denkt na, mijmert, schrijft een poosje en mijmert weer. Eindelijk is hij klaar. Eenige geadres seerde en verzegelde pakjes liggen voor hem. Hij legt ze in een vak van zijn schrijftafel, sluit dit en doet het sleuteltje in een en veloppe, die hij eveneens verzegelt. Hij gaat opstaan, langzaam. Er komt een trek van diepe droefheid op zijn gelaat; den blik naar den grond gericht, blijft hij pein zend staan naast de schrijftafel. Hij haalt een brief uit den zak, dien hij dien morgen heeft ontvangen. Do enveloppe draagt den poststempel van New-York. Hij vouwt het schrijven open en leest reeds voor den twin tigste n keer „Beste vriend! Het doet mij zeer leed, dat ik u geen meer bevredigend antwoord o]) je brief kan geven. Ik heb de uitge breidste onderzoekingen gedaan, maar heb niets meer verbomen dan dat een zekere Hans Warden iret vrouw en kind hier in New-York eenigm tijd heeft gewoond. Hij gaf teekenon der rijs en verdiende zooveel, dat het gezin a^r bescheiden kon leven. Sinds anderhalf jai'r heeft men echter niets meer van de menfchen gehoord, bet is, alsof zij verdwenen zijn van den aardbodem...." De baron kwam net bet lezen van dezen brief' nooit verder d,n tot deze plaats. Hij viel op zijn sloel ne* en begroef het gelaat in zijn handen. Een bediende opent* zachtkens de deur, en diende iemand aan. De baron verroerde zich niet. Vol eerbiedtreedt de lakei wat nader en herhaalt zijn voorden. Nu ein delijk heft de heer het 0ofd op en ziet den bediende verbaasd aan. yEen dame hem sp*ken Hij wil niemand spreken nie*and zienHij heeft afgedaan met het levn, Een afwij zend gebaar met de hand*n de bediende gaat heen. Met een onnaturüjt starenden blik ziet de baron naar de dt)kere portière. Daar wordt deze vaneenge^oven, en een diep gesluierde vrouw staat of-Jen drempel. Zij komt geen schrede nadercwegingloos blijft ze bij de deur staan* De baron ziet verrast naar de \j.Srhijning, Is dat een geest Zijn lippen beegen zich, maar hij brengt geen woord uit. Plotseling komt er leven in het andbeeld aan de deurde jonge vrouw bewgt zich. Met smeekend vooruitgestoken arriQ sneij; zij naar den man in zijn stoel en voor hem op de knieën. Zij buigt he hoofd dieper, steeds dieper, zij valt b»a 0p den grond. En de baron zit daar nog altijd al tcfc marmer verstijfd. Hij wil de armen beween, maar hij heeft het gevoel, alsof hij veriamd\a. „Vader", klinkt het hem eindelijk zadit in de ooren. Een heesch geluid uitstootend, bukt hij zich haastig, hijgend, met bevende handen poogt hij den sluier voor het gelaat weg te slaan. Daar slaat zij zelf dien terug, en een paar blauwe oogen, die in tranen zwemmen, zien naar hem op. „Edithariep hij uit, mijn kind Met een hartstochtelijke beweging trekt de baron de jonge vrouw aan zijn borst een heete tranenstroom verbreekt eindelijk de vreeselijke spanning zijner zenuwen. De beide meuschen houden elkander lang omarmd geen woord komt over hun lippen. Eindelijk maakt de baron zich los uit de omhelzing. Zwijgend voert hij zijn dochter naar het portret harer moeder. „Ik weet hetmijn arme moeder fluisterde Editha met een onderdrukten snik. Er heerschte eenige seconden een diepe stilte in 't vertrek. Toen keerde Editha het blonde hoofd een weinig op zij, en met neergeslagen blikken zeide zij zachtkens „U vergeeft hem Hij mag komen De baron knikte zonder een woord te zeggen. De armen der jonge vrouw worden een oogenblik weer om den hals van haar vader gesloten, en daarna verlaat zij met vluggen tred de kamer. Binnen weinige minuten komt zij echter terug, aan haar hand een kleinen krullebol, en achter hen beiden een hooge slanke man. En voor den eersten keer geven de beide manneji elkaar de hand. Zij spreken geen woord maar de blikdien zij wisselen, zegt meer dan vele woorden. Bereiding van CHEMISCH-TECH. N1SCHE ARTIKELEN Was, Apprêturen Lakken, Kid— crème Zwartnat enz. Vertegenwoordiger ■gj igggg?1.—1 - ■yrjg? g-g'g-ggg WAALWIJK, 24 Sept. 1897. Bij Hinken aanvoer van beesten was de handel tamelijk vlug. Kalfbeesten golden 1' 120 f 185. Dito vaarzen f 80 èk f 140 Jonge varkens aangevoerd 45 stuks, ver kocht van i'5.a, f9.25. Ter botermarkt afgeslagen en verkocht 316 kg., van fl,12 f 1.38 per kg. Eieren f 4 50 a 5,50 per 100 stuks. DUSSEN. Ter botermarkt aangevoerd 84 K.G. Prijs vun f0.96 a 1,10; markt gezet op f 1.02. Eieren 11.00 per 26 stuks. OO O

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1897 | | pagina 6